23 mei, bezoek aan de oncoloog.
2 weken vroeger dan voorzien maar gezien de bijkomende klachten werden we ontvangen door de oncoloog, dr. Bols. Deze dokter is iemand die de kunst verstaat om op een rustige manier ook het slechtste nieuws te brengen, afhankelijk van wat je van hem verlangt: "heb je liever de waarheid of wil je enkel het betere deel horen?". Van mij weet hij dus dat ik liever de waarheid hoor maar ik kan me nu niet van de indruk ontdoen dat hij het er zelf een beetje moeilijk mee heeft, misschien omdat ik al de 2e keer bij hem beland ben.
Deze keer ging hij voor de volledige waarheid en viel meteen met de deur in huis, een draai rond onze oren: "het is niet goed en dit maal kan ik jullie geen keuze geven, indien we de chemo niet opstarten, heeft mevrouw geen 6 maand meer te leven. De tumoren vergroten en verspreiden zich snel, wat we nu zien is vierdubbel van 6 weken geleden. De pijn op de borst komt van tumoren in de long, er zijn 26 kleine tumoren in de rechterlong." Op zo'n moment zakt de grond weg van onder je voeten. Mijn schat probeerde nog even van: "Kan ik nog een paar weken naar Thailand vooraleer we met de chemo beginnen?", waarop de dokter: "Als je nu nog naar Thailand wilt, weet ik niet hoeveel tijd je nog rest. Als de tumor op een dergelijke snelheid verder verspreid, dan moet je rekenen dat elke groei van die maal vier ook verder zijn ding doet. Nee, ik denk dat we zo snel mogelijk met de chemo moeten beginnen. De gemiddelde levensverwachting met dit type kanker is op vandaag 30 maanden maar er zijn kortere en veel langere situaties gekend." Er werd afspraak gemaakt om met de chemo te starten volgende woensdag 29 mei.
Zowel bij mijn schatje als bij mij heeft dit rusteloze dagen en nachten teweeg gebracht. Ik herbeleef de situatie van exact 7 jaar geleden, toen bij Carine ook uitgerekend in mei een zeer agressieve tumor werd vastgesteld en mijn schatje weet niet waar ze het heeft, hoe lang ze nog onder ons is, de onrust en zorg om de kinderen, het huis in Thailand... En uiteraard zijn we beiden - elk op zich - gaan zoeken op het internet...
|