|
We zijn weer 24 uur verder. Carine heeft nog niet 1 uur geslapen sinds ze in het ziekenhuis is. Ze is constant bezig, ziet allerlei dingen die wij niet zien en heeft vorige nacht gepraat met haar moeder en even bezig geweest met Féline, de verongelukte hond van mijn dochter en mijn lievelingshond. Ze heeft beloofd voor haar te zorgen en de hond van haar kant zal mijn meisje beschermen. De momenten waarop Carine helder van geest is, zijn nu heel kort en eerder zeldzaam. Ze heeft deze nacht twee temesta's gekregen maar die hebben weinig uitgehaald. Ze is hoop bij aan half uurtje kalmer geweest. We hebben met het ganse gezin de nachtwacht gelopen.
Het grote probleem nu is dat mijn schat allergisch is aan morfine, het middel bij uitstek om dergelijke patiënten rustig te houden. Maar de verpleegster van de ochtendploeg die Carine gisteren ook al zo bezig zag, zal contact opnemen met het palliatieve verzorgingsteam en vragen dat ze contact nemen met de arts van dienst (het is weekend, weet je wel) en vragen of er geen ander middel mag toegediend worden aangezien de temesta niets uithaalt. Ik hoop dat dat snel gebeurt, het heeft nu meer dan lang genoeg geduurd, mijn meisje is reeds langer dan 50 uur ononderbroken wakker, het mag al gaan.
|
