Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
kanker... betekent dit dat alles ophoudt? In dit geval... ja dus.
strijd tegen een genadeloze moordenaar
26-04-2013
de laatste rit
De dag is gisteren op een vrij normale manier voortgegaan. Het was mooi weer, mijn meisje heeft heel even een kwartiertje wat zon meegepikt op het terras en heeft genoten van een halve Kriek, met rietje... Later op de middag komt er bezoek van twee van haar zussen en mijn broer. Iedereen ziet dat het eigenlijk niet zo goed gaat. Mijn schat is snel moe, haar ogen liggen diep in de oogkassen en soms is ze verward. Fanny blijft nog wat hangen en om tien uur meldt de vrijwilligster van Thuiszorg zich aan. Een oudere dame maar met een verleden in de verzorging. Het geeft niet echt het gewenste vertrouwen maar ze krijgt het voordeel van de twijfel. Fanny is met Mouloud en kleine Yannis naar huis vertrokken en de lichten in huis gaan uit. We zitten ook - dank zij de dame van thuiszorg - vroeg in het donker en maken ons klaar om te gaan slapen. Maar dan komt Kevin met Kimberly toch nog even langs. Hij heeft er een lange dag op zitten, maar wou toch niet laten om mama nog even te bezoeken. Voortaan kan immers elke dag de laatste zijn en Kevin wil er ook nog graag zijn voor zijn mama.
Even later gaat ook hij naar huis en de rust komt volledig in huis. Er volgen een tweetal uren van relatieve rust, ik ben steeds sneller bij mijn schat dan de ingehuurde dame, maar dat is omdat ik steeds op scherp sta, wat de reactie van mevrouw geeft dat ik haar kan vertrouwen en ik beter naar mijn bed zou gaan. Maar ik blijf slapen op de sofa. Ik hou het nog even in het oog en zie dat mevrouw regelmatig de zieke komt controleren met behulp van een zaklampje. Alles is oke en ik val in een vrij diepe slaap. Tot Carine om kwart voor vijf op een vreemde manier riep. Ik werd half wakker door die roep maar ik werd een indringende geur gewaar. Ik keek in haar richting en zag een bruine vlek op haar pyjama. Ik dacht nog:"verdorie, ze heeft overgegeven en de dame van de thuiszorg heeft het niet gezien. Zie je wel, ik had haar niet mogen vertrouwen. Ik begin de schade op te nemen en de dame staat me onmiddellijk bij. Ze zegt me een nieuwe pyjama te halen, terwijl zij Carine wat zal verzorgen en uit haar vuile pyjama helpen. Als ik beneden kom met de verse pyjama vraagt de dame mij of ik nog ziekenhuisdoekjes heb (je weet wel, deze die ze gebruiken om onder een incontinente patient te leggen. Ik heb er in huis en ik zie er haar eentje openplooien en voorzichtig van onder naar boven langs Carine's buik wrijven. Ze wijst me naar de grote hoeveelheid stinkend vocht op het doek, vraagt me of ik een plastiek zak heb om alles in te doen en dat Carine niet heeft overgegeven. De dikke bult op Carine's buik is op de naad van de HIPEC-operatie opengescheurd en de stinkende etterbrij vloeit uit haar buik. Ik bel onmiddellijk de 100-dienst op. De dienstdoende arts wijst me erop dat hier niets meer aan te doen is en vraagt of ik wens dat ze naar het ziekenhuis gebracht wordt. Niettegenstaande ik beloofd had dat ze thuis zou sterven, zeg ik dat ik zo'n situatie niet aan kan en geef mijn akkoord om haar naar het ziekenhuis over te brengen. Ze gaat mee met de ambulance, ik rij achter en pik Fanny op. Ik verwittigde ook Kevin en die kwam nog afzonderlijk rechtstreeks naar de spoed.
In de spoed wordt een eerste voorlopig compres gelegd om de etterende wonde wat af te dekken. En we begrijpen allemaal dat dit het einde betekent. Na korte tijd voelt Kevin zich niet zo goed (zegt hij) en moet dringend even naar buiten. Als hij toch wat langer wegblijft, ga ik hem zoeken en ik vind hem in de auto, diep snikkend en troost zoekend bij Kimberly. Ik laat hen dus maar verder met rust en ga terug binnen. Daar vind ik dan Fanny wenend aan het bed van haar mama. Ik denk gelijk: daar zijn twee fantastische vrouwen en ik heb geluk dat ze in mijn leven zijn. Anderhalf uur later wordt mijn meisje naar een kamer gebracht en nog een uurtje later is haar oncoloog ook op de kamer. Hij bevestigd dat hier niks meer aan te doen is en dat hij er alles zal aan doen om haar pijnvrij te houden. Er wordt ook overlegd hoe de wonde aan te pakken zodat minstens de walgelijke geur wat kan verdoezeld worden. Hij dacht eerst in de richting van een afdekkende stoma met een zakje, maar uiteindelijk wordt via palliatieve beslist om het te doen met een combinatie van absorberende en reukwerende compressen. Te verversen om de 5-6 uur, ik had dus liever een stoma gezien. Ik heb bewondering voor de verpleegkundigen die dergelijke wonden verzorgen. Ik ben er bij als ze deze avond de wond verzorgen en ik zie in Carine's buik een gapend gat van ongeveer 3 à 4 cm. De etter wordt uit de buik gedrukt, de wond verzorgd en zorgvuldig terug afgedekt. Wat we hier zien is echt niet mooi, maar Carine heeft tenminste geen pijn en dàt is wat ik nodig heb om me bij deze oneerlijke situatie neer te leggen. Vanaf nu moeten we ervan uitgaan dat mijn meisje ons elk uur kan verlaten en we spreken een waak af. Ik blijf vandaag de ganse dag in het ziekenhuis, Fanny zal me zoveel mogelijk vergezellen en Kevin en zijn meisje Kimberly nemen de eerste nacht voor hun rekening. Ik mag terecht trots zijn op mijn twee kinderen. Product van de goede zorgen van Carine die het grootste deel van de opvoeding voor haar rekening genomen heeft. Ze waren op school misschien niet de primussen maar ze zijn een fantastisch resultaat van het werk van mijn schat.
Ik verlies je nu snel, maar ik hou van je schat. Voor nu en voor altijd.
