Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
kanker... betekent dit dat alles ophoudt? In dit geval... ja dus.
strijd tegen een genadeloze moordenaar
08-03-2013
koorts
Woensdagavond tegen 20.00 uur was de koorts prominent aanwezig: 38.7°, niet goed dus. Voor de rest niks vreemd te zien, ook geen pijn of zo. Toch even de dokter gebeld. Enkel koorts? Dat kan. Even een Dafalgan 1mg geven en als de koorts niet zakt toch terugbellen. Tegen half elf was de koorts opnieuw gedaald tot 36.8°.
Dan gisterenmorgen opnieuw temperatuur genomen. Opnieuw 38.5°, opnieuw naar de dokter gebeld. Die kwam gisterennamiddag toch even langs, je weet immers nooit. In afwachting een Dafalgan 1 Mg. Een uurtje later was de koorts al weer gezakt tot 36.8°. Vreemd. De dokter kwam in de namiddag langs maar kon ook niets vaststellen. Alleen vertoonde Carine wat uitdrogingsverschijnselen door de koorts, niks ernstig maar ze moet toch meer drinken. De rest van de dag ging het redelijk rustig, met dien verstande dat er wel wat eetproblemen zijn. De maag wil precies niet goed mee, mijn meisje heeft snel een "vol" gevoel en eet maar heel kleine maaltijden. In de loop van de namiddag hadden we het er nog wat over en ik benadrukte dat ze voldoende calorieën moest opnemen, meer geregeld een klein tussendoortje - bij voorkeur een caloriebommetje - moest nemen, een slokje moest nemen van haar caloriedrinks. Ook Fanny kwam nog langs en bereidde het avondmaal: advocado met een zelfgemaakte lekkere krabsla en een boterhammetje. Het was duidelijk dat Carine daar zin in had maar het toch met lange tanden zat op te eten. Plots barstte ze in tranen uit, dat het niet ging, dat ze dat éne boterhammetje niet binnen kreeg. Dat de krabsla lekker was maar dat de advocado er teveel aan was. Mijn hart brak. Dit wilde ik écht niet. Ik wil dat mijn meisje zich comfortabel voelt en hoe kan dat dan als je elk uur van de dag wil dat ze enkele calorieën extra neemt omdat ze niet aan haar minimum aantal komt? Ik heb me verontschuldigd en gezegd dat ik de calorieën niet meer zal ter sprake brengen. Maar dan eet of drinkt ze nauwelijks nog ! Het wordt een moeilijke oefening. Gisterenavond was de koorts er weer, maar iets minder nadrukkelijk: 37.8° . Fanny stuurde me ook nog een mailtje met een link naar een website over omgaan met voeding bij kanker. Daar zeggen ze ook: eet waar je zin in hebt en de rest laat je maar. En ook dat de familie daar soms moeilijk over doet en het goed meent, maar dat je er geen rekening moet mee houden. Of zoiets. Ben het al vergeten eigenlijk.
Deze morgen is Carine na een goede nachtrust opgestaan met een onrustig, angstig gevoel. Ze heeft angst om terug in het ziekenhuis opgenomen te worden en dat het dan een enkeltje richting einde is. Ik heb haar verzekerd dat ik haar zo lang mogelijk thuis wil houden. De vloeibare voeding via een sonde die ze voordien in het ziekenhuis kreeg, kan ook hier thuis gegeven worden, en de zuurstof is er ook nog. Ja maar, zegt ze, als ik hier doodziek moet liggen, is het ook niks en veel te belastend voor jou. Ik heb haar verzekerd dat ze met mij geen rekening moet houden en dat ze in de eerste plaats aan zichzelf moet denken nu. Zij moet zich zo lang mogelijk zo comfortabel mogelijk voelen. Maar ze moet er ook rekening mee houden dat het toch steeds verder achteruit zal gaan, stapje per stapje. Ik hou het maar voor mij dat ik het ook moeilijk heb en me topnerveus voel en last heb van inwendige trillingen en vooral ook angst, veel angst. Maar dat is niks in vergelijking met wat zij moet door maken. En ze kent me. Ik denk dat ik het niet eens moet zeggen opdat ze het zou merken.
De koorts is lichtjes gezakt, maar niet weg: 37.5° . Wat is er in godsnaam aan de hand? Derde dag koorts op rij. Dat kan nooit een goed teken zijn. In tegenstelling met de vorige anderhalve week gaat er nu 's morgens ook maar één boterhammetje in, met een glaasje water. Tot nu toe was dat 2 boterhammetjes met een glas cola of een tas chocolademelk. Ofwel ben ik overbezorgd (oh ja, ook hoor), ofwel kan het niet anders of haar toestand gaat achteruit. Een uurtje geleden (het is nu 9 uur) heeft ze een caloriedrankje op tafel gezet, maar het is nog onaangeroerd. Hoe moet ik hiermee om? Ik weet het ook niet meer. Ik denk dat er niets anders op zit dan haar voor zichzelf te laten uitmaken waar ze zich nog goed bij voelt en wat ze zelf niet wil. In tegenstelling met vorige dagen is het deze morgen ook somber en mistig. Het "genieten van de zon en de vogeltjes in de tuin" krijgt weer een andere dimensie. Genieten is er niet echt bij. Dit weer maakt een mens niet bepaald vrolijk. En de vooruitzichten voor de komende week zijn niet echt aangenaam.
Precies of ze voelt het aan: terwijl ik dit schrijf neemt ze haar caloriedrankje en nipt er even aan. Om het even hoeveel deze drankjes kosten neem ik me voor om er meer in huis te doen. Als ze haar calorieën en weerbaarheid daarmee op niveau kan houden is het voor mij ook oké, ongeacht de kostprijs die niet mis is. Een pilsje op een zonnig terras kost minder. Een schande trouwens dat hiervoor geen tussenkomst is van het ziekenfonds, omdat dit toevallig ook door sportmensen gebruikt kan worden, zegt men. Het Neutraal Ziekenfonds en het Liberaal Ziekenfonds komen hier wel voor tussen als het op doktersvoorschrift en in het kader van voedingssupplement voor chronisch zieken of palliatieve patiënten gaat. Misschien moet ik toch een overstap overwegen, later dan, nu heeft het nog weinig zin. En dan wordt ik hier ook een beetje egoist. Ik heb niks aan al die goedkope reisbestemmingen van de CM. Hier zouden ze beter ook onderscheid maken. Als het over zieken gaat, kan dat best goedkoper. Maar gezonde mensen moeten hier toch niet van profiteren? Het gaat toch over een "zieken"fonds? En volgens mijn apotheker hebben ze al vaker beloofd (zoals nu aan onze thuisverpleger) dat dit onder ogen zou genomen worden, maar het blijft bij beloftes uit schrik dat hun lid overloopt naar een ander ziekenfonds.
Onafgezien van dat alles: schat, ik hou van je. Voor altijd. Tot in de eeuwigheid. Niet alleen tot de dood ons scheidt...
