Toen ik vandaag in het ziekenhuis kwam, zag ik een veel frissere vrouw dan gisterenavond. De zwelling in haar gezicht was weg en ze keek me met frisse ogen aan. Het ging duidelijk beter met Carine vandaag. De epidurale was weg, het zuurstofmasker had weer plaats gemaakt voor een "brilletje" (toestelletje dat zuurstof geeft via de neus), de blaassonde was weg en toen ik er pas enkele minuutjes was wilde Carine zowaar opstaan om naar het toilet te gaan. Wat haar met de nodige concentratie en tussenstops nog lukte ook. Om tot aan het toilet te geraken moest het zuurstofbrilletje even af en Carine was ronduit buiten adem eenmaal ze op het toilet geraakt was. Ik mocht haar niet helpen, ze wou alleen dat ik bij haar was voor ingeval ze het evenwicht zou verliezen of zo. Maar alles ging goed en na een kleine 10 minuten lag ze terug op bed. Later op de dag zou ze dit herhalen en nog even een ommetje maken tot aan het raam, kwestie van grenzen te verleggen.
Haar kamergenote was vanmorgen vroeg ontslagen, na een drukke nacht. Een drukke nacht? Ja, ze waren vannacht bij Carine gekomen om nog enkele foto's te maken. 's Nachts enkele foto's maken? Ja, ze waren aan haar bed geweest met het toestel en hadden haar een plaat achter haar rug geschoven. Ook de "dokter van wacht" was erbij geweest en een kinesist had haar nog wat verder geholpen om haar slijm kwijt te raken. Nu ging het stukken beter. En waarom hadden ze dat vannacht dan gedaan? De dokter had uitgelegd dat ze vreesden dat er bloedklontertjes in de longen zaten en dat het daardoor was dat ze niet voldoende zuurstof kreeg. Dus hadden ze het zekere voor het onzekere genomen, maar op de foto's hadden ze geen bloedklontertjes gezien. Het kwam dus allemaal wel goed. Ja hallo? En daar komen ze midden in de nacht op? Dit leek me echt niet zomaar een toevallige tussenkomst. Iemand moet alarm geslagen hebben.
 
Deze morgen hadden ze ook gemerkt dat de epidurale uit haar rug geschoven was. Nog een geluk dat mijn vrouw een taaie is, want aan haar pijnpomp zou ze niet veel meer gehad hebben. Ze vermoedden dat de epidurale uit haar rug geschoven was bij het plaatsen of wegnemen van de plaat voor de foto's vannacht. Bijkomend probleem is dat het wegnemen van de epidurale eigenlijk begeleid moet worden en de verdoving eerst moet afgebouwd worden. Niets van dat alles dus, de zoveelste onvoorzichtigheid op rij. Ik begin me van langsom meer vragen te stellen over dit ziekenhuis. De dokter had Carine op het hart gedrukt dat ze haar spuit tegen flubitis pas om 21:00 u. mag krijgen omdat dit verkeerd zou kunnen werken na het verwijderen van de epidurale. Tot de verpleegster om half zeven de koorts kwam opnemen, haar medicatie kwam brengen (de eerste keer deze week, nochtans was de medicatie bij opname doorgegeven) en gelijk vroeg of ze haar spuitje tegen flubitis nu mocht zetten. Toen Carine zei dat ze dat pas om 21 uur mocht krijgen, droop de verpleegster af met de opmerking dat Carine gelijk had. Wat gebeurt hier toch allemaal? Bij de opname van de saturatie van de zuurstof werd een waarde van 90% gemeten, heel wat beter dan de 84% van vannacht... Gisteren was het nog 82% en toen werd geen alarm geslagen... Carine had een licht verhoogde temperatuur, dus werd haar aangeraden om toch maar een Dafalgan te nemen voor het slapengaan.
Vraag me af waar die temperatuurverhoging nu weer op slaat. Die komt er toch niet zomaar? Mijn vertrouwen had al een deuk gekregen en het gaat steeds verder bergaf. Wordt hier niet gecommuniceerd in dat ziekenhuis? Oops, ja, daar heb ik het antwoord al op. Ik vraag me af wanneer we dan eindelijk eens de "behandelende geneesheer" zullen te zien krijgen, wie dat dan ook mag wezen...

Voor ik naar huis vertrok heb ik Carine dan nog maar eens naar het kleinste kamertje geholpen en haar spankousen weer aan gedaan. Deze mochten vanmiddag af, maar om te slapen moest ze die weer aandoen. Ik herinner me dat ze bij haar operatie van 3 juni ongeveer een maand die kousen dag en nacht moest aan houden, om bloedklonters te vermijden. Het verwondert me dat die kousen nu dus af mochten, om het de patiënt comfortabel te maken. Als dat maar goed afloopt...