Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
kanker... betekent dit dat alles ophoudt? In dit geval... ja dus.
strijd tegen een genadeloze moordenaar
22-11-2012
ontwaakzaal
Vanavond op bezoek geweest in de ontwaakzaal van het UZ. Carine zal er deze nacht onder permanente controle verblijven. De epidurale verdoving bevat stoffen die de bloeddruk doen dalen, en nu heeft Carine dus nog steeds last van lage bloeddruk waardoor er extra bloeddrukverhogende stoffen moeten toegediend worden. Het spreekt vanzelf dat Carine op het ogenblik meer lijkt op een blootgelegd zenuwcenter dan op een mens van vlees en bloed. Slangetjes alom, zuurstof, maagsonde, blaassonde, controleapperatuur voor hart en bloeddruk, epidurale met pijnpomp, product voor bloeddrukverhoging, voeding, ... je zou er de draad letterlijk bij kwijt raken. Onze patient ligt er ontspannen bij en zegt dat ze bijna geen pijn heeft. Sinds de operatie heeft ze nog maar één keertje de pijnpomp gebruikt en dat is ondertussen in een periode van 9 uur. Het valt dus erg mee. Ze heeft alleen geen benul van tijd en denkt dat ze ondertussen een uur of twee van de operatietafel is. Ze vraagt of ik de chirurg al gesproken heb. Fanny - dochterlief - is meegekomen en zowel zij als ik proberen de vraag te negeren en zoeken beiden naar een manier om Carine op een aanvaardbare manier te vertellen dat er niets verwijderd werd. Fanny doet een kleine poging met te zeggen dat mama uiteindelijk vroeger terug thuis zal zijn dan verwacht. Eerst gaat Carine aan deze informatie voorbij maar plots komt ze daar toch op terug. Er zit niet anders op dan te zeggen dat niets verwijderd is en dan komt de situatie van eerst het goede en dan het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat ze de eierstokken, baarmoeder en vetkwab niet hebben weggenomen. Dat lijkt Carine eerst niet te vatten en ze kijkt me vragend aan. Dus zit er niets anders op dan te vertellen wat de chirurg verteld heeft, inclusief het slechte nieuws van de volledig bezaaide dunne darm en deels aangetaste dikke darm. En dat de chirurg al eind augustus gezegd had dat hij gaat voor levenskwaliteit en dat hij dus niets verwijderd heeft. Dat er in geval van een darmobstructie dan nog steeds een gedeelte kan weggenomen worden in de mate van het nodige. Jamaar, reageert ze, dan heb ik een grote snee in mijn buik voor niets?! Dat is er dus een ereteken bij , reageer ik, maar we moeten nu wachten tot er overlegd is met de oncologe. Ondertussen noteren we dat ze sneller terug naar huis kan omdat er uiteindelijk niets weggenomen is en dat de chirurg ook al eerder aangehaald had dat er vermoedelijk wel een nabehandeling zou nodig zijn. Afwachten, afwachten, afwachten dan maar. Uiteindelijk legt ze er zich bij neer, maar ik ben zeker dat dit zeker zal blijven hangen eenmaal Carine zich wat beter voelt. Dat ze dan echt wel zal willen weten waar ze voor staat. Alles voor niks, besluit ze. En Fanny en ik reageren er op met: stapje terug naar eind augustus... De korte bezoektijd (die ondertussen toch al een kwartier te lang uitgelopen was, met dank aan de verpleging) zit er min of meer op, er komt nog een verpleegster wat uitleg geven over de huidige situatie en we zien dat de verzorging pico bello en zeer vriendelijk is. Hier ben je geen robot of een nummer, dit stelt gerust. Tijd voor afscheid, Carine kan de rust trouwens goed gebruiken. Morgen is er weer een dag. Ik beloof Carine dat ik er tussen 3 en 4 uur zal zijn om haar gezelschap te houden.
