|
Vandaag zijn we weer in het UZ Gent voor de volgende sessie, de vierde dus. We worden al een beetje begroet als "oude bekenden" door het verplegend personeel dat zich even vriendschap als altijd tegenover ons gedraagt. Het is het begin van het nieuwe academiejaar en in een universitair ziekenhuis betekent dit dat enkele stagiairs op de dienst worden geïntroduceerd. Tijdens het wachten op de Carboplatinum en Taxol, krijgen we een nieuwe stage-assistent op bezoek voor een eerste kennismaking. De jongeman maakt ruim de tijd voor een gesprekje en luistert aandachtig naar wat we te vertellen hebben. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de onzekerheid aan te kaarten die er gerezen was omtrent de organen van Carine, aangezien er bij de kijkoperatie van 3 juni gemeld werd dat er geen organen aangetast waren en dr. Ceelen ons vorige maandag zei dat Carine niet in aanmerking kwam voor de Hipec omdat hij op vandaag teveel zou moeten wegsnijden en hierbij toch enkele organen opsomde. De assistent heeft begrip voor onze vragen rond deze tegenstelling en hij belooft zich hierover verder te informeren.
En jawel hoor, een uurtje later is hij daar terug met nieuws. Het is namelijk zo dat de kankercellen verspreid zijn over het buikvlies. De organen leunen aan tegen het buikvlies en daarom moet er bij het wegnemen van de tumoren ook telkens een stuk weggenomen worden van de organen en darmen die daar tegenaan leunen om reden van preventie. Vandaar dat Prof.Dr. Ceelen er nu voor opteert eerst verder te gaan met de chemo en als die verder goed zijn werk doet kan een Hipec operatie misschien wel helemaal in de kast gestopt worden. Het is dus niet zo erg als wat we vreesden, integendeel, we krijgen ook effectief bevestiging dat de organen voor zover geweten op vandaag NIET aangetast zijn.
Dit is nog maar eens een bewijs dat kankerpatiënten zich helemaal niet moeten schamen om een extra vraag te stellen indien ze ergens enige onzekerheid hebben. Stomme vragen bestaan niet, zegt het spreekwoord. Dit gaat al helemaal op voor mensen met kanker bij wie de twijfel danig groot is dat de medische wereld er alles voor doet om de patiënt enige rust te verschaffen. Rust en goed gevoel zijn zeer belangrijk voor een vlotte genezing.
Ook Katrien, onze medische zielsverwant in deze ongelijke strijd komt nog eens langs om te horen hoe het er mee gaat en wil wel nog eens bevestiging dat we op vandaag geen andere vragen hebben die ons het leven onnodig moeilijk zouden maken. Ze herhaalt nog eens dat we haar altijd mogen bellen en belooft zeker nog eens langs te komen bij de laatste chemo voor de nieuwe controle.
De toediening van de chemo gaat weer even vlotjes als bij vorige keren. Laat ons hopen dat het in de toekomst zo blijft.
|
