Ik moet eerlijk bekennen: ik heb een boontje voor Jean-Claude Van Geenberghe. De West-Vlaming draagt het hart op de tong, soms tegen beter weten in. Bij Jean-Claude klop je nooit tevergeefs aan voor een straf verhaal. En om een boude voorspelling zit hij ook al niet verlegen. We herinneren ons de Grote Prijs van Aken van voor een paar jaar. 'Straks hangt m'n naam hier voor de derde keer aan de muur' vertrouwde Jean-Claude ons toen toe na een foutloze eerste omloop. En hij meende het ook. Wat er ook van zij; Van Geenberghe blijft tot nader orde de eerste en enige Belg die in 'Soers' tot twee keer toe de meest prestigieuze wedstrijd op z'n naam wist te schrijven. Om maar te zeggen; wat Van Geenberghe soms mist aan nuchterheid en ratio heeft hij te over aan talent. Van Geenberghe koos, net als Wathelet eerder, voor de centen en de Oekraïnse nationaliteit. Het leverde hem een plaatsje in het landenteam op, een landenteam dat zich inmiddels selecteerde voor de Olympische Spelen. Nu Wathelet afgehaakt heeft wordt de spoeling dun daar in de Oekraïne waar de vrouwen, volgens Jean-Claude, gewillig en onderdanig zijn. Björn Nagel, Katharina Offel en Jean-Claude zelf worden wellicht de speerpunten van het team. Vierde ruiter? Alvast niet de sympathieke Braziliaan Cassio Rivetti want die blijft tot nader order zelf Braziliaan. Onyschenko zelf dan maar? Of Martina Hingis misschien, de nieuwe vriendin van de multimiljardair. Na de frêle en fraaie kleindochter Onassis krijgt de hippische sport er straks misschien een nieuwe lokvogel voor de tabloïds bij. Het kan de populariteit van de sport alleen maar ten goede komen...
Gregory Wathelet is dus definitief terug in ons landje. De sympathieke Waal dompelt zich momenteel onder in een taalbad Engels, want ook in de hippische sport is het Engels, voor Frans en Spaans de dominante taal. Na jumping Mechelen vertrekt Wathelet naar Spanje waar hij paarden gaat rijden voor de gefortuneerde Edouardo Campos. Campos kocht de voorbije jaren vooral op de Duitse hengstenkeuringen in. Zijn hengsten werden aanvankelijk door Niels Bruynseels gereden, maar zelfs toen was de vrijage tussen Campos en Wathelet al aan de gang. Nu er voor een paar maanden een eind kwam aan de samenwerking tussen de wispelturige Aleksandr Onyschenko en Gregory Wathelet is die laatste weer 'vrij'. Of beter, 'was', want de deal met Campos was snel gesloten. Wathelet was dit keer wel zo verstandig een slag om de arm te houden: hij gaat wel hengsten rijden voor Campos, maar mag daarnaast ook andere paarden rijden. Gisteren dronken we nog koffie met Wathelet die ons toevertrouwde dat hij na Jumping Mechelen naar Spanje reist en daar dan blijft om de hengsten te trainen. Na de Sunshine-Tour keert hij dan terug naar ons land. Wathelet wordt ook opnieuw Belg, al zal dat nog wel wat voeten in de aarde hebben. Niet alleen moet de Belgische federatie haar fiat geven (wat ondertussen gebeurde), maar ook de Oekraïnse federatie (lees Onyschenko) moet z'n zegen geven. Vreemd is een beetje dat, ondanks alles, de relaties tussen Onyschenko en Wathelet niet bekoeld zijn. De gasbaron ontsloeg eerder zelf al een handvol ruiters en werd nu voor het eerst geconfronteerd met iemand die zelf opstapte. Wathelet kan tot midden augustus 2009 wel geen kampioenschappen en landenwedstrijden rijden voor z'n 'nieuwe' vaderland. De FEI stelde voor een paar maanden paal en perk aan de koehandel in paspoorten door nieuwe regels op te leggen. Die bepalen dat je gedurende een periode van twee jaar na het laatste kampioenschap of landenwedstrijd geen wedstrijden kunt rijden voor het 'nieuwe' land waarvan je de nationaliteit hebt aangenomen. Maar de FEI zou de FEI niet zijn als er ook hier geen achterpoortjes waren. Die vinden en openwrikken, daar houden Wathelet en zijn entourage zich momenteel mee bezig.
Bestaat er zoiets als paardenseks? We kunnen aannemen dat Toulon geprikkeld werd door de geur van merries in oestrus, maar het genoegen van de daad heeft de dekhengst wellicht nooit mogen ervaren. Voor Toulon en zoveel andere dekhengsten blijft het bij 'ersatz-seks' met een weliswaar forse buis. Ik vraag me af of Toulon in zijn box daar in Frankrijk deze week een extraatje gekregen heeft. De dekhengst werd in België uitgeroepen tot paard van het jaar. En de spreekwoordelijke inkt van het persbericht was nog niet droog of het SBS claimde al het succes. Het kleine broertje van het BWP maakt zich terecht de borst nat want Toulon mag dan wel een BWP-geboren dekhengst zijn, hij werd gekeurd bij het kleinere broertje van het Belgisch Warmbloed, het SBS. Nu is het nog even wachten tot de Nederlanders ook een deel van het succes claimen. Want de hengst werd gefokt in Nederland. En straks komen ook de Fransen op de proppen. Want Toulon wordt gereden door de Fransman Hubert Bourdy. Overigens, de dekhengst heeft de hoogste Franse BLUP ooit. Blup? Zeg maar een soort springindex. Enfin, Toulon dus. Een door een Nederlander gefokte Belgische hengst die momenteel zijn haver verdient in Frankrijk.
Leer een Nederlander handel drijven! Neem nu die Ahrend Zoer, vader van Albert Zoer. Vader Zoer zette voor een paar maanden half hippisch Nederland op stelten door te verklaren dat er een miljoenenbod was voor Okidoki. Goed, laat vader Zoer een paar honderdduizend euro aan het miljoenenbod toegevoegd hebben, dat er internationale belangstelling was en is voor één van de beste, zoniet het beste, internationale springpaard van het moment staat buiten kijf. In geen tijd daagden enkele Nederlands- en paardensportlievende mecenassen op die een paar honderdduizend euro op tafel wilden leggen als vader Zoer op z'n communiezieltje (en hard perkament) zou beloven dat Okidoki niet voor de Olympische Spelen zou vekocht worden. Zoer deed ook de andere helft van hippisch Nederland uit de winterslaap ontwaken door in extremis njet te zeggen tegen de deal. Want daar in Echten houden ze nog aan principes vast en de naam 'Eurocommerce' voor Okidoki, nee, dat was voor vader Zoer een stal te ver. In Maastricht daagden evenwel enkele nieuwe geldschieters op en raakte de deal alsnog rond. Vader Zoer incasseerde een paar honderdduizend euro, zoon Zoer mag straks met Okidoki naar de Spelen en nadien kan de ruin netjes verkocht worden voor enkele aktentassen gevuld met dollarbriefjes. Maar leer vader Zoer niet het smeden van het ijzer, want de inkt was amper droog of vader Zoer verkaste Lowina naar Italië. Kassa kassa daar in Echten!
Een treffender voorbeeld dat het 'internationaal' karakter van de springsport dan dat van Pilgrim II is niet te geven. De hengst begon zijn carriëre onder de Duitser Björn Nagel om nadien kortstondig naar Zangersheide te verhuizen. Zangersheide, u weet wel, de Belgische stoeterij van de Nederlandse Leon Melchior waar de 'Twent', maar inmiddels tot Belg genaturaliseerde Jos Lansink toen nog stalruiter was. Maar goed, we hadden het over Pilgrim II, een Duitse hengst. Welnu, die Pilgrim verkaste na z'n kortstondig verblijf op Zangersheide naar de Zwitser Pius Schwizer om nadien terug te keren naar de inmiddels tot Oekraïner genaturaliseerde ... Björn Nagel. Diezelfde Nagel kwalificeerde zich met de hengst en het Oekraïnse team, gevormd door twee ex-Duitsers en evenveel ex-Belgen, in het Duitse Aken voor de Olympische Spelen in Hong Kong. Maar de champagneflessen waren amper leeg gedronken of Pilgrim verkaste naar David Mc Pherson. Mc Pherson is een Zuid-Afrikaan, inmiddels tot Brit genaturaliseerd. Welnu, die Mc Pherson plaatste zich met het Britse team, en dus met Pligrim II, dankzij een bronzen medaille op het EK in Mannheim voor diezelfde Olympische Spelen in Hong Kong. Dat Pilgrim II straks zal springen op die OS laat zich aanzien. Alleen, het zal niet onder het zadel van Mc Pherson zijn. De hengst werd verkocht naar de Noorse Line Raaholt. Die wil zich met Pilgrim II, begeleid door haar landgenote Helena Stormanns, in het Noorse team rijden. Dat team plaatste zich, net als de Britten in Mannheim voor deelname aan de Olympische Spelen. Het team bestond trouwens uit volbloed Noren die zonder uitzonderlin allen in het buitenland gestationneerd zijn. Stormanns overigens, is beter bekend als Helena Weinberg en is gestationneerd in Duitsland.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Gregory Wathelet is dus definitief terug in ons landje. De sympathieke Waal dompelt zich momenteel onder in een taalbad Engels, want ook in de hippische sport is het Engels, voor Frans en Spaans de dominante taal. Na jumping Mechelen vertrekt Wathelet naar Spanje waar hij paarden gaat rijden voor de gefortuneerde Edouardo Campos. 
