Op de Marne is toch redelijk wat beroepsvaart en deze maken best wat golven. Daar wij last hadden van de bomen, moesten wij de standaard voor de antenne neerzetten. Als er een schip voorbij kwam, stond de standaard alle kanten uit te zwabberen. Maar het ging. Lagny is een redelijk grote stad met aan de brug nog een halte fluviale, waar je beter kunt liggen. Bij het bur.de Tourisme kun je stroom en water regelen voor 6,00 per dag en je zit gelijk in het centrum. Thorigny ligt over de brug en daar is ook het station. Het bleek, dat je met kaartjes van de metro met de bus naar Disneyland kan gaan! Het ligt ca 7 km verder.Wij zijn eerst door iemand van de haven naar een tankstation gereden en hebben de yerrycans gevuld tegen een zeer goede prijs. Boodschappen doen was ook niet te ver. Dan vroeg met de bus mee. De havenmeester vroeg hoe wij naar het busstation gingen? Met de fiets! Reken er maar op dat ze weg zijn als je terugkomt. Ja, dat zal wel. Wij waren te vroeg, alleen als je op voorhand kaartjes had gekocht, mocht je er om 09.00 in. Ook de prijs was verschillend! Op voorhand 39,00, nu op de dag zelf 69,00! Maar ja, wat doe je? je gaat toch niet meer terug. Om 10.00 uur ging het open en het was een drukte van belang. Het kasteel stak boven alles uit, Hans en Grietje, de dwergen, bootjes, een trein die rondom het park reed, met stations in Amerika en Australie, de Nautilus van kapitein Nemo, raketten, treintjes over eilanden en rotspartijen, raceauto's, bootjes, die een groot deel van de sprookjes lieten zien, de grot met Peter Pan, een grot waar alle klederdrachten en muziek van de wereld werden getoond. Te veel om op te noemen. Al met al waren de wachttijden niet te lang en kon je genieten vn alle attracties. Na een hapje te hebben gegeten, zijn wij nog verder gaan kijken en om 17.00 uur waren wij afgepeigerd! De oudjes hadden Euro Disney gedaan en konden geen stap meer verzetten. Toch, misschien in de toekomst, nog een optie, maar dan de kaartjes wat eerder kopen. De bus stond al klaar en de chauffeur had er lol in te zien wat voor zooitje ongeregeld instapte. Aangekomen op het station moesten wij de havenmeester gelijk geven, onze fietsen, met twee dikke sloten vastgezet, waren gejat. Je kan je woede niet kwijt, een bezoek aan de politie verergerde dit alleen maar. Zij wisten hoe alles in zijn werk ging, maar hadden geen mankracht dit op te lossen. Terug lopen naar de haven kostte 40 min en dan nog eten, we hadden weinig trek. Jammer van zo'n geweldige dat waarop de oudjes zich weer jong voelden. De volgende dag zijn wij doorgevaren naar Parijs. Zo'n 4 uur verder, langs Noisy le Grand met een haven, Nogent sur Marne een beetje vreemd geplaatste haven en Joinville le Pont, net voor de tunnel naar de Seine, een plek voor de volgende keer! Na Charenton le Pont passeerden wij nog een paar bruggen, zagen de vele schepen aan de kant, waaronder een oud lichtschip, meldden ons in Paris Arsenal en kregen een plek toegewezen........naast de Duitser uit Attigny. Hoe klein is de wereld! Daar moest natuurlijk op gedronken worden. Om even de benen te strekken, zijn we naar het Ile de la Cité gelopen, de Notre Dame, maar, Corrie had weer eens gelijk, het was verder dan we dachten. Bovendien was het er zo druk, je moest in de rij staan om binnen te komen. Er stond een tribune om van het uitzicht te genieten. Ook liep er een joker rond, die veel mensen te kakke zette. Ging achter ze aan lopen, vergeleek ze met allerlei celebs en sommigen konden dat niet waarderen en gaven een dreun. Ook mij moest hij hebben, maar als je niet reageert heeft niemand lol, dan alleen wij. Parijs zonder een bezoek aan de Sacré Coeur en Montmartre bestaat niet. We hadden nog kaartjes uit Lagny, dus onder de grond en rijden maar. Het weer was goed en het was ouderwets gezellig. De Blvd Rochechouard, een zijstraat in en dan de eindeloze trappen naar de kerk. Het laatste stukje met de théléciege en dan naar binnen. Wat een drukte, er was zelfs een looproute uitgezet om iedereen aan zijn trekken te laten komen, maar geen opstopping te konden veroorzaken. Parijs lag er stralend bij en Montmartre had weer een hoop te bieden. Bij de tweede hands spullen stond een doodskist met als opschrift, alleen beneden te gebruiken. Het eten leek goedkoop, pannetje mosselen 11,00, maar het biertje erbij kostte 8,00. Dan maar afzakken naar het plein waar ons eigen restaurantje was. We waren te vroeg en zijn nog wat gaan rondlopen. De mensen kenden ons nog steeds en de sfeer was goed. Het eten was minden deze keer, misschien omdat de keuken net open was. Terug met de metro en na een borrel naar bed. De volgende dag naar de bloemenmarkt achter de Notre Dame geweest, langs de Seine naar de Eifeltoren gelopen, overgestoken naar de Trocadero en genoten van al het volk dat op de been was. Een bezoek aan de begraafplaats Père La Chaise, ca 15 min van de haven, mag je niet missen. Yves Montand, Sigmone Signoret, Edith Piaf, Morrisson en vele anderen liggen hier begraven. Je bent er zeker 3 uur mee bezig! Na dit bezoek zijn we nieuwe fietsen gaan kopen, na op internet gekeken te hebben. Bij Place d'Italie was een Go Sport en deze had fietsen tegen een schappelijke prijs. Normale fietsen, dus geen vouwen meer en gewoon zitten en veel stabieler. Op de heenweg zouden wij de metro nemen, deze was in onderhoud, dus de berg oplopen, ca 45 min! Terug, op de fiets, ging het goed, over de fietspaden, die op de busbaan lagen. Een hint voor de busschauffeurs om punten te scoren voor iedere dooie fietser? Ze pastten goed aan boord. Bij de Eifeltoren stonden voor alle vier de poten massa's mensen te wachten, niet gewoon meer. Er werd gebouwd aan een springschans, waar een floeper met zijn skateboard af zou springen. Wij hebben het later op de tv gezien en het lukte ook nog. Er zijn nog veel schippers die Parijs voorbij varen. Het is zo duur! en waar moet je dan heen? Je kunt ook gebruik maken van andere havens, die goedkoper zijn, zoals van Gogh (gratis) en de metro nemen. Vooraf kan je op internet zoeken wat de specialiteiten zijn en dingen die je echt moet zien. Laat je Parijs liggen, ontbreekt er wat aan je opvoeding. Om de één of andere reden was ik niet te bewegen de Seine op te gaan richting St.Mammès, dus besloten wij dat niet te doen en verder de Seine af te gaan, richting Cergy. Toch 86 km met 2 sluizen en in de eerste gingen de deuren dicht en niet meer open. Wij kregen controle van de politie op vaarbewijs, wat hebben wij aan boord, hoeveel landvasten, marifoon, brandblusapparaten, reddingvesten, enz. Wij werden er narrig van en lieten dat ook merken. We mochten door! en tegen het eind van de middag kwamen wij, redelijk vermoeid, in Cergy aan. Aan de buitensteiger lag een groot schip, Engelsen, dus wij wilden een plekkie binnen. De haven is zo klein en vol, maar, wij kregen ervaring, konden de Ouzo tussen andere boten inproppen. Pintje om af te koelen en bij de havenmeester betalen. De bouw van de haven van Cergy is gedaan door de zelfde architect die Port Grimaud aan de Middellandse zee had gemaakt en mooi! Op de fiets was het te doen om naar Pontoise te gaan, over de fietspaden, waar een fort is en een mooie binnenstad. Verder de Oise op en bij pk 28 kwamen wij bij Ile Adam, de geboorteplaats van Jango Reinhard, een groot gitarist, na een brand met drie vingers pingelde en hoe! Tegenwoordig een goede aanlegplaats met voorzieningen. Het is een aardig stadje en de moeite waard een paar uur te blijven. De Oise is best mooi varen en er zijn wel aanlegplaatsen, zonder voorzieningen. Bij St.Leu d'Esserent was een aanlegplaats op de kaart, maar in werkelijkheid was hij een paar honderd meter verder.Aangelegd en zelfs stroom! Het was zondag en de jachthaven voor de speedboten was leeg, ja, die waren onderweg. Op een gegeven ogenblik kwamen ze aangevaren, zeer snel en in garnalenboten formatie! De golven waren zo hoog, dat alles overhoop ging. Franse borden aan gruzels, bier- en wijnglazen naar de vaantjes, de boekenkast om. Een paar keerden terug om in de bar wat te drinken en te eten. Wij hebben ze hartelijk ontvangen en de stukken naar het hoofd gegooid! Nee, dat waren zij niet, me zuster, ik ben wel oud, maar niet blind. De barhouder stapte in zijn auto en ging verhaal halen bij de club. De volgende keer gaf hij het door aan de politie en VNF. De nacht was rustig. Creil werd voorbijgevaren, wel een stad de moeite waard te bezoeken. Na toch weer 6 uur varen na Pont St.Maxence, de sluizen bij Verberie, de aanlegplaats van Jaux, waren het nog maar 6 km naar de kom van Compiegne, dus we voeren door. Het is een privéhaven, niet al te diep, 1.5 mtr en je moest gokken of er plaats was. Voor ons altijd! Vast gemaakt naast de havenmeester en gevraagd of wij een paar dagen mochten blijven. Geen probleem. Het zouden er 5 worden. Tijdens het eten brak een kies af en zoek maar een tandarts. De havenmeester wist de oplossing. Hij belde de tandarts van zijn moeder: hier met de PDG van de jachthaven, ik heb heb een gast hier, bij wie zijn kies is afgebroken en hij vergaat van de pijn. Kunt u hem helpen? De volgende middag mocht ik komen. Op de fiets en in korte broek er naar toe en hij besloot tot een wortelkanaal behandeling, dan kon de basis van de kies worden gebruikt om een kroon op te zetten. De prijs viel mee en ik was klaar. De volgende morgen om 04.00 maakte Corrie mij wakker, zij had zo'n pijn op de borst en hartkloppingen. Om 07.00 maakte ik de havenmeester wakker en vroeg hem ons naar het ziekenhuis te brengen. Corrie werd meegenomen en voor mij gingen de deuren dicht! Ik deed ze open en een narrige verpleegster zei, dat ik niet mee mocht. Ik maakte duidelijk, dat de conversatie in het Frans was en zij van Corrie geen antwoord zou krijgen, omdat zij het niet verstond. Even vragen en ja hoor ik mocht mee. Aan het infuus, andere medicijnen en in bed. Het was toch weer een hartritmestoornis! Nu was ik met de auto gebracht, maar hoe kom je thuis? Bussen gingen er wel, maar hoe en waar was niet uit te komen. Een taxi reed voorbij, maar stopte niet. Dan maar de oude "truc" Komt een ouder echtpaar uit het ziekenhuis, de autosleutels in de hand. Ik stapte er op af en met een droevig gezicht vroeg ik belet! Konden zij mij naar de jachthaven brengen? Ik was hier verloren. De man had niet veel trek, maar de vrouw regelde dit gelijk. Natuurlijk manneke, we komen daar toch langs en binnen 10 min zat ik aan boord. Iedereen kwam vragen hoe het er mee was, ook Jan en Eli en de buurvrouw had nog een potje eten voor mij staan. De volgende dag op de fiets naar het ziekenhuis gegaan en achterom naar binnen. Corrie zag er beter uit, de cardioloog was die morgen geweest, maar daar werd zij niet veel wijzer van. 's-Middags zou er weer een komen, dus daar wachten wij maar op. Het middageten werd gebracht en Corrie was verrukt! Glazige aardappels, zonder jus en sprecibonen voor een weeshuis. Een stukje vis met een vergrootglas om hem niet te missen. De cardioloog, een andere, jonger, kwam en onderzocht moeders. De medicijnen hadden het ritme teruggebracht tot normaal en hij schreef wat andere medicijnen voor. Zij kon rustig verder gaan met vakantie, maar moest wel met ca. 4-5 weken voor controle. Ik heb dit met hem besproken en uitgelegd, dat, als wij verder gingen, wij een ander ziekenhuis moesten zoeken, de hele zaak weer uitleggen en niemand zat daar op te wachten. Dus besloten wij huiswaarts te gaan, daar was tijd genoeg voor. Ik mocht moeders weer meenemen en zij ging met de taxi naar de boot. Iedereen was blij dat ze er was. Frans en Marijke uit de haven waren ook aangekomen en wij besloten samen een bbq te organiseren. Onder het afdak, vanwege de warmte, genoten van een cruditée, lekkere rode wijn en diverse soorten vlees. Jan en Eli van de Shalom (of zoals wij zeiden: slaom) waren weggegaan. De 14de juli zijn wij maar in de haven gebleven. 15.07 iedereen gedag gezegd, de havenmeester nog eens bedankt en onder het brugje rechtsaf gegaan. Na een km was daar de afslag naar de Aisne, richting Soisson, weer een smaller vaarwater, maar mooi tussen de velden en bossen.Na zo'n 20 km kwamen wij in Vic-sur-Aisne, het was behoorlijk warm en wij besloten niet verder te gaan.Water en stroom, een leuk plaatsje met kasteel en tankstation. De diesel weer op peil gebracht. Via internet gebeld met de cardiloloog in Belgie en bij hem thuis een afspraak gemaakt in september. Wij zijn nog en dag in Vic gebleven en 17.07 doorgevaren naar Soisson, weer zo'n 20 km en maar 2 sluizen. De Aisne beviel ons wel! De haven was aan de kade, maar een roeivereniging had een deel daarvan in bezit, als ook de stroomvoorziening. Na overleg konden wij inpluggen, hadden stroom en vonden ook een douche. Achter ons lagen Belgen met panne en de man presteerde het voor de middag al een fles ricard te hebben leeggedronken. Boodschappen doen bij de Lidl, maar er zijn ook andere supers. De stad is interessant, met een abdy, ruïne, museums, en veel winkelstraten. Wij vermaakten ons best. De Aisne slingerde zich door het land en na Vailly, waar een aanlegplaats was, zijn we doorgevaren naar het punt waar het Canal de l'Oise à l'Aine zich bij de Aine voegde en op de hoek een steiger lag met alle voorzieningen. Er was een plek vrij en ik draaide bakboord uit. Ik wilde een draai maken om tussen de boten in te komen en maakte daarbij een kapitale denkfout! Aankomend stroomafwaards, het canal opgaand stroomopwaarts, had ik rekning moeten houden, dat de boot zou worden weggezet en ik tekort zou komen. Bingo, klopte. Corrie gooide een landvast naar iemand, die gelijk begon vast te maken en ik zat klem. "Maak die lijn los, chef, ik kan niet meer manoeuvreren" Me zuster, dus klapte ik tegen de Fransman aan, en kwam net tussen de schepen uit. Gelukkig had hij niets, maar was "not amused" (dat is engels). Het was er loeiheet en wij zijn onder de bomen gaan zitten en per uur even onder de tuinslang. We hebben hier een paar dagen gelegen en besloten verder te gaan. De Sshalom bleef nog liggen en wij besloten een lange rit te maken. Na 18 km kwamen wij weer in Berry au Bac, zijn Asfeld weer voorbij gevaren en eindigden in Rethel. 76 km, 10 sluizen en 8 uur! Na weer een paar dagen te zijn bijgekomen, door naar de volgnde stek. Attigny lieten wij liggen en zijn het canal des Ardennes weer opgegaan. Bij sluis 20 zou een goede aanlegplek zijn. Ja, maar dan moet je niet in sluis 19 liggen! Duitsers voor ons keken verwonderd op, toen wij riepen: NIET AAN DE STAG TREKKEN? WIJ GAAN ERUIT. Dat hadden ze nog niet meegemaakt. Wij gedraaid en afgemeerd aan de kant. Er was niets, maar wel een boom waaronder je kon zitten. Tot onze verwondering kwamen Jan en Eli later op de middag toch nog om de hoek kijken. Het weggeven v an e en koud biertje stond niet in hun huishoudelijk reglement. Wij hadden met de sluisjuf afgesproken de volgende dag om 09.00 verder te gaan en na bijna 5 uur legden wij aan in Le Chesne, waar nog net plaats was. De Damiaan kwam later en moest aan de kant. 's-Avonds zijn we lux uit eten geweest met de Shalommetjes in het enige restaurant en het moet gezegd, het was super. Voor 19.00 een grote vooraf, lekker stuk vlees en ijs toe met nog eens koffie. Die nacht ging er een windhoos langs ons heen en vernielde veel bomen en huizen op weg naar Charleville. De verdere plaatsen zijn jullie bekend en houden wij hier op met ons verhaal over 2013. Corrie ging voor controle in september en kreeg nog een stroomstoot en was alles weer redelijk onder controle. Midden november vlogen wij naar Brisane - Australie naar onze dochter en schoonzoon en bleven in Australie tot begin maart 2014. Het verhaal van 2014 komt eraan.
