Zo, ik kan weer verder gaan! Waarom die klap? Wij keken naar de sluis en de barrage en merkten, dat er een gigantische stroom stond.Vandaar dat de rest aan de kade aan de overkant ging liggen, dan maar geen stroom! (tegenwoordig 2014 wel!) Wij hebben hier van 16-21 mei gelegen. Ten eerste moesten wij de voorraden weer aanvullen, Noël en Marninette haalde ons af met en Suzukki Jeepje en wij deden ons inkopen bij de Aldi. Marinette ook en niet zo weinig ook. De vraag was dan ook gerechtvaardigd, hoe pro je dat alles in zo'n minivan? Tussen de benen, tussen de mensen, op je hoofd, overal waar maar eene gaatje was. Het lukte toch. Met de Namourette de stad ingeweest en info gehaald over de bus naar de citadel. Zaterdag de markt bezocht en het blijkt, dat 3 kg asperges, 1 kg druiven en 1 mud aardappelen in je rugzak zwaar weegt! In de middag 2 pintjes met kaas en hesp in het oudste café 1660 in de vette zon! Zondag de brocante bezocht, maar hij was klein vanwege werkzaamheden. In de middag naar het centrum gelopen en met de Citybus de citadel op.Met de bus kom je toch op plekken, die je lopend niet doet en afgestegen bij de top zijn wij door de gangen, waar vroeger de soldaten leefden en "werkten" 285 naar beneden gegaan. Allerlei uitzichten op de Maas, schietgaten, munitieopslagplaatsen, kantine's en slaapplaatsen. Het bleek bijzonder moeilijk in het fort binnen te dringen. Kan ook niet anders, het was door "Hollanders" gebouwd, net als Dinant. Weer regen, water getankt en een nieuwe TV gekocht (kon er nog wel bij). Om 14.30 uur was er een Corso met muziek en veel drankwagens, erg gezellig. Aan het eind van de dag klaarde het op. 21.05 Het wegvaren gaf veel problemen. De stroom was zo erg, dat de oude truc, voor spring, vooruit, stuur bak, loskomen, dan de motor in de achteruit en weg van de kant, niet werkte. Tegen de tijd dat ik de motor in de achteruit had, lag ik weer tegen de steiger. Dan maar brute kracht, volle kracht achteruit, jawel, met een kras over de bijna volle lengte. We merkten goed dat er stroom stond, gemiddeld maar 7,5 - 8.0 km/h. De sluizen gingen vlot. De sluismeester geeft door hoeveel schepen er aan komen en er wordt op de laatste gewacht. Wij voeren op met een Duitser, die schijnbaar watervrees had en niet boven de 5 km/h kwam. Hij bleef helemaal achter in de sluis en nam zijn tijd om eruit te varen. Toen ik hem erop aansprak, kreeg ik de wind van voren, had hem liever van achter gehad, gingen wij wat sneller. De hufter haakte af en eindelijk na 6 uur kwamen wij in Dinant aan lege steigers. Na veel geklooi vastgemaakt aan bakboordkant, maar het water stroomde zo snel, dat het schip geen moment stil lag. We hebben eens rond gekeken en aan de andere kant aan de houten steiger lag je precies uit de stroming. Trossen los en oversteken. Makkelijker gezegd dan gedaan. We werden een eind terug gezet, maar met wat meer motorvermogen kwamen wij toch op de goede plaats uit. Het was er zo stil, dat we besloten volgende dag door te varen. 22.05 Er konden wel wat paardenkrachten bij! Snelheid tussen 4.8 -7.2 km/h afhankelijk van een sluis of barrage in de buurt. Anseremme gepasseerd, Falmigoul laten liggen, Waulsort in zicht en zie daar, hardstikke vol! Veel mensen op de kant aan het zwaaien, armen kruisend en wuivend terug te komen. Echt niet, wij willen naar Frankrijk! Echt wel, over de marifoon, terug, alles is gespert van Toul tot Givet! De haven ingedraaid en een plekkie gevonden waar wij zelfs tv konden ontvangen. Noël vond het maar niets en ging aan het eind van de steiger liggen. Zijn probleem. Het bleek dat Briare, Decize, Saône, Marne Rhin, alles dicht was. Het water stroomde over de sluizen en veel landerijen stonden onderwater. Dat zag er niet best uit. 23.05 Corrie is jarig en bij gebrek aan beter in de Taverne Bruchettes gegeten, een soort pizza, maar dan op brood. Noël en Marinette deden mee en met een glaasje wijn was er toch wel sfeer. Alleen Noël bleef zeuren wanneer de sluizen weer open gingen en wij vonden het tijd worden alleen verder te varen. Iedere dag belde hij de sluis van Givet en maakte de man gek. Op de buitensteiger ontmoetten wij Marc Lazarus, een Australiër uit Melbourne die wij later zijn gaan opzoeken! Op 24.05 was de sluis weer open, er stond nog veel stroom en naast de 18 schepen vanuit Waulsort gingen ook nog 10 uit Givet op weg naar de tunnel. Je kunt nagaan, dat werd dringen. Laten gaan, wij wachten nog twee dagen. De eerste plaats waar je inkopen kon doen was Hastières ca 5 km fietsen. Vooruit dan maar, het weer was goed, dus waarom niet. In de Spar de eerste pastis gekocht en de markt bezocht. Toen we terug waren, moesten wij onze kont zoeken, dat waren we duidelijk niet gewend. De volgende dag weer regen en Corrie ging maar aan de was. Normaal rekent de pontbaas dat af, maar hij was met zijn pontje naar huis en alles vergeten. Eindelijk op 28.05 zijn we vertrokken. Bij Les 4 Cheminez de zapper gehaald en info ontvangen over de situatie op de Maas en naar de eerste kleine sluis gegaan. Alles ging vlot, wij waren alleen, dan de tunnel, bimidi naar beneden, ook vlot en d an de volgende 2 sluizen naar Vireux, waar de kade leeg was. Marianne was zo lief naar de Intermarché te rijden om de gasfles om te ruilen. De Kebab was open en weer eens goed gegeten! 29.05 door naar Revin. Bij Fumay vroeg Corrie wat er met de motor aan de hand was? Geen idee, waarom? Kijk eens naar de kant, de mensen lopen sneller dan wij varen, hoe kan dat? Wat denk je zelf ma!
In Revin zijn we weer een paar dagen gebleven om wat bij te kwekken, boodschappen te doen en diesel in slaan. De route die wij wilden nemen was nieuw en wij waren niet bekend waar wij weer aan de bak konden komen. 03.06 naar Charleville gevaren, waar wij een dikke 7 uur over hebben gedaan. Nog steeds een sterke stroom tegen. Bij de bocht bij Bogny stond ons hart even stil. Onder de brug kwam een péniche met een noodgang aan en moest stuurboord uit. Wij waren opgaand en zagen geen kans nog bakboord uit te wijken om de gast de ruimte te geven. De stroom was te sterk, wij maakten amper 5 km/h, hij zeker 16! Hij overzag de situatie en stuurde scherp in, gaf een dot gas bij en schuurde langs de wal! Eindelijk ging zijn boeg van de kant af en passeerde hij ons op nog geen 3 mtr. Dat scheelde niet veel en niemand kon er wat aan doen. Bogny is vergroot en vernieuwd, Monthermé heeft een nieuwe haven, waar zeker wek 15 schepen kunnen liggen. Door de overstroming lag er veel hout in het water en ook in de sluizen, wat voor regelmatige storingen zorgde. Onze maat Frans, van de dorus' deed stroomafwaards 80 km in 6 uur, sluizen incl! 05.06 Vanaf Charleville eerst door een vervelende hoge sluis, waar soms iemand was om een lijn aan te nemen. Nu niet. De stroom was nog steeds hevig en tot aan de sluizen naar het Canal des Ardennes waren het nog 17 km, hetgeen dus nogal wat tijd in beslag nam. De eerste sluis ging op zijn gemak open, zag er ook niet bepaald nieuw uit, maar wij kwamen boven. De volgende ging vlot. Het kantoor bij Pont à Bar was al dicht voor lunch, dus geen diesel kopen (was trouwens 1,55) en door naar Le Chesne, toch nog best een stukje. Daar zijn maar 4/5 ligplaatsen met stroom en water. Zorg dat je een Franse stekker bij je hebt. Het was loeiheet en wij zijn boven in de Brasserie een heel koude Leffe gaan drinken, zonder naar de prijs te vragen. Op één been kan je niet lopen, dus er nog een kouwe smakkeronie erachter aan. Toch effe 18,00! Heb je wat te eten? Ja hoor, maak je maar geen zorgen! Nee, schat, kan je wat te eten maken voor ons? Ja hoor, zeg het maar! Heb je een kaart? Ja hoor, van de omgeving! Nee schat een menukaart? Nee, je kan kiezen uit een salade, salade of een salade. Iedere kost 8,50 en is zeker de moeite waard. Lieverd, doe ons dan maar een salade. We moeten zeggen, het was ook een SALADE, met vlees, ham, spekkies, garnalen, kwamkwammer (de verleden tijd van komkommer) tomaat, olijven, frietjes en een lekker wit wijntje erbij. Er was nog een bootje bijgekomen, genesteld in de hoek en niet goed gehumeurd. De volgende dag zouden wij op tijd vertrekken, omdat de 27 + 4 sluizen zijn tijd zouden vragen. Om 08.30 uur ging er een Engelse woonboot voorbij, met een Duits jacht erachter. Dan maar een half uur wachten. De sluis was 10 min verder varen. 09.15 maar weggegaan, alleen! en de sluis was vrij. Het was mooi om te dalen en de uitzichten waren mooi.
De eerste paar sluizen gingen vlot, de één uit, de ander in. Dan dubbel rood. Hoe kom je aan de kant om via de intercom de sluismeester te waarschuwen? Niet dus, dan de boot maar dwars voor de deuren! Even prikken en daar kwam de dame al aan op de brommer. Probleem opgelost, maar hoe kom je dan weer bij de deuren weg? Het handboek sluisvaren erbij gepakt, wat aan het roer gedraaid en we lagen weer met de neus in de wind. Het uitzicht was mooi en we genoten van de tocht, tot zo ver. De sluisjuf meldde ons, dat er een péniche opgaand was bij de volgende sluis en wij even aan de kant moesten. Geen probleem, echter, de Engelsmans en Duitser lagen ook te wachten aan bakboordkant, op de kant met landvasten in de hand, de zaffels. De péniche kwam statig de sluis uit, stak over en ging de andere weer in. De Duitser begon te brullen: Holländer, ga de sluis in, wij wachten wel. De Engelse Pub was het daar niet mee eens en trok zijn sirene open. Achter ons was de Nederlandse optimist ook aangekomen, maar deed niets. Wij wel, gas open en de sluis in. De Duitser er achter aan, stang trekken, deurtjes dicht en hoppa. Wij zijn samen verder de trap afgedonderd en legden na een paar uur aan in Attigny, onder de bomen. Tied veur een pintje! Vondt de Duitser ook, de stoelen op de kant, kruiken vol en de damp sloeg eraf. Wat was er nu aan de hand Derik? O, de vrouw van de Engelsman moest alles doen, deed alles verkeerd, volgens pa en werd verrot gescholden of gemept. Blij dat wij met jullie in de sluis konden. Na een tijdje kwamen de Engelsen en Sipke voorbij varen, zonder ons een blik waardig te gunnen. Wat hebben wij gehuild (van het lachen). 08.06 Van Attigny tot Rethel is maar 3 uur varen en maar 4 sluisjes. Je moet even zoeken naar de aanlegplaats, een lange kade, waar een toilet/douche gebouw staat en een paar palen met stroom en water. De meeste waren al bezet, maar wij konden er nog bij. De douches werkten echt, alleen de verlichting was kapot. Dan maar met de deur op een kier! Boodschappen doen was geen probleem, Aldi, Lidl, Intermarché, Carrefour, alles bij de hand, ook diesel. De stad is best aardig en leuk een wandeling door te maken. Wij zijn ook een dagje langer gebleven. De humorist kwam er ook weer aan en had alleen maar te mopperen. Wij lieten hem in zijn sop gaar koken. Van Rethel via Asfeld, waar niets te doen was, naar Berry au Bac, waar wij een plekje aan de kant vonden. Een kruising van vaarwegen en bar ongezellig. Corrie had contact met een Nederlandse beroeps en ik kreeg de indruk, dat er ruzie was. Geïrriteerd door alles beslistte ik de trossen los te gooien, de sluis naar Reims te waarschuwen en te vertrekken. Direct na de sluis was eigenlijk een perfecte plek om te overnachten, maar door de dwarse bui werd het pas bij sluis 4, met pick-nick tafel. Corrie legde mij toen uit wat er aan de hand was en ik moest even mijn hoofd buigen, wat een oetlul! Reims zag er niet zo imposant uit, veel industrie en de haven lokte ook al niet. Aan twee kanten de snelweg, dan een drukke weg langs de haven en geen prettige aanlegplaatsen. Door naar Sillery, een uurtje varen en nog een paar plekken vrij. Duidelijk een Engelse enclave, veel grote boten, 25-30 mtr en iedereen bleef zeker een paar weken! Door een dispuut tussen de haven en gemeente was het liggeld vrij en met een kaart kon je de van de douches gebruik maken. De Intermarché op loopafstand, dus kat in het bakkie. Het weer was goed en wij stelden onze buren voor te gaan BBQ-en. Leuk, doen we, even vlees halen en onze vrienden even inlichten. Zo tegen 16.30 stonden er een paar stoelen en tafels en bbq's en begonnen wij aan de borrel. Nog geen uur later ws het grasveld vol, ca 14 man (en vrouw) en stonden de lokale bewoners te kijken wat die bootjeszotten nou toch allemaal deden. "Monsieur, effe preuven?" Ja dat zal wel zijn, dikke mik, dat moesten zij ook hebben! Het werd een gezellig feestje. De volgende dag met de bus naar Reims geweest. Of het was de verkeerde dag, of alles was nog dicht, maar gezellig was het niet. De catheraal was van buiten wel mooi, van binnen werd hij gerestaureerd. Nee, dat was een misser. Wij zijn toch langer blijven hangen dan wij dachten en pas 19.06 zijn wij verder gegaan naar Mareuil sur Ay, 13 sluizen, 1 brug en 2 tunnels, die goed verlicht waren. Condé op de hoek zag er niet uit, dus verder naar Mareuil een heel mooie aanlegplaats aan het park met mooie gebouwen en veel champagne huizen.
Het weer was nog steeds goed en de sfeer aan de kaai prima. Natuurlijk moest de champagne geproefd worden en meestal bleef het niet bij één fles. Epernay lieten wij liggen, ten eerste weer 4km terug, ten tweede is de haven duur en ligt nogal ver van het centrum. Zal voor een volgende keer zijn. De Marne stroomde nog behoorlijk en 14 km/h was zo gemaakt. De uitzichten waren eenorm, veel wijngaarden en kastelen. Damery is een goede aanlegplaats, maar ja, je bent net vertrokken. Ook Reuil heeft een afmeerplaats met stroom en water, maar ook hier ben je net onderweg. Het Ile d'Amour werd aan stuurboord gerond en na een sluis met megaande steiger legden wij aan in Dormans, een steiger voor ca 3 boten bij een camping. Een klein Belgisch bootje, met een klein Belgje, hielp ons aanleggen. Het Belgje knoopte de landvast zes keer om de bolder, maar ik kwam niet aan de kant. Hij zat te strak. De landvastenmevrouw vreg aan het Belgje: Belgje, ik zou graag de landvast op de boot terug hebben. Belgje: zo zit hij goed! Nee Belgje, ik wil hem terug. Allez Madame, as da ge niet kunt varen, hier hedde em. Trap et af en zoek et uut. Dank je Belgje, zo is het goed jongen. Daar lagen wij dan, aan de camping waar gedouched kon worden, de bakker 's-ochtends vroeg om 08.30 toeterend over de camping reed en een bagette verkocht. De stad heeft voldoende supers om goed in te slaan en is ca 15 min lopen. Er is één hoofdstraat met wat bezienswaardigheden. Wij probeerden nog in gesprek te komen met ons Belgje, maar hij deed de gordijnen dicht. Ga maar zitten sippen, Manneke! Ons gas was weer eens op en gelukkig was er een beschikbaar. De Marne meandert door het land en is mooi om te varen. Al te veel sluizen zijn er niet, dus het schiet lekker op. Mezi-Moulins heeft een mooie gotische kerk uit de 13e eeuw en in Mont-Saint-Père is de schilder Leon Lhemmitte geboren. Nog een 8-tal km en Château-Thierry kwam in beeld. Een grote stad met een imposante kade om aan te leggen. Wij keken er al naar uit. Het bleef bij kijken, want, de kermis had de stad aangedaan en de steiger werd kompleet in beslag genomen door de exploitanten. Geen stroom, geen water, alleen een pestherrie. Zelfs de kade bij de silo was vol. Nogent l'Artaud, 2 plaatsen lag ook vol en na nog eens 30 km kwamen wij in La Ferté-sous-Jouarre. Achter het eilandje was de haven en er was nog plaats aan een steiger. Na te hebben aangelegd, kwam een buurman van de volgende steiger vertellen, dat de stroom daar niet werktte. Weer verkassen en gelukkig hadden wij de laatste plek met alles erop en eraan, dachten wij. De Franse buurman met zo'n lelleboot, was de was gaan doen en sprong de stop door. Iemand kwam hem repareren, maar Fransie wist van niets. De volgende dag was hij vertrokken! La Ferté is een aardige stad, goed boodschappen te doen en lekker uitrusten van 8 uur varen. In Ferté werden vroeger molenstenen gemaakt en waren meer dan 1500 mensen werkzaam in deze industrie met export zelfs naar de USA. Op 26.06 weer eens verder, de bedoeling was Meaux! Langs St.Jean les Deux Jumeaux, een grote slinger Congis sur Thérouanne, Mary sur Marne (nergens een aanlegplaats) Germigny l'Evêque en Poincy met een haven direct na de barrage. Verder niets! Het werd weer een lange dag van 60 km varen. Maar wij waren er nog niet! De haven van Meaux was leeg!!! Gebeld naar de capitainerie en deze vermeldde, dat er de komende 7 dagen nautische feesten waren en daarom de haven leeg was. Nautische feesten en wij met onze ..... spelen! Een werfje lag al vol, drie dik en kon niemand meer nemen. Dan maar door, kleine tunnel, sluisje, het canal de Meaux à Chalifert, Montry, de tunnel van Chalifert, de sluis door en bakbord uit weer de Marne op en dan nog eens 4 km varen voordat wij, keikapot, aanlegden aan een éénbootsteiger van de jachthaven van Lagny.
Op de Marne is toch redelijk wat beroepsvaart en deze maken best wat golven. Daar wij last hadden van de bomen, moesten wij de standaard voor de antenne neerzetten. Als er een schip voorbij kwam, stond de standaard alle kanten uit te zwabberen. Maar het ging. Lagny is een redelijk grote stad met aan de brug nog een halte fluviale, waar je beter kunt liggen. Bij het bur.de Tourisme kun je stroom en water regelen voor 6,00 per dag en je zit gelijk in het centrum. Thorigny ligt over de brug en daar is ook het station. Het bleek, dat je met kaartjes van de metro met de bus naar Disneyland kan gaan! Het ligt ca 7 km verder.Wij zijn eerst door iemand van de haven naar een tankstation gereden en hebben de yerrycans gevuld tegen een zeer goede prijs. Boodschappen doen was ook niet te ver. Dan vroeg met de bus mee. De havenmeester vroeg hoe wij naar het busstation gingen? Met de fiets! Reken er maar op dat ze weg zijn als je terugkomt. Ja, dat zal wel. Wij waren te vroeg, alleen als je op voorhand kaartjes had gekocht, mocht je er om 09.00 in. Ook de prijs was verschillend! Op voorhand 39,00, nu op de dag zelf 69,00! Maar ja, wat doe je? je gaat toch niet meer terug. Om 10.00 uur ging het open en het was een drukte van belang. Het kasteel stak boven alles uit, Hans en Grietje, de dwergen, bootjes, een trein die rondom het park reed, met stations in Amerika en Australie, de Nautilus van kapitein Nemo, raketten, treintjes over eilanden en rotspartijen, raceauto's, bootjes, die een groot deel van de sprookjes lieten zien, de grot met Peter Pan, een grot waar alle klederdrachten en muziek van de wereld werden getoond. Te veel om op te noemen. Al met al waren de wachttijden niet te lang en kon je genieten vn alle attracties. Na een hapje te hebben gegeten, zijn wij nog verder gaan kijken en om 17.00 uur waren wij afgepeigerd! De oudjes hadden Euro Disney gedaan en konden geen stap meer verzetten. Toch, misschien in de toekomst, nog een optie, maar dan de kaartjes wat eerder kopen. De bus stond al klaar en de chauffeur had er lol in te zien wat voor zooitje ongeregeld instapte. Aangekomen op het station moesten wij de havenmeester gelijk geven, onze fietsen, met twee dikke sloten vastgezet, waren gejat. Je kan je woede niet kwijt, een bezoek aan de politie verergerde dit alleen maar. Zij wisten hoe alles in zijn werk ging, maar hadden geen mankracht dit op te lossen. Terug lopen naar de haven kostte 40 min en dan nog eten, we hadden weinig trek. Jammer van zo'n geweldige dat waarop de oudjes zich weer jong voelden. De volgende dag zijn wij doorgevaren naar Parijs. Zo'n 4 uur verder, langs Noisy le Grand met een haven, Nogent sur Marne een beetje vreemd geplaatste haven en Joinville le Pont, net voor de tunnel naar de Seine, een plek voor de volgende keer! Na Charenton le Pont passeerden wij nog een paar bruggen, zagen de vele schepen aan de kant, waaronder een oud lichtschip, meldden ons in Paris Arsenal en kregen een plek toegewezen........naast de Duitser uit Attigny. Hoe klein is de wereld! Daar moest natuurlijk op gedronken worden. Om even de benen te strekken, zijn we naar het Ile de la Cité gelopen, de Notre Dame, maar, Corrie had weer eens gelijk, het was verder dan we dachten. Bovendien was het er zo druk, je moest in de rij staan om binnen te komen. Er stond een tribune om van het uitzicht te genieten. Ook liep er een joker rond, die veel mensen te kakke zette. Ging achter ze aan lopen, vergeleek ze met allerlei celebs en sommigen konden dat niet waarderen en gaven een dreun. Ook mij moest hij hebben, maar als je niet reageert heeft niemand lol, dan alleen wij. Parijs zonder een bezoek aan de Sacré Coeur en Montmartre bestaat niet. We hadden nog kaartjes uit Lagny, dus onder de grond en rijden maar. Het weer was goed en het was ouderwets gezellig. De Blvd Rochechouard, een zijstraat in en dan de eindeloze trappen naar de kerk. Het laatste stukje met de théléciege en dan naar binnen. Wat een drukte, er was zelfs een looproute uitgezet om iedereen aan zijn trekken te laten komen, maar geen opstopping te konden veroorzaken. Parijs lag er stralend bij en Montmartre had weer een hoop te bieden. Bij de tweede hands spullen stond een doodskist met als opschrift, alleen beneden te gebruiken. Het eten leek goedkoop, pannetje mosselen 11,00, maar het biertje erbij kostte 8,00. Dan maar afzakken naar het plein waar ons eigen restaurantje was. We waren te vroeg en zijn nog wat gaan rondlopen. De mensen kenden ons nog steeds en de sfeer was goed. Het eten was minden deze keer, misschien omdat de keuken net open was. Terug met de metro en na een borrel naar bed. De volgende dag naar de bloemenmarkt achter de Notre Dame geweest, langs de Seine naar de Eifeltoren gelopen, overgestoken naar de Trocadero en genoten van al het volk dat op de been was. Een bezoek aan de begraafplaats Père La Chaise, ca 15 min van de haven, mag je niet missen. Yves Montand, Sigmone Signoret, Edith Piaf, Morrisson en vele anderen liggen hier begraven. Je bent er zeker 3 uur mee bezig! Na dit bezoek zijn we nieuwe fietsen gaan kopen, na op internet gekeken te hebben. Bij Place d'Italie was een Go Sport en deze had fietsen tegen een schappelijke prijs. Normale fietsen, dus geen vouwen meer en gewoon zitten en veel stabieler. Op de heenweg zouden wij de metro nemen, deze was in onderhoud, dus de berg oplopen, ca 45 min! Terug, op de fiets, ging het goed, over de fietspaden, die op de busbaan lagen. Een hint voor de busschauffeurs om punten te scoren voor iedere dooie fietser? Ze pastten goed aan boord. Bij de Eifeltoren stonden voor alle vier de poten massa's mensen te wachten, niet gewoon meer. Er werd gebouwd aan een springschans, waar een floeper met zijn skateboard af zou springen. Wij hebben het later op de tv gezien en het lukte ook nog. Er zijn nog veel schippers die Parijs voorbij varen. Het is zo duur! en waar moet je dan heen? Je kunt ook gebruik maken van andere havens, die goedkoper zijn, zoals van Gogh (gratis) en de metro nemen. Vooraf kan je op internet zoeken wat de specialiteiten zijn en dingen die je echt moet zien. Laat je Parijs liggen, ontbreekt er wat aan je opvoeding. Om de één of andere reden was ik niet te bewegen de Seine op te gaan richting St.Mammès, dus besloten wij dat niet te doen en verder de Seine af te gaan, richting Cergy. Toch 86 km met 2 sluizen en in de eerste gingen de deuren dicht en niet meer open. Wij kregen controle van de politie op vaarbewijs, wat hebben wij aan boord, hoeveel landvasten, marifoon, brandblusapparaten, reddingvesten, enz. Wij werden er narrig van en lieten dat ook merken. We mochten door! en tegen het eind van de middag kwamen wij, redelijk vermoeid, in Cergy aan. Aan de buitensteiger lag een groot schip, Engelsen, dus wij wilden een plekkie binnen. De haven is zo klein en vol, maar, wij kregen ervaring, konden de Ouzo tussen andere boten inproppen. Pintje om af te koelen en bij de havenmeester betalen. De bouw van de haven van Cergy is gedaan door de zelfde architect die Port Grimaud aan de Middellandse zee had gemaakt en mooi! Op de fiets was het te doen om naar Pontoise te gaan, over de fietspaden, waar een fort is en een mooie binnenstad. Verder de Oise op en bij pk 28 kwamen wij bij Ile Adam, de geboorteplaats van Jango Reinhard, een groot gitarist, na een brand met drie vingers pingelde en hoe! Tegenwoordig een goede aanlegplaats met voorzieningen. Het is een aardig stadje en de moeite waard een paar uur te blijven. De Oise is best mooi varen en er zijn wel aanlegplaatsen, zonder voorzieningen. Bij St.Leu d'Esserent was een aanlegplaats op de kaart, maar in werkelijkheid was hij een paar honderd meter verder.Aangelegd en zelfs stroom! Het was zondag en de jachthaven voor de speedboten was leeg, ja, die waren onderweg. Op een gegeven ogenblik kwamen ze aangevaren, zeer snel en in garnalenboten formatie! De golven waren zo hoog, dat alles overhoop ging. Franse borden aan gruzels, bier- en wijnglazen naar de vaantjes, de boekenkast om. Een paar keerden terug om in de bar wat te drinken en te eten. Wij hebben ze hartelijk ontvangen en de stukken naar het hoofd gegooid! Nee, dat waren zij niet, me zuster, ik ben wel oud, maar niet blind. De barhouder stapte in zijn auto en ging verhaal halen bij de club. De volgende keer gaf hij het door aan de politie en VNF. De nacht was rustig. Creil werd voorbijgevaren, wel een stad de moeite waard te bezoeken. Na toch weer 6 uur varen na Pont St.Maxence, de sluizen bij Verberie, de aanlegplaats van Jaux, waren het nog maar 6 km naar de kom van Compiegne, dus we voeren door. Het is een privéhaven, niet al te diep, 1.5 mtr en je moest gokken of er plaats was. Voor ons altijd! Vast gemaakt naast de havenmeester en gevraagd of wij een paar dagen mochten blijven. Geen probleem. Het zouden er 5 worden. Tijdens het eten brak een kies af en zoek maar een tandarts. De havenmeester wist de oplossing. Hij belde de tandarts van zijn moeder: hier met de PDG van de jachthaven, ik heb heb een gast hier, bij wie zijn kies is afgebroken en hij vergaat van de pijn. Kunt u hem helpen? De volgende middag mocht ik komen. Op de fiets en in korte broek er naar toe en hij besloot tot een wortelkanaal behandeling, dan kon de basis van de kies worden gebruikt om een kroon op te zetten. De prijs viel mee en ik was klaar. De volgende morgen om 04.00 maakte Corrie mij wakker, zij had zo'n pijn op de borst en hartkloppingen. Om 07.00 maakte ik de havenmeester wakker en vroeg hem ons naar het ziekenhuis te brengen. Corrie werd meegenomen en voor mij gingen de deuren dicht! Ik deed ze open en een narrige verpleegster zei, dat ik niet mee mocht. Ik maakte duidelijk, dat de conversatie in het Frans was en zij van Corrie geen antwoord zou krijgen, omdat zij het niet verstond. Even vragen en ja hoor ik mocht mee. Aan het infuus, andere medicijnen en in bed. Het was toch weer een hartritmestoornis! Nu was ik met de auto gebracht, maar hoe kom je thuis? Bussen gingen er wel, maar hoe en waar was niet uit te komen. Een taxi reed voorbij, maar stopte niet. Dan maar de oude "truc" Komt een ouder echtpaar uit het ziekenhuis, de autosleutels in de hand. Ik stapte er op af en met een droevig gezicht vroeg ik belet! Konden zij mij naar de jachthaven brengen? Ik was hier verloren. De man had niet veel trek, maar de vrouw regelde dit gelijk. Natuurlijk manneke, we komen daar toch langs en binnen 10 min zat ik aan boord. Iedereen kwam vragen hoe het er mee was, ook Jan en Eli en de buurvrouw had nog een potje eten voor mij staan. De volgende dag op de fiets naar het ziekenhuis gegaan en achterom naar binnen. Corrie zag er beter uit, de cardioloog was die morgen geweest, maar daar werd zij niet veel wijzer van. 's-Middags zou er weer een komen, dus daar wachten wij maar op. Het middageten werd gebracht en Corrie was verrukt! Glazige aardappels, zonder jus en sprecibonen voor een weeshuis. Een stukje vis met een vergrootglas om hem niet te missen. De cardioloog, een andere, jonger, kwam en onderzocht moeders. De medicijnen hadden het ritme teruggebracht tot normaal en hij schreef wat andere medicijnen voor. Zij kon rustig verder gaan met vakantie, maar moest wel met ca. 4-5 weken voor controle. Ik heb dit met hem besproken en uitgelegd, dat, als wij verder gingen, wij een ander ziekenhuis moesten zoeken, de hele zaak weer uitleggen en niemand zat daar op te wachten. Dus besloten wij huiswaarts te gaan, daar was tijd genoeg voor. Ik mocht moeders weer meenemen en zij ging met de taxi naar de boot. Iedereen was blij dat ze er was. Frans en Marijke uit de haven waren ook aangekomen en wij besloten samen een bbq te organiseren. Onder het afdak, vanwege de warmte, genoten van een cruditée, lekkere rode wijn en diverse soorten vlees. Jan en Eli van de Shalom (of zoals wij zeiden: slaom) waren weggegaan. De 14de juli zijn wij maar in de haven gebleven. 15.07 iedereen gedag gezegd, de havenmeester nog eens bedankt en onder het brugje rechtsaf gegaan. Na een km was daar de afslag naar de Aisne, richting Soisson, weer een smaller vaarwater, maar mooi tussen de velden en bossen.Na zo'n 20 km kwamen wij in Vic-sur-Aisne, het was behoorlijk warm en wij besloten niet verder te gaan.Water en stroom, een leuk plaatsje met kasteel en tankstation. De diesel weer op peil gebracht. Via internet gebeld met de cardiloloog in Belgie en bij hem thuis een afspraak gemaakt in september. Wij zijn nog en dag in Vic gebleven en 17.07 doorgevaren naar Soisson, weer zo'n 20 km en maar 2 sluizen. De Aisne beviel ons wel! De haven was aan de kade, maar een roeivereniging had een deel daarvan in bezit, als ook de stroomvoorziening. Na overleg konden wij inpluggen, hadden stroom en vonden ook een douche. Achter ons lagen Belgen met panne en de man presteerde het voor de middag al een fles ricard te hebben leeggedronken. Boodschappen doen bij de Lidl, maar er zijn ook andere supers. De stad is interessant, met een abdy, ruïne, museums, en veel winkelstraten. Wij vermaakten ons best. De Aisne slingerde zich door het land en na Vailly, waar een aanlegplaats was, zijn we doorgevaren naar het punt waar het Canal de l'Oise à l'Aine zich bij de Aine voegde en op de hoek een steiger lag met alle voorzieningen. Er was een plek vrij en ik draaide bakboord uit. Ik wilde een draai maken om tussen de boten in te komen en maakte daarbij een kapitale denkfout! Aankomend stroomafwaards, het canal opgaand stroomopwaarts, had ik rekning moeten houden, dat de boot zou worden weggezet en ik tekort zou komen. Bingo, klopte. Corrie gooide een landvast naar iemand, die gelijk begon vast te maken en ik zat klem. "Maak die lijn los, chef, ik kan niet meer manoeuvreren" Me zuster, dus klapte ik tegen de Fransman aan, en kwam net tussen de schepen uit. Gelukkig had hij niets, maar was "not amused" (dat is engels). Het was er loeiheet en wij zijn onder de bomen gaan zitten en per uur even onder de tuinslang. We hebben hier een paar dagen gelegen en besloten verder te gaan. De Sshalom bleef nog liggen en wij besloten een lange rit te maken. Na 18 km kwamen wij weer in Berry au Bac, zijn Asfeld weer voorbij gevaren en eindigden in Rethel. 76 km, 10 sluizen en 8 uur! Na weer een paar dagen te zijn bijgekomen, door naar de volgnde stek. Attigny lieten wij liggen en zijn het canal des Ardennes weer opgegaan. Bij sluis 20 zou een goede aanlegplek zijn. Ja, maar dan moet je niet in sluis 19 liggen! Duitsers voor ons keken verwonderd op, toen wij riepen: NIET AAN DE STAG TREKKEN? WIJ GAAN ERUIT. Dat hadden ze nog niet meegemaakt. Wij gedraaid en afgemeerd aan de kant. Er was niets, maar wel een boom waaronder je kon zitten. Tot onze verwondering kwamen Jan en Eli later op de middag toch nog om de hoek kijken. Het weggeven v an e en koud biertje stond niet in hun huishoudelijk reglement. Wij hadden met de sluisjuf afgesproken de volgende dag om 09.00 verder te gaan en na bijna 5 uur legden wij aan in Le Chesne, waar nog net plaats was. De Damiaan kwam later en moest aan de kant. 's-Avonds zijn we lux uit eten geweest met de Shalommetjes in het enige restaurant en het moet gezegd, het was super. Voor 19.00 een grote vooraf, lekker stuk vlees en ijs toe met nog eens koffie. Die nacht ging er een windhoos langs ons heen en vernielde veel bomen en huizen op weg naar Charleville. De verdere plaatsen zijn jullie bekend en houden wij hier op met ons verhaal over 2013. Corrie ging voor controle in september en kreeg nog een stroomstoot en was alles weer redelijk onder controle. Midden november vlogen wij naar Brisane - Australie naar onze dochter en schoonzoon en bleven in Australie tot begin maart 2014. Het verhaal van 2014 komt eraan.
