Alweer een paar dagen thuis en de kleding en kookspullen, etenswaren en keukenspullen van boord gehaald. Nu nog de kussens, de bimidi eraf, de mast naar binnen en andere kleine zaken. Het weer wordt er niet beter op.
Overzicht van de reis: motoruren 169,5 vaaruren 315.3 sluizen 314 beduidend minder dan vorig jaar! tunnels 11 hellend vlak 2 bruggen 44
diesel 569,02 ltr 777,51
Het weer was de grote spelbreker deze keer, maar daar moeten wij maar mee leven. Het aantal vaarders was minder, wel een specifieke groei van schepen naar Toul / Metz - Koblenz of Nancy - Strasbourg en de Rijn terug.
Tegenvaller, voor ons: de moezel, meevaller voor ons: Sarre, canal de Houillon, canal Marne au Rhin est.
Veel kontakten onderweg, vooral, Australiers, New Zealanders, Duitsers, Engelsen, Fransen en een enkele Belg. Opgemerkt: veel grote woonschepen, vooral Engelsen, die de plaatsen in de havens blokkeren en de kleinere schepen ca 10 mtr geen kans geven aan de kant te komen. Verschillende havens weren deze schepen al! De overgang van de Franse kanalen naar de Maas in Belgie en Nederland met bepaald minder aangename schippers, die de "kleine jachtjes" maar hinderlijk vinden, is groot. Het sluiten van een sluis voor langere periode, zonder redelijk vooraf aan te geven waar en wat de opties zijn, is jammer en kan je plan danig in de war sturen.
Al met al toch weer genoten en wij zien het komend jaar weer tegemoet. Parijs lokt weer en de Marne met bijbehorende kanalen richting Dijon. Heeft u vragen of opmerkingen, vermeld ze en ik zal reageren.
Tot een volgende reis. Wim en Corrie van de Ouzo II
In Namur is de Aldi wel wat ver weg, je moet het met de fiets doen, maar de slager is zo goed, dat het de moeite loont. Een lekkere steak en dan frietjes bij de brug halen, wat salade en smullen maar. De citadel bezoeken is de moeite waard, maar ga dan met het busje en neem de trip waarbij je kunt uitstappen waar je wil. Bij terugkomst een Westmalle pakken op het pleintje in het oudste café van Namen, 1643! is een goede afsluiting van de dag. Didi gedag zeggen en de trossen los voor de tocht naar Dinant. Wel een paar sluizen, maar al met al gaat het snel. Dinant heeft veel te bieden, tenminste als je de moeite neemt even te kijken. Het Sax museum, zie de saxefoons op de brug, de grotten, de Leffe Brouwerij, de citadel met een ongekende gratis rondgang. Als je de tijd neemt kan je met de bus naar de grotten van Han. Nog één dagje varen en wij zijn in Frankrijk. Na de sluis van Anseremme passeer je de jachthaven, een aanrader voor de terugweg. Je passeert het kasteel Freyer met een goede aanlegplaats, de haven van Waulsort, ook een aanrader en bij Les 4 Cheminées haal je de zapper op. Het vignet heb je al via internet gekocht met de voorverkoopkorting, nu 17% 24.05 Givet met een matige haven, de vingers zijn te kort en de steigers liggen teveel in de stroom. De stad is leuk om te bezoeken en de citadel vraagt ook te worden bekeken. Maar wij gaan door naar de eerste Franse sluis!!!! Gelijk na de sluis de tunnel Ham ca 860 mtr lang en onverlicht! Het is beter de bimidi te laten zakken. Dan weer een sluis en na nog één sluis ligt de weg naar Vireux-Wallerand open. Deze aanlegplaats, waar Marianne de scepter zwaait, heeft weinig te bieden. Een goede Kebab of Pizza en als je gas nodig hebt, rijdt Marianne je even naar de Inter. Frankrijk, we zijn er! Het weer is goed en nu eens kijken welke havens we kunnen of gaan aandoen.Het vaarwater, de Maas, is mooi en na 13 km komen wij in Haybes, een mooie plek, goede steiger, wat lastig stroom te krijgen. Fumay, ligt om de hoek en heeft wat meer te bieden. Na nog eens 12 km en een hoge sluis waarna je terug moet varen richting barrage, komt je Revin, voor ons het begin van de vakantie. Een prachtige aanlegplaats met veel bloemen, goede douches en wasmachine. Katrien of Patricia ontvangen je met 3 of 4 kussen en zijn blij je weer te zien. Hier ontmoet de "club" elkaar weer en blijven wij minstens 5-7 dagen.Boodschappen doen bij de Intermarché, diesel aanvullen en onderdelen kopen bij de Brico, alles wat je wilt. Probeer eens met het treintje naar Charleville te gaan, je zult er geen spijt van hebben TIP: blijf je voor een aantal maanden in Frankrijk en wil je internetten, koop dan bij Orange een stick met 3G abonnement voor 35,00 6 maanden geldig! Denk eraan, je kunt via Skype ook bellen, zo ontlast je de kosten voor de gsm. Je blijft 18 maanden in het systeem van Orange, dus het volgend jaar hoef je alleen te updaten en alles marcheert weer.
Nieuwe reizen van de OUZO II in Frankrijk 2012 -2013-2014
De blog heeft even stilgelegen, maar er blijkt zoveel vraag naar te zijn, dt we weer met info beginnen. Niet direct met vaaruren, maar meer algemene info over vaarwegen, havens en uitgaansmogelijkheden.
In 2012 zijn wij vertrokken uit onze nieuwe thuishaven TWV Tilburg. Eigenlijk en specifieke winterhaven met een gezellige club. De boot had in de winter op de kant gestaan en op de één of andere manier was er een beste bult water onder in de boot gelopen. Dat was even schrikken, de waterpomp stond onder water en alle gewichten waren door roest aangetast. Een hele klus om het schoon te krijgen. Gelukkig was de motor gespaard. Op advies van de verzekering werden de slangen van het koelsysteem vernieuwd en dat was geen gelukkige keuze. De monteur had vergeten de bouten goed vast te draaien en wij verloren regelmatig koelvloeistof. Op 07.05.2012 zijn wij van Tilburg naar Aerle Rixtel gegaan en hebben daar de nacht doorgebracht. Daarna zijn we doorgegaan naar den Bosch en op 09.05 over de Maas naar Maasbommel.
Het weer was niet best, af en toe hevige buien. In Maasbommel inkopen gedaan bij de Spar, toch wel een eind lopen. van Maasbommel via Boxmeer door naar Venlo, allemaal tochten van ca 6 uur; sluizen inclusief. Op 13.05 kwamen wij in Roermond waar ik merkte, dat geen harder in een plastic bak moet doen! Deze was gesmolten en over een bak met 5 ltr bilgeverg gelopen, na ook deze bak te hebben doen smelten! Alles door de bak met met verf, onderhoudsmiddelen, geloof mij, je wordt er niet vrolijk van. Na bij de Hubo in de stad nieuw planken en deksels laten zagen, alle verf te hebben weggeschraapt, konden wij een borrel drinken op de afloop. Bij de havenmeester gevraagd of wij wat dichter bij de uitgang konden liggen. Nee, daar lag een bateljon Linssen Yachten, klaar voor een tocht naar Frankrijk! Toch eens even praten met de captain van een kleiner schip en deze vertelde geen notie te hebben wat hem te wachten stond. André de voortrekker had alles uitgewerkt en zij zouden wel volgen. Had hij kaarten van Frankrijk? Neen, Wist hij dat de sluizen in Frankrijk maar door twee bootjes konden worden genomen? Neen, Wist hij, dat als 2x9 boten op reis gingen en hij als laatstse binnen kwam, hij drie dik moest liggen en dat André de beste plaats zou hebben? Neen. Hoe laat gaan julle weg? 09.00 uur. OK, moeder, dan gaan wij om 08.00!!! Wat een schrik, toen wij om 08.00 losgooiden en daar de Linssen als garnalenvloot kwam aanzetten! Allemaal de sluis in en de sluismeester vragen de deuren dicht te doen, of hij wel wist wat voor een kapitaal er in de sluis lag? Nee dikke nek, maar als jij dat vindt, kan je ook even wachten. Eén van de schepen had nog nooit een sluis gedaan en de lijnen goed vastgemaakt. Naast hem een nieuw schip. De sluis liep vol en hij kreeg zijn lijnen niet meer los, dus snijden maar. Met een klap schoot hij omhoog en veroorzaakte een goede schade bij de nieuwe buurman. Deze was "not amused" Het uitvaren ging drie dik met vol gas. Vragen over de marifoon of zij de bus moesten halen,werden beantwoord met de middelvinger omhoog. Wij hebben de gashandle terug gezet en lieten de élite voorgaan. Wat een rust. Na Maastricht door naar Luik, waar de dag ervoor de Linssen kolonie was vertrokken met een spoor van kommentaar. Iedereen moest weg, zij hadden gereserveerd! Sommigen deden het nog ook! Stroom? nee hoor, niet nodig. Nadat de havenmeester vertrokken was, gingen snel de stekkers in de dozen. Luik was warm en gezellig op Hemelvaart. Veel muziek en optochten Wij wisten toen nog niet, dat er vrijdags een broquante was aan de overkant van de haven en wel een zeer grote. Dat is voor een volgend keer. In de sluis Ivoz-Ramet werden wij door de politie gekontroleerd op papieren, landvasten, brandblussers, reddingsvesten, enz. De beroeps in de sluis kreeg er genoeg van en riep de sluismeester op: Alléz manneke, ofwel gaan de deuren open, ofwel ik vaar ze eruit! Zij gingen open. Na Wanze kwamen wij op 19.05 in Namur, waar wij een paar dagen bleven. Op zaterdag is er in de stad een grote markt, minstens zo groot als in Luik, maar meer produkten. Zondag een kleine broquante aan de haven Jambes.
In Revin is op dinsdag een kleine markt net over de brug en loop je door naar beneden het Spaanse Huis, een museum met informatie uit de streek. Na alle vaarmaatjes gedag te hebben gezegd, gooien wij de trossen los en gaan verder richting Charleville-Mézières, zo'n 40 km. Je komt voorbij aan Laifour, alle voorzieningen, wel betalen tegenwoordig, Monthermé, een heel nieuwe haven met veel capaciteit, Bogny met een goed restaurant en het Witte Paard boven op de berg. De supers zijn met de fiets 5minuten rijden richting de sluis.Bij Braux is tegenwoordig ook een aanlegplaatsje met stroom en water. Charleville wacht op u, of aan de steiger buiten op de Maas of binnen in de haven. Betalen is een hekel punt, als je zelf niet gaat, komt er niemand langs. Rustig afwachten maar. Over de passerelle naar het centrum, waar een mooie markt met draaimolen en veel café's en restaurantjes het geheel gezellig maken. Loop nog een stukje door en je ziet een Carrefour City en nog wat leuke plekjes. De Intermarché ligt tegen de berg op en is met de fiets (aan de hand) te bereiken. 07.06 We gaan de Maas verder op en komen bij Sedan, tegenwoordig met 1 steiger. Het is de moeite waard hier aan te leggen en een bezoek te brengen aan het Fort uit Europa, meerdere malen versterkt en verhoogd en bijna niet in te nemen. Je kunt een wandeling maken met een koptelefoon in je eigen taal van anderhalf uur en je zult er genieten. Zaterdag's is er een grote markt, vooral kleding. Wil je van Charleville verder varen, kan dat, in één keer naar Mouzon. De stad is klein, de kerk mooi, het voormalig klooster heeft een prachtige tuin, er is een Spar in de stad met gasflessen en over de brug een Leader Price. Verder niente. Stenay daarentegen heeft zijn eigen charme. Als er plek is, ga dan zoveel mogelijk naar achteren om goed tv te ontvangen. De havenmeester heeft een lekker lokaal biertje hel of donker vor 2.20 Het biermuseum is een must en je bent er een paar uur bezig. Van de capitainerie krijg je één gratis entreebiljet. Vooral aan het eind van de rondgang is het de moeite waard, het proeven van de verschillende bieren. Vergeet vooral niet een Kaboutetje/Chouffe te drinken, Kasteeltje, Orval, Chiney en je kan rollend naar de boot worden gebracht. Er is een super in de stad, maar heeft niet veel, de grotere supers zijn met de fiets goed te doen op ca 15 min afstand. Vergeet ook niet even naar de oude sluis aan de andere kant van de brug te lopen en de wasplaats. 17.06 Dun sur Meuse hebben we overgeslagen, wij wilden naar Verdun. Zeker een goede haven met wasmachine. Een bekende afmeerplaats is Consevoye, waar je om de hoek een plekje kunt zoeken, eventueel aan de overkant. Er is niets, zij het dan, dat er een Kebab is en een goed café. Na 3 pinten is de club weer happy en tevreden. 18.06 Na nog een paar sluisjes en wat kilometers en we varen onder de brug door naar de aanlegplaatsen in Verdun. Rechts de steiger voor de kleinere jachten (normaal gesproken) , links de kade voor de "woonboten" Gelukkig was er overal voldoende plaats. Denk er om, er is maar 6 Amp stroom, dus geen wasmachine aanzetten! Winkelen kun je bij de Intermarche en Lidl, een paar honderd meter terug langs het water. Verdun is een stad, waar je zeker enkele dagen moet blijven. Een vreselijke eerste Wereldoorlog geschiedenis. Er is een monument boven aan de trappen bij de haven en loop dan gelijk door naar de catherdaal, een juweeltje. Zak dan af via een Parijsachtige trap naar beneden, ga rechts af naar de Citadel en bezoek hier de grot In een treintje met een koptelefoon in je eigen taal, rijd je door de gangen en zie je hoeveel mensen hier leefden onder slechte omstandigheden Ook hoe de generaals dachten over de soldaten en hoeveel er dood gingen. Ja, oorlog was hard natuurlijk Neem eene rondrit naar het Knekelhuis, de loopgraven, de bunkers en je krijgt een idee wat daar allemaal is gebeurd Ben je op de goede tijd daar, vraag dan naar een uitvoering van Son et Lumière, een spektakel over de oorlog, net buiten de stad Denk niet dat je de enige zult zijn, zeker 1000 bezoekers per avond! Het begint laat, het moet donker zijn, maar het maakt een diepe indruk.
Verdun heeft ook een aardige markt en boven aan de trappen diverse restaurantjes. De prijzen zijn niet te hoog en het eten is goed. Vraag een pichet wijn er bij en je maaltijd is kompleet. 23.06 We gaan weer eens verder. Na 11 km na de handbediende sluis ligt Dieu s/Meuse, een aanlegplaats met schuine kant, maar zeker te doen. Vroeger stonden er veel campers en was er altijd een discussie vor wie de stroom was: campers of boten. De burgermeester heeft nu, in zijn wijsheid, besloten alles af te sluiten. Resultaat: iedereen vaart of rijdt door, de middenstand is de dupe. Dus nog 24 km en een paar sluizen door en daar ligt de steiger van St.Mihiel. Gelukkig plaats en hier blijf je zeker een aantal dagen. Niet alleen de stad is mooi, je kunt er goed inkopen, de Lidl over de brug rechts, Carrefour ca 10 min op de fiets, hier kun je ook diesel kopen. De plantenbakken p de brug zijn prachtig, ook het washuis aan de overkant en het plantsoen. In het centrum is een wasserette en de markt is niet groot, maar leuk om even over te lopen, als je er toch bent. Als het goed weer is, smaakt een bbq goed en boven staan een tafel en ronde banken. wat een luxe. Ben je uitgekeken in St.Mihiel, gooi je de trossen weer los en na de eerste sluis nog 20 km naar Consevoye. Hier is een steiger voor 4 jachten van ca.10 mtr en stroom en water via een automaat. Als er geen grote boot licht, is dit een goede plek. De automaat werkt met jetons, 3,00 voor 8 uur. Als je een beetje kan rekenen, heb je er twee nodig tot de volgende dag. Ook hier weer een Aldi onder de brug en Lidl over de brug rechts. Toch even de stad inlopen! Het chateau de Commercy, vroeger de redidentie van Koning Stanislas, huisvest nu het gemeenthuis, touristenbureau en museum. Aan de andere kant op het plein is een koekjesbakkerij, de "Madeleines" die als delictesse vroeger aan de Koning werden gepresenteerd voor zijn gasten. Het uitzicht over het kanaal is mooi, kijk naar het huis met het rieten dak. Dan nog één trip met verschillende mogelijkheden. Na 10 km komt de afslag naar ht Canal de la Marne au Rhin Ouest en is Void de eerste plaats. Verder de Maas op komt Pagny, een plaatsje waar veel grotere schepen de kade bezetten en je meestal moet doorvaren. Jammer! Dan is er gelukkig ook nog Lay-St.Remy een leuke aanlegplaats, die meer en meer wordt gebruikt. Er schijnt een bakkertje te zijn. Dan naar het Souterrain de Foug, oftewel de tunnel, ca 700 mtr en redelijk verlicht. Na het verlaten van de tunnel moet je om een soort eilandje naar de sluizen. Deze hebben een verval van 6.5 mtr en het verhalen is slecht. Soms is de sluis bemand en wordt een lijn aangenomen. Trapje varen wordt nu een gewoonte, de sluizentrap naar Toul, 11 stuks naar beneden, allemaal ca.2.60 mtr en automatisch. Dan de laatste voor de haven en kan je al zien of er plaats is. Soms laat een gek zijn boot even alleen, steekt de drukke weg over om te kijken of er plek aan de ekant is! Ja hoor, doe de deuren maar open! Toul is ook weer zo'n plaats, waar je een aantal dagen doorbrengt. Natuurlijk de gezellige haven, wasmachines (het wordt weer tijd) het stadscentrum met kerken en cathedraal (met lichtshow) kapper (ook belangrijk) Lidl, Intermarche, Cora. Loop eens rond de stad langs de stadsmuren en ervaar hoe groot alles wel is en goed verdedigd. Ook hier is de architect Vauban weer actief geweest. Wil je eens lekker gaan Chinesen, ga dan naar het centrum, bij de rotonde de tweede zijstraat en kies voor een Chinese fondu, of alleen vis (6 soorten) of vlees en vis (2x6 soorten) met groente, taugee, 2 soorten bouillon. Een lekkere witte wijn erbij en je geniet met volle teugen. Als je het omrekent per persoon, ben je zeker niet meer kwijt dan een 3 gangen menu! In de basiliek is in het seizoen een lichtspel. Het is mooi, zeker de verlichting van de ramen, maar als je echts iets goeds wil zien op dit gebied, moet je absoluut naar Nancy gaan. Dat is echt de MAX. Mocht je problemen hebben met je boot en behoefte aan hulp of onderdelen, volg dan het kanaal richting de Moezel (je kan er langs fietsen) en je komt uit bij Duncan, een winterstalling. Het telefoonummer staat vermeld op het toiletgebouw. Hij is ook vaak op de haven te zien. Nou ja, zien, het is een iel manneke! Heb je mazzel, zijn er feesten, soms wordt de haven gedeeltelijk afgezet, kan je voor een paar euro eten en drinken en is het er bar gezellig.
Vanwege het vele reizen naar o.a.onze dochter en schoonzoon in Australie, hadden wij wat veel energie gebruikt en besloten op ons gemak terug te varen en al die andere aanlegplaatsen eens te proberen. Al met al waren wij toch pas 13.09 weer in onze thuishaven Tilburg en zijn daar nog een paar dagen gebleven.
Deze reis zou diverse verrassingen brengen. Op 9 mei vertrokken wij uit Tilburg, nu het Wilhelminakanaal op richting Helmond. De bruggen werden geregeld door de centrale Tilburg tot brug Houtem en vandaar door de centrale Helmond. Om 09.00 uur vertrokken en al om 15.45 aan de kant onder de sluis. Toch 15 bruggen en 2 sluizen! De volgende halte werd Neeroeteren in Belgie en inmiddels waren wij op de Zuid-Willemsvaart beland. Het vaargebied is wijds, maar niet spectaculair en eigenlijk een verplicht nummer, zonder dat het nu ook weer vervelend was. Er zijn best wel aanlegplaatsen, maar ja, je wilt naar Frankrijk en niet naar Boerenkoolstrokelaarsdeel. BinPK 62 stuurboord uit naar sluis 15. Hier is en goede wachtplaats! Door naar Weert, waar zeker een goede haven is, vlak aan de brug en vlak in het centrum! Vergeet na de brug niet te tanken bij Gert-Jan Lingen, die Belgische prijzen voor de diesel regelt en ook een watersportwinkel erop na houdt. Na het Belgisch vignet te hebben gekocht ( de laatste keer, want in 2015 kost dit 40,00 voor 4 sluizen) kwamen wij om 16.30 aan bij het eilandje, de aanlegplaats. De volgende dag stortte de hemel in. Bij het controleren van de motor, bleek ca 6 liter olie in het motorruim te liggen! Einde verhaal, zonder olie draait de motor niet. Pietje Paniek. Corrie op de wal, een heer aangesproken en de toestand uitgelegd. Komt daar een bonk van een kerel aan boord, kijkt eens naar de zooi en zegt: GEEN PANIEK. Nou dat had hij beter niet kunnen zeggen, want die was er al. Eerst eens kijken waar die troep vandaan komt, ik zal wel helpen. De olie weggepompt en dan eens voelen aan de rechterkant. Alles droog! Achterkant, alles droog, voorkant, o jé, als het de distributieriem maar niet is, dan heb je een probleem. Plat ging ik! Nee, gelukkig ook droog. Ja maat, dan kan het alleen de linkerkant zijn. Met zo'n grote klauw langs het oliefilter en grommend kwam hij overeind. Bingo, het oliefilter lekt. Daar gaan we eens wat aan doen, maar wij gaan erst koffie drinken. Daar kwamen wij weer wat tot rust en vertelde (ook) Wim, dat hij een grondverzetbedrijf had, waar zeker 24 wagens met den DAF 575 rondreden, hij kende ze dus wel. Alle gedemonteerd, schoongemaakt, olie toegevoegd (hij had nog wat staan!) nieuw filter erin (had ik nog op voorraad) pakking vernieuwd en alles dichtgemaakt. Néé, niet starten, laat alles maar harden, morgen zien we verder. Na een pintje zijn we afgemat naar bed gegaan. De volgende dag 13.05 kwam hij persoonlijk de motor starten, liet hem een poos lopen en zei: schipper, gooi de trossen maar los, alles is droog! Toen ik vroeg wat de schade was, werd hij boos en zei: Als schippers elkaar niet kunnen helpen, is de lol van het varen weg. We zien je zeker nog wel een keer! Een stevige hand en weg waren wij, opweg naar Luik. In Maasmechelen nog alles eens nagekeken, maar alles was droog. In Luik lag de Grutte Bolle, maar deze ging in de middag weer verder. Na Luik weer naar Wanze, waar ons gas op was.We hebben een tweede fles, dus niets aan de hand. De rit naar Namur ging als vanouds, behalve de laatste, Grands Malades. Er lagen 7 jachten in en na het openen van de deuren had ieder zo'n haast, dat ze drie naast elkaar in de sluis al volgas gaven! Een Deen, Duitser, Belg en dan Nederlanders. Bekijk het maar, gas terug en rustig naar de haven gevaren. Toen hadden we moeten opletten, de stroom was behoorlijk en er lagen weinig schepen in de haven. Wij zochten een plek uit, ik zou naar de stuurboordkant sturen en als Corrie daar niet kon aanhaken, lieten wij de boot afzakken naar bakboordkant. Dat afzakken werd een klap! Goed dat wij fenders hadden om de klap op te vangen
Zo, ik kan weer verder gaan! Waarom die klap? Wij keken naar de sluis en de barrage en merkten, dat er een gigantische stroom stond.Vandaar dat de rest aan de kade aan de overkant ging liggen, dan maar geen stroom! (tegenwoordig 2014 wel!) Wij hebben hier van 16-21 mei gelegen. Ten eerste moesten wij de voorraden weer aanvullen, Noël en Marninette haalde ons af met en Suzukki Jeepje en wij deden ons inkopen bij de Aldi. Marinette ook en niet zo weinig ook. De vraag was dan ook gerechtvaardigd, hoe pro je dat alles in zo'n minivan? Tussen de benen, tussen de mensen, op je hoofd, overal waar maar eene gaatje was. Het lukte toch. Met de Namourette de stad ingeweest en info gehaald over de bus naar de citadel. Zaterdag de markt bezocht en het blijkt, dat 3 kg asperges, 1 kg druiven en 1 mud aardappelen in je rugzak zwaar weegt! In de middag 2 pintjes met kaas en hesp in het oudste café 1660 in de vette zon! Zondag de brocante bezocht, maar hij was klein vanwege werkzaamheden. In de middag naar het centrum gelopen en met de Citybus de citadel op.Met de bus kom je toch op plekken, die je lopend niet doet en afgestegen bij de top zijn wij door de gangen, waar vroeger de soldaten leefden en "werkten" 285 naar beneden gegaan. Allerlei uitzichten op de Maas, schietgaten, munitieopslagplaatsen, kantine's en slaapplaatsen. Het bleek bijzonder moeilijk in het fort binnen te dringen. Kan ook niet anders, het was door "Hollanders" gebouwd, net als Dinant. Weer regen, water getankt en een nieuwe TV gekocht (kon er nog wel bij). Om 14.30 uur was er een Corso met muziek en veel drankwagens, erg gezellig. Aan het eind van de dag klaarde het op. 21.05 Het wegvaren gaf veel problemen. De stroom was zo erg, dat de oude truc, voor spring, vooruit, stuur bak, loskomen, dan de motor in de achteruit en weg van de kant, niet werkte. Tegen de tijd dat ik de motor in de achteruit had, lag ik weer tegen de steiger. Dan maar brute kracht, volle kracht achteruit, jawel, met een kras over de bijna volle lengte. We merkten goed dat er stroom stond, gemiddeld maar 7,5 - 8.0 km/h. De sluizen gingen vlot. De sluismeester geeft door hoeveel schepen er aan komen en er wordt op de laatste gewacht. Wij voeren op met een Duitser, die schijnbaar watervrees had en niet boven de 5 km/h kwam. Hij bleef helemaal achter in de sluis en nam zijn tijd om eruit te varen. Toen ik hem erop aansprak, kreeg ik de wind van voren, had hem liever van achter gehad, gingen wij wat sneller. De hufter haakte af en eindelijk na 6 uur kwamen wij in Dinant aan lege steigers. Na veel geklooi vastgemaakt aan bakboordkant, maar het water stroomde zo snel, dat het schip geen moment stil lag. We hebben eens rond gekeken en aan de andere kant aan de houten steiger lag je precies uit de stroming. Trossen los en oversteken. Makkelijker gezegd dan gedaan. We werden een eind terug gezet, maar met wat meer motorvermogen kwamen wij toch op de goede plaats uit. Het was er zo stil, dat we besloten volgende dag door te varen. 22.05 Er konden wel wat paardenkrachten bij! Snelheid tussen 4.8 -7.2 km/h afhankelijk van een sluis of barrage in de buurt. Anseremme gepasseerd, Falmigoul laten liggen, Waulsort in zicht en zie daar, hardstikke vol! Veel mensen op de kant aan het zwaaien, armen kruisend en wuivend terug te komen. Echt niet, wij willen naar Frankrijk! Echt wel, over de marifoon, terug, alles is gespert van Toul tot Givet! De haven ingedraaid en een plekkie gevonden waar wij zelfs tv konden ontvangen. Noël vond het maar niets en ging aan het eind van de steiger liggen. Zijn probleem. Het bleek dat Briare, Decize, Saône, Marne Rhin, alles dicht was. Het water stroomde over de sluizen en veel landerijen stonden onderwater. Dat zag er niet best uit. 23.05 Corrie is jarig en bij gebrek aan beter in de Taverne Bruchettes gegeten, een soort pizza, maar dan op brood. Noël en Marinette deden mee en met een glaasje wijn was er toch wel sfeer. Alleen Noël bleef zeuren wanneer de sluizen weer open gingen en wij vonden het tijd worden alleen verder te varen. Iedere dag belde hij de sluis van Givet en maakte de man gek. Op de buitensteiger ontmoetten wij Marc Lazarus, een Australiër uit Melbourne die wij later zijn gaan opzoeken! Op 24.05 was de sluis weer open, er stond nog veel stroom en naast de 18 schepen vanuit Waulsort gingen ook nog 10 uit Givet op weg naar de tunnel. Je kunt nagaan, dat werd dringen. Laten gaan, wij wachten nog twee dagen. De eerste plaats waar je inkopen kon doen was Hastières ca 5 km fietsen. Vooruit dan maar, het weer was goed, dus waarom niet. In de Spar de eerste pastis gekocht en de markt bezocht. Toen we terug waren, moesten wij onze kont zoeken, dat waren we duidelijk niet gewend. De volgende dag weer regen en Corrie ging maar aan de was. Normaal rekent de pontbaas dat af, maar hij was met zijn pontje naar huis en alles vergeten. Eindelijk op 28.05 zijn we vertrokken. Bij Les 4 Cheminez de zapper gehaald en info ontvangen over de situatie op de Maas en naar de eerste kleine sluis gegaan. Alles ging vlot, wij waren alleen, dan de tunnel, bimidi naar beneden, ook vlot en d an de volgende 2 sluizen naar Vireux, waar de kade leeg was. Marianne was zo lief naar de Intermarché te rijden om de gasfles om te ruilen. De Kebab was open en weer eens goed gegeten! 29.05 door naar Revin. Bij Fumay vroeg Corrie wat er met de motor aan de hand was? Geen idee, waarom? Kijk eens naar de kant, de mensen lopen sneller dan wij varen, hoe kan dat? Wat denk je zelf ma!
In Revin zijn we weer een paar dagen gebleven om wat bij te kwekken, boodschappen te doen en diesel in slaan. De route die wij wilden nemen was nieuw en wij waren niet bekend waar wij weer aan de bak konden komen. 03.06 naar Charleville gevaren, waar wij een dikke 7 uur over hebben gedaan. Nog steeds een sterke stroom tegen. Bij de bocht bij Bogny stond ons hart even stil. Onder de brug kwam een péniche met een noodgang aan en moest stuurboord uit. Wij waren opgaand en zagen geen kans nog bakboord uit te wijken om de gast de ruimte te geven. De stroom was te sterk, wij maakten amper 5 km/h, hij zeker 16! Hij overzag de situatie en stuurde scherp in, gaf een dot gas bij en schuurde langs de wal! Eindelijk ging zijn boeg van de kant af en passeerde hij ons op nog geen 3 mtr. Dat scheelde niet veel en niemand kon er wat aan doen. Bogny is vergroot en vernieuwd, Monthermé heeft een nieuwe haven, waar zeker wek 15 schepen kunnen liggen. Door de overstroming lag er veel hout in het water en ook in de sluizen, wat voor regelmatige storingen zorgde. Onze maat Frans, van de dorus' deed stroomafwaards 80 km in 6 uur, sluizen incl! 05.06 Vanaf Charleville eerst door een vervelende hoge sluis, waar soms iemand was om een lijn aan te nemen. Nu niet. De stroom was nog steeds hevig en tot aan de sluizen naar het Canal des Ardennes waren het nog 17 km, hetgeen dus nogal wat tijd in beslag nam. De eerste sluis ging op zijn gemak open, zag er ook niet bepaald nieuw uit, maar wij kwamen boven. De volgende ging vlot. Het kantoor bij Pont à Bar was al dicht voor lunch, dus geen diesel kopen (was trouwens 1,55) en door naar Le Chesne, toch nog best een stukje. Daar zijn maar 4/5 ligplaatsen met stroom en water. Zorg dat je een Franse stekker bij je hebt. Het was loeiheet en wij zijn boven in de Brasserie een heel koude Leffe gaan drinken, zonder naar de prijs te vragen. Op één been kan je niet lopen, dus er nog een kouwe smakkeronie erachter aan. Toch effe 18,00! Heb je wat te eten? Ja hoor, maak je maar geen zorgen! Nee, schat, kan je wat te eten maken voor ons? Ja hoor, zeg het maar! Heb je een kaart? Ja hoor, van de omgeving! Nee schat een menukaart? Nee, je kan kiezen uit een salade, salade of een salade. Iedere kost 8,50 en is zeker de moeite waard. Lieverd, doe ons dan maar een salade. We moeten zeggen, het was ook een SALADE, met vlees, ham, spekkies, garnalen, kwamkwammer (de verleden tijd van komkommer) tomaat, olijven, frietjes en een lekker wit wijntje erbij. Er was nog een bootje bijgekomen, genesteld in de hoek en niet goed gehumeurd. De volgende dag zouden wij op tijd vertrekken, omdat de 27 + 4 sluizen zijn tijd zouden vragen. Om 08.30 uur ging er een Engelse woonboot voorbij, met een Duits jacht erachter. Dan maar een half uur wachten. De sluis was 10 min verder varen. 09.15 maar weggegaan, alleen! en de sluis was vrij. Het was mooi om te dalen en de uitzichten waren mooi.
De eerste paar sluizen gingen vlot, de één uit, de ander in. Dan dubbel rood. Hoe kom je aan de kant om via de intercom de sluismeester te waarschuwen? Niet dus, dan de boot maar dwars voor de deuren! Even prikken en daar kwam de dame al aan op de brommer. Probleem opgelost, maar hoe kom je dan weer bij de deuren weg? Het handboek sluisvaren erbij gepakt, wat aan het roer gedraaid en we lagen weer met de neus in de wind. Het uitzicht was mooi en we genoten van de tocht, tot zo ver. De sluisjuf meldde ons, dat er een péniche opgaand was bij de volgende sluis en wij even aan de kant moesten. Geen probleem, echter, de Engelsmans en Duitser lagen ook te wachten aan bakboordkant, op de kant met landvasten in de hand, de zaffels. De péniche kwam statig de sluis uit, stak over en ging de andere weer in. De Duitser begon te brullen: Holländer, ga de sluis in, wij wachten wel. De Engelse Pub was het daar niet mee eens en trok zijn sirene open. Achter ons was de Nederlandse optimist ook aangekomen, maar deed niets. Wij wel, gas open en de sluis in. De Duitser er achter aan, stang trekken, deurtjes dicht en hoppa. Wij zijn samen verder de trap afgedonderd en legden na een paar uur aan in Attigny, onder de bomen. Tied veur een pintje! Vondt de Duitser ook, de stoelen op de kant, kruiken vol en de damp sloeg eraf. Wat was er nu aan de hand Derik? O, de vrouw van de Engelsman moest alles doen, deed alles verkeerd, volgens pa en werd verrot gescholden of gemept. Blij dat wij met jullie in de sluis konden. Na een tijdje kwamen de Engelsen en Sipke voorbij varen, zonder ons een blik waardig te gunnen. Wat hebben wij gehuild (van het lachen). 08.06 Van Attigny tot Rethel is maar 3 uur varen en maar 4 sluisjes. Je moet even zoeken naar de aanlegplaats, een lange kade, waar een toilet/douche gebouw staat en een paar palen met stroom en water. De meeste waren al bezet, maar wij konden er nog bij. De douches werkten echt, alleen de verlichting was kapot. Dan maar met de deur op een kier! Boodschappen doen was geen probleem, Aldi, Lidl, Intermarché, Carrefour, alles bij de hand, ook diesel. De stad is best aardig en leuk een wandeling door te maken. Wij zijn ook een dagje langer gebleven. De humorist kwam er ook weer aan en had alleen maar te mopperen. Wij lieten hem in zijn sop gaar koken. Van Rethel via Asfeld, waar niets te doen was, naar Berry au Bac, waar wij een plekje aan de kant vonden. Een kruising van vaarwegen en bar ongezellig. Corrie had contact met een Nederlandse beroeps en ik kreeg de indruk, dat er ruzie was. Geïrriteerd door alles beslistte ik de trossen los te gooien, de sluis naar Reims te waarschuwen en te vertrekken. Direct na de sluis was eigenlijk een perfecte plek om te overnachten, maar door de dwarse bui werd het pas bij sluis 4, met pick-nick tafel. Corrie legde mij toen uit wat er aan de hand was en ik moest even mijn hoofd buigen, wat een oetlul! Reims zag er niet zo imposant uit, veel industrie en de haven lokte ook al niet. Aan twee kanten de snelweg, dan een drukke weg langs de haven en geen prettige aanlegplaatsen. Door naar Sillery, een uurtje varen en nog een paar plekken vrij. Duidelijk een Engelse enclave, veel grote boten, 25-30 mtr en iedereen bleef zeker een paar weken! Door een dispuut tussen de haven en gemeente was het liggeld vrij en met een kaart kon je de van de douches gebruik maken. De Intermarché op loopafstand, dus kat in het bakkie. Het weer was goed en wij stelden onze buren voor te gaan BBQ-en. Leuk, doen we, even vlees halen en onze vrienden even inlichten. Zo tegen 16.30 stonden er een paar stoelen en tafels en bbq's en begonnen wij aan de borrel. Nog geen uur later ws het grasveld vol, ca 14 man (en vrouw) en stonden de lokale bewoners te kijken wat die bootjeszotten nou toch allemaal deden. "Monsieur, effe preuven?" Ja dat zal wel zijn, dikke mik, dat moesten zij ook hebben! Het werd een gezellig feestje. De volgende dag met de bus naar Reims geweest. Of het was de verkeerde dag, of alles was nog dicht, maar gezellig was het niet. De catheraal was van buiten wel mooi, van binnen werd hij gerestaureerd. Nee, dat was een misser. Wij zijn toch langer blijven hangen dan wij dachten en pas 19.06 zijn wij verder gegaan naar Mareuil sur Ay, 13 sluizen, 1 brug en 2 tunnels, die goed verlicht waren. Condé op de hoek zag er niet uit, dus verder naar Mareuil een heel mooie aanlegplaats aan het park met mooie gebouwen en veel champagne huizen.
Het weer was nog steeds goed en de sfeer aan de kaai prima. Natuurlijk moest de champagne geproefd worden en meestal bleef het niet bij één fles. Epernay lieten wij liggen, ten eerste weer 4km terug, ten tweede is de haven duur en ligt nogal ver van het centrum. Zal voor een volgende keer zijn. De Marne stroomde nog behoorlijk en 14 km/h was zo gemaakt. De uitzichten waren eenorm, veel wijngaarden en kastelen. Damery is een goede aanlegplaats, maar ja, je bent net vertrokken. Ook Reuil heeft een afmeerplaats met stroom en water, maar ook hier ben je net onderweg. Het Ile d'Amour werd aan stuurboord gerond en na een sluis met megaande steiger legden wij aan in Dormans, een steiger voor ca 3 boten bij een camping. Een klein Belgisch bootje, met een klein Belgje, hielp ons aanleggen. Het Belgje knoopte de landvast zes keer om de bolder, maar ik kwam niet aan de kant. Hij zat te strak. De landvastenmevrouw vreg aan het Belgje: Belgje, ik zou graag de landvast op de boot terug hebben. Belgje: zo zit hij goed! Nee Belgje, ik wil hem terug. Allez Madame, as da ge niet kunt varen, hier hedde em. Trap et af en zoek et uut. Dank je Belgje, zo is het goed jongen. Daar lagen wij dan, aan de camping waar gedouched kon worden, de bakker 's-ochtends vroeg om 08.30 toeterend over de camping reed en een bagette verkocht. De stad heeft voldoende supers om goed in te slaan en is ca 15 min lopen. Er is één hoofdstraat met wat bezienswaardigheden. Wij probeerden nog in gesprek te komen met ons Belgje, maar hij deed de gordijnen dicht. Ga maar zitten sippen, Manneke! Ons gas was weer eens op en gelukkig was er een beschikbaar. De Marne meandert door het land en is mooi om te varen. Al te veel sluizen zijn er niet, dus het schiet lekker op. Mezi-Moulins heeft een mooie gotische kerk uit de 13e eeuw en in Mont-Saint-Père is de schilder Leon Lhemmitte geboren. Nog een 8-tal km en Château-Thierry kwam in beeld. Een grote stad met een imposante kade om aan te leggen. Wij keken er al naar uit. Het bleef bij kijken, want, de kermis had de stad aangedaan en de steiger werd kompleet in beslag genomen door de exploitanten. Geen stroom, geen water, alleen een pestherrie. Zelfs de kade bij de silo was vol. Nogent l'Artaud, 2 plaatsen lag ook vol en na nog eens 30 km kwamen wij in La Ferté-sous-Jouarre. Achter het eilandje was de haven en er was nog plaats aan een steiger. Na te hebben aangelegd, kwam een buurman van de volgende steiger vertellen, dat de stroom daar niet werktte. Weer verkassen en gelukkig hadden wij de laatste plek met alles erop en eraan, dachten wij. De Franse buurman met zo'n lelleboot, was de was gaan doen en sprong de stop door. Iemand kwam hem repareren, maar Fransie wist van niets. De volgende dag was hij vertrokken! La Ferté is een aardige stad, goed boodschappen te doen en lekker uitrusten van 8 uur varen. In Ferté werden vroeger molenstenen gemaakt en waren meer dan 1500 mensen werkzaam in deze industrie met export zelfs naar de USA. Op 26.06 weer eens verder, de bedoeling was Meaux! Langs St.Jean les Deux Jumeaux, een grote slinger Congis sur Thérouanne, Mary sur Marne (nergens een aanlegplaats) Germigny l'Evêque en Poincy met een haven direct na de barrage. Verder niets! Het werd weer een lange dag van 60 km varen. Maar wij waren er nog niet! De haven van Meaux was leeg!!! Gebeld naar de capitainerie en deze vermeldde, dat er de komende 7 dagen nautische feesten waren en daarom de haven leeg was. Nautische feesten en wij met onze ..... spelen! Een werfje lag al vol, drie dik en kon niemand meer nemen. Dan maar door, kleine tunnel, sluisje, het canal de Meaux à Chalifert, Montry, de tunnel van Chalifert, de sluis door en bakbord uit weer de Marne op en dan nog eens 4 km varen voordat wij, keikapot, aanlegden aan een éénbootsteiger van de jachthaven van Lagny.
Op de Marne is toch redelijk wat beroepsvaart en deze maken best wat golven. Daar wij last hadden van de bomen, moesten wij de standaard voor de antenne neerzetten. Als er een schip voorbij kwam, stond de standaard alle kanten uit te zwabberen. Maar het ging. Lagny is een redelijk grote stad met aan de brug nog een halte fluviale, waar je beter kunt liggen. Bij het bur.de Tourisme kun je stroom en water regelen voor 6,00 per dag en je zit gelijk in het centrum. Thorigny ligt over de brug en daar is ook het station. Het bleek, dat je met kaartjes van de metro met de bus naar Disneyland kan gaan! Het ligt ca 7 km verder.Wij zijn eerst door iemand van de haven naar een tankstation gereden en hebben de yerrycans gevuld tegen een zeer goede prijs. Boodschappen doen was ook niet te ver. Dan vroeg met de bus mee. De havenmeester vroeg hoe wij naar het busstation gingen? Met de fiets! Reken er maar op dat ze weg zijn als je terugkomt. Ja, dat zal wel. Wij waren te vroeg, alleen als je op voorhand kaartjes had gekocht, mocht je er om 09.00 in. Ook de prijs was verschillend! Op voorhand 39,00, nu op de dag zelf 69,00! Maar ja, wat doe je? je gaat toch niet meer terug. Om 10.00 uur ging het open en het was een drukte van belang. Het kasteel stak boven alles uit, Hans en Grietje, de dwergen, bootjes, een trein die rondom het park reed, met stations in Amerika en Australie, de Nautilus van kapitein Nemo, raketten, treintjes over eilanden en rotspartijen, raceauto's, bootjes, die een groot deel van de sprookjes lieten zien, de grot met Peter Pan, een grot waar alle klederdrachten en muziek van de wereld werden getoond. Te veel om op te noemen. Al met al waren de wachttijden niet te lang en kon je genieten vn alle attracties. Na een hapje te hebben gegeten, zijn wij nog verder gaan kijken en om 17.00 uur waren wij afgepeigerd! De oudjes hadden Euro Disney gedaan en konden geen stap meer verzetten. Toch, misschien in de toekomst, nog een optie, maar dan de kaartjes wat eerder kopen. De bus stond al klaar en de chauffeur had er lol in te zien wat voor zooitje ongeregeld instapte. Aangekomen op het station moesten wij de havenmeester gelijk geven, onze fietsen, met twee dikke sloten vastgezet, waren gejat. Je kan je woede niet kwijt, een bezoek aan de politie verergerde dit alleen maar. Zij wisten hoe alles in zijn werk ging, maar hadden geen mankracht dit op te lossen. Terug lopen naar de haven kostte 40 min en dan nog eten, we hadden weinig trek. Jammer van zo'n geweldige dat waarop de oudjes zich weer jong voelden. De volgende dag zijn wij doorgevaren naar Parijs. Zo'n 4 uur verder, langs Noisy le Grand met een haven, Nogent sur Marne een beetje vreemd geplaatste haven en Joinville le Pont, net voor de tunnel naar de Seine, een plek voor de volgende keer! Na Charenton le Pont passeerden wij nog een paar bruggen, zagen de vele schepen aan de kant, waaronder een oud lichtschip, meldden ons in Paris Arsenal en kregen een plek toegewezen........naast de Duitser uit Attigny. Hoe klein is de wereld! Daar moest natuurlijk op gedronken worden. Om even de benen te strekken, zijn we naar het Ile de la Cité gelopen, de Notre Dame, maar, Corrie had weer eens gelijk, het was verder dan we dachten. Bovendien was het er zo druk, je moest in de rij staan om binnen te komen. Er stond een tribune om van het uitzicht te genieten. Ook liep er een joker rond, die veel mensen te kakke zette. Ging achter ze aan lopen, vergeleek ze met allerlei celebs en sommigen konden dat niet waarderen en gaven een dreun. Ook mij moest hij hebben, maar als je niet reageert heeft niemand lol, dan alleen wij. Parijs zonder een bezoek aan de Sacré Coeur en Montmartre bestaat niet. We hadden nog kaartjes uit Lagny, dus onder de grond en rijden maar. Het weer was goed en het was ouderwets gezellig. De Blvd Rochechouard, een zijstraat in en dan de eindeloze trappen naar de kerk. Het laatste stukje met de théléciege en dan naar binnen. Wat een drukte, er was zelfs een looproute uitgezet om iedereen aan zijn trekken te laten komen, maar geen opstopping te konden veroorzaken. Parijs lag er stralend bij en Montmartre had weer een hoop te bieden. Bij de tweede hands spullen stond een doodskist met als opschrift, alleen beneden te gebruiken. Het eten leek goedkoop, pannetje mosselen 11,00, maar het biertje erbij kostte 8,00. Dan maar afzakken naar het plein waar ons eigen restaurantje was. We waren te vroeg en zijn nog wat gaan rondlopen. De mensen kenden ons nog steeds en de sfeer was goed. Het eten was minden deze keer, misschien omdat de keuken net open was. Terug met de metro en na een borrel naar bed. De volgende dag naar de bloemenmarkt achter de Notre Dame geweest, langs de Seine naar de Eifeltoren gelopen, overgestoken naar de Trocadero en genoten van al het volk dat op de been was. Een bezoek aan de begraafplaats Père La Chaise, ca 15 min van de haven, mag je niet missen. Yves Montand, Sigmone Signoret, Edith Piaf, Morrisson en vele anderen liggen hier begraven. Je bent er zeker 3 uur mee bezig! Na dit bezoek zijn we nieuwe fietsen gaan kopen, na op internet gekeken te hebben. Bij Place d'Italie was een Go Sport en deze had fietsen tegen een schappelijke prijs. Normale fietsen, dus geen vouwen meer en gewoon zitten en veel stabieler. Op de heenweg zouden wij de metro nemen, deze was in onderhoud, dus de berg oplopen, ca 45 min! Terug, op de fiets, ging het goed, over de fietspaden, die op de busbaan lagen. Een hint voor de busschauffeurs om punten te scoren voor iedere dooie fietser? Ze pastten goed aan boord. Bij de Eifeltoren stonden voor alle vier de poten massa's mensen te wachten, niet gewoon meer. Er werd gebouwd aan een springschans, waar een floeper met zijn skateboard af zou springen. Wij hebben het later op de tv gezien en het lukte ook nog. Er zijn nog veel schippers die Parijs voorbij varen. Het is zo duur! en waar moet je dan heen? Je kunt ook gebruik maken van andere havens, die goedkoper zijn, zoals van Gogh (gratis) en de metro nemen. Vooraf kan je op internet zoeken wat de specialiteiten zijn en dingen die je echt moet zien. Laat je Parijs liggen, ontbreekt er wat aan je opvoeding. Om de één of andere reden was ik niet te bewegen de Seine op te gaan richting St.Mammès, dus besloten wij dat niet te doen en verder de Seine af te gaan, richting Cergy. Toch 86 km met 2 sluizen en in de eerste gingen de deuren dicht en niet meer open. Wij kregen controle van de politie op vaarbewijs, wat hebben wij aan boord, hoeveel landvasten, marifoon, brandblusapparaten, reddingvesten, enz. Wij werden er narrig van en lieten dat ook merken. We mochten door! en tegen het eind van de middag kwamen wij, redelijk vermoeid, in Cergy aan. Aan de buitensteiger lag een groot schip, Engelsen, dus wij wilden een plekkie binnen. De haven is zo klein en vol, maar, wij kregen ervaring, konden de Ouzo tussen andere boten inproppen. Pintje om af te koelen en bij de havenmeester betalen. De bouw van de haven van Cergy is gedaan door de zelfde architect die Port Grimaud aan de Middellandse zee had gemaakt en mooi! Op de fiets was het te doen om naar Pontoise te gaan, over de fietspaden, waar een fort is en een mooie binnenstad. Verder de Oise op en bij pk 28 kwamen wij bij Ile Adam, de geboorteplaats van Jango Reinhard, een groot gitarist, na een brand met drie vingers pingelde en hoe! Tegenwoordig een goede aanlegplaats met voorzieningen. Het is een aardig stadje en de moeite waard een paar uur te blijven. De Oise is best mooi varen en er zijn wel aanlegplaatsen, zonder voorzieningen. Bij St.Leu d'Esserent was een aanlegplaats op de kaart, maar in werkelijkheid was hij een paar honderd meter verder.Aangelegd en zelfs stroom! Het was zondag en de jachthaven voor de speedboten was leeg, ja, die waren onderweg. Op een gegeven ogenblik kwamen ze aangevaren, zeer snel en in garnalenboten formatie! De golven waren zo hoog, dat alles overhoop ging. Franse borden aan gruzels, bier- en wijnglazen naar de vaantjes, de boekenkast om. Een paar keerden terug om in de bar wat te drinken en te eten. Wij hebben ze hartelijk ontvangen en de stukken naar het hoofd gegooid! Nee, dat waren zij niet, me zuster, ik ben wel oud, maar niet blind. De barhouder stapte in zijn auto en ging verhaal halen bij de club. De volgende keer gaf hij het door aan de politie en VNF. De nacht was rustig. Creil werd voorbijgevaren, wel een stad de moeite waard te bezoeken. Na toch weer 6 uur varen na Pont St.Maxence, de sluizen bij Verberie, de aanlegplaats van Jaux, waren het nog maar 6 km naar de kom van Compiegne, dus we voeren door. Het is een privéhaven, niet al te diep, 1.5 mtr en je moest gokken of er plaats was. Voor ons altijd! Vast gemaakt naast de havenmeester en gevraagd of wij een paar dagen mochten blijven. Geen probleem. Het zouden er 5 worden. Tijdens het eten brak een kies af en zoek maar een tandarts. De havenmeester wist de oplossing. Hij belde de tandarts van zijn moeder: hier met de PDG van de jachthaven, ik heb heb een gast hier, bij wie zijn kies is afgebroken en hij vergaat van de pijn. Kunt u hem helpen? De volgende middag mocht ik komen. Op de fiets en in korte broek er naar toe en hij besloot tot een wortelkanaal behandeling, dan kon de basis van de kies worden gebruikt om een kroon op te zetten. De prijs viel mee en ik was klaar. De volgende morgen om 04.00 maakte Corrie mij wakker, zij had zo'n pijn op de borst en hartkloppingen. Om 07.00 maakte ik de havenmeester wakker en vroeg hem ons naar het ziekenhuis te brengen. Corrie werd meegenomen en voor mij gingen de deuren dicht! Ik deed ze open en een narrige verpleegster zei, dat ik niet mee mocht. Ik maakte duidelijk, dat de conversatie in het Frans was en zij van Corrie geen antwoord zou krijgen, omdat zij het niet verstond. Even vragen en ja hoor ik mocht mee. Aan het infuus, andere medicijnen en in bed. Het was toch weer een hartritmestoornis! Nu was ik met de auto gebracht, maar hoe kom je thuis? Bussen gingen er wel, maar hoe en waar was niet uit te komen. Een taxi reed voorbij, maar stopte niet. Dan maar de oude "truc" Komt een ouder echtpaar uit het ziekenhuis, de autosleutels in de hand. Ik stapte er op af en met een droevig gezicht vroeg ik belet! Konden zij mij naar de jachthaven brengen? Ik was hier verloren. De man had niet veel trek, maar de vrouw regelde dit gelijk. Natuurlijk manneke, we komen daar toch langs en binnen 10 min zat ik aan boord. Iedereen kwam vragen hoe het er mee was, ook Jan en Eli en de buurvrouw had nog een potje eten voor mij staan. De volgende dag op de fiets naar het ziekenhuis gegaan en achterom naar binnen. Corrie zag er beter uit, de cardioloog was die morgen geweest, maar daar werd zij niet veel wijzer van. 's-Middags zou er weer een komen, dus daar wachten wij maar op. Het middageten werd gebracht en Corrie was verrukt! Glazige aardappels, zonder jus en sprecibonen voor een weeshuis. Een stukje vis met een vergrootglas om hem niet te missen. De cardioloog, een andere, jonger, kwam en onderzocht moeders. De medicijnen hadden het ritme teruggebracht tot normaal en hij schreef wat andere medicijnen voor. Zij kon rustig verder gaan met vakantie, maar moest wel met ca. 4-5 weken voor controle. Ik heb dit met hem besproken en uitgelegd, dat, als wij verder gingen, wij een ander ziekenhuis moesten zoeken, de hele zaak weer uitleggen en niemand zat daar op te wachten. Dus besloten wij huiswaarts te gaan, daar was tijd genoeg voor. Ik mocht moeders weer meenemen en zij ging met de taxi naar de boot. Iedereen was blij dat ze er was. Frans en Marijke uit de haven waren ook aangekomen en wij besloten samen een bbq te organiseren. Onder het afdak, vanwege de warmte, genoten van een cruditée, lekkere rode wijn en diverse soorten vlees. Jan en Eli van de Shalom (of zoals wij zeiden: slaom) waren weggegaan. De 14de juli zijn wij maar in de haven gebleven. 15.07 iedereen gedag gezegd, de havenmeester nog eens bedankt en onder het brugje rechtsaf gegaan. Na een km was daar de afslag naar de Aisne, richting Soisson, weer een smaller vaarwater, maar mooi tussen de velden en bossen.Na zo'n 20 km kwamen wij in Vic-sur-Aisne, het was behoorlijk warm en wij besloten niet verder te gaan.Water en stroom, een leuk plaatsje met kasteel en tankstation. De diesel weer op peil gebracht. Via internet gebeld met de cardiloloog in Belgie en bij hem thuis een afspraak gemaakt in september. Wij zijn nog en dag in Vic gebleven en 17.07 doorgevaren naar Soisson, weer zo'n 20 km en maar 2 sluizen. De Aisne beviel ons wel! De haven was aan de kade, maar een roeivereniging had een deel daarvan in bezit, als ook de stroomvoorziening. Na overleg konden wij inpluggen, hadden stroom en vonden ook een douche. Achter ons lagen Belgen met panne en de man presteerde het voor de middag al een fles ricard te hebben leeggedronken. Boodschappen doen bij de Lidl, maar er zijn ook andere supers. De stad is interessant, met een abdy, ruïne, museums, en veel winkelstraten. Wij vermaakten ons best. De Aisne slingerde zich door het land en na Vailly, waar een aanlegplaats was, zijn we doorgevaren naar het punt waar het Canal de l'Oise à l'Aine zich bij de Aine voegde en op de hoek een steiger lag met alle voorzieningen. Er was een plek vrij en ik draaide bakboord uit. Ik wilde een draai maken om tussen de boten in te komen en maakte daarbij een kapitale denkfout! Aankomend stroomafwaards, het canal opgaand stroomopwaarts, had ik rekning moeten houden, dat de boot zou worden weggezet en ik tekort zou komen. Bingo, klopte. Corrie gooide een landvast naar iemand, die gelijk begon vast te maken en ik zat klem. "Maak die lijn los, chef, ik kan niet meer manoeuvreren" Me zuster, dus klapte ik tegen de Fransman aan, en kwam net tussen de schepen uit. Gelukkig had hij niets, maar was "not amused" (dat is engels). Het was er loeiheet en wij zijn onder de bomen gaan zitten en per uur even onder de tuinslang. We hebben hier een paar dagen gelegen en besloten verder te gaan. De Sshalom bleef nog liggen en wij besloten een lange rit te maken. Na 18 km kwamen wij weer in Berry au Bac, zijn Asfeld weer voorbij gevaren en eindigden in Rethel. 76 km, 10 sluizen en 8 uur! Na weer een paar dagen te zijn bijgekomen, door naar de volgnde stek. Attigny lieten wij liggen en zijn het canal des Ardennes weer opgegaan. Bij sluis 20 zou een goede aanlegplek zijn. Ja, maar dan moet je niet in sluis 19 liggen! Duitsers voor ons keken verwonderd op, toen wij riepen: NIET AAN DE STAG TREKKEN? WIJ GAAN ERUIT. Dat hadden ze nog niet meegemaakt. Wij gedraaid en afgemeerd aan de kant. Er was niets, maar wel een boom waaronder je kon zitten. Tot onze verwondering kwamen Jan en Eli later op de middag toch nog om de hoek kijken. Het weggeven v an e en koud biertje stond niet in hun huishoudelijk reglement. Wij hadden met de sluisjuf afgesproken de volgende dag om 09.00 verder te gaan en na bijna 5 uur legden wij aan in Le Chesne, waar nog net plaats was. De Damiaan kwam later en moest aan de kant. 's-Avonds zijn we lux uit eten geweest met de Shalommetjes in het enige restaurant en het moet gezegd, het was super. Voor 19.00 een grote vooraf, lekker stuk vlees en ijs toe met nog eens koffie. Die nacht ging er een windhoos langs ons heen en vernielde veel bomen en huizen op weg naar Charleville. De verdere plaatsen zijn jullie bekend en houden wij hier op met ons verhaal over 2013. Corrie ging voor controle in september en kreeg nog een stroomstoot en was alles weer redelijk onder controle. Midden november vlogen wij naar Brisane - Australie naar onze dochter en schoonzoon en bleven in Australie tot begin maart 2014. Het verhaal van 2014 komt eraan.
