Vandaag nog eens even naar het Middelheim na een zalig weekend vol cullinair en kinderplezier. Na de keiharde diagnose heb ik des te meer beseft dat je moet genieten van elk moment. Als ik mijn verhaal verteld zou hebben tegen de mensen die op de treinramp zijn gestorven zouden ze steevast medelijden hebben gehad en blij geweest zijn dat ze niet in mijn schoenen stonden. Nietsvermoedend stappen zij op die trein en ....game over ,zonder ooit misschien te hebben stilgestaan dat het leven wel eens 'eindig' kan zijn. Dus gedachten van het weekend in het teken gezet van genieten ! En het is gelukt, ik heb weinig stilgestaan bij dinsdag, woensdag en al de rest. In het Middelheim ging mijn hartslag weer de hoogte in, en dat zag je op de cardiogram van mijn hart, het klopte veel te snel ! 107, niet echt een voorbeeld. De hartfunctie was wel goed, de cardioloog moest het nog wel bezien, ik heb het losgelaten....elk zijn job. Dan nog wat bloed laten trekken en dan toch nog even naar -1, Saskia stond erop dat ik toch nog eens naar de 'pac' liet kijken omdat ze zouden weten voor de operatie hoe die eruit zag ondanks het stoppen van de chemo. Daar nog een gesprek met An om dat probleem aan te kaarten en zij gooit het morgen bij dr Makar in de groep. Toch nog even een staaltje etter genomen en opgestuurd naar het 'lab'. Verpleegster wond ontsmet, plakker erop en dan met saskia gaan shoppen. Wat ziekenhuistenuekes, wat in godsnaam draag je overdag en met maar één borst en drains, geen ervaringsdeskundigen op dat gebied dus 'gokken' maar. Nog even nieuwe sloefkes en dan naar de kindjes, ik zal ze even moeten missen. Terwijl ik Silke in bad zette, was ik alles aan het klaarleggen en even in mijn ondergoedschuifje aan het kijken, ,niet dat daar ooit zoveel kwaliteit in lag maar toch......ik heb mezelf dan nog eens even in de spiegel bezien , mooie beha aangetrokken en toen riep Silke dat ik moest komen kijken hoe goed ze een 'zeemeermin' kon nadoen. Dus geen tijd om te slikken,en of te rouwen, afscheid genomen op één minuut en goe gelachen met Silke. Toch beter eens laten checken of de chemo's geen schade hebben aangericht in mijn hersenen. Ik beschouw het ook niet als 'blij' dat ze er af zal zijn, ik kan me er niets bij voorstellen, ik hoop dat ik het zal kunnen aanvaarden,dat mijn zelfvertrouwen geen deuk zal krijgen, we zien wel.........Het kan dik meevallen of dik tegenslaan, ik laat het gebeuren!
Morgen rond deze tijd lig ik al op mijn kamer denkelijk te stressen voor woensdag en mocht er iets gebeuren tijdens de narcose, vertel dan aan Anke en Silke wie ik was en dat ik toch oooooo zo trots op hen ben en dat ze alles in hun leven moeten doen waarin ze geloven, met vallen en opstaan en botsen ! Tot volgende week !!!! dikke kus, Nicole
Reacties op bericht (4)
28-02-2010
eindelijk hoor je iets van me!!
hey dag nicole we hebben je wel mooi in de steek gelaten he! nooit met je geblogt!! tja vrijdag zaten we samen op dageraadsplaats, petra, martine,patrick, tania, fabienne, peter, krijn, en dan kwam saskia binnen en vertelde over hoe het met je ging! we waren er allemaal heel stil van, das een heel confronterend iets he, als een van ons zo ziek wordt. En wat is die saskia toch een knappe madam, omdat allemaal zo mee te trekken!! we hebben allemaal je blogadres opgeschreven en ik denk dat iedereen die er was je wel zal schrijven! Nicole ge zijt echt een ongeloofelijk moedige madam!! maar ge weet toch dat ge u hier ook doorslaagt he en dat ge dan weer een beetje wijzer en sterker zijt he en da wij dan weer iets van je kunnen lezren he!! Ik hoop dat ge snel uit de kliniek kunt, en dat ge volgende keer mee ene kunt gaan drinken want er is wel niemand die zo'n straffe, echt gebeurde verhalen kan vertellen als gij he! De Patrick doet wel z'n best, maar aan uwe straffe praat kan m nie tippen zenne! Ge hebt trouwens twee prachtige dochters en ik heb nog een pakje voor anke liggen, dus als ge klaar zijt voor bezoek, dan geeft ge maar een seintje he! nen dikke knuffel greet
28-02-2010, 16:44 geschreven door Greet Stappaerts
27-02-2010
effe informeren
Als ik dit mailtje schrijf ben je "verlost" van de ingreep; letterlijk en figuurlijk. Uit je teksten leest men dat het voor u een hele opluchting zal zijn als het kwaadaardige verwijderd zal zijn. De moeilijkste maanden van pijn, ziek zijn en angst zijn nu grotendeels achter de rug. En het afzien heeft zijn vruchten afgeworpen, de chemo heeft gewerkt. Je bent echt een ongelooflijk moedige vrouw, men zegt dat de moed en erin geloven de helft van een genezing is; awel dat bevestigt zich nu ook weer. De confrontatie van het gemis van de borst zal waarschijnlijk weer effe voor moeilijk momenten zorgen. Ik lees dat je ook hiervoor al stappen hebt ondernomen. Knap hoor! Ik wens je een spoedige thuiskomst met je mooie gezinnetje.. je weet waarvoor je het allemaal doet he. Houen zo!!!!! Oma Jarkko
27-02-2010, 18:57 geschreven door Colen Monique
23-02-2010
sterkte
Hey toffe Nicole (DALMONT) zo lachten wij steeds met je ma en pa en Linda haalt het ook nog dikwijls op. Ik wens je heel veel moed en sterkte voor de operatie morgen en zoals jij bewezen hebt wat een sterke vrouw je wel bent ga je je zeker hier ook weer doorslaan als een straffe madame. Ik zie er alvast weer naar uit om je moedige en spontane verhalen terug te lezen en denk eraan als je de volgende keer je verhaal kan neer schrijven ben je van die boze borstkanker verlost. Toy toy toy voor morgen en heel veel sterkte Dikke kus Ingrid
23-02-2010, 16:28 geschreven door ingrid vets
22-02-2010
dochters.....
'bedankt'dat ik in herhaling val, maar die meisjes zullen ALTIJD de mooiste tenue's aan hebben, wat er ook zou gebeuren. Ik zal daar als een pitbull over waken, da wette he.......
