Horrormaandag was deze keer fantastisch ! Aanprikken pac verliep zonder enige pijn, de naald stak en ik voelde niets. Het litteken zag er 'pakken' beter uit en An was tevredenndat mijn bloed ok was en de nevenverschijnselen onder controle. Aften zijn aan de beterhand, voeten en handen nog licht verbrand maar te doen en geen sprake van misselijkheid ! Waaaaw! Ik ben terug een beetje 'mens'.
Ondertussen was Linda hier Anke's garderobe aan het uitmesten want die dikzak kan nergens meer in en kwam ik daarstraks in een 'feilloos' opgeruimd kamertje met ordelijke kleerkast. geweldig! Saskia was weer mee en heeft moeten wenen met een verhaal dat we per ongeluk afluisterden over een man die om euthanasie kwam vragen. Emo ten top en dan bedenk je bij jezelf: zaag niet over die stomme 'pac', be happy. Ik ga nu Silke afhalen, iets wat ik twee weken niet gedaan of gekund heb en dat voelt goed!
