Gisteren was het dan weer zover, horrormaandag ! Deze keer ging ik alleen, Saskia en Johan moesten werken en Linda wilde wel graag mee maar er moest iemand op Silke en Anke letten! Zij is er dan mee gaan shoppen en dat vond Silke fantastisch! Saskia was in gedachte bij me, ze miste het 'meegaan!. Goed, ik dus flink met een 'strakke' muts ipv een strak plan door de sneeuw met mijn auto naar Middelheim. Vlot naar daar gereden, niet geslipt en een legaal plaatsje gevonden, vlak aan - 1. Vol goede moed uitgestapt, diep ingeademd en volgens mij 'te diep' want voor ik het wist lag ik op mijn botten in de sneeuw. Mensen van het Middelheim vinden het niet nodig om te strooien op de parking. Wat een geluk dat ik mijn pruik niet ophad want die had ik zekere kunnen gaan zoeken onder één of andere auto. Gelukkig niet pijn gedaan ook al viel ik op de kant van de 'pac'.
Eenzaam en alleen gaan inchecken, beneden bonnetje voor bloed, tasje koffie, ik was best 'fier' op mezelf ! In het bloedtrekkot geen mens te bespeuren, ze zijn zich weer gaan verstoppen dacht ik, maar daar kwam dan eindelijk 'pac-man, saskia's bijnaam voor het hoofd van oncologie. Hij wilde wel bloed trekken tot hij zag dat ik degene was met die 'lastige pac'. 'Dat laat ik aan een verpleegster over', zei hij, gaf me een hand en verdween. Na een half uurtje en wat getetter later met een 'serieus zaagwijf', was het dan aan mij. Nancy, een hele lieve ,wilde het wel doen. Zelf plakker eraf en hop daar was 'pacman' weer, hij kwam eens kijken....... Ze vonden dat het er veel beter uitzag dan de vorige week. 'Stoemerikken' , dacht ik bij mezelf, vorige week zeiden jullie dat het psychologisch was. Emla-zalf erop, Temesta geweigerd en dan bij pac-man binnen( An is in congé). Daarbinnen bleek dat een hele lieve man! Hij vroeg naar de bijwerkingen en onderzocht me van kop tot teen. De pijn aan mijn voeten en handen zou te wijten zijn aan een te hoge dosis van de constante chemo die ik krijg, dus dat moest wat verminderen. Hij gaf ook een zalf mee voor eraan te smeren. Mijn mond, vol aften en lippen die openliggen waren een normaal gevolg maar ook daar kreeg ik een zalf voor en weer een supermondspoelmiddel. Tja, Saskia, we moeten een grotere 'sachoche' hebben ! En dan woog hij me en dit geloof je niet, voor de eerste keer in mijn leven kreeg ik tegen mijn voeten omdat ik was afgevallen! 'Dat hebben we liever niet tijdens de chemo' !Je moet goed blijven eten ! Geweldig, alles smaakt naar vuurwerk !
Witte bloedcellen stonden wat laag, bloeddruk was ok maar hij was tevreden, hij wilde niet aan de bol voelen, ik weet niet hoe hij was en dat klopt.
Dan weer een uurtje in de wachtzaal totdat de emla-zalf zijn werk deed en daar wat getetterd met de sociaal-verpleegkundige die me moed insprak voor het terug prikken van de pomp. Toen het mijn beurt was, kwam er 'onbekende' en 'onvriendelijke' verpleegster naar me en zei, 'kom,ik zal u eens prikken''. Ik heb diep geademd en gezegd , dat ik liever had dat Nancy dat deed. Ze heeft me vies bekeken, maar ik kreeg mijn goesting.
Voor ik het wist, stak de naald,ben ik daar nu per ongeluk van mijne sus gevallen, ik zou het niet weten, de naald stak !dus ik content, zij content, pac-man content! Merry christmas.......
Reacties op bericht (1)
22-12-2009
merry christmas !
Geniet ondanks alles van de feestdagen Nicole, wij duimen hier alvast voor een gezond 2010 !!
