Maandag 7 december was het dan weer zover, mijn verjaardag nondedjuu !!!!! Wat een kado, drie zakken chemo door je lijf , wie heeft dat nu op zijn lijstje staan ?
Bon, niet over zagen, het is een dag zoals een andere en we hadden het trouwens vrijdag al gevierd bij Linda, en zondag met Saskia en Erik bij ons.
Maandagmorgen, ik sta weeral als eerste op ! Ik neem een douche en was het haar dat overschiet, niet veel dus.Silke , Alfie en Saskia hebben zich goed laten gaan, achteraf ga ik ze daar een proces voor aandoen!
Na de gebruikelijke stress van kindjes aankleden en wegdoen, vertrekken we op naar chemo twee.
En ja hoor, daar lukt het ons om alles correct te doen, we worden 'professionals'. Juiste incheckmethode, juiste volgorde van bloed trekken en zelf een plan uitgedokterd waarbij het aanprikken van mijnen 'pac' minder pijn zou doen, eerst een uurtje zonder pomp en een verdovende zalf erop en dan pas terug een naald steken, zo wil ik het en ik ben de baas .
Oncologe voelt nog eens aan de 'bol' en ze voelt nog maar 1,5 cm dus positief nieuws, 23 December moet ik opnieuw onder de mri om te kijken hoe alles er vanbinnen uitziet, maar voor vandaag vind ik dat het mooiste kado in jaren !
Rond een uur of twaalf boven op 4 c en daar zat Linda te wachten in de stoeltjes en hop naar de kamer. Gezellig,! de kamer was versierd met ballonnen , een slinger en tekeningen van Silke en Alfie.,wat toastjes en 'cava', (niet meer voor mij, ik krijg spa blauw) ! Je zou voor minder je verjaardag in het ziekenhuis doorbrengen, bedenk ik eventjes ..... Dan maar besloten om mijn haar er volledig af te doen met tondeuse, Micheline (verpleegster) komt helpen en voor ik het weet ben ik 'blot'. Vlug mijn sjaaltje op want dit wil ik niet zien op mijn verjaardag!
Een nieuw vedette komt erbij, 'den Erik van wondzorg' om naar de 'pac' te kijken vooraleer ze prikken. Hij beslist dat het toch wel wat ontstoken is maar zal dat goed opvolgen en thuisverpleging sturen. Eindelijk !!!!! En dan ,weer die venijnige prik (daar heb ik dus de hele nacht van wakker gelegen) en dan kan de chemo starten.
Alles verloopt vlotjes, zij het niet dat ik de kamer deel met een oud, dement bommakke dat helemaal het noorden kwijt is. Ze roept constant: 'is mijn eten al klaar'? Als we even naar de cafetaria gaan en terugkomen ,heeft ze mijn hele toilettas uitgeladen en ook wat in mijn schuiven zitten rommelen. Als klap op de vuurpijl, staat ze wanneer ik rond een uur of vijf wat ligt te rusten, vlak aan mijn bed, trekt het gordijn opzij en zegt 'help mij dan toch!. Ik besluit naar de gang te gaan want ze maakt me bang en ik eis een andere kamer. 'Daar heb je dat vervelend mens weer', zie ik ze denken, ze zeggen me dat de kamers op zijn en dat alles volligt. Wanneer ik terugga naar mijn kamer, ligt dat mens gewoon in mijn bed, dit kan na toch nie meer !
Dus ik weer de gang op en dan hebben ze haar eruit gehaald en vastgebonden op een stoel waar ze daar heeft liggen roepen tegen mij met de vraag of ik ze alstublieft wilde losmaken. Gelukkig kwam de oncologe net eens even kijken en zag ze die waanzin, binnen de tien minuten was de 'zottin' met bed en al 'weg' ! Naar waar weet ik niet en ik heb het me niet aangetrokken, het was mijn verjaardag !
De chemo ging er vlot in maar deze keer was ik toch mottiger en opgedraaid van de cortisone, heb de hele nacht liggen woelen, zweten en tegenslikken. Zelfs vandaag ben ik nog 'mottig' en vooral 'moe', dus slaap ik waar ik sta of zit. Hopelijk morgen een betere dag !
Reacties op bericht (2)
11-12-2009
ziekenhuizen :-(
wat een mens toch kan meemaken in een ziekenhuis hé ... en vooral je voelt je zo machteloos tegenover die verpleging die denken alles beter te weten ... Ge doet dat héél goed Nicole, hou de moed er maar in ! xxx
11-12-2009, 13:49 geschreven door Tanti
10-12-2009
paprika chips
De volgende keer breng ik paprika chips mee hé voor de mottigheid !!!
