Iets na  vieren zitten we met Anke in de wachtzaal op -1.
Weeral de bibber op mijn lijf, mijn hart moet hard werken de laatste weken !

De oncologe is supervriendelijk ! Aaai , denk ik weer, maar goed nieuws, geen uitzaaiingen !
Oef, ik kan terug ademen!
Ze legt het behandelingsschema uit, draait haar pc naar me zodat ik kan volgen.

We gaan je opnemen voor de chemo, dit gebeurt niet in daghospitaal, de chemo die ik krijg is belastend voor de nieren en dat moeten we opvolgen!
Klabbats!!!! hoe moet dat nu met Anke en Silke die dagen, en als Johan erop let, wie doet er mij dan weg en wie komt me bezoeken ? Was ons mama en onze papa er nu nog maar, dan konden zij dat overnemen!

We geven je een constante chemo-pomp voor lage dosissen, constante chemo en die draag je 18 weken.
Klabbats, ik kan geen bad meer pakken, waar moet die pomp als ik slaap,hoe douchen ?
Who cares ? problemen voor vannacht te piekeren, denk ik.
Mijn hoofd ontploft weer, Anke begint wat te wenen en ik zie de oncologe begripvol kijken: dit is "klote" !

Positief denken, Nicole, ze behandelen, ze gaan proberen te genezen, er is hoop !
Er wordt een afspraak gemaakt voor het plaatsen van de port à cath en we gaan naar huis!
Genoeg voor vandaag .