Tijd om weer bij te schrijven. Het was weer tijd voor de driemaandelijkse controle, alhoewel die volgens mijn inzicht al zes maanden geleden was. Vorige week was het tijd voor de mammografie en daar ben ik flink alleen met een bang hart naartoe gegaan. Nog vlug even naar het school want madame is full-time aan het werk en denkt dat ze niet gemist kan worden......; In de wachzaal voor de mammo weer spaans benauwd en weer het gevoel dat het kei-foute boel was. Opnieuw de mammo en in tegenstelling zoals anderen beweren dat het pijn doet, voel ik weer niets, verdoofd van angst waarschijnlijk. Dan vlieg je terug in dat kotje om te wachten op de echo en daar kan je rustig hyperventileren, tijd genoeg, zeker een twintig minuten. Niemand geeft erom, de lucht heb ik daar opgedaan en de co-wolk is van mij daar. Dan komt die onsymphatieke man die de echo doet en ik was van plan om niet te praten, niet te kijken, gewoon wat te slapen..... Ik heb niets gezegd, ik voelde dat ik onbeleefd zou worden en ik ben wat wijzer geworden in een ziekenhuis. Hij begon eerst te melken over het litteken met dat vocht en of ik daar last van had en hoe groot het ervoor was.Alhoewel ik heel goed weet dat er vijf centimeter vocht onder zit, dacht ik:" fuck off;zoek het uit". Hij zei het is vier centimeter, hij dacht dat ik er last van had, want zei hij, "dat moet onaangenaam voelen". Ik heb geweigerd van erop te antwoorden, ze doen er toch niets mee. Dan begon hij de echo van mijn borst te nemen en ik heb mijn ogen gesloten en geprobeerd het liedje van Boudewijn de groot te memoriseren, een mens moet iets doen terwijl................ Ik heb alleen even gezegd;"ik ben bang ",waarop hij antwoordde :"iedereen is bang". Opnieuw mijn ogen toe gedaan want met zo een antwoord ben je geen kl..... Toen het wat te lang duurde en mijn linkerarm begon te slapen, vroeg ik of ik hem mocht verleggen en hij zei; je mag rechtstaan, het is gedaan. EN??? Het is ok", zei hij, "op de mammo was ook al niets te zien". Ikke:Dus het is in orde?? Hij:Ja, dat zei ik toch!
Ik kon hem nog een kleedje passen, maar ik was te blij. Ik ben het afgebold zonder die echo-gel af te kuisen, niets kon me nog schelen.
Vandaag moest ik dan op controle op oncologie voor de resultaten en een klinisch onderzoek. Je zou zeggen een redelijk ontspannen bezoekje want ik wist dat de mammo goed was. Dus daar zat ik weer op oncologie tussen de rest, wachtend op mijn beurt. Ik neem een tasje thee, ik denk nog verdoemme;"ik mis Saskia "en bam!!!!Ik begin te hyperventileren, tikker op tienduizend, het wordt zwart voor mijn ogen en ik denk: daar kots ik weer tegen dat schilderij. Op dat moment komt Veerle er weer aan en spreekt me moed in, ik snap niet wat er gebeurt. Dan staat de oncologe er weer bij en ze geeft me de resultaten, "het is ok", zegt ze. Het was een déja-vue van anderhalf jaar geleden. Ik haal diep adem of net geen adem, en wacht flink mijn beurt af, ik voel me een klein kind. wanneer het mijn beurt is, slaat mijn hart nog over en voel ik mijn benen niet meer. De dokter onderzoekt me klinisch en zegt dat alles ok en we beginnen te praten over de angst op oncolgie en mijn aanvallen daar. Ze begrijpt het maar ze besluit dat ik hulp nodig heb bij de naverwerking, ik heb teveel van mezelf gegeven,te weing tijd genomen om te rouwen, om te plaatsen. Altijd maar verderleven op angst terwijl je drukke leven behouden, dat gaat zich wreken, zegt ze. Ze haalt er een psycholoog bij en die maakt onmiddellijk een afspraak. Terwijl ze mijn verhaal schetst denk ik, dedjuu ze heeft gelijk; ik kan dit niet alleen. Hier moet professionele hulp bij komen en ik ga ze gebruiken, donderdag ga ik naar de pscychologe, tijd voor 'me-time' zoals ze het daar zeggen. Gewoon eens lekker kunnen zagen en ventileren zonder dat je denkt dat je iemand stoort, het klinkt geweldig. Ik voel een nieuwe hobby aankomen en voor de eerste keer doe ik dit nu eens puur voor mezelf, los tijdens mijn uren, het moet en het mag. Mijn angst moet minderen,mijn nek en mijn rug staan verkrampt van de 'wat als vragen' en dat heb ik te lang genegeerd. Dus, lieve mensen, ik ben de komende weken even met mezelf bezig , niet in de welness, niet op de fitness maar in therapie. Even lekker bezig zijn met enkel Nicole en niet met de problemen van een ander.
Focus één:Hoe ga je om met angsten en hoe leer je terug genieten? Klinkt goed en wordt vervolgd........
Reacties op bericht (4)
22-12-2011
terug mee
volgende keer ga ik terug mee, had dat nu ook gedaan als ik het had geweten, da wette he.
22-12-2011, 19:52 geschreven door sas
06-12-2011
prime time
Super goe resultatennieuws! Eindelijk tijd voor jezelf en kap het er maar allemaal uit. Geniet van alles wat je deugd doet en voor morgen alvast een heel gelukkige gezonde verjaardag!!XXX
06-12-2011, 15:10 geschreven door Annick
29-11-2011
me-time
Fantastisch dat de resultaten goed zijn, zaag maar eens goed tegen die psychologe, daar wordt die tenslotte voor betaald ;)
dikke kussen Britt en co
29-11-2011, 12:43 geschreven door Britt
22-11-2011
hypnotherapie
Oef dat is inderdaad ook weeral voorbij maar het zal natuurlijk nooit meer voorbij zijn en het is goed dat je in therapie gaat. Idereen doet dit vandaag voor het één of ander dus je bent volledig mee en je hebt alle reden en zeker recht toe. Ik ben aan mijn 6de sessie hypnotherapie en heb verleden vrijdag de draad doorgeknipt onder hypnose tussen mij en mama en papa want dat moest om het en nog andere dingen te kunnen vrijlaten. We zijn goed bezig, alleen zien we mekaar te weinig maar geen nieuws goed nieuws hé !!!
