15/06/2015 Met een ganse vloot gekenden s'morgens Brighton verlaten , een wat sombere mistige ochtend met een rustg windje een vlakke zee .
De meesten gingen ergens op de Solent of Wight gaan liggen , ik wou eigenlijk Wight voorbij ook omdat ik er al een paar keer geweest was .
Het was ondertussen zonnig en warm geworden , en toen ik Wight onderdoor wou voorbij varen viel de wind helemaal weg . Een eindeloze tocht op motor ,
tegen de stroom in was het verdict . In het donker de rivier opvaren richting Poole is geen pretje . Er zijn zoveel andere lichten van huizen , werven
boten...dat de betonning nog nauwelijks te zien is .Bijna werd ik aangevaren door een groot vrachtschip dat zonder navigatielichten de rivier af kwam .
Gelukkig heb ik mijn Ipad bij de hand zodat je eigenlijk bijna blind tss de boeien die je nauwelijks ziet kunt blijven varen .Boot met de hulp van een
vriendelijke havenbediende voor het havenhuis aan de kant gelegd , en in bed gekropen . Morgen zien we wel .
Poole heeft een gezellige havenbuurt en is de bakermat van de Sunseeker scheepswerven . Er liggen zo'n aantal sjieke sjeik mastodonten op de rivieren te wachten
op de volgende oliemagnaat , want dat moet je wel zijn om die drijvende luxeflats varende te houden .Leuk om eens te zien , maar geef mij maar mijn
stormzeilboot .
09/06/2015 Eastborn verlaten zoals we binnengekomen zijn , volgas door de branding . De zee was ietsje tot rust gekomen zodat zeilen zetten een minder gewaagde
evenwichtsoefening werd .Richting het befaamde Beachy Head ,ging het vlot , met een reefje in het zeil .Toen ik wat te ver in zee ging , trakteerde die me keer op keer op een zilte douche ,
de wind was aangewakkerd en de golven volgden minzaam als een ingespeeld team . Weer wat leergeld betaald , aan de kust heb je meestal wat minder stroming en wat minder hoge golven .
Zo heb ik toch de vuurtoren van dichterbij kunnen bewonderen . De haveningang van Brighton bleek opnieuw zeer goed gecamufleerd en niet met een boei gemarkeerd te zijn .
Eens binnen bleek er een enorme haven liggen met alle voorzieningen . Gelukkig want de al eens herstelde waterlock van Vetus bleek gepatenteerde rommel te zijn , en werd ter plaatse
vervangen door een degelijk Brits model . De jachthaven bracht wat leuke ontspanning , enkele Vlamingen op de stijger , een Duits koppel dat de wereld rondgaat , en ...Tony .
Wat die allemaal gedaan heeft is me grotendeels nog een raadsel , maar ondertussen is er toch al een tipje van de sluier gelicht . Ik wist niet dat het bestond , maar schijnbaar is er met professioneel
poker te spelen genoeg geld bijeen te liegen om een mooie Hawlett Packet te kopen , je ware job op te zeggen als je 48 bent , en er voorgoed op uit te trekken .Enkele fascinerende
pinten later besloten we mekaar in t' oog te houden , hij met zijn luxe zeilboot en ik met mijn "stormboot " , en dat zal wel naar zijn kwaliteiten vernoemd zijn .
Brighton is een mooie levendige badstad , die bruist van straat en strandleven , bars, restaurants , kultuur , universiteit , muziek enz. het is er allemaal ,
altijd iets te beleven .Voor de "naked bike ride" heb ik gepast , maar ik ben wel per abuis op het naakt strand beland ..nobady cares en ik ook niet .
Weer stond er een goeie 5 BF , aangenaam rustig zeilweer heb ik aan de Engelse zuidkust nog niet meegemaakt. Ik zou het wel leren ,maar dan de "hard way ".
Weer een gevecht met de elementen richting Eastbourne .Toch handig zo'n Ipad mini die je ergens exact binnenloodst want met het blote oog was er geen haven te zien .
Een lange branding lijn wel ,maar dat was het . Dan maar met Steve Jobbs'oog op de "safe water buoy " mikken , en plotseling zag ik ze , een boeitje van een 50 cm groot ,
af en toe uit de golven dansend , voor een gat in de muur achter de branding . Het gat bleek de haveningang ,juist breed genoeg om een boot door te laten ,
of die indruk gaf het tenminste . Vol gas naar binnen in de hoop je niet dwarsgepakt werd door zo'n golf , want dat kwam niet goed .Na nog een sluisje stond Tony
mij op te wachten om een lijntje op te pikken aan de stijger .Hij maakte een wat warrige onwennige knoop op de bolder , maar zoals later zou blijken was dit maar
een kleine reflectie van de knoop waar hij uit ontsnapt was . Het is een splinternieuwe haven , Eastbourne , met een prachtige verkaveling van luxeappartementen eromheen ,
iets wat zich enkel dure mensen kunnen veroorloven , maar verder doods . De eigenlijke stad ligt op 5 te verre mijlen afstand . Morgen weg ..
Ramsgate , had ik in een voorbijgestreefd leven nog nooit aangedaan , ik kwam er meestal in via Dover . Onterecht , ik vond een levendig stadje ,
een pretentieloze jachthaven met op de kade alles bij de hand en als attractie ...Caroline , de "harbourmaster" ( dat was ze voor mij toch ) .
Een boot met een lengte van ... , een meter minder is een tel gewonnen , ...een koord uit je schroef halen ....uff British safety rules , I didnt hear that...
hoe lang was je hier , nu ja t'steekt ook niet op een dag , who cares ....ik denk dat Caroline eigenlijk liefst van al had willen meevaren , en alle regeltjes en
en verplichtingen aan de wind had prijsgeven . Too bad , het ga je goed , je kleurde mijn dag .
Dat Ramsgate niet zo ver van Blankenberge lag , bleek al vlug , die old gaffer had ik direkt herkend en met de Jos was ik tijdens de Blankenbergse havenfeesten
nog op de lappen geweest . Jos trok me nog vlug eens in de mast om een vastgelopen lazy-jack koordje uit de katrol te prutsen . Dat verdiende een pint , of twee ,
want Jos wou s' morgens vroeg vertrekken naar oost Engeland . Ik zou richting west gaan , maar eerst moest nog een batterijseparator vervangen worden , nat geworden
en gewoon weggesmolten . Slechts 50 pond want "dat ding ligt hier nu al zolang in de weg .."
Ramsgate-Ramsgate werd het , voor de Whight Cliffs , ging het mis . Roer transmissie blok kwam los , de andere van in Breskens , ik wou zeil minderen om de druk te minderen
maar toen brak de andere lazy-jack katrol middendoor , en hing het groot zeil half overboord . Een vriendelijke coastguard uit de omgeving kwan een handje toesteken aan boord ,
en dat hielp .Het zootje aan dek werd opgeruimd en met het andere stuurwiel terug naar Ramsgate .Hi Caroline ! Een dagje met epoxy kladden lostte de zaak defintief op .
Als Steve dit leest ....gebruik andere lazyjack-katrollen want de huidige zijn niets waard !
Op 03/06 was het zover , trossen losgooien en een nieuw leven tegemoet . De naaste familie kwam mij uitzwaaien , en er werd warempel een traantje weggepinkt .
One more cup a coffee before I go , afscheid van de mensen die mij dierbaar werden in Blankenberge ...hasta siempre ....of wat vroeger als de wind goed zit .
Die dag zat de wind stevig uit het zuidwesten met een respectabele zeegang . Het idee was in de namiddag met halve wind de zee in te steken en s'nachts de voorspelde
draaiende wind naar noord op te pikken , die mij recht naar Ramsgate zou blazen . Als ik ooit die Frank De Booo... ik had het moeten weten , windvoorspellingen zijn nooit
exact . Midden in de nacht was de wind op , niets meer , midden in de shipping lane , einde zeiltocht en leve de motor . Dat ding maakt echter een storend lawaai
en spuit onachtzaam stinkende gassen in de omgeving , doch nood breekt wet . Puffend en grommend Engeland binnengetuft .
Nog vlug wat opgeruimd , de zee maakt een chaos van al wat niet vastzit of opgeborgen is , en dat was nogal wat . Water uit de bilge gepompt ...waar kwam dat nu vandaan ...
oeps , alle afsluiters stonden nog open . Misschien was het vertrek toch wat te nonchalant voorbereid , en vooral een gebrek aan ervaring kwam aan het licht .
Nog vlug een checklist gemaakt voor het volgende vertrek ( we leren bij ) en dan eerst wat bijslapen ...zzzz ..
.....blankenberge , de mooiste plek op aarde voor wie zand en schelpjes lust...."
De werkstijger van de firma Wittevrongel , ofwel de plaats waar ze al de mooiste boten van de haven samenleggen ;) ,wacht op ons .
Ik kwam naar Blankenberge om te masten en dat gebeurde ook . Steve , met zijn gekooide kraan deed dit feilloos en snel , vakmanschap
van de bovenste plank. Het moet ook vermeld dat de mannen van Wittevrongel een ongelofelijke hulp zijn om allerlei probleempjes aan en buiten boord
op te lossen , en dit zowel met materiaal , werktuigen en goede raad . Een sterk gewaardeerd team staat steeds voor je klaar . Bedankt Steve !
Aan dezelfde stijger wordt de Muxicas verder voorbereid voor een carrière als zeilboot . Motorkoeling wordt op punt gesteld , het dek en mast
van beslag voorzien , zodat alle vallen en schoten niet hopeloos verward raken , ergens naartoe lopen en vastgezet kunnen worden .Blijft alleen
binnenkort nog wat testvaren . Maar daar voor moet het toplicht en de radar nog op betere gedachten gebracht worden , beiden doen het namelijk niet .
Nog een onverwachte nawee van de betreurde gevallen mast . Het mag nu wel gaan ophouden !
Ondertussen Blankenberge ontdekken .Tot mijn verbazing ontpopt die zich als een gezellig stadje . Vroeger altijd gedacht dat dit het toevluchtsoord
was van slierten hoofdstedelingen en wat verwaande sinjoren die eens het echte water wilden zien .Dat is ook zo ,en rust komen ze hier niet zoeken
daarvoor zijn ze zelf te luidruchtig .Ook nogal wat aangewaaide nieuwe Belgen hebben deze stad ontdekt , soms grappig hoe ze met een vrij strakke wind
moeite hebben om , het rechte pad te houden . Kleren maken de man , hun vrouwen echter worden stuurloze windvanen . Bij strandweer lopen ze dan weer
wat meewarig naar al die mooie halfnaakte lichamen te turen ..Nancy ?.Voor mij is Blankenberge vooral het weerzien van oude vrienden en kennissen , mijn
schoolmakkers en uitgaans bendeleden van gemiddeld dertig jaar geleden in Brugge passeren hier de revue aan de jachthaven .Ook het terug aanknopen met
een oude gewoonte , de avondjogging aan de waterlijn op het strand , vind ik fantastisch.
Stillaan weerklinkt echter de roep naar ongekende verten luider ...
17 maart , de eerste warme lentedag staat geboekt als de te-water-lating van de Muxicas.
Guy maakte zich vrij om de boot gedurende twee dagen mee over te varen naar Blankenberge .
De perfecte good weather window , geen wind , de mast moest op het dek blijven liggen , en volop zon ,
zodat wij er eigelijk konden gaan bijliggen .Het moest deze keer wel goed gaan . De boot rolde zachtjes het spoor af ,
op de beat van Lode's Japanse drums , de eerste spetters dropen van de kiel , nog iets en we bleven drijven , geen lekken en
de motor ....startte onmiddellijk ! Een droomstart .De bedoeling was zonder problemen Breskens te bereiken , en een paar kleine
verholpen kinderziektes later lukte dit ook . Het werd wel nog even spannend wanneer we s'avond in het pikkedonker ( er was geen maan )
een geïmproviseerd stoomlicht en beperkte navigatiemiddelen de haveningang moesten aanlopen , geen nood , Guy kende de weg !
Dag twee naar Blankenberge werd geprogrammeerd voor de volgende ochtend .Deze keer geen zon en erg fris .Los van de steiger
hadden we plotseling geen roerwerking meer. Eén van de losgekomen transmissieboxen van de kardan besturing stuurde ons plannetje in de war .
Gelukkig werken beide stuurwielen onafhankelijk van elkaar en kwamen we vlotjes weer aan de kant .Dan maar herstellingswerken starten ,
epoxyhars en glasvezel zijn altijd bij de hand en vertrouwde vrienden geworden . Guy had de dag erop echter "eet"verplichtingen , zodat Guy ging en
Gunther kwam .Trouwens de twee volgende dagen heb ik alleen de misthoorns op de Schelde horen blazen , alles zat potdicht , en toen ik op zaterdag
plotseling met eigen ogen kon zien dat Vlissingen zomaar aan de overkant lag stond er in het Scheldegat 6 à 7 Bf . Mijn reeds gehavende mast
wou ik toch niet kwijt , er zat niets anders op dan nog een dagje Breskens te exploreren .
Zondag ging de wind liggen , zeer snel lagen we voor Blankenberge , veel te snel zo bleek .Verzande geul , verzande kom en nog te laag water om
zomaar binnen te glijden . Dobberen voor de haven bracht een ander euvel aan het licht .Bij weinig toeren kreeg de motor niet genoeg koelwater en
die vrijloop stond al te hoog , zo hoog dat we even later met vier knopen door de haven sjeesden .Alles kwam goed terecht maar er was
nog heel wat werk aan de winkel !
Een ploegje samengesteld en aan de slag . De kapotte kraan lag stevig verankerd in het dak en kon dus dienen om de mast te lichten . Eenmaal los werden de zalingen verwijderd , de spaghetti van vallen en stagen ontward , en stutbalken van het dak naar de boot gelegd . Beetje bij beetje kon nu de mast tot op de boot geschoven worden en alles stevig verankerd worden . Er is weer licht aan het einde van de tunnel . Reling herstellen en antifouling erop en...wegwezen ! Aan de stijger bij Wittevrongel in Blankenberge zal gemast worden met professioneel materiaal en doorwinterde vakmensen . Allen daarheen !
Maandag d-day , masten. Betrekkelijk vlug hing de mast in de goede positie boven de boot . Nog een kleine anderhalve meter en het onderste kon op de mastvoet geplaatst worden. En toen vertrok het hele zootje . Het moet gezegd, zowel qua gewicht en lengte was de mast limiet voor de bestaande mastenkraan . Zolang alles mooi in lijn met de kraan hing , no problem , maar toen het zwaartepunt werd verplaatst ,plooide de kraan helemaal weg en deponeerde de mast relatief langzaam half op mijn reling ,half op het gamele dak van een stuk loods . Hoe kon dit gebeuren .....het euvel werd vlug ontdekt , één van de kabels die de mastenbok verstaagt was los gekomen of nooit vastgemaakt . Niemand had erop gelet . Geen gekwetsten en de schade bleef nog beperkt . Eén zaling tot schroot herleid , een mastdoorvoer verbogen en een stukje reling te herstellen . Jammer van de tijd die opnieuw verloren gaat , en het vertrek dat uitgesteld moet worden .
We schrijven ondertussen half februari 2015 .Ik had al lang op zee moeten zijn , de dolfijnen tegemoet en de zon als hartverwarmer .Ik wou hier geen winter meer meemaken , en we zitten er nu middenin . Was mijn planning verkeerd , wellicht wel , heb ik te traag gewerkt , ik denk het niet . Ik heb vooral te veel vertrouwen gehad in zaken die ik niet zelf in de hand had .
Zo bleven nieuwe mastdoorvoeren voor de zalingen langer onderweg dan verwacht , Frankrijk bleek plotseling een ver land te zijn waar gespecialieerde firmas geen materiaal op stock hadden . Een gunstige prijs bij de firma Nordseaboating voor een Rocna anker en twee (ééntje voor vriend Peter Dweerskop ) buitenboord motortjes had ook een stevig addertje onder het gras . .ja meneer, een tweetal dagen , die moeten van bij de Suzuki invoerder komen in Nederland en dat is niet ver Mon oeuil ! Drie maanden later wacht ik er nog op . Australie moet in elk geval dichterbij liggen , daar kwam het anker toch vandaan , en dat is er eerst ! Slaat de crisis hier zo hard toe , dat winkels niets meer op voorraad hebben , durft men het niet aan de klant eerlijk te informeren over leveringstermijnen ,of zijn de winstmarges in de pleziervaart zo hoog , dat men het zich kan permitteren je rustig voor aap te zetten en zo zijn on-interesse ongegeneerd te etaleren . Het zal aan mij liggen , zei de Polle altijd . Er moet toch iets mis zijn met dit landje , als zelfs het koningshuis met entourage drie maal een rouwbrief moet schrijven om er uiteindelijk ééntje uit te puren zonder schrijf of inhoudelijke fouten .
Er zijn gelukkig ook positieve meldingen te doen ;
- Peter deed een prachtjob door al mijn inox onderdelen feilloos aan elkaar te hangen ,weliswaar tot zijn eigen verbazing ;) . Daartoe behoort een imposante preeksstoel , een vaste reeling , hekstoel en een windvaan als pronkstuk !
- Steve van de firma Wittevrongel , berekende , mat en prepareerde de verstaging en vallen , foutloos , vakkundig en snel !
- Bert , het opperhoofd van de zeescouts op linkeroever , verbond op zondagavond mijn vingers van mijn rechter hand als een volleerde ehbo-er , toen ik het nodig vond om een draaiende houtfrees vast te pakken .
- Filip ( met Guy die de beslissende assist gaf ) kreeg de reeds lang slapende motor finaal aan de praat.
En nu komende week , wordt de boot buiten gezet en komt de mast erop . De te waterlating komt dichterbij . Als dat maar goed afloopt , ik heb er eerlijk gezegd een beetje schr .niets van , alle vertrouwen in !!
Het blijft maar duren ,... aangepaste mastdoorvoeren voor de zalingen komen na een maand wachten eindelijk van het verre Frankrijk tot in Blankenberge aangewaaid . Nu moeten de zalingen op lengte gemaakt worden vooraleer men de verstaging kan opmeten , bevestigen , mast plaatsen .... alleen zijn de eindejaarsfeesten in aantocht wat de voortgang niet bevordert .Buitenboordmotoren voor bijboot en anker , die niet op voorraad lagen maar toch bij de invoerder op een dagreis afstand , moeten nu blijkbaar toch van China en Australie komen ... Met al de aangekondigde stakingen kan ik misschien beter alles ter plaatse gaan ophalen . Ten minste ben ik dan al onderweg , alvast beter dan eindeloos zitten wachten in dit stuurloze ridicule landje .
15/06/2015 Met een ganse vloot gekenden s'morgens Brighton verlaten , een wat sombere mistige ochtend met een rustg windje een vlakke zee .
De meesten gingen ergens op de Solent of Wight gaan liggen , ik wou eigenlijk Wight voorbij ook omdat ik er al een paar keer geweest was .
Het was ondertussen zonnig en warm geworden , en toen ik Wight onderdoor wou voorbij varen viel de wind helemaal weg . Een eindeloze tocht op motor ,
tegen de stroom in was het verdict . In het donker de rivier opvaren richting Poole is geen pretje . Er zijn zoveel andere lichten van huizen , werven
boten...dat de betonning nog nauwelijks te zien is .Bijna werd ik aangevaren door een groot vrachtschip dat zonder navigatielichten de rivier af kwam .
Gelukkig heb ik mijn Ipad bij de hand zodat je eigenlijk bijna blind tss de boeien die je nauwelijks ziet kunt blijven varen .Boot met de hulp van een
vriendelijke havenbediende voor het havenhuis aan de kant gelegd , en in bed gekropen . Morgen zien we wel .
Poole heeft een gezellige havenbuurt en is de bakermat van de Sunseeker scheepswerven . Er liggen zo'n aantal sjieke sjeik mastodonten op de rivieren te wachten
op de volgende oliemagnaat , want dat moet je wel zijn om die drijvende luxeflats varende te houden .Leuk om eens te zien , maar geef mij maar mijn
stormzeilboot .
09/06/2015 Eastborn verlaten zoals we binnengekomen zijn , volgas door de branding . De zee was ietsje tot rust gekomen zodat zeilen zetten een minder gewaagde
evenwichtsoefening werd .Richting het befaamde Beachy Head ,ging het vlot , met een reefje in het zeil .Toen ik wat te ver in zee ging , trakteerde die me keer op keer op een zilte douche ,
de wind was aangewakkerd en de golven volgden minzaam als een ingespeeld team . Weer wat leergeld betaald , aan de kust heb je meestal wat minder stroming en wat minder hoge golven .
Zo heb ik toch de vuurtoren van dichterbij kunnen bewonderen . De haveningang van Brighton bleek opnieuw zeer goed gecamufleerd en niet met een boei gemarkeerd te zijn .
Eens binnen bleek er een enorme haven liggen met alle voorzieningen . Gelukkig want de al eens herstelde waterlock van Vetus bleek gepatenteerde rommel te zijn , en werd ter plaatse
vervangen door een degelijk Brits model . De jachthaven bracht wat leuke ontspanning , enkele Vlamingen op de stijger , een Duits koppel dat de wereld rondgaat , en ...Tony .
Wat die allemaal gedaan heeft is me grotendeels nog een raadsel , maar ondertussen is er toch al een tipje van de sluier gelicht . Ik wist niet dat het bestond , maar schijnbaar is er met professioneel
poker te spelen genoeg geld bijeen te liegen om een mooie Hawlett Packet te kopen , je ware job op te zeggen als je 48 bent , en er voorgoed op uit te trekken .Enkele fascinerende
pinten later besloten we mekaar in t' oog te houden , hij met zijn luxe zeilboot en ik met mijn "stormboot " , en dat zal wel naar zijn kwaliteiten vernoemd zijn .
Brighton is een mooie levendige badstad , die bruist van straat en strandleven , bars, restaurants , kultuur , universiteit , muziek enz. het is er allemaal ,
altijd iets te beleven .Voor de "naked bike ride" heb ik gepast , maar ik ben wel per abuis op het naakt strand beland ..nobady cares en ik ook niet .
Weer stond er een goeie 5 BF , aangenaam rustig zeilweer heb ik aan de Engelse zuidkust nog niet meegemaakt. Ik zou het wel leren ,maar dan de "hard way ".
Weer een gevecht met de elementen richting Eastbourne .Toch handig zo'n Ipad mini die je ergens exact binnenloodst want met het blote oog was er geen haven te zien .
Een lange branding lijn wel ,maar dat was het . Dan maar met Steve Jobbs'oog op de "safe water buoy " mikken , en plotseling zag ik ze , een boeitje van een 50 cm groot ,
af en toe uit de golven dansend , voor een gat in de muur achter de branding . Het gat bleek de haveningang ,juist breed genoeg om een boot door te laten ,
of die indruk gaf het tenminste . Vol gas naar binnen in de hoop je niet dwarsgepakt werd door zo'n golf , want dat kwam niet goed .Na nog een sluisje stond Tony
mij op te wachten om een lijntje op te pikken aan de stijger .Hij maakte een wat warrige onwennige knoop op de bolder , maar zoals later zou blijken was dit maar
een kleine reflectie van de knoop waar hij uit ontsnapt was . Het is een splinternieuwe haven , Eastbourne , met een prachtige verkaveling van luxeappartementen eromheen ,
iets wat zich enkel dure mensen kunnen veroorloven , maar verder doods . De eigenlijke stad ligt op 5 te verre mijlen afstand . Morgen weg ..
Ramsgate , had ik in een voorbijgestreefd leven nog nooit aangedaan , ik kwam er meestal in via Dover . Onterecht , ik vond een levendig stadje ,
een pretentieloze jachthaven met op de kade alles bij de hand en als attractie ...Caroline , de "harbourmaster" ( dat was ze voor mij toch ) .
Een boot met een lengte van ... , een meter minder is een tel gewonnen , ...een koord uit je schroef halen ....uff British safety rules , I didnt hear that...
hoe lang was je hier , nu ja t'steekt ook niet op een dag , who cares ....ik denk dat Caroline eigenlijk liefst van al had willen meevaren , en alle regeltjes en
en verplichtingen aan de wind had prijsgeven . Too bad , het ga je goed , je kleurde mijn dag .
Dat Ramsgate niet zo ver van Blankenberge lag , bleek al vlug , die old gaffer had ik direkt herkend en met de Jos was ik tijdens de Blankenbergse havenfeesten
nog op de lappen geweest . Jos trok me nog vlug eens in de mast om een vastgelopen lazy-jack koordje uit de katrol te prutsen . Dat verdiende een pint , of twee ,
want Jos wou s' morgens vroeg vertrekken naar oost Engeland . Ik zou richting west gaan , maar eerst moest nog een batterijseparator vervangen worden , nat geworden
en gewoon weggesmolten . Slechts 50 pond want "dat ding ligt hier nu al zolang in de weg .."
Ramsgate-Ramsgate werd het , voor de Whight Cliffs , ging het mis . Roer transmissie blok kwam los , de andere van in Breskens , ik wou zeil minderen om de druk te minderen
maar toen brak de andere lazy-jack katrol middendoor , en hing het groot zeil half overboord . Een vriendelijke coastguard uit de omgeving kwan een handje toesteken aan boord ,
en dat hielp .Het zootje aan dek werd opgeruimd en met het andere stuurwiel terug naar Ramsgate .Hi Caroline ! Een dagje met epoxy kladden lostte de zaak defintief op .
Als Steve dit leest ....gebruik andere lazyjack-katrollen want de huidige zijn niets waard !
Op 03/06 was het zover , trossen losgooien en een nieuw leven tegemoet . De naaste familie kwam mij uitzwaaien , en er werd warempel een traantje weggepinkt .
One more cup a coffee before I go , afscheid van de mensen die mij dierbaar werden in Blankenberge ...hasta siempre ....of wat vroeger als de wind goed zit .
Die dag zat de wind stevig uit het zuidwesten met een respectabele zeegang . Het idee was in de namiddag met halve wind de zee in te steken en s'nachts de voorspelde
draaiende wind naar noord op te pikken , die mij recht naar Ramsgate zou blazen . Als ik ooit die Frank De Booo... ik had het moeten weten , windvoorspellingen zijn nooit
exact . Midden in de nacht was de wind op , niets meer , midden in de shipping lane , einde zeiltocht en leve de motor . Dat ding maakt echter een storend lawaai
en spuit onachtzaam stinkende gassen in de omgeving , doch nood breekt wet . Puffend en grommend Engeland binnengetuft .
Nog vlug wat opgeruimd , de zee maakt een chaos van al wat niet vastzit of opgeborgen is , en dat was nogal wat . Water uit de bilge gepompt ...waar kwam dat nu vandaan ...
oeps , alle afsluiters stonden nog open . Misschien was het vertrek toch wat te nonchalant voorbereid , en vooral een gebrek aan ervaring kwam aan het licht .
Nog vlug een checklist gemaakt voor het volgende vertrek ( we leren bij ) en dan eerst wat bijslapen ...zzzz ..
Een ploegje samengesteld en aan de slag . De kapotte kraan lag stevig verankerd in het dak en kon dus dienen om de mast te lichten . Eenmaal los werden de zalingen verwijderd , de spaghetti van vallen en stagen ontward , en stutbalken van het dak naar de boot gelegd . Beetje bij beetje kon nu de mast tot op de boot geschoven worden en alles stevig verankerd worden . Er is weer licht aan het einde van de tunnel . Reling herstellen en antifouling erop en...wegwezen ! Aan de stijger bij Wittevrongel in Blankenberge zal gemast worden met professioneel materiaal en doorwinterde vakmensen . Allen daarheen !
