17 maart , de eerste warme lentedag staat geboekt als de te-water-lating van de Muxicas.
Guy maakte zich vrij om de boot gedurende twee dagen mee over te varen naar Blankenberge .
De perfecte good weather window , geen wind , de mast moest op het dek blijven liggen , en volop zon ,
zodat wij er eigelijk konden gaan bijliggen .Het moest deze keer wel goed gaan . De boot rolde zachtjes het spoor af ,
op de beat van Lode's Japanse drums , de eerste spetters dropen van de kiel , nog iets en we bleven drijven , geen lekken en
de motor ....startte onmiddellijk ! Een droomstart .De bedoeling was zonder problemen Breskens te bereiken , en een paar kleine
verholpen kinderziektes later lukte dit ook . Het werd wel nog even spannend wanneer we s'avond in het pikkedonker ( er was geen maan )
een geïmproviseerd stoomlicht en beperkte navigatiemiddelen de haveningang moesten aanlopen , geen nood , Guy kende de weg !
Dag twee naar Blankenberge werd geprogrammeerd voor de volgende ochtend .Deze keer geen zon en erg fris .Los van de steiger
hadden we plotseling geen roerwerking meer. Eén van de losgekomen transmissieboxen van de kardan besturing stuurde ons plannetje in de war .
Gelukkig werken beide stuurwielen onafhankelijk van elkaar en kwamen we vlotjes weer aan de kant .Dan maar herstellingswerken starten ,
epoxyhars en glasvezel zijn altijd bij de hand en vertrouwde vrienden geworden . Guy had de dag erop echter "eet"verplichtingen , zodat Guy ging en
Gunther kwam .Trouwens de twee volgende dagen heb ik alleen de misthoorns op de Schelde horen blazen , alles zat potdicht , en toen ik op zaterdag
plotseling met eigen ogen kon zien dat Vlissingen zomaar aan de overkant lag stond er in het Scheldegat 6 à 7 Bf . Mijn reeds gehavende mast
wou ik toch niet kwijt , er zat niets anders op dan nog een dagje Breskens te exploreren .
Zondag ging de wind liggen , zeer snel lagen we voor Blankenberge , veel te snel zo bleek .Verzande geul , verzande kom en nog te laag water om
zomaar binnen te glijden . Dobberen voor de haven bracht een ander euvel aan het licht .Bij weinig toeren kreeg de motor niet genoeg koelwater en
die vrijloop stond al te hoog , zo hoog dat we even later met vier knopen door de haven sjeesden .Alles kwam goed terecht maar er was
nog heel wat werk aan de winkel !
Een ploegje samengesteld en aan de slag . De kapotte kraan lag stevig verankerd in het dak en kon dus dienen om de mast te lichten . Eenmaal los werden de zalingen verwijderd , de spaghetti van vallen en stagen ontward , en stutbalken van het dak naar de boot gelegd . Beetje bij beetje kon nu de mast tot op de boot geschoven worden en alles stevig verankerd worden . Er is weer licht aan het einde van de tunnel . Reling herstellen en antifouling erop en...wegwezen ! Aan de stijger bij Wittevrongel in Blankenberge zal gemast worden met professioneel materiaal en doorwinterde vakmensen . Allen daarheen !
Maandag d-day , masten. Betrekkelijk vlug hing de mast in de goede positie boven de boot . Nog een kleine anderhalve meter en het onderste kon op de mastvoet geplaatst worden. En toen vertrok het hele zootje . Het moet gezegd, zowel qua gewicht en lengte was de mast limiet voor de bestaande mastenkraan . Zolang alles mooi in lijn met de kraan hing , no problem , maar toen het zwaartepunt werd verplaatst ,plooide de kraan helemaal weg en deponeerde de mast relatief langzaam half op mijn reling ,half op het gamele dak van een stuk loods . Hoe kon dit gebeuren .....het euvel werd vlug ontdekt , één van de kabels die de mastenbok verstaagt was los gekomen of nooit vastgemaakt . Niemand had erop gelet . Geen gekwetsten en de schade bleef nog beperkt . Eén zaling tot schroot herleid , een mastdoorvoer verbogen en een stukje reling te herstellen . Jammer van de tijd die opnieuw verloren gaat , en het vertrek dat uitgesteld moet worden .
We schrijven ondertussen half februari 2015 .Ik had al lang op zee moeten zijn , de dolfijnen tegemoet en de zon als hartverwarmer .Ik wou hier geen winter meer meemaken , en we zitten er nu middenin . Was mijn planning verkeerd , wellicht wel , heb ik te traag gewerkt , ik denk het niet . Ik heb vooral te veel vertrouwen gehad in zaken die ik niet zelf in de hand had .
Zo bleven nieuwe mastdoorvoeren voor de zalingen langer onderweg dan verwacht , Frankrijk bleek plotseling een ver land te zijn waar gespecialieerde firmas geen materiaal op stock hadden . Een gunstige prijs bij de firma Nordseaboating voor een Rocna anker en twee (ééntje voor vriend Peter Dweerskop ) buitenboord motortjes had ook een stevig addertje onder het gras . .ja meneer, een tweetal dagen , die moeten van bij de Suzuki invoerder komen in Nederland en dat is niet ver Mon oeuil ! Drie maanden later wacht ik er nog op . Australie moet in elk geval dichterbij liggen , daar kwam het anker toch vandaan , en dat is er eerst ! Slaat de crisis hier zo hard toe , dat winkels niets meer op voorraad hebben , durft men het niet aan de klant eerlijk te informeren over leveringstermijnen ,of zijn de winstmarges in de pleziervaart zo hoog , dat men het zich kan permitteren je rustig voor aap te zetten en zo zijn on-interesse ongegeneerd te etaleren . Het zal aan mij liggen , zei de Polle altijd . Er moet toch iets mis zijn met dit landje , als zelfs het koningshuis met entourage drie maal een rouwbrief moet schrijven om er uiteindelijk ééntje uit te puren zonder schrijf of inhoudelijke fouten .
Er zijn gelukkig ook positieve meldingen te doen ;
- Peter deed een prachtjob door al mijn inox onderdelen feilloos aan elkaar te hangen ,weliswaar tot zijn eigen verbazing ;) . Daartoe behoort een imposante preeksstoel , een vaste reeling , hekstoel en een windvaan als pronkstuk !
- Steve van de firma Wittevrongel , berekende , mat en prepareerde de verstaging en vallen , foutloos , vakkundig en snel !
- Bert , het opperhoofd van de zeescouts op linkeroever , verbond op zondagavond mijn vingers van mijn rechter hand als een volleerde ehbo-er , toen ik het nodig vond om een draaiende houtfrees vast te pakken .
- Filip ( met Guy die de beslissende assist gaf ) kreeg de reeds lang slapende motor finaal aan de praat.
En nu komende week , wordt de boot buiten gezet en komt de mast erop . De te waterlating komt dichterbij . Als dat maar goed afloopt , ik heb er eerlijk gezegd een beetje schr .niets van , alle vertrouwen in !!
Het blijft maar duren ,... aangepaste mastdoorvoeren voor de zalingen komen na een maand wachten eindelijk van het verre Frankrijk tot in Blankenberge aangewaaid . Nu moeten de zalingen op lengte gemaakt worden vooraleer men de verstaging kan opmeten , bevestigen , mast plaatsen .... alleen zijn de eindejaarsfeesten in aantocht wat de voortgang niet bevordert .Buitenboordmotoren voor bijboot en anker , die niet op voorraad lagen maar toch bij de invoerder op een dagreis afstand , moeten nu blijkbaar toch van China en Australie komen ... Met al de aangekondigde stakingen kan ik misschien beter alles ter plaatse gaan ophalen . Ten minste ben ik dan al onderweg , alvast beter dan eindeloos zitten wachten in dit stuurloze ridicule landje .
Eerste stop...
Een boot op wielen dwars door Vlaanderen met als bestemming VVW-Schelde op linkeroever te Antwerpen .
Het uitzicht is er schitterend , ik kon al wat zilte lucht opsnuiven ( soms gekruid met een ondertoon van andere vluchtige chemische bestanddelen ) en er hing hier en daar al een vleugje maritieme sfeer , is er nog meer nodig . Wel , maak je geen illusies ...veel meer !
Twaalf jaar lang werd er getekend , gezaagd , gekleefd en gelamineerd , geschuurd en geschilderd en eindeloos gemonteerd en soms ook terug gedemonteerd .Stilaan kwam er vorm in met als resultaat dat de meest gestelde vraag werd ....en wannier goat hm afzijn....
Dat vroeg ik mij ook af , maar wou geen eindpunt vastleggen , zo'n planning loopt sowieso vanaf de eerste dag fout ....
Ik had reeds verschillende vormen van aftandse badkuipen gezien , dienstdoende als
drinkbakken voor ons koeiebestand , maar dit ...nee !
Bij een wat nadere inspectie bleek er binnenin een ganse moestuin te groeien , ecologisch
geteeld welliswaar .
Nu was ik al enige tijd op de uitkijk naar een te renoveren tweedehandse zeilboot , maar
dit was andere koek , hier moest gestudeerd , getekend en gebouwd worden .
Mijn reputatie als handige Harry viel dan wel nog mee , maar was dit niet wat hoog gegrepen ?
Het idee liet mij niet meer los . Na wat navraag links en rechts bleek die kuip ook nog lelijk in
de weg te staan en bovendien te koop voor een prikje ( nou prik ).
Je raadt het al , de knoop werd doorgehakt , een nieuw onderkomen voor de toekomstige
boot gezocht en de eerste reis van de toen nog naamloze "MUXICAS" was een feit .
Een nieuwe uitdaging en levensproject was geboren . We zijn dan voorjaar 2001 .
Een ploegje samengesteld en aan de slag . De kapotte kraan lag stevig verankerd in het dak en kon dus dienen om de mast te lichten . Eenmaal los werden de zalingen verwijderd , de spaghetti van vallen en stagen ontward , en stutbalken van het dak naar de boot gelegd . Beetje bij beetje kon nu de mast tot op de boot geschoven worden en alles stevig verankerd worden . Er is weer licht aan het einde van de tunnel . Reling herstellen en antifouling erop en...wegwezen ! Aan de stijger bij Wittevrongel in Blankenberge zal gemast worden met professioneel materiaal en doorwinterde vakmensen . Allen daarheen !
En nu is het bijna zover.Het is een lange reis geworden , die eerste , en misschien moet die het onderwerp vormen van een wat meer
