De wind was deze morgen inderdaad wat geluwd , zodat met wat truukjes , een behulpzame visser die de laatste lijn op het juiste moment losgooit en een
half uurtje speling tussen twee ferry's , liet ik Tarifa achter mij. Aanvankelijk zat niet alleen de wind maar ook de stroom tegen maar het opkomend
tij bracht daar vlug verandering in . Gibraltar is maar een boogscheut ver en het zicht op de strategische rots die apetrots zowel Afrika als Spanje
een neus zet komt stilaan dichterbij . Een gitzwarte hemel en afwisselend hevige stortbuien beperken het zicht . Het is laveren tussen grote tankers en
zeeschepen die meestal voor anker liggen en , in-en uitvarende boten of ferry's . Met het blote oog is niet te zien of sommige schepen varen of stilliggen ,
in de baai is de snelheid beperkt maar de AIS op de plotter brengt uitkomst , want voorrang hebben ze wel . De radio is zo goed als onbruikbaar daar Russisch
klinkende gesprekken kanaal 16 bezet houden , ze trekken zich van regels en etiquette niets aan .Helemaal aan het andere eind van de baai , naast de landingsbaan
van het vliegveld , ligt de Oceanbay marina en daar moet ik zijn . Even oproepen , ch.11 zegt de plotter doch antwoord komt er niet. Dan maar zoals
ondertussen gewoon geworden , binnenvaren en parkeren waar er plaats is . Deze keer echter bleek dit de verkeerde optie , na de verontschuldigingen dat hun
radio het vandaag liet afweten , werd ik vriendelijk verzocht voor het week-end , aan de andere kant van de grens bij de Spaanse buren , een plaatsje te zoeken ,
Gibraltar lag vol of was gereserveerd .Veel keus was er niet , alles losgooien , motor terug gestart om 15 minuutjes verder alles terug vast te maken .
Het noodlot had echter nog een ander scenario in petto . Midden in de havengeul , kwam er uit de motorruimte een ongekend lawaai , enkele stevige kloppen
en dan niets meer enkel rook en stoom . Daar het nog wat te vroeg was om stoomboot allures te vertonen , heb ik toen maar het anker uitgegooid .
Over de radio hoorden ze mij nu wel en de havenautoriteiten waren al op komst , want in de weg lag ik in elk geval . Toen kwam de Engelse efficientie en
hulpvaardigheid weer boven drijven .Binnen de vijf minuten was er een motorboot ter plaatse met een gestrande Duitse ingenieur ( of was het de laatste krijgsgevangene,
hij weet het zelf niet ...) en een Spaans-Engelse kapitein die alles in gereedheid brachten om mij aan de kade te leggen . Ondertussen was ook de brandweer aan
boord geweest om te controleren of er geen brandgevaar (meer ) was . De ganse operatie was naar Engelse traditie gratis , maar ook het verblijf aan de kade
van de autoriteiten .Ik kreeg zelfs de sleutel van de poort van hun beveiligde vesting om s'avonds rustig een pintje te kunnen gaan drinken ,.."we think you need a few ..." .
Een vlugge eerste diagnose bracht een groot gat met uitlopende barst onderaan in het motorblok aan het licht . Eén van de verbindingsstaven met de
krukas was losgekomen of gebroken om een nog duistere reden , en had zich dwars door de gietijzeren wand geboord . "It's a write-off..." en dat was het , een nieuwe motor
met ongeveer 180 draaiuren , voor de vuilbak ! Het verder zetten van de reis wordt gehypothekeerd en voorlopig opgeschort , een nieuwe motor kost tijd en geld en met deze
extra kost was niet gerekend . Als ik ooit in China kom zullen ze het daar geweten hebben ! De volgende dagen werden gevuld met het ontmantelen van de motor ,
een keerkoppeling voor Guy , een alternator in reserve ,( de tweede al ) en wat wisselstukken die ooit nog eens van pas kunnen komen . Uiteindelijk was de motor
klein en licht genoeg om gemakkelijk te worden uitgebouwd . Vroeg in de ochtend kwam een kleine kraanwagen het ponton opgereden , een kabel met
haak ging het ruim in en haalde het schroot eruit . Enkele sympatisanten kwamen nog een schuine blik werpen , een laatste groet brengen , de lijkwagen zette zich
in beweging en de Timray TMD58di werd in intieme kring nog even nagestaard . De Muxicas een stukje armer en ik een illusie rijker .
De wind was deze morgen inderdaad wat geluwd , zodat met wat truukjes , een behulpzame visser die de laatste lijn op het juiste moment losgooit en een
half uurtje speling tussen twee ferry's , liet ik Tarifa achter mij. Aanvankelijk zat niet alleen de wind maar ook de stroom tegen maar het opkomend
tij bracht daar vlug verandering in . Gibraltar is maar een boogscheut ver en het zicht op de strategische rots die apetrots zowel Afrika als Spanje
een neus zet komt stilaan dichterbij . Een gitzwarte hemel en afwisselend hevige stortbuien beperken het zicht . Het is laveren tussen grote tankers en
zeeschepen die meestal voor anker liggen en , in-en uitvarende boten of ferry's . Met het blote oog is niet te zien of sommige schepen varen of stilliggen ,
in de baai is de snelheid beperkt maar de AIS op de plotter brengt uitkomst , want voorrang hebben ze wel . De radio is zo goed als onbruikbaar daar Russisch
klinkende gesprekken kanaal 16 bezet houden , ze trekken zich van regels en etiquette niets aan .Helemaal aan het andere eind van de baai , naast de landingsbaan
van het vliegveld , ligt de Oceanbay marina en daar moet ik zijn . Even oproepen , ch.11 zegt de plotter doch antwoord komt er niet. Dan maar zoals
ondertussen gewoon geworden , binnenvaren en parkeren waar er plaats is . Deze keer echter bleek dit de verkeerde optie , na de verontschuldigingen dat hun
radio het vandaag liet afweten , werd ik vriendelijk verzocht voor het week-end , aan de andere kant van de grens bij de Spaanse buren , een plaatsje te zoeken ,
Gibraltar lag vol of was gereserveerd .Veel keus was er niet , alles losgooien , motor terug gestart om 15 minuutjes verder alles terug vast te maken .
Het noodlot had echter nog een ander scenario in petto . Midden in de havengeul , kwam er uit de motorruimte een ongekend lawaai , enkele stevige kloppen
en dan niets meer enkel rook en stoom . Daar het nog wat te vroeg was om stoomboot allures te vertonen , heb ik toen maar het anker uitgegooid .
Over de radio hoorden ze mij nu wel en de havenautoriteiten waren al op komst , want in de weg lag ik in elk geval . Toen kwam de Engelse efficientie en
hulpvaardigheid weer boven drijven .Binnen de vijf minuten was er een motorboot ter plaatse met een gestrande Duitse ingenieur ( of was het de laatste krijgsgevangene,
hij weet het zelf niet ...) en een Spaans-Engelse kapitein die alles in gereedheid brachten om mij aan de kade te leggen . Ondertussen was ook de brandweer aan
boord geweest om te controleren of er geen brandgevaar (meer ) was . De ganse operatie was naar Engelse traditie gratis , maar ook het verblijf aan de kade
van de autoriteiten .Ik kreeg zelfs de sleutel van de poort van hun beveiligde vesting om s'avonds rustig een pintje te kunnen gaan drinken ,.."we think you need a few ..." .
Een vlugge eerste diagnose bracht een groot gat met uitlopende barst onderaan in het motorblok aan het licht . Eén van de verbindingsstaven met de
krukas was losgekomen of gebroken om een nog duistere reden , en had zich dwars door de gietijzeren wand geboord . "It's a write-off..." en dat was het , een nieuwe motor
met ongeveer 180 draaiuren , voor de vuilbak ! Het verder zetten van de reis wordt gehypothekeerd en voorlopig opgeschort , een nieuwe motor kost tijd en geld en met deze
extra kost was niet gerekend . Als ik ooit in China kom zullen ze het daar geweten hebben ! De volgende dagen werden gevuld met het ontmantelen van de motor ,
een keerkoppeling voor Guy , een alternator in reserve ,( de tweede al ) en wat wisselstukken die ooit nog eens van pas kunnen komen . Uiteindelijk was de motor
klein en licht genoeg om gemakkelijk te worden uitgebouwd . Vroeg in de ochtend kwam een kleine kraanwagen het ponton opgereden , een kabel met
haak ging het ruim in en haalde het schroot eruit . Enkele sympatisanten kwamen nog een schuine blik werpen , een laatste groet brengen , de lijkwagen zette zich
in beweging en de Timray TMD58di werd in intieme kring nog even nagestaard . De Muxicas een stukje armer en ik een illusie rijker .
