De schade viel nogal mee , de windvaan wat ontregeld , enkele vijzen terug aanspannen en alle natte spullen in de herrezen zon uitstallen . Tegenslag voor de ipad want die kon niet aan de wasdraad , en ook Maria's camera werd door het zeewater zijn kijk-en registreervermogen ontnomen . Daartegenover stond dat we in het meest fantastische watersportcentrum terecht kwamen dat ik ooit gezien heb .Er ligt hier een overvloed aan surf , zeil , roei ,kayak , kano...in alle grootten en vormen , voor alle leeftijden klaar . Van een soort mini-optimistjes , over allerhande hobby-en andere cats tot yachten worden hier fulltime gebruikt voor initiatie , opleiding en training en dit alles onder een vakkundige leiding .Hier wordt topsport voorbereid ! Het zonnetje deed zijn uiterste best om iedereen terug op de terrassen te krijgen , en ik wou de verleiding niet weerstaan .Als er mosseltjes met een Leffe geserveerd worden is er veel kans dat er nog Vlamingen op af komen , en dat gezicht aan het tafeltje tegenover mij , wat verdoken achter een donkere trendy zonnebril , kwam mij bekend voor . Toen er ook nog flarden van een Oostends dialect voorbij waaiden wist ik het zeker , " hey Arno , herken je mij nog ?" Arno had al lang geen tandpijn meer en beweerde met Alzheimer geboren te zijn , maar de begroeting , samen met een paar van zijn muziekanten was hartelijk , zodat een afspraak voor het concert daags nadien vlug gemaakt was .De Bretoenen kennen zijn repertoire en zongen vol enthousiasme mee , toch was ik de enige die luidkeels het vervolg kende toen Arno zong " k'en eu klintje mo t'schiet...." algemeen applaus en een nieuwe BV in Frankrijk was het gevolg . Het was overigens een schitterend concert die hem nu ook een Chileense fan opleverde. De volgende morgen zou er nog een poging ondernomen worden om richting Spanje te waaien . De rustig weer voorspelling werd echter weggeblazen door een zich snel ontwikkelende depressie , met veel wind voor de komende dagen en echt rotweer als gevolg . De volgende good-weather-window kondigt zich slechts voor volgende dinsdag aan . Effe geduld nog , we maken er wel iets van .
De stakende Franse boeren hebben dan toch mijn alternator doorgelaten .Phil , de lokale technieker installeerde alles vakkundig en verlegde nog wat kabels om onverklaarbare dwaalstromen te elimineren , toen was hij " appy " en ik ook . Goede weersvoorspelling deden mij op zondagmorgen de zeilen hijsen met nu een Chileense bootstopster aan boord die later dit jaar vanuit Spanje de Atlantiek over wil om zo terug in Chili te geraken . Aanvankelijk bracht een gemoedelijke 3 Bf ons een stukje van de eilanden weg maar geleidelijk zwakte de wind af tot we uiteindelijk helemaal stil lagen . Dit is de ideale situatie om van een aanspreekpunt aan boord te genieten . Beetje bij beetje kwam er weer wat wind om tegen middernacht in een ware storm over te gaan . Dit stond niet in de voorspellingen ...en dat is niet de eerste keer ! Alles werd zwart , hemel ,zee ,stortregen, nul meter zicht , en met een frisse 10 kn rotvaart ging het door de nacht . Ik kon mijn eigen zeilen niet meer zien , de golven sloegen over het dek , Maria lag te zieltogen met al haar kleren aan onder een drijfnatte slaapzak in de middenkuip haar maag te bedwingen , en toen er op het voordek nog nog een schoot een andere bestemming opzocht , had ik er genoeg van . Fok bak gezet , alle lichten aan en lekker gaan slapen tot alles wat overgewaaid was . Deze stormtechniek had ik nog nooit uitgeprobeerd , maar het valt ontzettend mee . s'Morgens waren we wel een tweetal mijl terug gezet . Dit is een peulschil als je met een frisse kop aan een nieuwe dag kunt beginnen , wat mij betreft in elk geval . Maria lag in bed en gaf nog weinig teken van leven , dus maar de plannen wat aangepast en koers gezet naar Brest , wat toch zo ongeveer op de route lag . De wind was wat gaan liggen en de zee wat gaan staan , vooral ter hoogte van Ouessant kwam de boot net niet helemaal uit het water om dan als een potvis terug te ploffen .Er wachtte nog lang eind op motor om uiteindelijk helemaal op het uiteinde van de reeds nachtelijke baai de yachthaven binnen te varen . Lekker uitslapen en morgen de schade opmeten en eens kijken waar we terechtgekomen zijn ...
De schade viel nogal mee , de windvaan wat ontregeld , enkele vijzen terug aanspannen en alle natte spullen in de herrezen zon uitstallen . Tegenslag voor de ipad want die kon niet aan de wasdraad , en ook Maria's camera werd door het zeewater zijn kijk-en registreervermogen ontnomen . Daartegenover stond dat we in het meest fantastische watersportcentrum terecht kwamen dat ik ooit gezien heb .Er ligt hier een overvloed aan surf , zeil , roei ,kayak , kano...in alle grootten en vormen , voor alle leeftijden klaar . Van een soort mini-optimistjes , over allerhande hobby-en andere cats tot yachten worden hier fulltime gebruikt voor initiatie , opleiding en training en dit alles onder een vakkundige leiding .Hier wordt topsport voorbereid ! Het zonnetje deed zijn uiterste best om iedereen terug op de terrassen te krijgen , en ik wou de verleiding niet weerstaan .Als er mosseltjes met een Leffe geserveerd worden is er veel kans dat er nog Vlamingen op af komen , en dat gezicht aan het tafeltje tegenover mij , wat verdoken achter een donkere trendy zonnebril , kwam mij bekend voor . Toen er ook nog flarden van een Oostends dialect voorbij waaiden wist ik het zeker , " hey Arno , herken je mij nog ?" Arno had al lang geen tandpijn meer en beweerde met Alzheimer geboren te zijn , maar de begroeting , samen met een paar van zijn muziekanten was hartelijk , zodat een afspraak voor het concert daags nadien vlug gemaakt was .De Bretoenen kennen zijn repertoire en zongen vol enthousiasme mee , toch was ik de enige die luidkeels het vervolg kende toen Arno zong " k'en eu klintje mo t'schiet...." algemeen applaus en een nieuwe BV in Frankrijk was het gevolg . Het was overigens een schitterend concert die hem nu ook een Chileense fan opleverde. De volgende morgen zou er nog een poging ondernomen worden om richting Spanje te waaien . De rustig weer voorspelling werd echter weggeblazen door een zich snel ontwikkelende depressie , met veel wind voor de komende dagen en echt rotweer als gevolg . De volgende good-weather-window kondigt zich slechts voor volgende dinsdag aan . Effe geduld nog , we maken er wel iets van .
De stakende Franse boeren hebben dan toch mijn alternator doorgelaten .Phil , de lokale technieker installeerde alles vakkundig en verlegde nog wat kabels om onverklaarbare dwaalstromen te elimineren , toen was hij " appy " en ik ook . Goede weersvoorspelling deden mij op zondagmorgen de zeilen hijsen met nu een Chileense bootstopster aan boord die later dit jaar vanuit Spanje de Atlantiek over wil om zo terug in Chili te geraken . Aanvankelijk bracht een gemoedelijke 3 Bf ons een stukje van de eilanden weg maar geleidelijk zwakte de wind af tot we uiteindelijk helemaal stil lagen . Dit is de ideale situatie om van een aanspreekpunt aan boord te genieten . Beetje bij beetje kwam er weer wat wind om tegen middernacht in een ware storm over te gaan . Dit stond niet in de voorspellingen ...en dat is niet de eerste keer ! Alles werd zwart , hemel ,zee ,stortregen, nul meter zicht , en met een frisse 10 kn rotvaart ging het door de nacht . Ik kon mijn eigen zeilen niet meer zien , de golven sloegen over het dek , Maria lag te zieltogen met al haar kleren aan onder een drijfnatte slaapzak in de middenkuip haar maag te bedwingen , en toen er op het voordek nog nog een schoot een andere bestemming opzocht , had ik er genoeg van . Fok bak gezet , alle lichten aan en lekker gaan slapen tot alles wat overgewaaid was . Deze stormtechniek had ik nog nooit uitgeprobeerd , maar het valt ontzettend mee . s'Morgens waren we wel een tweetal mijl terug gezet . Dit is een peulschil als je met een frisse kop aan een nieuwe dag kunt beginnen , wat mij betreft in elk geval . Maria lag in bed en gaf nog weinig teken van leven , dus maar de plannen wat aangepast en koers gezet naar Brest , wat toch zo ongeveer op de route lag . De wind was wat gaan liggen en de zee wat gaan staan , vooral ter hoogte van Ouessant kwam de boot net niet helemaal uit het water om dan als een potvis terug te ploffen .Er wachtte nog lang eind op motor om uiteindelijk helemaal op het uiteinde van de reeds nachtelijke baai de yachthaven binnen te varen . Lekker uitslapen en morgen de schade opmeten en eens kijken waar we terechtgekomen zijn ...
