|
.....blankenberge , de mooiste plek op aarde voor wie zand en schelpjes lust...."
De werkstijger van de firma Wittevrongel , ofwel de plaats waar ze al de mooiste boten van de haven samenleggen ;) ,wacht op ons .
Ik kwam naar Blankenberge om te masten en dat gebeurde ook . Steve , met zijn gekooide kraan deed dit feilloos en snel , vakmanschap
van de bovenste plank. Het moet ook vermeld dat de mannen van Wittevrongel een ongelofelijke hulp zijn om allerlei probleempjes aan en buiten boord
op te lossen , en dit zowel met materiaal , werktuigen en goede raad . Een sterk gewaardeerd team staat steeds voor je klaar . Bedankt Steve !
Aan dezelfde stijger wordt de Muxicas verder voorbereid voor een carrière als zeilboot . Motorkoeling wordt op punt gesteld , het dek en mast
van beslag voorzien , zodat alle vallen en schoten niet hopeloos verward raken , ergens naartoe lopen en vastgezet kunnen worden .Blijft alleen
binnenkort nog wat testvaren . Maar daar voor moet het toplicht en de radar nog op betere gedachten gebracht worden , beiden doen het namelijk niet .
Nog een onverwachte nawee van de betreurde gevallen mast . Het mag nu wel gaan ophouden !
Ondertussen Blankenberge ontdekken .Tot mijn verbazing ontpopt die zich als een gezellig stadje . Vroeger altijd gedacht dat dit het toevluchtsoord
was van slierten hoofdstedelingen en wat verwaande sinjoren die eens het echte water wilden zien .Dat is ook zo ,en rust komen ze hier niet zoeken
daarvoor zijn ze zelf te luidruchtig .Ook nogal wat aangewaaide nieuwe Belgen hebben deze stad ontdekt , soms grappig hoe ze met een vrij strakke wind
moeite hebben om , het rechte pad te houden . Kleren maken de man , hun vrouwen echter worden stuurloze windvanen . Bij strandweer lopen ze dan weer
wat meewarig naar al die mooie halfnaakte lichamen te turen ..Nancy ?.Voor mij is Blankenberge vooral het weerzien van oude vrienden en kennissen , mijn
schoolmakkers en uitgaans bendeleden van gemiddeld dertig jaar geleden in Brugge passeren hier de revue aan de jachthaven .Ook het terug aanknopen met
een oude gewoonte , de avondjogging aan de waterlijn op het strand , vind ik fantastisch.
Stillaan weerklinkt echter de roep naar ongekende verten luider ...
|
