De ganse reis niets gepland, gewoon leven van dag tot dag.
Behalve één keer, gisterenavond, dan hadden we een BBQ voorzien.En volgens Peter zijn weerapp ging het pas
regenen om middernacht, dus no problemo. Maar helaas, t was bijlange gene
goeien app.We zijn in ieder geval
gestart met een stralende zon.We zagen
af en toe voorbijgangers kijken/staren met een meewarige blik, het type wat
zijn die met dit weer aan het doen blik.Maar wij met een lichtjes hautaine blik terugkijken, we hadden ons zeil
klaarliggen om over het terras te spannen als het begint te druppelen, no problemo.
Plots het hevig te onweren, wel problemo 😊.Gelukkig was het eten al op (op een verregend, niet uitgebakken stukje
spek na).We hebben ons slaapmutsje in de
stuurhut genuttigd.
Vandaag wakker geworden met een stralend zonnetje, joehoe
dat wordt buiten ontbijten.
En we blijven nog een extra dagje in Leopoldsburg, we gaan
een fietstochtje maken met Stien en Stein. We gaan in de bomen fietsen vandaag.Is wel een speciaal. We hebben een 60-tal
kilometers in de beentjes, onderweg ons sandwichkes opgegeten op de beste picknickplek
van de buurt.
Moe, voldaan en stinkend bezweet hebben we een lekkere
consumptie (al dan niet alcoholvrij) genuttigd op onze eigenste terras.
Vermits we toch een dagje langer blijven, gaan we uiteindelijk
toch nog steppegras eten vanavond. Veel calorieën?Yep, maar we hebben er ook veel verbrand hé 😊
Vandaag heel weinig te vertellen, alleen maar genoten van
het mooie weer, dat was het tot ik de blog begon te schrijven toch.
En klapkes gedaan met onze camper buren.
En gewinkeld.
En op clubterras gezeten, maar dat was niet zo wauw op dat
moment was onze Belgische armee druk bezig met kerosine erdoor te jagen we
hebben een Omer lang gezwegen, boven dat oorverdovend lawaai geraak je toch
niet.
En we hebben even stilgestaan bij leven en dood.Vandaag is de kasteelheer van Pikant begraven
(ik noem hem zo omdat we vorig jaar die tentoonstelling bezocht hebben en o.a.
mochten brunchen in zijn kasteel). En morgen wordt Peters nonkel begraven.En we komen telkens weer tot dezelfde conclusie,
genieten van het leven en van de kleine dingen (en zij die ons kennen, weten
dat dit niet mijn woorden zijn, maar van Peter, hij durft dat af en toe eens te
zeggen 😊).
En vanavond verwachten we gasten, Stien en Stein komen dit weekend
langs.We hebben BBQ voorzien, nu maar
duimen dat het weer droog wordt, want voor het ogenblik is het aan het regenen.
Vandaag gaan we niet al te veel doen, een kilometerke of 15
wandelen, wat vissen, wat lezen , en dat zal het zowat zijn, we zijn
tenslotte in vakantie hé.
We gaan een route volgen: Gerherserheide - nachtzwaluwpad.Dat zijn dus de bossen van Gerheserheide in
Heppen en Ham, een wandeling van 7 km.Maar
we moeten natuurlijk ook aan de wandelroute geraken, omdat we de grote drukke
banen willen mijden, slaan we willekeurig wat bospaden in tot we aan het startpunt
van de route komen.Dan kom je wel aan
een flink pak extra kilometers.Mooie
wandeling, enig nadeel je mocht niet blijven stilstaan voor een fotootje of
zo.Met dit warm/vochtige weer waren de
muggen heel erg actief en die hadden het vooral op de blote, sexy benen van manlief
gemunt.Op een bepaald moment zagen we
in het bos allemaal blauw/witte vlagjes, ik dacht direct dat er een KAA Gent
fan verbleef, maar het was om de weg te tonen naar een Mariagrot. Kaarsjes
hebben we niet ontstoken, mocht ook niet wegens brandgevaar😊
Op de heenweg hadden we een gezellig terrasje gezien, we
besloten om op de terugweg daar een croque-monsieur te eten en een rood wijntje
of biertje te drinken.Het moet gezegd,
Limburgers zijn echt gastvrij en gul, mijn glas wijn was dubbel zo groot als
normaal en de prijs heel billijk. Het was er zalig toeven, aan de rand van een
bos, met zachte achtergrondmuziekje, vogels die vrolijk schuifelden in het bos
én straaljagers die voortdurend boven ons hoofd en door de geluidsmuur vlogen 😊.
Peter heeft hier een maat, een Waalse medemens en collega
visser, die goed Nederlands spreekt.En elkaar maar fier hun vangst tonen, het is
te zeggen, Peter krijgt toch vis te zien, maar nog niet veel aan zijn eigen
haak voorlopig😊.Maar
hij geeft nog niet rap op, die wonderbaarlijke visvangst komt er wel (en anders
gaan we toch terug om een kaarsje te laten branden 😊).
Straks ons maaltijdje buiten bereiden, en we gaan ons best moeten doen, want er
stijgen hier al heerlijke geuren op vanop de camperparking. Maar nu eerst een
aperitiefje 😊
We zijn verkast naar een andere provincie: Limburg.
Ik ga beginnen met het sluizenverhaal van de dag, het was
nog plezant deze keer, normaal moesten we drie sluizen doen, maar we hebben 4
keer moeten aanleggen. Op het kanaal Herentals-Bocholt zijn er 3 met een verval
van 4,30 meter. Dat zijn de nieuwere sluizen tenminste, daarnaast zijn er telkens
de oude, dubbele sluizen, dat wil zeggen, je vaart van de ene sluis onmiddellijk
in de andere. En zon oud sluizensysteem hebben we mogen uittesten vandaag.De middelste, nieuwe sluis was gesperd, iets
met de onderkant die wegspoelde of zo
En dan naar stuurboord op het kanaal Beverlo, dat varen we
volledig af, dat is zon kleine 15 kilometer. Behalve een ophaalbrugje aan een
industrieterrein hebben we niets in onze weg.Of toch bijna niets, toch een vrachtschip, leeg. Maar die zijn we gekruist
op een punt waar het iets breder was in het kanaal, een chanceke.
Voorbij de industriezone is het precies alsof je in een
schilderij van Monet vaart (Peter zijn woorden, ik heb ze gepikt 😊),
allemaal waterlelies en gele plomp (wat feitelijk ook tot de waterleliefamilie
behoort). Heel mooi.
We hadden op voorhand de sympathieke havenmeester van JKL
Leopoldsburg gecontacteerd, en in de kom was helaas geen plaats meer voor onze
lengte, aan de kopse steiger ligt er een opleidingsschip van de marine.Maar we kunnen nog terecht langs het kanaal,
ter hoogte van de mobilhome parking, dus onze buren zijn nu een 20-tal rijdende
huisjes. En verder voelen we ons hier redelijk
thuis, aan de overkant ook een vrij drukke baan 😊
En dan ons wandelingetje gedaan natuurlijk, we zijn eens
naar het Lido gewandeld.We zijn daar
een paar jaar geleden al eens steppegras (dan moet je de biefstuk onder een
berg super dun gesneden frietjes zoeken) gaan eten met enkele bootvrienden. En Lido
klinkt chique, maar dat is een soort kantine, met wat terrassen aan visvijvers,
maar het zit er altijd stampvol. We wilden eens kijken wanneer ze terug open
deden, poort stond open en een pijl met parking en passage.Maar blijkbaar waren we ongewenste gasten, de
uitbaatster vies en uitleggen dat we op privéterrein waren.Toen Peter zei dat je nergens kon opmaken dat
we niet welkom waren, bond ze wat in en zei ze dat ze pas vrijdag open waren. Huhu,
we zullen toch veel goesting moeten hebben in steppegras vrijdag 😊
En dat weer, dat wordt altijd maar beter en beter.
Herfstdagje vandaag hé, echt een guur windje ideaal moment
voor Peter om zijn mancave (is de machinekamer, daar kom ik niet binnen) wat op
te kuisen. Ik heb onze woonruimte stofvrij gemaakt, niet dat er veel stof lag, want
op reis zitten we zelden beneden. Het is buiten op ons terras (als het goed
weer is, wat nu al een tijdje geleden is) of in onze stuurhut.
Na het eten geraakten we nog wat moeilijk in beweging, niet
dat er echt veel te beleven valt hier op het meer, het valt ons opdat er weinig of geen pleziervaart actief is.
We kunnen de varende jachtjes deze maand op één hand tellen.Er worden wel veel bootjes gebruikt als tweede
verblijf.
Rond een uur of twee toch onze stoute (lees vuile) schoenen
aangetrokken om naar het provinciaal recreatiedomein Zilvermeer te gaan.Zo konden we eens met onze eigen ogen
bekijken waar die crossers in de winter hun kunstjes tonen. We mogen gratis
binnen (omdat we in de jachthaven liggen), anders is het 3 of 5 euro p/p.Aan de
kassa vroegen ze of we gereserveerd hadden, niet dus vermits we een vrijkaart
hadden, we mochten toch binnen, gelukkig maar want we waren tenslotte twee van
de 10 bezoekers 😊. En
al die speeltuigen en death rides, maar we mochten er niet op, enkel kinderen
tot 12 jaar, wegens Corona. Anders hadden we ons nogal eens laten gaan . Om
dus nog maar eens promotie te maken voor vakantie in eigen land, een midweek of
weekend met kinderen is hier ideaal, ze kunnen hier uren hun hartje ophalen.Omdat er zo weinig volk rondloopt hebben we
eekhoorntjes en konijntjes gespot, eigenlijk maar één exemplaar van elke soort,
maar dat blogt niet zo goed.
Nog een plaatselijk biertje genuttigd op het clubterras, Molder Blond
en dan naar onze vertrouwde Mira, waar het heerlijk warm is.
Heb ik het al over onze spudpalen gehad? 😊
Awel, we kunnen ze hier niet gebruiken, het is hier 13 meter diep.Maar dieper gaat het niet worden, er zit
namelijk een gat in het meer (zie foto)
Morgen gaan we weer een
heel klein eindje verder, op het gemakske, maar wel naar een andere provincie. We hebben ooit eens een collega tegengekomen
die op één dag van Antwerpen naar Veurne gevaren was (en het was hem bijna
gelukt om dit zonder vaarvignet te doen), als je op zon tempo vaart, heb je
eigenlijk genoeg met één weekje verlof 😊.
Deze middag zag Peter 2 schepen passeren de een heette
SO LONG en de ander MARIAN en nu zit ik dus al gans de namiddag met de liedje
in mijn hoofd.
Deze morgen ging rond 6 uur ons alarm af, Peter direct
zijn gevechtstenue aan (zijn pulloverke dus) en gaan kijken wie er op onze boot
stond.Het was de kuisploeg maar, 2
kwikstaartjes die beestjes kwamen pakken aan boord 😊
Vandaag varen we naar Mol, het Zilvermeer, een heel mooie,
maar prijzige jachthaven, maar we liggen hier op de kopsteiger en hebben a room
with a view.
Ons avontuur van de dag:
Ik had op voorhand gezegd tegen Peter dat we 4 geladen vrachtschepen
gingen tegenkomen op het kanaaltje en helaas, mijn voorspelling klopte.De eerste twee die we kruisten, geen probleem
(misschien ook wel omdat ik gewacht op een iets breder stuk om ze te laten
passeren 😊).Ik zei tegen Peter, met nummer 3 gaan weproblemen krijgen en het was van dat.Wij, veel te braaf, varen een meter van de kant, en de lieve schipper
van het ander schip 3 gaat geen millimeter opzij, gevolg: wij zaten tegen de
kant, geen schade of het zou aan ons ego moeten zijn.We hadden besloten om van nu af niet meer
zover opzij te gaan, lang om over onze eigen opgelegde nieuwe regel te palaveren
hadden we niet, nummer 4 kwam eraan.We
zijn dus veel verder van de kant gebleven, en het vrachtschip voer even ver van
zijn kant, geen enkel probleem.
En voor jullie denken dat ik bijzondere gaven heb en
dingen kan voorspellen, ik had de vrijdag 4 schepen zien opvaren, dus vermoedde ik dat er iedere dag wel zon aantal door het kanaal moesten, berekende gok
dus.En van het derde schip, als we op
zijn AIS keken had hij als activiteit aan het vissen geschreven, dus had ik
zon donkerORANJE vermoeden dat het een kerel was die lak aan alles had, dat heet
dan vrouwelijke intuïtie.
Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen
nooit van mening.
Allez content, dat we er ergens tussenin zitten.Ik had op voorhand gezegd dat ik niet van de
eerste dag al iets zou gaan drinken in een café, dat het me niet gezellig leek om
gewoon aan een tafeltje te zitten en niet aan de toog te hangen. Komen we aan
in Mol, zien we het havencafé en de vrije tafeltjes aan het raam (met zicht op
jachthaven) en jawel hoor, Peppie en Kokkie volgden mooi de pijltjes naar de
ingang om een aperitiefje te drinken.En
omdat het toch aan het gieten was, hebben we er maar direct blijven eten ook.
Na de copieuze maaltijd (niet waar zulle, gewoon hamburger
met friet) zijn we gaan wandelen.We
waanden ons even niet in België, eerder ergens in Frankrijk (lieflijke
meertjes, geluid van krekels). Was weer een pittig wandelingetje en we zijn
maar 2 man en een paardenkop tegengekomen. Juist voor dat het begon te regenen
waren we aan onze Mira-Ceti, en ik zeg duidelijk onze Mira-Ceti, want er ligt
een naamgenoot aan onze steiger.
Zo, genoeg verteld voor vandaag, morgen zijn we er weer.
Ik heb gelezen dat
we van de regering 10 gratis treinritten krijgen om het toerisme in eigen land
te promoten. Alvast een tip voor de fervente wandelaars en fietsers, neem de
trein naar Turnhout (kan ook met de camper of met het jacht natuurlijk). Deze
streek is een paradijs voor fietsers en wandelaars.
Vandaag is het
ideaal wandelweer, om 9u30 stappen we van boord om de andere kant van de
omgeving te verkennen. Je kan je wandeling zo kort of zo lang maken als je wil,
het stikt hier van de knooppunten en er zijn zoveel mooie gebieden te verkennen
dat we maar blijven stappen we hebben bijna drie uur gewandeld!
En van alles
gezien, uiteraard veel natuur, veel water, prachtige villas, grote villas,
speciale villas, en ook veel eiken.Eiken = de processierups, veel eiken zijn een stuk met plastiekfolie
omwikkeld om de rups tegen te houden, maar er zijn hier zoveel dat ze dit enkel
in woonstraten doen, dus we hebben heel wat van die nesten gezien, die rupsen
zitten nu nog allemaal samen in een soort web gevangen je ziet ze over elkaar
kronkelen, klaar om aan hun processie te beginnen.Ze zijn a) niet ok voor de mens, aanraking
met hun haartjes = brandend gevoel, b) het worden geen prachtige vlinders maar
ordinaire bruine motten. Ik hoop dat ik er vannacht niet van droom.
Het wandel-en
fietspad langs de ene kant van het kanaal is nogal grof bezaaid met keien,
dus moet je goed opletten waar je je poezelige voetjes zet, als je niet oplet
kan je gemakkelijk struikelen en je façade een nieuwe look geven (is me bijna
overkomen).Dus op een bepaald moment
wijken we van het pad af en lopen we langs een kleiput, dat loopt een pak
makkelijker, één probleempje mijnen Indiana Jones in korte broek werd bijna
levend opgevreten door de muggen, we zijn dan maar vlug op onze stappen
teruggekeerd en langs het kanaal (nog altijd hetzelfde kanaal Dessel-Turnhout-Schoten)
naar ons bootje teruggekeerd.
Onze buren houden
een ladies day, 3 sigarenrokende dames, hoe rijkelijker de cava stroomt, hoe frivoler
hun lach, hoe luider hun sappig Kempisch accent klinkt 😊
Terwijl Peter wat
visjes vangt, neem ik een uitgebreid badje, mijn eerste van 2020, man, man, man
dat was zalig.
Onze laatste avond
in het GeVaer, het weer was niet optimaal, maar we hebben toch genoten van deze
ligplaats.
Onze rustige
nachtrust werd deze morgen ruw onderbroken door de hagel die als een kogelregen
op ons dak roffelde. We hadden nochtans geen wekdienst besteld!
Maar vakantie of
niet, het is zaterdag, en dan komen we
met plezier uit ons bed. Lezen we uitgebreid onze krant en zijn vele katernen
en tegen dat we alle nieuws als een spons hebben opgezogen, is het hier ook
opgehouden met regenen.Tijd voor een gezondheidswandelingetje,
eentje van twee uur 😊 Altijd leuk om in een onbekende omgeving
te wandelen. We hebben de kleiputtenroute afgewandeld, de meeste putten, nu
prachtige vijvers, zitten veilig opgeborgen achter hoge afsluitingen, zijn nu
privéterrein (visvijvers of villagrond).
s Middags een
vers gemaakte spaghetti van papa Miracolli verorberd na zon wandeling smaakt
dat toch zulle.
De rest van de dag
hebben we niet veel meer gedaan, Peter heeft even een poging gedaan om te
vissen, maar de wind waait hier gemeen hard, hij heeft het rap opgegeven.We hebben dan maar onze namiddag al lezend in
onze stuurhut doorgebracht.
Ik wil het ook over
de plaatselijke clubbar hebben, we hebben gehoord dat onze eigenste havenmeester
al helemaal klaar is om zijn plaatsje in te pakken in onze clubbar, ik zie het zo
voor me een tafeltje met overzicht over de jachthaven met een bordje gereserveerd
voor de havenmeester 😊 Santé alvast.
Hier wordt ook
alles in gereedheid gebracht om op maandag om 14:00 stipt open te kunnen gaan,
maar dan zijn wij al weg, dus waarom daar dan over doorbomen zie ik de
aandachtige lezer denken awel omdat ik de locatie de max vind.Hun clubbar is een afgedankte parlevinker uit
Antwerpen, die getransformeerd is naar een gezellige clubbar. Vind ik
fantastisch op die manier wordt er toch nog een stukje geschiedenis bewaard.
A demain,
Peter & Conny
PS Ik moest uitleggen
van Peter wat een parlevinker is, simpel dat is een ander woord voor zoetelaar 😊
Dat zijn bevoorradingsbootjes, die langszij kwamen met levenswaren, een beetje zoals
bij de landrotten de melkboer langs kwam maar de parlevinker had wel snoep
aan boord
Vandaag varen we naar
Het Gevaer in Oud-Turnhout, vorige keer hebben we in Taxandria in Turnhout
gelegen, maar nu kiezen we resoluut voor de stilte en de natuur.
En of het stil en
rustig is enfin als er geen klank- en lichtspel is, de wind niet rond onze
oren waait en de regen niet op ons dak roffelt 😊
We hebben er bijna
40 kilometer opzitten vandaag, een tocht met exact één bocht (in Turnhout) en
een vaartijd van 6 uur. Gelukkig hadden
we wat tegenliggers, zodanig dat er iets spannend te beleven valt 😊
Het begon al goed,
bij de eerste sluis moesten we de Filou (vrachtschip) laten voorgaan. Maar dat
is zowat de enige vertraging van de dag geweest, we hebben een sluis of 4 en
een brug of 12 moeten passeren, maar de meeste zijn met centrale bediening en
het verliep allemaal heel vlot.
Het enige
oponthoud hebben we onszelf aangedaan, aan brug 4 daar zijn we 2 kempenaars
gepasseerd, eentje voor en eentje na de brug.En dan mag een leeg schip indrukwekkender tonen, dat heeft alleszins mijn
voorkeur, want veel minder waterverplaatsing.Helaas, ze waren allebei geladen Peter zag het even niet meer zitten
bij de eerste (die opriep naar de centrale om te vragen wat voor iets wij
waren? 😊).We voeren mooi aan de kant maar door de zuiging ging onze boeg recht
naar het passerend vrachtschip . Moesten we een tekenfilmpje zijn, de rook zou
uit onze boegschroef komen en stoom uit Peters neusgaten, en ik, ik zou een springkonijn
zijn die met fender in de hand een olympisch record naar voor sprint 😊
maar geen nood, er was zeker nog een halve meter afstand tussen beide
schepen.Na de brug hebben we ons op een
iets (niet veel) breder stuk opzij gezet en mooi ter plaatse blijven dobberen tot
het schip gepasseerd was, dat hadden we beter onder controle maar de schipper
had leute zulle hij riep via de marifoon dat het ok was, dat we terug mochten
varen nu.
Een kilometer of 3 voor onze bestemming begint het ineens te stinken, ik kijk al met een beschuldigende blik richting Peter, maar hij zat er - deze keer - voor niets tussen , we kruisten een beekje met de toepasselijke naam: De Stinkloop
Enfin, we zijn in
de gietende regen aangekomen op onze nieuwe bestemming. En normaal gezien gaan
we hier een nacht of drie blijven ik weet nu al dat dit hier onze meug zal
zijn, het is hier zo rustig, zo stil . Het is zeker we zijn in de stille kempen!
Vandaag hadden we
geen zonnebril nodig hé we hebben ons regenfrakske mogen bovenhalen.En dat is zowat het spannendste wat we
vandaag gedaan hebben 😊
Wat hebben we deze
eerste regendag gedaan?Weinig, naar den
Delhaize geweest, en een paar kilometerkes gewandeld. Punt, einde verslag.
Tenzij heb ik
het deze reis al over onze spudpalen gehad? 😊😊
Want dat is enige
waar ik iets kan over vertellen. Een bestuurslid was wat ongerust, de steigers
zijn hier niet berekend op zwaargewichten gelijk de Mira-Ceti, maar dan zag hij
dat we niet vast lagen. Hij vroeg of we ons vast gevaren hadden in de
modder.Hem uitgelegd dat we palen
hebben hij pakt direct zijn gsm en belt naar zijn voorzitter en zegt: t Is
geen probleem zulle, dat is gewoon gelijk een boorplatform, dat staat op
palen.
Eerste keer deze
reis dat we in onze stuurhut moeten eten, maar het heeft daarom niet minder
gesmaakt
Vandaag vertrekken
we richting Turnhout, maar dat betekent een sluis of 10, dus we gaan dat in
twee keer doen.En gelukkig maar, want
over een luttele 20 kilometer hebben we 6 uur gedaan.
We besluiten om de
Londen brug van 10:00 te nemen (vaste openingstijden) tijd zat om lekker
chill te ontwaken
Eerst, zoals
gepland, naar de bakker en dan nog een toertje rond het Willemsdok. Dan een ontbijtje
en dan om 10 voor 10 de brug oproepen dat we een doorgang willen.Zegt de brugwachter kom er maar mee door (met
een ander schip) . Ik dacht dat de brave mens om 10 uur bedoelde, maar neen
de bel ging al, de barelen naar beneden, de brug omhoog Wat?Wij liggen nog vast.De havenmeester had gezien dat we nog lang
niet gereed waren, hij heeft de brugwachter opgeroepen dat we een klein
technisch mankementje hadden, maar dat we er iedere minuut gingen aankomen. Als
dat geen goeie service én lieve havenmeester is.
We starten met een stukje Albertkanaal, tot Schoten en dan, draaien we bakboord in en varen we in één rechte lijn,
maar niet in één ruk naar onze bestemming.Het kanaal Dessel over Turnhout naar Schoten ik denk dat het zo officieel
genoemd wordt, maar iedere stukje kanaal krijgt hier een andere naam, het antitankkanaal,
de Schotense vaart, heeft 10 sluizen en nog iets meer bruggen.
Aan sluis 10 (dat
is voor ons de dan de eerste sluis) moesten we een kwartiertje wachten, de sluiswachter
moest van de andere kant komen.Het zijn
allemaal sluizen van 7 meter breed, dus meer dan genoeg marge om binnen te
varen.
Alles verloopt
vlekkeloos, tot Brug 12, barelen voor de autos naar beneden, maar brug niet
open technisch defect We moeten wachten op de elektrieker tot het euvel
hersteld is. Het is toch etenstijd, dus palen
uitgeschoven en op ons gemak ons boterhammetjes opgegeten. Zuurdesembrood met
Chaumes, lekker zulle 😊.
Aan iedere sluis,
pakt de sluiswachter de touwen aan , maar aan sluis 6 , kreeg ik wel hulp, maar
Peter kon zijn plan trekken man zal een slechte dag gehad hebben zeker. Maar
Peter trekt dan ook zijn plan, hij is op de roef gesprongen en als een echte
John Wayne het touw als een lasso om de bolder gesmeten
Onze laatste sluis
van de dag is ook geen lachertje Er is nog een vrachtschip voor ons, maar
die moest wachten tot er een ander vrachtschip van de andere kant kwam Erg collegiaal was hij niet,100 meter voor de sluis is er veel plaats om
elkaar te passeren , maar hij had geen zin om achteruit te varen, die twee
hebben elkaar het wit in de ogen gezien. Wij, vakantiegangers lagen uiteraard
wel mooi uit de weg, wij vakantiegangers moeten ook veel geduld hebben, we
hebben nog een uur moeten wachten om te schutten.Maar dit was een sympathieke sluismeester,
hij heeft a) zijn excuses aangeboden voor het lange wachten, b) hij heeft van
ons beiden het touw aangenomen en c) hij heeft op de koop toe (als enige)
gevraagd aan welke bolder we de touwen wilden.
Maar eind goed al
goed, we zijn op onze bestemming in St.Job in t Goor geraakt.Voor de varende lezers, als je deze trip doet
en je blijft een nachtje op het kanaal tussen sluis 6 en 5 is er een mooie,
rustige passantensteiger.Deze
jachthaven laat echter maar één nacht toe. En dan mis je natuurlijk de ambiance
van de jachtclub SJYC. Heerlijke ontvangst, heel hartelijke mensen, ze hadden
alleen 23 meter onderschat, we liggen voor het eerst in een box in een
jachthaven, vastmaken aan de steiger is geen optie, die zijn niet berekend op
zon zwaargewicht als ons Mira, maar gelukkig hebben we onze palen.We zijn dit jaar hun eerste bezoekers! Eigenlijk
nog tof als we op ons terras zitten, is het precies of we liggen alleen (onze
buren liggen tien meter dieper op het kanaal 😊). Volgens het weerbericht zullen we de
volgende dagen niet veel meer moeten buiten zitten, maar de prachtige dagen die
we gehad hebben, kunnen ze ons toch niet meer afpakken.
We gaan de dag
eindigen zoals we begonnen zijn op ons gemakske, vandaag geen bruggen of sluizen
meer straks een vispannetje met frietjes en een wit wijntje meer moet dat
eigenlijk niet zijn of het zou een ijscrème met advocaat en aardbeien en chocoladesaus
en veel slagroom moeten zijn maar daar hebben we de ingrediënten niet van in
huis 😊
Veel groeten van
Peter & Conny uit Sint-Job-int-Goor.
We hebben vannacht
al een goede daad gedaan, we hebben bloed gedoneerd aan de MUG!! !En als dank is
ze nog een tijdje rond onze oren blijven zoemen.Waar zit Darwin en zijn evolutieleer als we
hem nodig hebben afschaffen dat rotbeest.
Deze voormiddag
hebben we gepoetst, Peter de buitenkant (vooral de romp), ik binnen (vooral de
afwas van de vorige dag 😊).
Peter had op het
internet uitgezocht waar we maden (dat zijn van die kronkelende dingen die de
rest van de reis in onze ijskast logeren om uiteindelijk in de bek vaneen vis te verdwijnen) konden kopen.Zon 3,5 kilometer verderop is er een
viswinkel we hebben het stappen nu toch in onze kuiten, dus geen probleem,
dat katje geselen we ook wel (is een uitdrukking hé, behalve de mug, de wesp en
ook de vlieg en uiteindelijk ook de maden doen we geen beestjes kwaad 😊).
Waze fluistert lekker zwoel hoe we moeten wandelen
in Peters oor we komen aan het Albertkanaal, moeten het oversteken en belanden
dus in Merksem.Het is 27 graden,
bloedheet en de 3,5 blijken er uiteindelijk 4,5 te zijn. Uiteindelijk komen we aan bij de winkel . gesloten
. definitief gesloten (we hadden nochtans gecheckt op tinternet).
Gelukkig moeten we
niet te voet terug onderweg hadden we
al verschillende verhuurpunten van fietsen van t stad gezien, we waren sowieso
van plan om met de fiets terug te keren.
En we hebben een
nieuwe challenge op het werk, eentje die duurt tot 28 februari De vorige
challenge (duurtijd 1 maand) heb ik iedere dag trouw manueel ingegeven, mijn
app werkte niet (ze nam iedere keer Peters stappen over). Maar 9 maanden aan een stuk, iedere dag
manueel mijn stappen ingeven zag ik niet zitten, je moet dan ook nog eens je
gsm altijd bij jou hebben draag dan al eens een kleedje zonder zakken. Dus ik
heb mijn liefste puppy-oogjes opgezet (is niet waar hoor, waren mijn boze het
is mij beu-kijkers) om Peter te overtuigen om een activity tracker te kopen
in de Decathlon.Ik ben nu de fiere
bezitster van een Garmin watch en mijn liefste is ook content geen gezaag
meer dat die stappen altijd manueel ingegeven moeten worden én ze hadden gewoonweg maden in den Decathlon .
Morgen varen we
dus richting de Kempen we zien wel waar we een overnachtingsplaats vinden. We
worden toch geconfronteerd met het feit dat België niet echt berekend is op
pleziervaart er zijn wel ligplaatsen voorzien, maar die zijn dikwijls
ingenomen door boten (wrakken is een betere benaming) die er zeker al langer
liggen dan de toegestane 24 uur. Dan zijn er in Nederland toch betere
voorzieningen waren de grenzen open, dan voeren we weer naar Nederland.
Over Nederland
gesproken we zijn weer maar eens geconfronteerd met wie niet waagt, niet
wint onze buurman is deze morgen vertrokken hij heeft ons een berichtje
gestuurd groeten uit Tholen (dat is in Nederland hé mensen) hij heeft geen
enkel probleem ondervonden.
Wie weet,
misschien krijgen jullie binnenkort ook groeten uit Nederland 😊
Ohoh als dit de
eerste dag is van een lange reeks, dan wordt het de saaiste blog ever.Maar wat hebben we genoten van ons dagje.
Deze morgen laat (7u45)
opgestaan en het eerste en enige wat we gedaan hebben is ons Mira ontzilten te
veel zout is niet goed voor haar gezondheid. Was een evenwichtsoefening tussen
niet te veel drinkwater verspillen en de boot proper krijgen.
Van teveel zout
krijgt een mens dorst, dus hebben we daarna een aperitiefje gedronken.
Na onze lunch zijn
we nog eens rond het eilandje gewandeld, we waren eerst van plan om naar het
terras van het MAS te gaan, dat doen we iedere keer als we hier in Antwerpen
zijn, maar door de Corona mogen enkel museumbezoekers op het dakterras.Peter wil al lang eens naar het museum zelf
gaan, maar deze cultuurbarbaar (of eerlijker is dat met zon prachtig weer ik
niet ergens binnen wil rondlopen) ziet het niet zitten.Maar in het najaar komen we zeker eens terug
en gaan we naar het museum. Aan de Waagnatie
was het druk, allemaal jong volk nogal ingetogen vonden we maar dan kwam
het uit, ze stonden te wachten om examens te doen 😊
Terug aan boord
hebben we ons op ons terras gezet en we zijn er niet meer afgekomen.
We hebben de ganse
namiddag naar Gert en James gekeken, het is te zeggen naar een muurschildering
van hen.Maar ik denk dat er late night
ook wel wat staat te gebeuren, want er was veel bedrijvigheid op de Evanna vandaag.
Om te illustreren
hoe traag ons tempo hier is rechtover ons is er een bakker, Delafaille die
zit in het oud bedieningshuisje van de Nassaubrug en we hebben nu al besproken
dat we daar woensdag (want morgen gesloten) om brood gaan, niet dat het nodig
is we hebben nog brood in de diepvries, maar het is zon mooi art-nouveau gebouwtje,
dat we verwachten dat hun brood minstens super lekker is.
Oh ja, als onze voorburen
(T&L) dit nog lezen, dank je wel voor het welkom leuke verrassing.
Gezocht naar de betekenis van Mira-Ceti?We vinden dat de naam heel goed past bij ons bootje . Mira=ster, Ceti=walvis
past wonderbaarlijk bij ons schip 😊
En ik denk dat we
gaan blijven plakken op ons terras, genieten van een wijntje, de overschotjes
van de vorige dagen 😊,
de ondergaande zon, de flanerende mensen aan de kade (oh wat poseren die jonge
deernes graag voor de lens van een smart- of aaiphone), .
Ah en nog iets niets
te beleven en veel te vertellen . Al in een paar steden gelegen ondertussen
en het klappen voor de witte zorg is zowat overal uitgedoofd, maar niet hier
bij de bootmensen om 20 uur stipt gaan hier de scheepshoorns aan en wij? Wij hebben uiteraard ook nog altijd tonnen
respect en doen dus lustig mee 😊
Heerlijk geslapen
vannacht, donker en stil dat missen we wel in Langerbrugge.
Het valt dus heel
goed mee, overnachten in Temse het is toch raar dat we nu slapen in waar ooit
de bloeiende scheepswerf van Temse was.Nu is het Cordeel die daar de scepter zwaait, de bedienden daar hebben
een prachtig uitzicht op de Schelde.
Vandaag weer onder
een stralende zon opgestaan en na het ontbijt hebben we ons klaargemaakt om aan
onze stappenchallenge te beginnen.We
hadden ons ingeschreven op het werk om iedere dag te stappen in de maand mei, vandaag
moesten we er minstens 12.000 doen. We zijn tot in Bornem gestapt, we hebben
ons doel al zeker bereikt.
Om 11u30 moeten we
vertrekken richting Antwerpen, nog even tegenstroom om zeker op tijd aan de
Kattendijksluis te geraken.Het eerste uurtje
tuften we vooruit aan 8 km/h maar daarna ging het lekker ondanks het pittige
windje op de kop . Het brakke water spatte tot op de vooruit, dat wordt (weer) ramen
lappen.
We hebben genoten
van ons korte, onstuimige tochtje, maar we waren toch enkele minuten te laat
aan de sluis.Geen nood, dan maar bij de
buurman in de Royersluis, is gewoon een extra brugje dat we dan nog door moeten.Nadeel van die sluis, die is niet voorzien op
jachten, daar zijn nergens bolders, maar de sluiswachter heeft ons keurig vastgemaakt.
En nu liggen we
dus in de metropool waar het hier anders wemelt van Nederlandse vlaggen zien
we alleen maar onze eigen nationale driekleur.
We hebben nog wat
extra stappen voor onze wandelchallenge gedaan het zijn de laatste loodjes
maar we hebben op die manier Antwerpen op een andere manier leren kennen, niet
de platgetreden (toeristische) wegen, maar veel achterafstraatjes, waar eigenlijk
nog veel moois te ontdekken valt.Enfin,
we hebben vandaag een 18 km in de benen .
Nu nog een koud
schoteltje met asperges (weer van Bon Ap 😊)op
ons eigenste terrasje opeten.
Het gaat ons
smaken.Heel lang gaat het dan niet
duren voor we onze kajuit gaan opzoeken, ze gaan ons niet in slaap moeten
wiegen vandaag.
Het is een raar 2020 niets gaat zoals gepland door de
Corona crisis, maar we hebben één groot geluk, onze families en we zijn gezond
en we kunnen eindelijk VAREN.
We gingen dit jaar geen blog schrijven, maar we hebben 2
papas en die hebben ernaar gevraagd, dus doen we dat gewoon met plezier 😊
Onzekere tijden, vooral de sluizen hielden hun deuren
gesloten voor de pleziervaart. Maar op
een bepaald moment hadden we toch beslist om ons verlof (dat we tot dan toe
altijd al uitgesteld hadden) te starten op 29/05 we konden het niet eeuwig blijven
uitstellen.
En de goden zijn ons gunstig gezind want exact die dag mag
de pleziervaart weer door de sluizen.
Ze moeten me met man en macht tegenhouden of ik vertrok
direct de vrijdag 😊 Maar
we moesten nog proviand inslaan, en een bootje vaarklaar en toonbaar maken .
Vrienden en familie hebben ons nog voorzien van spijs en drank we gaan zeker
niet vergaan van honger en dorst 😊.
Dus vandaag is het eindelijk zover om 9 uur trossen los en
wegwezen voor 5 weken deze keer.
Het wordt rondtoeren in België (wat we grotendeels toch al van plan
waren + Maastricht, maar dat zal niet
voor dit jaar zijn) zonder vaste plannen, zonder vooropgestelde route we
gaan gewoon mee met de flow .
Ons eerste stop wordt Temse.
Evergem sluis, samen met onze buren de SPN21 geschut en 2
vrachtschepen. Door de lage waterstand mag pleziervaart niet alleen
schutten.
In Merelbeke sluis was er geen beroepsvaart dus daar
moesten we een uur in de sluis wachten dit is de maximumtijd dat ze je kunnen
vasthouden. Maar niet getreurd, we waren
ruim op tijd, dus voor het tij was het prima en we zijn in vakantie. We hebben dan maar geprofiteerd om op ons
gemak ons bookes in het zonnetje op te eten
Op de Schelde gaat het met een rotvaart vooruit,dat is voor
ons in plaats van gebruikelijke 10 km/h toch zon 13 km/h 😊. Getijdenstroom = er drijft redelijk wat
vuiligheid op het water en iets had zich tussen onze buis en schroef
genesteld veel lawaai, maar door even achteruit te varen, waren we het snel
kwijt.
Vruchtbare streek, de Schelde, moeder eend is hier op wandel
met haar 12 spruiten . Hier krijgen
de kuikens een kans om groot te worden,
bij ons in Langerbrugge worden ze door de zeemeeuwen als een lekker dessertje
aanzien.
Rond een uur of zes waren we op onze bestemming, Temse.
Het heerlijke weertje, het bbq-pakket van de BonAp, een
lekker wijntje meer hebben we niet nodig om de onze eerste vakantiedag af te
sluiten.
Deze morgen was ik helemaal klaar voor de oversteek, Peter nog
niet …. ik kreeg hem voor 6:00 niet uit bed
Gisteren onze watertank helemaal leeg laten lopen (er kwam op
het einde een vuil, geel sopje uit), dat heeft uiteindelijk toch een uur
geduurd. En dan 1400 liter heerlijk vers
water getankt …. maar daar hebben we helaas deze morgen niet van kunnen
profiteren, er komt geen druppel water uit de kraan. We hebben onze waterpomp
naar de knoppen geholpen met ze zolang achter elkaar te laten draaien, de condensator
is kapot. De nieuwe is besteld, maar dat
zullen we voor maandag uiteraard niet hebben.
Dus nu is ons schip bedekt met een zoutkorst, hebben wij ongewassen
lijven en is er een berg kleren die niet gewassen geraken …. We zouden kunnen
zeggen, we rieken onze stal …. maar we vermoeden dat onze stal ons eerder zal
ruiken Eens toegekomen is het Peter wel gelukt om manueel water op te pompen, we konden dus douchen
Iets na zeven uur waren we uit de sluis van Vlissingen en
zoals vooraf gepland, maken we eerst de oversteek naar Breskens. Het is prachtig weer, weinig wind en niet al
te veel scheepvaart … ideale omstandigheden om op de Westerschelde te
varen. Eens in Terneuzen konden we
direct mee schutten en iets na tienen waren we op het kanaal Gent-Terneuzen.
Om 11:30uur konden we onze gastenvlag van de mast halen,
onze rondreis in Nederland zit erop.
We hebben 1080 kilometer op onze teller, en onze tank is
halfvol (als onze meter correct werkt tenminste), dus we kunnen nog de ganse
zomer rondtoeren (in de weekends uiteraard, want ons verlof is zo goed als op ).
Om de overgang van 7 weken natuur naar industrie een beetje
te verzachten, blijven we eerst nog een nachtje in Spanjeveer, er liggen hier
nog 4-tal leden van onze club …
Beste lezer, dit is het dan …. geen bedtime stories meer …maandag
terug aan het werk.
Bedankt om deze blog te lezen ... en ….misschien tot volgend
jaar …..
Voor de laatste keer ontwaken op een meer … we worden er als
het ware een beetje emotioneel van.Even
een terugblik van onze reis gedaan, en we hoeven geen woord terug te nemen van
onze initiële bedoeling: een rustige, stressvrije 7-weekse.De enige stressmomenten: smalle bruggen en
sluizen, ondiepten en de blog op tijd schrijven (voor Conny dan toch, Peter is
helemaal zen, 90% van de tijd toch).
Deze middag eerst nog een alcoholvrij Ricardke gedronken,
een boterhammetje gegeten en onze spudpalen opgehaald om richting de sluis van
Veere te varen.We waren de ‘charmes’ van
deze oude sluis even vergeten …. de muren lopen schuin af, ik had de tip-topjes
laag gehangen, maar niet laag genoeg … ik hoorde een onaangenaam geluid (van
oesterschelpen die gebroken worden) onder de waterspiegel, de wrijfhouten
zouden daar toch niets kunnen doen hebben … daarna al onze spierkracht gebruikt om het schip
van de kant weg te houden …
In Middelburg even moeten wachten op de “Blauwe Golf” …. Dat
is eigenlijk blokvaren door de bruggen. We waren maar met 2 motorjachten, dus
dat is vlot verlopen.
We hadden gisteren de havenmeester gebeld voor een ligplaats
(in de binnenhaven), we konden aan de steiger voor de brug liggen, we moesten
juist vandaag nog eens bevestigen voor het uur van aankomst.Blijkt dat onze ligplaats ingenomen is door
een ‘Cornelia’(die pakken altijd veel plaats in ) uit Amsterdam, maar er is nog plaats aan de andere kant
voor 20 meter … als we zeggen dat we 23 meter zijn … lukt dat ook nog Enfin, de steiger is effectief
20 meter, onze kont steekt een paar meter uit.
Het havengeld is hier ook niet van de poes, uiteindelijk normale tarieven
voor de kust, maar dat mogen we als spudpaalgebruikers best duur vinden: 2 euro/meter.
Maar de havenmeester/kok/clubuitbater was er eentje met gevoel voor humor en zo
heeft hij ons kunnen overhalen om bij hem sliptongetjes te eten, volgens hem,
de beste uit heel Nederland. Alles is perceptie, wij vinden die in de Graanschuur
in Terneuzen nog altijd de beste, kan ook liggen aan hun dessert, ze zetten de
fles advocaat gewoon op tafel als je coupe advocaat vraagt )…
Ik vrees hier een beetje voor ons schipje als we morgenochtend
opstaan … de meeuwen zijn hier serieus arrogant, er zat er al eentje met zijn
bek in ons slaapkamerluik te snuisteren … en ondertussen vond hij onze roef een
interessante wc …. Het is ook voor het eerst dat ik babyzeemeeuwen zie, dat
zijn zo van die grijsmuize donzen schijtertjes
We gaan nog een laatste maal genieten van een mooie avond in
Nederland (en ook onze watervoorraad een beetje bijvullen en de meeuwen van ons
schip houden).
Morgen varen we eerst richting Breskens om dan via den Bol
naar Terneuzen te varen …. Dat is voor mijn gemoedsrust, dat is 5 kilometer
verder varen, maar ik hoop op die manier de containerschepen te omzeilen …. de
putjes dat die trekken vind ik niet zo leuk.
Ik wens jullie nog een mooie avond en tot in België
Peter & Conny
Traject: Veere - Kanaal door Walcheren - Vlissengen
Vandaag vertoeven we de laatste dag op de meren, en omdat we
er nog maximaal van willen genieten, zal het een kort verslag zijn.
We hebben in de buurt van de Mosselplaat onze palen
uitgezet, uit de wind, smoeltje in de zon (nadeel neus weer maar eens verbrand),
zicht op Veere.En het is zoals we het
prefereren, heerlijk rustig.Tenzij je het
valkje (geen vogel, een zeilbootje) meetelt komen ze aanleggen op de
Mosselplaat om te picknicken, hun fokzeil hadden ze binnengehaald, maar hun
grootzeil lieten ze vrolijk wapperen . omdat er een stevig windje staat, maakt
dat ding storend veel lawaai tot .. het zeil scheurde .. einde picknick,
einde zeilen en einde lawaai
Morgen varen we naar Vlissingen, ons plaatsje is al geboekt
(in de binnenhaven) we kunnen aan de brug liggen dat plaatsje kennen we nog,
de laatste nacht op de Estée S daar doorgebracht.
Zo nu vlug buiten, verder genieten van een prachtige avond.
We lazen in de krant dat we de laatste week van juni een
hittegolf mochten verwachten, met alle mogelijke te nemen maatregelen.Er stond nergens bij dat we een trui nodig
hadden …. dat konden we hier goed gebruiken, het was hier deze voormiddag maar 17°C.
We (van deze keer had Peter het monopolie op het stuur) zijn
nog naar het einde van het meer gevaren, kunnen we nog eens naar het zeetje. Er
staat een stevige bries, ideaal om eens uit te waaien. Ze hebben me ooit
eens wijsgemaakt dat een roze lucht betekent dat het ’s anderendaags stevig gaat
waaien, deze klopt het in ieder geval!
’s Middags gingen we een kleinigheid gaan eten, er zijn twee
eetgelegenheden: een frituur en een pannenkoekenhuis … we hebben voor de pannenkoeken
gekozen, als middagmaal, moet kunnen op
vakantie.Dat was me daar een pannenkoek
… ik kreeg die met moeite op en ze heeft lang op mijn maag gelegen.Om die te verteren, hebben we een
strandwandeling gemaakt, aan de kant van de Noordzee staat er een strandpaviljoen
met serieus eten, jammer dat we dat niet op voorhand wisten. De wind is zo
strak dat je er op den duur hoofdpijn van zou krijgen
Het hoogste punt op de duin beklommen, vandaar heb je een
mooi zicht op: de Noordzee, het Veerse Meer, Neeltje Jans en Vrouwenpolder.
Daarna, met zand in onze schoenen, nog wat proviand gaan
inslaan in Vrouwenpolder, een kilometertje stappen … leeg en met meewind een
makkie, geladen en met tegenwind ging me dat al iets minder goed af
De wind is aangewakkerd, maar het zonnetje heeft het ook gewonnen
van het wolkendek, dus hebben we nog een tijdje op ons terras gezeten. We
zitten vlakbij het vertrekpunt van windsurfers, dus we geven onze ogen de kost …
en voor jullie er een verkeerde voorstelling van hebben, het zijn veelal mannen
van een gezegende leeftijd, het zijn vooral hun kunsten (of het gebrek eraan)
dat het bekijken waard zijn.Voor stoere
binken moet je de duinen over, aan de Noordzee zitten de kitesurfers.Er is hier ook een ‘woensdagavond’ zeilen,
die hebben we ook kunnen volgen.Wat
hier niet te vinden is zijn de snelle boten … de golven dat die maken moeten we
dus niet ondergaan, gelukkig maar, want we liggen nu al constant te ‘wiegen’ … als
er nog iemand een slaapliedje wil zingen, schommelen we vanzelf in slaap.
De nabijheid van een frituur is gevaarlijk … ik heb het
gevaar getrotseerd en ben frietjes gaan halen …. Hetzelfde wat we
thuis altijd vragen ….over het algemeen identiek, behalve mijn saté … dat was
met pindasaus … niet mijn ding.
Morgen ons laatste dagje op het Veerse Meer, dan moeten we
langzaam, maar zeker richting Terneuzen beginnen opschuiven.
Ik dacht wat moet ik nu vertellen over ons dagje op het meer
… maar gelukkig bestaat de dag uit 24 uur en kan er altijd iets onverwacht
gebeuren
Deze morgen was het eigenlijk nog vrij fris, het leek bijna
niet te geloven dat we tropische temperaturen zouden halen.Maar uiteindelijk liet het zonnetje haar zien
…. En zijn we uitgevaren met het rubberbootje (zonder fronsen , het was
zelfs Peter zijn idee). Onderweg ben ik
eruit gegaan (ik zou willen zeggen gesprongen, maar het ging stukje per stukje)
om een eindje te zwemmen. Dat wou ik
eigenlijk al in de Biesbosch doen, maar mijn goesting was rap over, er zwom een Nederlandse medemens (het is belangrijk dat ik zijn nationaliteit
vernoem) met een zwembroek op zijn hoofd voorbij …. Hij moest namelijk 'poepen'
Peter is me op een eilandje dan terug komen ophalen met het bootje,
vanop het water kon ik er niet terug in (strijkplanken zijn nu eenmaal niet
soepel). Daarna heb ik nog alleen
gevaren, Peter wou me al zwemmend tegemoet komen ….één probleem, we hebben een
zwemtrap, maar die is voorzien op de rubberboot, voor zwemmers is er een sport
te kort. Strikt genomen hebben we nog een ijzeren zwemtrap aan de schuine zijde
achteraan (maar geen idee hoe je er langs
de spiegel ooit zou kunnen uit kruipen). Dus geen zwemmen voor Peter (voorlopig
toch niet – zie verder).
En dan zou ik mijn verhaal moeten eindigen, maar er lag hier
een bootje in panne en die hebben ze moeten komen depanneren van de KNRM. Interessant
om te bekijken, maar om erover te schrijven??? Als je genoeg geduld hebt, komt
er misschien wel een grappiger verhaal op je pad….met dank aan Peter.
We gingen deze avond barbecueën, ik had worst (of course),
gemarineerde speklapjes en kippenboutjes uitgehaald. Peter vond de keuze van
die dikke speklapjes niet zo geslaagd … Tja,
eten wat de pot schaft. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat hij
chef barbecue was, gevolg: hij heeft één speklapje overboord gegooid (en de braadpan
en de bbq ook) . Het zat zo, er was
nogal veel wind, aan stuurboord, naast de stuurhut was het windvrij, maar dat
is nogal smal voor een tafeltje met 2 vuurtjes: één voor de ‘pofpatat’ … zo
heet hier een patat in de pel en de champignons en een tefal bbq voor het
vlees. Hij wil het spek op de bakplaat
leggen, dat spat en terwijl hij zijn hand terugtrekt, begint alles te schuiven richting
het water ….. dus braadpan, bbq én één speklap duiken sierlijk in het Veerse
Meer. . We probeerden eerst met
de magneet alles op te vissen (sleutels heb ik er al eens mee opgevist, maar
een grote braadpan, dat lukte niet). Na een kwartier besluit Peter om al
zwemmend de meubelen te redden …. Het is
hier ongeveer 1, 70 meter diep, dus voelt hij met zijn voeten of hij
iets kan vinden … en jawel, eerst de braadpan, die dan met de magneet eruit
gehaald. Dan de bbq, die kon hij ook
traceren, maar die is niet van ijzer … dus moest hij erachter duiken. Ik was blij dat ik het niet moest doen, ik
zag vlak bij hem een kwal dobberen, brrr. Maar nadien moest hij zelf nog uit
het water geraken, hij is wel in de rubberboot geraakt (een prijs voor
elegantie kon ik hem daarvoor niet geven ), hij zal morgen wel links en
rechts een blauwe plek hebben, dàt en een verbrande vinger Bijkomend is ons dek gezegend met kruiden en
olijfolie … dat zal morgen met zout water moeten weggewerkt worden, want onze
zoetwatertank is bijna leeg
Peter wou bitterballen bakken, hij had precies niet veel zin
meer in bbq . Maar de wind was gaan liggen, dus heb ik het tafeltje op
het achterdek gezet en hebben we toch maar ons oorspronkelijk plan uitgevoerd.
).
Bijkomend is ons dek gezegend met kruiden en
olijfolie … dat zal morgen met zout water moeten weggewerkt worden, want onze
zoetwatertank is bijna leeg 
. Maar de wind was gaan liggen, dus heb ik het tafeltje op
het achterdek gezet en hebben we toch maar ons oorspronkelijk plan uitgevoerd. 
