|
Dag beste lezer,
Now so long, Marianne
It's
time that we began to laugh
And
cry and cry and laugh about it all again
Deze middag zag Peter 2 schepen passeren
de een heette
SO LONG en de ander MARIAN
en nu zit ik dus al gans de namiddag met de liedje
in mijn hoofd.
Deze morgen ging rond 6 uur ons alarm af, Peter direct
zijn gevechtstenue aan (zijn pulloverke dus) en gaan kijken wie er op onze boot
stond. Het was de kuisploeg maar, 2
kwikstaartjes die beestjes kwamen pakken aan boord 😊
Vandaag varen we naar Mol, het Zilvermeer, een heel mooie,
maar prijzige jachthaven, maar we liggen hier op de kopsteiger en hebben a room
with a view.
Ons avontuur van de dag:
Ik had op voorhand gezegd tegen Peter dat we 4 geladen vrachtschepen
gingen tegenkomen op het kanaaltje en helaas, mijn voorspelling klopte. De eerste twee die we kruisten, geen probleem
(misschien ook wel omdat ik gewacht op een iets breder stuk om ze te laten
passeren 😊).
Ik zei tegen Peter, met nummer 3 gaan we
problemen krijgen en het was van dat.
Wij, veel te braaf, varen een meter van de kant, en de lieve schipper
van het ander schip 3 gaat geen millimeter opzij, gevolg: wij zaten tegen de
kant, geen schade of het zou aan ons ego moeten zijn. We hadden besloten om van nu af niet meer
zover opzij te gaan, lang om over onze eigen opgelegde nieuwe regel te palaveren
hadden we niet, nummer 4 kwam eraan. We
zijn dus veel verder van de kant gebleven, en het vrachtschip voer even ver van
zijn kant, geen enkel probleem.
En voor jullie denken dat ik bijzondere gaven heb en
dingen kan voorspellen, ik had de vrijdag 4 schepen zien opvaren, dus vermoedde ik dat er iedere dag wel zon aantal door het kanaal moesten, berekende gok
dus. En van het derde schip, als we op
zijn AIS keken had hij als activiteit aan het vissen geschreven, dus had ik
zon donkerORANJE vermoeden dat het een kerel was die lak aan alles had, dat heet
dan vrouwelijke intuïtie.
Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen
nooit van mening.
Allez content, dat we er ergens tussenin zitten. Ik had op voorhand gezegd dat ik niet van de
eerste dag al iets zou gaan drinken in een café, dat het me niet gezellig leek om
gewoon aan een tafeltje te zitten en niet aan de toog te hangen. Komen we aan
in Mol, zien we het havencafé en de vrije tafeltjes aan het raam (met zicht op
jachthaven) en jawel hoor, Peppie en Kokkie volgden mooi de pijltjes naar de
ingang om een aperitiefje te drinken. En
omdat het toch aan het gieten was, hebben we er maar direct blijven eten ook.
Na de copieuze maaltijd (niet waar zulle, gewoon hamburger
met friet) zijn we gaan wandelen. We
waanden ons even niet in België, eerder ergens in Frankrijk (lieflijke
meertjes, geluid van krekels). Was weer een pittig wandelingetje en we zijn
maar 2 man en een paardenkop tegengekomen. Juist voor dat het begon te regenen
waren we aan onze Mira-Ceti, en ik zeg duidelijk onze Mira-Ceti, want er ligt
een naamgenoot aan onze steiger.
Zo, genoeg verteld voor vandaag, morgen zijn we er weer.
Groetjes vanuit Mol
Peter & Conny
Traject: Oud Turnhout - Mol
Afstand: 25 km
|
