Dag beste lezer,

Ik dacht wat moet ik nu vertellen over ons dagje op het meer … maar gelukkig bestaat de dag uit 24 uur en kan er altijd iets onverwacht gebeuren 

Deze morgen was het eigenlijk nog vrij fris, het leek bijna niet te geloven dat we tropische temperaturen zouden halen.  Maar uiteindelijk liet het zonnetje haar zien …. En zijn we uitgevaren met het rubberbootje (zonder fronsen , het was zelfs Peter zijn idee).   Onderweg ben ik eruit gegaan (ik zou willen zeggen gesprongen, maar het ging stukje per stukje) om een eindje te zwemmen.  Dat wou ik eigenlijk al in de Biesbosch doen, maar mijn goesting was rap over, er zwom een Nederlandse medemens (het is belangrijk dat ik zijn nationaliteit vernoem) met een zwembroek op zijn hoofd voorbij …. Hij moest namelijk 'poepen'

Peter is me op een eilandje dan terug komen ophalen met het bootje, vanop het water kon ik er niet terug in (strijkplanken zijn nu eenmaal niet soepel).  Daarna heb ik nog alleen gevaren, Peter wou me al zwemmend tegemoet komen ….één probleem, we hebben een zwemtrap, maar die is voorzien op de rubberboot, voor zwemmers is er een sport te kort. Strikt genomen hebben we nog een ijzeren zwemtrap aan de schuine zijde achteraan (maar geen idee hoe je  er langs de spiegel ooit zou kunnen uit kruipen). Dus geen zwemmen voor Peter (voorlopig toch niet – zie verder).

En dan zou ik mijn verhaal moeten eindigen, maar er lag hier een bootje in panne en die hebben ze moeten komen depanneren van de KNRM. Interessant om te bekijken, maar om erover te schrijven??? Als je genoeg geduld hebt, komt er misschien wel een grappiger verhaal op je pad….met dank aan Peter. 

We gingen deze avond barbecueën, ik had worst (of course), gemarineerde speklapjes en kippenboutjes uitgehaald. Peter vond de keuze van die dikke speklapjes niet zo geslaagd …  Tja, eten wat de pot schaft. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat hij chef barbecue was, gevolg: hij heeft één speklapje overboord gegooid (en de braadpan en de bbq ook) .  Het zat zo, er was nogal veel wind, aan stuurboord, naast de stuurhut was het windvrij, maar dat is nogal smal voor een tafeltje met 2 vuurtjes: één voor de ‘pofpatat’ … zo heet hier een patat in de pel en de champignons en een tefal bbq voor het vlees.  Hij wil het spek op de bakplaat leggen, dat spat en terwijl hij zijn hand terugtrekt, begint alles te schuiven richting het water ….. dus braadpan, bbq én één speklap duiken sierlijk in het Veerse Meer. . We probeerden eerst met de magneet alles op te vissen (sleutels heb ik er al eens mee opgevist, maar een grote braadpan, dat lukte niet). Na een kwartier besluit Peter om al zwemmend de meubelen te redden …. Het is  hier ongeveer 1, 70 meter diep, dus voelt hij met zijn voeten of hij iets kan vinden … en jawel, eerst de braadpan, die dan met de magneet eruit gehaald.  Dan de bbq, die kon hij ook traceren, maar die is niet van ijzer … dus moest hij erachter duiken.  Ik was blij dat ik het niet moest doen, ik zag vlak bij hem een kwal dobberen, brrr. Maar nadien moest hij zelf nog uit het water geraken, hij is wel in de rubberboot geraakt (een prijs voor elegantie kon ik hem daarvoor niet geven ), hij zal morgen wel links en rechts een blauwe plek hebben, dàt en een verbrande vinger   Bijkomend is ons dek gezegend met kruiden en olijfolie … dat zal morgen met zout water moeten weggewerkt worden, want onze zoetwatertank is bijna leeg 

Peter wou bitterballen bakken, hij had precies niet veel zin meer in bbq .  Maar de wind was gaan liggen, dus heb ik het tafeltje op het achterdek gezet en hebben we toch maar ons oorspronkelijk plan uitgevoerd. 

Nu gaan we nog bekomen van het avontuur 

Lieve groeten,

Peter & Conny