Vandaag hadden we
geen zonnebril nodig hé we hebben ons regenfrakske mogen bovenhalen.En dat is zowat het spannendste wat we
vandaag gedaan hebben 😊
Wat hebben we deze
eerste regendag gedaan?Weinig, naar den
Delhaize geweest, en een paar kilometerkes gewandeld. Punt, einde verslag.
Tenzij heb ik
het deze reis al over onze spudpalen gehad? 😊😊
Want dat is enige
waar ik iets kan over vertellen. Een bestuurslid was wat ongerust, de steigers
zijn hier niet berekend op zwaargewichten gelijk de Mira-Ceti, maar dan zag hij
dat we niet vast lagen. Hij vroeg of we ons vast gevaren hadden in de
modder.Hem uitgelegd dat we palen
hebben hij pakt direct zijn gsm en belt naar zijn voorzitter en zegt: t Is
geen probleem zulle, dat is gewoon gelijk een boorplatform, dat staat op
palen.
Eerste keer deze
reis dat we in onze stuurhut moeten eten, maar het heeft daarom niet minder
gesmaakt
Vandaag vertrekken
we richting Turnhout, maar dat betekent een sluis of 10, dus we gaan dat in
twee keer doen.En gelukkig maar, want
over een luttele 20 kilometer hebben we 6 uur gedaan.
We besluiten om de
Londen brug van 10:00 te nemen (vaste openingstijden) tijd zat om lekker
chill te ontwaken
Eerst, zoals
gepland, naar de bakker en dan nog een toertje rond het Willemsdok. Dan een ontbijtje
en dan om 10 voor 10 de brug oproepen dat we een doorgang willen.Zegt de brugwachter kom er maar mee door (met
een ander schip) . Ik dacht dat de brave mens om 10 uur bedoelde, maar neen
de bel ging al, de barelen naar beneden, de brug omhoog Wat?Wij liggen nog vast.De havenmeester had gezien dat we nog lang
niet gereed waren, hij heeft de brugwachter opgeroepen dat we een klein
technisch mankementje hadden, maar dat we er iedere minuut gingen aankomen. Als
dat geen goeie service én lieve havenmeester is.
We starten met een stukje Albertkanaal, tot Schoten en dan, draaien we bakboord in en varen we in één rechte lijn,
maar niet in één ruk naar onze bestemming.Het kanaal Dessel over Turnhout naar Schoten ik denk dat het zo officieel
genoemd wordt, maar iedere stukje kanaal krijgt hier een andere naam, het antitankkanaal,
de Schotense vaart, heeft 10 sluizen en nog iets meer bruggen.
Aan sluis 10 (dat
is voor ons de dan de eerste sluis) moesten we een kwartiertje wachten, de sluiswachter
moest van de andere kant komen.Het zijn
allemaal sluizen van 7 meter breed, dus meer dan genoeg marge om binnen te
varen.
Alles verloopt
vlekkeloos, tot Brug 12, barelen voor de autos naar beneden, maar brug niet
open technisch defect We moeten wachten op de elektrieker tot het euvel
hersteld is. Het is toch etenstijd, dus palen
uitgeschoven en op ons gemak ons boterhammetjes opgegeten. Zuurdesembrood met
Chaumes, lekker zulle 😊.
Aan iedere sluis,
pakt de sluiswachter de touwen aan , maar aan sluis 6 , kreeg ik wel hulp, maar
Peter kon zijn plan trekken man zal een slechte dag gehad hebben zeker. Maar
Peter trekt dan ook zijn plan, hij is op de roef gesprongen en als een echte
John Wayne het touw als een lasso om de bolder gesmeten
Onze laatste sluis
van de dag is ook geen lachertje Er is nog een vrachtschip voor ons, maar
die moest wachten tot er een ander vrachtschip van de andere kant kwam Erg collegiaal was hij niet,100 meter voor de sluis is er veel plaats om
elkaar te passeren , maar hij had geen zin om achteruit te varen, die twee
hebben elkaar het wit in de ogen gezien. Wij, vakantiegangers lagen uiteraard
wel mooi uit de weg, wij vakantiegangers moeten ook veel geduld hebben, we
hebben nog een uur moeten wachten om te schutten.Maar dit was een sympathieke sluismeester,
hij heeft a) zijn excuses aangeboden voor het lange wachten, b) hij heeft van
ons beiden het touw aangenomen en c) hij heeft op de koop toe (als enige)
gevraagd aan welke bolder we de touwen wilden.
Maar eind goed al
goed, we zijn op onze bestemming in St.Job in t Goor geraakt.Voor de varende lezers, als je deze trip doet
en je blijft een nachtje op het kanaal tussen sluis 6 en 5 is er een mooie,
rustige passantensteiger.Deze
jachthaven laat echter maar één nacht toe. En dan mis je natuurlijk de ambiance
van de jachtclub SJYC. Heerlijke ontvangst, heel hartelijke mensen, ze hadden
alleen 23 meter onderschat, we liggen voor het eerst in een box in een
jachthaven, vastmaken aan de steiger is geen optie, die zijn niet berekend op
zon zwaargewicht als ons Mira, maar gelukkig hebben we onze palen.We zijn dit jaar hun eerste bezoekers! Eigenlijk
nog tof als we op ons terras zitten, is het precies of we liggen alleen (onze
buren liggen tien meter dieper op het kanaal 😊). Volgens het weerbericht zullen we de
volgende dagen niet veel meer moeten buiten zitten, maar de prachtige dagen die
we gehad hebben, kunnen ze ons toch niet meer afpakken.
We gaan de dag
eindigen zoals we begonnen zijn op ons gemakske, vandaag geen bruggen of sluizen
meer straks een vispannetje met frietjes en een wit wijntje meer moet dat
eigenlijk niet zijn of het zou een ijscrème met advocaat en aardbeien en chocoladesaus
en veel slagroom moeten zijn maar daar hebben we de ingrediënten niet van in
huis 😊
Veel groeten van
Peter & Conny uit Sint-Job-int-Goor.
We hebben vannacht
al een goede daad gedaan, we hebben bloed gedoneerd aan de MUG!! !En als dank is
ze nog een tijdje rond onze oren blijven zoemen.Waar zit Darwin en zijn evolutieleer als we
hem nodig hebben afschaffen dat rotbeest.
Deze voormiddag
hebben we gepoetst, Peter de buitenkant (vooral de romp), ik binnen (vooral de
afwas van de vorige dag 😊).
Peter had op het
internet uitgezocht waar we maden (dat zijn van die kronkelende dingen die de
rest van de reis in onze ijskast logeren om uiteindelijk in de bek vaneen vis te verdwijnen) konden kopen.Zon 3,5 kilometer verderop is er een
viswinkel we hebben het stappen nu toch in onze kuiten, dus geen probleem,
dat katje geselen we ook wel (is een uitdrukking hé, behalve de mug, de wesp en
ook de vlieg en uiteindelijk ook de maden doen we geen beestjes kwaad 😊).
Waze fluistert lekker zwoel hoe we moeten wandelen
in Peters oor we komen aan het Albertkanaal, moeten het oversteken en belanden
dus in Merksem.Het is 27 graden,
bloedheet en de 3,5 blijken er uiteindelijk 4,5 te zijn. Uiteindelijk komen we aan bij de winkel . gesloten
. definitief gesloten (we hadden nochtans gecheckt op tinternet).
Gelukkig moeten we
niet te voet terug onderweg hadden we
al verschillende verhuurpunten van fietsen van t stad gezien, we waren sowieso
van plan om met de fiets terug te keren.
En we hebben een
nieuwe challenge op het werk, eentje die duurt tot 28 februari De vorige
challenge (duurtijd 1 maand) heb ik iedere dag trouw manueel ingegeven, mijn
app werkte niet (ze nam iedere keer Peters stappen over). Maar 9 maanden aan een stuk, iedere dag
manueel mijn stappen ingeven zag ik niet zitten, je moet dan ook nog eens je
gsm altijd bij jou hebben draag dan al eens een kleedje zonder zakken. Dus ik
heb mijn liefste puppy-oogjes opgezet (is niet waar hoor, waren mijn boze het
is mij beu-kijkers) om Peter te overtuigen om een activity tracker te kopen
in de Decathlon.Ik ben nu de fiere
bezitster van een Garmin watch en mijn liefste is ook content geen gezaag
meer dat die stappen altijd manueel ingegeven moeten worden én ze hadden gewoonweg maden in den Decathlon .
Morgen varen we
dus richting de Kempen we zien wel waar we een overnachtingsplaats vinden. We
worden toch geconfronteerd met het feit dat België niet echt berekend is op
pleziervaart er zijn wel ligplaatsen voorzien, maar die zijn dikwijls
ingenomen door boten (wrakken is een betere benaming) die er zeker al langer
liggen dan de toegestane 24 uur. Dan zijn er in Nederland toch betere
voorzieningen waren de grenzen open, dan voeren we weer naar Nederland.
Over Nederland
gesproken we zijn weer maar eens geconfronteerd met wie niet waagt, niet
wint onze buurman is deze morgen vertrokken hij heeft ons een berichtje
gestuurd groeten uit Tholen (dat is in Nederland hé mensen) hij heeft geen
enkel probleem ondervonden.
Wie weet,
misschien krijgen jullie binnenkort ook groeten uit Nederland 😊
Ohoh als dit de
eerste dag is van een lange reeks, dan wordt het de saaiste blog ever.Maar wat hebben we genoten van ons dagje.
Deze morgen laat (7u45)
opgestaan en het eerste en enige wat we gedaan hebben is ons Mira ontzilten te
veel zout is niet goed voor haar gezondheid. Was een evenwichtsoefening tussen
niet te veel drinkwater verspillen en de boot proper krijgen.
Van teveel zout
krijgt een mens dorst, dus hebben we daarna een aperitiefje gedronken.
Na onze lunch zijn
we nog eens rond het eilandje gewandeld, we waren eerst van plan om naar het
terras van het MAS te gaan, dat doen we iedere keer als we hier in Antwerpen
zijn, maar door de Corona mogen enkel museumbezoekers op het dakterras.Peter wil al lang eens naar het museum zelf
gaan, maar deze cultuurbarbaar (of eerlijker is dat met zon prachtig weer ik
niet ergens binnen wil rondlopen) ziet het niet zitten.Maar in het najaar komen we zeker eens terug
en gaan we naar het museum. Aan de Waagnatie
was het druk, allemaal jong volk nogal ingetogen vonden we maar dan kwam
het uit, ze stonden te wachten om examens te doen 😊
Terug aan boord
hebben we ons op ons terras gezet en we zijn er niet meer afgekomen.
We hebben de ganse
namiddag naar Gert en James gekeken, het is te zeggen naar een muurschildering
van hen.Maar ik denk dat er late night
ook wel wat staat te gebeuren, want er was veel bedrijvigheid op de Evanna vandaag.
Om te illustreren
hoe traag ons tempo hier is rechtover ons is er een bakker, Delafaille die
zit in het oud bedieningshuisje van de Nassaubrug en we hebben nu al besproken
dat we daar woensdag (want morgen gesloten) om brood gaan, niet dat het nodig
is we hebben nog brood in de diepvries, maar het is zon mooi art-nouveau gebouwtje,
dat we verwachten dat hun brood minstens super lekker is.
Oh ja, als onze voorburen
(T&L) dit nog lezen, dank je wel voor het welkom leuke verrassing.
Gezocht naar de betekenis van Mira-Ceti?We vinden dat de naam heel goed past bij ons bootje . Mira=ster, Ceti=walvis
past wonderbaarlijk bij ons schip 😊
En ik denk dat we
gaan blijven plakken op ons terras, genieten van een wijntje, de overschotjes
van de vorige dagen 😊,
de ondergaande zon, de flanerende mensen aan de kade (oh wat poseren die jonge
deernes graag voor de lens van een smart- of aaiphone), .
Ah en nog iets niets
te beleven en veel te vertellen . Al in een paar steden gelegen ondertussen
en het klappen voor de witte zorg is zowat overal uitgedoofd, maar niet hier
bij de bootmensen om 20 uur stipt gaan hier de scheepshoorns aan en wij? Wij hebben uiteraard ook nog altijd tonnen
respect en doen dus lustig mee 😊
Heerlijk geslapen
vannacht, donker en stil dat missen we wel in Langerbrugge.
Het valt dus heel
goed mee, overnachten in Temse het is toch raar dat we nu slapen in waar ooit
de bloeiende scheepswerf van Temse was.Nu is het Cordeel die daar de scepter zwaait, de bedienden daar hebben
een prachtig uitzicht op de Schelde.
Vandaag weer onder
een stralende zon opgestaan en na het ontbijt hebben we ons klaargemaakt om aan
onze stappenchallenge te beginnen.We
hadden ons ingeschreven op het werk om iedere dag te stappen in de maand mei, vandaag
moesten we er minstens 12.000 doen. We zijn tot in Bornem gestapt, we hebben
ons doel al zeker bereikt.
Om 11u30 moeten we
vertrekken richting Antwerpen, nog even tegenstroom om zeker op tijd aan de
Kattendijksluis te geraken.Het eerste uurtje
tuften we vooruit aan 8 km/h maar daarna ging het lekker ondanks het pittige
windje op de kop . Het brakke water spatte tot op de vooruit, dat wordt (weer) ramen
lappen.
We hebben genoten
van ons korte, onstuimige tochtje, maar we waren toch enkele minuten te laat
aan de sluis.Geen nood, dan maar bij de
buurman in de Royersluis, is gewoon een extra brugje dat we dan nog door moeten.Nadeel van die sluis, die is niet voorzien op
jachten, daar zijn nergens bolders, maar de sluiswachter heeft ons keurig vastgemaakt.
En nu liggen we
dus in de metropool waar het hier anders wemelt van Nederlandse vlaggen zien
we alleen maar onze eigen nationale driekleur.
We hebben nog wat
extra stappen voor onze wandelchallenge gedaan het zijn de laatste loodjes
maar we hebben op die manier Antwerpen op een andere manier leren kennen, niet
de platgetreden (toeristische) wegen, maar veel achterafstraatjes, waar eigenlijk
nog veel moois te ontdekken valt.Enfin,
we hebben vandaag een 18 km in de benen .
Nu nog een koud
schoteltje met asperges (weer van Bon Ap 😊)op
ons eigenste terrasje opeten.
Het gaat ons
smaken.Heel lang gaat het dan niet
duren voor we onze kajuit gaan opzoeken, ze gaan ons niet in slaap moeten
wiegen vandaag.
Het is een raar 2020 niets gaat zoals gepland door de
Corona crisis, maar we hebben één groot geluk, onze families en we zijn gezond
en we kunnen eindelijk VAREN.
We gingen dit jaar geen blog schrijven, maar we hebben 2
papas en die hebben ernaar gevraagd, dus doen we dat gewoon met plezier 😊
Onzekere tijden, vooral de sluizen hielden hun deuren
gesloten voor de pleziervaart. Maar op
een bepaald moment hadden we toch beslist om ons verlof (dat we tot dan toe
altijd al uitgesteld hadden) te starten op 29/05 we konden het niet eeuwig blijven
uitstellen.
En de goden zijn ons gunstig gezind want exact die dag mag
de pleziervaart weer door de sluizen.
Ze moeten me met man en macht tegenhouden of ik vertrok
direct de vrijdag 😊 Maar
we moesten nog proviand inslaan, en een bootje vaarklaar en toonbaar maken .
Vrienden en familie hebben ons nog voorzien van spijs en drank we gaan zeker
niet vergaan van honger en dorst 😊.
Dus vandaag is het eindelijk zover om 9 uur trossen los en
wegwezen voor 5 weken deze keer.
Het wordt rondtoeren in België (wat we grotendeels toch al van plan
waren + Maastricht, maar dat zal niet
voor dit jaar zijn) zonder vaste plannen, zonder vooropgestelde route we
gaan gewoon mee met de flow .
Ons eerste stop wordt Temse.
Evergem sluis, samen met onze buren de SPN21 geschut en 2
vrachtschepen. Door de lage waterstand mag pleziervaart niet alleen
schutten.
In Merelbeke sluis was er geen beroepsvaart dus daar
moesten we een uur in de sluis wachten dit is de maximumtijd dat ze je kunnen
vasthouden. Maar niet getreurd, we waren
ruim op tijd, dus voor het tij was het prima en we zijn in vakantie. We hebben dan maar geprofiteerd om op ons
gemak ons bookes in het zonnetje op te eten
Op de Schelde gaat het met een rotvaart vooruit,dat is voor
ons in plaats van gebruikelijke 10 km/h toch zon 13 km/h 😊. Getijdenstroom = er drijft redelijk wat
vuiligheid op het water en iets had zich tussen onze buis en schroef
genesteld veel lawaai, maar door even achteruit te varen, waren we het snel
kwijt.
Vruchtbare streek, de Schelde, moeder eend is hier op wandel
met haar 12 spruiten . Hier krijgen
de kuikens een kans om groot te worden,
bij ons in Langerbrugge worden ze door de zeemeeuwen als een lekker dessertje
aanzien.
Rond een uur of zes waren we op onze bestemming, Temse.
Het heerlijke weertje, het bbq-pakket van de BonAp, een
lekker wijntje meer hebben we niet nodig om de onze eerste vakantiedag af te
sluiten.
Deze morgen was ik helemaal klaar voor de oversteek, Peter nog
niet …. ik kreeg hem voor 6:00 niet uit bed
Gisteren onze watertank helemaal leeg laten lopen (er kwam op
het einde een vuil, geel sopje uit), dat heeft uiteindelijk toch een uur
geduurd. En dan 1400 liter heerlijk vers
water getankt …. maar daar hebben we helaas deze morgen niet van kunnen
profiteren, er komt geen druppel water uit de kraan. We hebben onze waterpomp
naar de knoppen geholpen met ze zolang achter elkaar te laten draaien, de condensator
is kapot. De nieuwe is besteld, maar dat
zullen we voor maandag uiteraard niet hebben.
Dus nu is ons schip bedekt met een zoutkorst, hebben wij ongewassen
lijven en is er een berg kleren die niet gewassen geraken …. We zouden kunnen
zeggen, we rieken onze stal …. maar we vermoeden dat onze stal ons eerder zal
ruiken Eens toegekomen is het Peter wel gelukt om manueel water op te pompen, we konden dus douchen
Iets na zeven uur waren we uit de sluis van Vlissingen en
zoals vooraf gepland, maken we eerst de oversteek naar Breskens. Het is prachtig weer, weinig wind en niet al
te veel scheepvaart … ideale omstandigheden om op de Westerschelde te
varen. Eens in Terneuzen konden we
direct mee schutten en iets na tienen waren we op het kanaal Gent-Terneuzen.
Om 11:30uur konden we onze gastenvlag van de mast halen,
onze rondreis in Nederland zit erop.
We hebben 1080 kilometer op onze teller, en onze tank is
halfvol (als onze meter correct werkt tenminste), dus we kunnen nog de ganse
zomer rondtoeren (in de weekends uiteraard, want ons verlof is zo goed als op ).
Om de overgang van 7 weken natuur naar industrie een beetje
te verzachten, blijven we eerst nog een nachtje in Spanjeveer, er liggen hier
nog 4-tal leden van onze club …
Beste lezer, dit is het dan …. geen bedtime stories meer …maandag
terug aan het werk.
Bedankt om deze blog te lezen ... en ….misschien tot volgend
jaar …..
Voor de laatste keer ontwaken op een meer … we worden er als
het ware een beetje emotioneel van.Even
een terugblik van onze reis gedaan, en we hoeven geen woord terug te nemen van
onze initiële bedoeling: een rustige, stressvrije 7-weekse.De enige stressmomenten: smalle bruggen en
sluizen, ondiepten en de blog op tijd schrijven (voor Conny dan toch, Peter is
helemaal zen, 90% van de tijd toch).
Deze middag eerst nog een alcoholvrij Ricardke gedronken,
een boterhammetje gegeten en onze spudpalen opgehaald om richting de sluis van
Veere te varen.We waren de ‘charmes’ van
deze oude sluis even vergeten …. de muren lopen schuin af, ik had de tip-topjes
laag gehangen, maar niet laag genoeg … ik hoorde een onaangenaam geluid (van
oesterschelpen die gebroken worden) onder de waterspiegel, de wrijfhouten
zouden daar toch niets kunnen doen hebben … daarna al onze spierkracht gebruikt om het schip
van de kant weg te houden …
In Middelburg even moeten wachten op de “Blauwe Golf” …. Dat
is eigenlijk blokvaren door de bruggen. We waren maar met 2 motorjachten, dus
dat is vlot verlopen.
We hadden gisteren de havenmeester gebeld voor een ligplaats
(in de binnenhaven), we konden aan de steiger voor de brug liggen, we moesten
juist vandaag nog eens bevestigen voor het uur van aankomst.Blijkt dat onze ligplaats ingenomen is door
een ‘Cornelia’(die pakken altijd veel plaats in ) uit Amsterdam, maar er is nog plaats aan de andere kant
voor 20 meter … als we zeggen dat we 23 meter zijn … lukt dat ook nog Enfin, de steiger is effectief
20 meter, onze kont steekt een paar meter uit.
Het havengeld is hier ook niet van de poes, uiteindelijk normale tarieven
voor de kust, maar dat mogen we als spudpaalgebruikers best duur vinden: 2 euro/meter.
Maar de havenmeester/kok/clubuitbater was er eentje met gevoel voor humor en zo
heeft hij ons kunnen overhalen om bij hem sliptongetjes te eten, volgens hem,
de beste uit heel Nederland. Alles is perceptie, wij vinden die in de Graanschuur
in Terneuzen nog altijd de beste, kan ook liggen aan hun dessert, ze zetten de
fles advocaat gewoon op tafel als je coupe advocaat vraagt )…
Ik vrees hier een beetje voor ons schipje als we morgenochtend
opstaan … de meeuwen zijn hier serieus arrogant, er zat er al eentje met zijn
bek in ons slaapkamerluik te snuisteren … en ondertussen vond hij onze roef een
interessante wc …. Het is ook voor het eerst dat ik babyzeemeeuwen zie, dat
zijn zo van die grijsmuize donzen schijtertjes
We gaan nog een laatste maal genieten van een mooie avond in
Nederland (en ook onze watervoorraad een beetje bijvullen en de meeuwen van ons
schip houden).
Morgen varen we eerst richting Breskens om dan via den Bol
naar Terneuzen te varen …. Dat is voor mijn gemoedsrust, dat is 5 kilometer
verder varen, maar ik hoop op die manier de containerschepen te omzeilen …. de
putjes dat die trekken vind ik niet zo leuk.
Ik wens jullie nog een mooie avond en tot in België
Peter & Conny
Traject: Veere - Kanaal door Walcheren - Vlissengen
Vandaag vertoeven we de laatste dag op de meren, en omdat we
er nog maximaal van willen genieten, zal het een kort verslag zijn.
We hebben in de buurt van de Mosselplaat onze palen
uitgezet, uit de wind, smoeltje in de zon (nadeel neus weer maar eens verbrand),
zicht op Veere.En het is zoals we het
prefereren, heerlijk rustig.Tenzij je het
valkje (geen vogel, een zeilbootje) meetelt komen ze aanleggen op de
Mosselplaat om te picknicken, hun fokzeil hadden ze binnengehaald, maar hun
grootzeil lieten ze vrolijk wapperen . omdat er een stevig windje staat, maakt
dat ding storend veel lawaai tot .. het zeil scheurde .. einde picknick,
einde zeilen en einde lawaai
Morgen varen we naar Vlissingen, ons plaatsje is al geboekt
(in de binnenhaven) we kunnen aan de brug liggen dat plaatsje kennen we nog,
de laatste nacht op de Estée S daar doorgebracht.
Zo nu vlug buiten, verder genieten van een prachtige avond.
We lazen in de krant dat we de laatste week van juni een
hittegolf mochten verwachten, met alle mogelijke te nemen maatregelen.Er stond nergens bij dat we een trui nodig
hadden …. dat konden we hier goed gebruiken, het was hier deze voormiddag maar 17°C.
We (van deze keer had Peter het monopolie op het stuur) zijn
nog naar het einde van het meer gevaren, kunnen we nog eens naar het zeetje. Er
staat een stevige bries, ideaal om eens uit te waaien. Ze hebben me ooit
eens wijsgemaakt dat een roze lucht betekent dat het ’s anderendaags stevig gaat
waaien, deze klopt het in ieder geval!
’s Middags gingen we een kleinigheid gaan eten, er zijn twee
eetgelegenheden: een frituur en een pannenkoekenhuis … we hebben voor de pannenkoeken
gekozen, als middagmaal, moet kunnen op
vakantie.Dat was me daar een pannenkoek
… ik kreeg die met moeite op en ze heeft lang op mijn maag gelegen.Om die te verteren, hebben we een
strandwandeling gemaakt, aan de kant van de Noordzee staat er een strandpaviljoen
met serieus eten, jammer dat we dat niet op voorhand wisten. De wind is zo
strak dat je er op den duur hoofdpijn van zou krijgen
Het hoogste punt op de duin beklommen, vandaar heb je een
mooi zicht op: de Noordzee, het Veerse Meer, Neeltje Jans en Vrouwenpolder.
Daarna, met zand in onze schoenen, nog wat proviand gaan
inslaan in Vrouwenpolder, een kilometertje stappen … leeg en met meewind een
makkie, geladen en met tegenwind ging me dat al iets minder goed af
De wind is aangewakkerd, maar het zonnetje heeft het ook gewonnen
van het wolkendek, dus hebben we nog een tijdje op ons terras gezeten. We
zitten vlakbij het vertrekpunt van windsurfers, dus we geven onze ogen de kost …
en voor jullie er een verkeerde voorstelling van hebben, het zijn veelal mannen
van een gezegende leeftijd, het zijn vooral hun kunsten (of het gebrek eraan)
dat het bekijken waard zijn.Voor stoere
binken moet je de duinen over, aan de Noordzee zitten de kitesurfers.Er is hier ook een ‘woensdagavond’ zeilen,
die hebben we ook kunnen volgen.Wat
hier niet te vinden is zijn de snelle boten … de golven dat die maken moeten we
dus niet ondergaan, gelukkig maar, want we liggen nu al constant te ‘wiegen’ … als
er nog iemand een slaapliedje wil zingen, schommelen we vanzelf in slaap.
De nabijheid van een frituur is gevaarlijk … ik heb het
gevaar getrotseerd en ben frietjes gaan halen …. Hetzelfde wat we
thuis altijd vragen ….over het algemeen identiek, behalve mijn saté … dat was
met pindasaus … niet mijn ding.
Morgen ons laatste dagje op het Veerse Meer, dan moeten we
langzaam, maar zeker richting Terneuzen beginnen opschuiven.
Ik dacht wat moet ik nu vertellen over ons dagje op het meer
… maar gelukkig bestaat de dag uit 24 uur en kan er altijd iets onverwacht
gebeuren
Deze morgen was het eigenlijk nog vrij fris, het leek bijna
niet te geloven dat we tropische temperaturen zouden halen.Maar uiteindelijk liet het zonnetje haar zien
…. En zijn we uitgevaren met het rubberbootje (zonder fronsen , het was
zelfs Peter zijn idee). Onderweg ben ik
eruit gegaan (ik zou willen zeggen gesprongen, maar het ging stukje per stukje)
om een eindje te zwemmen. Dat wou ik
eigenlijk al in de Biesbosch doen, maar mijn goesting was rap over, er zwom een Nederlandse medemens (het is belangrijk dat ik zijn nationaliteit
vernoem) met een zwembroek op zijn hoofd voorbij …. Hij moest namelijk 'poepen'
Peter is me op een eilandje dan terug komen ophalen met het bootje,
vanop het water kon ik er niet terug in (strijkplanken zijn nu eenmaal niet
soepel). Daarna heb ik nog alleen
gevaren, Peter wou me al zwemmend tegemoet komen ….één probleem, we hebben een
zwemtrap, maar die is voorzien op de rubberboot, voor zwemmers is er een sport
te kort. Strikt genomen hebben we nog een ijzeren zwemtrap aan de schuine zijde
achteraan (maar geen idee hoe je er langs
de spiegel ooit zou kunnen uit kruipen). Dus geen zwemmen voor Peter (voorlopig
toch niet – zie verder).
En dan zou ik mijn verhaal moeten eindigen, maar er lag hier
een bootje in panne en die hebben ze moeten komen depanneren van de KNRM. Interessant
om te bekijken, maar om erover te schrijven??? Als je genoeg geduld hebt, komt
er misschien wel een grappiger verhaal op je pad….met dank aan Peter.
We gingen deze avond barbecueën, ik had worst (of course),
gemarineerde speklapjes en kippenboutjes uitgehaald. Peter vond de keuze van
die dikke speklapjes niet zo geslaagd … Tja,
eten wat de pot schaft. Alleen had ik er geen rekening mee gehouden dat hij
chef barbecue was, gevolg: hij heeft één speklapje overboord gegooid (en de braadpan
en de bbq ook) . Het zat zo, er was
nogal veel wind, aan stuurboord, naast de stuurhut was het windvrij, maar dat
is nogal smal voor een tafeltje met 2 vuurtjes: één voor de ‘pofpatat’ … zo
heet hier een patat in de pel en de champignons en een tefal bbq voor het
vlees. Hij wil het spek op de bakplaat
leggen, dat spat en terwijl hij zijn hand terugtrekt, begint alles te schuiven richting
het water ….. dus braadpan, bbq én één speklap duiken sierlijk in het Veerse
Meer. . We probeerden eerst met
de magneet alles op te vissen (sleutels heb ik er al eens mee opgevist, maar
een grote braadpan, dat lukte niet). Na een kwartier besluit Peter om al
zwemmend de meubelen te redden …. Het is
hier ongeveer 1, 70 meter diep, dus voelt hij met zijn voeten of hij
iets kan vinden … en jawel, eerst de braadpan, die dan met de magneet eruit
gehaald. Dan de bbq, die kon hij ook
traceren, maar die is niet van ijzer … dus moest hij erachter duiken. Ik was blij dat ik het niet moest doen, ik
zag vlak bij hem een kwal dobberen, brrr. Maar nadien moest hij zelf nog uit
het water geraken, hij is wel in de rubberboot geraakt (een prijs voor
elegantie kon ik hem daarvoor niet geven ), hij zal morgen wel links en
rechts een blauwe plek hebben, dàt en een verbrande vinger Bijkomend is ons dek gezegend met kruiden en
olijfolie … dat zal morgen met zout water moeten weggewerkt worden, want onze
zoetwatertank is bijna leeg
Peter wou bitterballen bakken, hij had precies niet veel zin
meer in bbq . Maar de wind was gaan liggen, dus heb ik het tafeltje op
het achterdek gezet en hebben we toch maar ons oorspronkelijk plan uitgevoerd.
Ons zeil boven het slaapgedeelte helpt enkele graden maar
als de wind er zich onder zet, maakt hij allerlei creepy geluiden.Dus vorige nacht een paar keer op geweest om
te checken of alles ok was.Omdat we dan
toch niet meer konden slapen, zijn we om 5:00 opgestaan.
Om 5:30 waren we al aan het varen, omdat we besloten hebben
om in één ruk door te varen naar het Veerse Meer, komt dat goed uit, kunnen we
nog met relatief frisse temperaturen varen. En zo konden we ook genieten van
een stralende zonsopgang.
In de Volkeraksluis hebben ze ons een half uur laten wachten.
Vandaag moeten we niets anders doen dan
tussen rode en groene boeien varen, we zullen ze kunnen dromen vannacht
We hadden opgeroepen
voor de Krammersluis en toen de sluisdeuren opengingen, was er een zeiljacht die
achter was toegekomen en die voor ons naar binnen glipte (wat op zich niet
moeilijk is, is gelijk optrekken van een BMW tegen vrachtwagen).Dat was niet naar de zin van de
sluismeesteres, de man kreeg op zijn donder van haar Dan begint te zeiler
tegen mij te neuten dat het niet leuk is om achter het schroefwater van een
motorschip te liggen, blablablabla .ik heb er niet op gereageerd (of maar een
klein beetje, door hem mijn rug toe te draaien , veel te warm om ruzie
te maken.
Op de Oosterschelde loopt het eerst lekker, kunnen we in
plaats van onze gebruikelijke 10 km/u een topsnelheid van 13 km/u halen. Aan de
Zeelandbrug keert het tij en moeten we tevreden zijn met een 8 km/u
Peter vroeg op een bepaald moment, wat is dat zwart blinkend
daar in het water bleek een zeehond met haar jong te zijn, schattig zulle.
De laatste sluis van de dag, de Zandkreeksluis, was ook een
makkie . Slechts 2 boten, we hebben het al anders geweten, soms worden we net
niet gestapeld
En dan nog een eindje op het Veerse Meer in Wolphaartsdijk
nog eens gekeken of we de Estée S (nu Watson) niet zagen liggen (niet gezien
tussen al die masten).En nu hebben we
onze palen neergelaten aan de Zandkreekplaat. Onze dieptemeter had even
voordien kuren, maar gelukkig kwam hij er weer door tijdens het aanmeren (met
de Estée S ooit omhoog gevaren hier, ze hebben ons me zwaar geschut moeten
depanneren in de tijd ). Bijna
tien uur gevaren in deze hitte, maar het viel al bij al wel mee tegen dat we
op ons terras konden zitten, was er een verkoelend windje, de zon zat achter de
wolken en de temperatuur was terug draaglijk
hebben wij nog even genoten.
We hebben eerst en vooral ons zeil (om de voorste roef af te
dekken) bovengehaald, dat hadden we vorig jaar gekocht NA de hete zomer ... het
mag eindelijk uit de verpakking.Benieuwd naar het resultaat.
Peter heeft zijn vismateriaal bovengehaald en is bezig het water
hier leeg te vissen . Ik verslind boeken en kijk naar bootjes, elk zijn hobby
Dan nog een heerlijk barbecuetje … en de dag is voorbij gevlogen.,
Nu is het hier rustig, de zondagstoeristen zijn terug naar
huis, nog een enkeling ligt hier voor anker.
We gaan nog verder genieten van de prachtige avond en ook
beslissen wat we morgen gaan doen. We houden jullie op de hoogte.
Om 9:00 stipt lagen we voor de sluis, maar er kwamen er meer
van de andere kant, dus dat was de eerste vertraging. De andere vertraging had
alles met het tij te maken, jammer genoeg tegenstroom, dus was dat tegen 7 à 8
km/u tuffen.
Het eerste deel is voor Peter zijn rekening, varen op de
Delftsche Schie is varen door smalle bruggetjes.Maar de doortocht verloopt vlot (we hebben
eigenlijk maar een keer minder vlotte bediening gehad, dat was in Haarlem, de
enige plaats waar we bruggeld moesten betalen!!!). Hij heeft gevaren tot en me
Parksluizen (best een lang smal ding, 5,5 breed).
En dan is het mijn buurt … varen door Rotterdam voelt als
varen op een rollercoaster … door de waterbussen, watertaxi’s, vrachtvaart,
pleziervaart … is het hotsen en klotsen geblazen.Ik heb de kasten nog niet opengetrokken om de
(eventuele) schade vast te stellen. En het ironische van alles is dat er voorbij
de kern van Rotterdam een bord staat dat vanaf die plaats snelvaren is
toegestaan????
En het gaat traag maar zeker verder…. Tegenstroom …. Vorig
jaar hebben we hetzelfde traject afgelegd en hebben we overnacht in Ridderkerk,
maar daar lig je ook niet echt rustig …. Dus we bijten door … we willen naar de
Biesbosch.Op de Dordtsche Kil was het lekker
druk van de beroepsvaart, maar ze hebben plaats zat en van hun golfslag hebben
we nauwelijks hinder. Hoe dichter we bij de Moerdijkbrug komen, hoe meer
powerboten we tegenkomen … en de tweede kermisattractie van de dag is een feit
Aan de Moerdijkbrug heb ik mij eventjes onsterfelijk belachelijk
gemaakt, roept er een vrachtschip op om te vragen waar ik naartoe vaar, ik zeg
we gaan elkaar stuurboord-stuurboord passeren (ik heb dat altijd eens willen
zeggen, klinkt zo lekker professioneel ), dan zie ik plots dat SPORT ook
helemaal aan bakboord door de brug mag … we zijn elkaar dus inderdaad stuurboord-stuurboord
gepasseerd …. Op 500 meter van elkaar
En dan kunnen we onze stal bijna ruiken, eindelijk halen we
10 km/u en stomen we de Biesbosch binnen.En ver zijn we er niet ingevaren, maar we liggen perfect: in de verte
zien we de Moerdijkbrug, schepen zien we varen op de Amer én op de Nieuwe
Merwede, honderden zwanen dobberen vrolijk met ons mee.
Blij dat we blijven doorvaren zijn, de motor heeft 9,5 uren
gedraaid.Normaal gezien was de planning
om morgen verder te varen …. Maar we gaan onze Italiaan (Iveco motor)een dagje
rust gunnen
We hadden nog een koude schotel mee … die hebben we met veel
smaak opgegeten (tijdens de vaart enkel een tas soep verorberd).
Deze morgen kwam er een schuit in de buurt liggen versierd met
wimpels en ballonnen. Een
verjaardagsfeestje van een tweeling …. Jarig in november, maar vandaag
pedagogische studiedag, dus ideale dag om dat te vieren. Originele manier om te vieren, je moet geen
zwembad afhuren, zorg voor genoeg waterspeeltjes en de kinderen kunnen zich
uren bezig houden in het water. De
mensen vroegen toestemming om ons schip te betreden om boodschappen te doen. Geen probleem uiteraard. Later staat er plots iemand op ons achterdek
om dan doodgemoedereerd eens naar de sluis te gaan kijken, terwijl wij in de
stuurhut zitten …. Wel een probleem …. Uiteraard. Toen hij terug kwam kon hij niet meer door,
ik had de doorgang versperd met een tuinstoel. Man stond raar te kijken … En
hem dan zijn vet gegeven, dat je niet ongevraagd op iemand zijn schip loopt en
al helemaal niet langs het achterdek. Dat dit onze woning is en dat ik ook bij
hem niet zomaar ongevraagd in zijn achtertuin kom. Man stond nog steeds raar te kijken en vroeg
of hij dan aub terug naar zijn boot mocht.
Geen probleem … uiteraard
En verder hebben we de horecazaken rond het sluisje onveilig
gemaakt. Het is daar zalig zitten … en
dan te bekijken hoe de schepen binnen varen … dat lukt hun allemaal vrij rap,
onze rem pakt zo goed niet … bij ons is het op het gemakske.
En hebben we eindelijk sliptongetjes gegeten … het zal waarschijnlijk ons laatste
restaurantbezoek van de reis zijn ….
Deze morgen op de weegschaal gestaan … er zal aan de vakantiekilo’s moeten
gewerkt worden
Het is 21 juni en ze verwachten binnenkort een hittegolf ….
Hoog tijd om proviand op te slaan om te kunnen barbecueën. Onze diepvries zit
vol met vlees … we zullen de rest van de reis niet verhongeren.
En meer valt er eigenlijk niet te vertellen, we hebben
eigenlijk niet meer gedaan dan chillen
Deze morgen om 9:00 stipt voor onze eerste brug, maar onze Haarlemse brugwachter was iets
minder stipt, om9:26konden we pas doorvaren en zeggen dat die
brug gisteren de ganse dag gewoon openstond . Op den duur roept de schipper achter ons ook
op, met de mededeling dat hij achter dat Italiaans schip ligt, we varen nochtans
onder Belgische vlag Brugwachter
zegt doodleuk we komen rustig naar daartoe . Dat was wel heel erg rustig. Kunnen we eindelijk door de brug, komt er en
zeiljacht (aan de andere kant) eventjes dwars voor liggen voor de tweede maal deze
reis onze scheepshoorn gebruikt (ook de
brugwachter zag al een aanvaring gebeuren) hij was net in tijds weg, even een handje
ter verontschuldiging en dan enorm geïnteresseerd in zijn stuur
Vandaag massas brugjes .. ik heb geteld tot 15, dan heb ik het
opgegeven . ik ben stijf, iedere keer als Peter aanzet om door te varen, doet
mijn lijf mee alsof ik daarmee de draairichting kan beïnvloeden
Het positieve hoe verder we vorderden, hoe beter het weer werd
we varen duidelijk naar het zuiden . Hoe chiquer ook de villas worden we naderen
duidelijk Wassenaar en omgeving.
We hebben onderweg weer het kleurrijke broertje van de Oryx
gezien, ligt nog op dezelfde plaats als drie jaar geleden, maar nu met meer franjes.Des goûts et des couleurs on ne discute pas
maar geef ons toch maar onze blinkende, sublieme versie van Langerbrugge.
Over couleurs gesproken, ons doel was Leidschendam daar
ben ik vorig jaar een kapsalon binnengestapt om mijn zwarte lokken te laten
blonderen.Dit jaar moest deze make-over
niet, juist voor de reis heb ik alle kleur uit mijn haar laten knippen en ben
ik voor grijs, maar wijs gegaan
En voor velen zal dit plaatsje niet veel zeggen (je weet wel
de goûts ..) maar wij vinden dit een heel leuke plek . Even waren we teleurgesteld,
er was geen ligplaats meer.Maar aan de
kerk hadden we nog een waterkansje er
moest dan wel een bootje verlegd worden maar geen probleem zelfs de
sluiswachter is eigenhandig komen helpen om alles in goede banen te
lijden.
Ik denk dat we nooit dichter bij een kerk zullen liggen dan nu
en dan drinkt onze Peter een biertje, staat er oa op het etiket: holier than
the pope
Daarna het stadje in om nog proviand op te slaan onze
favoriete kaaskroketten hebben we tot nu toe nog alleen maar hier gevonden
En dan gaan eten we kozen (misschien met de Oryx/Gorinchem in
ons achterhoofd of omdat ze ons voor Italianen aanzien hebben deze ochtend?)
voor Italiaans. En dat was de best
mogelijke keuze (na onze lamentabele beslissing van gisteren) dat we konden maken. Het was super lekker . Zo smaakvol dat we
het wel even met jullie willen delen
Als aperitief: Aperol Spritz . We hadden die direct moeten
uitdrinken, maar we waren aan het oefenen voor de perfecte blogfoto onnozel
doen, gieren van het lachen (contradictie met grijs en wijs), maar uiteindelijk
werd het hoog tijd om die uit te drinken, want ons voorgerecht kwam er al aan
Voorgerecht: coquille saint jacques. => Lekker, echt lekker
Hoofdgerecht: roodbaars met risotto => Bijlange niet slecht
Dessert: Tiramisu van aardbeien => om duimen en vingers van
af te likken
En nu denken we aan onze nachtrust voor ons ligt Antonia,
achter ons Christina (van Antwerpen) en naast ons wordt er over ons gewaakt . We
denken niet dat we ons alarm moeten zetten vanavond
Deze morgen gewekt
door een alarm … onze dieptemeter … van zodra we maar 60 cm onder het schip hebben,
gaat er een alarm af. Interessant tijdens
het varen, aangemeerd is dat iets minder efficiënt, tenzij je het als wekker
gebruikt
Tijdens het ontbijt
zagen we de dreigende wolken op ons afkomen, sein om Mooie, maar onstuimige,
Nel de rug toe te keren.
Bij de doorvaart
in Haarlem moet je bruggeld betalen, de eerste brug mochten we door om aan het
havenkantoor onze schulden te vereffenen.
Meteen ook maar betaald voor een nachtje Haarlem. En dan een beginnersfoutje SCHAAM SCHAAM …. We
blijven even aangemeerd wachten op de spoorbrug, tot Peter na een half uur eens
op de kaart kijkt en ziet dat we eronder door kunnen. Tja, dat heb je als je onzacht gewekt wordt,
dan ben je wel op, maar de hersentjes slapen dan nog half
We herinnerden ons
weinig van Haarlem, Peter dat we aan een brug lagen waar veel bussen
passeerden, ik dat we moesten schuilen voor de regen in een café. Dus maar het logboek
erbij gehaald.Dit stond er in over
Haarlem – woensdag, 18 mei 2016:
In Haarlem wordt ons een ligplaats aangewezen vlakbij een
drukke baan…
Toen we de stad introkken, dan was er een regenbui om u
tegen te zeggen – we zijn gaan schuilen in een café, van moeten hé …
Je ziet, met onze memorie is niets mis
Deze keer hebben
we onze stek zelf kunnen uitzoeken, we liggen een stukje rustiger, enkel de
elektriciteitskast is defect hier, maar ach …. we kunnen al weken teren op
zonne-energie …. En het weer, we zijn met regen aangekomen, maar toen we naar de
stad gingen, kwam de zon erdoor …. En moesten we op een terras iets drinken,
van moeten hé
Onze tweede fout
van de dag, op de grote markt iets gaan eten, mijn keuze viel nog mee, maar
Peter kreeg twee droge boterhammen met kaas- en vleeskroket.Het terras bij de buren kreeg voor hetzelfde
geld een croque monsieur met een kroket … duidelijk het verkeerde terras
gekozen
En voor de rest
van de dag in de stad rondgestruind, gesnuisterd in leuke winkeltjes (niets
gekocht, het voordeel van wonen op een schip = geen plaats).
Ik zag in een
boekhandel een boek liggen over Haarlem,-Noord, het vroegere Schoten.Daar moest ik het mijne van weten, was er
eenconnectie met het Belgische
Schoten.Niet dus, door de zanderige
bodem konden ze hier hun landerijen niet ‘omheinen’ met sloten, dus moesten ze houten
SCHOTEN gebruiken, zo simpel kan een naam aan een dorp gegeven worden.Doet me er aan denken, ik moet ooit eens de
herkomst van Aarschot opzoeken
Misschien tot
morgen, misschien tot overmorgen, maar zeker tot binnenkort (mijn beltegoed is bijna op ).
Gisterenavond is
de havenmeester ons schip voorbijgereden, zonder havengeld te innen … dat is
dan weer 20 euro in de pocket
Vandaag een
redelijk tripje voor de boeg, vooral door de hele resem bruggen en sluizen. En dat
neemt wat tijd in beslag, Peter & ik hebben ongeveer even lang achter het
stuur gezeten (Peter al wachtend/dobberend voor bruggen en sluizen – ik al
varend )
In Wormermeer (en
met uitbreiding Zaandam) staan veel majestueuze oude pakhuizen (al dan niet nog
in gebruik). Zo is/was er een rijstpellerij, een cacaofabriek, een zeepziederij,
een koekjesfabriek (Verkade), ….
Er lag daar ook
ergens een aanzienlijk jacht (een Azimut 60) vlakbij een garage ‘Wij repareren
alles’ … dat vonden we wel grappig, dus rap een foto getrokken …. Roept er
iemand vanop dat jacht, van België? Peter:
ja dat klopt.Mijnheer Azimut: Wij van
Antwaarpen!
Toch fier dat we
met dit schip op de Zaan varen, we zijn hier een paar jaar geleden eens komen
kijken naar een varend woonschip, zonder stuur, met een interieur dat op
instuiken stond, compleet onoverzichtelijk om ermee te varen … maar ….met een (houten)
spudpaal Op internet zag het
er nochtans heel mooi uit.
Op het Noordzeekanaal
ben ik in mijn element …. Marifoon uitluisteren, de coasters, vrachtschepen,
jachten … alles in het oog houden … I love it! Peter is iets minder
enthousiast, voor hem zijn al die nevengeluiden storend (oproepen op de
marifoon, overvliegende vliegtuigen, geronk van motoren van andere schepen,
kranen die lossen/laden) hij luistert eigenlijk constant naar het geronk van
onze motor (niet bewust, maar als er een verandering in bijvoorbeeld het
toerental is heeft hij het gegarandeerd gehoord). Enfin, na een kilometer of 10
waren we ervan af.
En nu liggen we op
Mooie Nel … Peter heeft al eens een biertje gedronken met die naam, hij vond
het best een lekker biertje . Het
meer (eigenlijk een brede waterloop) is niet onaardig, maar het is hier wel
luidruchtig, we liggen hier op gelijke hoogte met Amsterdam, en de vliegtuigen
stijgen of dalen hier niet zo heel ver vandaan.
En ik vind het hier één van de mindere plekken …. niet omdat Nel zo mooi is maar dit vaarwater is te verleidelijk voor snelvaarders om zich aan
de wettelijke 12 km/u te houden, gevolg: we gaan hier regelmatig serieus over
en weer, onze spudpalen moeten zich constant opnieuw vastzetten.
Maar strakjes is
het tijd voor de boterhammetjes, dan vaart iedereen binnen, dan wordt het hier wel
rustig (op het water tenminste).
Morgen varen we
verder, naar spudpaal vriendelijk gebied
Toen ik deze
morgen uit de douche kwam, had Peter zijn strooien hoed al op… dat kan maar één ding betekenen dat we
vandaag niet varen en hier lekker blijven liggen .. want … het zonnetje schijnt
En eindelijk, na weken
*nog
eens een klusje gedaan
*nog
eens mijn tankini kunnen aandoen (al is de waarheid eerder na jaren, maar ik
kan er nog/terug in )
*nog
eens onze parasol kunnen uithalen
*hebben
we de barbecue nog eens bovengehaald
*kon
Peter nog eens naar hartenlust vissen
*kunnen
we onze ramen afdekken met onze nieuwe zonnewering
*ben ik
iets met de zonnecrème factor 5
*gebruiken
we onze Sodastream om frisdrank, met liters, te maken
*zullen
we niet kunnen slapen omdat het te warm is
Morgen starten we
de motor weer, en zien we wel waar ons Mira ons brengt, want eindelijk, na weken …. moeten we er toch eens werk van
maken om richting België te varen.
We kunnen het kort
houden vandaag. Vanmorgen eerst nog proviand
ingeslagen in Alkmaar en de motor gestart voor een vaarrit van 10 kilometer. We liggen nu zo’n 6 kilometer van Zaanstad,
in De Woude. We hebben een soort tweede
natuur ontwikkelt om ons altijd ergens uit de wind te leggen, alleen dat moest nu helemaal niet … het is SCHITTEREND
weer (ze spreken nog van onweer, maar dit kunnen ze ons niet meer afpakken).
Het is hier druk op
het Kogerpolderkanaal, maar iedereen is
in een goed humeur, dus het is hier leuk vertoeven. En Peter zegt dat de bikini’s
tegenwoordig hard op de beha’s lijken …. De dames zitten gewoon echt in hun beha, waarschijnlijk hadden ze het zo warm
niet verwacht.
En ondanks de
boodschappen van deze ochtend, hadden we geen zin om te koken met dit mooie
weer. Ik ben naar het frietkot gestapt, ligt hier 300 meter vandaan, om lekkere, vettige kost te kopen
Nog geen idee wat
we morgen gaan doen, met zo’n weer is een mensch geneigd om te blijven liggen
waar het goed is ….
Laat de zomer maar
komen …. en blijven
Tot morgen,
Peter & Conny
Traject: Alkmaar - Markervaart - Kogerpolderkanaal - De Woude
).
Enfin, de steiger is effectief
20 meter, onze kont steekt een paar meter uit.
Het havengeld is hier ook niet van de poes, uiteindelijk normale tarieven
voor de kust, maar dat mogen we als spudpaalgebruikers best duur vinden: 2 euro/meter.
Maar de havenmeester/kok/clubuitbater was er eentje met gevoel voor humor en zo
heeft hij ons kunnen overhalen om bij hem sliptongetjes te eten, volgens hem,
de beste uit heel Nederland. Alles is perceptie, wij vinden die in de Graanschuur
in Terneuzen nog altijd de beste, kan ook liggen aan hun dessert, ze zetten de
fles advocaat gewoon op tafel als je coupe advocaat vraagt 
…. Hetzelfde wat we
thuis altijd vragen ….over het algemeen identiek, behalve mijn saté … dat was
met pindasaus … niet mijn ding.
Bijkomend is ons dek gezegend met kruiden en
olijfolie … dat zal morgen met zout water moeten weggewerkt worden, want onze
zoetwatertank is bijna leeg 
. Maar de wind was gaan liggen, dus heb ik het tafeltje op
het achterdek gezet en hebben we toch maar ons oorspronkelijk plan uitgevoerd. 
. Op den duur roept de schipper achter ons ook
op, met de mededeling dat hij achter dat Italiaans schip ligt, we varen nochtans
onder Belgische vlag 
