Gisterenavond nog een staaltje van oog om oog, tand om tand
meegemaakt, al was het eerder melktandje om gans gebit 😊.Peter had, we geven het toe, licht
provocerend (maar vooral omdat we indien we nog maar eens wegvlogen van onze
plek, we konden aantonen dat aanmeren op de daartoe voorzien steiger geen optie
was), een foto gemaakt van de jachten (-15 m) die de ligplaats hadden ingenomen
voor jachten van + 15 meter.We hebben
het geweten, iets later was er een van die jachteigenaren die zijn drone had
bovengehaald en die minutenlang (kan ook maar 1 minuut geweest zijn, maar het leek
heel lang) boven ons laten brommen heeft.Want dat filmen is één ding, maar dat geluid gelijk van een dikke
bromvlieg is wel echt irriterend.Maar
we hebben al onze vingers keurig in ons vuistje gehouden en ons absolute best
gedaan om het ding te negeren, dan is de lol er natuurlijk rap af voor die kerel
😊.
Ook was er eentje die om 23 uur zijn groep nog eens wou
uittesten, maar blijkbaar had dat ding te lang stil gelegen, want het lukte niet
om het aan de praat te krijgen, maar we waren bijna vergeven van de stank van
de uitlaatgassen.
Toch leuk zon tijdelijke buren, zo weten we tenminste wat
geschreven in onze blog 😊😊
Vandaag ook te weten gekomen dat we de nieuwe Bato op een
haartje gemist hebben, zij zijn uitBruinisse vertrokken rond het uur dat wij er toekwamen gisteren.
Deze morgen om 6u45 al ons keire gekeerd gelijk ze in ons
dialect zeggen, richting Tholen.Onze
laatste Nederlandse stopplaats.Hier
komen we regelmatig als we den groote
oversteek maken via de Ooster-en Westerschelde naar Terneuzen of als we binnendoor
via Antwerpen terugkeren naar onze heimat.De sluis gedeeld met een klein jachtje 😊😊 (zie foto).
Als de wind, die vandaag waait de voorbode is voor de
volgende dagen, is de beste optie,
binnendoor, via Antwerpen. Het stormt hier voor het ogenblik, de vallen,
schoten, trimlijnen (of hoe die touwen aan de masten van een zeiljacht ook heten?) geven
een kakofonisch concertje ten beste.We
hebben geen zin om via Hansweert te gaan, we varen tenslotte met ons huis met
inboedel en we willen onze glazen en borden nog even in intact houden.
In Tholen werden we al opgewacht door Lydia, de
havenmeesteres.Wind of geen wind, hier
moeten we met de boeg naar buiten liggen, veel plaats om te keren was er niet,
maar Lydia zei dat het kon, en als Lydia zegt dat het kan, dan doet Peter dat
ook probleemloos 😊
We hebben nog een uurtje kunnen genieten van het zonnetje,
goed beschermd uit de wind, maar dat zijn de goedweer goden in weekend gegaan
en heeft de regengod het volledig overgenomen.
We zijn al 11 dagen in Nederland, en het worden er geen 12,
maar we hebben nog geen kibbelingen gegeten, daar gaan we subiet verandering
inbrengen zie 😊
Tot morgen, normaal gezien terug vanuit het vaderland,
Vandaag extra vroeg uit de veren, het kriebelt om naar het Grevelingen
Meer te varen.
En als het kriebelt, dan zit je om 6u15 al vrolijk aan je
stuur te draaien.
En zo vroeg varen, heeft natuurlijk ook als voordeel dat je
niet moet wachten aan de Krammer- en de Grevelingsluis.We waren al rond een uur of 9 aan de
jachthaven van Bruinisse om onze 7-dagen kaart (vergunning om aan de eilandjes
aan te meren) te kopen.En dan stante
pede naar de Archipel.Daar hadden we in
2014 met de Estée S gelegen, we vonden het daar zo mooi dat we er nog eens wilden
liggen.Plaats zat daar, aangemeerd,
alle gordijnen toe tegen de zon en klaar om een aperitiefje te drinken.Welgeteld één slok heb ik gedronken, toen
kwam dat vrouwmensch van natuurbeheer binnenvaren en riep ze: Je mag hier niet
liggen, enkel boten tot 15 meter.Toen
Peter vroeg waar we dan wel terecht konden, kregen we geen antwoord.Ondertussen was er al een jacht van 15 meter
(de gelukzak) aan het aandringen om onze plek in te nemen, we kregen amper (lees geen) tijd om een nieuwe plaats te zoeken.We zijn dan maar van armoe ter hoogte van
Stampersplaat op ons palen gaan liggen.
En eigenlijk, het zicht is hier grootser, geen last van
buren én vlakbij een zeehondenkolonie. Dus
we kunnen beestjes spotten.Van beestjes
gesproken, dazen, die vliegen hier al ganse dag rond ons oren.In het begin mepte Peter ze nog dood, maar ze
zijn te talrijk, we ondergaan nu gewoon de wet van de sterkste 😊.
Ondertussen eens gecheckt op de website en effectief,
jachten groter dan 15 meter mogen niet aanmeren aan de eilanden, ze mogen wel
in de werkhavens of aan een paar minder
aantrekkelijke buitensteigers liggen, gezellig. We zien op diezelfde website
dat we niet mogen overnachten waar we nu liggen.Peter zou ter plaatse blijven, maar mijn
gemoedsrust zegt, naar de voor ons voorziene plaats varen. Alleen, die steiger ligt vol, met jachten van
10 tot 15 meter.Dus zijn we maar ergens
op ons palen gaan liggen in de buurt, hopelijk derde keer goede keer.
Enfin, de manier waarop we hier letterlijk weggejaagd zijn,
heeft ons doen besluiten om morgen al het zoute water, met haar zuurpruimen, de
rug toe te keren.
Wat grappig was, rond een uur of drie heeft het gedurende
een ganse minuut enkele druppels geregend, eerlijk waar, niet meer dan dat en
het gevolg, praktisch geen kat meer te zien op het meer, terwijl er even
voordien nog -tig jachtjes waren.Salonvaarders
😊
Beste lezers, sorry voor de wat negatieve insteek, komt
morgen weer helemaal goed 😊
Stay calm,
keep cool,
Peter &
Conny
Traject: Dinteloord
Volkerak Krammer Grevelingen Meer (Stampersplaat)..
We liggen in Dinteloord, buiten, maar vol, verwachting.
Deze morgen rond een uur of 9 vertrokken om nog een laatste
nachtje op de Dintel door te brengen.We
konden vlot door de spoorbrug varen, dat is in het verleden al anders geweest.Twee uur later hebben we onze paaltjes laten
zakken, bestemming bereikt.De ankerbol
in de mast en onze zeteltjes uitgezet,
klaar voor een namiddagje niksen.Maar
we zijn niet in onze zetels geraakt, we bedachten dat we op een groot anderhalf
uur van Dinteloord zijn. En dat we daar jaren geleden eens met de Estée S
geweest waren en we hadden daar zo goed gegeten in dat restaurantje aan de
haven.Dus, inderdaad, paaltjes omhoog, ankerbol
uit de mast, en de kippenworst terug in de ijskast 😊.
We passeren hier voorbij heel wat exotische plaatsjes: Lamgat,
Nolleke Sas, Standdaarbuiten, Stampersgat, Kaas-en Broodpolder, Slobbegors.
Juist voor de jachthaven valt mijnen euro dat ik nog in niemand
ziet mij hier toch tenue ben, dus vlug naar beneden gegaan om mijn ik leg aan
in een jachthaven plunje aan te trekken.
We liggen op een kopse steiger, maar we hebben er niet de
beste uitgekozen, we zullen vanavond niet te zat mogen terugkeren van het restaurant,
want het is hier maar een gammele bedoening.Maar eerlijk is eerlijk, dit is niet de passantensteiger, die zit er wel
ok uit. We liggen tussen 2 Stormvogels (jacht en vrachtschip).
Eerst gaan reserveren in het restaurantje, dan terug naar
boord om te aperitieven.Het is hier
30°C, maar het voelt zo absoluut niet aan, er staat hier een strak, afkoelend windje.
En Peter geniet van zijn speciale biertjes die hij gekregen heeft, speciale
naampjes ook.En voor de rest houden we
ons onledig met jachtjes en grotere exemplaren kijken.
Dan uitgebreide was- en scheerbeurt, we gaan uit eten
pakje aan (t is in t wit vandaag, dus we gaan best niets kiezen met tomatensaus
😊).
Na dit verslagje, gaan we nog een korte wandeling maken, zodat
we maximale honger hebben 😊
We gaan het ons laten smaken, tot morgen vanop zout water
Ik dacht deze morgen, wat moet ik in hemelsnaam vanavond in
onze blog schrijven? Ik kan maar best copy/paste doen. Want we liggen nog
steeds op ons zelfde paradijselijke plekje.
We hebben alle twee slecht geslapen deze nacht, Peter had
last van zijn verbrande schouders, vissen met een marcelleke aan kan zo zijn
gevolgen hebben 😊
En ik? Ik ben een stresskonijn.Gisterenavond vloog er een drone boven onze
boot. Aantasting van onze privacy is één ding, maar dan begin ik mij af te
vragen wat ze boven ons Mira kwamen doen.Buiten het loze vissertje en zijn matrone in haren zetel, was er echt niets
te zien 😊. Maar soit, alle scenarios zijn de revue
gepasseerd, ik lees te veel thrillers denk ik.Ik zag ze al midden in de nacht ons schip enteren en al ons goudwerk
stelen.En dan had ik weer medelijden met
de dieven, ze zouden het equivalent aan benzine of diesel vervaren hebben
Vandaag hoop ik dat er geen drone boven onze kop vliegt,
want ikke, ik zit in mijn bad. Buiten. Op het achterdek. Zalig. Daar droom ik
al jaren van, om op het dek, in de vrije natuur in mijn bad te zitten. Ik blijf
hier nog even zitten, ik schrijf hier de blog, ik ga hier aperitieven, ik ga
hier eten, ik ga hier op de lotto spelen en mijn slaapmutsje drinken. Peter had
ook een foto getrokken daarvan voor op de blog, maar ik vind dat niet voor
publicatie vatbaar 😊.
En Peterlief, die heeft deze voormiddag geklust en gepoetst
en neemt deze namiddag een snipperdag, nu zit hij languit in de zetel, voeten
op mijn bad
En dan wou ik nog even een grote pluim geven aan de beroepsvaart.
Er passeert hier regelmatig een vrachtschip, en stuk voor stuk varen ze heel
langzaam voorbij.Ook de pleziervaart
doet zijn best, al zitten er daar een paar vruchten van de eik bij, maar dat is
gelukkig een minderheid.
Morgen varen we richting zout water, ons Mira is daar niet
al te zot van, dan komen haar gecamoufleerde foutjes boven water, dan zie je hier
en daar een roestplekje verschijnen. Maar ach, lieve Mira, niets van aan
trekken, we worden allemaal een jaartje ouder 😊
Zalig weertje hé, deze morgen opgestaan onder een stralende
zon, enkel nog een schraal windje, maar we klagen niet zulle. Ik heb het maar
over het weer omdat ik niet weet wat anders te vertellen.
Of het moest zijn dat we deze morgen een ankerbol met een
identiteitscrisis gered hebben.Toen ik
naar voor liep zal ik iets zwart drijven in het water, onze ankerbol, de arme
stakker was waarschijnlijk liever anker geweest dan bol.We hebben hem uit het water gevist en terug
in de mast gehangen waar hij hoort (met een zesdubbele knoop deze keer 😊).
Of het moest zijn dat ik voor verpleegster gespeeld heb, Peter
heeft in zijn hand gesneden met een stanleymes.Ik heb er dus een grote pleister opgeplakt en een windeltje rond gedaan.
Of het moest zijn dat ik eens wou testen hoe die
polijstpasta voor aluminium werkt.Eens
een klein stukje proberen.Met mijn
mooiste shortje (lees enige short waar ik nog in pas) aan.Resultaat: ik vuil, als zwarte piet niet meer
mag, ik ben alvast een waardige vervangster 😊. Mooiste
shortje is nu werkshort en den aluminium, tja ook niet echt een verbetering.
Of het moest zijn dat we vooral genoten hebben van deze
mooie dag.
Vanavond gaan we de overschot van de barbecue opeten. En dan
genieten van de zonsondergang
We hebben de kanalen achter ons gelaten, we liggen nu op de
Mark, een kronkelende rivier die ter hoogte van Standdaarbuiten of Stampersgat
(is niet duidelijk waar precies diezelfde rivier verandert van naam) overgaat
in de Dintel.
Vanaf nu zijn we op bekend terrein. Dit is een vaste stopplaats
of in het begin of op het einde van onze vakantie, nu hebben we nog 2 weken te
gaan, voelt raar aan.
Nog even over gisteren.Rond een uur of 11 zijn Roland & Dorine gearriveerd, we zaten nog
koffie te drinken bij de buren, sympathieke mensen uit Dordrecht.
We hebben Roland & Dorine eerst meegenomen op reverse
cruise , in achteruit dus van de steiger naar de kade aan de overkant, dat is
wel de horeca kant, maar we vermoeden dat het er een pak rustiger zal zijn
vanavond (en dat bleek uiteindelijk ook te kloppen, want we hebben goed geslapen).
Daarna rustig een aperitiefje gedronken, beetje bijgebabbeld,
het stadje verkend.Tilburg is een
levendige studentenstad met veel winkels en tal van terrasjes.Maar wij hebben het bij window shopping
gehouden (Peter had zijn portefeuille toch niet bij 😊).
Niet lang nadat we terug aan boord waren, zijn Patrick en
Waijung ook gearriveerd met hun camper.Eerst hebben ze het eten voor de BBQ afgezet.Ik weet het, vlakbij al die horeca zitten en
toch zelf barbecueën? Tja, onze havenmeester zijn barbecues zijn nu eenmaal
top, maar hij heeft altijd vlees mee voor een half leger 😊.
En uiteindelijk, door de Coronamaatregelen mochten we toch niet alle zes aan
één tafel zitten. Maar ik wijk af, vlees afgezet, de camper naar de camperplek (zon
4 km van ons) gereden en dan zijn ze met de minifietsjes naar de boot gekomen.
En het was een gezellige avond, onze havenmeester stond te
bakken aan de kant van de kade, hij had nog veel bekijks, hij had al wat
potentiële klandizie. Stel je voor BBQ chez Mira-Ceti, met topchef Patrick 😊.Op een bepaald moment is de uitbater van de Friterie
(rechtover ons) nog langs geweest, hij heeft een stuk vlees gekregen en in ruil
hebben wij van hem een pak friet gekregen. Nadat we ons buikje meer dan rond
gegeten hebben, gingen de vrouwen nog een ijsje halen, om die laatste gaatjes
toch zeker nog te vullen, maar alle ijszaken waren al gesloten. Dan maar op
zijn Hollands afgesloten met een stroopwafeltje 😊
Rond een uur of tien zijn Roland & Dorine met de auto
teruggekeerd naar Langerbrugge en Patrick & Waijung met hun fiets naar de
camper.Dank je wel lieve vrienden, voor
de leuke attenties, het lekkere eten en voor het aangename gezelschap, we
hebben ervan genoten.
We hadden nog een halve fles wijn over, die wilden we aan de
buren uit Dordrecht geven (zij zijn ook aan de kade komen liggen), we hadden tenslotte
koffie en water (wat niet in hun tank kon) gekregen.Wijn voor water, mooie deal toch?Maar we hebben uiteindelijk de fles nog samen
uitgedronken 😊
Vandaag een kleine 6 uur gevaren, maar alle bruggen gingen
ruim op voorhand open, de sluizen stonden praktisch allemaal klaar, het ging
gelijk een liertje van een cent.
Dus nu gaan we onthaasten, er is hier niets te doen, we
kunnen niet van boord, geen huis in de buurt, er passeert af en toe een schip
of een jachtje wat gaan wij uitgerust van onze vakantie thuiskomen 😊
Verwacht jullie morgen maar al aan een saai verslag van het grote
niets 😊
Hou jullie recht,
Peter & Conny
Traject: Tilburg - Dongen - Oosterhout (splitsing Wilhelminakanaal-Markkanaal) - aan kilometerpaal 11,9 op de Mark.
Deze morgen zijn we als 2 zombies uit ons bed gekropen, ik
klap niet graag uit bed, maar nu ga ik ons nachtverhaal eens uit de doeken
doen.
Toen we gisterenavond terugkwamen naar ons Mira, zagen we
dat de steiger ingenomen was door jeugd, op een picknickdeken aan het genieten
van een avondzonnetje. We hadden al door dat we niet aan de rustige kant van de
kade lagen.En hoe later de avond hoe
schoner, en vooral hoe luider, het volk.Alles was aanwezig voor een sfeervolle vrijdagavond: bier, wijn, hasj en
de top 50 van de veel te luide psychedelische muziek.We zeggen tegen elkaar, ach we zijn ook jong
geweest (bij ons was dat natuurlijk wel met limonade en koekjes 😊)
en nemen dan ook maar een extra slaapmutsje.Maar plots gaat onze tolerantiegrens onder nul als ze besluiten van te
gaan zwemmen en ons Mira als een springplank gebruiken.Dan is Peter eventjes uit zijn krammen
geschoten en brigadier Maas was er een halve minuut later ook om verbaal
bijstand te verlenen.
En het feestje blijft duren, om middernacht komen de BOAs
langs, wij content, onze lang verlangde nachtrust zal er kunnen van komen.Nope, terwijl ik het daags voordien de max
vond dat de BOAshet door de vingers
zagen dat we ergens lagen waar we niet mochten liggen, vond ik nu dat ze niet
streng genoeg konden zijn, tja twee maten en gewichten hé 😊.Enkel de muziek moesten ze zachter zetten.
Het groepje dat aan ons slaapkamerraam zat, hield het om 0u30 voor bekeken.
Het jachtje achter ons had minder geluk, wij hadden een
groep van zweverige types als gezelschap, zij zaten met een bende nachtbrakers
met hiphop muziek en veel meer drank, die hebben het veel langer uitgezongen.
Peter is nog eens buiten geweest omdat er nieuwe bendevorming dreigde te
gebeuren aan ons schip, hij heeft vriendelijk gevraagd om dat niet te doen.
Brigadier Maas lag dan al half in slaap met haar oordopjes in.
Om 3 uur gaat ons alarm af, Peter spurt uit zijn bed en
brigadier Maas komt, een halve minuut later ook uit haar schulp gekropen. Niets
te zien en toch gaat het alarm opnieuw af, ik trek het gordijn omhoog en kijk
oog in oog met Felix, gewoon een nieuwsgierige zwarte kat.
En dan hebben we heerlijk geslapen, tot 6 uur, dan komt de
vuildienst de rotzooi die de jeugd heeft achtergelaten ophalen.
En terwijl we bezig zijn, ik wil van een mug geen olifant
maken, maar het zoemend exemplaar dat deze nacht in onze kamer zat was
waarschijnlijk een nazaat van Dracula, ik ben overal gebeten.Er lag naast mij nog een hapklare lekkere
brok, met dezelfde bloedgroep, maar blijkbaar was mijn bloed goed genoeg voor
dat vreetballetje.
En het goede nieuws is, wij blijven hier nog een nachtje,
want we hebben bezoek.
Roland en Dorine komen deze voormiddag aan, en ze brengen
onze afdekzeilen mee voor de koepels (bedankt Stien om ze tot de Largo te
brengen) want ze beloven tropische temperaturen voor onze laatste
vakantieweken.En in de namiddag wordt
het gezelschap aangevuld met Patrick en Waijung. Dus de jeugd krijgt serieus
concurrentie deze avond😊
Ondertussen is iedereen aan boord, het verslag daarover
kunnen jullie morgen lezen.
Deze morgen vrij vroeg uit de veren, helemaal klaar voor ons
tochtje naar Tilburg.Alhoewel helemaal?We varen op een kaarsrecht, kilometerslange
kanaal en in de verte zie ik met mijn halve slaapkop een schip op ons afkomen
die bijna zo breed is als het kanaal, hoe gaan wij dat ooit kunnen
passeren?Pffff, het was gewoon de weerspiegeling
van een brug in het spiegelgladde water, maar die brug leek echt op een schip
zulle, echt wel 😊
Dat was zowat het enige moeilijkheid die we vandaag zijn tegen gekomen.We hebben -tig brugjes en één sluis.Peter blij met het sluisje, eindelijk eens
wat afwisseling na al die brugjes 😊. Ik denk dat we nu wel weer een tijdje verder
kunnen met de kaarsrechte kanalen, de Mark nog, dan volgt de licht kronkelende
DIntel en dan worden het sowieso meren.
De laatste 2 bruggen naar de Pius haven draaien iedere keer
op het uur, en we hadden geluk, op een paar minuutjes voor twee uur waren we
present.En we mochten ons parkeren
achter de Filou, mensen die de oude Leie afvaren zullen dat uit de kluiten
gevallen jacht wel kennen. De havenmeester was verrast dat ik zijn familienaam
nog kende, tja, is een makkie, ik
gebruik dezelfde naam al 55 jaar 😊
En hier gaan we ons weekend doorbrengen, wat is er al veel
veranderd sinds we hier in 2014 of 2015 geweest zijn, een gans nieuwe steiger
en heul veul extra terrasjes. We gaan
hier niet verhongeren of verdrogen.
Er passeert hier nogal wat volk voorbij ons Mira en de
commentaren zijn zalig, we zijn of een oud omgebouwd vrachtschip, of een
ingekorte spits, of een boot dat niet past tussen de jachten, jaja, de beste
stuurlui staan aan wal 😊
En verder moet ik wennen dat we vlakbij appartementen
liggen, dat ze van bovenaf kunnen binnen kijken.Ik heb nogal de gewoonte om in mijn
evakostuum rond te huppelen na de douche, ik heb ondertussen alweer een nieuw
kostuumpje, een maatje groter 😊.
We hebben dan onze zondagse kleren aangedaan, en ietsjes (eigenlijk
heel veel, we kunnen geen pap meer zeggen) gaan verorberen op een terras aan
het water, de Stadsbrouwerij 013. En in zon etablissement moet je een paar
lokale streekbieren proeven nietwaar. En wat Corona betreft, hier worden
strikte regels gevolgd (handen ontsmetten, vragenlijst beantwoorden, enkel personen
van dezelfde familie aan een tafel).Je
kan ook met vrienden gaan eten, maar dan zetten ze de 2 tafels op anderhalve
meter van elkaar.
Nu nog enkel ons eten laten zakken en dan naar ons bedje.
Na een natte nacht (buiten hé 😊), was het deze ochtend weer lekker droog.
Om 8u30 de trossen los, de sluis opgeroepen, we waren er
helemaal klaar voor.
Beneden sluis was het wel mooier om te liggen, rustiger en
groener. Maar dan hadden we in de gietende regen moeten aanleggen en buiten
zitten was toch geen optie.
En er bestaat zoiets als toeval, we besloten gisteren tussen
2 buien door om nog een kort wandelingetje te maken naar de sluis, kijken of we
ons afval daar kwijt konden (niet dus). Peter had even voordien een adres
gezocht van een hengelsportwinkel in Tilburg, als we daar liggen kunnen we zon
5-tal km stappen om visvoer in te slaan.Maar wonder boven wonder, op nog geen 100
meter van onze boot, is er een hengelsportwinkel, in the middle of nowhere
(geen enkele andere zaak in de buurt) én nog open om 19u30.En om in metaforen te spreken, Peter was
gelijk een visje in een wijwatervat, hij (allez de vissen toch) heeft genoeg voer
voor de rest van de vakantie.
Ons tochtje vandaag gaat vlot, heel vlot, iedere sluis stond
op groen als we aankwamen.Alleen bij de
laatste sluis hoor ik iemand oproepen van de andere kant en de sluismeester
zegt dat hij de sluis voor hem gaat klaarmaken. Ik roep naar Peter, die buiten
nog naarstig de sporen (heerlijk plakkerige bloesem) van het onweer aan het te verwijderen is. Ik roep: Hé Peter we hebben
pech. Ocharme, hij staat binnen een seconde, licht paniekerig in de stuurhut,
hij dacht dat er iets kapot was of zo, ik wou enkel zeggen dat we de laatste
sluis even zullen moeten wachten 😊.Maar
de wonderen zijn de wereld niet uit, er roept een schipper op naar de sluis dat
hij even moet wachten, dat er een spits op een kilometer van de sluis is (wij
dus, en we hebben hem niet tegengesproken 😊).Dus
de sluismeester wacht speciaal op ons.Als we de schipper kruisen, komt hij uit zijn stuurhut en roept hij: Getverdorie,
ik dacht dat jullie een spits waren.Hilarisch en dankzij die man toch eerst de sluis in gevaren 😊
Onderweg naar Tilburg zien we ergens een pijl naar een passantenhaven,
verrekijker gepakt en het zag er best een leuk plaatsje uit en er was nog veel
plaats vrij.Omdat het redelijk smal is
en we ons niet kunnen draaien, zijn we helemaal achteraan gaan liggen.We zijn dan tot het eerste jachtje gestapt,
mensen uit Sas van Gent, en ze vertellen ons, wonderbaarlijk, dat je hier niet moet betalen.Nog wat streeknieuwsjes uitgewisseld en wij
terug naar onze boot.
Volgens de buienradar blijft het zeker tot vanavond droog,
dus Peter gaat vissen. En jammer dat er hier geen paling zit, want hij heeft al
veel groen gevangen 😊.Maar
ook al heel wat visjes, de kleinste 3 centimeter (Peter spreekt in
visserstermen van 3,5 cm) en de grootste was toch zon ferme 6 cm 😊.
We waren hier nog geen uur of er stopte al een wagen van de politie.
Bleek achteraf geen politie, maar BOAs (buitengewoon opsporingsambtenaren) te zijn.
De man ziet ons Belgische vlag en is al opgelucht dat we Nederlandstalig zijn. Bottom
line, we mogen hier niet liggen, enkel jachtjes tot 12 meter zijn toegelaten.Blijkt voor veel passantenhavens in Nederland
zo te zijn ☹. Maar het blijft een wonderbaarlijke tijd, hij kijkt
onze onwetendheid door de vingers, we mogen blijven liggen tot morgenvroeg.
Ik ga hier afsluiten, en wachten op nog minstens één wonder,
een wonderbaarlijke visvangst?, regen die uitblijft?, een traiteur die langskomt
om voor ons te koken?, mijn buikvet die wegsmelt als sneeuw voor de zon? Wie
weet, wie weet?Ik houd jullie op de
hoogte 😊
Het is toch Nederland geworden vandaag. Misschien toch niet
de beste keuze, het is een dagje dat ons lang zal bijblijven.
Deze morgen de drie jachtjes die achter ons lagen
opgetrommeld om even de passantenhaven uit te varen, zodat we eruit konden, die
mensen hebben dat allemaal met plezier (toch zonder morren 😊)
gedaan.
Een kilometertje of 2 terug gevaren om onze eerste sluis van
de dag te nemen. De sluismeester vroeg waar we naartoe wilden, een kilometer of
15 verder hadden we beter geantwoord, want we liggen nu iets voorbij Weert. De
eerste twee sluizen op Belgische bodem stonden klaar voor ons. Onze eerst
Nederlands sluis was minder vlot, ze was gesperd.Pas na exact 5 uur wachten, konden we de
sluis uitvaren. Gelukkig, in tegenstelling tot andere regios, is het hier
droog gebleven én heet.
En ons geduld wordt nog maar eens op de proef gesteld, de
eerstvolgende brug, komen we aan om 16u28, zegt de lieve brugwachtster, nou
deze brug is gesperd van 16u30 tot 17u. Het vrachtschip voor ons was er niet
blij mee (amai, Nederlanders zijn echt mondig), maar de dame was onvermurwbaar,
regels zijn regels zei ze.
Ons goesting om verder te varen is een beetje over, we
besluiten voor sluis 15 te overnachten.Juist op tijd voor het onweer dat losbrak.We hadden van de nood een deugd gemaakt
tijdens het lange wachten en ons Mira een poetsbeurtje gegeven, dat is exact 1
minuut nadat we aangemeerd waren teniet gedaan door een hevige windvlaag, ons
bootje ligt a) vol stof, b) bloesemachtig iets, c) blaren en d) het is er nog
niet maar we liggen nu eenmaal onder bomen, dus we krijgen zeker ook nog vogelstront
😊 en wie weet e) is het nog vervuilende regen
ook 😊😊
Dus zitten we nu in onze stuurhut, hoog en droog naar de
gietende regen te kijken, met een aperitiefje in onze hand.
En straks vroeg in ons bedje, want morgen (redelijk) vroeg
op, en dromen/hopen dat het begin van onze trip in Nederland niet op deze elan
verder gaat.
Een beetje een overgangsdagje vandaag, Peter heeft nog redelijk
wat job in zijn mancave. Het is warm weer, maar we krijgen regelmatig een bui
op ons dak.
Peter heeft dus lang in de machinekamer doorgebracht, neen, neen,
niet als escape room, maar om kleinigheden te herstellen. Onze deck wash werkt
weer perfect, ons roer piept niet meer en alles is netjes opgeruimd.En de timing is perfect, s middags hebben we
kunnen buiten eten en na de werkzaamheden was het ook weer droog en hebben we
Bocholt eens kunnen verkennen.
Het is vrij stilletjes, deze dinsdag, praktisch alle horecazaken
(behalve de frituren) waren gesloten, het biermuseum was toe, gelukkig maar,
want we hadden onze geldbeugel vergeten meepakken 😊.
Hier is ook Brouwerij Martens gevestigd, leverancier van de
huismerken voor Aldi, Makro, Carrefour en Cora. Zijn eigen merken zijn Martens
Pils, Sezoens en Kristoffel bieren, maar zoals gezegd niets van geproefd.
s Avonds nog op ons eigenste terras kunnen eten, in het
zonnetje, perfect dus.
Morgen varen we naar het buitenland, enfin dat is de bedoeling,
maar voorlopig kunnen we niet buiten varen, de uitgang is versperd met
jachtjes.We hebben misschien 5 meter
doorgang (misschien ook niet), ons Mira is 4,95 meter het zou dus gaan (of
niet), maar we moeten er achterwaarts uit, het zal dus niet gaan 😊.
Ik ga proberen er niet van dromen deze nacht 😊
Gisterenavond hebben onze Nederlandse buren een bbq gehouden
en we hebben een stukje mogen mee eten, ze kwamen speklapjes brengen.
En we denken dat we van een dagje Bocholt, twee dagen
Bocholt gaan maken. Niet omdat we denken dat we vanavond weer gevoederd gaan
worden, maar het is hier tot nu toe rustig. Onze varende medemensen uit Nederland beginnen
langzaam maar zeker binnen te sijpelen.
We zijn vandaag niet in het centrum van Bocholt geraakt, dat staat morgen op
ons programma.
Deze morgen wat klusjes aan boord
(of in mijn geval bijboot, want dat was ondertussen een minizwambadje geworden)
gedaan. Onze pomp voor de deck wash was
toe aan een nieuwe drukmeter, Peter heeft ze vervangen door een elektronische,
maar hij had nog een koppelingetje te kort.Dat is toch geen probleem, dan gaan we daar effe om in de HUBO, de HUBO
in Bree dus.Slechts een kleine 5
kilometer van hier.
Dus hebben we het nuttige aan het aangename gepaard en zijn
we er te voet om gegaan.En de wandeling
is goed meegevallen, redelijk gevarieerd.Kunnen genieten van de natuur, we hebben ook aan chique villa gapen
gedaan.
Eerst over de natuur, ik zal een mooi bloemenveldje en ik vroeg
aan Peter (de fotos en de collages zijn allemaal van zijn hand) om daar een foto
van te nemen.Ik zag massas bijen en
vlinders, maar arme Peter die voelde alleen maar mieren, hij stond pal in een
mierennest 😊.
En over de chique villas, we zijn dus in Bree geweest,
zouden we die van Kim en Brian ook gepasseerd zijn?
Maar het is heet, bloedheet, we waren blij dat we de laatste
3 kilometers langs het kanaal konden stappen tussen de lommerrijke bomen.
Terug aan boord, hadden we veel zin om niets te doen, en een
goesting kan je niet breken hé.
Er is redelijk wat vrachtverkeer op het kanaal, maar ze
respecteren allemaal de toegelaten snelheid, we hebben geen last van de
golfslag.Zelfs onze visser die niet
opzij wou een paar dagen geleden houdt zich braaf aan de regels.
Wat ons ook opvalt, dat er overal appartementen gebouwd
worden aan de jachthavens, dat was in Leopoldsburg het geval en hier wordt er
ook een flinke kerel uit baksteen opgebouwd.
Nu nog wat genieten van het mooie weer, zolang het nog kan,
want ze voorspellen onweer voor vanavond.
Beginnen met het begin vandaag en onze papas een heel gelukkige
vaderdag wensen. Corona of niet, op deze speciale dag zijn we al jaren op reis,
merken en weten we zo.Maar desalniettemin:
GELUKKIGE VADERKESDAG
En terwijl we bezig zijn over Corona, het steppegras, het is
er niet van gekomen.Een mensch bepaalt
zelf of het al dan niet of het veilig is om op restaurant te gaan.En we hebben al een paar terrasjes gedaan,
waar ze strak rekening houden met de veiligheidsregels en dan nuttigen we daar
iets zonder probleem.Maar
gisterenavond, zijn we toch niet blijven zitten. De mensen hadden absoluut hun
best gedaan, hun terras was de gezellige chaos verloren, alles was mooi in
boxen en op geijkte afstand verdeeld, maar ze bedienen zonder mondmaskers én zonder
de afstandsregels te respecteren én elkaar én de langverwachte klanten maar knuffelen.
Ik begrijp ze wel, Leopoldsburg heeft gelukkig, relatief weinig mensen (19)
verloren aan Covid 19. Maar goed, wij hebben niet maanden in quarantaine
gezeten om té los met de regels om te springen.Dus wij weer naar boord, Stien & Stein zijn dan frietjes van de
frituur gaan halen.Dank je wel voor de
traktatie trouwens 😊.En
het heeft ons gesmaakt, junk food in eigen bubbel en stralend weer, meer moet
een mensch niet hebben, toch?
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van onze gasten, zij
gaan nog vrienden bezoeken in Geel. Wij maken een afspraak met de havenmeester
van Bocholt, dat wordt onze bestemming vandaag. Over reserveren gesproken,
gisteren reserveren we fietsen voor Stien & Stein, maar we waren even vergeten
zeggen waar ze die konden oppikken, ze hebben elders mooie fietsen kunnen huren.
Hopelijk staat die mevrouw niet nog altijd te wachten met haar twee fietsen 😊.
Ik was eigenlijk vergeten hoe recht die Kempische kanalen
zijn.We waren niet echt uitgeslapen en
dan is het niet gemakkelijk om klaarwakker te blijven 😊.We hebben regelmatig moeten afwisselen, my
captain and I. We hadden vandaag maar een hindernis, een ophaalbrug van een bedrijf, de plaatselijke Wesley (onze portier/receptionist) moet daar de brug bedienen.
Op het kanaal van Beverlo zaten er nogal wat vissers.Af en toe, is er eentje die ons niet ziet
afkomen, dan ga ik naar voren en dan roep ik even.Eentje weigerde precies zijn stok binnen te
halen, ik mocht roepen wat ik wou dus heb ik Peter tekens gedaan dat hij eens
op de hoorn moest blazen en yep, daar kwam er eentje aangehold, voorbroek nog
open, de arme man was juist aan het pissen (de visser zijn woorden, ik zou
plassen gezegd hebben, uiteraard 😊).
De passantenhaven in Bocholt is niet direct op het kanaal,
maar een zijarm.We zien direct dat het
hier heel rustig zal zijn, buiten kikkers en ganzen gaan we hier niet veel geluiden
horen, dus we boeken onmiddellijk 2 nachten.Later is er nog een jachtje bijgekomen, een Nederlands jacht, uit
Nederland dus, een dag te vroeg, dat kan
Zo, het fijne weekend zit er al bijna weer op. Vanavond
vroeg in ons bedje.
De ganse reis niets gepland, gewoon leven van dag tot dag.
Behalve één keer, gisterenavond, dan hadden we een BBQ voorzien.En volgens Peter zijn weerapp ging het pas
regenen om middernacht, dus no problemo. Maar helaas, t was bijlange gene
goeien app.We zijn in ieder geval
gestart met een stralende zon.We zagen
af en toe voorbijgangers kijken/staren met een meewarige blik, het type wat
zijn die met dit weer aan het doen blik.Maar wij met een lichtjes hautaine blik terugkijken, we hadden ons zeil
klaarliggen om over het terras te spannen als het begint te druppelen, no problemo.
Plots het hevig te onweren, wel problemo 😊.Gelukkig was het eten al op (op een verregend, niet uitgebakken stukje
spek na).We hebben ons slaapmutsje in de
stuurhut genuttigd.
Vandaag wakker geworden met een stralend zonnetje, joehoe
dat wordt buiten ontbijten.
En we blijven nog een extra dagje in Leopoldsburg, we gaan
een fietstochtje maken met Stien en Stein. We gaan in de bomen fietsen vandaag.Is wel een speciaal. We hebben een 60-tal
kilometers in de beentjes, onderweg ons sandwichkes opgegeten op de beste picknickplek
van de buurt.
Moe, voldaan en stinkend bezweet hebben we een lekkere
consumptie (al dan niet alcoholvrij) genuttigd op onze eigenste terras.
Vermits we toch een dagje langer blijven, gaan we uiteindelijk
toch nog steppegras eten vanavond. Veel calorieën?Yep, maar we hebben er ook veel verbrand hé 😊
Vandaag heel weinig te vertellen, alleen maar genoten van
het mooie weer, dat was het tot ik de blog begon te schrijven toch.
En klapkes gedaan met onze camper buren.
En gewinkeld.
En op clubterras gezeten, maar dat was niet zo wauw op dat
moment was onze Belgische armee druk bezig met kerosine erdoor te jagen we
hebben een Omer lang gezwegen, boven dat oorverdovend lawaai geraak je toch
niet.
En we hebben even stilgestaan bij leven en dood.Vandaag is de kasteelheer van Pikant begraven
(ik noem hem zo omdat we vorig jaar die tentoonstelling bezocht hebben en o.a.
mochten brunchen in zijn kasteel). En morgen wordt Peters nonkel begraven.En we komen telkens weer tot dezelfde conclusie,
genieten van het leven en van de kleine dingen (en zij die ons kennen, weten
dat dit niet mijn woorden zijn, maar van Peter, hij durft dat af en toe eens te
zeggen 😊).
En vanavond verwachten we gasten, Stien en Stein komen dit weekend
langs.We hebben BBQ voorzien, nu maar
duimen dat het weer droog wordt, want voor het ogenblik is het aan het regenen.
Vandaag gaan we niet al te veel doen, een kilometerke of 15
wandelen, wat vissen, wat lezen , en dat zal het zowat zijn, we zijn
tenslotte in vakantie hé.
We gaan een route volgen: Gerherserheide - nachtzwaluwpad.Dat zijn dus de bossen van Gerheserheide in
Heppen en Ham, een wandeling van 7 km.Maar
we moeten natuurlijk ook aan de wandelroute geraken, omdat we de grote drukke
banen willen mijden, slaan we willekeurig wat bospaden in tot we aan het startpunt
van de route komen.Dan kom je wel aan
een flink pak extra kilometers.Mooie
wandeling, enig nadeel je mocht niet blijven stilstaan voor een fotootje of
zo.Met dit warm/vochtige weer waren de
muggen heel erg actief en die hadden het vooral op de blote, sexy benen van manlief
gemunt.Op een bepaald moment zagen we
in het bos allemaal blauw/witte vlagjes, ik dacht direct dat er een KAA Gent
fan verbleef, maar het was om de weg te tonen naar een Mariagrot. Kaarsjes
hebben we niet ontstoken, mocht ook niet wegens brandgevaar😊
Op de heenweg hadden we een gezellig terrasje gezien, we
besloten om op de terugweg daar een croque-monsieur te eten en een rood wijntje
of biertje te drinken.Het moet gezegd,
Limburgers zijn echt gastvrij en gul, mijn glas wijn was dubbel zo groot als
normaal en de prijs heel billijk. Het was er zalig toeven, aan de rand van een
bos, met zachte achtergrondmuziekje, vogels die vrolijk schuifelden in het bos
én straaljagers die voortdurend boven ons hoofd en door de geluidsmuur vlogen 😊.
Peter heeft hier een maat, een Waalse medemens en collega
visser, die goed Nederlands spreekt.En elkaar maar fier hun vangst tonen, het is
te zeggen, Peter krijgt toch vis te zien, maar nog niet veel aan zijn eigen
haak voorlopig😊.Maar
hij geeft nog niet rap op, die wonderbaarlijke visvangst komt er wel (en anders
gaan we toch terug om een kaarsje te laten branden 😊).
Straks ons maaltijdje buiten bereiden, en we gaan ons best moeten doen, want er
stijgen hier al heerlijke geuren op vanop de camperparking. Maar nu eerst een
aperitiefje 😊
We zijn verkast naar een andere provincie: Limburg.
Ik ga beginnen met het sluizenverhaal van de dag, het was
nog plezant deze keer, normaal moesten we drie sluizen doen, maar we hebben 4
keer moeten aanleggen. Op het kanaal Herentals-Bocholt zijn er 3 met een verval
van 4,30 meter. Dat zijn de nieuwere sluizen tenminste, daarnaast zijn er telkens
de oude, dubbele sluizen, dat wil zeggen, je vaart van de ene sluis onmiddellijk
in de andere. En zon oud sluizensysteem hebben we mogen uittesten vandaag.De middelste, nieuwe sluis was gesperd, iets
met de onderkant die wegspoelde of zo
En dan naar stuurboord op het kanaal Beverlo, dat varen we
volledig af, dat is zon kleine 15 kilometer. Behalve een ophaalbrugje aan een
industrieterrein hebben we niets in onze weg.Of toch bijna niets, toch een vrachtschip, leeg. Maar die zijn we gekruist
op een punt waar het iets breder was in het kanaal, een chanceke.
Voorbij de industriezone is het precies alsof je in een
schilderij van Monet vaart (Peter zijn woorden, ik heb ze gepikt 😊),
allemaal waterlelies en gele plomp (wat feitelijk ook tot de waterleliefamilie
behoort). Heel mooi.
We hadden op voorhand de sympathieke havenmeester van JKL
Leopoldsburg gecontacteerd, en in de kom was helaas geen plaats meer voor onze
lengte, aan de kopse steiger ligt er een opleidingsschip van de marine.Maar we kunnen nog terecht langs het kanaal,
ter hoogte van de mobilhome parking, dus onze buren zijn nu een 20-tal rijdende
huisjes. En verder voelen we ons hier redelijk
thuis, aan de overkant ook een vrij drukke baan 😊
En dan ons wandelingetje gedaan natuurlijk, we zijn eens
naar het Lido gewandeld.We zijn daar
een paar jaar geleden al eens steppegras (dan moet je de biefstuk onder een
berg super dun gesneden frietjes zoeken) gaan eten met enkele bootvrienden. En Lido
klinkt chique, maar dat is een soort kantine, met wat terrassen aan visvijvers,
maar het zit er altijd stampvol. We wilden eens kijken wanneer ze terug open
deden, poort stond open en een pijl met parking en passage.Maar blijkbaar waren we ongewenste gasten, de
uitbaatster vies en uitleggen dat we op privéterrein waren.Toen Peter zei dat je nergens kon opmaken dat
we niet welkom waren, bond ze wat in en zei ze dat ze pas vrijdag open waren. Huhu,
we zullen toch veel goesting moeten hebben in steppegras vrijdag 😊
En dat weer, dat wordt altijd maar beter en beter.
Herfstdagje vandaag hé, echt een guur windje ideaal moment
voor Peter om zijn mancave (is de machinekamer, daar kom ik niet binnen) wat op
te kuisen. Ik heb onze woonruimte stofvrij gemaakt, niet dat er veel stof lag, want
op reis zitten we zelden beneden. Het is buiten op ons terras (als het goed
weer is, wat nu al een tijdje geleden is) of in onze stuurhut.
Na het eten geraakten we nog wat moeilijk in beweging, niet
dat er echt veel te beleven valt hier op het meer, het valt ons opdat er weinig of geen pleziervaart actief is.
We kunnen de varende jachtjes deze maand op één hand tellen.Er worden wel veel bootjes gebruikt als tweede
verblijf.
Rond een uur of twee toch onze stoute (lees vuile) schoenen
aangetrokken om naar het provinciaal recreatiedomein Zilvermeer te gaan.Zo konden we eens met onze eigen ogen
bekijken waar die crossers in de winter hun kunstjes tonen. We mogen gratis
binnen (omdat we in de jachthaven liggen), anders is het 3 of 5 euro p/p.Aan de
kassa vroegen ze of we gereserveerd hadden, niet dus vermits we een vrijkaart
hadden, we mochten toch binnen, gelukkig maar want we waren tenslotte twee van
de 10 bezoekers 😊. En
al die speeltuigen en death rides, maar we mochten er niet op, enkel kinderen
tot 12 jaar, wegens Corona. Anders hadden we ons nogal eens laten gaan . Om
dus nog maar eens promotie te maken voor vakantie in eigen land, een midweek of
weekend met kinderen is hier ideaal, ze kunnen hier uren hun hartje ophalen.Omdat er zo weinig volk rondloopt hebben we
eekhoorntjes en konijntjes gespot, eigenlijk maar één exemplaar van elke soort,
maar dat blogt niet zo goed.
Nog een plaatselijk biertje genuttigd op het clubterras, Molder Blond
en dan naar onze vertrouwde Mira, waar het heerlijk warm is.
Heb ik het al over onze spudpalen gehad? 😊
Awel, we kunnen ze hier niet gebruiken, het is hier 13 meter diep.Maar dieper gaat het niet worden, er zit
namelijk een gat in het meer (zie foto)
Morgen gaan we weer een
heel klein eindje verder, op het gemakske, maar wel naar een andere provincie. We hebben ooit eens een collega tegengekomen
die op één dag van Antwerpen naar Veurne gevaren was (en het was hem bijna
gelukt om dit zonder vaarvignet te doen), als je op zon tempo vaart, heb je
eigenlijk genoeg met één weekje verlof 😊.
Deze middag zag Peter 2 schepen passeren de een heette
SO LONG en de ander MARIAN en nu zit ik dus al gans de namiddag met de liedje
in mijn hoofd.
Deze morgen ging rond 6 uur ons alarm af, Peter direct
zijn gevechtstenue aan (zijn pulloverke dus) en gaan kijken wie er op onze boot
stond.Het was de kuisploeg maar, 2
kwikstaartjes die beestjes kwamen pakken aan boord 😊
Vandaag varen we naar Mol, het Zilvermeer, een heel mooie,
maar prijzige jachthaven, maar we liggen hier op de kopsteiger en hebben a room
with a view.
Ons avontuur van de dag:
Ik had op voorhand gezegd tegen Peter dat we 4 geladen vrachtschepen
gingen tegenkomen op het kanaaltje en helaas, mijn voorspelling klopte.De eerste twee die we kruisten, geen probleem
(misschien ook wel omdat ik gewacht op een iets breder stuk om ze te laten
passeren 😊).Ik zei tegen Peter, met nummer 3 gaan weproblemen krijgen en het was van dat.Wij, veel te braaf, varen een meter van de kant, en de lieve schipper
van het ander schip 3 gaat geen millimeter opzij, gevolg: wij zaten tegen de
kant, geen schade of het zou aan ons ego moeten zijn.We hadden besloten om van nu af niet meer
zover opzij te gaan, lang om over onze eigen opgelegde nieuwe regel te palaveren
hadden we niet, nummer 4 kwam eraan.We
zijn dus veel verder van de kant gebleven, en het vrachtschip voer even ver van
zijn kant, geen enkel probleem.
En voor jullie denken dat ik bijzondere gaven heb en
dingen kan voorspellen, ik had de vrijdag 4 schepen zien opvaren, dus vermoedde ik dat er iedere dag wel zon aantal door het kanaal moesten, berekende gok
dus.En van het derde schip, als we op
zijn AIS keken had hij als activiteit aan het vissen geschreven, dus had ik
zon donkerORANJE vermoeden dat het een kerel was die lak aan alles had, dat heet
dan vrouwelijke intuïtie.
Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen
nooit van mening.
Allez content, dat we er ergens tussenin zitten.Ik had op voorhand gezegd dat ik niet van de
eerste dag al iets zou gaan drinken in een café, dat het me niet gezellig leek om
gewoon aan een tafeltje te zitten en niet aan de toog te hangen. Komen we aan
in Mol, zien we het havencafé en de vrije tafeltjes aan het raam (met zicht op
jachthaven) en jawel hoor, Peppie en Kokkie volgden mooi de pijltjes naar de
ingang om een aperitiefje te drinken.En
omdat het toch aan het gieten was, hebben we er maar direct blijven eten ook.
Na de copieuze maaltijd (niet waar zulle, gewoon hamburger
met friet) zijn we gaan wandelen.We
waanden ons even niet in België, eerder ergens in Frankrijk (lieflijke
meertjes, geluid van krekels). Was weer een pittig wandelingetje en we zijn
maar 2 man en een paardenkop tegengekomen. Juist voor dat het begon te regenen
waren we aan onze Mira-Ceti, en ik zeg duidelijk onze Mira-Ceti, want er ligt
een naamgenoot aan onze steiger.
Zo, genoeg verteld voor vandaag, morgen zijn we er weer.
