Ons zeil boven het slaapgedeelte helpt enkele graden maar
als de wind er zich onder zet, maakt hij allerlei creepy geluiden.Dus vorige nacht een paar keer op geweest om
te checken of alles ok was.Omdat we dan
toch niet meer konden slapen, zijn we om 5:00 opgestaan.
Om 5:30 waren we al aan het varen, omdat we besloten hebben
om in één ruk door te varen naar het Veerse Meer, komt dat goed uit, kunnen we
nog met relatief frisse temperaturen varen. En zo konden we ook genieten van
een stralende zonsopgang.
In de Volkeraksluis hebben ze ons een half uur laten wachten.
Vandaag moeten we niets anders doen dan
tussen rode en groene boeien varen, we zullen ze kunnen dromen vannacht
We hadden opgeroepen
voor de Krammersluis en toen de sluisdeuren opengingen, was er een zeiljacht die
achter was toegekomen en die voor ons naar binnen glipte (wat op zich niet
moeilijk is, is gelijk optrekken van een BMW tegen vrachtwagen).Dat was niet naar de zin van de
sluismeesteres, de man kreeg op zijn donder van haar Dan begint te zeiler
tegen mij te neuten dat het niet leuk is om achter het schroefwater van een
motorschip te liggen, blablablabla .ik heb er niet op gereageerd (of maar een
klein beetje, door hem mijn rug toe te draaien , veel te warm om ruzie
te maken.
Op de Oosterschelde loopt het eerst lekker, kunnen we in
plaats van onze gebruikelijke 10 km/u een topsnelheid van 13 km/u halen. Aan de
Zeelandbrug keert het tij en moeten we tevreden zijn met een 8 km/u
Peter vroeg op een bepaald moment, wat is dat zwart blinkend
daar in het water bleek een zeehond met haar jong te zijn, schattig zulle.
De laatste sluis van de dag, de Zandkreeksluis, was ook een
makkie . Slechts 2 boten, we hebben het al anders geweten, soms worden we net
niet gestapeld
En dan nog een eindje op het Veerse Meer in Wolphaartsdijk
nog eens gekeken of we de Estée S (nu Watson) niet zagen liggen (niet gezien
tussen al die masten).En nu hebben we
onze palen neergelaten aan de Zandkreekplaat. Onze dieptemeter had even
voordien kuren, maar gelukkig kwam hij er weer door tijdens het aanmeren (met
de Estée S ooit omhoog gevaren hier, ze hebben ons me zwaar geschut moeten
depanneren in de tijd ). Bijna
tien uur gevaren in deze hitte, maar het viel al bij al wel mee tegen dat we
op ons terras konden zitten, was er een verkoelend windje, de zon zat achter de
wolken en de temperatuur was terug draaglijk
hebben wij nog even genoten.
We hebben eerst en vooral ons zeil (om de voorste roef af te
dekken) bovengehaald, dat hadden we vorig jaar gekocht NA de hete zomer ... het
mag eindelijk uit de verpakking.Benieuwd naar het resultaat.
Peter heeft zijn vismateriaal bovengehaald en is bezig het water
hier leeg te vissen . Ik verslind boeken en kijk naar bootjes, elk zijn hobby
Dan nog een heerlijk barbecuetje … en de dag is voorbij gevlogen.,
Nu is het hier rustig, de zondagstoeristen zijn terug naar
huis, nog een enkeling ligt hier voor anker.
We gaan nog verder genieten van de prachtige avond en ook
beslissen wat we morgen gaan doen. We houden jullie op de hoogte.
Om 9:00 stipt lagen we voor de sluis, maar er kwamen er meer
van de andere kant, dus dat was de eerste vertraging. De andere vertraging had
alles met het tij te maken, jammer genoeg tegenstroom, dus was dat tegen 7 à 8
km/u tuffen.
Het eerste deel is voor Peter zijn rekening, varen op de
Delftsche Schie is varen door smalle bruggetjes.Maar de doortocht verloopt vlot (we hebben
eigenlijk maar een keer minder vlotte bediening gehad, dat was in Haarlem, de
enige plaats waar we bruggeld moesten betalen!!!). Hij heeft gevaren tot en me
Parksluizen (best een lang smal ding, 5,5 breed).
En dan is het mijn buurt … varen door Rotterdam voelt als
varen op een rollercoaster … door de waterbussen, watertaxi’s, vrachtvaart,
pleziervaart … is het hotsen en klotsen geblazen.Ik heb de kasten nog niet opengetrokken om de
(eventuele) schade vast te stellen. En het ironische van alles is dat er voorbij
de kern van Rotterdam een bord staat dat vanaf die plaats snelvaren is
toegestaan????
En het gaat traag maar zeker verder…. Tegenstroom …. Vorig
jaar hebben we hetzelfde traject afgelegd en hebben we overnacht in Ridderkerk,
maar daar lig je ook niet echt rustig …. Dus we bijten door … we willen naar de
Biesbosch.Op de Dordtsche Kil was het lekker
druk van de beroepsvaart, maar ze hebben plaats zat en van hun golfslag hebben
we nauwelijks hinder. Hoe dichter we bij de Moerdijkbrug komen, hoe meer
powerboten we tegenkomen … en de tweede kermisattractie van de dag is een feit
Aan de Moerdijkbrug heb ik mij eventjes onsterfelijk belachelijk
gemaakt, roept er een vrachtschip op om te vragen waar ik naartoe vaar, ik zeg
we gaan elkaar stuurboord-stuurboord passeren (ik heb dat altijd eens willen
zeggen, klinkt zo lekker professioneel ), dan zie ik plots dat SPORT ook
helemaal aan bakboord door de brug mag … we zijn elkaar dus inderdaad stuurboord-stuurboord
gepasseerd …. Op 500 meter van elkaar
En dan kunnen we onze stal bijna ruiken, eindelijk halen we
10 km/u en stomen we de Biesbosch binnen.En ver zijn we er niet ingevaren, maar we liggen perfect: in de verte
zien we de Moerdijkbrug, schepen zien we varen op de Amer én op de Nieuwe
Merwede, honderden zwanen dobberen vrolijk met ons mee.
Blij dat we blijven doorvaren zijn, de motor heeft 9,5 uren
gedraaid.Normaal gezien was de planning
om morgen verder te varen …. Maar we gaan onze Italiaan (Iveco motor)een dagje
rust gunnen
We hadden nog een koude schotel mee … die hebben we met veel
smaak opgegeten (tijdens de vaart enkel een tas soep verorberd).
Deze morgen kwam er een schuit in de buurt liggen versierd met
wimpels en ballonnen. Een
verjaardagsfeestje van een tweeling …. Jarig in november, maar vandaag
pedagogische studiedag, dus ideale dag om dat te vieren. Originele manier om te vieren, je moet geen
zwembad afhuren, zorg voor genoeg waterspeeltjes en de kinderen kunnen zich
uren bezig houden in het water. De
mensen vroegen toestemming om ons schip te betreden om boodschappen te doen. Geen probleem uiteraard. Later staat er plots iemand op ons achterdek
om dan doodgemoedereerd eens naar de sluis te gaan kijken, terwijl wij in de
stuurhut zitten …. Wel een probleem …. Uiteraard. Toen hij terug kwam kon hij niet meer door,
ik had de doorgang versperd met een tuinstoel. Man stond raar te kijken … En
hem dan zijn vet gegeven, dat je niet ongevraagd op iemand zijn schip loopt en
al helemaal niet langs het achterdek. Dat dit onze woning is en dat ik ook bij
hem niet zomaar ongevraagd in zijn achtertuin kom. Man stond nog steeds raar te kijken en vroeg
of hij dan aub terug naar zijn boot mocht.
Geen probleem … uiteraard
En verder hebben we de horecazaken rond het sluisje onveilig
gemaakt. Het is daar zalig zitten … en
dan te bekijken hoe de schepen binnen varen … dat lukt hun allemaal vrij rap,
onze rem pakt zo goed niet … bij ons is het op het gemakske.
En hebben we eindelijk sliptongetjes gegeten … het zal waarschijnlijk ons laatste
restaurantbezoek van de reis zijn ….
Deze morgen op de weegschaal gestaan … er zal aan de vakantiekilo’s moeten
gewerkt worden
Het is 21 juni en ze verwachten binnenkort een hittegolf ….
Hoog tijd om proviand op te slaan om te kunnen barbecueën. Onze diepvries zit
vol met vlees … we zullen de rest van de reis niet verhongeren.
En meer valt er eigenlijk niet te vertellen, we hebben
eigenlijk niet meer gedaan dan chillen
Deze morgen om 9:00 stipt voor onze eerste brug, maar onze Haarlemse brugwachter was iets
minder stipt, om9:26konden we pas doorvaren en zeggen dat die
brug gisteren de ganse dag gewoon openstond . Op den duur roept de schipper achter ons ook
op, met de mededeling dat hij achter dat Italiaans schip ligt, we varen nochtans
onder Belgische vlag Brugwachter
zegt doodleuk we komen rustig naar daartoe . Dat was wel heel erg rustig. Kunnen we eindelijk door de brug, komt er en
zeiljacht (aan de andere kant) eventjes dwars voor liggen voor de tweede maal deze
reis onze scheepshoorn gebruikt (ook de
brugwachter zag al een aanvaring gebeuren) hij was net in tijds weg, even een handje
ter verontschuldiging en dan enorm geïnteresseerd in zijn stuur
Vandaag massas brugjes .. ik heb geteld tot 15, dan heb ik het
opgegeven . ik ben stijf, iedere keer als Peter aanzet om door te varen, doet
mijn lijf mee alsof ik daarmee de draairichting kan beïnvloeden
Het positieve hoe verder we vorderden, hoe beter het weer werd
we varen duidelijk naar het zuiden . Hoe chiquer ook de villas worden we naderen
duidelijk Wassenaar en omgeving.
We hebben onderweg weer het kleurrijke broertje van de Oryx
gezien, ligt nog op dezelfde plaats als drie jaar geleden, maar nu met meer franjes.Des goûts et des couleurs on ne discute pas
maar geef ons toch maar onze blinkende, sublieme versie van Langerbrugge.
Over couleurs gesproken, ons doel was Leidschendam daar
ben ik vorig jaar een kapsalon binnengestapt om mijn zwarte lokken te laten
blonderen.Dit jaar moest deze make-over
niet, juist voor de reis heb ik alle kleur uit mijn haar laten knippen en ben
ik voor grijs, maar wijs gegaan
En voor velen zal dit plaatsje niet veel zeggen (je weet wel
de goûts ..) maar wij vinden dit een heel leuke plek . Even waren we teleurgesteld,
er was geen ligplaats meer.Maar aan de
kerk hadden we nog een waterkansje er
moest dan wel een bootje verlegd worden maar geen probleem zelfs de
sluiswachter is eigenhandig komen helpen om alles in goede banen te
lijden.
Ik denk dat we nooit dichter bij een kerk zullen liggen dan nu
en dan drinkt onze Peter een biertje, staat er oa op het etiket: holier than
the pope
Daarna het stadje in om nog proviand op te slaan onze
favoriete kaaskroketten hebben we tot nu toe nog alleen maar hier gevonden
En dan gaan eten we kozen (misschien met de Oryx/Gorinchem in
ons achterhoofd of omdat ze ons voor Italianen aanzien hebben deze ochtend?)
voor Italiaans. En dat was de best
mogelijke keuze (na onze lamentabele beslissing van gisteren) dat we konden maken. Het was super lekker . Zo smaakvol dat we
het wel even met jullie willen delen
Als aperitief: Aperol Spritz . We hadden die direct moeten
uitdrinken, maar we waren aan het oefenen voor de perfecte blogfoto onnozel
doen, gieren van het lachen (contradictie met grijs en wijs), maar uiteindelijk
werd het hoog tijd om die uit te drinken, want ons voorgerecht kwam er al aan
Voorgerecht: coquille saint jacques. => Lekker, echt lekker
Hoofdgerecht: roodbaars met risotto => Bijlange niet slecht
Dessert: Tiramisu van aardbeien => om duimen en vingers van
af te likken
En nu denken we aan onze nachtrust voor ons ligt Antonia,
achter ons Christina (van Antwerpen) en naast ons wordt er over ons gewaakt . We
denken niet dat we ons alarm moeten zetten vanavond
Deze morgen gewekt
door een alarm … onze dieptemeter … van zodra we maar 60 cm onder het schip hebben,
gaat er een alarm af. Interessant tijdens
het varen, aangemeerd is dat iets minder efficiënt, tenzij je het als wekker
gebruikt
Tijdens het ontbijt
zagen we de dreigende wolken op ons afkomen, sein om Mooie, maar onstuimige,
Nel de rug toe te keren.
Bij de doorvaart
in Haarlem moet je bruggeld betalen, de eerste brug mochten we door om aan het
havenkantoor onze schulden te vereffenen.
Meteen ook maar betaald voor een nachtje Haarlem. En dan een beginnersfoutje SCHAAM SCHAAM …. We
blijven even aangemeerd wachten op de spoorbrug, tot Peter na een half uur eens
op de kaart kijkt en ziet dat we eronder door kunnen. Tja, dat heb je als je onzacht gewekt wordt,
dan ben je wel op, maar de hersentjes slapen dan nog half
We herinnerden ons
weinig van Haarlem, Peter dat we aan een brug lagen waar veel bussen
passeerden, ik dat we moesten schuilen voor de regen in een café. Dus maar het logboek
erbij gehaald.Dit stond er in over
Haarlem – woensdag, 18 mei 2016:
In Haarlem wordt ons een ligplaats aangewezen vlakbij een
drukke baan…
Toen we de stad introkken, dan was er een regenbui om u
tegen te zeggen – we zijn gaan schuilen in een café, van moeten hé …
Je ziet, met onze memorie is niets mis
Deze keer hebben
we onze stek zelf kunnen uitzoeken, we liggen een stukje rustiger, enkel de
elektriciteitskast is defect hier, maar ach …. we kunnen al weken teren op
zonne-energie …. En het weer, we zijn met regen aangekomen, maar toen we naar de
stad gingen, kwam de zon erdoor …. En moesten we op een terras iets drinken,
van moeten hé
Onze tweede fout
van de dag, op de grote markt iets gaan eten, mijn keuze viel nog mee, maar
Peter kreeg twee droge boterhammen met kaas- en vleeskroket.Het terras bij de buren kreeg voor hetzelfde
geld een croque monsieur met een kroket … duidelijk het verkeerde terras
gekozen
En voor de rest
van de dag in de stad rondgestruind, gesnuisterd in leuke winkeltjes (niets
gekocht, het voordeel van wonen op een schip = geen plaats).
Ik zag in een
boekhandel een boek liggen over Haarlem,-Noord, het vroegere Schoten.Daar moest ik het mijne van weten, was er
eenconnectie met het Belgische
Schoten.Niet dus, door de zanderige
bodem konden ze hier hun landerijen niet ‘omheinen’ met sloten, dus moesten ze houten
SCHOTEN gebruiken, zo simpel kan een naam aan een dorp gegeven worden.Doet me er aan denken, ik moet ooit eens de
herkomst van Aarschot opzoeken
Misschien tot
morgen, misschien tot overmorgen, maar zeker tot binnenkort (mijn beltegoed is bijna op ).
Gisterenavond is
de havenmeester ons schip voorbijgereden, zonder havengeld te innen … dat is
dan weer 20 euro in de pocket
Vandaag een
redelijk tripje voor de boeg, vooral door de hele resem bruggen en sluizen. En dat
neemt wat tijd in beslag, Peter & ik hebben ongeveer even lang achter het
stuur gezeten (Peter al wachtend/dobberend voor bruggen en sluizen – ik al
varend )
In Wormermeer (en
met uitbreiding Zaandam) staan veel majestueuze oude pakhuizen (al dan niet nog
in gebruik). Zo is/was er een rijstpellerij, een cacaofabriek, een zeepziederij,
een koekjesfabriek (Verkade), ….
Er lag daar ook
ergens een aanzienlijk jacht (een Azimut 60) vlakbij een garage ‘Wij repareren
alles’ … dat vonden we wel grappig, dus rap een foto getrokken …. Roept er
iemand vanop dat jacht, van België? Peter:
ja dat klopt.Mijnheer Azimut: Wij van
Antwaarpen!
Toch fier dat we
met dit schip op de Zaan varen, we zijn hier een paar jaar geleden eens komen
kijken naar een varend woonschip, zonder stuur, met een interieur dat op
instuiken stond, compleet onoverzichtelijk om ermee te varen … maar ….met een (houten)
spudpaal Op internet zag het
er nochtans heel mooi uit.
Op het Noordzeekanaal
ben ik in mijn element …. Marifoon uitluisteren, de coasters, vrachtschepen,
jachten … alles in het oog houden … I love it! Peter is iets minder
enthousiast, voor hem zijn al die nevengeluiden storend (oproepen op de
marifoon, overvliegende vliegtuigen, geronk van motoren van andere schepen,
kranen die lossen/laden) hij luistert eigenlijk constant naar het geronk van
onze motor (niet bewust, maar als er een verandering in bijvoorbeeld het
toerental is heeft hij het gegarandeerd gehoord). Enfin, na een kilometer of 10
waren we ervan af.
En nu liggen we op
Mooie Nel … Peter heeft al eens een biertje gedronken met die naam, hij vond
het best een lekker biertje . Het
meer (eigenlijk een brede waterloop) is niet onaardig, maar het is hier wel
luidruchtig, we liggen hier op gelijke hoogte met Amsterdam, en de vliegtuigen
stijgen of dalen hier niet zo heel ver vandaan.
En ik vind het hier één van de mindere plekken …. niet omdat Nel zo mooi is maar dit vaarwater is te verleidelijk voor snelvaarders om zich aan
de wettelijke 12 km/u te houden, gevolg: we gaan hier regelmatig serieus over
en weer, onze spudpalen moeten zich constant opnieuw vastzetten.
Maar strakjes is
het tijd voor de boterhammetjes, dan vaart iedereen binnen, dan wordt het hier wel
rustig (op het water tenminste).
Morgen varen we
verder, naar spudpaal vriendelijk gebied
Toen ik deze
morgen uit de douche kwam, had Peter zijn strooien hoed al op… dat kan maar één ding betekenen dat we
vandaag niet varen en hier lekker blijven liggen .. want … het zonnetje schijnt
En eindelijk, na weken
*nog
eens een klusje gedaan
*nog
eens mijn tankini kunnen aandoen (al is de waarheid eerder na jaren, maar ik
kan er nog/terug in )
*nog
eens onze parasol kunnen uithalen
*hebben
we de barbecue nog eens bovengehaald
*kon
Peter nog eens naar hartenlust vissen
*kunnen
we onze ramen afdekken met onze nieuwe zonnewering
*ben ik
iets met de zonnecrème factor 5
*gebruiken
we onze Sodastream om frisdrank, met liters, te maken
*zullen
we niet kunnen slapen omdat het te warm is
Morgen starten we
de motor weer, en zien we wel waar ons Mira ons brengt, want eindelijk, na weken …. moeten we er toch eens werk van
maken om richting België te varen.
We kunnen het kort
houden vandaag. Vanmorgen eerst nog proviand
ingeslagen in Alkmaar en de motor gestart voor een vaarrit van 10 kilometer. We liggen nu zo’n 6 kilometer van Zaanstad,
in De Woude. We hebben een soort tweede
natuur ontwikkelt om ons altijd ergens uit de wind te leggen, alleen dat moest nu helemaal niet … het is SCHITTEREND
weer (ze spreken nog van onweer, maar dit kunnen ze ons niet meer afpakken).
Het is hier druk op
het Kogerpolderkanaal, maar iedereen is
in een goed humeur, dus het is hier leuk vertoeven. En Peter zegt dat de bikini’s
tegenwoordig hard op de beha’s lijken …. De dames zitten gewoon echt in hun beha, waarschijnlijk hadden ze het zo warm
niet verwacht.
En ondanks de
boodschappen van deze ochtend, hadden we geen zin om te koken met dit mooie
weer. Ik ben naar het frietkot gestapt, ligt hier 300 meter vandaan, om lekkere, vettige kost te kopen
Nog geen idee wat
we morgen gaan doen, met zo’n weer is een mensch geneigd om te blijven liggen
waar het goed is ….
Laat de zomer maar
komen …. en blijven
Tot morgen,
Peter & Conny
Traject: Alkmaar - Markervaart - Kogerpolderkanaal - De Woude
Vandaag varen we
verder richting Alkmaar. Ik moest deze
morgen toch eventjes slikken, weer een ochtend met gietende regen, amper zicht
Maar rond een uur of elf is het dan
eindelijk opgehouden met regenen en is het, gelukkig, de rest van de dag droog
gebleven.
Het gaat lekker
vlot bij de brugjes, oproepen, licht op rood/groen, nergens tijdsverlies.In Alkmaar worden we opgeroepen door de
brugwachter, er is een drakenregatta aan de gang (zo eentje hebben we vorig
jaar ook gezien in Gorinchem roeiwedstrijd in een drakenboot, begeleid met
drums), en we moeten wachten op de wedstrijdboot, die gaat ons begeleiden naast
het parcours.In no time had hij ons
door de wedstrijdzone geloodst.Peter
wou eigenlijk in het begin van de stad aanleggen, maar ik was zo gefascineerd
door het gebeuren dat ik dat niet gemeld had aan de brugwachter.We waren nu min of meer gedwongen om door te
varen, om voorbij de laatste brug een ligplaats te zoeken.Er was een mooie plaats vrij, maar niet voor ons,
voorbehouden voor rondvaartboten.
Maar aan de kaai
was er al een dame (bleek later de havenmeesteres) aan het roepen dat er iets
verderop een geschikte plaats was voor ons. En nu liggen we aan een soort
stadspoort, lekker rustig, geen autoverkeer (wat er wel was op de vooraf
gekozen plek), dus dat was even boffen. En maar een minuut of tien stappen naar
het centrum.
Het stadje is ons
honderdprocent meegevallen.Mooie huizen, leuke winkels, gezellige
marktjes, sfeervolle terrasjes.Het is
weekend, dus er heerst een gezellige drukte.De winkels sluiten hier al om 17 uur, maar dat is te begrijpen, ze zijn
hier iedere zondag open.En voor de
Beatles fans (we kennen er zeker ene), er is hier zelfs een Beatles museum.
Trouwens ook een kaas- en een biermuseum.Alkmaar iswereldberoemd voor
zijn kaas(markt).En dus hebben we de
avond in deze stijl afgesloten we zijn een Alkmaarse kaasfondue gaan eten in
restaurant De Fransman. We zijn op zijn Hollands gaan eten, om 17:30 zaten
we al op restaurant, gelukkig maar, want het was een heel lekkere, maar zware maaltijd
. die moeten we nog even verteren wat we ook aan het doen zijn . Op ons
eigenste privéterras, met een degustiefje, lekker in het zonnetje.
Nog een fijn
vervolg van het weekend
Peter & Conny
Traject: Noord Hollandsche Vaart, van Sint Maartensvlotbrug tot Alkmaar
Vandaag hebben we
een strand- en duinwandelingetje gemaakt.
Eentje van meer dan 20 kilometer
Het heeft ons
deugd gedaan, we realiseerden ons dat we eigenlijk maar weinig beweging gehad
hebben tijdens onze reis, dus hebben we vandaag een efforke gedaan
En daarmee is het
verhaal voor vandaag ook verteld, we hebben gewandeld, iets gegeten en
gedronken in een strandpaviljoen en weer gewandeld. In de voormiddag hadden we het strand voor
ons alleen, we zijn toch aan het naaktstrand gewandeld, maar we zijn er enkel
kwallen tegengekomen. Op de terugweg een
bui getrotseerd … tegen dat we aan het paviljoen waren, was het alweer droog,
wij helaas niet.
In de namiddag
veel beter weer, meer volk op het strand, af en toe nog een dreigende wolk, maar
die heeft haar lading niet meer op ons gelost.
We kunnen deze dag
een beetje omschrijven als een echte vakantiedag, zon, zee en strand .... meer moet een mensch niet hebben
Morgen varen we
weer verder richting Alkmaar.
Speciaal bericht
voor de bootmadame met haar 10 ‘homo’s’: supergoed nieuws, dat komt goed hé. You'll beat the monster!
Lekker windje
vandaag, dat wordt uitwaaien aan zee
Deze morgen rond 9
uur vertrokken, maar blijkbaar nog te vroeg voor de brugwachter …. Er is hier
zodanig weinig scheepsverkeer dat ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk uit zijn
bed gebeld heb. Na een kwartiertje is hij
komen opdagen. Geen pretje om met die
felle wind te liggen dobberen, we konden onze spudpalen niet gebruiken, het was
hier te diep…
Op het Amstelmeer was
het pittig varen (overal eigenlijk) met die harde wind. Net voor de enige sluis van de dag begon het
water te gieten, maar gelukkig was het droog tegen dat we binnen moesten varen. Dan nog 10 minuten moeten dobberen voor een spoorwegbrug
(het voordeel was dat we dat op voorhand wisten en dus konden anticiperen)
We hebben op 5,6
kilometer (in vogelvlucht) van mijn broer gezeten, we konden zijn schip op AIS
zien.
En dan volle
kracht tegenwind op het Noordhollandsch kanaal … In Sint Maartensvlotbrug
hebben we er de brui aan gegeven. We
liggen hier redelijk uit de wind, wel dicht bij een drukke autoweg. Maar we blijven niet aan boord, we gaan naar
zee; naar Sint Maartenszee …. Althans dat
was de planning, maar we zijn niet verder geraakt dan de duinen, die hebben we
beklommen om met een panoramische verrekijker de Noordzee te bekijken … verder
zijn we niet geraakt, een stortbui heeft ons in een snackbar gedreven, daar hebben
we maar vroeg en noodgedwongen kibbelingen gegeten, is wel geen sliptong, maar toch
ook vis hé
Cadzand wordt zo
langzaam aan overspoeld door Duitse toeristen, maar hier is het ook van dat …. Waarschijnlijk
zijn ze de ganse Noordzeekust (behalve
België tot nu toe) aan het in palmen. Alles
staat hier in het Duits vermeld, in de supermarkt zijn driekwart van de tijdschriften,
strips, boeken in het Duits. Wij worden
ook regelmatig in het Duits aangesproken, het helpt niet als we zeggen dat we
Nederlands spreken, ze blijven ons in het Duits te woord staan.
Morgen doen we een
nieuwe poging om pootje te baden in de Noordzee, maar het kan ook zijn dat we doorvaren
naar Alkmaar… weer een verschroeiende
keuze
Oef, geen
spectaculair verhaal te vertellen over het IJsselmeer, integendeel, we zijn een
spiegeltje overgestoken.Maar dat heeft
Peter eerst allemaal uitgedokterd op Windfinder: tot een uur of 10 was er niet
veel wind, daarna ging het tot 6 Bft.Dus zijn we om 7 uur vertrokken, om 7u30 waren we op het IJsselmeer … wat
een verschil met onze vorige ervaring op het meer, toen was het een stevige
bries en moesten we constant uitwijken voor zeilboten …. Nu hadden we het meer
quasi voor ons alleen.
De zeilers hebben
later op de dag het meer wel ingenomen, want in Medemblik waren er meerdere
zeiljachten zich aan het opmaken om uit te varen.Wel speciaal binnenkomen in Medemblik,je vaart precies door een jachthaven naar de
brug … waar we als ‘vrachtschip’ trouwens voorrang kregen
Is het jullie al
opgevallen dat het stuk Noord Holland (stuk onder Texel) de vorm heeft van een
hondenkop?We zijn binnengevaren in zijn
oog
Nog eens 4 sluizen
gedaan, dat was lang geleden.Er was een
sassenier bij die ‘ nog nooit zo’n schip gezien had’ , dus zijn smartphone (kan ook zijn ‘aaifoon’
geweest zijn) bovengehaald en een fotoshoot van de Mira-Ceti. Veel meer hebben de brug- en sluiswachters hier niet te doen, er passeert
hier amper een bootje. Zouden zij hetzelfde loon krijgen als pakweg een
brugwachter in Sneek? De laatste sluis, lagen we midden van de sluis
om te schutten, we lagen vast aan verticale leidtouwen, 5 meter naar omhoog, maar die gaven mee van hier tot in Tokio …
Op de Westfriesche
Vaart (toch zo’n 20 km lang) zijn we exact 2 jachten tegengekomen.Het enige plaatsje met iets meer leven dat we
tegenkomen zijn, is Middenmeer …. Er liggen daar jachtjes die heel goed kunnen
concurreren met die roestbakjes die je ook in de Moervaart ziet liggen.
Uiteindelijk zijn we een klein stukje op het
Waardkanaal gevaren, en liggen nu aan een steigertje … Komt goed uit,ik zal een klein beetje verf op de romp
moeten smeren, gisteren was er een smalle doorgang tussen 2 boeien (5,5 meter
of zoiets) en ik zag ze op een moment niet meer, Peter zei dat ik ertegen
gevaren had, ik had niets gevoeld, dus ik betwijfelde dat.Deze morgen een rood ‘schartje’ op de romp ontdekt
Hier is weinig te
zien of te beleven, je ziet hier enkel
schaapjes (met een blauw rugje) hier op de dijk …. Als je hier aanlegt, moet je
houden van de rust en stilte (doorbroken door af en toe het geblaat van een
schaap én het geluid van de regen op ons dak ).Vandaag het omgekeerde
scenario, gevaren in mooi weer, aangekomen en vijf minuten later een ganse
namiddag regen gehad.
Morgen varen we waarschijnlijk
toch naar boven (naar zijn oor), maar omdat mijn broer al weg is, net niet tot
in Den Helder. We keren terug langs de Staande
Mastroute (is min of meer parallel met de Noordzee), zal het er misschien toch
nog van komen om onze fietsen uit te halen en wat tochtjes langs de kust te rijden
(en ne keer sliptong te gaan eten, daar heb ik eens zin in zie ).
Het laatste verslagje
vanuit Friesland, het zit er alweer op . Als we nu al mogen terugblikken, zullen we
ons vooral de wind herinneren. In 2016 hadden we ongeveer hetzelfde weer hier
(gevoelsmatig was het toen iets warmer, maar meer regendagen).Natuurlijk, dit is Friesland, het noorden van
Nederland en we moeten keuzes maken: vroeg in het seizoen, kans op minder goed weer,
maar ook minder druk, of in de zomermaanden, meer kans op mooi weer, maar zeker
drukker.Trouwens, in juli en augustus
krijgen wij never or never 7 weken verlof, dat ook
Maar het blijft
voor ons een toplocatie … wij houden van de afwisseling tussen de rust op de
meren en af en toe een stadsbezoek (met de Estée S deden we ook nog af en toe een
jachthaven aan, dat gebeurt nu nog zelden). Misschien gelukkig maar dat het weer
niet optimaal is, of we geraakten hier niet weg
Vandaag de eerste
keer in onze korte vaarcarrière met ons Mira dat we met navigatieverlichting
gevaren hebben, de dag is grijs, grauw, koud en met zware regenbuien begonnen
(en dat is gebleven tot aan onze ligplaats). Onze rit richting Stavoren is over
– meestal – bekende wateren. En omdat
het bijna steeds rechtdoor was, heb ik constant gevaren . Eén kruispunt hebben we gehad, en we zaten
dan nog op het hoofdvaarwater, toch heb ik even moeten inhouden omdat er een
piepklein duwbootje met een groot ponton uit het nevenwater kwam … die schipper
had 0,0 zicht, er stond op het ponton iemand die zei hoe hij moest varen … de
naam van zijn schipje sprak boekdelen: ‘Wanhoop’
We zijn uren
achtervolgd door sternen, blijkbaar woelde ons schroefwater wat vis naar boven
(dat of ze aanzagen ons voor een vissersschuit).
We hadden onze laatste
ligplaats op de Marrekriten voorzien in een baai niet ver van Stavoren, maar de
dieptemeter gaf direct niets meer aan (als het minder dan 50 cm is onder het
schip, wordt het hebben van een dieptemeter pas interessant, maar dan vindt den
onzen (cfr dieptemeter) dat het beneden zijn peil is om te meten).We hebben geen risico genomen en zijn voor
het eiland aan een tuigsteiger gaan liggen.
En het is toch
lang geleden dat ik het over onze palen had hé … dat is hier in Nederland al helemaal
ingeburgerd, er bestaan al ligplaatsen voor schepen met spudpalen.
En morgen varen we
over naar Medemblik, ALS de wind niet te hard waait. Al eens een bericht gestuurd
naar mijn broer om te vragen of hij in Den Helder is, maar hij vertrek
donderdag al naar Zeebrugge, dus gaan we niet zover naar boven.Ik denk dat we toch niet langszij van de F930
zouden mogen liggen
Wij gaan nog genieten van onze laatste avond
in Friesland, dit deel van onze reis afsluiten in stijl (ik zit al in mijne pyjama )
Winderige groeten
uit Friesland,
Peter & Conny
Traject: Snitser
Mar (ik doe het maar in het Fries, want Sneekermeer klinkt al bekend in de
oren)– Prinses Margrietkanaal – Polder Lippenwoude- Jeltesloot – Hegemer Mar (Heegermeer)- De Fluezen (Fleussen) – De Galamaddamen – De
Morra.Laatste Marrekrite overnachting
aan plaats FL33A.
Vandaag gewoon een
lui dagje op het meer, dat is voor mij toch het geval.
Het enige waar ik
vandaag aan gewerkt heb, is mijn kleurtje.
Er staat een
strakke wind, dus Peter heeft in de voormiddag een constructie met zeilen, touwen,
palen, fenders, .gemaakt om ons iet of wat uit de wind te zitten.Schoon was het niet, efficiënt wel! We konden
de Mira-Ceti niet draaien, er lag een zeiljacht in de weg.Om één uur is dat jacht vertrokken, exact
drie minuten later lagen wij op zijn plaats. Heerlijk uit de wind.
Manlief heeft er
helaas niet van kunnen genieten, hij heeft de ganse namiddag in zijn mancave
doorgebracht (dat is dus de machinekamer, een plaats waar ik zelden of nooit
kom ). De watertoevoer naar onze toilet zit namelijk verstopt, niet in het
begin en niet op het einde van de leiding, maar op de moeilijkst bereikbare
plaats (where else?). Door de soms geringe diepgang van de meren en de
zanderige bodem hebben we niet alleen water, maar ook zand (slijk) opgezogen. Gewoon
uitblazen met de compressor was dus geen optie.
Het heeft hem bloed (dat is niet waar), zweet (liters) en tranen (net
niet ) gekost om het euvel op te lossen . En het is hem uiteraard
gelukt
Vandaag een pak
minder volk op het meer, een paar zeiljachten, wat motorboten en een handvol
surfers. Meer moet dat voor ons ook niet
zijn.
Morgen varen we
richting Stavoren. De aandachtige lezer
van onze vorige blog herinnert zich vast nog ons verhaal van het vrouwtje van Stavoren, voor de
nieuwelingen (en zij die het verhaal vergeten zijn) zie Wikipedia
Aan alle papas, en
vooral de onze: een gelukkige vaderkesdag!Ik weet niet de hoeveelste vaderdag het is, dat we ergens op één of
ander water liggen te dobberen, ze zijn het ondertussen gewoon dat we niet in
de buurt zijn.
Het weer is een stuk beter dan gisteren, nog veel wind, maar
gelukkig geen regen meer.
Eerst nog een pak werk gehad om alle bladeren en bloesem van
het schip te krijgen, dat liet zich nog niet al te gewillig verwijderen. En dan rechtsomkeer, terug naar de meren.
En het is weekend, het is duidelijk te zien op het water, we
hebben een klein voorsmaakje gekregen hoe het hier in de zomer moet zijn. Toen
we hier deze week passeerden waren er 10 man en een paardenkop, nu heb ik een
kleine moeite gedaan om de zeilboten te tellen vanop onze ligplaats, het zijn
er op een bepaald moment om en bij de 200!!!
Omdat het zondag is, is er niet veel beroepsvaart, dus besluiten
we via het Prinses Margrietkanaal te varen, wat een pak rustiger is dan via de
toeristische routeTer hoogte van
Grou, zijn er plots twee jachten super traag aan het varen en komt er een
huurjacht (Danny, al een paar keer tegengekomen deze reis) van stuurboord het
vaarwater op.We lopen de traagvaarders
op, tussen den Danny en ons komt er nog een jacht (zijn vlag had een zwarte,
rode en gele horizontale streep)
gevaren, dat was onverantwoord en dom,hadden wij of den Danny hem niet opgemerkt en even van onze lijn
afgeweken .En het houdt niet op, die
twee traag varende jachten moesten stuurboord afslaan, maar dat ging niet door
dat kieken, dus weken ze helemaal uit naar de andere kant, de kant waar wij
toevallig passeerden.Peter heeft voor
het eerst de hoorn gebruikt (en ook nog
volle kracht achteruit) ze waren gelukkig juist op tijd uit de weg.Bleek dat het laatste jacht gesleept werd
(maar dat kon dus niemand zien, ik heb het opgezocht, ze moeten op geen enkele
manier kenbaar maken dat ze gesleept worden).Ik bleef mijn coole zelf . Totdat . Ik zelf achter het stuurwiel stond
en een brug naderden Op een
bepaald moment was het vaarwater versperd met zeiljachten, zij konden niet door
de brug, dan niemand niet! Ik dacht ik
trek er mij niets van aan, ik vaar gewoon door . Maar dan wordt het rood/groen
. Vlam alle jachten, blik star vooruit naar de brugopening Het probleem is dat er heel veel huurjachten
zijn, van de stuurmanskunst kan/mag ik niets zeggen, ik kan ook alleen maar
rechtdoor varen . Maar over de vaarregels . Dat is duidelijk dat die niet
gelden voor gehuurde boten.
Maar goed, voor de rest zijn we zen
We hebben ons een fijn plekje uitgezocht op het Sneekermeer,
genoten van het zonnetje uit de wind.
Helaas de insecten vonden het ook een leuk plekje door trui en al
gebeten En terwijl ik buiten zit met lange broek en gilet, zit mijn Friesche
buurvrouw in haar bikini te blinken . Ze zijn deze temperaturen meer gewoon,
denk ik (of zouden de insecten haar bloed niet lusten???).
Als de wind het iet of wat toelaat, wordt dit morgen ook
onze verblijfplaats.
Vandaag is het mijn metekind haar lentefeest, ik heb een
foto van haar ontvangen, ze ziet er prachtig uit. En wij zitten honderden kilometers verder, in
de waaiende wind, in de gietende regen. Doet
er mij aan denken dat we op haar verjaardag ook rijkelijk laat waren, toen durfden
we niet van boord omdat het ook zo’n beestenweer was (voorjaarstorm in maart).
Vanmorgen toch onze stoute schoenen aangetrokken en een wandeling
gemaakt, door de wind, door de regen, dwars door alles heen. Dan zijn de twee
waterkiekens nog even een watersportwinkel
binnen gesprongen (in het Biesbosch een beugel voor de reddingsboei verloren –
een offerke voor Neptunus ).
En dan moesten we, we hadden echt geen keuze , schuilen
voor een stortbui. Dat hebben we gedaan in de Dikke Van Dale. Een heel mooi café (die we niet den gezien zouden
hebben als het mooi weer was, dan geraken we niet verder dan het terras), met een enorme bierkaart (bijna zo dik als de
Van Dale ) en lekkere, ongezonde borrelhapjes.
Tussen 2 buien door terug naar boord … en onze namiddag al
lezend doorgebracht.Dit was zeker al de
natste dag van onze reis.Maar we kunnen
er mee leven, de natuur moet zich nu eenmaal herstellen en mensen met gras willen
graag een groen gazon . Ons schip ziet er trouwens ook een beetje als een
natte tuin uit, vol met afgewaaide bladeren en versleten bloesem … het moet
niet altijd ongedierte zijn
Morgen keren we onze kar en varen we terug richting Fluessen,
als het weer het iets of wat toelaat, steken we deze week het IJsselmeer over
naar Medemblik. Maar dan zal het weer
veel moeten verbeteren, want mij krijgen ze niet op het meer als het meer dan
windkracht 2 is. En dat is de schuld van
het tijdschrift ‘Motorboot’ … als er daar gevraagd wordt naar het spannendste
moment in iemands vaarcarrière is het dikwijls de plotselinge weersverandering
op het IJsselmeer ...
Speciaal voor Sarah-An,
Ik wil je even zeggen,
dat ik aan je denk.
Vandaag verander je
vanrups naar vlinder,
wat een mooi geschenk
Jij bent niet langer een kind, maar een jonge meid
Bijna niet te geloven, wat vliegt de tijd
Vandaag vieren we een fantastische, super jij
Ik zie het op je foto, je straalt, je kijkt blij
Vandaag is een dag om van te houden,
Sluit je ogen, doe een wens,je bent een lentekind
Er wacht jou nog een mooie toekomst, mijn metekind
Gisterenavond nog gegeten in een druk bezet restaurant (was koopdonderdag in
Leeuwarden) waar ze een volledige kip serveren (per persoon! ) …. dat hebben we niet gegeten
We hebben gekozen voor een ‘4 weeks dry-aged cote de boeuf’
We mochten zelf ons favoriete stuk uitkiezen …. Maar hoe het gebakken
moest worden, daar hadden we dan geen keuze in …. Maar het was wel lekker …zeker
met het ‘sju de voo’-sausje
We hebben al verteld dat er in Friesland bijzonder weinig Belgen
varen: een paar dagen geleden ene tegengekomen in een huurboot (met
kapiteinspet en blauwe blazer ), en een zeiljacht uit Antwerpen en deze
morgen passeerde er ons nog een Belg.
Komt er een chique jacht voorbij gevaren, met bekend volk
aan boord.Zie je hier amper een
landgenoot en dan kom je iemand tegen uit je eigenste club … inderdaad de Joie
de Vivre toert ook rond in Friese wateren.
En dan op stap, Leeuwarden (opnieuw) gaan verkennen …. Er zijn
een paar nieuwigheden bijgekomen, want vorig jaar was ze culturele hoofdstad.Zo zijn we even de poëtische toer opgegaan …
in een bepaald straatje waren er allemaal gedichten met kleefletters op de ramen
aangebracht …. Zo hebben we toch wat cultuur opgesnoven Er is hier ook een groot
keramisch museum… misschien iets voor morgen, nu was het te mooi weer.
Op een terrasje een aperitiefje gedronken, komen we van
zover en drinken we een biertje uit … jawel, het Ertvelde van Eddy Wally en het hier beroemde borrelhapje gegeten:
warme broodjes met kruidenboter en pesto.
Nog even een halfuurtje in een boekenwinkel doorgebracht, dat
scheelt ons een slok op de borrel, geen plaats hebben voor boeken.Enkel kwijlen, niet kopen
Dan de plaatselijke markt afgestruind, altijd plezant om de
plaatselijke specialiteiten te ontdekken.
Ook nog een toertje gedaan langs de oude schepen (varend
erfgoed) die hier in een (uiteraard)openluchtmuseum
liggen.
Nog wat gewinkeld (het is hier al solden ) en dan moe
maar voldaan (en zwaar beladen) terug naar ons Mira.
Het is hier goed op het achterdek, uit de wind in de zon ….
Er komen opvallend veel zeilboten binnenvaren, blijkt dat we
morgen harde wind (9 Beaufort) krijgen. Maar ook hier moeten ze laveren, want
ze moeten met hun mast tussen de bomen passen (zie foto). We gaan ook nog een extra touwtje bijleggen
Vanavond blijven we aan boord eten, want een ‘nadeel’ van
winkelen op een ander is, dat je veel andere dingen ziet en die wil je proeven …
maar dan koop je (te) veel en moet je zien dat het tegen de vervaldatum op is …
Je ziet … we beleven hier echte stressmomenten
Aan boord blijven, is ook duur in Leeuwarden … om de vijf minuten
staat hier iemand aan het schip om iets te verkopen en Peter kan geen neen
zeggen Opnieuw een vlagje van ‘skutjesilen’
en ook wat beduimelde kaarten ten voordele van de daklozen zijn nu in ons bezit
…. Als we ooit een kaartje moeten versturen is de kans groot dat het één van
die beduimelde exemplaren wordt En
eindelijk ook onze Marrekritevlag.
Fijn, lang weekend allemaal en tot de volgende lezing
De nacht heeft raad gebracht, of beter gezegd het slecht
weer heeft beslist. Opnieuw een zwaar
onweer over ons heen gehad, onze goesting om nog langer hier te blijven is
over. En dan krijgt Peter een berichtje op zijn smartphone beleef deze dag
opnieuw fotos van 06/06/2018 allemaal met een stralend blauwe lucht
We hebben onze motor gestart (of course, roeien zou wat
lastig zijn, het was tegenwind ) en zijn naar Leeuwarden gevaren. Peter wist nog van de in den tijd van de
Estée S dat het een lang, saai en recht
stuk was naar Leeuwarden dus ik mocht varen . In Leeuwarden zelf heeft
hij het roer in handen genomen, gelukkig maar een paar smalle bruggetjes, wat
haakse, onoverzichtelijke bochten . Maar
een meewerkende bruggenwachter, hij riep op dat we konden doorvaren, dat er geen
scheepvaart aan de andere kant was.
Wel een grappig voorvalletje onderweg, op een iets smaller
deel zat er al tijdje een jacht achter ons, toen het wat breder werd, kregen we
een oproep met de marifoon, ik citeer: hey kapitein van de toerist, ik neem
aan dat u er geen bezwaar tegen heeft dat ik u aan bakboord passeer.Peter antwoordt, geen probleem, doet u maar.En we zeggen tegen elkaar, zo lomp om ons
toerist te noemen, hij ziet toch de naam van ons schip.Het jacht passeert . Het zijn Duitsers ... Nederlands sprekende Duitsers .
En dan zien we op AIS dat er een schip Toerist 3 heet . Tja, als ik het opschrijf is het precies niet
zo grappig
Ons eerst beziggehouden met inkopen doen, geen proviand, maar
werkmateriaal we zijn vast van plan om er serieus in te vliegen na het
verlof. En dan even langs bij de havenmeester, ons Mira is hier the talk of the town ze hebben er fotos van getrokken we komen
correctie: zij komt op facebook!
Ze zijn hier nochtans speciallekes gewoon, er vaart hier een
gondel rond, ik heb al mensen zien vervoeren met een riksja, je hoort hier alle
talen spreken
Enfin, ik zou nog uren kunnen schrijven, maar dat is gewoon
een excuus omdat mijn voeten zeer doen en ik ze zo kan laten rusten die
dingen zijn niet meer gewoon om nog te stappen maar geen medelijden straks
weer van dat . We gaan op zoek naar een resto . En deze moet beter zijn dan
enkele jaren geleden . (het was zo slecht, dat we het ons nog altijd
herinneren )
Ook zo 'genoten ' van het klank- en lichtspel gisteren? Hopelijk niemand schade opgelopen. Wij moesten wachten tot een uur of 11 's avonds voor het spektakel.
We hebben het zekere voor het onzekere genomen en hebben ons Mira een kwartslag gedraaid, zodanig dat we met onze boeg in de wind lagen. En voor alle zekerheid, om onze palen niet extra te belasten, hadden we ons met het achtersteven vastgelegd aan palen (die hier voorzien zijn om zeiljachten op te tuigen).
Het was best pittig, maar niet angstaanjagend, de donderslagen die je een meter uit je stoel doen wippen, hebben we hier niet gehad. Alleen veel bliksem, veel regen, heel veel wind en pikkedonker (tussen de bliksemschichten dan). Rond middernacht was het ergste gepasseerd en zijn we in ons bed gekropen. Alle palen zijn op hun plaats gebleven
Vandaag is het weer een pak minder mooi dan gisteren, nu tegen de avond toch weer zon. Dus hebben we een klusjesdag ingelast. Ik had voor de reis een (lange) lijst gemaakt met alle nog te verwezenlijken klusjes ... met de bedoeling dat die moeten gebeuren na de vakantie. Maar als het minder weer is, vinken we toch al eens iets af, ook plezant ...(alhoewel we liever zon en warme temperaturen hebben ).
We ondervinden nu ook een beetje de consequenties van een reis niet op voorhand te plannen ... als je voldoende tijd hebt (we zijn trouwens halverwege ons verlof), kan je volgens 'humeur' (en weer) halt houden op een mooi plaatsje. Maar we realiseren ons nu dat we vooral ankeren op meren, wat we eigenlijk niet beu worden. Dit betekent dat we zeer beperkt wandelen, niet fietsen, geen cultuur snuiven, ... Is dit een nadeel? Neen, volgend jaar kunnen we terug naar hier ... de accenten verleggen ... misschien ...
En vermits we hier leven van dag op dag ... zullen we pas morgen kiezen: nog een dagje in onze lagune of verder varen naar Leeuwarden?
Als dat geen cliffhanger is ... doen ze het, of doen ze het niet?
, veel te warm om ruzie
te maken.
. Op den duur roept de schipper achter ons ook
op, met de mededeling dat hij achter dat Italiaans schip ligt, we varen nochtans
onder Belgische vlag 
).
