Toen ik deze
morgen uit de douche kwam, had Peter zijn strooien hoed al op… dat kan maar één ding betekenen dat we
vandaag niet varen en hier lekker blijven liggen .. want … het zonnetje schijnt
En eindelijk, na weken
*nog
eens een klusje gedaan
*nog
eens mijn tankini kunnen aandoen (al is de waarheid eerder na jaren, maar ik
kan er nog/terug in )
*nog
eens onze parasol kunnen uithalen
*hebben
we de barbecue nog eens bovengehaald
*kon
Peter nog eens naar hartenlust vissen
*kunnen
we onze ramen afdekken met onze nieuwe zonnewering
*ben ik
iets met de zonnecrème factor 5
*gebruiken
we onze Sodastream om frisdrank, met liters, te maken
*zullen
we niet kunnen slapen omdat het te warm is
Morgen starten we
de motor weer, en zien we wel waar ons Mira ons brengt, want eindelijk, na weken …. moeten we er toch eens werk van
maken om richting België te varen.
We kunnen het kort
houden vandaag. Vanmorgen eerst nog proviand
ingeslagen in Alkmaar en de motor gestart voor een vaarrit van 10 kilometer. We liggen nu zo’n 6 kilometer van Zaanstad,
in De Woude. We hebben een soort tweede
natuur ontwikkelt om ons altijd ergens uit de wind te leggen, alleen dat moest nu helemaal niet … het is SCHITTEREND
weer (ze spreken nog van onweer, maar dit kunnen ze ons niet meer afpakken).
Het is hier druk op
het Kogerpolderkanaal, maar iedereen is
in een goed humeur, dus het is hier leuk vertoeven. En Peter zegt dat de bikini’s
tegenwoordig hard op de beha’s lijken …. De dames zitten gewoon echt in hun beha, waarschijnlijk hadden ze het zo warm
niet verwacht.
En ondanks de
boodschappen van deze ochtend, hadden we geen zin om te koken met dit mooie
weer. Ik ben naar het frietkot gestapt, ligt hier 300 meter vandaan, om lekkere, vettige kost te kopen
Nog geen idee wat
we morgen gaan doen, met zo’n weer is een mensch geneigd om te blijven liggen
waar het goed is ….
Laat de zomer maar
komen …. en blijven
Tot morgen,
Peter & Conny
Traject: Alkmaar - Markervaart - Kogerpolderkanaal - De Woude
Vandaag varen we
verder richting Alkmaar. Ik moest deze
morgen toch eventjes slikken, weer een ochtend met gietende regen, amper zicht
Maar rond een uur of elf is het dan
eindelijk opgehouden met regenen en is het, gelukkig, de rest van de dag droog
gebleven.
Het gaat lekker
vlot bij de brugjes, oproepen, licht op rood/groen, nergens tijdsverlies.In Alkmaar worden we opgeroepen door de
brugwachter, er is een drakenregatta aan de gang (zo eentje hebben we vorig
jaar ook gezien in Gorinchem roeiwedstrijd in een drakenboot, begeleid met
drums), en we moeten wachten op de wedstrijdboot, die gaat ons begeleiden naast
het parcours.In no time had hij ons
door de wedstrijdzone geloodst.Peter
wou eigenlijk in het begin van de stad aanleggen, maar ik was zo gefascineerd
door het gebeuren dat ik dat niet gemeld had aan de brugwachter.We waren nu min of meer gedwongen om door te
varen, om voorbij de laatste brug een ligplaats te zoeken.Er was een mooie plaats vrij, maar niet voor ons,
voorbehouden voor rondvaartboten.
Maar aan de kaai
was er al een dame (bleek later de havenmeesteres) aan het roepen dat er iets
verderop een geschikte plaats was voor ons. En nu liggen we aan een soort
stadspoort, lekker rustig, geen autoverkeer (wat er wel was op de vooraf
gekozen plek), dus dat was even boffen. En maar een minuut of tien stappen naar
het centrum.
Het stadje is ons
honderdprocent meegevallen.Mooie huizen, leuke winkels, gezellige
marktjes, sfeervolle terrasjes.Het is
weekend, dus er heerst een gezellige drukte.De winkels sluiten hier al om 17 uur, maar dat is te begrijpen, ze zijn
hier iedere zondag open.En voor de
Beatles fans (we kennen er zeker ene), er is hier zelfs een Beatles museum.
Trouwens ook een kaas- en een biermuseum.Alkmaar iswereldberoemd voor
zijn kaas(markt).En dus hebben we de
avond in deze stijl afgesloten we zijn een Alkmaarse kaasfondue gaan eten in
restaurant De Fransman. We zijn op zijn Hollands gaan eten, om 17:30 zaten
we al op restaurant, gelukkig maar, want het was een heel lekkere, maar zware maaltijd
. die moeten we nog even verteren wat we ook aan het doen zijn . Op ons
eigenste privéterras, met een degustiefje, lekker in het zonnetje.
Nog een fijn
vervolg van het weekend
Peter & Conny
Traject: Noord Hollandsche Vaart, van Sint Maartensvlotbrug tot Alkmaar
Vandaag hebben we
een strand- en duinwandelingetje gemaakt.
Eentje van meer dan 20 kilometer
Het heeft ons
deugd gedaan, we realiseerden ons dat we eigenlijk maar weinig beweging gehad
hebben tijdens onze reis, dus hebben we vandaag een efforke gedaan
En daarmee is het
verhaal voor vandaag ook verteld, we hebben gewandeld, iets gegeten en
gedronken in een strandpaviljoen en weer gewandeld. In de voormiddag hadden we het strand voor
ons alleen, we zijn toch aan het naaktstrand gewandeld, maar we zijn er enkel
kwallen tegengekomen. Op de terugweg een
bui getrotseerd … tegen dat we aan het paviljoen waren, was het alweer droog,
wij helaas niet.
In de namiddag
veel beter weer, meer volk op het strand, af en toe nog een dreigende wolk, maar
die heeft haar lading niet meer op ons gelost.
We kunnen deze dag
een beetje omschrijven als een echte vakantiedag, zon, zee en strand .... meer moet een mensch niet hebben
Morgen varen we
weer verder richting Alkmaar.
Speciaal bericht
voor de bootmadame met haar 10 ‘homo’s’: supergoed nieuws, dat komt goed hé. You'll beat the monster!
Lekker windje
vandaag, dat wordt uitwaaien aan zee
Deze morgen rond 9
uur vertrokken, maar blijkbaar nog te vroeg voor de brugwachter …. Er is hier
zodanig weinig scheepsverkeer dat ik vermoed dat ik hem waarschijnlijk uit zijn
bed gebeld heb. Na een kwartiertje is hij
komen opdagen. Geen pretje om met die
felle wind te liggen dobberen, we konden onze spudpalen niet gebruiken, het was
hier te diep…
Op het Amstelmeer was
het pittig varen (overal eigenlijk) met die harde wind. Net voor de enige sluis van de dag begon het
water te gieten, maar gelukkig was het droog tegen dat we binnen moesten varen. Dan nog 10 minuten moeten dobberen voor een spoorwegbrug
(het voordeel was dat we dat op voorhand wisten en dus konden anticiperen)
We hebben op 5,6
kilometer (in vogelvlucht) van mijn broer gezeten, we konden zijn schip op AIS
zien.
En dan volle
kracht tegenwind op het Noordhollandsch kanaal … In Sint Maartensvlotbrug
hebben we er de brui aan gegeven. We
liggen hier redelijk uit de wind, wel dicht bij een drukke autoweg. Maar we blijven niet aan boord, we gaan naar
zee; naar Sint Maartenszee …. Althans dat
was de planning, maar we zijn niet verder geraakt dan de duinen, die hebben we
beklommen om met een panoramische verrekijker de Noordzee te bekijken … verder
zijn we niet geraakt, een stortbui heeft ons in een snackbar gedreven, daar hebben
we maar vroeg en noodgedwongen kibbelingen gegeten, is wel geen sliptong, maar toch
ook vis hé
Cadzand wordt zo
langzaam aan overspoeld door Duitse toeristen, maar hier is het ook van dat …. Waarschijnlijk
zijn ze de ganse Noordzeekust (behalve
België tot nu toe) aan het in palmen. Alles
staat hier in het Duits vermeld, in de supermarkt zijn driekwart van de tijdschriften,
strips, boeken in het Duits. Wij worden
ook regelmatig in het Duits aangesproken, het helpt niet als we zeggen dat we
Nederlands spreken, ze blijven ons in het Duits te woord staan.
Morgen doen we een
nieuwe poging om pootje te baden in de Noordzee, maar het kan ook zijn dat we doorvaren
naar Alkmaar… weer een verschroeiende
keuze
Oef, geen
spectaculair verhaal te vertellen over het IJsselmeer, integendeel, we zijn een
spiegeltje overgestoken.Maar dat heeft
Peter eerst allemaal uitgedokterd op Windfinder: tot een uur of 10 was er niet
veel wind, daarna ging het tot 6 Bft.Dus zijn we om 7 uur vertrokken, om 7u30 waren we op het IJsselmeer … wat
een verschil met onze vorige ervaring op het meer, toen was het een stevige
bries en moesten we constant uitwijken voor zeilboten …. Nu hadden we het meer
quasi voor ons alleen.
De zeilers hebben
later op de dag het meer wel ingenomen, want in Medemblik waren er meerdere
zeiljachten zich aan het opmaken om uit te varen.Wel speciaal binnenkomen in Medemblik,je vaart precies door een jachthaven naar de
brug … waar we als ‘vrachtschip’ trouwens voorrang kregen
Is het jullie al
opgevallen dat het stuk Noord Holland (stuk onder Texel) de vorm heeft van een
hondenkop?We zijn binnengevaren in zijn
oog
Nog eens 4 sluizen
gedaan, dat was lang geleden.Er was een
sassenier bij die ‘ nog nooit zo’n schip gezien had’ , dus zijn smartphone (kan ook zijn ‘aaifoon’
geweest zijn) bovengehaald en een fotoshoot van de Mira-Ceti. Veel meer hebben de brug- en sluiswachters hier niet te doen, er passeert
hier amper een bootje. Zouden zij hetzelfde loon krijgen als pakweg een
brugwachter in Sneek? De laatste sluis, lagen we midden van de sluis
om te schutten, we lagen vast aan verticale leidtouwen, 5 meter naar omhoog, maar die gaven mee van hier tot in Tokio …
Op de Westfriesche
Vaart (toch zo’n 20 km lang) zijn we exact 2 jachten tegengekomen.Het enige plaatsje met iets meer leven dat we
tegenkomen zijn, is Middenmeer …. Er liggen daar jachtjes die heel goed kunnen
concurreren met die roestbakjes die je ook in de Moervaart ziet liggen.
Uiteindelijk zijn we een klein stukje op het
Waardkanaal gevaren, en liggen nu aan een steigertje … Komt goed uit,ik zal een klein beetje verf op de romp
moeten smeren, gisteren was er een smalle doorgang tussen 2 boeien (5,5 meter
of zoiets) en ik zag ze op een moment niet meer, Peter zei dat ik ertegen
gevaren had, ik had niets gevoeld, dus ik betwijfelde dat.Deze morgen een rood ‘schartje’ op de romp ontdekt
Hier is weinig te
zien of te beleven, je ziet hier enkel
schaapjes (met een blauw rugje) hier op de dijk …. Als je hier aanlegt, moet je
houden van de rust en stilte (doorbroken door af en toe het geblaat van een
schaap én het geluid van de regen op ons dak ).Vandaag het omgekeerde
scenario, gevaren in mooi weer, aangekomen en vijf minuten later een ganse
namiddag regen gehad.
Morgen varen we waarschijnlijk
toch naar boven (naar zijn oor), maar omdat mijn broer al weg is, net niet tot
in Den Helder. We keren terug langs de Staande
Mastroute (is min of meer parallel met de Noordzee), zal het er misschien toch
nog van komen om onze fietsen uit te halen en wat tochtjes langs de kust te rijden
(en ne keer sliptong te gaan eten, daar heb ik eens zin in zie ).
Het laatste verslagje
vanuit Friesland, het zit er alweer op . Als we nu al mogen terugblikken, zullen we
ons vooral de wind herinneren. In 2016 hadden we ongeveer hetzelfde weer hier
(gevoelsmatig was het toen iets warmer, maar meer regendagen).Natuurlijk, dit is Friesland, het noorden van
Nederland en we moeten keuzes maken: vroeg in het seizoen, kans op minder goed weer,
maar ook minder druk, of in de zomermaanden, meer kans op mooi weer, maar zeker
drukker.Trouwens, in juli en augustus
krijgen wij never or never 7 weken verlof, dat ook
Maar het blijft
voor ons een toplocatie … wij houden van de afwisseling tussen de rust op de
meren en af en toe een stadsbezoek (met de Estée S deden we ook nog af en toe een
jachthaven aan, dat gebeurt nu nog zelden). Misschien gelukkig maar dat het weer
niet optimaal is, of we geraakten hier niet weg
Vandaag de eerste
keer in onze korte vaarcarrière met ons Mira dat we met navigatieverlichting
gevaren hebben, de dag is grijs, grauw, koud en met zware regenbuien begonnen
(en dat is gebleven tot aan onze ligplaats). Onze rit richting Stavoren is over
– meestal – bekende wateren. En omdat
het bijna steeds rechtdoor was, heb ik constant gevaren . Eén kruispunt hebben we gehad, en we zaten
dan nog op het hoofdvaarwater, toch heb ik even moeten inhouden omdat er een
piepklein duwbootje met een groot ponton uit het nevenwater kwam … die schipper
had 0,0 zicht, er stond op het ponton iemand die zei hoe hij moest varen … de
naam van zijn schipje sprak boekdelen: ‘Wanhoop’
We zijn uren
achtervolgd door sternen, blijkbaar woelde ons schroefwater wat vis naar boven
(dat of ze aanzagen ons voor een vissersschuit).
We hadden onze laatste
ligplaats op de Marrekriten voorzien in een baai niet ver van Stavoren, maar de
dieptemeter gaf direct niets meer aan (als het minder dan 50 cm is onder het
schip, wordt het hebben van een dieptemeter pas interessant, maar dan vindt den
onzen (cfr dieptemeter) dat het beneden zijn peil is om te meten).We hebben geen risico genomen en zijn voor
het eiland aan een tuigsteiger gaan liggen.
En het is toch
lang geleden dat ik het over onze palen had hé … dat is hier in Nederland al helemaal
ingeburgerd, er bestaan al ligplaatsen voor schepen met spudpalen.
En morgen varen we
over naar Medemblik, ALS de wind niet te hard waait. Al eens een bericht gestuurd
naar mijn broer om te vragen of hij in Den Helder is, maar hij vertrek
donderdag al naar Zeebrugge, dus gaan we niet zover naar boven.Ik denk dat we toch niet langszij van de F930
zouden mogen liggen
Wij gaan nog genieten van onze laatste avond
in Friesland, dit deel van onze reis afsluiten in stijl (ik zit al in mijne pyjama )
Winderige groeten
uit Friesland,
Peter & Conny
Traject: Snitser
Mar (ik doe het maar in het Fries, want Sneekermeer klinkt al bekend in de
oren)– Prinses Margrietkanaal – Polder Lippenwoude- Jeltesloot – Hegemer Mar (Heegermeer)- De Fluezen (Fleussen) – De Galamaddamen – De
Morra.Laatste Marrekrite overnachting
aan plaats FL33A.
Vandaag gewoon een
lui dagje op het meer, dat is voor mij toch het geval.
Het enige waar ik
vandaag aan gewerkt heb, is mijn kleurtje.
Er staat een
strakke wind, dus Peter heeft in de voormiddag een constructie met zeilen, touwen,
palen, fenders, .gemaakt om ons iet of wat uit de wind te zitten.Schoon was het niet, efficiënt wel! We konden
de Mira-Ceti niet draaien, er lag een zeiljacht in de weg.Om één uur is dat jacht vertrokken, exact
drie minuten later lagen wij op zijn plaats. Heerlijk uit de wind.
Manlief heeft er
helaas niet van kunnen genieten, hij heeft de ganse namiddag in zijn mancave
doorgebracht (dat is dus de machinekamer, een plaats waar ik zelden of nooit
kom ). De watertoevoer naar onze toilet zit namelijk verstopt, niet in het
begin en niet op het einde van de leiding, maar op de moeilijkst bereikbare
plaats (where else?). Door de soms geringe diepgang van de meren en de
zanderige bodem hebben we niet alleen water, maar ook zand (slijk) opgezogen. Gewoon
uitblazen met de compressor was dus geen optie.
Het heeft hem bloed (dat is niet waar), zweet (liters) en tranen (net
niet ) gekost om het euvel op te lossen . En het is hem uiteraard
gelukt
Vandaag een pak
minder volk op het meer, een paar zeiljachten, wat motorboten en een handvol
surfers. Meer moet dat voor ons ook niet
zijn.
Morgen varen we
richting Stavoren. De aandachtige lezer
van onze vorige blog herinnert zich vast nog ons verhaal van het vrouwtje van Stavoren, voor de
nieuwelingen (en zij die het verhaal vergeten zijn) zie Wikipedia
Aan alle papas, en
vooral de onze: een gelukkige vaderkesdag!Ik weet niet de hoeveelste vaderdag het is, dat we ergens op één of
ander water liggen te dobberen, ze zijn het ondertussen gewoon dat we niet in
de buurt zijn.
Het weer is een stuk beter dan gisteren, nog veel wind, maar
gelukkig geen regen meer.
Eerst nog een pak werk gehad om alle bladeren en bloesem van
het schip te krijgen, dat liet zich nog niet al te gewillig verwijderen. En dan rechtsomkeer, terug naar de meren.
En het is weekend, het is duidelijk te zien op het water, we
hebben een klein voorsmaakje gekregen hoe het hier in de zomer moet zijn. Toen
we hier deze week passeerden waren er 10 man en een paardenkop, nu heb ik een
kleine moeite gedaan om de zeilboten te tellen vanop onze ligplaats, het zijn
er op een bepaald moment om en bij de 200!!!
Omdat het zondag is, is er niet veel beroepsvaart, dus besluiten
we via het Prinses Margrietkanaal te varen, wat een pak rustiger is dan via de
toeristische routeTer hoogte van
Grou, zijn er plots twee jachten super traag aan het varen en komt er een
huurjacht (Danny, al een paar keer tegengekomen deze reis) van stuurboord het
vaarwater op.We lopen de traagvaarders
op, tussen den Danny en ons komt er nog een jacht (zijn vlag had een zwarte,
rode en gele horizontale streep)
gevaren, dat was onverantwoord en dom,hadden wij of den Danny hem niet opgemerkt en even van onze lijn
afgeweken .En het houdt niet op, die
twee traag varende jachten moesten stuurboord afslaan, maar dat ging niet door
dat kieken, dus weken ze helemaal uit naar de andere kant, de kant waar wij
toevallig passeerden.Peter heeft voor
het eerst de hoorn gebruikt (en ook nog
volle kracht achteruit) ze waren gelukkig juist op tijd uit de weg.Bleek dat het laatste jacht gesleept werd
(maar dat kon dus niemand zien, ik heb het opgezocht, ze moeten op geen enkele
manier kenbaar maken dat ze gesleept worden).Ik bleef mijn coole zelf . Totdat . Ik zelf achter het stuurwiel stond
en een brug naderden Op een
bepaald moment was het vaarwater versperd met zeiljachten, zij konden niet door
de brug, dan niemand niet! Ik dacht ik
trek er mij niets van aan, ik vaar gewoon door . Maar dan wordt het rood/groen
. Vlam alle jachten, blik star vooruit naar de brugopening Het probleem is dat er heel veel huurjachten
zijn, van de stuurmanskunst kan/mag ik niets zeggen, ik kan ook alleen maar
rechtdoor varen . Maar over de vaarregels . Dat is duidelijk dat die niet
gelden voor gehuurde boten.
Maar goed, voor de rest zijn we zen
We hebben ons een fijn plekje uitgezocht op het Sneekermeer,
genoten van het zonnetje uit de wind.
Helaas de insecten vonden het ook een leuk plekje door trui en al
gebeten En terwijl ik buiten zit met lange broek en gilet, zit mijn Friesche
buurvrouw in haar bikini te blinken . Ze zijn deze temperaturen meer gewoon,
denk ik (of zouden de insecten haar bloed niet lusten???).
Als de wind het iet of wat toelaat, wordt dit morgen ook
onze verblijfplaats.
Vandaag is het mijn metekind haar lentefeest, ik heb een
foto van haar ontvangen, ze ziet er prachtig uit. En wij zitten honderden kilometers verder, in
de waaiende wind, in de gietende regen. Doet
er mij aan denken dat we op haar verjaardag ook rijkelijk laat waren, toen durfden
we niet van boord omdat het ook zo’n beestenweer was (voorjaarstorm in maart).
Vanmorgen toch onze stoute schoenen aangetrokken en een wandeling
gemaakt, door de wind, door de regen, dwars door alles heen. Dan zijn de twee
waterkiekens nog even een watersportwinkel
binnen gesprongen (in het Biesbosch een beugel voor de reddingsboei verloren –
een offerke voor Neptunus ).
En dan moesten we, we hadden echt geen keuze , schuilen
voor een stortbui. Dat hebben we gedaan in de Dikke Van Dale. Een heel mooi café (die we niet den gezien zouden
hebben als het mooi weer was, dan geraken we niet verder dan het terras), met een enorme bierkaart (bijna zo dik als de
Van Dale ) en lekkere, ongezonde borrelhapjes.
Tussen 2 buien door terug naar boord … en onze namiddag al
lezend doorgebracht.Dit was zeker al de
natste dag van onze reis.Maar we kunnen
er mee leven, de natuur moet zich nu eenmaal herstellen en mensen met gras willen
graag een groen gazon . Ons schip ziet er trouwens ook een beetje als een
natte tuin uit, vol met afgewaaide bladeren en versleten bloesem … het moet
niet altijd ongedierte zijn
Morgen keren we onze kar en varen we terug richting Fluessen,
als het weer het iets of wat toelaat, steken we deze week het IJsselmeer over
naar Medemblik. Maar dan zal het weer
veel moeten verbeteren, want mij krijgen ze niet op het meer als het meer dan
windkracht 2 is. En dat is de schuld van
het tijdschrift ‘Motorboot’ … als er daar gevraagd wordt naar het spannendste
moment in iemands vaarcarrière is het dikwijls de plotselinge weersverandering
op het IJsselmeer ...
Speciaal voor Sarah-An,
Ik wil je even zeggen,
dat ik aan je denk.
Vandaag verander je
vanrups naar vlinder,
wat een mooi geschenk
Jij bent niet langer een kind, maar een jonge meid
Bijna niet te geloven, wat vliegt de tijd
Vandaag vieren we een fantastische, super jij
Ik zie het op je foto, je straalt, je kijkt blij
Vandaag is een dag om van te houden,
Sluit je ogen, doe een wens,je bent een lentekind
Er wacht jou nog een mooie toekomst, mijn metekind
Gisterenavond nog gegeten in een druk bezet restaurant (was koopdonderdag in
Leeuwarden) waar ze een volledige kip serveren (per persoon! ) …. dat hebben we niet gegeten
We hebben gekozen voor een ‘4 weeks dry-aged cote de boeuf’
We mochten zelf ons favoriete stuk uitkiezen …. Maar hoe het gebakken
moest worden, daar hadden we dan geen keuze in …. Maar het was wel lekker …zeker
met het ‘sju de voo’-sausje
We hebben al verteld dat er in Friesland bijzonder weinig Belgen
varen: een paar dagen geleden ene tegengekomen in een huurboot (met
kapiteinspet en blauwe blazer ), en een zeiljacht uit Antwerpen en deze
morgen passeerde er ons nog een Belg.
Komt er een chique jacht voorbij gevaren, met bekend volk
aan boord.Zie je hier amper een
landgenoot en dan kom je iemand tegen uit je eigenste club … inderdaad de Joie
de Vivre toert ook rond in Friese wateren.
En dan op stap, Leeuwarden (opnieuw) gaan verkennen …. Er zijn
een paar nieuwigheden bijgekomen, want vorig jaar was ze culturele hoofdstad.Zo zijn we even de poëtische toer opgegaan …
in een bepaald straatje waren er allemaal gedichten met kleefletters op de ramen
aangebracht …. Zo hebben we toch wat cultuur opgesnoven Er is hier ook een groot
keramisch museum… misschien iets voor morgen, nu was het te mooi weer.
Op een terrasje een aperitiefje gedronken, komen we van
zover en drinken we een biertje uit … jawel, het Ertvelde van Eddy Wally en het hier beroemde borrelhapje gegeten:
warme broodjes met kruidenboter en pesto.
Nog even een halfuurtje in een boekenwinkel doorgebracht, dat
scheelt ons een slok op de borrel, geen plaats hebben voor boeken.Enkel kwijlen, niet kopen
Dan de plaatselijke markt afgestruind, altijd plezant om de
plaatselijke specialiteiten te ontdekken.
Ook nog een toertje gedaan langs de oude schepen (varend
erfgoed) die hier in een (uiteraard)openluchtmuseum
liggen.
Nog wat gewinkeld (het is hier al solden ) en dan moe
maar voldaan (en zwaar beladen) terug naar ons Mira.
Het is hier goed op het achterdek, uit de wind in de zon ….
Er komen opvallend veel zeilboten binnenvaren, blijkt dat we
morgen harde wind (9 Beaufort) krijgen. Maar ook hier moeten ze laveren, want
ze moeten met hun mast tussen de bomen passen (zie foto). We gaan ook nog een extra touwtje bijleggen
Vanavond blijven we aan boord eten, want een ‘nadeel’ van
winkelen op een ander is, dat je veel andere dingen ziet en die wil je proeven …
maar dan koop je (te) veel en moet je zien dat het tegen de vervaldatum op is …
Je ziet … we beleven hier echte stressmomenten
Aan boord blijven, is ook duur in Leeuwarden … om de vijf minuten
staat hier iemand aan het schip om iets te verkopen en Peter kan geen neen
zeggen Opnieuw een vlagje van ‘skutjesilen’
en ook wat beduimelde kaarten ten voordele van de daklozen zijn nu in ons bezit
…. Als we ooit een kaartje moeten versturen is de kans groot dat het één van
die beduimelde exemplaren wordt En
eindelijk ook onze Marrekritevlag.
Fijn, lang weekend allemaal en tot de volgende lezing
De nacht heeft raad gebracht, of beter gezegd het slecht
weer heeft beslist. Opnieuw een zwaar
onweer over ons heen gehad, onze goesting om nog langer hier te blijven is
over. En dan krijgt Peter een berichtje op zijn smartphone beleef deze dag
opnieuw fotos van 06/06/2018 allemaal met een stralend blauwe lucht
We hebben onze motor gestart (of course, roeien zou wat
lastig zijn, het was tegenwind ) en zijn naar Leeuwarden gevaren. Peter wist nog van de in den tijd van de
Estée S dat het een lang, saai en recht
stuk was naar Leeuwarden dus ik mocht varen . In Leeuwarden zelf heeft
hij het roer in handen genomen, gelukkig maar een paar smalle bruggetjes, wat
haakse, onoverzichtelijke bochten . Maar
een meewerkende bruggenwachter, hij riep op dat we konden doorvaren, dat er geen
scheepvaart aan de andere kant was.
Wel een grappig voorvalletje onderweg, op een iets smaller
deel zat er al tijdje een jacht achter ons, toen het wat breder werd, kregen we
een oproep met de marifoon, ik citeer: hey kapitein van de toerist, ik neem
aan dat u er geen bezwaar tegen heeft dat ik u aan bakboord passeer.Peter antwoordt, geen probleem, doet u maar.En we zeggen tegen elkaar, zo lomp om ons
toerist te noemen, hij ziet toch de naam van ons schip.Het jacht passeert . Het zijn Duitsers ... Nederlands sprekende Duitsers .
En dan zien we op AIS dat er een schip Toerist 3 heet . Tja, als ik het opschrijf is het precies niet
zo grappig
Ons eerst beziggehouden met inkopen doen, geen proviand, maar
werkmateriaal we zijn vast van plan om er serieus in te vliegen na het
verlof. En dan even langs bij de havenmeester, ons Mira is hier the talk of the town ze hebben er fotos van getrokken we komen
correctie: zij komt op facebook!
Ze zijn hier nochtans speciallekes gewoon, er vaart hier een
gondel rond, ik heb al mensen zien vervoeren met een riksja, je hoort hier alle
talen spreken
Enfin, ik zou nog uren kunnen schrijven, maar dat is gewoon
een excuus omdat mijn voeten zeer doen en ik ze zo kan laten rusten die
dingen zijn niet meer gewoon om nog te stappen maar geen medelijden straks
weer van dat . We gaan op zoek naar een resto . En deze moet beter zijn dan
enkele jaren geleden . (het was zo slecht, dat we het ons nog altijd
herinneren )
Ook zo 'genoten ' van het klank- en lichtspel gisteren? Hopelijk niemand schade opgelopen. Wij moesten wachten tot een uur of 11 's avonds voor het spektakel.
We hebben het zekere voor het onzekere genomen en hebben ons Mira een kwartslag gedraaid, zodanig dat we met onze boeg in de wind lagen. En voor alle zekerheid, om onze palen niet extra te belasten, hadden we ons met het achtersteven vastgelegd aan palen (die hier voorzien zijn om zeiljachten op te tuigen).
Het was best pittig, maar niet angstaanjagend, de donderslagen die je een meter uit je stoel doen wippen, hebben we hier niet gehad. Alleen veel bliksem, veel regen, heel veel wind en pikkedonker (tussen de bliksemschichten dan). Rond middernacht was het ergste gepasseerd en zijn we in ons bed gekropen. Alle palen zijn op hun plaats gebleven
Vandaag is het weer een pak minder mooi dan gisteren, nu tegen de avond toch weer zon. Dus hebben we een klusjesdag ingelast. Ik had voor de reis een (lange) lijst gemaakt met alle nog te verwezenlijken klusjes ... met de bedoeling dat die moeten gebeuren na de vakantie. Maar als het minder weer is, vinken we toch al eens iets af, ook plezant ...(alhoewel we liever zon en warme temperaturen hebben ).
We ondervinden nu ook een beetje de consequenties van een reis niet op voorhand te plannen ... als je voldoende tijd hebt (we zijn trouwens halverwege ons verlof), kan je volgens 'humeur' (en weer) halt houden op een mooi plaatsje. Maar we realiseren ons nu dat we vooral ankeren op meren, wat we eigenlijk niet beu worden. Dit betekent dat we zeer beperkt wandelen, niet fietsen, geen cultuur snuiven, ... Is dit een nadeel? Neen, volgend jaar kunnen we terug naar hier ... de accenten verleggen ... misschien ...
En vermits we hier leven van dag op dag ... zullen we pas morgen kiezen: nog een dagje in onze lagune of verder varen naar Leeuwarden?
Als dat geen cliffhanger is ... doen ze het, of doen ze het niet?
We gaan het kort houden vandaag … we hebben het gevoel dat
we op ons privémeer liggen, het is hier zo kalm, zo stil en we liggen helemaal
alleen in een kleine baai … onze eigen blue lagoon … maar dan door de turfgrond
meer taupe lagoon
Alhoewel het wel eens stilte voor de storm zou kunnen zijn, Peter
heeft zojuist een telefoontje gehad van zijn pa dat het code oranje is voor
Nederland. Nu is het hier windstil, het
enige dat ik hier hoor zijn de vogels en regelmatig een plons als Peter een vis
terug smijt in het water (hij heeft er op dit eigenste ogenblik al meer dan 100
gevangen).
En ik? Ik verslind ondertussen boeken en absorbeer de zon … bijlange
niet lastig
We liggen nu het Nationaal Park, De Alde Feanen … en het is hier zot varen, er zijn tig plaatsjes
waar je kan aanmeren, ankeren, … de
keuze was verschroeiend.
Ook kan je hier
kiezen, klein kanaaltje, grote vaarweg, klein meer, groot meer … echt voor elk
wat wils. Echt een wirwar van waterwegen,
als je opzij kijkt is het soms alsof er een schip door het gras vaart (een echte
trompe l’oeil).
Als het weer het toelaat (morgen is de voorspelling niet zo
wauw) dan blijven hier een paar dagen liggen.
Carpe diem
Peter & Conny
Traject: Terherne – Prinses Margrietkanaal – Grouw – meer in
de buurt van Eernewoude
Na een fantastisch weekend zijn we terug in ‘meer-modus’
Deze morgen zijn onze mede eilandbewoners nog eens goeie dag
komen zeggen voor ze de terugtocht aanvangen naar het verre Gent.En ook onze overbuurman (van 87) is speciaal
naar buiten gekomen om ons uit te wuiven.
Het eerste deel van de vaartocht is voor Peter zijn rekening,
bruggen, vaarwater met aan beide kanten jachten, haakse bochten ….moest het
schip 20 meter korter en 3 meter smaller zijn… dan zou ik het wel zien zitten
om daar te varen.
We varen op het gemakske naar onze bestemming, het zag er
echt idyllisch uit… en dat zou het ook geweest zijn, moesten ze er niet vlak
voor aan het baggeren zijn … bye, bye idyllisch stekje.
Dan Alain Provist een andere ligplaats zoeken, niet
gemakkelijk, want er zijn redelijk wat ondiepe plaatsen in het meer.Uiteindelijk toch iets gevonden in de
richting van Akkrum.Mooi aan het kantje,
palen naar beneden … ik weet het, in val in herhaling, maar er komt nog
sensatie ..
Ik sta buiten, ik peil voor het zekerste nog altijd de diepte
met een peilstok (eigenlijk onze pikhaak die Peter van meetmerken voorzien
heeft), want onze dieptemeter zit in het midden van het schip, dus 2,5 verder
aan de kant kan het al een pak ondieper zijn.
Peter zegt dat mijn metingen niet kloppen … hij heeft het
niet met zoveel woorden gezegd, hij zei gewoon dat we achteraan bijna aan de
grond zitten want dat de spudpaal direct beneden was (dat duurt anders altijd
meerdere seconden). Ik ga naar de stuurhut en zie het achterschip wegdrijven
van de kant (vast zitten we zeker niet )…. En een slechtere timing kan er niet zijn … op datzelfde moment
gaat er ergens (niet aan boord) een alarm af … krijgt Peter een ‘pushbericht’
op zijn iphone dat er een nationaal alarm is … heel raar allemaal. Om een lang verhaal kort te maken …. Het touw
was vast komen te zitten, het katrolletje waar het touw indraait was losgekomen
(trillingen? Veelvuldig gebruik palen?)
Hij naar de machinekamer om het touw weer op zijn plaats te brengen, ik
met de hekschroef het schip weer naar de kant gedirigeerd (vooraan lagen we nog
vast op de paal) en ondertussen dat alarm maar gaan … Hectische toestanden. Enfin nog een puntje op de checklist voor de
dagelijkse controle: hangen de touwtjes nog goed?
En dat alarm?Blijkbaar
was er vandaag een nationale test om de bevolking via gsm te verwittigen, moest
er een of andere ramp gebeuren.En de
test was volgens het volgende berichtje geslaagd ….
En nu zitten we aan de aperitief, met heerlijke hapjes meegebracht
uit België.Het was eigenlijk de
bedoeling om die gisteren op tafel te zetten, maar ik was ze vergeten uit de ijskast halen …
was een beetje beschaamd … maar dat was gisteren, vandaag was ik blij dat ik
het vergeten was
Santé en tot de volgende
Peter & Conny
PS we krijgen hier een berichtje dat ze blij waren met ons
dessert … tja, we hadden Magnums gekocht, in een overvolle diepvries gepropt én
… de deur niet goed gesloten.De frisco’s
hadden een beetje een abstracte vorm en waren een beetje milkshake-achtig …
Wat een dagje, gisterenavond, na 3 weken, eindelijk nog eens
Belgen gezien …
Na drie weken wilden we wel onze post ontvangen, zodat we
onze rekeningen kunnen betalen. Mijn
schoonzus heeft de brieven naar de havenmeester gebracht (dank je wel daarvoor)
… en de havenmeester heeft ze even komen afgeven in Sneek. En omdat het toch om zware rekeningen gaat,
was er nog een begeleidende camper bij … zodat ze zeker niet verloren gingen. Het
grappige is wel dat hij de rekening die we nog moeten aan de jachthaven,
vergeten is
Rond een uur of 8 zijn de 2 mobilhomes hier gearriveerd, zij
hebben er iets meer dan 3 uur over gedaan … wij iets meer dan 3 weken.
Hun standplaats is op nog geen 100 meter van ons, kon niet
gemakkelijker.
Gisterenavond nog wat bijgepraat, niet te lang, want iedereen
was moe.
En het leuke was, ze hadden niet alleen onze post mee, maar
ook supergoed weer. Voor het eerst in
drie weken hebben we buiten kunnen ontbijten.
Zalig om zo op het gemak te eten, in de zon, met zicht op de passerende
jachten en in aangenaam gezelschap.
Na het ontbijt, hebben we een wandeling gemaakt in het
stadje … het was vandaag ‘Lekker Sneek’ …
dan staan er allerlei standjes met heerlijkheden, waar je kan proeven (hiervoor
moeten jetons aangekocht worden). We
waren iets te vroeg, de kraampjes begonnen nog maar hun waren uit te stallen …
gelukkig maar … want onze vrienden hebben het warenhuis leeg gekocht … er moest
nog het een en ander verorberd worden aan boord.
Iets gedronken op een terras … en even een ontmoeting gehad
met een onhandige dienster … geen fooi voor haar, jammer maar helaas
En dan terug naar ons bootje voor de barbecue … en wat voor
een barbecue … we hebben de vleesbakker van dienst (de havenmeester dus) even
moeten intomen, hij bleef maar vlees en vis uit zijn mouw schudden … Het was veel, maar superlekker … dat is
bijlange niet lastig, je voetjes gewoon onder tafel schuiven op je eigen schip
en smullen maar. We kunnen er nu zeker 4
weken tegen
Nu zijn we moe en voldaan, morgen moeten onze vrienden weer
naar huis toegaan.
We vonden het heel amusant, we hebben er van genoten.
Dorine, Patrick, Roland en Waijung (in alfabetische volgorde) dank jullie wel.
Dit kwamen we tegen in de stad … en deel ik graag met
julllie …een fragment uit ‘Dan maar dik’ van Annie M.G. Schmidt
DAN MAAR DIK
Ik hou van aardappels en sju met veel gehak,
Ik hou van rolpens en van varkenskoteletten,
Ik hou van koffie en veel suiker en gebak,
Ik hou van pudding en van warreme kroketten.
En as ik dik wor, nou, dan moet dat maar gebeure,
Ik zal beslist niet over kallerieën zeuren.
We zullen niet over calorieën zeuren, toch even niet … het
moest maar allemaal zo lekker niet zijn.
Tot morgen … dan zijn we terug te vinden op een of ander
meer
Gisterenavond, rond een uur of 10 klopte er plots iemand op
de deur, we hadden ons havengeld al betaald, dan verwacht je niet echt nog bezoek.
Bleek een fotograaf te zijn, die ‘het juiste licht’ afwachtte om een foto te
rekken van de Waterpoort … en ‘de juiste locatie’ bleek vanop de Mira-Ceti te
zijn …
Overnachten in een stad(je) is toch even aanpassen, het is er
nooit echt stil en nooit echt donker … maar we passen ons direct aan en gaan
dan ook maar later dan gewoonlijk in ons bed. Maar helaas, het lukt me niet om te slapen …. We
liggen aan een kade en waarschijnlijk ben ik dan in een soort ‘waakmodus’ en er
bovenop hebben we de eerste mug van de reis op onze slaapkamer …. Dan lig je
weken en weken in de natuur tussen zwermen insecten, zonder zo’n zoemend exemplaar
rond je oren … lig je in een stad en bingo.
Enfin, ik val eindelijk in slaap …. Om na een half uur
gewekt te worden door stemmen …en die
gingen van ‘oh ja, oh ja’ of ‘nog even doordouwen’ of ‘nu niet opgeven’ of ‘het
gaat lekker’ …En voor er hier een of
andere fantasie op hol slaat … het waren roeiers.Van een uur of twee tot na 5 uur (’s nachts voor
alle duidelijkheid) zijn er hier constant roeiers (per 2 met dus een roepende stuurman
of stuurvrouw).Ik heb de laatste boot
zien varen, 3 dames.Bleek dat het de
Elfstedentocht voor roeiers was, 24 uur aan een stuk …. Zo blij dat we dit
konden meemaken.
De eerste, en hopelijk enige, slapeloze nacht van de reis is
een feit.Van 5:30 tot 8:00 heb ik nog
heerlijk geslapen.En waren we juist in
tijd op om een hele grote stoet oldtimers te zien passeren, maar échte oldtimers,
want wij hebben ze nooit weten rijden op Vlaamsche wegen.
Besloten om er vandaag een heeeeel rustig dagje van te maken,
dat kan perfect, want we blijven hier het ganse weekend.Voor het eerst ons zonnedak uitgehaald en dan
aan onze marathon bootjes kijken begonnen ….
Ondertussen zijn we ook al goede vriendjes met onze buren …
zij zitten ook graag alles af te spieden voor hun deur van hun art-nouveau
huis.Ze hebben heel wat te vertellen,
ze hebben dan ook al 87 jaren op hun teller … en mijnheer studeert nog: filosofie
en theologie.
En verder wil ik er vandaag op wijzen dat we nog een enkele (andere)
Belgische vlag ontdekt hebben in Friesland … we zijn hier een zeldzaam specimen.Die vlag met dezelfde kleuren als de onze,
maar in horizontale richting ….die zie je hier bijna even veel als de
Nederlandse vlag.
Zozie, ik ga me nog een beetje bij mijn ventje zetten, en tot
acht uur verder doen aan de bootkeuringen.
Hoe is het ons gisteren vergaan .... woensdagavond begon het ineens hard te waaien en die tendens zou ook donderdag aanhouden. Om de ganse dag in de wind op het meer te dobberen, daar hadden we geen zin in. Een goed alternatief zou Sneek zijn, een kilometer of 20 varen.
Maar in 2016 zijn we in hondenweer Sneek binnengevaren, constant gietende regen, constant onze ruiten beslagen, we zijn toen enkel van boord geweest om proviand in te slaan.
Deze keer moest en zou het een zomerse dag moeten worden ... en een grijze, winderige dag was geen optie
Dus gisteren een kilometer of 6 van Sneek aangemeerd op een Marrekrite plaatsje .... niet de gezelligste plek, constant die harde wind en veel passage ... Een ideale klusjesdag dus ... Peter heeft de camera's aangesloten (voor de tweede keer, de eerste keer was er storing met de marifoon, dus hij heeft alle kabels moeten verleggen).
En verder hebben we ons onledig gehouden met het bekijken van twee serieuze roofvogels. Ze hebben daar regelmatig een showke voor ons opgevoerd.
En vandaag dus naar Sneek ... in de ... jawel .... stralende zon!
Ook hier hebben we ons 3x verlegd (het wordt een gewoonte). De eerste plaats, prima plekje, maar mevrouw rechtover de deur verjaart overmorgen (de gezegende leeftijd van 80) en manlief heeft voor morgen een toeristenboot afgehuurd, chique dinges, van de voordeur de straat over naar de feestboot. Dus zouden we morgen moeten verkassen ... dan maar aan een andere kade gaan liggen .... we zijn goed en wel geïnstalleerd of we zien dat dé beste ligplaats van Sneek vrijkomt .... ik ben er te voet naartoe gegaan (gelijk je doet met de auto om je te verzekeren van een parkeerplaats ). En als alles goed gaat, krijgen ze ons niet weg voor dinsdag. De rest van het toeristenbestand is precies niet zo blij met onze ligplaats, we liggen een beetje in de weg voor de ideale foto van het markantste punt van Sneek
's Middags iets gaan eten op een terras, en dan terug naar ons eretribune ...want we liggen aan de Waterpoort, en alle bootjes moeten hier door een brug .... tja we zijn zo een beetje ramptoeristen . En de rampen vielen mee zulle, maar één sloepje die zich vastgevaren heeft onder de brug.
En wat ons ook opvalt ... de huurboten ... als meer dan 8 mensen op het jacht zitten ... yep .... een huurboot.
Wist je dat in Sneek de eerste C&A in 1861 geopend is? Of dat de pepermuntjes van KING ook van hier komen? Of het kledingmerk Gaastra? Inderdaad ook van hier. En hun plaatselijke koek heet drabbelkoek, maar wij hebben mergpijpjes gegeten bij de koffie
Enfin, ik ga nu niet alles vertellen van Sneek ... daar is nog tijd genoeg voor.
Wat was het heerlijk ontwaken, geen grijze lucht, hier en daar een verdwaald wolkje ... het belooft een mooie dag te worden.
Vandaag vieren we onze 500 ste gevaren kilometer, helaas onze log/kilometerteller of hoe dat ding ook mag heten, moet vastgelopen zijn, want de kilometers worden niet meer geregistreerd.
We doen dus gewoon verder met meerhoppen ... Van het Slotermeer via Waldsemster Rakken naar het Heegermeer en Fluessen.
De Waldsemster Rakken zijn qua kronkelgehalte en breedte te vergelijken met de oude toeristische Leie.
Ik had daar graag wat geoefend op het betere bochtenwerk, maar het was er vrij druk en ik had een beetje last van een bumperklever)
Op deze meren zijn de leuke plekjes om uit te kiezen, er zijn tal van eilandjes met te gekke namen waar we kunnen overnachten, Rakkenpolle, Leijepolle, Langehoekspolle,... Ze zijn ook een pak drukker dan de vorige meren. We kiezen voor het eerste eilandje, palen uit, motor af .... blik naar elkaar en neen geschud .... niet ons ideale plekje, te dichtbij de vaarweg, iets te veel in de wind, iets te ondiep ... je leest het mijnheer en madame worden kieskeurig. Dus motor opnieuw gestart en 4 kilometer verder gevaren. Zelfde scenario ... niet 100% uit de wind .... weer starten om ... derde keer, goede keer ... 200 meter verder ons plekje gevonden te hebben.
Geen vijf minuten heeft het geduurd of we zaten op het achterdek met ons smoeltje in de zon (aan mijn rode neus te zien, heb ik er een ietsiepietsie te lang van genoten ... kon ik eindelijk de zonnecrème gebruiken, maar heb ik er te laat aan gedacht
Mijn enige werkje vandaag was de vuilzak wegbrengen met het bijbootje, de container staat hier op het eilandje vlakbij. En alhoewel we aan de buitenkant van het eiland liggen, liggen we wel aan hetzelfde eilandje waar we in 2016 gelegen hebben met de Estée S ... een leuk toeval.
Misschien komen ze hier wel rond (net als toen) met de Marrekrite vlagjes ... want we hebben nog altijd geen in de mast hangen
Voor de lezer die zich afvraagt wat er zo bijzonder is aan de vlag: je mag hier overal gratis liggen, maar je kan wel vrijblijvend, een Marrekritevlag aankopen. De Marrekrite vereniging zorgt ervoor dat de ligplaatsen onderhouden worden, afvalcontainers worden geleegd,steigers hersteld, ....
Morgen blijven we hier gewoon lekker liggen, het moet hier maar zo goed niet zijn.
Fischerman Peter heeft er al meer dan 30 aan de haak geslagen en hij is precies nog niet van plan om te stoppen
En morgen neem ik een dagje congé ... wat kan een mens immers blijven schrijven over de meren ... dus geen blog morgen.
Maar overmorgen laten we de meren eventjes achter ons en houden we jullie op hoogte van onze avonturen.
Dit zal een kort verslag worden, ik had het helemaal klaar en door één of andere, duidelijk verkeerde, toetsencombinatie ben ik alles kwijt
Vandaag kon de motor niet rap genoeg gestart zijn voor mij, door de (weer eens ) veranderende windrichting, waren we alsmaar aan het schommelen en 's avonds is dat ok om in slaap gewiegd te worden, maar bij het ontbijt is dat toch niet alles.
Een klein tochtje in het verschiet, over sloten en meren. Gelukkig varen we niet in Fnland, het land van de 1000 meren, of we hadden niet genoeg verlof
In Sloten, een klein stadje, hadden we heel even overwogen om aan te meren en eens rond te wandelen heel even maar want er was hier een boer bezig met zijn mestactieplan, de stank was niet te harden (tja, ik ben en blijf een stadsmens hé).
Als we niet ver varen is het voor Peter moeilijk om het roer in handen te nemen, behalve bij doorvaart aan brugjes, dan krijgt hij het stuurwiel in handen, ik doe dat namelijk niet graag (lees ik kan/durf dat niet ). Helaas pindakaas, in datzelfde Sloten moest er voor het eerst 2 bruggeld betaald worden, dus mocht ik even naar buiten om het klompje te vangen . We plezant zulle, ik waan me dan altijd even op de kermis, en ik heb altijd prijs met de 'floche'.
We zijn op het Slotermeer beland, we liggen bij een Marekritteboei aan zo'n boei moet je midscheeps aanleggen en dan gaat jouw jacht mee met de windrichting. Wij gaan dat die boei niet aandoen, wij liggen op je raadt het nooit onze palen.
We liggen ook vlakbij een visplaats (een ondiep, afgeschermd gebied waar visfuiken liggen). Het was best interessant om te zien hoe zo'n fuiken leeggehaald werden. Een visser, (in een grote roeiboot met motor) haalt de fuik uit het water, giet de vis over in een soort sorteernet, de te kleine vissen (massa's) worden weer in het meer gegooid en de grote belanden in zijn boot. Redelijke handenarbeid om die zware fuiken te hanteren. Ik dacht dat Peter ging geïnspireerd geraken om zelf ook te vissen, maar de vislijn is niet bovengehaald vandaag het wordt spaghetti.
We liggen een vierhonderd meter van de vaarroute, we hebben al het een en ander zien voorbij komen, speciallekes, maar ook twee- en driemasters. Tot vanavond terug op het achterdek doorgebracht, het is fris, maar we liggen uit de wind, dat maakt veel goed.
Morgen een heel kort toerke, gewoon naar het volgende meer.