Dag beste lezer,

Vandaag gewoon een lui dagje op het meer, dat is voor mij toch het geval.

Het enige waar ik vandaag aan gewerkt heb, is mijn kleurtje.

Er staat een strakke wind, dus Peter heeft in de voormiddag een constructie met zeilen, touwen, palen, fenders, ….gemaakt om ons iet of wat uit de wind te zitten.  Schoon was het niet, efficiënt wel! We konden de Mira-Ceti niet draaien, er lag een zeiljacht ‘in de weg’.  Om één uur is dat jacht vertrokken, exact drie minuten later lagen wij op zijn plaats. Heerlijk uit de wind.

Manlief heeft er helaas niet van kunnen genieten, hij heeft de ganse namiddag in zijn mancave doorgebracht (dat is dus de machinekamer, een plaats waar ik zelden of nooit kom ). De watertoevoer naar onze toilet zit namelijk verstopt, niet in het begin en niet op het einde van de leiding, maar op de moeilijkst bereikbare plaats (where else?). Door de soms geringe diepgang van de meren en de zanderige bodem hebben we niet alleen water, maar ook zand (slijk) opgezogen.   Gewoon uitblazen met de compressor was dus geen optie.  Het heeft hem bloed (dat is niet waar), zweet (liters) en tranen (net niet ) gekost om het euvel op te lossen …. En het is hem – uiteraard – gelukt 

Vandaag een pak minder volk op het meer, een paar zeiljachten, wat motorboten en een handvol surfers.  Meer moet dat voor ons ook niet zijn.

Morgen varen we richting Stavoren.  De aandachtige lezer van onze vorige blog herinnert zich vast nog ons verhaal van  ‘het vrouwtje van Stavoren’, voor de nieuwelingen (en zij die het verhaal vergeten zijn) … zie Wikipedia

Goeie jûn, (ons Fries wordt met de dag beter)

Peter & Conny

PS Vandaag dag op dag, één maand onderweg.