Vandaag heb ik nog eens mijn loopschoenen aangetrokken want het was bijna 14 dagen geleden.
Verleden week zondag was het weer immers rotslecht, regen, bij momenten met bakken uit de lucht, van s'morgens tot s'avonds! Vraag het maar eens aan de veldrijders die in Ronse (GP Mario De Clercq) gereden hebben. Bijkomend was nog eens een buikvirus die mij vanaf die zondagnamiddag velde Overgeven, diarree, draaiingen en spierpijnen waren de voornaamste verschijnselen! Tot en met de woensdag rust voorgeschreven gekregen van meneer doktoor. Donderdag en vrijdag ben ik gaan werken maar dit was nog niet tegen de volle 100%. In het geheel niet, want mijn eetlust was nog niet dat. Maag en darmen hebben nog serieus liggen draaien en keren.
Mij scherpstellen voor de aankomende wedstrijd (11 november) moet ik zeker niet doen! Mij deze morgen eens op de weegschaal gezet: 72,9 kg!!! Dit heb ik nog nooit gewogen, dit moet mijn aller scherpste gewicht zijn!!! De opgelopen virus heeft dus wel degelijk een deel van mijn lichaam weggevreten. Vanmorgen dus met de intensie vertrokken voor een training van 1u30'. Blijkbaar ben ik nog steeds niet volledig hersteld want mijn hartslag ging vlotjes naar de 160 bij maar 10,3 km/u!!! In normale omstandigheden loop ik bij een hartslag van 160 immers tussen de 12,0 km/u en 12,5 km/u.
Wij hebben het dus maar op een uurtje trainen gehouden, goed voor 10,6 km. Dinsdag gaan we het nog een uurtje rustig aandoen. Tegen volgend weekend zou ik immers graag het tempo al willen zien omhoog gaan. Hopelijk zijn we tegen dan voor de volle 100% hersteld.
Gisteren ben ik, zoals gezegd in vorig verslag, naar Herzele getrokken voor de Moryloop.
Ook dit parcours was voor mij onbekend terrein. We vertrokken dus goed op tijd om de voorgeschotelde ronde eens te kunnen verkennen. We schreven ons in voor de 6,3 km, goed voor twee ronden + 300m. Er werd inderdaad 300m voor de aankomstlijn gestart omdat een eindje na de aankomstlijn, we op een finse piste terecht kwamen en daar moest achter elkaar gelopen worden. Voorbijsteken was daar bijna geen optie We deden dus een opwarmingsronde van rond de 11,2 km/u. Wat vertelde die ronde ons, wel: veel draaien en keren, een stuk op een finse piste, een smal baantje van één persoon breed, gewone asfaltbaan, daarop een kasseibaan, een grasstrook, een kiezelbaan rondom de burcht, weer een grasstrook, een redelijk lastig stukje asfaltbaan lichtjes bergop, een smal baantje van één persoon breed naar beneden om daarna naar rechts te moeten draaien, richting aankomstlijn. Voor ieder wat wils dus, voor mij althans was dit een prachtige omloop. Misschien wel een geluk dat het droog was, want bij regenweer zou dit parcours wel eens kunnen veranderen in een modderpoel op sommige plaatsen. Gelukkig was het weer ons gunstig gezind, zodanig dat we konden opwarmen bij een 19-tal graden. We stonden dus goed op temperatuur aan de start.
Goed op temperatuur staan en op de eerste startrijen staan is daar wel een must. Zoals gezegd was er een eindje na de aankomstlijn geen voorbijsteken meer mogelijk, dus moesten we zeker voor de mindere lopers aan dit stuk kunnen beginnen. Van zodra het startschot gegeven werd, ging ik vol door om een goede positie te kunnen bemachtigen. We liepen direct in een goede positie en natuurlijk ook direct goed in het rood. We hielden een hele tijd de 15 km/u en iets meer, goed vast in de eerste ronde.
Ik keek achter mij, bij het begin van de tweede ronde, en zag niemand in de verste verte afkomen. Yes dacht ik bij mezelf, we hebben onze plaats beet. Ik liep in het zog van twee anderen. Voor mij ging het snel genoeg en bleven dus goed volgen. Na een dikke kilometer kwam er uit de achtergrond toch nog iemand terug, weer de persoon die mij voorbijliep, vorige week in Smeerebbe. Miljaarde dacht ik bij mezelf, het is toch wéér nie waar. Vooraleer hij bij ons kwam liep er nog maar één persoon voor mij, want de andere had al het ruime sop gekozen. Bij ons gekomen, bepaalde hij echter vrij snel het tempo, we moesten hem na een tijdje laten lopen. Goed dacht ik bij mezelf, dan maak ik het af tegen de laatste overgeblevene. Ik liet hem het tempo bepalen zodat ik me kon sparen voor de sprint. Het tempo zakte af en toe tot 12 km/u, om dan weer te versnellen naar zo'n 15 km/u. Ik beet echter door om niet te moeten afhaken. Dat lukte me vrij aardig, tot ongeveer een 300m voor de finish. Op een laatste serieuze versnelling moest ik passen! Ik kon een hoog tempo aanhouden maar niet meer versnellen, blijkbaar was ik te diep in het rood moeten gaan om de eerdere versnellingen te kunnen beantwoorden. We liepen uiteindelijk als 15de van de 108 vertrekkers over de finish, in een tijd van 25'32" met een gemiddelde van bijna 14,8 km/u.
Nu gaan we een maand gewoon trainen om op 11 november te kunnen starten in Nederhasselt.
Maandkilometers 2016: ****************** Januari : 5,10 km. Februari : 0 km. Maart : 29,85 km. April : . Mei : . Juni : . Juli : . Augustus : . September : . Oktober : . November : . December : .
Vraag het maar eens aan de veldrijders die in Ronse (GP Mario
Overgeven, diarree,
Donderdag en vrijdag ben ik gaan werken maar dit 
Ik kon een hoog tempo 
