of hoe je vooral zelf veel last hebt als er herhaaldelijk misbruik van je goedheid wordt gemaakt
loyaliteit, overgave en commitment zijn mooie eigenschappen. Maar ze komen je duur te staan als er te veel (mis-)/gebruik van wordt gemaakt, en je die ook niet zelf in voldoende mate mag ontvangen. Niet simpel om die balans te maken, zeker niet als het spel van de liefde niet eerlijk wordt gespeeld.
Iemand die je echt diep graag ziet, die haalt het niet in zijn hoofd om je te beliegen en te bedriegen! Die deelt maar wat graag de dingen met jou die zij of hij beleeft en bezighoudt. Dat is nu net wat je allebei met elkaar moet kunnen, en het maakt je relatie zoveel dieper en meer waardevol.
Wie dat achterwege laat in een relatie, brengt die willens nillens in moeilijkheden. Daarvan komt, van kwaad naar erger: van oppervlakkigheid en sleur, over verminderen van interesse in elkaar of naast elkaar beginnen leven, en dat gaat verder in het uithollen en doodbloeden van wat er was.
Ik bijna alle gevallen die ik ondertussen ken waarbij een partner is vreemdgegaan, blijkt achteraf eigenlijk pas hoeveel die heeft achtergehouden en verzwegen, en ook meestal over echt wezenlijke dingen heeft gelogen.... En voor de duidelijkheid: ik heb hier niet om een "leugentje om bestwil", met enkel de goede intentie om iemand onnodig verdriet te besparen bijvoorbeeld.
En de partner die het goed meent, en het bovenstaande wel ter harte neemt, die ziet dit helaas meestal pas vrij laat in. Naief, of goedgelovig? Oh nee, daar gaan we meestal dan zelf uit de bocht met onze gedachten! Laat dit a.u.b. niet toe!
We beginnen dat dikwijls achteraf spontaan te denken, en niet weinig wordt dit eigenlijk ook subtiel (of soms minder subtiel) gevoed door de partner die het er niet zo nauw mee neemt.
Dus wat gouden tips voor wie nog in het begin van een moeilijke periode zit, wie al dan niet zware vermoedens heeft, of voor wie al volop in de tweestrijd zit om door te gaan of te stoppen:
* Laat ten allen tijde zelf weten wat je voelt, wat je raakt, wat je pijn doet, en ook waar je blij om bent.
* Kijk en voel op dat moment heel goed hoe je partner daarop reageert:
- Ofwel minimaliseren, lastig om het er over te hebben, wegduwen, ontkenning, weglachen, vooral met zichzelf inzitten, over tot de orde v/d dag ...?
- Ofwel is er oprecht berouw, een diepe ommekeer, veel verdriet, de eigen wil om hieraan te werken, hulp te zoeken, ...?
Neem van me aan dat dit niet makkelijk is om dit zelf te willen/kunnen zien. Soms ben je te veel benomen door je eigen verdriet. Je gelooft zelf nog te veel in je partner, en je liefde houdt je zo nog een beetje blind voor wat je eigenlijk wel kan zien. De tweestrijd tussen de wil om verder te gaan om al wat goed is, en te stoppen omwille van wat eigenlijk niet te tolereren is.... die is hartverscheurend. Spreek die tweestrijd uit tegen je partner. Als die het écht begrijpt...
Ga nooit over 1 nacht ijs met je eigen beslissing om door te gaan of te stoppen.
Zit je hierover constant te twijfelen: schaam je niet om een therapeut of psycholoog te raadplegen: die kan je echt wel gebruiken.
Wil je het voor jezelf helder maken, en zie je door het bos de bomen niet meer, kan ik je het boek "Scheiden of blijven" van M. Kirschenbaum aanraden. Die legt je een hoop vragen voor over heldere thema's, gebaseerd op vele mensen die ons voorgingen in dit dilemma, en achteraf terugkijken of ze nu vinden of ze al dan niet de juiste beslissing hebben genomen.
Ik wens jullie allen een leven vol welgemeende liefde, die iedereen verdient. Een leven zonder leugens en bedrog.
Gisteren echt volop genoten met de kinderen, en vandaag doen we dat over.
Nochtans enkele keren een minder leuke ontmoeting met de ex, die het weer niet kon laten zo veel mogelijk de kinderen naar haar hand te zetten, maar dat kleurde verder de dag niet.
Den oudste liep verdienstelijke loopwedstrijden in zijn eerste kampioenschap, en hij mocht zelfs in de finale meestrijden. :D Super dagje!
Vandaag een rustig aan dagje, luieren,
Fysiek moet ik wat bekomen van een licht ongevalletje einde vorige week. De tijd nemen om het lijf wat te laten herstellen tijdens ons luilekker dagje is dus een mooi plan voor iedereen <3
Emotionele sporen van de afgelopen periode, zijn er, of ik het nu wil of niet, toch nog wel een beetje. Ik heb het geheel, mede door de blog, voor mezelf een plaats kunnen geven, en ik ga ondertussen echt wel verder. Dat was al duidelijk.
Maar in de contacten die ik wel eens heb, waar dit ook wel eens een onderwerp wordt (oh nee, ik verstop niks over mijn verleden, dat is en blijft een stukje van mezelf dat de andere mag kennen), merk ik wel dat daar nog een beetje emotionele lading aan zit. Eigenlijk is het ook niet echt verwonderlijk dat dat gebeurt, het is tenslotte ook nog maar een paar maanden geleden dat dit een finale wending nam. Dat ook op je gesprekspartner overkomt waartegen je dat vertelt is dus niet meer dan logisch. Gelukkig is het steeds bij mensen die daarmee goed kunnen omgaan, en waar je daar open over mee kan praten :) . En geloof me vrij: dat is voor mij een enorme verademing! Gewoon een heel open gesprek, waarbij je gesprekspartner duidelijk niets achterhoudt of met leugens ligt te omkleden. Dat zijn het soort gesprekken waar ik al zo lang op hoopte, en die doen met het beste verhopen op de toekomst. Het kan dus echt wel :)
Een zekere mate van voorzichtigheid heeft zich in mij genesteld. Het gebeurde zal daar zeker niet vreemd aan zijn, en dat wordt ook opgemerkt. Gelukkig wordt meestal ook dat goed begrepen als het kan gekaderd worden in het verhaal. En ook hier kijk ik in hoofdzaak positief tegenaan. Met een gezonde voorzichtigheid is helemaal niks mis. Wel integendeel. Ik heb mijn portie ondertussen wel gehad. De gezonde voorzichtigheid zal me wel mee willen behoeden dat het opnieuw zou gebeuren... Hoewel je die zekerheid nooit hebt uiteraard :) De gezonde voorzichtigheid zal de kans op een rustige evenwichtige relatie op termijn alleen maar ten goede komen. Het mag nu wel eens....
Gisteren in uitgesteld relais mijn verjaardag eens uitbundig gevierd met een hele resem mensen die er graag bij waren. Dat was echt lang geleden, en het heeft me enorm deugd gedaan. Heb er echt van genoten. x
Partners die vreemdgaan, gedragen zich ook vreemd. Vaak ga je dat instinctief aanvoelen maar weet je het niet zeker. En je wil natuurlijk niemand beschuldigen van iets dat hij of zij niet heeft gedaan. Twijfel je nog of je intuïtie klopt? Dan heb je misschien iets aan deze typische signalen dat je partner vreemdgaat.
Je partner reageert geprikkeld en zenuwachtig.
Je partner toont nog weinig interesse in jou maar wel in je uurrooster: Wanneer ben je thuis? Wanneer vertrek je?
Je partner is vaak in gedachten verzonken, ziet er niet meer zo gelukkig uit en er vallen vaker ongemakkelijke stiltes.
Je partner verontschuldigt zich vaak om te telefoneren en verlaat de kamer.
Je partner verwijdert al zijn smsjes meteen nadat hij of zij ze heeft gelezen.
Je partner schrikt vaak op als je in de buurt bent en sluit vaak haastig vensters af op zijn computer wanneer je binnenkomt.
Je partner is veel vaker onbereikbaar als je probeert te bellen en zijn of haar gsm is op de vreemdste momenten uitgeschakeld.
Je partner neemt vaak de telefoon niet op wanneer hij of zij wordt opgebeld en jij in de buurt bent.
Je partner is opvallend meer met zijn uiterlijk bezig. Hij of zij spendeert meer tijd in de badkamer, koopt vaker nieuwe kleren, gaat vaker naar de kapper en springt in de douche zodra hij of zij thuiskomt.
Je partner spreekt vaker af met vrienden of vriendinnen dan voorheen.
Je partner doet plots veel moeilijker over het doorgeven van zijn of haar wachtwoorden, praat niet meer spontaan over zijn of haar dag of over hoe hij of zij zich voelt.
Je partner spendeert uren in de fitness of sportclub maar blijft dezelfde lichaamsbouw behouden.
Je partner is op de vreemdste tijdstippen weg van huis naar vage locaties of evenementen: meetings of afspraken of op het werk.
Je partner heeft meer contant geld op zak dan anders.
Je partner geeft vaker kritiek op jou, ook in het bijzijn van anderen: over je uiterlijk, je typische maniertjes, je kledij, etc
Je partner ruikt vaak naar een onbekend parfum of een onbekende aftershave
Je partner moet plots veel overwerken maar als je hem op het werk probeert te bellen, is hij altijd al naar huis vertrokken.
Je partner zijn of haar prestaties in bed zijn een pak minder.
Je partner doet vreemde suggesties in bed en wil veranderingen doorvoeren in jullie seksleven.
Je partner zit met een geslachtsziekte en het komt niet van jou!
Als je deze situaties herkent, wil dat natuurlijk nog niet meteen zeggen dat je partner vreemdgaat of van plan is om vreemd te gaan. Als hij of zij terloops vermeldt dat vreemdgaan niet per se het einde van een relatie hoeft te betekenen of hij of zij praat over voorbeelden van bedrieglijke situaties die een vriend of vriendin zijn overkomen, dan moet je toch op je hoede zijn
Natuurlijk hoeft overspel niet per se het einde van je relatie te betekenen
Het kan enorm deugd doen. Er even tussenuit met mijn tieners. Zalige momenten beleefd. Het is geen hoogzomer en het is wat fris, maar de hele tijd droog, en af en toen een zonnetje.... zalig. Fietsen, zwemmen, tochtje, lekker eten, zwemmen, pintje drinken, . .... batterijtjes zullen straks helemaal opgeladen zijn.
Een maand geleden beleefde ik een rotte avond. In zowat alle opzichten.
Op 2 maart had ik gezegd dat het helemaal gedaan was, en ben ik daar vertrokken met ook een rot gevoel. Het was de derde keer. En dit keer nog lager dan ervoor. Nu zelfs geen spijt, niks sorry, geen vraag om verder wat dan ook, niks emotie, alleen maar boosheid bij haar. Boos op mij? Zo kwam het wel degelijk over. Boos op haarzelf moest ze zijn, verdorie.
Hoe dan ook: na een week wachten (tot haar kinderen weg waren) wou ik zondagavond 9/3 met haar gaan praten over hoe alles stop te zetten, hoe verder met de kinderen, familie en vrienden om te gaan. Want er waren al tekenen genoeg dat dit volledig de verkeerde kant uit ging. Het is niet omdat je de relatie beëindigt, dat er niet een beetje fair play meer mag zijn voor elkaar, en voor de buitenwereld. Heb ik me weer vergist, zeg...
Alleszins: in zowat alle opzichten was ik beter die zondagavond niet naar daar gereden. Met de beste bedoelingen naar ginder, maar o zo fout afgelopen....
Vanavond denk ik er wel aan terug, maar niet meer zoals de afgelopen maand. Ik weet nog goed wat ik voelde, maar ik kan, met al dat schrijven, waar ik me nu vanavond ook weer even op toe leg, wel zeggen dat het me wel gaat.
Heb nog wat andere dingen ten doen ook, maar dit zet ik wel verder. Ik maak dus even een sprong in het verhaal naar de periode van een maand geleden. Rood licht nummer 3. Donkerrood.
Krijg ik vandaag net een mail op het werk: Ze doen het ervoor zeker? Ik schrijf me alvast niet in. Heb al genoeg tentakels dat ik het zo ook wel merk....
Geachte
heer ........,
Elke
werkdag vult zich met kleine en grote leugens. Soms onschuldig, soms pertinent
bedrog of keiharde manipulatie. U neemt uw beslissingen gebaseerd op wat u
hoort en zelden op wat u ziet. Weten of uw gesprekspartner de waarheid spreekt,
is een absolute must.
Daarom
organiseert het IFBD op 14
mei 2014 te Antwerpen deze unieke workshop "Ik
weet dat u liegt" (klik
op de titel en raadpleeg het detailprogramma). Door het grote
succes (intussen werd de training reeds 22 keer gegeven en door meer dan 400
professionals bijgewoond) en de hoge waardering (gemiddeld 9.2 op 10) plannen
wij dit voorjaar nog een extra sessie in.
U beslist
op basis van wat "gezegd" en "verteld" wordt en moet zo de
waarheidsgetrouwheid bepalen van uw gesprekspartner:
Heeft
die sollicitant wel echt die ervaring die hij/zij beweert te hebben?
Is
dit echt de beste prijs die u van uw leverancier kunt krijgen?
Is
wat uw medewerker, klant of leverancier u vertelt echt zo gebeurd?
Wie
vertelt nu de waarheid in een conflict?
Is
het een handige smoes of toch de waarheid?
Het
herkennen van liegsporen aan de hand van micro-expressie is een unieke skill,
tot voor kort het privilege van FBI en CIA. Deze training leert u echter hoe u
als professional gezichtsexpressies leest en interpreteert, hoe u cognitieve en
emotionele liegsporen herkent en zo uw beslissingen beter onderbouwt. U krijgt
bovendien toegang tot een exclusieve webtool, eveneens gebruikt door de CIA bij
de training van hun agenten.
Voor het eerst sinds begin maart had ik een weekend (zonder kinderen) zonder noemenswaardige terugval. Het zat goeg gevuld, deed leuke dingen, ook al waren die alleen, maar het belangrijkste is dat ik me heb geamuseerd. Heb ook veel in de tuin gewerkt, in huis, en in de verbouwing bij mijn zus, die alles moet klaarstomen om binnenkort te verhuizen. Tandje bijgestoken dus ;). Een etentje, pintje gedronken op een evenement, wat van de zon genoten, en nu nog een warm bad (instead of a quick shower)...
Af en toe komen me nog wel wat verhalen ten ore, maar ik merk bij mezelf dat ze me minder beginnen raken. Het afschrijven begint stilaan zijn vruchten af te werpen. Het raakt me soms nog wel, maar het is meer gelaten. Een gevoel van jammer dat het niet mocht zijn, maar er was toch niks aan te doen. Living in a lie, is not my cup of tea. Ik ben wie ik ben, en ik heb ook graag dat anderen ook gewoon zichzelf zijn. Doe-alsoffers kan ik best missen. Die vallen toch door de mand (al kan het wel eens langer duren ;) ).
Het is misschien raar, maar langs de andere kant ook niet: mede door erover te praten, komen er af en toe ook wel andere dingen boven, die ik nog niet wist. Mensen zwijgen daar uiteraard dikwijls liever over, omdat ze ze zich begrijpelijkerwijs niet willen mengen in de interne keuken van een koppel. Dat is dus de kant "logisch". Ze voelen zich nu vrij om het te vertellen, omdat het gegeven "koppel" nu toch niet meer speelt. Soit, die verhalen mogen maar een bevestiging zijn van wat ik nu ondertussen toch al wist. Langs de andere kant is het toch wel een beetje "raar", omdat ik toch vind dat je onder vrienden wel eens een opmerking mag of kan maken, of iets vragen over iets wat je opvalt of wat je een beetje raar vind. Zolang je die opmerking of vraag maar omzichtig uit, kan daar eigenlijk weinig fout mee zijn.
Straks, of één dezer, probeer ik het verhaal ook nog verder aan te vullen... hoe ging het verder....
Vannacht maar ca 1,5 uur geslapen. Heb onder meer doorgewerkt aan mijn verhaal hier, en ik werd ook niet echt moe.
Normaal kom ik met 5 à 6 uur per nacht wel toe, maar dit was wel echt te weinig. Mijn slaap- en eetpatronen zijn nog niet wat ze zouden moeten zijn. Het heeft me allemaal dieper geraakt dan ik zelf had ingeschat... Te lang volhouden heeft zo zijn prijs....
Vandaag tot nog toe alles redelijk OK, maar mogelijk straks in de vooravond wel een dipje ;)
Het is vandaag exact een maand geleden, dat ik bij haar letterlijk en figuurlijk de deur heb dichtgetrokken, en haar heb gezegd dat het nu wel definitief voorbij is.
Als er, ondanks alles, nog iemand moeite deed in die periode van een maand om toch nog te praten, wat praktische zaken te regelen, te praten over hoe omgaan met onze kinderen, familie en gemeenschappelijke vrienden, dan ben ik het. Van de andere kant: vooral stilte, ontkenning, instandhouden van leugens, verzwijgen van eigen misstappen, ....en zelfs nog meer dan dat (volgt later) Ik contacteer haar al een paar weken niet meer. Mijn goed bedoelde pogingen om de pijn voor iedereen te milderen, worden alleen maar tegen me gebruikt. Ik wordt er ziek van.
Wat ik nog doe nu is voor mezelf, voor mijn kinderen, mijn familie en mijn echte vrienden.
Begin maart 2014 zette ik definitief een punt achter een relatie van 3,5 jaar met mijn vriendin E__.
Haar manieren van bedriegen, maar vooral al de leugens er rond werden me te machtig.
Ik heb daardoor een moeilijke tijd achter de rug, en wekenlang voelde ik me regelmatig rotslecht en heb ik nog wel eens een terugval. Vooral in de week dat ik zonder mijn 3 schatten van kinderen zit, valt met het alleen zijn soms moeilijk. (In 2010 ben ik gescheiden, en sindsdien heb ik week om week - uitzonderingen niet te na gesproken - de kinderen bij mij, vandaar)
Waarom begin ik dan een maand later pas een dagboek-blog? Wel dat probeer ik in dit eerste bericht wat te kaderen. Verder volgt in flashbacks de historiek die ik in onze relatie mocht beleven. Met ups en downs, zoals het hoort dus, hoor ik je al zeggen.. Wel, we zullen zien... : De inhoud laat ik jullie verder ontdekken, en wordt ook regelmatig verder aangevuld.
Waarom deze blog dus:
Ik kan het hier rustig van me afschrijven, en ik zie verder wel aan wie ik deze blog toevertrouw, zonder de toevallige passanten hier uiteraard, of de mensen die gericht op zoek zijn naar zulke ervaringen.
Dat afschrijven heb ik ook echt dringend nodig, noem het gerust mijn schrijftherapie. Ik praat er ook wel eens over, maar dat gaat niet altijd en overal. Gewoon omdat er soms geen tijd is, er kinderen in de buurt zijn, dit niet altijd pas valt,... en uiteraard omdat er ook nog wel wat anders in het leven dan dat. Ik wil vooral verder, tabula rase, een schone lei, en een nieuw verhaal schrijven. Er zijn momenten geweest de afgelopen weken dat ik het leven echt beu was. Zware zwarte dagen. Dit mag dan ook maar het testament zijn van mijn voorbije 3,5 jaar. Ik heb alles gegeven in mijn relatie, te veel waarschijnlijk, dikwijls meer dan je eigenlijk kan verwachten, maar het werd een aantal keren op een lelijke manier de nek omgewrongen. Die pijn, het onbegrip en de oningevulde vraag waarom, de "verloren tijd", soms het twijfelen aan jezelf, ... je gooit het niet zomaar van je af.
Ik heb een hoog eerlijkheidsgevoel - dat zal een rode draad zijn in dit verhaal - en dat wordt de laatste tijd op een zeer unfaire manier geweld aangedaan. Er wordt me wel eens gezegd: "let it be", en dat is voor mij ook van toepassing op de verbroken relatie. Maar tegen leugens en oneerlijkheid trek ik ten strijde. Dat raakt me in het diepste van mijn vezels, het tast me zwaar in het kruis. Bij deze leg ik gewoon het hele verhaal hier neer. Zoals het is gelopen, met een aantal wezenlijke details die ik me nog herinner, en waarover ik zelfs nog gesprekken kan weergeven. Die zeggen dikwijls veel meer dan een eigen omschrijving. En ja, ik heb een redelijk goed en vooral visueel geheugen, dat komt misschien nog wel een paar keren terug in het verhaal.
Het mag ook als tegenwicht gelden voor de leugens en het stilzwijgen dat nog wordt gecultiveerd. Wie nu nog steeds alleen maar in de leugens en het stilzwijgen wil mee heulen, zou beter eens de moeite nemen om e.e.a. in vraag te stellen, of ook het andere verhaal te aanhoren. Zou dat echt zoveel moed vragen? Misschien geloven sommigen liever in de leugen, omdat dat, neem ik aan, gemakkelijk is, of minder pijnlijk, wat vrolijker ook, ...? Wel. Ze mogen (niet moeten) het wat mij betreft op termijn allemaal lezen of horen. Uiteraard mag iedereen er van denken wat zij/hij wil. Noem me maar een kruisvaarder of zo. Tegen oneerlijkheid ga ik tegenin. Mijn motto: "De waarheid haalt vroeg of laat de leugen wel in". Wel, ik help de waarheid waar ik kan :) Ik ben ook zelf niet te beroerd om van mezelf weer te geven wat ik misschien beter anders had gedaan, of gewoon niet gedaan. Kon iedereen dat maar....
En last but nog least: misschien is het verhaal voor sommigen herkenbaar. Zie je gelijkaardige tekens, of ben je gewoon op zoek naar informatie over een van de onderwerpen. Een gewaarschuwd man of vrouw is er twee waard.... Uiteraard is iedere situatie en iedere persoon anders, dus je kan dit verhaal niet zomaar enten op iemand anders, of een andere situatie. Ik zal je wel vertellen wie je beste raadgever is, en wie het beste weet wat er aan de hand is en hoe het verder moet: dat ben JIJ ZELF. Volg je hart, maar reageer niet te snel, en laat ook je verstand nog even zijn werk doen. Zit je in een gelijkaardige situatie: zoek jezelf professionele hulp, want dat kan je hierin echt best gebruiken. Zo iets is niet simpel om dragen, dus laat je daarin bijstaan. Maar tegelijk: blijf met elkaar praten. Zeg haar/hem wat je stoort, wat je raakt, wat je goed vindt, waar je van houdt, wat je verder niet meer wil, ... Dan kan je jezelf nadien alleszins niet verwijten dat je niet je best hebt gedaan.
Ik las hier een gelijkaardige verhalen, ook op andere sites, en het gaf me de moed om dit ook te doen, nadat ik dus eerder al het advies kreeg om het van me af te schrijven. Bij mij werkt het alleszins. Ondertussen zijn er nog meer verhalen bekend, en ze blijven komen...
Hopelijk blijft mijn verhaal hier wat helder en vlot te volgen. Als je iets niet begrijpt, of je wil verduidelijking: reageren kan hoor;). Het zal uiteraard grotendeels gebaseerd zijn op flash-backs. Maar ik zal proberen die zo duidelijk mogelijk te kaderen. Mijn verhaal hier zal ook mijn belevingen en ervaringen vanaf vandaag en morgen bevatten. Hoe het me gaat, hoe ik nu en straks met dit alles nog om ga....
Dit bericht blijft steeds bovenaan staan. De andere berichten zal je hieronder terugvinden, of in het archief. De oudste berichten beginnen onderaan, dus daar start het verhaal. Links bovenaan vind je titels en het archief per week waarop het betrekking heeft. Helemaal onderaan vind je ook nog navigatiepijlen vooruit of achteruit.
Tenslotte verplicht ik niemand om dit te lezen. Je mag het lezen, maar het moet niet. Wil je dit niet, of kom je op een punt dat je 't niet meer wil weten, klik dan weg naar een vrolijker stukje van het internet ;) Amusement genoeg. Het kan zijn dat het wat tegen de borst stoot, dat je het te openhartig vindt, dat je vindt dat dit niet kan. Jammer. Ik schrijf dit voor mezelf, en voor de mensen die er nog wat aan kunnen hebben.
Don't talk behind my back, if you have a problem with me, bring it to my attention.
Until you have walked in my footsteps, danced in my shoes, or lived in my world for a while: Do not judge me, point your fingers at me, or become experts on my life. Instead, celebrate with me in times of joy and cry with me in times of pain. Only then will we begin to understand each other.
Dit geldt uiteraard evenzeer voor anderen.
Op bezoek geweest bij mijn vriend de politie. Blijkbaar is er een melding gemaakt over mij. Er stonden allerlei verklaringen in, waarbij ik, bij het aanhoren daarvan, als aan de grond genageld stond. Wat mijn deel is neem ik voor mij. Het zoeken op de laptop, en haar tot gesprek bewegen via de auto. Maar niet zoals het is neergelegd he! Da's laag bij de grond. Stalking??? (waarom zou ik?), haar constant liggen bellen (laatste gesprek is van 1/3/2014 !), haar lastig vallen (wel de berichten staan hier, inclusief hun doel), .... Triestig. Als dit de manier is om met de medemens om te gaan.
Over stalking en andere dreigementen gesproken: ook bij het verhaal met haar ex werd hiervoor naar de politie gestapt. Zij het wel met echte klachten. Tot onlangs kende ik daarbij enkel haar verhaal daarin, en dat leek me ook plausibel. Maar... ook daar kan schijn bedriegen. Mensen die het toen van dichtbij en van iets verder konden volgen (toen), hebben ondertussen ook wel de nodige vraagtekens daarbij geplaatst. Er zat in dat geval zeker een basis van waarheid in, maar ook daar is er minstens flinke twijfel over hoeveel er werd overdreven, over wat er allemaal werd bij gelogen, en ook wat er vooral van eigen acties werd verzwegen....
En het woord stalking...: dat nam ze me ooit eerder nog al in de mond. In het kader van gemeenschappelijke vrienden, waarvan toen werd verondersteld dat die het niet konden laten om informatie over haar over te brieven aan haar Ex. De vriendschap werd tot bijna tot een vriespunt herleid. Ik heb toen de handschoen opgenomen, en E__ duidelijk gemaakt dat ze er misschien beter eens een goed gesprek zou kunnen mee hebben. Daarvan geraakte ze overtuigd, maar ze was er tegelijk ook zo bang van. Toen hij haar een paar keer contacteerde om een afspraak daarvoor te maken vertrouwde ze me letterlijk toe "dat hij haar stalkte". Ja hallo??? Hoe ver kan je gaan met overdrijven?? Ik ben toen zo vrij geweest om voor te stellen om als 2 koppels af te spreken, zodat ik het gesprek wat mee in goede banen kon proberen leiden. En zo geschiedde. De vriendschap, die eigenlijk onderkoeld was, is nadien toch terug wat kunnen ontdooien. Met de nodige voorzichtigheid, maar toch. Er werd toch weer terug normaal gedaan. In zo verre zelfs dat ze daar onlangs nog terecht kon voor tijdelijke woonst ..... Ook in dit verhaal schiet van dankbaarheid duidelijk nog weinig over. Over zoiets zijn mensen soms blijkbaar heel kort van geheugen....
Van een melding wordt je door de politiediensten niet noodzakelijk op de hoogte gebracht. Zij heeft me ook niet op de hoogte gebracht. Maar ik mocht het wel op de straatstenen vernemen. Bijzonder leuk moet ik zeggen. Kon in echt nog gebruiken, dit. Kan niet echt zeggen dat ik dankbaar ben om deze actie. Op deze basis is er geen enkele communicatie meer mogelijk wat mij betreft. Je kan ook echt veeeel te ver gaan met leugens over anderen en over jezelf. Wel, dit is wat mij betreft de overtreffende trap.
L:. Leuk nr op Q Mss binnenkort eens tijd maken voor een
rustig gesprek?
E: Nr vaak gehoord. Gesprek kan alleen als er gestopt w met
volgen, tel, facebook laster
L: Ik ook. Ik volg niet, was er alleen zondag en je weet
waarom. Ik heb je niet gebeld. Fb bevat naast veel andere dingen mijn
verdriet en wat ik beleef. Je sneed me trouwens af. Ik vraag al 2
weken om te praten, ondanks alles wat je me aandeed. Laster? Neen.
Waarheid vs leugens en stilzwijgen. Ja. En wat doe jij?
E: Als jij rondvertelt dat er zondag een vent in mijn bed ligt
dan is dat leugen. Zo w er n gepraat
L:. Ik neem geen lessen van jou in leugens. Erken openlijk
jouw eigen leugens en praat er met mij over zonder verdere leugens
over mij de wereld in te sturen of aanhangig te maken. Da s ook een
basis om te praten. L
L:. Hoe dan ook. Uitpraten zonder boosheid en leugens zou veel
kunnen helpen. Ik blijf er af en toe naar vragen, maar neem mss zelf
initiatief
E. Eerst boosheid en fb verhalen weg. Eerst wat rust. Niet
zoals zondag
L: Boosheid is al lang weg. Die was van dat moment en dat
weet jij ook. Alle leugens en verzwijgen weg is de kern. De waarheid
haalt de leugen toch in.
E: Het is iets ts ons en niet voor ganse omgeving en nog
minder voor fb. Eerst dat aanpakken
L: Voor mij was het strikt tss ons, voor jou niet. Ganse
omgeving is overdreven. Enkel mijn (nvdr: kleine kring dichte vrienden) vrienden zien wat, nt publiek. Gn
leugens, mr nog slechts een fractie van de waarheid is gedeeld. Dat
weet je wel. Straf dat je alleen jezelf als slachtoffer kan zien. En
verzwijg je ook fijntjes een klacht?
L: . En nu? Terug het stilzwijgen en alles laten rotten? Denk
niet dat daar iemand mee gebaat is. Ik deed al wat ondertussen om het
minder scherp te maken. Jij?
E: . Nogmaals, niet op deze manier
L: Bedoelende?
E: Nog steeds hetzelfde. FB, laster,...
L: ?? Dan moet je me maar eens uitleggen welke laster er
is. En wat er met fb mis is. En weerom geen woord over wat er over
mij rondgaat. Dat moet ook stoppen.
Na 17/3 heb ik me dan ook voorgenomen om niet meer te ageren. Let is be. Het kwaad wat ik had verwacht is ondertussen toch al grotendeels geschied. Buiten het feit dat het heel jammer is dat je geliefde het dagelijks brood opgeeft voor fastfood, vind ik het vooral jammer de manier waarop het is beëindigd. Af en toe heb ik er nog last van, zeker wel eens op een eenzaam moment, maar ook dat betert. Het schrijven heeft me duidelijk goed gedaan, en ik ben dan ook blij dat ik die raad heb opgevolgd. Ik kan het nu gewoon spijtig vinden, zonder dat het me nog echt diep raakt, ik sta recht in mijn schoenen, en mijn schuldgevoel dat me werd aangepraat over het feit dat ik haar in 2012 de deur had gewezen, is bij deze ook helemaal weg. Het enige waar ik nog spijt van heb is dat ik het zo lang heb vol gehouden. Had er beter sneller het mes in gezet, dan had ik alleszins geen spijt moeten hebben dat ik mezelf op 9/3 zo heb laten opjutten. Maar ja, achteraf is het natuurlijk makkelijk praten....
E__, Ik
heb geen enkel ander voorstel van jou mogen ontvangen, en vorige week
maakte je me ook heel duidelijk dat dat niet ging gebeuren.
Behoudens
een vergissing van mijn kant, heb ik nog geen storting op mijn
rekening mogen ontvangen. Indien
je storting deze mail mocht gekruisd hebben, gelieve me dan even te
willen verwittigen. Indien
niet, mag ik je er op attent maken dat je uitdagende houding, het
verspreiden van leugenachtige beweringen over mijn persoon onder het
totale stilzwijgen van je eigen leugens, me mijn goodwill doen
terugnemen over de voorschotbetaling die ik deed voor het stapelbed.
Met
aandrang verzoek ik je hierbij dan ook overschrijving binnen de week
uit te voeren voor __,__ op mijn rekeningnummer ___-_______-__. L__
(nvdr: ik had ooit een flink bedrag voorschot betaald voor een stapelbed dat ik ging halen en opbouwen, terwijl E___ op uitstap was met haar werk naar Spanje. Zie de uitleg daarvoor in de periode van rood licht 1. Het voorschot had ik nooit teruggekregen, het bed bleef uiteraard wel bij haar.)
L:
Succes met je "vergadering" vanavond met "dokter en
boekhouder" over de "job". Vergeet
niet op tijd te liegen. Heb je hierboven alvast enkele aangeduid.
Vertel maar niet alles over hoe je afspraak tot stand kwam. L
Tja, ik kon het niet laten. 12/3 was inderdaad de avond van haren "date", die zogezegd een vergadering was. Hou je leugens nu maar vol. En veel succes inderdaad moest er wat uit voorvloeien met K_rt! Het begin van wat moois is alleszins gebaseerd op grove leugens. Je regelt een date terwijl je nog volop in een relatie (met ups and downs welliswaar) zit. Je was helemaal niet "vrij" toen je je date regelde. Ik maakte je "vrij" tegen dat hij kon doorgaan. Dank je wel hoeft daarvoor niet hoor. Dat was het gevoel hierbij. Nog veel meer ook, maar dat schijf ik niet meer neer. What's the use.
Geen reactie op deze 2 sms-berichten... Vond ik heel jammer. Ik wachtte nu ook al een week om even op een rustige manier te kunnen praten. Geen relatie meer, een punt er achter, maar wel even wat praktische afspraken maken over hoe er verder mee om te gaan. Wie moet nog wat aan wie, hoe gaan we verder om met de kinderen, met vrienden en familie, .... Hopelijk kon dat nu rustig. Maar ja, dan moet er wel contact zijn he...; Ondertussen had ik grote kuis gedaan in huis, om mijn zinnen te verzetten, en de lente/paas decoratie een plek gegeven, en die ook wat aangevuld. bij de lenteschoonmaak ben ik een autosleutel tegen gekomen, waarvan ik aannam, gezien het merk, dat dat de reservesleutel van E__ zou zijn. Die moet daar dus nog gelegen hebben van in 2012. Kan ik dus maar best terugbezorgen.
Foute inschatting van mij: ik stap in de auto, en ik rij er naartoe.... Als ik toen wist wat ik nu weet: dan was ik niet gegaan....... De avond was al een stukje gevorderd als ik naar daar rijdt. Ik wil aanbellen, maar ik hoor de stem van E__ en ook een mannenstem. Ik wacht even met aanbellen, want de stemmen gaan de gang in .... naar boven...... Ik belde aan, nog eens, tot 4 keer toe, met tussenpozen van een paar minuten denk ik. De bel gaat geweldig, je hoort ze zelfs tot buiten, en ze bleef gelukkig ook niet "plakken", want dat gebeurde daar regelmatig. Geen reactie, er werd niet open gedaan. De tV bleef beneden vrolijk verder spelen......
Als ik toen wist ...... Ik sta daar dus, met de beste bedoelingen om te praten, na een week wachten en op mijn kin kloppen, met de reservesleutel van haar auto in de hand, en mezelf belovende van niet boos te worden..... en dan hoor je er 2 naar boven gaan..... waarschijnlijk om een postzegelverzameling te vergelijken, of de boekhouding na te kijken, ... of zo.... nemen we maar aan. Maar ik was wel serieus teleurgesteld.... Terug naar huis, of wachten.... Als ik toen wist.....
Ik nam me voor om te wachten tot ze toch terug alleen was. Ik had geen zin in een extra confrontatie met weet ik veel wie. Ook hier, achteraf gezien, beter niet gedaan dus. Was gewoon beter naar huis gereden, en in mijn bed gekropen. Neen, dus. Een aantal uren gewacht in de auto, tot er, nam ik aan niemand meer was. Het was middernacht voorbij toen er terug beweging kwam. Ik zal E__ door het raam, en zij zag mij ook. Begaf me naar de voordeur, maar ze deed niet open. Geënerveerd als ik was, heb ik dan gedaan wat ik beter niet had gedaan: ik ben in haar auto gekropen, die schuin over de deur stond, en die ze dus duidelijk vanuit het raam kon zien, om haar uit de dagen, en toch tot een gesprek te kunnen komen. Volledig verkeerd van mij, ik was beter al lang daarvoor naar huis gereden. Maar mijn actie resulteerde wel: ze kwam naar buiten, en ze trok blijkbaar ook een foto van mij bij de auto. Daar raakte ik maar weinig van onder de indruk eigenlijk. Er ontstond een korte woordenwisseling. En een boerenhandel-koewissel: ik wou met haar praten, en zij wou haar autosleutel. Wel, ze heeft haar autosleutel gekregen onder de belofte dat we zouden praten. Ik gaf haar de sleutel, en we gingen naar binnen. Ik ben bewust niet verder geweest dan de gang beneden. Hoewel ze me, na herhaalde ontkenning dat daar ook maar iemand de boekhouding was komen nakijken, uitdaagde om overal in huis naar "nen boekhouder" of naar "sporen van boekhoudactiviteiten" te gaan zoeken. Daar ben ik niet op ingegaan, waarom ook, daarvoor kwam ik niet. Wel heb ik haar daarover even de levieten gelezen. Of ze vond dat dit normaal was? Ze wist dat ik zat te wachten om te praten, en ze wist dat ik zou wachten tot haar kinderen weg waren,, en dan zoiets? Ja, ik was zeker niet goed gezind, dat mag duidelijk zijn....
Soit, ze had haar sleutel, maar het beloofde gesprek kwam er niet. Ze zei gewoon niks. Geen sorry, niks over de kinderen, niks over nog wat te regelen, geen tekenen van berouw, laat staan enige vorm van erkenning, geen afspraken over hoe verder omgaan met, .... niks van dat alles. Stoicijns de lippen op elkaar. Toch zeker die die kunnen spreken.:s. Ik kwam mijn belofte (de sleutel) direct na, maar een "gesprek" heb ik niet gekregen. En dat maakte me alleen maar minder goed gezind. Ze zal het dan wel een tirade of een monoloog noemen waarschijnlijk. Wel, ik had gehoopt dat ze toch iets zou hebben gezegd. Ik heb vragen genoeg gesteld, maar daar kwam niks antwoord op. Niks. Tirade zal het ook wel niet geweest zijn, ik heb geen buren gezien of gehoord, laat staan politie. Ik heb E__ ook met geen vinger aangeraakt, dat zou ik nooit doen. Heb ik iets stuk gemaakt? Neen. Heb ik wat ontvreemd of toegevoegd, aan haar huis, haar auto, weet ik wat? Neen. Allemaal cowboyverhalen nadien die er alleen maar op uit zijn om me zwart te maken.... Uiteindelijk ben ik op haar vraag vertrokken. Ze heeft het toch zo'n 1 à 2 uur volgehouden om echt helemaal niks te zeggen. Echt straf. En ik was alleen maar een desillusie rijker. Hoe kan je in godsnaam gewoon niet praten!? Moet dan gewoon echt alles kapot? Niet alleen een relatie, maar ook alles wat daar ook maar heeft rondgehangen? Kinderen zijn van geen tel? Wat praktische zaken die beter geregeld zouden zijn, alleen maar meer en meer onderwerp van modder gooierij laten worden? Mij gewoon verder blijven uitdagen met leugens en stilzwijgen, goed wetende dat ik dat niet zo maar mijn naam zou gaan laten bekladden? Een gesprek over de centen? .... Het is blijkbaar allemaal nodig om daar een loopgravenoorlog over te laten woeden... Komt het door de afkomst van de Westhoek? Die zouden net beter moeten weten. Het heeft daar alleen maar 5 jaar ellende en heeeeel veel slachtoffers gebracht. Maar heeft het daar wat opgeleverd? Niks. Wel, hier ook niet. Niks, alleen maar doffe ellende, als gevolg van niet kunnen en/of willen communiceren.
Eerst alles doodmaken door niet communiceren, ondanks dat je weet dat je je relatie in gevaar brengt. En dan niet communiceren om er voor te proberen zorgen, dat als de relatie dan toch moet gestopt worden, van dat dan op een deftige manier te proberen doen..... Ik zal dit waarschijnlijk nooit volledig verstaan. Zal wel aan mij liggen zeker....
Soit, ik heb hier mijn hart en ziel bloot gelegd. Zet mezelf hier letterlijk volledig bloot. Zeg ook onomwonden wat ik zelf beter niet had gedaan, wat ik misschien beter had gekund,... waardoor ik het voor mezelf wel moeilijk zou kunnen maken. Maar.... zoals al meermaals gezegd: eerlijkheid duurt het langst, en de waarheid haalt de leugen wel in.... Wel: hier ligt ze se! Ik schreef ze neer, onverbloemd, voor eender wie, inclusief mezelf ! Ik daag eenieder, die hierop enige vorm van kritiek zou willen uiten, om voor zichzelf na te gaan hoe ver hij/zij zelf zou willen gaan om eerst zijn relatie te proberen uitbouwen en bestendigen, dan ervoor te vechten (in de goeie zin van het woord) om ze niet in gevaar te laten brengen, en uiteindelijk, om te proberen om ze op een zo net mogelijke manier neer te leggen als blijkt dat het niet meer levensvatbaar is....
Wel, ik heb voor die 3 gestreden, en ik heb er heel veel energie in gestoken. Wat te veel zo bleek achteraf, want ik heb een paar weken heel diep gezeten. Gelukkig is dat nu weg, en hopelijk komt dat ook niet meer terug. Te veel energie en moeite er in gestoken: ja, inderdaad, maar dat was volledig mijn eigen keuze. Dat is den aard van het beestje zoals ze zeggen. En dienen aard zal niet echt veranderen. De scherpe kantjes zullen er misschien wel af gaan, dat wel. Maar aan de basis ben ik nog steeds dezelfde. Ik ga niet meer zo lang doorgaan, dat voelde ik nu de laatste keer al. Ik zal ook nog sneller merken en inpikken op iets dat me niet OK lijkt. Ik ga ook geen moeilijke situatie meer uit de weg. Ik pak ze aan om ze niet te laten verrotten. Rottigheid genoeg gezien voor een tijdje nu.
E:
Niet nu (en dat kon ik begrijpen, want ze had haar kinderen op dat moment nog bij haar..., ik zou wachten tot ze zondag vertrokken )
L:
Mss later dan eens als het kan. Kan nuttig zijn. Ik hoor wel van jou
wanneer het gaat. Ik
stuur alleen vandaag nog wel een mail.
Email
8/3/2014 van mezelf, aan E__ en enkele vrienden: The long and winding road....
Lieve
pennevriendjes van weleer, vrienden van toen, van nu en van straks,
We
schrijven ongeveer anderhalf jaar later. En ik die dacht dat ik toen
een moeilijke brief stuurde.... Je wil niet weten hoe lastig deze is.
Ik had het jullie dit liever allemaal persoonlijk verteld, maar dit
is praktisch onmogelijk om dat voor iedereen op dezelfde manier en op
hetzelfde moment te doen, laat staan om dit ook tegelijk aan E__ te
laten weten. De inhoud heeft ze al langer, en dat dit er aan zat te
komen, weet ze ook wel. Er is echter compleet geen communicatie meer.
Jammer.
Ongetwijfeld
hebben jullie al vernomen dat er nu wel effectief een dikke streep
onder E__ en L__ is getrokken. Geen jojo bewegingen meer, want ik kan
begrijpen dat het op den duur op de never ending story, of gewoon de
story, of thuis of andere familie-soap begon te lijken. Ik kan u
bevestigen dat dit het laatste seizoen was. Nee H$$$, nee L$$$,
helaas niet het feest waarop jullie hadden gehoopt.
Na
een heel koele (voor mij en ik neem aan ook voor haar, een eenzame),
los-van-elkaar-periode, oktober-december, wat mij betreft om allebei
eens goed na te denken en te bezinnen (ik liet de hele tijd "de
deur op een kier"), waren wij, na een rustige opbouw in
december, begin januari terug voorzichtig en in stilte van start
gegaan, met de nodige voorzichtigheid, gezien het al een paar keer
fout afliep. De wijze woorden van M$$$ indachtig, misschien was het
daarvoor eerder gewoon veel te vroeg... We hebben er bewust voor
gekozen om dat voor ons te houden, vooral op E__ haar vraag, om te
kijken wat het gaf zonder te veel interferentie van buitenaf. Voor
mij was dat alleszins de enige reden van die stilte... Een
uil is geen kieken, dus wie ogen in zijn kop heeft, had met de
verhuis, of op een ander moment al wel kunnen zien dat er wel weer
terug wat was... Ik hield me enkel om die reden op de vlakte.
Opnieuw
denk ik vandaag dat E__, en vooral Nxxx, Sxxx en Rxxx, nu jullie
steun en hulp zeker kunnen gebruiken, en ik ben ervan overtuigd dat
jullie die rol ook zullen blijven opnemen. Ik
ben niet haatdragend, ook al ziet E__ dat op dit moment wel zo. En ik
kan zelfs een stukje verstaan waarom dat dit in haar gedachtegang zo
lijkt. Niets is minder waar. Dit
bericht heeft op geen enkele wijze de bedoeling om met modder te
gooien, zwart te maken, om eender welke relatie te verzuren,
dwingende keuzes te maken, of wat dan ook voor slechts. Hij dient
voor mij twee doelen die me deze week flink verscheurden:
*De
waarheid en eerlijkheid laten zegevieren, want er is al genoeg
gelogen en vooral verzwegen. Daar kan ik niet tegen. Het is wat het
is. Benoem het, aanvaardt het, en dan kan ook iedereen verder. En het
hele verhaal graag. as it is.
*Geen
onnodige bruggen opblazen met mensen die me nauw aan het hart liggen.
Jullie dus allemaal. En inderdaad: Els staat er ook bij.
Ik
heb bewust dagenlang gewacht dus met dit bericht, opdat voor
iedereen, zeker voor "ons", de rust wat zou zijn
weergekeerd, en ik dit in alle evenwicht en zonder overladen emoties
kon weergeven. Ettelijke keren nagelezen. Ik hoop dus ook dat dit bij
eenieder zo kan binnenkomen.
Ik
heb de afgelopen jaren mijn brede schouders mee onder een zwaar kruis
gestoken, uit pure liefde, in het begin onbewust, nadien bewust,
waarbij ik me steeds voornam ons naar een gelukkige oude dag te
kunnen leiden, in een rustig, warm en liefdevol nest, wat iedereen
verdient. Omdat we mekaar graag zagen, en wat mij betreft au fond
nog, en ook elkaars kinderen. Spontaan denk ik aan B$$$'s
levenswijsheid "ge moet een ander zijn problemen niet de uwe
maken". Helemaal mee eens, maar trek je die lijn ook strikt door
met je levenspartner, vraag ik me even luidop af.... Wel,
in die relatie ik niet ... Ik ga ervoor, met hart en ziel, en als er
problemen opduiken, dan spring ik in de bres. Voor mij hoort dat zo
in een liefdesrelatie. In goede en kwade dagen, er samen voor gaan.
Of daar nu een ring of een contract aan vast hangt of niet. Liefde is
een werkwoord.
Ik
schreef haar afgelopen zondag 2 pure en ongezouten limericks over
onze laatste jaren. Daarop krijg ik vooral, en nu alleen nog
stilzwijgen. Eén hadden jullie ongetwijfeld al gevonden. De andere
nog niet:
Die
ooit mijn verloofde uit Niel, van
haar ex veelwijverij op haar ziel, ik
zag haar diep graag, maar
nu krimpt weer mijn maag: bedriegen
kan ze bij haarzelf toch wel zien
Een
Kontichse man hoorde zijn vrouw, liegen
over vermeende ontrouw, toen
begon hij te zoeken, dat
bracht hem tot vloeken, want
hij vond wat hij niet vinden wou
Puur
en ongezouten zal het zeker zijn... Mijn excuses daarvoor, maar
toch... Ik maakte er mee mijn probleem van, want ik zat er middenin.
Maar het aanpakken en veranderen, dat moet E__ zelf doen. Dit kon
voor mij niet meer blijven duren. Lees de limericks anders maar 3
keer, niet omdat ze zo moeilijk of onduidelijk zijn, maar wel om het
3 keer door te maken, want dat deden wij de afgelopen 2 jaar. En ik
weet meer dan jullie denken, dat dit moeilijk te vatten is, al 2 jaar
lang, te meer omdat daar nooit veel is over gezegd. En omdat het niet
helemaal zal overeenstemmen met wat je voor de rest ziet. En ja hoor,
veel van de rest was er. Liefde en passie, aandacht voor de kinderen,
werken en genieten, ..... weet niet wat er buiten te zoeken was.
En
V$$$, ik begrijp het heus, als je daar nooit hebt gestaan, wordt je
wss niet achterdochtig. Stel je voor dat je je partner plots "anders"
ziet doen, je merkt aan alles dat er iets niet pluis is, en dat er
wat wordt achtergehouden, je spreekt die daarover aan, het wordt
ontkend in alle toonaarden, maar je merkt het opnieuw. Dat gaat zo
wekenlang door.... tot je begint te twijfelen aan jezelf. Je weet wat
je allemaal ziet, hoort, voelt, .. maar je twijfelt ook aan jezelf
(tegen beter weten in) omdat het je geliefde is, en die zou toch niet
tegen je liegen.... Het wordt zo flagrant, dat je voor de
verscheurende keuze komt om ermee te stoppen, of door te gaan. Wel
vrienden, ik ben van het volhardende type. Velen zouden het
waarschijnlijk opgeven. Ik deed dat niet. Ik zocht manieren om de
duidelijkheid te krijgen die er moest zijn, en die kwam er. "dat
bracht hem tot vloeken, want hij vond wat hij niet vinden wou".
Helaas.. ik ben licht hoogsensitief, daar kan ik ook niet aan doen
(zoek op HSP. Gelukkig niet in die mate dat ik daar "last"
van heb. Mensen die dat in ergere mate hebben, kunnen moeilijk tegen
lawaai of drukke beelden, hebben meer kans op migraine, trekken zich
regelmatig terug in stilte.) Ik heb het in deze situatie wel degelijk
mogen ondervinden.... En verder... ik maakte van wat ik vond geen
misbruik, smijt en smeet het niet op straat, maar ging de
confrontatie aan, op zoek naar berouw en spijt, naar verdriet over
pijn, maar vooral naar verandering en vergeving, respect, en het
verbeterd en dieper verderzetten van de liefde als dat kan. Ik moet
helaas vaststellen dat dat laatste niet mogelijk is, gezien er enkel
boosheid, ontkenning, afstrijden,.. op zijn gevolgd. Dat is er voor
mij volledig over.... na keer 3.
De
wijsheid van B$$$ indachtig, moet ik dit nu van me af, zeker ten
overstaan van die mensen waarom ik geef. Het is niet "meer"
mijn probleem. Mijn schouders zijn er vanonder als partner. Maar voor
mezelf wil ik niet dat enkel een verhaal van "mijn zoeken en
mijn vinden" bij jullie wordt gedeeld, en de rest maar fijntjes
wordt verzwegen of ontkend. Dat kan voor mij niet. Ik ben er niet
fier op, op dat zoeken en vinden, maar ik weet waarom ik het deed, en
ik weet hoe ik er mee omging. Overtuigd om het toch nog te kunnen
keren... helaas. En bovenal: ik maak niet kenbaar wat ik vond die
keren... maar het was way out of line. Maar soit, voor mij gaat het
zand erover. De wonde geneest wel stilaan. En ik heb, door wat ik net
heb beschreven, het grootste deel van mijn rouwproces al doorgemaakt
in de beschreven strijd. Het geeft maar aan wie ik ben, en E__ weet
dat. De kruik gaat zolang te water tot ze barst. Ik omschrijf het
meestal zo: ik heb een sterke rekker (type grootvaders brooddoos, of
de ring van de steriliseerbokaal), die veel veerkracht aankan, maar
trek hem niet volledig over, want dan springt hij, en is hij niet
meer te maken.
Opnieuw
stel ik dat te trekken levenslessen verder zullen uitmaken of wij
(E__ en ik), maar ik bedoel ook wij allemaal, nog verder een goeie
vriendschapsband kunnen aanhouden. Vandaag is dat misschien wat vroeg
om daarover uitspraak te doen. Ik zie bij E__ nu vooral vermijding,
negeren, kwaadheid, stilte... hopelijk ebt dat weg, en kan het komen
tot aanvaarding, verwerking, en op weg naar beter. En excuus hoop ik
al niet meer op. Een liefdesrelatie is niet meer mogelijk,
vriendschap misschien wel, na het voorgaande... Hoewel... nadat
eerder Nxxx Sxxx en Rxxx "ontvriend" werden, is E__ zelf
ook niet langer meer bevriend stel ik vast... Nochtans spraken zowel
Nxxx als Sxxx mij vorige week spontaan zelf aan via fb chat. Dat was
al een eeuwigheid geleden. Kinderen zijn slimmer dan we denken...
Opnieuw
hoop ik ook dat wij ex-bijna-buren-geweest en gemeenschappelijke
goeie vrienden, ook verder contact houden, hoewel dat uiteraard vanaf
heden iets minder frequent en/of niet altijd evident zal zijn. Veel
zal afhangen van het voorvermelde mogelijkheid tot vriendschapsband
uiteraard, maar ook van hoe dit bij jullie binnenkomt. Ik wil niet in
de weg lopen, of ten koste gaan van de jarenlange band met E__ en de
kinderen, niet in het minste van peter- en meterschap. Ik maak me
geen illusies, vraag geen keuzes, oordeel of veroordeling. Dat is
geenszins mijn intentie. Dus
ik verneem straks wel van jullie wat er kan. Weet, ik sta er voor
open. Graag.
Dit
was moeilijk om brengen, maar ik vond dat ik het moest doen. Het
roert me zeer, en ik neem aan dat het jullie ook zal bewegen. Ik zal
wel zien en ervaren wat het in de toekomst teweeg brengt. Groetjes,
en tot in den draai. L__
PS:
Als het onderwerp geld ter sprake mocht komen, vraag je ook maar
volledige openheid. Dat laat ik nu maar even aan anderen. Ik ben een
man met een hart en ik vroeg om zelfs daar nog over te praten. Dat
kan blijbaar niet meer. So be it.
werkuren
voor verbouwingen: 24/1-1/3, bewust onderschat: ca ---- u à ---- :
= --------- belachelijk
laag gunsttarief zonder factuur, vraag maar na, zeker voor weekend en
nacht. de
verhuis, het mee kiezen en aanhalen van materialen, en afval storten,
heb ik uiteraard niet meegerekend verder
hoop ik dat je niet vergeet dat ik de aankoopprijzen overal plat heb
onderhandeld waar mogelijk, omdat je budget beperkt is. Aanbetalingen
- kosten = -------- - -------- = - ----
Ik
herinner je nog wel aan de te herstellen schade aan mijn schuifraam
tijdens één van je woede-uitbarstingen, die je op jou ging nemen:
die raam ik op ca ----. Ik vroeg een schadebestek op, maar kreeg
deze tot op heden nog niet ontvangen. Graag
nog te vergoeden dus op mijn zichtrekening: ---- Ik
sta open voor enig ander redelijk voorstel. Met mij valt te praten.
Hoeft niet nu, het kan ook later. Maar ik wil het wel geregeld, zodat
het niet blijft hangen.
Liet
ik voorlopig buiten beschouwing:
mijn
voorschotbetaling 16/1/2012 (terwijl je je in Madrid zat te mijmeren
over je eerste bedrog dat uitkwam) . voor stapelbed Sxxxx &
Rxxx dat ik nooit terugkreeg: ----
mijn
kapotgedraaide boormachine ------- in je badkamermuren: ca -- ?
de
materialen die ik van mezelf gebruikte en zijn verwerkt ter plaatse:
niet te bepalen.
de
kosten voor hestel van de 3 scheuren in mijn hart: priceless, en ook
in geen enkel opzicht maar enige vorm van berouw die je daarover kan
tonen.
Hoe
het al dan niet contact verder verloopt, wat je wel en vooral wat je
verzwijgt ten velde, en hoe je met dit voorstel omgaat, zal
waarschijnlijk wel van invloed zijn op mijn gedrag. Het
ligt nog te gevoelig, maar het betert me stilaan wel. Jij wil dit
snel, dus ik stuurde je het zo snel als mogelijk. Voor
mezelf is het even op adem komen, letterlijk en figuurlijk.
Heroriënteren in mijn leven zal ik straks voor de tweede keer
bekijken. Denk dat het iets meer dan 3,5 jaar geleden is... Op
1/9/2010 stal je mijn hart, op 1/3/2014 gaf je me bij volle
bewustzijn de doodsteek, daags na mijn knieval. Mvg, L__
SMS
berichten 6/3/2014
E:
Ik wens je veel succes met mijn centen, met ___euro kun je al wat
doen. Ook
tof dat je alle lijm en lint meenam Veel
succes ook met lobbywerk
L:
??? Is dat het? Welke
lijm welk lint? Lobby
werk? ??
L:
Zoals verwacht gn antwoord. Ik
heb niks lijm mee. Tegellijm staat in de gang. Rolmechanisme
badkamer is al vervangen, rollint behouden. Nog goed en mocht niks
kosten. Niks
lobbyen, last van je leugens? Jouw problemen heb ik jaren mee
gedragen, nu niet meer. Ik gooi ze af, vertel de volledige waarheid
aan wie ik dat nuttig acht voor mezelf. Zonder rancune. Kijk jij maar
wat je zelf doet en laat. Zal je al werk genoeg mee hebben.
L:
Stoor ik je?
L:
Wou gewoon eens een rustig contact. .. mss later
L: (nvdr:
post van E__ op facebook, maar die kreeg ik niet rechtstreeks, alleen onrechtstreeks te zien: werd me doorgestuurd, met de vraag wat er aan de hand was)
Denk niet te veel aan degene die je stress bezorgen.
Wees dankbaar voor degene die je een glimlach bezorgen
Dat
je me afblokt en afschermt, zal wel een reactie zijn op mijn zoeken
naar bevestiging van wat ik eigenlijk al wist. Maar
laat het evenzeer een antwoord zijn op mijn vraag om me te laten
weten op welk soort vriendschap nog mogelijk is. Dat
je me klootzak noemde bij het vertrek zal daar ook wel bij horen.
Ik
zal jou vertellen waar je stress vandaan komt: van je eigen leugens,
en van het feit dat die je blijven inhalen. Wat
je zocht is gemoedsrust, maar je doet er zelf alles aan om die niet
te vinden. Zoveel gemiste kansen.... En
morgen nog... de waarheid haalt de leugen wel in. Daar kan je nooit
buiten.
Dankbaarheid
voor de glimlachen of beter is me blijkbaar ook niet gegund. Jammer. Ik
neem de mooie en leuke herinneringen mee, en die laat ik ook zien.
Jij duwt ze weg, en gaat vlug voor oppervlakkig wat anders.
Ondanks
alles wens ik je ooit het echte geluk. Niet in het minst voor je
kinderen. Want
die zie ik ook zielsgraag, zij kunnen er niks aan doen, maar zijn
weeral de voornaamste dupe van de historie. Grtjs, L__
E: zolang
je mij openbaar en prive blijft zwart maken kan er geen vriendschap
zijn. Je
bereikte je doel, ik ben afval en iedereen kent het verhaal nu en
leverde de nodige commentaren. Stop
ermee voor mijn kids het te lezen krijgen, want ook dit gebeurt.
Kun
je ervoor zorgen dat mijn zuurverdiende centen teruggestort worden
zodat ik ervoor kan zorgen dat mijn kinderen op zijn minst een
deftige woonst kunnen krijgen. En
wat er bij mij gepost w, dat zette ik er niet op, dat is weer zo een
of ander ding waar ik waarschijnlijk ooit eens op kliktte E__
L: Er
is een hemelsbreed verschil tussen zwart maken en de ingehouden
waarheid van de afgelopen periode vertellen aan wie het wil weten. En
wees gerust: ik vertel ook de dingen van mezelf waarop ik niet fier
ben. Kan jij dat? Ik
zal maar hopen dat je ooit het verschil zal begrijpen, en dat je ook
ooit zo eerlijk kan zijn.
Vriendschap,
dat moet je verdienen. Als wat je net schreef je enige visie is die
je hebt, en je kan mij geen andere visie tonen, als
dit het enige is in de afgelopen dagen dat ik mag (terug)krijgen, dan
is het maar magertjes, niet? Als
het daarbij blijft, dan ben je mijn vriendschap niet waard. Wat
weet jij over mijn doelen? Blijkbaar weinig, dat leest zich hier. Ik
slik, ik kom in het reine, ik leef, en ik ga verder, op zoek naar
geluk. En
over zwartmaken en afval... 't is maar wat je (alleen) wil zien
zeker? Denk
eerst voor jezelf maar eens na wat jij rondvertelt, en vooral wat je
daarbij verzwijgt, achterhoudt en liegt, voor je je een oordeel over
mij velt. Zwartmaken
en kleineren is niet mijn doel, maar dat je het lastig hebt met het
evenwicht, en de waarheid, da's duidelijk. Toch
zal die er zijn. De waarheid haalt de leugen in, zoals ik zei. Je
oogst alleen wat je gezaaid hebt.
Ik
nam jouw probleem de afgelopen jaar mee op mijn schouders, tegen
beter weten in, omdat ik je graag zag. Wel,
nu gaat dat probleem er af. Het is niet langer het mijne. Ik moet het
kwijt. En tegelijk ga ik verder. Als
je daar een probleem mee hebt, dan is dat heel spijtig. Misschien had
je je dit eerder moeten bedenken. Jij
noemt mij kootzak. Moet jij weten. Ik beschimp jou niet, daar schep
ik geen plezier in.
Over
je kinderen: da's emotionele chantage! Ik zie die graag, dat weten
ze, en jij ook. Maar
ook zij hebben eigenlijk recht op waarheid en oprechtheid. Dat geldt
evengoed voor mijn kinderen. We zouden daar als ouder een
voorbeeldfunctie mogen in zijn. Dat
ik gewoon plots zonder zeggen er niet meer ben is wel fair? En welke
leugens zullen zij te horen krijgen? En vooral: wat krijgen ze zeker
niet te horen? En
die leeftijdsbeperking op facebook heeft zo zijn redenen trouwens.
Dat jij ze er op jonge leeftijd op toe laat, dat is jouw keuze. 't
Is maar de vraag of ze daarvoor al lang niet meer wisten dan jij je
kan indenken. Kinderen zijn niet van gisteren hé.
Ik
heb me kapot gewerkt en meer gegeven dan wat normaal kan geacht
worden. En
in dat kader is je opmerking over "een deftige woonst" dan
ook zeker volledig misplaatst. En
over je post: da's een belachelijke uitleg, dat weet je best zelf
ook. "ooit eens op geklikt" pfff. Leef maar gerust verder
in je leugen. En
ondanks alles wat jij blijkbaar denkt... ik meen het nog steeds goed,
voor iedereen. Dat zal nooit veranderen. L__
E: je
kunt het me moeilijk kwalijk nemen dat ik nu de communicatie naar jou
beperk. Wat
de kinderen betreft, idem. En
je mag over alles je mening hebben. Mag
ik aub antwoord op mijn vraag of ik mijn centen terugkrijg en
wanneer.
L: Ik
neem jou maar 2 dingen kwalijk. De leugens (incl verzwijgen) en het
bedrog. Niet meer en niet minder. Ook
weinig woorden hier dan. Jij
mag ook jouw mening hebben, altijd al, en nu ook. Iedereen trouwens. Je
kreeg al antwoord op je vraag, ben er nog mee bezig
Je
kreeg een kortingsbon -15% Brico Plan-it van mij, die is meer waard
dan kortingkaart. Ik gaf je ook gamma-kaart. Kortingkaart
is de mijne, ik laat ze terug op mijn naam zetten, ik heb die ook nog
nodig. Wil
wel onderhandelen over een kaart voor jou, maar dat zal nu wel niet
lukken.
E: Kortingsbon
vervallen Centen
is gewoon overschrijven Kaart
is belachelijk maar doe maar
L: Er
komen nog bonnen. Rest lees je blijkbaar niet. Ik
moet mijn kosten nog narekenen. Kaart
nt belachelijk: je kreeg maximale korting omdat ik daarvoor al zoveel
had afgenomen. Stank voor dank. En de uitgestoken hand kap je weeral
af. Mijn voorstel om te onderhandelen geldt bij deze niet meer.
