L:. Leuk nr op Q Mss binnenkort eens tijd maken voor een rustig gesprek?

E:  Nr vaak gehoord. Gesprek kan alleen als er gestopt w met volgen, tel, facebook laster

L:   Ik ook. Ik volg niet, was er alleen zondag en je weet waarom. Ik heb je niet gebeld. Fb bevat naast veel andere dingen mijn verdriet en wat ik beleef. Je sneed me trouwens af. Ik vraag al 2 weken om te praten, ondanks alles wat je me aandeed. Laster? Neen. Waarheid vs leugens en stilzwijgen. Ja. En wat doe jij?

E:  Als jij rondvertelt dat er zondag een vent in mijn bed ligt dan is dat leugen. Zo w er n gepraat

L:. Ik neem geen lessen van jou in leugens. Erken openlijk jouw eigen leugens en praat er met mij over zonder verdere leugens over mij de wereld in te sturen of aanhangig te maken. Da s ook een basis om te praten. L

L:. Hoe dan ook. Uitpraten zonder boosheid en leugens zou veel kunnen helpen. Ik blijf er af en toe naar vragen, maar neem mss zelf initiatief

E. Eerst boosheid en fb verhalen weg. Eerst wat rust. Niet zoals zondag

L:  Boosheid is al lang weg. Die was van dat moment en dat weet jij ook. Alle leugens en verzwijgen weg is de kern. De waarheid haalt de leugen toch in.

E:   Het is iets ts ons en niet voor ganse omgeving en nog minder voor fb. Eerst dat aanpakken

L:    Voor mij was het strikt tss ons, voor jou niet. Ganse omgeving is overdreven. Enkel mijn (nvdr: kleine kring dichte vrienden)  vrienden zien wat, nt publiek. Gn leugens, mr nog slechts een fractie van de waarheid is gedeeld. Dat weet je wel. Straf dat je alleen jezelf als slachtoffer kan zien. En verzwijg je ook fijntjes een klacht?

L: . En nu? Terug het stilzwijgen en alles laten rotten? Denk niet dat daar iemand mee gebaat is. Ik deed al wat ondertussen om het minder scherp te maken. Jij?

E:  . Nogmaals, niet op deze manier

L:    Bedoelende?

E:   Nog steeds hetzelfde. FB, laster,...

L:   ?? Dan moet je me maar eens uitleggen welke laster er is. En wat er met fb mis is. En weerom geen woord over wat er over mij rondgaat. Dat moet ook stoppen.

Na 17/3 heb ik me dan ook voorgenomen om niet meer te ageren. Let is be. Het kwaad wat ik had verwacht is ondertussen toch al grotendeels geschied. Buiten het feit dat het heel jammer is dat je geliefde het dagelijks brood opgeeft voor fastfood, vind ik het vooral jammer de manier waarop het is beëindigd. Af en toe heb ik er nog last van, zeker wel eens op een eenzaam moment, maar ook dat betert. Het schrijven heeft me duidelijk goed gedaan, en ik ben dan ook blij dat ik die raad heb opgevolgd. Ik kan het nu gewoon spijtig vinden, zonder dat het me nog echt diep raakt, ik sta recht in mijn schoenen, en mijn schuldgevoel dat me werd aangepraat over het feit dat ik haar in 2012 de deur had gewezen, is bij deze ook helemaal weg. Het enige waar ik nog spijt van heb is dat ik het zo lang heb vol gehouden. Had er beter sneller het mes in gezet, dan had ik alleszins geen spijt moeten hebben dat ik mezelf op 9/3 zo heb laten opjutten.  Maar ja,  achteraf is het natuurlijk makkelijk praten....