|
Nadat ik in oktober te kennen had gegeven dat we de relatie beter konden stoppen als we samen geen stappen vooruit konden zetten, geraakten we in een heel stille periode. Ik liet wel degelijk weten dat, als ze klaar was om wel vooruit te gaan, mijn deur nog altijd op een kier stond, maar dat ik ondertussen wel op mezelf was, en ik iemand zou tegenkomen op termijn, waarmee ik wat leuks zou willen gaan doen, dat ik daar dan wel zou over gaan nadenken om dat ook effectief te doen. Het duurde tot einde december voor ze eindelijk door had wat ik daarmee bedoelde: de relatie neerleggen met de boodschap: zorg dat je jezelf nu eindelijk helemaal op de rails krijgt, dan kunnen we zien wat er nog kan, maar als dat lang duurt... wie weet wie kom ik misschien tegen. Tot einde december hoopte ik dat het voor haar als "drive" zou kunnen werken om voor haarzelf aan te pakken wat al de hele tijd nodig was.... Zij begreep het duidelijk anders: dat het definitief gedaan was, en dat misschien alleen een soort vriendschap nog zou kunnen....
Op 2 januari hadden we samen een uitstapje gepland, na een paar maanden mekaar eigenlijk vrij weinig te hebben gesproken, laat staan gezien. Ten minste, de communicatie was sinds december toch wel terug wat verbeterd, en ik merkte dat er eindelijk tekenen waren dat E__ nu wel stilaan wat rust kon hebben gevonden, en misschien klaar was om echt stappen voorwaarts te zetten...
We chatten heel veel met elkaar terug, en er was meestal een vrij goed gevoel bij. We konden elkaar vrij rustig uitleggen wat er speelde, zonder dat de ene of de andere echt boos hoefde te worden. En er was ook, veel beter dan de jaren ervoor, meer begrip in de ene en de andere richten. Ja, inderdaad, ook ik boeide me niet mee zo op als ik iets voor de derde keer moest uitleggen, of als ik het wat beter moest kaderen om het begrepen te krijgen. Dat was het jaar voor die periode een pak minder geweest (na die aanvaring van najaar 2012).
Bon, we spraken dus af om samen een leuke dag door te brengen. Het werd een dagje zee en Brugge. Het weer zat mee, er werd veel gepraat, we discuteerden niet over de invulling van de dag (dat gebeurde daarvoor wel dikwijls), en de dag werd ook nog een lekkere avond in Brugge. Wat we voordien al tegen elkaar voorzichtig hadden durven zeggen, bleek ook in het verder verloop van de avond: ondanks alles wat er gebeurd was, zochten we toch elkaar terug op. En de avond werd wel heel gezellig, na al dat praten en samen tijd doorbrengen. We waren voorzichtig, en letten goed op allebei, vandaar dat het waarschijnlijk ook zo lukte. Het dinertje was romantisch, en van het één kwam het ander.... Met aarzelingen af en toe wel, en die spraken we ook tegen elkaar uit, maar het werd toch een feest die avond.
|
