SMS berichten 9/3/2014

L: Hoe was de wissel?

L: Hoor het mss later wel. ...

Geen reactie op deze 2 sms-berichten... Vond ik heel jammer.   Ik wachtte nu ook al een week om even op een rustige manier te kunnen praten. Geen relatie meer, een punt er achter, maar wel even wat praktische afspraken maken over hoe er verder mee om te gaan.  Wie moet nog wat aan wie, hoe gaan we verder om met de kinderen, met vrienden en familie, ....  Hopelijk kon dat nu rustig.  Maar ja, dan moet er wel contact zijn he...;  Ondertussen had ik grote kuis gedaan in huis, om mijn zinnen te verzetten, en de lente/paas decoratie een plek gegeven, en die ook wat aangevuld.  bij de lenteschoonmaak ben ik een autosleutel tegen gekomen, waarvan ik aannam, gezien het merk, dat dat de reservesleutel van E__ zou zijn. Die moet daar dus nog gelegen hebben van in 2012. Kan ik dus maar best terugbezorgen.

Foute inschatting van mij:  ik stap in de auto, en ik rij er naartoe....  Als ik toen wist wat ik nu weet: dan was ik niet gegaan.......   De avond was al een stukje gevorderd als ik naar daar rijdt.  Ik wil aanbellen, maar ik hoor de stem van E__ en ook een mannenstem. Ik wacht even met aanbellen, want de stemmen gaan de gang in .... naar boven......  Ik belde aan, nog eens, tot 4 keer toe, met tussenpozen van een paar minuten denk ik. De bel gaat geweldig, je hoort ze zelfs tot buiten, en ze bleef gelukkig ook niet "plakken", want dat gebeurde daar regelmatig. Geen reactie, er werd niet open gedaan. De tV bleef beneden vrolijk verder spelen......

Als ik toen wist ......   Ik sta daar dus, met de beste bedoelingen om te praten, na een week wachten en op mijn kin kloppen, met de reservesleutel van haar auto in de hand, en mezelf belovende van niet boos te worden.....   en dan hoor je er 2 naar boven gaan..... waarschijnlijk om een postzegelverzameling te vergelijken, of de boekhouding na te kijken, ... of zo.... nemen we maar aan.   Maar ik was wel serieus teleurgesteld....   Terug naar huis, of wachten....   Als ik toen wist.....

Ik nam me voor om te wachten tot ze toch terug alleen was. Ik had geen zin in een extra confrontatie met weet ik veel wie. Ook hier, achteraf gezien, beter niet gedaan dus. Was gewoon beter naar huis gereden, en in mijn bed gekropen.  Neen, dus.  Een aantal uren gewacht in de auto, tot er, nam ik aan niemand meer was.  Het was middernacht voorbij toen er terug beweging kwam.  Ik zal E__ door het raam, en zij zag mij ook.  Begaf me naar de voordeur, maar ze deed niet open. Geënerveerd als ik was, heb ik dan gedaan wat ik beter niet had gedaan: ik ben in haar auto gekropen, die schuin over de deur stond, en die ze dus duidelijk vanuit het raam kon zien, om haar uit de dagen, en toch tot een gesprek te kunnen komen.  Volledig verkeerd van mij, ik was beter al lang daarvoor naar huis gereden.  Maar mijn actie resulteerde wel: ze kwam naar buiten, en ze trok blijkbaar ook een foto van mij bij de auto. Daar raakte ik maar weinig van onder de indruk eigenlijk. Er ontstond een korte woordenwisseling. En een boerenhandel-koewissel:  ik wou met haar praten, en zij wou haar autosleutel.  Wel, ze heeft haar autosleutel gekregen onder de belofte dat we zouden praten.  Ik gaf haar de sleutel, en we gingen naar binnen.  Ik ben bewust niet verder geweest dan de gang beneden. Hoewel ze me, na herhaalde ontkenning dat daar ook maar iemand de boekhouding was komen nakijken, uitdaagde om overal in huis naar "nen boekhouder" of naar "sporen van boekhoudactiviteiten" te gaan zoeken.  Daar ben ik niet op ingegaan, waarom ook, daarvoor kwam ik niet. Wel heb ik haar daarover even de levieten gelezen. Of ze vond dat dit normaal was? Ze wist dat ik zat te wachten om te praten, en ze wist dat ik zou wachten tot haar kinderen weg waren,, en dan zoiets?  Ja, ik was zeker niet goed gezind, dat mag duidelijk zijn....

Soit, ze had haar sleutel, maar het beloofde gesprek kwam er niet.  Ze zei gewoon niks.  Geen sorry, niks over de kinderen, niks over nog wat te regelen, geen tekenen van berouw, laat staan enige vorm van erkenning, geen afspraken over hoe verder omgaan met, .... niks van dat alles. Stoicijns de lippen op elkaar. Toch zeker die die kunnen spreken.:s.  Ik kwam mijn belofte (de sleutel) direct na, maar een "gesprek" heb ik niet gekregen.  En dat maakte me alleen maar minder goed gezind.  Ze zal het dan wel een tirade of een monoloog noemen waarschijnlijk. Wel, ik had gehoopt dat ze toch iets zou hebben gezegd. Ik heb vragen genoeg gesteld, maar daar kwam niks antwoord op. Niks. Tirade zal het ook wel niet geweest zijn, ik heb geen buren gezien of gehoord, laat staan politie. Ik heb E__ ook met geen vinger aangeraakt, dat zou ik nooit doen. Heb ik iets stuk gemaakt? Neen. Heb ik wat ontvreemd of toegevoegd, aan haar huis, haar auto, weet ik wat? Neen.  Allemaal cowboyverhalen nadien die er alleen maar op uit zijn om me zwart te maken....  Uiteindelijk ben ik op haar vraag vertrokken.  Ze heeft het toch zo'n 1 à 2 uur volgehouden om echt helemaal niks te zeggen.  Echt straf.  En ik was alleen maar een desillusie rijker.  Hoe kan je in godsnaam gewoon niet praten!?  Moet dan gewoon echt alles kapot?  Niet alleen een relatie, maar ook alles wat daar ook maar heeft rondgehangen?  Kinderen zijn van geen tel? Wat praktische zaken die beter geregeld zouden zijn, alleen maar meer en meer onderwerp van modder gooierij laten worden?   Mij gewoon verder blijven uitdagen met leugens en stilzwijgen, goed wetende dat ik dat niet zo maar mijn naam zou gaan laten bekladden? Een gesprek over de centen? ....    Het is blijkbaar allemaal nodig om daar een loopgravenoorlog over te laten woeden... Komt het door de afkomst van de Westhoek? Die zouden net beter moeten weten.  Het heeft daar alleen maar 5 jaar ellende en heeeeel veel slachtoffers gebracht. Maar heeft het daar wat opgeleverd?  Niks.  Wel, hier ook niet.  Niks, alleen maar doffe ellende, als gevolg van niet kunnen en/of willen communiceren.

Eerst alles doodmaken door niet communiceren, ondanks dat je weet dat je je relatie in gevaar brengt.  En dan niet communiceren om er voor te proberen zorgen, dat als de relatie dan toch moet gestopt worden, van dat dan op een deftige manier te proberen doen.....   Ik zal dit waarschijnlijk nooit volledig verstaan. Zal wel aan mij liggen zeker....

Soit, ik heb hier mijn hart en ziel bloot gelegd. Zet mezelf hier letterlijk volledig bloot.  Zeg ook onomwonden wat ik zelf  beter niet had gedaan, wat ik misschien beter had gekund,...  waardoor ik het voor mezelf wel moeilijk zou kunnen maken.  Maar.... zoals al meermaals gezegd: eerlijkheid duurt het langst, en de waarheid haalt de leugen wel in....  Wel:  hier ligt ze se!   Ik schreef ze neer, onverbloemd, voor eender wie, inclusief mezelf !  Ik daag eenieder, die hierop enige vorm van kritiek zou willen uiten, om voor zichzelf na te gaan hoe ver hij/zij zelf zou willen gaan om eerst zijn relatie te proberen uitbouwen en bestendigen, dan ervoor te vechten (in de goeie zin van het woord) om ze niet in gevaar te laten brengen, en uiteindelijk, om te proberen om ze op een zo net mogelijke manier neer te leggen als blijkt dat het niet meer levensvatbaar is....

Wel, ik heb voor die 3 gestreden, en ik heb er heel veel energie in gestoken.  Wat te veel zo bleek achteraf, want ik heb een paar weken heel diep gezeten. Gelukkig is dat nu weg, en hopelijk komt dat ook niet meer terug.  Te veel energie en moeite er in gestoken: ja, inderdaad, maar dat was volledig mijn eigen keuze. Dat is den aard van het beestje zoals ze zeggen.  En dienen aard zal niet echt veranderen.  De scherpe kantjes zullen er misschien wel af gaan, dat wel. Maar aan de basis ben ik nog steeds dezelfde.  Ik ga niet meer zo lang doorgaan, dat voelde ik nu de laatste keer al. Ik zal ook nog sneller merken en  inpikken op iets dat me niet OK lijkt.  Ik ga ook geen moeilijke situatie meer uit de weg. Ik pak ze aan om ze niet te laten verrotten.  Rottigheid genoeg gezien voor een tijdje nu.