omgaan met vreemdgaan en leugens
of hoe je vooral zelf veel last hebt als er herhaaldelijk misbruik van je goedheid wordt gemaakt
loyaliteit, overgave en commitment zijn mooie eigenschappen. Maar ze komen je duur te staan als er te veel (mis-)/gebruik van wordt gemaakt, en je die ook niet zelf in voldoende mate mag ontvangen. Niet simpel om die balans te maken, zeker niet als het spel van de liefde niet eerlijk wordt gespeeld.
Inhoud blog
  • Love of my life
  • 2014/11/16 Herstel na ontrouw mogelijk?
  • What doesn't kill you
  • Pseudologica Phantastica - artikel
  • it's a beautiful day !
    Archief per week
  • 19/01-25/01 2015
  • 10/11-16/11 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 14/10-20/10 2013
  • 26/11-02/12 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
    Hoofdpunten blog wat_na_vreemdgaan
  • hoopgevend
  • opzetten van een poll
  • status update
  • Die dag in het jaar
  • waarom
    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    pelgrimstocht
    www.bloggen.be/pelgrim
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    05-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even overlopen
    Je ziet de evolutie in de berichten en emails van 26/9 tot 4/10/2012.  Even overlopen, wat kanttekeningen, conclusies.
    Ik was zo kwaad geweest dat ik haar de sleutel afnam, ik wou ze op dat moment niet meer zien. Was dat mijn beste actie? Neen, zeker niet. Ik was buiten mezelf, boos, en ik moest mezelf ook proberen beheersen om dat niet te laten escaleren. Vandaar ook dat ik even naar buiten liep.
    The day after (26/9/2012):  een werkdag voor mij, zij moest niet werken. Ik probeerde me uit te leven in mijn werk, maar dat lukte niet altijd. Kon me moeilijk concentreren. De berichten tussendoor zijn daar getuige van. Die gingen over praktische zaken, en tegelijk over wanhoop en spijt. Maar die spijt kwam voor mij op dat moment echt te laat. We waren daarover al weken, ja maanden aan het praten. ik vertelde haar wat ik voelde, wat ik merkte, wat ik zag,..en het werd steeds ontkend. En nu, toen het echt uit kwam, is er plots toch spijt?... Waar plaats ik dat?  
    Ze was naar K__ getrokken, die haar met open armen opving. Nochtans was dat diegene die ze als alibi had gebruikt in januari 2012 (bij Rood licht 1, de eerste scheve schaats). Ik heb K__ nadien bedankt, dat ze E__ opving, ondanks alles.
    E__ ondernam actie door haar ex in te lichten om terug haar intrek te kunnen nemen in de woning uit de echtscheiding, die op dat moment leeg stond, en nog steeds niet te koop stond zelfs (groeiende onenigheid tussen die 2 nog over de vereffening-verdeling uit hun scheiding van 2010). Ze wou al langer proberen dat huis over te kopen. Ik had, en heb nog steeds daar een paar bedenkingen bij. In dat huis was WEL één en ander gebeurd. Er was partnergeweld geweest, meer dan eens, zelfs onder de ogen van hun kinderen. En dat dat bij haar kinderen sporen had nagelaten, dat was ook meer dan duidelijk. Toch wou ze daar gaan wonen. Voor haar buren? Ja, dat kan ik begrijpen. Maar daar kleefde wel e.e.a. aan de muren binnen dat huis hoor. Dat kon ik niet rijmen met het feit dat ze ettelijke keren, toen ze bij mij inwoonde, allusie maakte op het feit dat dat in mijn huis het geval was. Ellenlange discussie hadden we daar over. volgens mijn bescheiden mening was haar gevoel daarover louter een projectie van haar eigen situatie op mijn huis. Voor mij hing en hangt er hier niks meer van het verleden, ook niet voor mijn kinderen. En moest dat op de ene of de andere manier zo zijn, dan woonde ik hier al lang niet meer. Dan meen ik echt, dan was ik weg.
    E__ nam nu zelf actie om een psychologe op te zoeken. En dat was goed: nu deed ze het omdat ze zelf vond dat het nodig was, niet omdat ik het haar zei dat het nodig was (een wezenlijk verschil, voordien deed ze het omwille van mij, nu deed ze het, hopelijk, helemaal voor haarzelf).
    Ze postte op facebook dat ze haar woonplaats wijzigde naar Niel. Dat kwam dus bij iedereen als post op zijn nieuwsberichten, ook bij mijn 2 oudste kinderen. Die wisten voor de rest uiteraard nog van niks (ze waren die week bij hun mama). Daarom maakte ik me zo kwaad over het posten van haar verhuisplannen. De verwijzing die ze maakte naar januari, was in mijn ogen onterecht. Ik maakte toen gewoon mijn status onzichtbaar (daarvoor stond er "in relatie met E__", maar nu was dat gewoon onzichtbaar voor wie op mijn profiel zou gaan kijken).  Zo iets wordt ook bij niemand in de nieuwsberichten gepost. En, met uitzondering van 1 iemand, die ook het verhaal van dichtbij had gevolgd, had dat niemand gezien.
    27/9: Ik had mijn wonden gelikt, en nam het voortouw om de verhuis en herinrichting van haar huis tot een goed einde te brengen, voor het einde van het weekend, want dan zouden haar kinderen naar daar worden gebracht, en dat liefst in een huis dat wat in orde was. Voor mezelf moest ik zorgen dat het voor vrijdag, als mijn kinderen zouden toekomen, hier geen ravage was. En ook ik moest op dat moment pas mijn kinderen inlichten, want die wisten (voor zover ze facebook niet grondig lazen) van niks. Mijn email van 27/9 spreekt voor zich.
    Uit de berichten: Ze vond haar eerste bezoek aan de nieuwe psychologe zwaar... tja. Ze had haar problemen ook al jaren weggewuifd. Niet moeilijk dat het zwaar is als dat naar boven komt. Al die maanden daarvoor ben ik blijven zeggen dat ze verre van klaar was met haar "werk" (nvdr: het verwerken van het verleden, zodat je verder kan), maar daar wou ze toen niet van horen.
    "GPS geeft als thuis Kontich", het voelde nu ook echt zo.... Ja lap. Na 2 jaar van haar te horen dat ze zich hier nooit zou kunnen thuis voelen, krijgen we plots dit. Niet te begrijpen....   Was de "kronkel" nu toch plots "opgelost"? Nu het niet meer nodig was? Was dit een opmerking uit wanhoop? Ik kan het nog niet goed plaatsen. Maar het doet er ook niet meer toe.
    Haar e-mail van 1/10/2012, en de e-mails naar elkaar op 4/10 spreken boekdelen....  het berouw en de pijn waren duidelijk. Het was nog niet helemaal dood, en dat liet me voorzichtig de opening, ondanks alles, ondanks de afschuw, om het niet zonder meer dood te steken, en toch nog de opening te laten voor wat misschien nog wel kon....

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-10-2012, 00:00 geschreven door L.  
    Reacties (0)
    04-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Email 4/10/2012 L=>E en E=>L

    Email 4/10/212 L=>E

    Met een half gebroken hart, en een erg geschokt vertrouwen,

    zoek ik naar manieren, waarop we nog iets zouden kunnen bouwen.

    Golven van gemengde gevoelens maken dit nu lastige dagen,

    dat zal wel beteren, maar 't zal ook nog wel een tijdje vragen.

     

    Voor dat bouwen is het nog een beetje snel,

    eerst een goeie fundering, weet je nog wel?

    Zoeken naar de "vaste bodem" zal zeker lastig zijn,

    samen kijken naar wat fout liep doet inderdaad enorm pijn.

     

    Maar als we 't samen doen, en er lessen uit trekken,

    kunnen we misschien op een andere basis vertrekken.

    Een stabiele toekomst, is wat we beiden (en ook alle kinderen) vragen,

    en die moet je met beiden samen kunnen dragen.

     

    Er is liefde nodig, overgave en vertrouwen,

    dan pas kan je aan iets stevigs bouwen.

    Knap dat je nu jezelf daarvoor hebt ingeschreven

    voor de cursus "bouwen doe je voor het leven".

     

    Laten we samen praten over wat je er leert,

    daarmee is helemaal niks verkeerd.

    Je slaagt met glans, als duurt dat even.

    Wachten is moeilijk, maar daar moeten we mee leven.

     

    En, het is daarvoor nog een beetje te vroeg,

    maar voor die cursus "hoe bouwen als ploeg",

    kunnen we dan samen iemand vinden, die

    ons op weg kan zetten "pour une meilleure vie"

     

    En wees gerust, ik besef ten volle

    dat ik niet achter het onbereikbare wil hollen.

    Een onverbeterlijke perfectionist,

    ligt bij zijn dood steeds ontevreden in zijn kist.

     

    Ik wil in dit aardse leven,

    wel het beste van mezelf geven,

    het liefst met iemand die naast me gaat,

    die op dezelfde manier in 't leven staat.

     

    Kinderen met gezonde waarden en vertrouwen,

    zelf misschien wel een warm nest zien bouwen,

    groot zien worden, en dan trots kunnen laten gaan:

    ZIE ZE DAAR SCHITTEREND IN 'T LEVEN STAAN

     

    Een lange en moeilijke weg met vreugde én pijn,

    maar ik hoop nog dat jij die iemand kan zijn.

    Alleen voor mij en voor mij alleen,

    alleen voor jou en voor jou alleen


    (nvdr: All of Me , was toen een populair nummer)

    Email 4/10/2012 E => L

    ik wil die iemand heel graag zijn :'):'):'):'):'):'):'):'):'):')
    en zal hard werken
    heel mooi xxx


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    04-10-2012, 00:00 geschreven door L.  
    Reacties (0)
    01-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Email 1/10/2012 E => L “XXX”

    Email 1/10/2012 E => L “XXX”

    hoe zou het zijn als ik jou nu nog bij me had 
    hoe zou het zijn als ik geen stress en pijn meer had 
    hoe zou het zijn als ik leefde zonder tranen 
    mijn fouten herstelde, geen fouten meer maakte 
    hoe zou het zijn als ik mijn hoofd weer op je schouder had 
    hoe zou het zijn als ik mezelf weer eens zou zien met een lach 
    hoe zou het zijn als ik de tijd terug kon draaien 
    mijn fouten herstelde geen fouten meer maakte 

    hoe kan ik jou nu nog aankijken 
    laten blijken dat ik nog steeds van je hou 
    ik weet ik heb je pijn gedaan 
    terwijl ik jou had ben ik de fout ingegaan 
    en ik heb spijt geloof me ik ga kapot van de pijn 
    een flashback in ons leven om weer te zijn als toen 
    en het doet pijn als ik loop over wegen 
    waar we vroeger samen liepen 
    schat ik ben niet compleet zonder jou aan mijn zij 
    door al mijn fouten is alles nu voorbij 

    ik zie me huilen scheld mezelf uit door de pijn 
    ik blijf denken aan jou 
    je bent weg uit het zicht maar in me hart zul je bij me zijn


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    01-10-2012, 00:00 geschreven door L.  
    Reacties (0)
    Blog als favoriet !
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Zoeken in blog

    Zoeken met Google


    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs