Iemand die je echt diep graag ziet, die haalt het niet in zijn hoofd om je te beliegen en te bedriegen! Die deelt maar wat graag de dingen met jou die zij of hij beleeft en bezighoudt. Dat is nu net wat je allebei met elkaar moet kunnen, en het maakt je relatie zoveel dieper en meer waardevol. 

Wie dat achterwege laat in een relatie, brengt die willens nillens in moeilijkheden. Daarvan komt, van kwaad naar erger: van oppervlakkigheid en sleur, over verminderen van interesse in elkaar of naast elkaar beginnen leven, en dat gaat verder in het uithollen en doodbloeden van wat er was.

Ik bijna alle gevallen die ik ondertussen ken waarbij een partner is vreemdgegaan, blijkt achteraf eigenlijk pas hoeveel die heeft achtergehouden en verzwegen, en ook meestal over echt wezenlijke dingen heeft gelogen....  En voor de duidelijkheid: ik heb hier niet om een "leugentje om bestwil", met enkel de goede intentie om iemand onnodig verdriet te besparen bijvoorbeeld.

En de partner die het goed meent, en het bovenstaande wel ter harte neemt, die ziet dit helaas meestal pas vrij laat in. Naief, of goedgelovig? Oh nee, daar gaan we meestal dan zelf uit de bocht met onze gedachten! Laat dit a.u.b. niet toe! 

We beginnen dat dikwijls achteraf spontaan te denken, en niet weinig wordt dit eigenlijk ook subtiel (of soms minder subtiel) gevoed door de partner die het er niet zo nauw mee neemt.

Dus wat gouden tips voor wie nog in het begin van een moeilijke periode zit, wie al dan niet zware vermoedens heeft, of voor wie al volop in de tweestrijd zit om door te gaan of te stoppen:

* Laat ten allen tijde zelf weten wat je voelt, wat je raakt, wat je pijn doet, en ook waar je blij om bent.

* Kijk en voel op dat moment heel goed hoe je partner daarop reageert:

  - Ofwel minimaliseren, lastig om het er over te hebben, wegduwen, ontkenning, weglachen, vooral met zichzelf inzitten, over tot de orde v/d dag ...?

  - Ofwel is er oprecht berouw, een diepe ommekeer, veel verdriet, de eigen wil om hieraan te werken, hulp te zoeken, ...?

Neem van me aan dat dit niet makkelijk is om dit zelf te willen/kunnen zien. Soms ben je te veel benomen door je eigen verdriet. Je gelooft zelf nog te veel in je partner, en je liefde houdt je zo nog een beetje blind voor wat je eigenlijk wel kan zien. De tweestrijd tussen de wil om verder te gaan om al wat goed is, en te stoppen omwille van wat eigenlijk niet te tolereren is.... die is hartverscheurend. Spreek die tweestrijd uit tegen je partner. Als die het écht begrijpt...  

Ga nooit over 1 nacht ijs met je eigen beslissing om door te gaan of te stoppen.

Zit je hierover constant te twijfelen: schaam je niet om een therapeut of psycholoog te raadplegen: die kan je echt wel gebruiken.

Wil je het voor jezelf helder maken, en zie je door het bos de bomen niet meer, kan ik je het boek "Scheiden of blijven" van M. Kirschenbaum aanraden. Die legt je een hoop vragen voor over heldere thema's, gebaseerd op vele mensen die ons voorgingen in dit dilemma, en achteraf terugkijken of ze nu vinden of ze al dan niet de juiste beslissing hebben genomen.

Ik wens jullie allen een leven vol welgemeende liefde, die iedereen verdient. Een leven zonder leugens en bedrog.

Succes

L