Pas verhuisd, en maar 2 sleutels van het huis. Uiteraard had zij er ene nodig, en haar kinderen ook (in de week dat ze er zijn), want die komen soms alleen naar huis.  Voor de werken gebruikte ik soms de "kindersleutel" in de kinderloze week.  Er is in die eerste week na de verhuis heel wat werk verzet aan opbouw nieuwe badkamer, elektriciteit, aanpassingen hier en daar,....

E:  oke, is voor sleutel, ik moet die zeker hebben want moet maandag werken   geen gidsen voor Hxxx

L:  Dat weet ik   ik denk er mee aan hoor   in't slechtste geval moet ik m snachts nog brengen

E:  zal ze in de loop van die week laten bijmaken, wel weinig 2 sleutels   maar dan slaap ik al zei je net.  allee, sluit maar af of je bent te laat

L:  ik krijg je wel wakker, heb de sleutel dan nog he    hup, ik vertrek   tot straks   zjg

E:  misbruik maken van of wa?   tot straks x

L:  nee, geen misbruik   afgelopen week geweest mss?   je was moe, ik ook   we hebben geslapen   wel samen   x

E:  we waren beiden moe he, maar is waar, vond ik zeker ook leuk

L:  J

E:  x

Klein weekje na de verhuis.

L: "werken? "    (nvdr: ik zat al langer mobiel online, met de gsm dus, en dat wist E__, zij niet, alleen met haar laptop. Maar ik zag haar nu plots mobiel online, en daar had ze me niks van gezegd. Wist niet goed wat daarvan te denken.  In mijn geval zou ik blij zijn als ik dat plots wel kon, en zou ik haar dat gelijk laten weten,…..  soit, ik vond het raar, maar maakte er verder geen punt van)

E: Hey!   Betrapt haha               (nvdr:  inderdaad dus, ze voelde zicht “betrapt”.  Waarom? …)

L:  nooit mobiel op fb...

E:  Zit blijkbaar in mijn abonnement. Zou goedkoper zijn.   Nog mee leren werken  Knuffel

L:  ik ga dadelijk vertrekken **,** € uitgeven denk ik    dank voor de knuffel   kan m gebruiken

E:  X

L:  Zeg je af en toe dat ik je graag zie;maar krijg meestal geen antwoord, wel dat ik goed bezig ben, maar met wat

E:  Psst    IZJG

L: J

E:  Denk het vaak maar zeg het niet... bij deze

L:  da's verre van hetzelfde, dat weet jij even goed, mss nog beter dan ik    zeggen wat je denkt en wat je voelt is altijd beter dan het niet zeggen

E:  Ik weet het mss te voorzichtig   X

L:  maakt me stilaan kapot

E:  Niet doen x knuffel

.....

L:  Nog meer vrijheid.  Fb mobiel. Leer er maar mee omgaan, met beide.   Stuur je nog n mail met foto's van vloertegels.  Staan nu net buiten bij brico

E:  Dat van die vrijheid hoeft niet vind ik n tof    Ik bekijk mail even thanks

L:  Weet ik niet, jij wel. Sorry dan,  mr ik vind het wel heel belangrijk. Dat gaat wel over mijn twijfels he. Hoop dat je dat verstaat  X

E:  Ik wil het wel verstaan maar loop er de muren van op.    Tegels heel mooi maar wel veel extra werk

L:  Snel gelijmd en gesneden    Wandtegels moet toch ook nog  En... Veel goedkoper en sterker. Daarom stuur ik het door   Joj kiest zelf  Jij     Wat muren oplopen betreft.  Dat kan ik ook begrijpen. Als we allebei enkel de les uit het verleden positief meenemen... moeten we ons beide gn zorgen maken.

E:  Jij moet het wel nog zien zitten om het te plaatsen he

L:  Ik ga er met vertrouwen van uit dat jij voor jezelf duidelijke grens legt. Mss mag je dat gewoon tg me zeggen als je me diep in de ogen kijkt

E:  Je moet geen schrik hebben, echt g zin meer in gedoe  (nvdr: uitdrukking voor “gedoe met andere mannen”)

......

L:  Jij zit met twijfels door het verleden,  maar ik ook. Door er soms eens over te praten kunnen wij elkaars twijfel wegnemen. Elkaar ook laten zien dat we dat menen is denk ik voor allerlei heel belangrijk  X

E:  Dat klop maar ik krijg gevoel dat ik op de vingers w getikt

L:  Nee   Da s niet de bedoeling   Ik beschreef mijn gevoel.  Da s al   En jij nu het jouwe   En daar ben ik blij om

Vandaar smiley   Ik zie je graag en hoor dat zelf ook wel eens graag   Vanmorg op chat even wel in tekst.  Was ik al blij om

E:  Geef het tijd het komt en ik weet hoe het voelt om dat n te horen   Nu werken

L:  Pfff

E:  Niet doen x    Zjg   Knuffel

Om haar huisje te kunnen aankopen (intrek: 25/1/2014), had ze noodgedwongen financiële afspraken moeten maken om tijdelijk wat geld ter beschikking te hebben om de aankoop te financieren.  Gezien de verffening-verdeling nog steeds niet helemaal was afgerond door nog wat papierwerk, kwam het geld uit verkoop van de vroegere echtelijke woning nog steeds niet vrij.....

L:  alles ok?

E:  aan het bellen met moeder en zus. Manmanman    (nvdr: ik liet mijn klassiek grapje: “amai , dat zijn 3 mannen” hier maar even achterwege…)

L:  oei, dan laat ik je wel even   Ik ga dadelijk nog even naar de M******straat   Blazertje installeren

Desnoods wat open kappen aan de aansluitng naar de wc, en evt daar het val plafond begin fietsenberging optillen om te kijken    Moet er nog iets dringends gebeuren?

E:  mijn familie de nek omvringen

L:  Er zijn dingen die je zelf moogt doen ook he ,)   Stuur maar n sms-je als je nog wat weet

of anders bel je me straks maar even

E:  commentaar op badkamer en verhuis

L:  waarom?

E:  ik moet hen eerst betalen voor nieuwe badkamer, prioriteiten stellen zeggen ze

L:  Papier nog niet in orde zeker?

E:  papier?

L:  van de auto    Da's toch het enige wat nog ontbreekt om hen te kunnen terugbetalen, niet?

Dan komt het geld vrij van de verkoop uit de vereffening/verdeleing toch?

E:  zou volgende week rond zijn?

L:  Wel dan hebben ze hun geld voor de badkamer af is

E:  nog niet alles

L:  tja...  hoe heb je 't met hen afgesproken...

E:  dat was voor ik wist hoeveel minder ik zou krijgen   soit, ik zal toch nooit goed doen in hun ogen

18/1/2014:  Een week voor haar verhuis.   Goed bezig, of niet?

E:  laat het gebeuren, das echt het beste. Je bent goed bezig x

L:  jij bent ook goed bezig, maar je gelooft het precies zelf niet altijd...  Voor mij is het heel moeilijk te begrijpen dat je voor jezelf nog moet uitmaken of je al dan niet een relatie wil, en tegelijk meemaken wat ik zie en voel, en nog net niet hoor   Wou dit eigenlijk liever niet via chat doen, maar ik denk dat je snapt dat ik het daar moeilijk mee heb

E:  dat snap ik, mss zie jij al verder en zit ik nog even te ontkennen. Geef me dan die tijd. Het voelt goed das zeker.

L:  Maak voor jezelf uit waaraan of waarom je twijfelt. Ik wordt er alleszins soms bijna gek van. Het doet mij ook dikwijls twijfelen, stuur ik nu iets over wat ik voel of denk, of wacht ik toch maar om niet te pushen...

Geef ik een zoen, hou ik je vast, of mss toch maar beter niet om je niet te doen twijfelen...  Ik hoop dat je ook ziet dat jij en ik nu samen dingen anders kunnen dan daarvoor, en ik hoop dat dat snel je twijfel mag wegnemen

E:  gewoon doen, ik zal aangeven als het niet goed voelt     ik zie zeker veranderingen, maar ik wil ze blijven zien, en dat vraagt even tijd. Mss wil ik de verhuis niet als excuus zien maar als test

L:  Dat wou ik net nog zeggen dat laatste, maar ik zag je typen   Vraag is wie of wat je wil testen

E:  ons en mezelf en jou ook

L:  Ik hoop dat je beseft dat ik het langs de ene kant sterk van je vind dat je dit zo doet, maar langs de andere kant ook dat dit voor mij een heel moeilijke manier is.   En ik hoop ook dat je beseft, dat ik toch wel alles zal geven in die verhuis en verbouwing, ondanks de onzekerheid. Hoewel je al meermaals je twijfel daarover uitsprak   Voor mijzelf is dit echt niet goed

E:  ik snap dat zeker. Sorry daarvoor maar ik wil vermijden om achteraf toch te moeten zeggen, het lukt niet (dat kun je nooit zeker zijn), liever nu wat pijn dan achteraf, dan doet het pas echt pijn

L  Ik kijk niet genoeg naar mezelf, en dat zou ik eigenlijk wel moeten doen.

E:  je wil ervoor gaan en dat doe je ook. Ik weet dat je het lastig hebt maar ik kan en mag het nu niet overhaasten. Als het je niet lukt en er liever mee stopt dan kan ik dat begrijpen. Pas op, ik zou het echt jammer vinden laat dat duidelijk zijn.  en dat is zeker niet de bedoeling, laat dat ook duidelijk zijn    niet opgeven he, nog even x

L:  tja, voor 't zelfde geld, is het nog even doorduwen, alles geven, en dan niks.

E:  of is het nog even doorduwen, alles geven en dan alles    knuffel

L:   pffff

E:  knuffel!!!!

L:  x       Ik hoop de je me net zo min in de steek zal  laten dan ik jou, en dat dat nadien dan ook zo onverminderd kan blijven.

E:  das de bedoeling, vandaar de tijd x

L:  Die tijd hoort bij mij bij de bedoeling, niet zonder. Ik smijt me, maar wat als een kip zonder kop, en dat voelt niet goed bij mij, echt niet   Waarom moet ik weer de zot zijn?   Omdat iedereen er op rekent?   Omdat ik dat al mijn hele leven doe?   Zomaar, zonder er iets voor terug te vragen?

E:  bel even

L:  Het zou me goed voelen dat ik er niets moest voor vragen, want dat wil ik niet, het mag gewoon spontaan komen     momentje, sebiet, kan efkes ni veel zeggen denk ik

E:  manneke toch dikke knuffel   nog even en ook dat is opgelost, kun je mij altijd bellen  allee, bijna altijd he manneke

L:  ?

E:  als ik in mijn eigen stekje zit

L:  die bijna altijd

E:  a oke, ik bedoel, als ik slaap of op toilet zit of in douche sta

L:  denk eens na waarom in eens niet zou hoeven te bellen naar jou of jij naar mij

E:  omdat we elkaar niet willen horen?    ruzie

L:  deeeeuuuu

E:  scha... zeg het nu gewoon, ik ben moe

L:  jij denkt aan ruzie of mekaar niet willen horen, ik dacht aan: als ik bij jou bent, of jij bij mij, dan hoeven wel elkaar niet te bellen....  blijkbaar zit het nog ver...

E:  amai, ja daar had ik idd niet aan gedacht nee en is daarom niet slecht he.   volgende week zie je me elke dag, ben je mij mss moe gezien    mag ik je baas spelen, haha    neen zenne

L:  moet dat nu weer?

E:  niet doen, was niet neg bedoeld, wou je opbeuren, oke niet goed gekozen, sorry

L:  je doet het telkens opnieuw het slechte veronderstellen. Dat ik je moe zal zijn, dat ik niet tegen je buien als kunnen

...

E:  neen, was nu echt als grap bedoelt ik denk dat echt niet

L:  maar het komt er wel telkens uit

E:  nogmaals sorry, realiseer me dat jij dit niet als grap ziet

L:  een paar keer wel, maar niet constant

E:  is niet constant.    zal ik je opbeuren?

L:  wel dikwijls     dat mag

E:  staat 14 februari nog vrij?

L:  waarom?

E:  je vroeg me toch een tijd geleden of di vrij stond   om iets samen te doen

L:  ja

E:  wel, doe maar ik hou die avond vrij voor ons

L:  x

E: ik kan je niks beloven maar weet dat ik je heel graag zie. Zoals ik al zij, je zult altijd een plekje in mijn hart behouden voor al wat je voor me deed. (de slechte dingen vergeet ik dan wel  )

L:  Aan die slechte dingen hebben we toch niks, tenzij te trekken lesjes, en verder gaan.  Graag zien is er in 2 richtingen, dat weet je ook. En dat speciaal plekje, dat weet ik best.

E:  het is nu een zware periode voor mij en daar sleur ik je deels in mee en dat wil ik eigenlijk niet, Dat verdien je niet  ik hoop dat het niet weer te vroeg is...

L:  Weet ook dat dat in 2 richtingen geldt. Misschien zie je dat zo niet, maar ik heb de afgelopen jaren ten volle beleefd. Heb er heel wat uit geleerd, en ik heb liefde gevoeld zoals ik die daarvoor niet kende

E:  das superlief thanks xxx

L:  Bedank jezelf maar eens   Want dat was wel jij die dat deed

E:  het was ook met veel liefde gedaan

L:  Dat weet ik wel, en wist ik toen ook.  Wat bedoel je met moeilijke periode, en dat je me dat niet wil aandoen?

E:  met het huis en de extra zorgen

L:  Dat zijn praktische dingen, en die vind ik helemaal niet lastig. Dat weet je.

E:  ja maar dat zorgt ook voor wrevel

L:  waarom denk je dat?

E:  en het zijn niet alleen de praktische zaken he maar ook de psychologische die ermee gepaard gaan

L:  vertel

E:  de gemoedsrust die er niet is, kregelig, moe zijn, ..  schrik dat ik geen tijd meer heb om in ons te steken  met als gevolg het denken dat het niet zal lukken voor ons daardoor

L:  Ik versta dat voor een stukje, maar misschien moet je stoppen met jezelf daarin gek te maken. Dat heeft geen zien.  zin

E:  enfin, ik geef het mee maar we zien wel.  ik wordt idd gek van de veronderstellingen maar wil ook niet mijn kop in het zand steken he

L:  Je kop in het zand steken heeft idd geen zin.  Maar jezelf gek maken evenmin.  Dat je moe en kregelig kan zijn nu, komt door de situatie waarin je nu verkeert, maar die is tijdelijk.

E:  ik wil het alleen meegeven

L:  Er geen tijd meer kunnen insteken, dat is een andere.

E:  dat zal ik nog eens allemaal goed moeten bekijken na de uitbetaling vereffening en na de verhuis  maar ik vond wel dat ik het moest meegeven

L:  Schatteke

E:  lang geleden! x

L:  ja, je leest het goed  De dingen die je opnoemt zijn die die me nooit hebben afgeschrikt, en dat weet je.  Als ik weet dat je je volledig wil en kan smijten, dan ben ik er ook helemaal en volledig. En samen kan je veel meer aan den 2 indivituen alleen.

E:  das zo maar dat volledig smijten zal noodgedwongen nog even moeten wachten tot na setteling   kan ik van jou verwachten dat je weer moet wachten?

L:  Wat is wachten? Wat bedoel je met de setteling?

E:  huisje

L:  En hoe zie je dat settelen?  Tot je je er thuis voelt, tot alles is afgewerkt,..?

E:  tot alles is afgewerkt hoop ik niet haha, dan ben ik met pensioen!  alles op zijn plaats, zien wat er nog moet gebeuren, wat rekenen en tellen en planning maken van de nodige werken die het dringenste zijn

L:  Ik wil me op geen enkele manier opdringen, maar je weet dat ik je daarmee flink op weg kan helpen.  Zonder discussie, jij beslist voor de volle 100%  't is jouw huisje

E:  ik zal je hulp zeker vragen maar je weet mijn voorwaarde he, ja zeggen is achteraf niet klagen

L:  Hoe bedoel je

E:  dat zei ik al meermaals

L:  Toch, wat bedoel je?

E:  dat je meermaals acheraf zei dat je geen tijd had of iets liet staan om mij te helpen.  je weet dat ik niet graag hulp vraag en dan is dat flink lastig als zoiets gezegd w   maar zand erover, ik ga ervan uit dat je weet dat ik hulp waardeer en dat je dat niet meers zult zeggen

L:  Ik weet niet waar je het exact over hebt, maar dat kan alleen maar over de laatste tijd gaan. Ben je, voor zo ver ik het wist, wel hulp blijven aanbieden, maar de uitgestoken hand werd meestal niet aangenomen. Alleen als je echt geen andere oplossisng had....  Ik verstond wel deels waarom je zo reageerde, maar toch. Dat was een hele harde.  Zand erover dus best.

L:  Ik probeer even te resumeren, en enkel vooruit te kijken:

E:  voila

L:  Kijk je even mee?  En graag tegenspreken als je een andere mening bent toegedaan

E:  natuurlijk  mag dat?   grapje x

L:  Slecht grapje, maar daarmee zullen we dan beginnen:  Het mag niet: het moet   Jij moet voor jezelf zeggen wat ok voor je is, wat niet. Wat je wil en wat niet.

E:  jij ook!

L:  Dat is wat ik erin nodig heb.  Ik denk dat je wel weet dat ik dat doe he

E:  ja

L:   (misschien had je 't niet altijd even graag :p)

E:  neen  :p

....

L:  Misschien is wat we allebei zoeken, willen, kunnen.. wel redelijk goed met elkaar te verzoenen...  Jij zoekt: zo snel en goed als mogelijk gesetteld geraken in je huisje, rust en warmte vinden, aanpassingen/opknapwerken low budget maar wel OK,...

E:  ja

L:  Ik zoek: rust en warmte, en iemand die zich volledig mee wil en kan smijten om er een mooie toekomst van te maken.  Nu gewoon even kijken naar wie wat kan geven

E:  x

L:  x

E:  voila,  bij deze is het gezegd en kunnen we verder en zien we wel waar het ons brengt

L:  Wat zie jij zitten?

E:  ons natuurlijk, wat een vraag

L:  sorry, was n serieuze vraag.

E:  is mijn antwoord niet oke?

L:  jawel hoor, maar het heeft geen intonatie he. Kon ook wat sarcasme zijn. Nadeel van chatten he. Ik wil dus niet te veel misverstanden. Die zijn er al genoeg in de wereld;

E:  is het nu duidelijk en oke?

L:  helemaal  xxx

E:  oef xxx knuffel

L:  Dikke knuffel x   zou m je graag komen geven

E:  xxx   weet je nog...

(na een leuke en romatische dag op 2/1)

L:  Je zei net dat het goed met je gaat, dat vind ik alleszins positief

E:  ja, wel wat rust gevonden

L:  da's goed

E:  die is er nog wel maar denk dat dat normaal is zeker

L:  Als er niet een beetje angst is, dat zou maar raar zijn he.  Dat is er bij mij ook wel n beetje hoor.  Ik kon er vannamiddag niet meer op inpikken dan ik al deed. Ik was met de kinderen net bij  [evenement] aan 't binnen gaan.  Maar het onderwerp was niet oninterressant     Ik vond het goed dat je 't kon uiten en dat je 't erover wil hebben

E:  ik wil het er zeker over hebben, alleen moet ik dan mezelf mss nog net iets minder een zeur vinden

L:  Waarom zou je jezelf een zeur vinden?

E:  dat ik steeds twijfel of angstig ben en het er dan over wil hebben. Ik weet wel dat ik dat moet doen en vind dat op zich niet erg maar de persoon waartegen moet het telkens weer aanhoren denk ik dan.   ben weer bezig zeker?

L:  Vraag je je eens een paar dingen af:   Heb ik je ooit een zeur gevonden omdat je over iets wou praten (ook al was het misschien lastig of moeilijk?)  Wat als je jezelf opsluit en je je laat verlammen door die angst, wat gebeurt er dan allemaal voor raars?  (voorbeelden mag je zelf invullen)

E:  ik weet het. Daarom dat ik het zei.  maar ik wil deze keer 300% zeker zijn. De liefde is er maar de rest moet evenzeer goed zitten.  Dus, als ik wat gas terug neem, geef dan wat ademruimte om na te denken.  om erna er beter uit te komen, das het doel

L:  Over wat je daarnet zei: Als je 300% zeker wil zijn, dan onderneem je volgens mij beter niks. Want die zekerheid zal je m.i. nooit hebben. In niks, en nergens.

E:  ik bedoel dat het echt goed zit

L:  En over het wat gas terugnemen: dat mag voor iedereen gelden.

E:  zekerheid kun je nooit hebben, ik druk me verkeerd uit

L:  Daar kan je dan best ook over praten

E:  dat zal ik ook zeker proberen

L:  Wat ik je zei: go for it    in wat je ook doet   Als je tegen elkaar echt alles kan zeggen, dan heb je pas een grote zekerheid.

E:  dat is zo

L:  Daar horen de hele plezante en leuke dingen bij     zeker en vast   maar ook de meer "lastige".  en dan kom je terug bij die "angst"

E:  dat is idd zo

L:  Ik blijf ervan overtuigd dat het ook dan nog altijd beter is van het wel dan niet te zeggen

E:  dat heb ik ondertussen wel geleerd maar het blijft lastig/   . Maar wel iets wat ik zeker wil proberen

L:  gewoon doen! (proberen is voor de hondjes).   maar Rome is ook niet op 1 dag gebouwd

E:  voila, vandaar proberen

L:  Ja, want daar wachtte ik al heel lang op, en dat weet je.   Dat was de rode draad waar het voorheen fout liep   En dan zit je gelijk bij mijn "angst"   en die uit ik je ook:   Ik wil het opnieuw helemaal open gooien (nvdr: die deur)  En ik weet daarbij ook dat ook ik weer gekwetst zal worden als het proberen alleen maar steeds uitstellen dreigt te worden. Maar ik wil er in geloven dat het kan.   Daarmee wil ik zeggen:   Ik heb het 1000x Liever dat je het "probeert" om altijd te zeggen, ook als is het eens op een foute manier, of mss niet duidelijk genoeg. Eerder dan dat je 't niet zegt.   Want daarmee gooi je broze dingen aan diggelen     zoals vertrouwen

E:  ik weet dat en jij weet ook dat dit voor mij moeilijk is. Eer ik voor mezelf heb uitgemaakt wat er net scheelt ben jij me al lang voor. Dat is zeker geen verwijt naar mij toe hoor   Je voelt het gewoon aan als er iets met mij is   Ik twijfel te lang om iets te uiten dat weet ik

L:  Vraag jezelf dan eens af waarom je twijfelt

(nvdr:  het ging over angst van de omgeving, meer bepaald mijn familie, mijn ouders..... )

......

E:  ik heb ook schrik voor wat ik aan jou vertel dat dit ook aan je ouders w gezegd. Ik zeg niet dat het zo is, maar door die band is dat iets die meespeelt

L:  Ik denk dat je dat deel schromelijk overschat

E:  ik bedoel dat niet slecht he, maar gewoon dat je het ook kwijt wilt   nogmaals, ik weet dat je dat niet systematisch doet maar ik zeg je, dat speelt mee   stom

L:  Nee, da's niet stom. Maar praat er altijd over.   Als het iets is wat zij weten, zal ik dat zeggen. Maar geloof me aub ook als ik zeg dat zij van niks weten.  Over het contact dat wij hebben, weten zij niks.   Over met wie ik wel eens iets ben gaan drinken of gaan eten weten zij ook niks

E:  dat geloof ik wel

L:  Over het moment dat ik tegen jou gezegd heb dat ik vond dat het beter was dat we ermee zouden stoppen wisten zij ook niks.   Dat was pas zo toen ze er zelf achter vroegen, en dan nog heb ik niet veel gezegd.

L:  En ik besef ook goed dat jij misschien ook nog wat "allergieën" uit je vorige situaties hebt meegenomen.

E: Je voelt dat heel hard, dei klampen hun daar aan vast

L: Je hebt er wel al iets van verteld, maar mss moet je dat nadien nog eens wat meer doen.  Zo kan ik ook beter aanvoelen waaraan jij daarin mss gevoeliger bent

E: ik had een heel goeie schoonmoeder ,die was er altijd als je haar vroeg.

L:  Als je begrijpt wat ik bedoel

E: Dat was op dat vlak een heel goeie.  dat ze de kant van haar zoon kiest, tja.  dat kun je niet vermijden

L: "mijn kind, schoon kind"

E: dus dat is geen frustratie ofzo.  maar ik voelde direct bij jou dat dat anders was, toen mijn schoonmoeder hier kwam als het nodig was, dan kookte die ook of kuiste al eens maar ze vroeg steeds of het mocht en van zodra ik thuis was, moesten de kids nr mij luisteren.

bij jou voelde ik het van dag  helemaal anders aan, en toen zag ik het nog als 'buitenstaander'.  het voelde te opdringerig aan, zonder slechte bedoelingen maar wel als gevolg van het verleden. die willen nu bewijzen tegenover die 'heks' van zie wij zijn hier nu wel aanwezig en regelen wel, met alle gevolgen vandien, en het is voor jou zeker gemakkelijk als je thuis komt en kids zijn thuis, eten staat klaar, meer tijd met kids. Maar pas toch op dat het niet teveel wordt.  Ik heb daar lang over gezwegen, maar het voelde niet goed

L: Met "aanwezig" en soms wat TE aanwezig ben ik akkoord. Ruimte voor verbetering, maar met "regelen" ben in niet akkoord. Er gebeurd hier niet zo veel zonder mijn toestemming, en als ik thuis kom moeten de kinderen naar mij luisteren, niet naar hen.  Het valt ook dikwijls voor dat ze vragen of ze dit of dat moeten of mogen doen, en dat ik neen zeg.

E: als ik 'thuis' kwam dan voelde ik me als een vreemde. Zij regelden alles, kids aan tafel, eten opscheppen, afruimen terwijl er een beurtrol was,...

L: Ook al zou dat makkelijker zijn.  Dat deel kon inderdaad beter, en daar ga ik het nu met hen ook nog over hebben

E: het is vaak voorgevallen dat jij zei, tegen een van je kids, doe dit of dat qua afruimen en dat zij  recht stonden en het in hun plaats deden

L: want op vrijdag moet dat ook terug beter!

E: en dat is goed bedoeld maar niet wat jij bepaald aan taken voor kids.  snap je?

L: Dat versta ik

E: jij bepaald wat er in jou huis gebeurd en daar moeten zei hun aanpassen

L: En dat probeer ik nu ook te veranderen.  Maar je moet ook zien dat dat dan ook dikwijls was om moment dat jij hier al was en ik nog niet?  Dat kwam ook dikwijls voor

E: het was als jij er was en als ik er was

L: En dan gaat het meer over "niet voor elkaar willen onderdoen"?

E: dat snap ik niet

L: Als ik er eerst was, of allebei, dan heb je volledig gelijk

E: snap het nog steeds niet

L: Ik ben daar mee bezig, om vooral op vrijdag, wel degelijk te eisen dat het wat loopt zoals ik het wil. Het kan niet zijn dat er teveel blijft slingeren, of dat zij het alleen maar willen bepalen wat en hoe hier wat gebeurd, maar langs de andere kant is dat ook niet het moment voor mij om daar onenigheid over te gaan maken, het is eigenlijk voor Mxxx en Hxxx toch het moment dat ze mij na een week terug zien. En dat is op dat moment voor hen en voor mij veel belangrijker.  Klote vrijdag

Maar ik neem het met $$$$ en $$$$$ (nvdr: mijn ouders) verder op, dat mag je weten. Er komt ook een nieuw takenlijstje, dat heb ik je al gezegd. En ik zal er op toezien, dat wie hier ook komt, dat takenlijstje dat ik met de kinderen samen zal opmaken, wordt gerespecteerd.  Zowel in wat moet gebeuren in huis, als wie wat eigenlijk moet en mag doen

En wat verstond je nu niet?

E: het niet voor elkaar willen onderdoen

L: duidelijk?  Daar hadden wij beter moet op anticiperen.  En nu zal ik dat hier alleen moeten doen

Heb je zo'n 10-tal regels te lezen? , want hier komt weer zo’n uitroepteken  (nvdr: fout in facebook chat)

E: neen.  maar toen ik 'erbij' kwam, hadden jullie al een tijd samen zo doorlopen, als bijkomer is het niet evident om daar direct op in te springen.  dat zou niet goed gekomen zijn

L: ik zeg wij

E: ik had het wel veel eerder aan jou moeten zeggen

L: niet JIJ

E: ja dat weet ik, maar lees het nu even helemaal wat ik schreef.  eerder aan jou zeggen en er zo samen proberen iets te regelen

L: en ik had het eerder zelf moeten zien, zonder dat jij het moest zeggen

E: maar ik snap dat je dat niet zag

L: waarom?

E: voor ik op de proppen kwam stond je er ineens alleen voor, de hulp van je ouders was welkom, die zijn erop gesprongen en hebben niet meer losgelaten. Jij had toen veel te verwerken en gaandeweg is dat zo gegroeid

L: Vrijdag was zo gegroeid, dat ze na de wissel door hen werden opgevangen, en zo konden de kinderen toch wat ventileren bij een iets neutralere grootouder (in de kinderen hun ogen toch) dan bij een scheidende ouder. Kinderen zijn daarin heel voorzichtig.  En wat woensdag betreft, was voor ons ook heel moeilijk he

Vroeger was hun mama er. Dan was het $$$$ en $$$$$. En nadien was jij meestal thuis.  3x volledig anders

voor de kinderen, voor mij, voor $$$$ en $$$$$, en ook voor jou

E: als ik er was waren je ouders er ook een groot deel van de namiddag, die brachten Hxxxx weg (nvdr: naar ballet) maar kwamen altijd een uur vroeger

L: Als dat voor jou een probleem was, dat had je dat idd al vlugger moeten zeggen, dat is er pas laat uit gekomen dat dat soms wrong, maar langs de andere kant zegt dat ook wel iets goeds over hen? (zolang ze zich hier niet "moeien")

E: ik weet het, het is lastig, ik was er en die namen het over

L: DAT mocht niet, maar dat heb ik ook lang niet geweten

E: neen maar ik weet ook dat je dat niet zomaar aanneemt van mij ivm je ouders, wa lastig

L: Oh, jawel, dan ken je me mss niet goed genoeg.  Lees eens terug wat ik hier zonet allemaal heb gezegd

E: kweet nie, ja ik weet het en dat is de eerste keer dat je zo rustig en niet in de verdediging gaat, nu kan ik ook vertellen wat mij dwarszit.  goed van jou!!

L: van jou ook

E: maar ik heb lang niks gezegd in de hoop dat ze het zelf ook zouden zien dat zij niet de plak moeten zwaaien, maar dat was niet, integendeel.  en ja, je kent mij dan, ik ruim dan plaats

L: vluchten, naar den toren?

E: want het is het huis van hun zoon en hun kleinkinderen

L: of was het een burcht

E: ja idd, om geen zever te hebben.  maar bij mij stapelde het zich op

L: van dat huis wil ik niet meer horen, je weet waarom

E: maar ik geef aan hoe zei het als hun huis zien op de momenten dat zei er zijn, ik voelde mij niet meer thuis.  zelfs al was het hier geweest bij wijze van spreken

L: Samengevat: ze komen graag zoveel mogelijk helpen, zolang ze kunnen, met de beste bedoelingen, maar het is aan mij en aan ons als we samen wonen om daar op tijd paal en perk aan te stellen, zowel aan de frequentie of hoeveelheid, als aan de invulling daarvan (regels en geplogenheden in huis, taken kinderen, ...) Wij waren daar samen niet sterk genoeg voor

E: nagel op de kop

L: Zonder dat we daarvoor naar elkaar met de vinger moeten beginnen wijzen.

L: Bedenking: Een voordeel van het niet samen wonen nu:  Er wordt veel "gesproken" op chat. En dat geeft de mogelijkheid (vooral voor jou) om even te kunnen nadenken voor je wat zegt/schrijft, de mogelijkheid om even goed na te denken voor te reageren. Niet dat ik daarmee wil zeggen de je dat anders niet kan hé!  Maar over lastige onderwerpen... is dat mss op dit moment een voordeel

E: maar wat bedoel je nu, het is wel zo gebeurt he 

L: Dat je met te chatten altijd wel even nadenkt terwijl je aan het typen bent, en meestal ook eventjes ervoor

In een normaal gesprek is dat lastig, zo'n nadenkt-momentje

E: maar nu frons ik.  wat heeft dat te maken met wat ik zei over mijn gsm?  nu lijkt het of je gelooft me niet

L: Had niks met gsm te maken... enkel met chat vs praten. Er w nu dingen geschreven, die moeilijk mondeling konden. Leerschool in praten.., kan dan mss nadien life ook beter, nt? Was al wat ik ermee bedoelde! Niets meer! Nadeel van chat is dam weer net dat t lang duurt, en je ziet gn emoties, handen, gezicht,... X

E: xxx  nog volop bezig met uitpakken. maar kom af en toe in beeld, allee, in woord

L: ik wou u nochtans volledig in beeld brengen, bewegend beeld zelfs, alles opzij, niks meer aan het hoofd, verwennen, kusjes, ... zonder traantje hopelijk...

E: lieve schat, ik mis je... xxx

L: We zullen het doen zoals eerder deze week: ieder om de beurt vertelt een van zijn dromen... jij begint deze keer.

E: ik droom van een rustig (in de zin van geen grote problemen) gezin, ons gezin, in ons huisje. Gewoon harmonieus samen, gewoon. is dat te eenvoudig?  mss maar dat is wat ik echt wil, gelukkig samenzijn.  Saai maar echt wat ik wil.  en saai is in dit geval niet negatief bedoelt. Geen wilde dingen en zo, uitspattingen. gewoon gelukkig samen.

L: ik zie het volgende: RUSTIG: ik weet wat je bedoelt, maar dat zal ten eerste nog even heel moeilijk zijn he, dat weet je zelf ook wel. Kijk naar de afgelopen weken, gene kak zeker (pardon my french)...  En nadien, met 6 kids, zul je altijd wel minstens éne hebben die de nodige problemen binnen gooit. Nog minstens 10 jaar puberale hormonenstoten die het kot op stelten zullen zetten. En ja, dat zal gebeuren... en dan moet je echt wel heel sterk zijn om dat het hoofd te bieden.   Wil het niet negatiever laten klinken dan nodig, maar we moeten daar ook niet flauw over doen. Er zijn genoeg mensen met pubers, maar hoeveel zijn er die er 6 doorheen loodsen?  Velen worden al half zot als ze er 1 of 2 hebben...

L: Ik zie een gezin, direct hernomen als ons gezin, en je weet dat dat ook wel mijn droom nog is, al was die een paar keer heeeeel ver weg.

E: dat weet ik wel maar met rustig bedoel ik rust ts ons, elkaar aanvoelen.  sorry ik laat jou droom vertellen

L: En dan zie ik ons huisje, zeg maar ons huis, anders kom je weer kamers te kort   en zit het er al direct bovenarms op... Ik dacht er ook al direct bij: het blijft toch nog altijd echt wel een teer punt he

E: het wordt dus tijd dat het nu voor de rest van mijn leven is. voila

L: Dat zeiden wel al helemaal in het begin, remember...  (nvdr: 2010)

E: ja

L: Nadien smaakte dacht bij mij echt heel wrang steeds toen ik er aan dacht

E: en toch was het gemeend. alleen toen wist ik nog niet waar ik in zat. ik bedoel in mijn hoofd. dat kon ik toen niet inschatten. en oke, ik weet nog niet wat de toekomst brengt. maar ik weet nu waar de gevaren liggen. en dat ik die niet moet wegduwen maar bespreken. en dat w een uitdaging, maar ene die ik wil aangaan. en dat het niet steeds makkelijk zal zijn dat weet ik

L:  Dat maak met lang de ene kant heel blij dat dat gemeend was, en dat voelde toen ook echt wel goed aan. Anders had ik nooit gevraagd wat ik je vroeg (en ja, ik ben dat niet vergeten)  Maar langs de andere kant maakt het me dat ook wel bijzonder moeilijk. Nu zal het anders zijn, nu ken je de gevaren,

L: da's grotendeels waar, maar dat roept bij mij op dit moment toch nog direct zo gemengde gevoelens op... dat weet je  Ik zie wat er veranderd is, ik voel dat e.e.a. flink is omgekeerd, maar ik zit tegelijk toch ook nog zo vol twijfel of dit allemaal toch en zo knip knip kan omdraaien... ik hoop dat je weet wat ik bedoel

E: het probleem erkennen daar worstel ik al een tijdje mee, er was al een tijd een erkenning van het probleem dat wist je, dat was het moeilijkste voor mij denk ik. Het aanpakken is ook moeilijk maar anders. erkennen van een probleem is moeilijk omdat je weet dat je dat in de problmeen brengt en je jezelf niet verder kunt wegstoppen  ik wou ook geen probleem hebben ,dat wil niemand   snap je?

L: deels, maar niet helemaal. Je had een probleem, en je kon ervan af... Ik kende het probleem niet helemaal, had wel vermoedens, maar wist dat uiteraard niet helemaal of zeker, dus ik besloot om je uit je tent te lokken.  Je kroop toen weg (in je schulp), terwijl ik steeds meer zag dat het er uit moest.  Ik bleef het dan ook telkens opnieuw vragen

E: dat was het worstelen ts probleem erkennen of kop in het zand steken

L: ja, dat heb er denk ik toen wel ongeveer elke keer bij gezegd, niet? En dan komt eigenlijk het moeilijkste van al

E: ja maar het is iets dat ik zelf moest doen. ik moest het toch zelf doen, jij hebt het geforceerd wat uiteindelijk goed was

L: We zijn dan jan/feb door een hoop tranen gegaan, met eigenlijk ook wel een duidelijk besef dat het niet kon, met spijt, met verdriet, ook grotendeels al met het inzicht wat je nu hebt, want dat kwam toen ook al naar boven, niet? En toch stonden we er in september terug. Opnieuw. En dan is de vraag hoe ik daar nu meer verder moet. Vandaar mijn twijfel toch nog altijd ergens

E: dat is zo, het echte worstelen is pas na januari begonnen

L: het begin van erkenning was er begin februari

E: en dat heeft tijd nodig gehad

L: We hebben daar over gesproken.

E: februari is na januari

L: Je ging er ergens voor naartoe. en nadien spraken we erover. We gingen er ook samen naartoe. Weet je nog wat er toen allemaal is gezegd

E: toen zat ik nog niet zover als dat ik nu zit

L: tja, maar je was al wel een stuk op weg, maar je liet dan plots de weg voor wat het was, en dat heb ik nooit goed begrepen, nu nog niet

E: ik denk toch niet dat ik dan al zover was. dat ik het erkende

L: Als ik er dan zelf over begon, kwam er steeds als reactie dat het "oude wonden" opreten geen zin had. De wonde was nog heel vers

E: wel wat ik had gedaan maar dat ik echt een probleem had met mijn volledige verleden, nee, dat is pas erna gekomen. allez. toen is alles beginnen bovenkomen, van ons $$$$$$ en wat ik met den voze meemaekte drong toen mss pas echt door. dat heeft wat tijd gevraagd om alles boven te krijgen, zeg maar, en te beseffen, ik heb echt teveel meegemaakt om te dragen en ik moet niet meer vluchten. als ik nog iemand wil zijn dan moet ik nu iets doen. vertel ik het goed?  Ik vind het zelf niet zo duidelijk maar krijg het niet anders verwoord

L: het is duidelijk genoeg, maar het proces dat je beschrijft is van de eerst weken na de eerste crash in januari. Begin van het jaar dus. Dat was het besef, en het (begin van) erkennen. Dat was er toen al. Je stortte begin februari al het verhaal van vroeger bij jullie thuis eruit, wat je meemaakte, en hoe het je raakte, ook dus duidelijk nu nog.  Dat was toen al gekend.Maar wat is daar al die maanden lang daar dan mee gebeurd? Jij wist dat er wat mee moest gebeuren, het was niet goed. En ik zag dat het niet meer vooruit ging, ik kaartte het regelmatig terug aan, maar ik stootte telkens op een block

E: het 'echt beslissen' van aanpakken of kop in het zand. Daar wostelde ik mee en het afblokken was omdat ik er zelf nog niet uitwas

L: Ik geraakte er zelf grotendeels mee vast in "ons " verhaal. Veel vooruitgang was er in die periode idd niet meer, toch?

E: ik wou wel maar de wil om het zware werk te doorstaan was te zwaar, er is ook zoveel   het was heel zwaar wostelen en dat vroeg tijd

L: Da's allemaal knap, maar waar liet mij dat in tussentijd?  En wat heeft dat bij mij aangericht? Heb je daar een idee van?

E: ik weet het en ja ik voel mij daar ook schuldig over, dat komt er ook bij en niet alleen jou maar ons allemaal, ik weet het

L: Aan dat schuldgevoel hebben we geneen van al nu nog veel. En dat bedoel ik niet in negatieve zien, maar wel als: het is nu eenmaal gebeurd, maar het blijft voor mij nog wel meespelen in wat ik nu voel en denk...  Dat verklaart dus de "twijfel"  Over wat als het straks weer even wat minder gaat.  Wat als er een tijd niet meer wordt over gesproken

E: maar straks zal ik niet meer zijn wie ik het laatste half jaar-jaar was. maar het is ook niet de bedoeling dat we de rest van ons leven daar over spreken he. we blijven wel de rest van ons leven praten, dat is de bedoeling maar niet over dit onderwerk tenzij het nodig is. maar met de jaren zou dat toch moeten wegebben

L: Als dat niet het geval is, zou dat een heel slecht teken zijn, idd. Ondertussen zijn we nog lang niet zo ver  Wat bedoel je dan wel? Je zit al verschillende keren te zeggen dat we het daar niet te lang mogen over blijven hebben... dat klinkt als ontwijken bij mij

E: dat we niet moeten, blijven praten, maar het zal gaandeweg niet steeds meer daarover moeten gaan .  allee lap. nee

L: Ik wil het daar zelf ook niet te veel of te lang over hebben, maar als je 't mij vraagt, toch liever ietske te lang dan ietske te kort.

E: wil jij de rest van je leven blijven praten over mijn misstappen? Mij telkens daarover aanspreken? ik weet heus wel dat ik daar de eerste jaren niet vrij gesteld van zal zijn. en ik zal heus ook zelf praten als ik het nodig vind. echt wel.  Maar als ik het na een tijd ook echt niet meer nodig acht dan is dat geen ontwijken. En ik bedoel niet na een maand, of 2 maanden of een half jaar, ...

L: Dat heb je niet helemaal juist. je zal in je voorlaatste zin de "ik" moeten vervangen door "wij".

E: ik bedoel ook over mezelf, ik kan niet in jou plaats denken

L: Want het is niet omdat jij dat niet meer nodig acht, en ik op dat misschien nog wel, dat het er niet meer over hoeft te gaan. Dan zitten we in een situatie die ik vergelijk met die van de vorige maanden, en dat wil ik niet meer

Email 4/10/212 L=>E

Met een half gebroken hart, en een erg geschokt vertrouwen,

zoek ik naar manieren, waarop we nog iets zouden kunnen bouwen.

Golven van gemengde gevoelens maken dit nu lastige dagen,

dat zal wel beteren, maar 't zal ook nog wel een tijdje vragen.

Voor dat bouwen is het nog een beetje snel,

eerst een goeie fundering, weet je nog wel?

Zoeken naar de "vaste bodem" zal zeker lastig zijn,

samen kijken naar wat fout liep doet inderdaad enorm pijn.

Maar als we 't samen doen, en er lessen uit trekken,

kunnen we misschien op een andere basis vertrekken.

Een stabiele toekomst, is wat we beiden (en ook alle kinderen) vragen,

en die moet je met beiden samen kunnen dragen.

Er is liefde nodig, overgave en vertrouwen,

dan pas kan je aan iets stevigs bouwen.

Knap dat je nu jezelf daarvoor hebt ingeschreven

voor de cursus "bouwen doe je voor het leven".

Laten we samen praten over wat je er leert,

daarmee is helemaal niks verkeerd.

Je slaagt met glans, als duurt dat even.

Wachten is moeilijk, maar daar moeten we mee leven.

En, het is daarvoor nog een beetje te vroeg,

maar voor die cursus "hoe bouwen als ploeg",

kunnen we dan samen iemand vinden, die

ons op weg kan zetten "pour une meilleure vie"

En wees gerust, ik besef ten volle

dat ik niet achter het onbereikbare wil hollen.

Een onverbeterlijke perfectionist,

ligt bij zijn dood steeds ontevreden in zijn kist.

Ik wil in dit aardse leven,

wel het beste van mezelf geven,

het liefst met iemand die naast me gaat,

die op dezelfde manier in 't leven staat.

Kinderen met gezonde waarden en vertrouwen,

zelf misschien wel een warm nest zien bouwen,

groot zien worden, en dan trots kunnen laten gaan:

ZIE ZE DAAR SCHITTEREND IN 'T LEVEN STAAN

Een lange en moeilijke weg met vreugde én pijn,

maar ik hoop nog dat jij die iemand kan zijn.

Alleen voor mij en voor mij alleen,

alleen voor jou en voor jou alleen

(nvdr: All of Me , was toen een populair nummer)

Email 4/10/2012 E => L

ik wil die iemand heel graag zijn :'):'):'):'):'):'):'):'):'):')
en zal hard werken
heel mooi xxx

Email 1/10/2012 E => L “XXX”

hoe zou het zijn als ik jou nu nog bij me had 
hoe zou het zijn als ik geen stress en pijn meer had 
hoe zou het zijn als ik leefde zonder tranen 
mijn fouten herstelde, geen fouten meer maakte 
hoe zou het zijn als ik mijn hoofd weer op je schouder had 
hoe zou het zijn als ik mezelf weer eens zou zien met een lach 
hoe zou het zijn als ik de tijd terug kon draaien 
mijn fouten herstelde geen fouten meer maakte 

hoe kan ik jou nu nog aankijken 
laten blijken dat ik nog steeds van je hou 
ik weet ik heb je pijn gedaan 
terwijl ik jou had ben ik de fout ingegaan 
en ik heb spijt geloof me ik ga kapot van de pijn 
een flashback in ons leven om weer te zijn als toen 
en het doet pijn als ik loop over wegen 
waar we vroeger samen liepen 
schat ik ben niet compleet zonder jou aan mijn zij 
door al mijn fouten is alles nu voorbij 

ik zie me huilen scheld mezelf uit door de pijn 
ik blijf denken aan jou 
je bent weg uit het zicht maar in me hart zul je bij me zijn

Email: 27/9/2012 L aan E+vrienden+familie: Moeilijke dagen – ondersteuning kinderen.

Hartelijk dankt voor jullie berichtjes. Een teken dat het jullie raakt, en dat je erom geeft.

Het zijn moeilijke dagen, en er komen er ongetwijfeld nog.

Ik probeer nu dag en nacht mee te werken om de verhuis tijdig te doen lukken.

Da's het minste wat we nu kunnen doen voor de kinderen.

Morgen zijn Lxxx, Hxxx en Mxxx hier. (nvdr: 3 kinderen van L__) Zondag komen Rxxx, Sxxx en Nxxx aan in Niel. (nvdr: 3 kinderen van E__)

Voor hen is het helaas weerom aanpassen, en zoeken.... 

Misschien komen er (lastige) vragen, of misschien klapt er één dicht.

Ik heb er goede hoop op dat iedereen de kalmte kan bewaren, en hen de nodige steun kan geven, 

zonder te vervallen in verwoordingen die het hen nog moeilijker zouden maken, of zouden verwarren.

Veel kinderen krijgen schuldgevoelens, omdat ze denken dat ze (mee) verantwoordelijke zijn voor wat gebeurt,

ook al is dit helemaal niet waar. Deze spit is een zuiver partner-probleem en heeft niets te zien met onze rol als moeder resp. vader van de kinderen.

Belangrijk is met hen vooruit te kijken: hoe gaat de dag er uit zien, waar wonen ze, wat blijft hetzelfde,...

Als een koppel ruzie heeft en er geen vertrouwen meer is in elkaar,

als ze elkaar heel erg pijn hebben gedaan, en het valt echt niet zo meer goed te maken,

dan is het echt wel best dat ze niet meer samen blijven wonen, als ze niet echt meer van elkaar kunnen houden.

Dat geeft enkel nog meer ruzie, en dat is helemaal niet leuk voor hen, maar vooral ook niet leuk voor hun kinderen.

Maar zowel de ene als de andere zal de (alle) kinderen toch graag blijven zien! Dat verandert niet.

Aan ons en aan jullie wil ik vragen om hier mee werk van te maken, zonder ook maar in enige vorm denigrerend te zijn over één van ons beiden, of allebei.

Ik wil jullie daar reeds vooraf voor bedanken

26-09-12 woensdag (daags na de escalatie)

E__: Mag ik vanaf 8.30h in je huis?

L__: Het was ons huis. Wat heb je nodig?

E__: Ik hoop nog steeds dat het ons blijft. Ik wil hulp zoeken en gerief verzamelen voor deze nacht, logement zoeken

L__: Hoop is wat laat, zowel als hulp. Ons, wat is dat? En met hoeveel man? Gerief kan straks. Laat mr weten wat je nodig hebt. Er staat al wat in garage

E__: Ik wil nog steeds voor ons vechten, ik zie je graag. Ik zoek hulp voor mezelf

L__: Rijkelijk laat, niet? Voor bedrog kan hulp mss op termijn nog helpen, maar voor het liegen???? Denk daar zelf maar eens over na! Hoe kun je daar nog op bouwen?

E__: Ik weet dat ik je pijn gedaan heb maar wil vechten voor ons, er is liefde ts ons. De hulp zoek ik toch. Mag ik $$$$ lijst komen afprinten voor deze avond

L__: Heb ik die flm al ns nt gezien? Printen kan straks nog. Normaal ben ik op tijd.

E__: En toch wil ik vechten! Wanneer mag ik dan komen?

L__: Er staat al wat in de garage. Ik laat wel weten wanneer ik vertrek

L__: Heb je al wat gevonden? Maak n lijst op van wat je allemaal denkt nodig te hebben.

E__: Ik heb al nr 3 psychologen gebeld en wacht nu tot 1 terugbelt. Ik ben nu bij K__ maar voor vanavond nog geen concreet plan. Moet ik definitief verdwijnen uit jou huis en leven?

E__: Heb met advocate gebeld en ik mag proberen sleutel van niel te halen, zij brengt tegenpartij (nvdr: ex) op de hoogte. Morgen afspraak met bank of ik huis kan kopen. (nvdr: het huis uit de scheiding met ex) Ik hoop dat niks van dit nodig is

27-09-12 donderdag

L__: Moest dat nu per se al op Facebook??? Bedankt voor de discretie!!! Hxxx en Mxxx zitten wel op FB... (nvdr: oudste kinderen van L__)

E__: Dat deed je toen toch zelf ook (nvdr: verwijzing naar januari 2012)

L__: Helemaal niet! Ik maakte enkel relatie onzichtbaar! Dat werd bewust niet gepost! Enkel wie wat wist had het gezien

E__: Dat had ik trouwens nu ook gedaan. Niemand let daar op. Heb je van mij n post daarover gezien? K zal het vrijdag wek merken aan de pubers.

L__: veel succes morgen bij de bank en bij de notaris. Als je wil, laat wat weten. Goede raad geef ik altijd aan vrienden. Ik laat de deur op n kier in dat verband. Aan jou om ze te openen, of dicht te slaan.

E__: Bank was goed en minder goed. Rij nu nr jou thuis.

L__: Hoe bedoel je minder goed? Ok als ik vanmiddag heen en weer kom, dan moet het straks mss nt meer? Lxxx en Sxxx komen straks wss ook helpen. (nvdr: met verhuizen van alle meubels en spullen van E__ uit het huis van L__ naar het nog te vereffenen huis uit echtscheiding)

L__: Onze Jxx komt straks ook helpen. Ik even je moeder gebeld enkel om de spraakverwarring 'gebeld naar' uit te leggen. Zal nu wel minder boos zijn.

E__: Vertel straks maar even, het is zo zwaar maar dat mag ik jou n zeggen. Ik mis je

L__: Dat mag je wel zeggen.! Hou vrienden rondom u die je onvoorwaardelijk steunen maar je ook n klets om de oren durven geven. Werk eraan met prof hulp en verander echt. Doe het vr een stabiel leven, en je eigen gemoedsrust. Pas dan ken je de ware betekenis van de bedoeling... zonder ook mr enige behoefte aan enige vorm van avontuurtje. Dit is nu ns een sms om te bewaren ipv deleten zie!

L__: Een stabiel leven voor je kindjes.. moest dat zijn....

E__: Dank je wel en ik wil je in onze vrije week , raar nu, zeker zien. Deze week wacht ik even af op reactie kids en of ik het al kan.

L__: Denk eerst aan vrijdag en zondag. Deadline. En overeenkomen wat we tegen de kinderen vertellen en hoe. Dan n week quality time met de kids. Al geweest? (nvdr: vrijdag komen kinderen van L__ terug thuis na een week bij hun mama, zondag komen de kinderen van E__ thuis na een week bij hun papa).

E__: Psychologe heel zwaar, ook al. Ik moet moet moet rust vinden dat is wat mij parten speelt. Maar ik wil rust met jou! Laat mij maar doen, gaat even helemaal niet meer.

L__: Ja manneke! Hoeveel keer heb ik je gezegd dat je hulp moest zoeken... t was en is echt wel nodig. Maar nu eerst: doorwerken tot zondag.

E__: Rust is niet fysieke rust, maar soit. Neemt niet weg dat mijn gevoel leeg en heel pijnlijk is

L__: Weet ik wel, x 2

28-09-12 vrijdag

L__: Ironie: een zakdoek onder je kussen uiteraard...

E__: Al klinkt het raar, ik hoop dat het je even doet glimlachen.

L__: Stuur alle dingen oog even in sms, ben t al vergeten....

E__: kussen, dons, fototoestel, mand in kast fototoestel

L__: Pfff. Relatieve rust. Traantjes gedroogd. Besef moet nog komen. Mxxx was t eerst en t meest emotioneel. Toch ben ik blij vr hem dat m t kon.... kapot

E__: Geef Mxxx een knuffel, we werden net vrienden. De meisjes een kus. Het doet hier ook pijn, ik zal ze missen. Ik laat weten als ik thuis ben en dan kun je nog bellen als je wil

E__: Ben onderweg

L__: Was t maar waar...

E__: Gps geeft als thuis kontich, voelt vreemd dat na al die tijd het ook zo voelde echt

L__: Klinkt heel raar! Heb 2 jaar steeds anders gehoord en gevoeld.

einde september 2012, we zouden het laatste weekend samen, met een vereniging waar ik in het bestuur zat, een leuke groepsreis doen naar Amsterdam. Alles was geregeld. Ik had normaal mijn kinderen dat weekend, maar zorgde voor opvang, zodat we dit toch konden meemaken. Het zou een goed gevuld weekend worden: culinair (kan dat wel in Holland? ;)  ), maar ook musea, een boottochtje, fietsen met tandems door de stad, leuke cafeetjes, en ... een gegidste wandeling langs de walletjes stond ook op het programma uiteraard. De ironie wil dat de subtitel van het weekend inhield "koekeloeren bij de hoeren"....

In een onbewaakt moment, ze moest even weg en ze had haar facebook vergeten sluiten, dus die stond nog open, zag ik een wel heel pikant, zeg maar gerust pornografisch getint chatgesprek open springen "ping" met een zekere Ba_t. Een zekere? .. Nee hoor, het was geen onbekende: het was die dekselse jacuzzi-man!! De bubbelbad boy! Ik kon mijn ogen niet geloven! Dit was toch niet waar zeker! Dit was geen gewone vuile praat, dit was elkaar opgeilen ! Ze spraken blijkbaar een soort code af, om er zeker van te zijn dat het wel veilig was om vrij met elkaar te chatten "....", en ze hadden ook afgesproken ook nog om zeker alles te wissen!  Waarom?  Ik las verder...  over wat ze al of niet van kleding aan hadden..... en het werd erger en erger..... "Ik ben al helemaal nat geworden".... en hij over "afwisselend zacht erin en eruit en dan weer hard en diep stoten".... Ik stond perplex. Eigenlijk was ik blij dat ik neerzat toen ik dat zag, of ik had er gelegen, denk ik. Voor de tweede keer op rij verging mijn wereld. De grond zakte onder mijn voeten weg.... terwijl ik verder las in dit onvoorstelbare gesprek.  Walgelijk.

Wat een situatie! Dit was dus de bange haas die wegdook, maar daar kon zij toch niks aan doen???? je, deuuu!!!

Dit was dus de man waarmee ze in de nazomer van 2010 rustig mee in een bubbelbad zat, zonder meer, ze kende hem gewoon van aan de schoolpoort????  Maak dat de ganzen wijs!!!

En hij werd met naam en toenaam genoemd in het vonnis van haar (v)echtscheiding, als zou zij toen zeker iets met hem hebben gehad (er zaten zelfs afdrukken bij van wat ze tegen elkaar zouden geschreven hebben in berichten. Die heb ik niet allemaal gezien, maar dat hoeft nu ook niet meer). Haar argument steeds: Bij hem vond ik troost en begrip...   Jaja, zeker wel. Maar nog wat anders ook duidelijk. Maar dat was uiteraard voor ze mij leerde kennen. Geen probleem dus. Maar wat met het liegen daarover dan?  Niks aan de hand?

Ik had er even genoeg van. Ben naar buiten een luchtje gaan scheppen. Mijn maag was gekrompen zodat ik dacht dat ik moest braken. Maar ik heb mezelf tot kalmte aangemaand.  Gelukkig waren er toen geen kinderen. En ik deed wat ik vond wat ik moest doen:

Nee, ik wreef er haar niet met haar neus in. Maar ik vroeg haar, zoals ik de laatste tijd daarvoor al wel meer deed: waar ben je eigenlijk mee bezig? Want ik had alweer zoveel tekenen dat ze met van alles bezig was dat niet deugde. En u raadt het antwoord al: er was niks hoor. Ik zag spoken. Maar nu wist ik het uiteraard wel helemaal zeker!... En nu liet ik niet meer los. Ik zei dat ik er schoon genoeg van had van al dat naast de pot pissen, maar vooral van al dat liegen, dat steeds maar erger werd. Nadat ze eerst vooral heel stil was, werd ze dan nog zelf kwaad ook. Toen was het voor mij helemaal genoeg.  Ik wees haar het gat van de timmerman. " Wij wonen vanaf nu hier niet meer samen!"  Eerst daagde het duidelijk nog niet dat ik dat meende, maar toen ze zag dat ik dat wel meende, sloeg het helemaal om. Van "dat meen je niet" , over "ik heb helemaal geen relatie met iemand anders"  (dat was ook het onderwerp niet, ik vraag me af waarom ze die opmerking maakte?, misschien was er dan toch nog wel wat meer, maar dat doet er nu niet meer toe), tot uiteindelijk smeken om te mogen blijven, en "maar ik zie je graag", en "ik wil niet weg",....  Maar ik kon dit niet meer houden. Ik vroeg haar om de nodige spullen voor een paar dagen te pakken, en de rest zouden we nadien wel regelen, nu moest ze onder mijn ogen vandaan, en liefst zo snel mogelijk. Ik was te boos om hierover nog verder te debatteren, dit had op dat moment geen zin.  Ik nam de sleutel van mijn huis van haar sleutelbos, moest haar nog een paar keer van me af houden omdat ze me aanklampte, maar ik walgde daar op dat moment van. Toen dacht ik alleen maar: "zo snel als mogelijk weg, en stop met liegen".  Ik was er kapot van. Ben naar buiten gelopen, de straat uit wou ik. Eerst liep ze achter me aan, nadien met de auto. Ze vroeg om in te stappen. Snapte ze dan niet dat dit geen zin had? Ik wou alleen maar weg, zij weg, ik weg,....  Ben terug naar huis gestapt.

Ze is half boos, half wenend vertrokken. Ik bleef op dezelfde manier achter. Kapot van verdriet, de woede had ik uit mijn benen gestapt...

Na een dag of 2 bekoelen ( en neem van me aan: dat was voor mij zeker en vast nodig ) zijn we toch volop in gesprek en discussie gegaan.
De mails heen en weer van 25/1/'12 zijn daar een bevestiging van.
Toch even zien hoe dit tot stand kwamen, en welke gesprekken daaraan vooraf gingen.
Die gingen moeizaam, met nog regelmatig de beweging om te ontkennen en minimaliseren. Maar de realiteit lag daar...
Uiteindelijk werd het een flinke huilbui bij het besef van wat er eigenlijk aan de hand was, en wat er op het spel stond.
het kwam in grote lijnen hier op neer:

• Ze zei dat ze er wilde mee stoppen, met dat flirten en scheve schaats rijden. Maar ze deed het niet, ze deed gewoon verder. Omdat het plezant was? Nou, heeeel plezant. Ge had ons daar moeten zien zitten in de zetel.

• Haar verleden met haar ex speelde haar duidelijk nog parten. Maar ik kon me wel boos maken in het feit dat het vreemd gaan alleen maar daarop werd afgewenteld. Akkoord dat je verleden daarin een rol kan spelen. Maar die uitdaging gaan zoeken, dat flirten, en dat blijven doen en niet kunnen stoppen. Dat doe je uiteindelijk wel bewust zelf hé. Voor alles naar het verleden wijzen is me wel net iets te gemakkelijk

• Haar verleden tot in haar jeugdjaren speelden ook duidelijk nog een rol. E__ heeft me vertrouwelijke dingen verteld van zaken die ze in haar jeugdjaren heeft gezien en gehoord, die een tienermeisje helemaal niet zou hoeven zien en horen. Ze had er bovendien al die jaren mee rond gelopen, en nooit ergens mee terecht gekund. O ironie, dit kwam er nu bij mij allemaal uit. In horten en stoten, maar het kwam er uit.

• Het was duidelijk dat ze professionele psychologische hulp nodig had, en dat ze daar dringend naartoe moest. En nee, dat vind ik op zich helemaal geen schande, wel integendeel, da's een goeie zaak om die stap te zetten.  (later zal helaas blijken dat ze die stap zette om de verkeerde reden: omdat ik het haar duidelijk maakte dat ze dat moest doen, maar dus niet omdat ze er helemaal zelf van overtuigd was dat ze dat voor haarzelf moest doen.....)

• En het was ook duidelijk dat we samen best hulp zochten om die knoop ook samen te ontwarren, en te zien waar ons dat leidde of kon brengen