|
Na een dag of 2 bekoelen ( en neem van me aan: dat was voor mij zeker en vast nodig ) zijn we toch volop in gesprek en discussie gegaan.
De mails heen en weer van 25/1/'12 zijn daar een bevestiging van.
Toch even zien hoe dit tot stand kwamen, en welke gesprekken daaraan vooraf gingen.
Die gingen moeizaam, met nog regelmatig de beweging om te ontkennen en minimaliseren. Maar de realiteit lag daar...
Uiteindelijk werd het een flinke huilbui bij het besef van wat er eigenlijk aan de hand was, en wat er op het spel stond.
het kwam in grote lijnen hier op neer:
- Ze zei dat ze er wilde mee stoppen, met dat flirten en scheve schaats rijden. Maar ze deed het niet, ze deed gewoon verder. Omdat het plezant was? Nou, heeeel plezant. Ge had ons daar moeten zien zitten in de zetel.
- Haar verleden met haar ex speelde haar duidelijk nog parten. Maar ik kon me wel boos maken in het feit dat het vreemd gaan alleen maar daarop werd afgewenteld. Akkoord dat je verleden daarin een rol kan spelen. Maar die uitdaging gaan zoeken, dat flirten, en dat blijven doen en niet kunnen stoppen. Dat doe je uiteindelijk wel bewust zelf hé. Voor alles naar het verleden wijzen is me wel net iets te gemakkelijk
- Haar verleden tot in haar jeugdjaren speelden ook duidelijk nog een rol. E__ heeft me vertrouwelijke dingen verteld van zaken die ze in haar jeugdjaren heeft gezien en gehoord, die een tienermeisje helemaal niet zou hoeven zien en horen. Ze had er bovendien al die jaren mee rond gelopen, en nooit ergens mee terecht gekund. O ironie, dit kwam er nu bij mij allemaal uit. In horten en stoten, maar het kwam er uit.
- Het was duidelijk dat ze professionele psychologische hulp nodig had, en dat ze daar dringend naartoe moest. En nee, dat vind ik op zich helemaal geen schande, wel integendeel, da's een goeie zaak om die stap te zetten. (later zal helaas blijken dat ze die stap zette om de verkeerde reden: omdat ik het haar duidelijk maakte dat ze dat moest doen, maar dus niet omdat ze er helemaal zelf van overtuigd was dat ze dat voor haarzelf moest doen.....)
- En het was ook duidelijk dat we samen best hulp zochten om die knoop ook samen te ontwarren, en te zien waar ons dat leidde of kon brengen
Je zal deze tekenen ook allemaal teruggevonden hebben in die mails die we elkaar stuurden in die dagen.
Achteraf bekeken, zou ik kunnen denken: ik was er toen beter direct mee gestopt. Maar dat zou wat makkelijk zijn geweest.
Het zou ik niet zijn geweest. Ik zag haar graag, ondanks de pijnlijke ervaring, en ik wou er ook verder werk van maken.
Ben een vechtertje, volhardend, onderhuidse problemen mee blootleggen en proberen op te lossen, om er nadien samen sterker uit te komen.
Wel, ik heb enorm veel geleerd in die dagen, of E__ dat ook heeft gehad, dat weet ik niet zo zeker..; zal verder blijken.
Ik weet alleszins dat ik heel ver kan gaan als ik iemand graag zie. Dat ik er letterlijk en figuurlijk voor door het vuur zou gaan.
Ik zou ik niet zijn, als ik dat niet deed.
Toegegeven: het zou voor mezelf een pak makkelijker geweest zijn om er per direct een punt achter te zetten. neen dus....
|
