Email: 27/9/2012 L aan E+vrienden+familie: Moeilijke dagen – ondersteuning kinderen.

Hartelijk dankt voor jullie berichtjes. Een teken dat het jullie raakt, en dat je erom geeft.

Het zijn moeilijke dagen, en er komen er ongetwijfeld nog.

Ik probeer nu dag en nacht mee te werken om de verhuis tijdig te doen lukken.

Da's het minste wat we nu kunnen doen voor de kinderen.

Morgen zijn Lxxx, Hxxx en Mxxx hier. (nvdr: 3 kinderen van L__) Zondag komen Rxxx, Sxxx en Nxxx aan in Niel. (nvdr: 3 kinderen van E__)

Voor hen is het helaas weerom aanpassen, en zoeken.... 

Misschien komen er (lastige) vragen, of misschien klapt er één dicht.

Ik heb er goede hoop op dat iedereen de kalmte kan bewaren, en hen de nodige steun kan geven, 

zonder te vervallen in verwoordingen die het hen nog moeilijker zouden maken, of zouden verwarren.

Veel kinderen krijgen schuldgevoelens, omdat ze denken dat ze (mee) verantwoordelijke zijn voor wat gebeurt,

ook al is dit helemaal niet waar. Deze spit is een zuiver partner-probleem en heeft niets te zien met onze rol als moeder resp. vader van de kinderen.

Belangrijk is met hen vooruit te kijken: hoe gaat de dag er uit zien, waar wonen ze, wat blijft hetzelfde,...

Als een koppel ruzie heeft en er geen vertrouwen meer is in elkaar,

als ze elkaar heel erg pijn hebben gedaan, en het valt echt niet zo meer goed te maken,

dan is het echt wel best dat ze niet meer samen blijven wonen, als ze niet echt meer van elkaar kunnen houden.

Dat geeft enkel nog meer ruzie, en dat is helemaal niet leuk voor hen, maar vooral ook niet leuk voor hun kinderen.

Maar zowel de ene als de andere zal de (alle) kinderen toch graag blijven zien! Dat verandert niet.

Aan ons en aan jullie wil ik vragen om hier mee werk van te maken, zonder ook maar in enige vorm denigrerend te zijn over één van ons beiden, of allebei.

Ik wil jullie daar reeds vooraf voor bedanken