Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
11-11-2010
Rustdag
Het is heel doods in het UZ vandaag. Geen spelbegeleiding. Geen juf. Geen speelgoedkar. De parking is ongeveer leeg. Geen bedrijvigheid op de bouwwerf om naar te gluren. Geen bouwkranen. Alleen regen. Veel regen op het raam.
Ik doe het rustig aan vandaag. Vanmorgen kwamen opa en oma Brugge bij me. Ze brachten een leuke puzzel mee. En ik was heel lang bezig met plakkertjes kleven in het mooie boek van Belle het het Beest. Nu kijk ik vanuit mijn bedje naar 'Alice in Wonderland'.
Zonet kreeg ik alweer een bloedafname. Amai, die dokters hebben zo veel bloed en plasjes van mij nodig!
Papa is aan het werk bij Ronny en Thessa. Broertje is gaan spelen bij Irene en Suzanne. Mama blijft de hele dag bij mij. Deze feestdag is voor ons niet echt een feest, maar we maken er het beste van.
11-11-2010 om 14:07
geschreven door Eva
10-11-2010
Accordeon
Daarnet kwam een hele lieve meneer accordeon spelen aan mijn bedje. Ik zong samen met hem. En ik mocht ook eens op de knopjes duwen om zelf muziek te maken. Kijk maar hoe ik straal.
10-11-2010 om 17:36
geschreven door Eva
Misselijk
Vannacht kreeg ik een reuzegrote zak met fluogele chemoridders. Ze maken me flink ziek: ik heb vannacht moeten overgeven in mijn bedje, vandaag heb ik buikpijn en in ben zo misselijk en ik heb helemaal geen eetlust. Zelfs de pannenkoeken van deze middag wilde ik niet.
Daarnet kreeg ik terug een prikje in mijn rug. Dat was niet erg; ik mocht in de ballon met lachgas blazen. Dan word ik een slappe, vrolijke mie. Nu moet ik wel blijven platliggen tot morgenvroeg. Maar mama heeft al enkele mooie films klaargelegd om het wachten te verzachten. En ik koos een leuk boek van Nemo uit de prikkenmand.
10-11-2010 om 16:50
geschreven door Eva
09-11-2010
Fluogele chemoridders
Fotoverslag van een dag in kamer 6312:
De dag startte met het wakker maken van mijn bloedje. Ik hielp met het klaarzetten van alle spullen. (foto 1) En dan mocht mijn pakje op mijn buik opengemaakt worden. (foto 2) Alle bloedresultaten waren goed, dus kort na de middag mocht ik starten met mijn chemoridders. Vandaag zijn de chemoridders fluogeel! (foto 3) Ze zwemmen via mijn draadje naar binnen. (foto 4) Straks wordt mijn plas fluogeel!
En ondertussen heb ik al veel plezier gehad: Sinterklaastekeningen kleuren, spelen met de Pony's uit de speelgoedkar, een beetje tv kijken, puzzelen, teloefeningen doen met Geertrui, schilderen met Liesbeth. (foto 5)
09-11-2010 om 15:14
geschreven door Eva
08-11-2010
Kasper ophalen op school
Ik ging vanavond samen met mama broertje ophalen op school. We lapten even de isolementsregels aan onze laars... De witte bloedcellen die me helpen om niet ziek te worden, staan momenteel erg goed. Als ik morgen terug begin te kuren, zullen ze weer zakken. Dus ik mocht 1 keertje de school binnen van mama, heel even. Ik was nog nooit in de nieuwe klasjes geweest.
Broertje zat flink op ons te wachten, aan de deur van zijn klas. Hij was heel enthousiast over alle dingen op school. Veel gespeeld, spaghetti gegeten, visjes gekeken. Hij is blijkbaar erg geboeid door de 2 vissen die in de klas van juf Sofie wonen. Hij heeft er zin in om morgen terug naar school te vertrekken.
Ik zag vele juffen in de gang. En iedereen sprak me even aan. Ik werd er verlegen van. Ik mocht met juf Leen even in mijn eigen klasje kijken. Mijn foto hangt aan het venster, waar de kindjes in de kring zitten. Zo hoor ik er ook een beetje bij in het kringgesprek. Ik kreeg ook een mooi cadeau van juf Leen: een egeltje dat de klas voor mij maakte. Het is onderweg naar huis wel enkele stekeltjes verloren, maar dat is niet erg. Het staat nu al te pronken op de kast.
Vanavond stopte papa vroeg met werken. Zo konden we gezellig samen eten. Ondertussen liggen Kasper en ik al te slapen. De vele emoties vandaag hebben ons duidelijk erg moe gemaakt.
Morgenvroeg vertrekken mama en ik voor 5 dagen naar het UZ. We zullen de computer meenemen, dan kunnen we daar ook berichtjes posten. En wie in de buurt passeert, mag gerust eens bij ons binnenspringen.
08-11-2010 om 19:02
geschreven door Eva
Kasper naar school
Kaspertje was heel opgewonden vanmorgen. Hij kroop enthousiast in de auto richting school. Tot de schoolpoort naderde. Hij maakte rechtsomkeer en wilde terug naar de auto. 't Is een held op sokken...
En ik heb gegluurd vanuit de auto. Onderweg zagen we Simon Dems wandelen. En op de parking zag ik Norah met haar mama. Ze kwamen even dag zeggen aan de auto. Met een stralende glimlach ging ik terug naar huis.
08-11-2010 om 10:41
geschreven door Eva
07-11-2010
Veel ups en downs
Ik heb dit weekend veel gelachen en heel veel gespeeld met mijn broertje. We lagen samen op de grond voor het poppenhuis. We speelden onder de grote tafel mama en papa. We lazen samen boekjes in de zetel. Het is heerlijk dat mijn broertje groter wordt en dat we steeds meer samen kunnen spelen.
Ik ging samen met broertje en mama op bezoek bij papa, aan het nieuwe huisje. Papa heeft dit weekend weer hard gewerkt, in de regen en in de kou. Wij zijn alledrie trots op papa. Hij bouwt alleen steen per steen verder aan ons droomhuis. Volgend weekend kan hij misschien de laatste buitenmuren afwerken. Nog 2 grote betonbalken te gaan...
Vanmiddag maakte ik samen met mama pannenkoekendeeg. Ik heb met hart en ziel geroerd. In de vooravond hielden we een pannenkoekenfeestje voor Kasper. Om zijn eerste schooldag van morgen feestelijk in te luiden. Mateo kwam meevieren. En mijn pepe kwam langs om zijn verjaardagskado op te halen. Het was echt leuk: ik heb me wel 4 keer verkleed: als prinses, als muis, als poes, als baby'tje.
Maar er waren ook veel moeilijke momenten. Het is niet leuk dat Kasper morgen naar MIJN schooltje vertrekt en dat ik verder thuis moet blijven. Ik ben wel jaloers op mijn kleine broer. Ik zou zo graag morgen meegaan, met mijn boekentas op mijn rug... Ik was vanavond echt weer boos op die stoute cellen. Ze zijn echt wel heel stout! Ze zorgen ervoor dat ik mijn vriendinnetjes niet meer mag zien... Ik ga morgen wel mee naar de schoolpoort, in de auto. Ik hoop dat ik eens kan zwaaien naar mijn vriendinnetjes vanuit de auto. En hoop doet leven.
Ondertussen hebben we al een hele resem aan opvangadressen voor Kaspertje voor het komende lange weekend. Bedankt aan iedereen die wil inspringen! Voor alle andere gegadigden: er komen zeker nog veel momenten dat we op zoek zullen gaan naar lieve mensen die ons kunnen helpen.
07-11-2010 om 21:10
geschreven door Eva
05-11-2010
Een einde is een begin
Broertje ging vandaag voor het laatst naar de crèche. Hij vertrok vanmorgen enthousiast en superfier: met een appeltaart en een tekening in de hand. Vanavond kwam hij erg moe thuis. Een beetje overweldigd door het feestje, het kado'tje en het opruimen van zijn bakje? Hij heeft in elk geval heel veel zin om naar school te vertrekken. Nog 3 keer grote dodo doen. Zo is ieder einde een leuk nieuw begin.
Ik ging vanmorgen naar het ziekenhuis in Deinze voor een bloedcontrole. Het was er heel druk op de kinderafdeling: veel zieke opgenomen kindjes, dus we moesten een hele poos wachten. We waren net op tijd thuis om nog te koken voor papa. Na de middag was het tijd om de benen te stretchen. Dat blijft een lastige opdracht, maar ik beet op mijn tanden en verdiende een nieuwe sticker. Daarna deden mama en ik iets heel leuk: we gingen op babybezoek bij kleine Kobe. Hij is ongeveer zo groot als mijn pop, maar veel liever: hij bewoog en spartelde in zijn park. En hij was een beetje aan het zagen omdat hij moe was. De rest van de middag kon ik over niks anders meer praten dan over die leuke baby.
De bloedresultaten brachten goed nieuws. De witte bloedcellen én de neutrofielen zijn flink gestegen, net zoals de rode bloedcellen en de plaatjes. Het zijn de beste resultaten sinds de start van mijn chemobehandeling. Dat wil zeggen dat ik vanavond mocht herstarten met de chemopillen. Ik vind die capsulles ongelofelijk vies. Het is echt afzien om dat zootje door te slikken. Ik moet er echt iets voor over hebben om te genezen... Dinsdagmorgen word ik verwacht in het UZ voor een opname van 5 dagen voor de zware chemokuur. Dat is aan de ene kant goed nieuws: zo kunnen mama en ik maandagmorgen broertje naar school brengen op zijn eerste schooldag. Maar we mogen ineens ook op zoek naar opvang voor Kasper op donderdag, vrijdag en zaterdag. Iemand zin om Kaspertje een dagje op te vangen volgend weekend?
05-11-2010 om 22:43
geschreven door Eva
04-11-2010
Geen zin
Vandaag heb ik geen zin geen zin om te spelen geen zin om boodschappen te doen geen zin om vrolijk te zijn geen zin om broer te halen in de crèche geen zin om naar de apotheek te gaan
Weerbots van de reis? Een echte baaldag! Dat mag wel eens; maar mama hoopt dat het morgen een andere dag is.
04-11-2010 om 21:01
geschreven door Eva
03-11-2010
Terug thuis
Gisterenavond landden we terug op Belgische bodem. Doodmoe, maar voldaan van de mooie reis. In het busje van de luchthaven naar huis, lagen broertje en ik al snel te slapen.
Het was nog een mooie afsluitende dag in Spanje. Vooral een stralend zonnetje zorgde daarvoor. Tante Hanna en nonkel David waren maandagavond al terug vertrokken naar Cacéres. Om 11h werden we uit het appartement gezet. Dus ver konden we niet meer lopen, met 3 kinderen, 2 buggy's en 9 valiezen. We genoten van een drankje en een hapje op een terras in het centrum van Madrid. En namen van daaruit een taxi naar de luchthaven.
De reis naar Spanje heeft deugd gedaan, voor het ganse gezin. We hebben niet veel grootse dingen gedaan, maar hard genoten van de kleine dingen. We hebben gekuierd en een terrasje gedaan. We hebben een stukje van de stad gezien. Papa en mama zijn er een avond op uit geweest in de zeer levendige uitgangsbuurt. We hebben met z'n allen de Spaanse siësta ingeoefend. We hebben uitgeslapen en lang ontbeten. Het was fijn om met de hele familie samen te zijn. Het was fijn om er zoveel mooie dingen te mogen vieren: Halloween, oma, opa, oma en opa. Zelfs zonder restaurantbezoek of museumbezoek, was de citytrip echt de moeite waard.
(het appartement was trouwens super: als je eens met een aantal mensen in hartje Madrid wil logeren en je hebt geen zin in een hotel: www.waytostay.com/Madrid-apartments-en-214-5030.htm)
Vanmorgen moesten we alweer vroeg opstaan. Terug naar de realiteit. Oma bracht broertje naar de crèche en papa naar de garage, waar zijn auto nog stond voor een herstelling. Mama en Lena waren al tegen 8h15 in het UZ. Het ging er wonderwel supervlot. Lena kreeg een bloedafname, longfoto's en een beenmergpunctie. Kort voor de middag mochten we eigenlijk al naar huis! Maar vanmiddag was er een feest op de afdeling met frietjes en limonade. Voor 1 keer wilde Lena niet mee naar huis. Ze wilde blijven tot na het eten. En gelijk had ze: met een stralende glimlach smulde ze frietjes en likte ze de ketchup van haar vingertjes.
We zouden vandaag herstarten met chemo. Maar Lena haar weerstand is nog onvoldoende hersteld na de vorige chemokuur. De witte bloedcellen en vooral de neutrofielen staan nog te laag om opnieuw te beginnen. We moeten dus wachten en hopen dat ze cellen snel recupereren. De rode bloedcellen zijn trouwens wel flink gestegen; die hebben blijkbaar van het Spaanse zonnetje genoten. Vrijdagmorgen gaan we voor bloedcontrole naar het ziekenhuis in Deinze. Alweer een les in niet te veel vooruit plannen. De opname van maandagmorgen 8 november gaat dus al zeker niet door. Mama heeft te vroeg opvang geregeld voor broertje zijn eerste schooldag.
03-11-2010 om 22:04
geschreven door Eva
01-11-2010
Prachtige dag
Het was een prachtige dag vandaag. Samen met de zon was mijn energie er terug. We trokken met z'n allen naar het park 'El Retiro'. Ik genoot van de speeltuin. Ik tuurde in de vijver naar de vissen. We wandelden en genoten van limomade op een terrasje onder de bomen. De grote mensen voedden hun lentegevoel met sangria!
01-11-2010 om 19:16
geschreven door Eva
Kleine dingen
Ik moet leren gelukkig zijn met kleine dingen. Gisterenmiddag vertrok iedereen richting koningklijk paleis. Ik had daar op voorhand erg naar uitgekeken, een echt paleis van prinsen en prinsessen bezoeken. Maar ik voelde me niet fit genoeg om mee te gaan. Terwijl de hele familie wandelde in de mooie koninklijke tuinen, bleef ik met mama in het appartement. We lazen wat boekjes in mijn bedje. En we bereidden samen de Halloweenavond voor: de living versieren, een pompoen kuisen, apertiefhapjes maken.
In de vooravond beleefde ik het leukste moment van de reis. Ik mocht kleine Emma helpen wassen. Ik heb haar haartjes ingezeept en haar afgedroogd. Ik heb daar echt echt van genoten.
's Avonds was ik heel gelukkig met het kleine feestje. Kijk maar naar de foto's, die zeggen veel meer dan duizend woorden.
01-11-2010 om 08:08
geschreven door Eva
31-10-2010
Moe
Vanmorgen was ik niet helemaal uitgerust. Terwijl iedereen de stad in trok, bleef ik met oma rustig in het appartement. Ik speelde rustig in de zetel met mijn pop. En ik kleurde tekeningen in om het appartement te versieren. Het is vandaag Halloween en dat vieren ze in Spanje ook.
Vanmorgen bij het ontbijt schonk ik een mooie tekening aan opa en oma voor hun huwelijksverjaardag. En ik gniet al de hele dag van het mooie Spaanse kleed. Kijk maar naar mijn foto's.
31-10-2010 om 13:28
geschreven door Eva
30-10-2010
Ons appartement heeft internet
en tante Hanna heeft haar computer mee (maar mama vloekt op de Spaanse qwerty!)
We zijn goed aangekomen in een leuk appartement, op wandelafstand van het centrum.
Op het vliegtuig zitten was een leuk avontuur, vooral voor broertje. Eerst was hij bang, maar bij het landen gierde hij van het lachen; het hele vliegtuig werd er vrolijk van. Ik ging met papa, Emma en nonkel Stani met de taxi van de luchthaven naar het appartement. Het was een zotte chauffeur die heel veel toeterde en veel gas gaf en nog meer remde. De anderen gingen met de metro. Als we aankwamen, stonden Hanna en David al te lossen voor de deur.
In het appartement koos ik meteen mijn bedje: een heel mooi prinsessenbed met een krullende leuning. En ik kreeg een superleuk kado: een echt Spaans kleed, van nonkel David en zijn mama.
Alleen het weer zit hier niet mee. Al de hele dag motregen... Deze namiddag hebben we sightseeing gedaan in het centrum. Er was heel veel drukte in de winkelstraten. (te veel voor mij, te gevaarlijk om ziek te worden)
Vanavond genoten we van een heerlijke verse spaghetti. Tegen 21h kropen we doodmoe in bed. Broertje lag na een halve minuut al te snurken! We waren dan ook om 6h opgestaan.
30-10-2010 om 23:05
geschreven door Eva
29-10-2010
En weg zijn wij
De valiezen zijn gepakt de boterhammetjes liggen gesmeerd in de koelkast morgenvroeg om 6h45 zijn we ervandoor met het busje naar de luchthaven
Lena had veel stressjes vanavond het is echt wel spannend zo op reis naar Spanje met de hele familie ze probeert aan haar broer uit te leggen hoe het vliegtuig zal zijn voor hem is het de eerste keer vliegen zij is al 'ervaren' na haar avontuur in Lissabon in de paasvakantie maar zelf is ze ook wel een beetje bang en vooral erg ongedurig ze weet met zichzelf geen blijf
De hond is vanavond al vertrokken op vakantie bij 2 jonge spelevrienden ik denk dat ze wel afgepeigerd zal zijn want onze hond is alleen nog slapen en luieren gewoon maar wij zijn zeker dat er heel goed voor haar zal gezorgd worden bedankt Tom, Greet, Jasper en Jitse
Weten jullie eigenlijk waarom wij naar Spanje gaan? We gaan oma's pensioen vieren op 30 juni was het haar laatste schooldag en kreeg ze van haar 3 dochters vliegtuigtickets naar Madrid cadeau zo kunnen we haar pensioen met de hele familie vieren anders is tante Hanna er weeral niet bij Madrid is een mooie compromis-locatie voor Hanna en David 300 km met de auto en ze brengen alle boodschappen mee (ze belden vanavond al 2 keer om raad vanuit de Carrefour :)) wij met het vliegtuig en een leuke city-trip erbovenop en er is nog meer te vieren de komende dagen zondag zijn opa en oma 35 jaar getrouwd en dinsdag wordt opa 61 jaar solidair met Lena die niet op restaurant mag zullen we al deze gebeurtenissen gezellig vieren in ons appartement de dochters zorgen voor de catering en opa en om zorgen voor de kleinkinderen nog een ideaal compromis
Nu alleen nog met z'n allen duimen dat Lena niet ziek wordt daar want we hebben niet zoveel zin om een Madrileens ziekenhuis te zoeken
Dinsdagavond zijn we terug woensdag wordt het terug een lange dag in het UZ voorlopig zal het dus even stil zijn op de blog tot later
29-10-2010 om 23:27
geschreven door Eva
28-10-2010
Knuffeldag
Dag bloglezers,
ik heb even niks geschreven. Dat komt omdat ik mijn handen vol had met andere dingen. De energie is stukje bij beetje aan het terugkeren. Zo'n periode zonder chemo doet echt wel deugd. Ik kan ook weer eten nu, met smaak, mmmmmmmm. Mijn bloedcontrole vandaag was ook goed. Ik moet morgen niet meer naar het ziekenhuis om een bloedtransfusie te krijgen. En zaterdagmorgen mag ik vertrekken, joepie, nog 2 keer slapen.
Gisteren ging het oefenen bij Véronique ook supergoed. Het was lang geleden dat ik zo flink op mijn tanden beet bij alle pijnlijke stretchoefeningen. Ik verdiende dan ook met glans een nieuwe sticker. En trakteerde Véronique met een stralende glimlach op een dikke knuffel.
Daarna kwam juf Eva, hét leukste moment van de week. We maakten samen kleine zeepjes. Ik leerde over de herfst en over egels, net als de kindjes op school. En ik leerde spelletjes doen op de computer! Mama haar computer is niet meer veilig vanaf nu.
Vanmorgen mocht ik bij oma spelen. Mama ging met broertje naar school. Hij mocht eens gaan kijken naar zijn klasje. Na de herfstvakantie vertrekt mijn broer naar school. Sinds 3 dagen is hij ook helemaal droog. Hij zegt het nu zelfs als hij moet plassen en staat trots naast zijn pot bij elke kaka. Weet je bij welke juf hij komt? Bij juf Eva! Jaja, wij hebben dezelfde juf. In de namiddag moet hij naar het klasje van juf Sofie. Mama kreeg hem bijna niet meer mee naar huis. Zo leuk vond hij het op de glijbaan.
Daarna ging ik met mama naar het ziekenhuis. Voorlopig was het de laatste keer in dat we in Deinze op controle konden. In november en december zijn er vele opnames in het UZ gepland. Ik beet op mijn tanden voor het verversen van de plakkers. Maar dat doet toch echt pijn hoor.... Ik bedankte dokter An en de hoofdverpleegster met een hele dikke knuffel voor alle goede zorgen die ik al kreeg bij hen.
Vanmiddag deed ik samen met mama vele kleine boodschappen. We kochten pralines om mee te nemen naar Spanje. De Spanjaarden hebben niet zo'n lekkere chocolade, dus brengen wij een portie mee. De vrouwtjes gingen ook samen kleren shoppen. Ik beoordeelde elk kledingstuk dat mama aandeed. Ik vond vooral dat haar sokken niet bij de rest pasten. Hihi...
En thuis maakten we samen de valiezen. Wat leuk, kleertjes inpakken voor de vakantie.
Ik was wel moe vanavond, na zo'n drukke dag. Voor ik samen met broer ging slapen, knuffelden we nog lekker, met z'n 4en. Ik had een echte knuffeldag vandaag. Tot morgen allemaal!
(ik toon jullie ook een foto van mijn slaapkamer; we hebben gisteren de tekeningen aan de muur gewisseld, kijk maar wat er nu hangt; op mijn nachtkastje heb ik ook een hele leuke muziekdoos, van tante Liesbet, zalig!)
28-10-2010 om 21:13
geschreven door Eva
26-10-2010
pfff
Het is niet gemakkelijk. Ik ben echt wel boos op die stoute cellen in mijn lijfje. Ik reageer me dan af op papa en mama, op broertje. Ik weet met mezelf geen blijf. Ik kruip weg onder tafel en wil dat niemand me nog hoort of ziet. Ik duik onder in het grote donsdeken van papa en mama.
Ik zou zo graag weer gewoon zijn. Ik zou zo graag naar school gaan. Ik zou zo graag spelen met mijn vriendjes en vriendinnetjes. Ik zou zo graag terug blonde haren hebben.
Het was een lastige dag. We zaten lang in de wachtzaal van de mutualiteit, om een sociaal assistente te spreken. Veel rompslomp en veel papieren. Informeren naar de mogelijkheden voor thuisopvang, zodat mama op termijn terug kan werken. Aanvragen van een verplaatsingsvergoeding voor de vele ritten naar het ziekenhuis. Bekijken of we een grotere buggy kunnen uitlenen. Er zijn leukere plaatsen om je middag door te brengen.
26-10-2010 om 23:58
geschreven door Eva
25-10-2010
Kleine nieuwtjes
Wist je dat ...
het vandaag een rustige dag thuis is met mama broertje pas tegen 11h naar de crèche vertrokken is hij lang geslapen heeft vanmorgen hij een beetje moe was van zijn weekend aan zee
ik daarnet naar de kine geweest ben ik mijn vijfde sticker verdiend heb ik daarom een kado'tje kreeg van Véronique het een roze stylo is, met een lichtje en een drakentong ik er heel blij mee ben
mama vandaag al veel kleren gewassen heeft ik vanmorgen samen met mama appeltaart gebakken heb de taart gemaakt is met de appeltjes uit de tuin van het weekendhuis de andere kindjes die appels geplukt hebben je dat op de foto van gisteren al kon zien de taart nog een beetje warm is de taart heel lekker is
ik nog iedereen wil bedanken die vorige week bloed gegeven heeft in Astene er veel nieuwe bloedgevers waren in Astene de meeste nieuwe bloedgevers speciaal voor mij kwamen ik dat heel leuk vind mijn bloedtransfusie van vrijdag me echt meer energie gegeven heeft ik hoop dat iedereen blijft bloed geven voor mij en al mijn vriendjes in het grote ziekenhuis ik ook nog iedereen wil bedanken die vrijdag op bezoek geweest is in het ziekenhuis
het nog 5 keer slapen is voor we naar Madrid vertrekken ik dat al op 1 hand kan tellen we vanmiddag lang gebeld hebben met tante Hanna om af te spreken voor de boodschappen enzo we gelukkig via Skype naar Spanje bellen tante Hanna met de auto naar Madrid komt tante Hanna 300 km van Madrid woont wij met het vliegtuig naar Spanje gaan ik daar heel erg naar uitkijk
ik hieronder nog wat foto's van mijn wandeling aan zee post ik Bram en Elien en Trui bedank voor de mooie foto's ik echt genoten heb van zaterdagnamiddag
25-10-2010 om 19:04
geschreven door Eva
24-10-2010
Naar zee
Broertje en mama vertrokken vrijdagavond op weekend naar de zee. Ik lag toen nog steeds in het ziekenhuis, te wachten tot het zakje bloed volledig ingedruppeld was. Maar papa week niet van mijn zijde, het hele weekend niet! Dat was heel speciaal: een weekend met papa alleen. We hebben samen gerollebold in het grote bed, samen gespeeld met de poppen, samen tv gekeken, samen op de computer gewerkt. Zondagmiddag mocht ik met papa bij oma Kris gaan eten. Het was een rustige, stille zondag, maar het was heel leuk, zo met z'n tweetjes.
Broertje en mama waren in Nieuwpoort, op scoutsweekend. Er waren veel kindjes mee en ik vond het wel jammer dat ik er niet mocht logeren. De kindjes hebben er appels geplukt in de boomgaard, gespeeld in de grote tuin, gezellig samen naar een film gekeken. Maar zaterdagnamiddag ben ik er met papa enkele uurtjes op bezoek geweest. Dan hebben we met de hele groep een wandeling gemaakt naar de vismijn. En we staken met een bootje de vaargeul over. 2 stoere soldaten hielpen om al de buggy's in de boot te heffen. Aan de overkant lagen allemaal boten en we zagen een duiker in een groot aquarium. We smulden koekjes op de kade. Ik vond het jammer dat ik niet samen met de andere kinderen in de plassen mocht springen. Maar ik heb toch genoten van mijn uitstap, vanuit de buggy.
24-10-2010 om 00:00
geschreven door Eva
22-10-2010
Alweer vers bloed nodig
De bloedcontrole van deze morgen bracht wat we al vermoedden: de rode bloedcellen zijn terug met veel te weinig. Opnieuw nood aan een bloedtransfusie dus... Het wordt alweer een lange dag in het ziekenhuis.
Maar Lena is superflink. Ze wil zelfs alleen in het ziekenhuis blijven. Zo kan mama boodschappen doen en een berg was opruimen. Want mama en broertje vertrekken vanavond op weekend naar de zee.
Als er iemand tijd zou hebben om Lena een bezoekje te brengen, ik denk dat ze een beetje gezelschap wel leuk zou vinden. En dan kan mama rustig thuis alle dingen in orde brengen. Lena ligt in het ziekenhuis in Deinze op kamer 228.
22-10-2010 om 12:38
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
en tante Hanna heeft haar computer mee
