Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
30-03-2012
(on)rust
Ondanks de rust in de rest van het huis, is er nog steeds onrust in mijn hoofd. Daardoor kom ik er nog steeds niet toe om deftig te bloggen. Ik waag een poging, omdat slapen toch niet lukt.
Met Lena gaat het overigens nog steeds schitterend. Ze straalt, zoals het weer deed de afgelopen dagen. Vorige week ging ze een ganse week naar school; dat was heel lang geleden, ik weet echt niet hoe lang. Ook deze week huppelt ze vrolijk rond, al begint de vermoeidheid sinds gisteren wel door te wegen.
Er gebeurde dan ook heel wat de laatste 2 dagen. Dinsdagavond kwamen de langverwachte wensfeeën van 'Make a wish'. Lena had haar grote droom prachtig uitgetekend op een groot blad. Ze werd bovendien aan een spervuur van vragen onderworpen. Haar hartje ging er zo snel door slaan, dat ze helemaal opgewonden en gek werd. Net als broer Kasper. Toen de wensfeeën vertrokken, lang na bedtijd, stonden de kindjes in de zetel te springen en te roepen...
Woensdag ging ze maar een uurtje naar school; daarna lag ze uitgeteld in de zetel te bekomen van stap 1 van haar wensavontuur. Tegen de middag waren haar batterijen helemaal opgeladen om naar een verjaardagsfeestje te vertrekken. Wat doet het deugd om haar te zien ravotten op een feestje met klasgenootjes! Vorig jaar was dat nog helemaal niet aan de orde en nu kan het 'gewoon' terug. 's Avonds was ze wel doodop en viel ze als een blok in slaap. Maar die fantastische namiddag kunnen ze haar niet meer afnemen.
Ondertussen wordt er aan het huis naarstig verder gewerkt. Dinsdag werden de ramen geleverd en vandaag werd gestart met de montage. Amai, wat een stap vooruit; hier keken we al zo lang naar uit! Zaterdag gaan we met een hele bende aan de slag om de muren te behandelen. Nu al bedankt aan iedereen die komt helpen of die op de kindjes past.
De crea-ideeën voor 2508 werden vanavond verder in concrete projectjes gegoten. 7 enthousiaste juffen en mama's maakten alweer een avond tijd om te denken en te plannen voor de volgende crea-avond op school. (18 april) Van overal krijg ik aanbod van mensen die ook aan de slag willen gaan. Het blijft ongelofelijk wat ons kleine meisje allemaal in gang zet. Het blijft ook ongelofelijk veel deugd doen om al die positieve energie rondom ons te zien. Allemaal mensen die zich onvoorwaardelijk willen inzetten voor kinderen met kanker en hun gezinnen! Ze verdienen allemaal een grote pluim!
Gisteren kreeg ik trouwens telefoon uit het Uz. Ik dacht dat ze ons wilden herinneren aan de chemokuur van volgende week. Alsof we zo'n datum zouden vergeten... Maar neen, ik werd gebeld met positief nieuws. Bij de lancering van het benefiet 2508, droomde ik van een nieuw project in het Uz Gent. Ik schreef een brief én lobbyde. En gisteren kreeg ik een officieel antwoord. De afdeling kinderoncologie van het Uz Gent gaat de Kanjerketting invoeren. De Kanjerketting is een project van Nederlandse Vereniging 'Ouders, Kinderen en Kanker' en bestaat al lang in Nederlandse kinderziekenhuizen. Nu wil het Uz Gent er ook mee aan de slag onder de vleugels van het kinderkankerfonds. En zo hebben wij een concreet doel om fondsen te werven op 2508. Naast de steun aan de andere projecten van het kinderkankerfonds natuurlijk!
En verder... ik ben even gestopt met werken. Het was en is eventjes allemaal te veel. Misschien onbegrijpelijk omdat het net zo goed gaat met Lena. Maar het hele verhaal van het laatste anderhalf jaar laat toch zijn sporen na. Er is een immense vermoeidheid, maar een onvermogen om goed te slapen. Er zijn zoveel emoties, maar zo weinig manieren om ze te kanaliseren. En de job is toch ook erg belastend. Het is niet eenvoudig om naar andere mensen hun problemen te luisteren, om te helpen, om mensen bij te staan, als je eventjes minder goed kan relativeren.
Als je voor het ene kindje iets maakt, dan staat het andere te lonken aan de naaimachine: 'en ik?'. Ik kon haar stralende, vragende ogen niet weerstaan. Dus begon ik aan een rokje, terwijl mijn jong volkje door de tuin stormde.
Ze koos ook zelf het stofje, uit mijn bak met kleurrijk moois. Eigenlijk was ik van plan om met dit stofje een rok voor mezelf te maken. Maar die stralende ogen deden me plooien. Ik kreeg net 3 meisjesrokjes uit de lap stof: eentje voor Lena en 2 voor de verjaardagsfeestjes van komende week. Lena's rokje geraakte net voor etenstijd klaar. De andere 2 rokjes volgen hopelijk eerstdaags.
2 weken geleden maakte ik ook al een appelrokje voor mijn meisje. Alleen werd van dat rokje nog geen foto geschoten. Bij deze:
En hier deed ik het dus voor: een gelukkig meisje, met een stralende glimlach, dat me vanavond heeft overladen met kusjes en knuffels!
25-03-2012 om 19:54
geschreven door Eva
Auto-broek
Even genoeg pennenzakken genaaid. Dringend tijd om werk te maken van wat zomerkleren voor mijn eigen kids. De kindjes groeien echt als kolen. Kasper heeft nog slechts enkele passende broeken. Vooral minder dikke broeken zijn hoognodig bij dit mooie weer.
Enkele maanden geleden koos Kasper zelf een stofje op het net. Gisterenavond knipte ik, naar het model van Lena's rode Alba-broek. Ik waagde me voor het eerst aan een gestikte plooi en ik ben best wel trots op het resultaat. Bij de ene zak lukte het zelfs om de tekening min of meer te laten doorlopen!
Vanmorgen werd de broek verder afgewerkt, met het pasmodel in de buurt. Alleen had hij helemaal geen zin in passen en al zeker niet in poseren. Sinds gisteren heeft ons ventje hoge koorts. De oorontstekingen staan weer goedkoop hier in huis. En dat werkt op zijn humeur...
Hij vindt nu ineens het stofje zelfs niet meer mooi... Als het neen is, is het neen...
Gelooft u me?
Ondertussen geniet Lena van haar nieuwe rode schoenen. Met een rokje dat ik vorige zomer naaide en gelukkig nog wel past. Rokjes worden dan ook minder snel te kort dan broeken.
25-03-2012 om 15:08
geschreven door Eva
Ons nieuwe huis
Het gaat aardig vooruit daar. Maar het moet vooruit gaan nu. Komende week wordt gestart met het plaatsen van de ruiten en half april komt de stukadoor (plakker voor de Deinzenaar).
Papa is volop bezig met alle technieken: water, elektriciteit, ventilatie. Zelfs nu, op zondagavond, is hij nog aan het werk daar! Gisteren werkte papa, ter ontspanning, een dagje aan het scoutslokaal. Het materiaalkot krijgt daar een nieuwe voorgevel en een nieuw dak en daar kon hij niet gemist worden. Maar mama werkte verder aan het nieuwe huis, dankzij fantastische kinderopvang gisterenmiddag. Vandaag sloeg papa voorwaar een groenteam bij de scouts over; het werk aan ons huis primeert echt nu en de tijd dringt voor vele zaken.
Daarom een oproep / vraag / hulpkreet: heeft er iemand zin en tijd om komende zaterdag, 31 maart te helpen? Alle binnenmuren moeten gegrundeerd worden voor de plakker komt, voor half april dus. Dat wil zeggen: ze moeten vooraf behandeld worden met een hechtingsproduct, wat neerkomt op 2 lagen aanbrengen met een verfrol, op alle binnenmuren. Alleen krijgen we dat nooit klaar op 2 weken tijd, maar met helpende handen ...
25-03-2012 om 00:00
geschreven door Eva
22-03-2012
Crea voor 2508
Op 25 augustus organiseren we een benefiet, genaamd '2508', voor het kinderkankerfonds, maar dat wisten jullie al.
Precies 1 week geleden werd er voor het eerst geknutseld, op de school van onze kinderen. Leerkrachten, ouderraad, vrienden en kennissen kwamen samen om te naaien, te haken, memoborden te knutselen, oorringen te maken, ... Het werd een gezellige avond met veel mensen, met een lekker zelfgebakken hapje en een drankje, met heel veel enthousiasme. Er was veel materiaal, van overal, gratis gekregen. Dat alles verdient een heel dikke merci!
Al het zelfgemaakt moois zal verkocht worden op een markt op 2508 en de centjes die we ermee verzamelen gaan integraal naar het kinderkankerfonds.
Op 18 april, 23 mei en 20 juini gaan we terug samen aan de slag. Ook dan is iedereen welkom.
Ondertussen hoor ik links en rechts dat er thuis verder genaaid wordt. Ook het lokale dienstencentrum gaat haken en breien voor 2508. Zoveel vlijt voor onze kleine meid. Hartverwarmend!
Meer foto's kan je vinden op facebook: zoek even naar 'Crea-avonden SHP' en like deze groep. Zo blijf je op de hoogte van alle activiteiten.
22-03-2012 om 18:40
geschreven door Eva
Het eerste
Het eerste ijsje in de tuin in het jaar 2012 is een feit. Ze genoten ervan. En als zij genieten, dan geniet ik ook.
2 stralende kindjes, met op de achtergrond het 'hond-anti-wegloop-bouwsel'. Een nieuwe draad voor enkele maanden vonden we zo absurd. Het betonnet kan mee verhuizen en wordt dan gewoon een deel van ons nieuwe terras.
Kasper met zijn carré kapsel. Ik mag er niet aan komen; het moet groeien, lang, lang, zegt hij. Zou het in de mannelijke genen zitten hier?
De windmolentjes worden nieuw leven ingeblazen.
22-03-2012 om 18:02
geschreven door Eva
...
Waar zal ik beginnen? In elk geval met de boodschap dat stoppen met bloggen veel gemakkelijker is dan de draad terug proberen opnemen. Maar ik vind dat ik het aan de vele lezers verschuldigd ben. En ook wel een beetje aan mezelf. Het heeft geen zin om het verhaal zomaar te stoppen; het is nog niet gedaan.
Het mannetje met de hamer moest ooit langskomen... Er is het afgelopen anderhalf jaar ook zoveel gebeurd. Vanaf de eerste seconde dat we wisten dat Lena ziek was, wilden we allebei, Xavier en ik, zoveel mogelijk ons eigen leven behouden, ondanks de vele beperkingen die ons opgelegd werden. De hobby's bleven, vele engagementen bleven; ik wilde ook zo snel mogelijk de draad van het werken terug opnemen. Maar er is wel iets bijgekomen: de zorg voor ons meisje. Een zorg die heel onverwacht begon en nog steeds vele dingen onplanbaar maakt. Bij de zorg kwamen de zorgen. Nooit zal ons leven nog hetzelfde zijn als voorheen. Ook voor broer Kasper niet, die ons de laatste maanden bestookt met vragen en opstandig gedrag.
Vele mensen helpen en steunen ons al het hele traject lang, waarvoor we hen erg dankbaar zijn. Maar met de gevoelens en angsten blijven we als ouders toch steeds alleen achter. En dat weegt, op den duur.
Het nieuwe huis vraagt veel energie, maar het is de grootste droom van ons alle 4 om de zomer te verhuizen. Dus houden we daar de moed in: het gaat vooruit, elk weekend een stapje en zelfs op weekavonden is papa hard bezig op de werf.
Mijn job wilde ik zo graag snel hernemen. Werken biedt me de kans om met iets anders dan thuis bezig te zijn. Maar het werkt vraagt ook veel energie, vooral mentaal. Om andere mensen te kunnen helpen en bijstaan, moet je zelf minstens wat veerkracht hebben.
Helaas knapte de veer, hopelijk maar voor even.
Ik probeer eerst uit te zieken van een vervelende aanslepende oorontsteking en sinusitis. En dan probeer ik de draad terug te vinden. Al weet ik nu nog niet hoe... maar tijd brengt waarschijnlijk raad.
22-03-2012 om 15:28
geschreven door Eva
18-03-2012
Nagenieten
van Lena's verjaardagsfeest op school. Wat een mooie, stralende meid! (maar dat vindt elke mama waarschijnlijk van haar dochter)
De kaartjesteller staat ondertussen op 286! Met als absolute topper een prachtige kaart uit Nepal.
Het is ongelofelijk hoeveel mensen de moeite gedaan hebben om een kaartje te sturen. Vele vrienden en familieleden en klasgenootjes stuurden hun wensen, maar ook vele onbekende mensen. We willen iedereen heel erg bedanken. Al die steun doet heel veel deugd.
18-03-2012 om 22:35
geschreven door Eva
13-03-2012
zou moeten
Zondag werd de banden van de fietsen opgepompt. Lena voelde zich sterk genoeg voor een fietstochtje. Wat was dat lang geleden! We fietsten naar onze vroeger buren toe, die nu enkele kilometers verderop wonen. Het was een zalig zonnige middag: taart op het terras, de kindjes ravottend in de tuin.
Voor het eerst sinds maanden fietsten we gisteren ook naar school. Wat een verademing: rustig tot vlak aan de schoolpoort kunnen fietsen. Ik ben blij dat Lena haar gezondheid dat eindelijk terug toelaat. Kasper ging op schoolreis en kwam enthousiast vertellend thuis. Voor Lena plande ik een halve dag school, doseren weet je wel. Maar de juffen speelden in de namiddag toneel en ze was na het eten niet thuis te houden...
Ik zou moeten blij zijn met de warmte van de eerste lentezon.
Ik zou moeten gelukkig zijn met mijn 2 prachtige kinderen. Ik zou moeten opgelucht zijn dat het zo goed gaat met Lena de laatste dagen. Er gebeuren zoveel mooie dingen in de aanloop naar de eerste knutselavond voor ons benefiet 2508. Veel mensen zijn in de weer om materiaal te verzamelen en vele anderen hebben al bevestigd om te komen knutselen. Maar toch lijken mijn batterijen steeds meer leeg te lopen. Fysiek én mentaal is de energie op. De zin om te bloggen is zelfs weg. Wist ik maar hoe ik dat gevoel kan keren...
Gisteren was het feest. Groot feest voor Lena en supergroot feest voor opa. De combinatie van beide feesten op 1 dag was niet ideaal; gelukkig kan opa maar 1 keer op pensioen gaan!
Lena vierde haar verjaardag op school, in haar klasje. Met frangipannetaart en appelcake, keurig besteld bij bakkerij mama. Met vlagjes van Jip en Janneke en met haar favoriete CD, die van Urbanus. Wat was ze gelukkig dat ze gewoon naar school kon en gewoon een dag in het middelpunt van de belangstelling mocht staan om gewoon haar verjaardag te vieren. Ik hoop vooral dat er nog veel zo'n feesten mogen volgen in de toekomst! (foto's volgen waarschijnlijk nog)
Alle verjaardagsfeestelijkheden waren in de voormiddag gepland. Zo kon ik haar 's middags op school afhalen en was er nog tijd voor een moment van rust, voor we naar het andere feest vertrokken.
De rustpauze werd opgevuld door dik 100 kaarten; meer dan een uur waren we bezig met openmaken en voorlezen. De kaartjesteller staat al ruim boven de 200; ik ben gestopt met tellen eerlijk gezegd. Bedankt aan iedereen die er eentje stuurde. Ze zullen hier nog lang gekoesterd worden!
Weten jullie trouwens nog hoe Lena vorig jaar haar verjaardag vierde? In het ziekenhuis, met een bloedtransfusie en een bol hoofdje van de cortisone. Dan is ze ondertussen toch al een hele stap verder op haar traject.
Om 16h begon opa's feest. Minder op kindermaat: veel gebabbel en lange speeches. Gelukkig waren er chips en smurfenlimonade om de kinderharten te vullen. Opa wilde geen geschenken voor zijn oppensioenstelling, maar vroeg aan zijn collega's een bijdrage voor het kinderkankerfonds. Lena kreeg gisteren een cheque overhandigd van ruim 1700 euro! (en dat bedrag zou zelfs nog aan het aandikken zijn) Daarmee is onze benefietactie 2508 nu ook financieel gelanceerd. Dankjewel opa en al zijn collega's.
En als je ooit hulp nodig hebt om een feestzaal op te kuisen na een receptie,
bekijk dan maar eens Lena's filmpje dat in bijlage zit.
Bij thuiskomst werden we verwelkomd door een prachtige, anonieme ballon aan onze voordeur. Bedankt schenker! Dat was echt een leuke verrassing.
Vandaag werkte papa terug hard aan het nieuwe huis. Hij had trouwens 6 fantastische helpende handen. Het dak werd verder geïsoleerd en de keldermuren verder geschilderd. Vanmiddag scheen de zon zo mooi, dat ik ook ging helpen met de kindjes. Ze genoten van de buitenlucht en van het wroeten in de aarde.
Moet ik nog zeggen dat het goed gaat met Lena? Dat zie je toch zo!
Lena heeft kriebels in haar buik. De verjaardagsstress heeft haar in zijn greep. Ze wist vanavond met zichzelf geen blijf: de verjaardagskoffer en Koko kwamen van school mee naar huis, de brievenbus zat vol kaartjes en er waren al kado's. Redenen genoeg om als een kip zonder kop rond te rennen, haar beker om te gooien en niet in slaap te raken....
Beelden zeggen soms meer dan woorden. Dus werd het fototoestel uitgehaald!
Na schooltijd straalde de zon en dat riep om een buitenmoment. Lena en Kasper gingen bellen blazen in de tuin, uiteraard in het gezelschap van Koko.
Er kwam bezoek, met geschenkjes.
Een danseres in spe verdient een mooi nieuw pak, het geschenk van papa en mama.
De kaartjes zwellen gestaag aan. En ze blijven pretoogjes opleveren. 'Mama, als ik er morgen terug zoveel krijg, dan zal mijn vinger waarschijnlijk pijn doen van ze open te maken!'
08-03-2012 om 22:29
geschreven door Eva
07-03-2012
Ziekenhuisdag
Het was een ziekenhuisdag vandaag. Vanmorgen gingen we voor een bloedonderzoek naar het ziekenhuis in Deinze. Er lagen al 26 prachtige verjaardagskaarten op Lena te wachten. Met een stralende glimlach werden ze 1 voor 1 geopend. Al 3 keer moest ik ze allemaal voorlezen. Lena bekeek ze nog minstens 20 keer grondig. De kaartjesoproep is nu al een succes; bedankt allemaal!
Vanmiddag gingen we op controle bij de oncoloog in het Uz in Gent. Het is fijn om even rustig een stand van zaken op te maken, na de vele telefonische contacten van de afgelopen weken. De weerstand van Lena is de laatste maanden niet al te best, waardoor ze van de ene kleine infectie naar de volgende rolt. Helaas is daar maar heel weinig aan te doen. We kunnen alleen maar proberen om de risico's zo klein mogelijk te houden... Wat uiteraard niet gemakkelijk is in tijden waarin de virale infecties heel goedkoop staan. Doseren en voldoende rust inbouwen blijft de opdracht. En hopen dat het vanaf nu beter gaat.
07-03-2012 om 22:48
geschreven door Eva
05-03-2012
Appelrokje
Lena ging vandaag een halve dag naar school. De les die we na vorige week leerden is dat we moeten doseren. Dus deed ze het vanmiddag verplicht rustig aan, bij mama thuis.
Zelf kroop ik eindelijk nog eens achter de naaimachine. Ik had er al weken heel veel zin in, maar helaas nooit tijd. Zaterdag kocht ik in Brugge een leuk stofje en dat lachte me vandaag zo hard toe dat ik tijd moést vinden. Dus maakte ik mijn meisje blij met een nieuw rokje. De foto's zijn eigenlijk niet echt voor publicatie vatbaar: snel getrokken net voor bedtijd, met een hemdje dat er helemaal niet bij past én in het donker. Maar ik trok al weken geen foto's meer, dus ik gooi ze toch maar op de blog.
05-03-2012 om 20:13
geschreven door Eva
Ik droom
Ik denk dat ik droom.
We zouden een klein feestje geven, voor Lena, op 25 augustus. We wilden zelf geen geschenken, maar liever wat geld inzamelen voor het Kinderkankerfonds.
Het feestje wordt stilaan een heus evenement. Het kreeg een naam: '2508'. Er is een website en een affiche in de maak. En heel veel mensen spreken er nu al over!
Mensen stonden recht en kwamen met ideeën. We zouden een beetje gaan knutselen, met wat mama's en juffen van de school. Vele mensen die van het project horen, willen meedoen.
We deden een oproep naar materiaal. Die oproep begint zich te verspreiden, veel verder dan we ooit hadden durven hopen. De kracht van het internet zit er voor veel tussen: de sociale media brengen iets moois op gang. Ik lees dingen op facebook, de ouderraad ontvangt mailtjes van ver buiten Deinze. De firma's die worden aangesproken reageren enthousiast.
Het is hartverwarmend, maar voor mij ook ontroerend, wat ons kleine meisje op gang aan het brengen is.
Ik weet niet hoe ik jullie ooit allemaal kan bedanken... Ik weet wel dat iedereen die bezig is met wat dan ook voor '2508' ons de energie en de kracht geeft om door te gaan, als het even wat moeilijker gaat hier.
05-03-2012 om 16:44
geschreven door Eva
04-03-2012
'Hoe gaat het?'
Lena ging toch naar het verjaardagsfeestje! Mijn verstand zei dat ze moest rusten, maar mijn hart wilde haar zo graag laten gaan. Kort voor het middageten hakte ik de knoop door: als ze een flinke dut deed, dan mocht ze gaan. Ze was zo blij met het onverwachtse nieuws van een feestje. Ze spurtte naar bed en bleef een uur heel stilletjes liggen. Slapen deed ze niet, maar nog nooit rustte ze zo flink. Ze had het feestje écht verdiend.
Ze kwam thuis zonder stem, flink hoestend en vooral doodop. Vanmorgen sliep ze tot na 10h, terwijl broer al voor 8h vrolijk lawaai aan het maken was. Maar ze heeft het toch gehad: pannenkoeken en limonade én heel veel plezier met de vriendinnen. Vandaag hield ik een rustige binnendag met de kindjes, om Lena's uitspatting van gisteren te compenseren. Ondertussen werkte papa verder, aan het huis, dat kon je al raden natuurlijk.
Gisterenavond gingen we spaghetti eten om de gidsenkas te spijzen in functie van het buitenlands kamp naar Kroatië. Er waren heel veel spaghetti-eters, ik geloof wel 460. Ik kwam veel mensen tegen die ik lang niet zag. En dan komt dé vraag: 'Hoe is het?' Een gemakkelijke vraag om te stellen, maar o zo moeilijk te beantwoorden. Het eenvoudigste is om steeds 'goed' of 'ça va' te antwoorden. Alleen wordt het voor mij steeds moeilijker om zomaar 'goed' te zeggen. Ik heb zin om te zeggen: 'helemaal niet goed! we zijn het allemaal beu hier; we blijven maar aanmodderen, van het ene (kleine) probleem naar het andere; en onze batterijen zijn stilaan helemaal leeg, die van mij, die van Xavier; maar ook die van Kasper en zeker die van Lena; het wordt tijd dat deze uitputtingsslag ophoudt; alleen is het einde nog steeds niet in zicht...' Gisteren kon ik het misschien niet tegen veel mensen zeggen, maar ik kan het gelukkig wel hier. De computer is gewillig: hier is het gemakkelijker om de dingen te zeggen waar het echt op slaat. En ik weet dat de meeste mensen die ik gisterenavond zag, hier ook meelezen, dus bij deze...
04-03-2012 om 23:53
geschreven door Eva
02-03-2012
Beetje beter
Stilaan gaat het een beetje beter hier. Lena heeft uitzonderlijk veel gerust, iets wat ze anders maar moeilijk wil doen. Dat toont dat ze toch erg slap en zwak was de voorbije dagen. Tegen de avond kwam een kleine glimlach over haar lippen gekropen. Oef!
Laat ons hopen dat ze maandag weer een beetje van de school kan proeven. Want die mist ze toch zo erg... Een verjaardagsfeestje van een vriendinnetje morgen zal waarschijnlijk te hoog gegrepen zijn. Gelukkig had ik haar nog niks verteld van de uitnodiging. Ach, wat moet dat meisje toch veel 'gewone' dingen missen. Het lijkt allemaal zo banaal, maar het heeft toch zo'n grote impact op haar kinderleven.
02-03-2012 om 00:00
geschreven door Eva
01-03-2012
vraagje
Maart begint vandaag. Lena telt luidop af naar haar verjaardag. Ze heeft het de laatste weken erg moeilijk. Ik hoopte dat terug naar school gaan haar hoofdje vrolijker zou maken. Helaas heeft het schoolavontuur maar enkele dagen geduurd.
Willen jullie helpen om Lena blij te maken op haar verjaardag? Vorig jaar kreeg ze heel veel verjaardagskaarten en ze was daar heel erg blij mee. Zien jullie het zitten om haar dit jaar terug een kaartje te sturen? Geschenkjes hoeven echt niet, daarmee is ze het laatste jaar al overladen; gewoon een klein kaartje is meer dan genoeg.
Alle post mag naar Sint-Vincentiusziekenhuis Deinze Dienst Pediatrie Tav Lena Adams Schutterijstraat 34 9800 Deinze
01-03-2012 om 00:00
geschreven door Eva
oorontsteking
Het snottebeestje in Lena haar lijfje heeft gewonnen... Afgelopen nacht werd ze verschillende keren huilend en zwetend wakker. Vanmorgen was ze een snotterend vodje. (net zoals mama trouwens...) De gezonde mannen verdwenen richting school en werk en de vrouwtjes probeerden flink te rusten. Lena sliep heel diep, in mijn armen, in het grote bed. Kort na de middag werd ze wakker, alweer badend in het zweet én met heel veel oorpijn. In de loop van de namiddag werd de oorpijn alleen erger. Uiteindelijk mondde het vanavond uit in een uitstap naar het ziekenhuis, voor een bloedcontrole en het prikken van hemoculturen.
De chemo is weeral gestopt en de antibiotica proberen het beestje te lijf te gaan.
Ze is toch 2,5 dag naar school geweest; dat hebben we dan weer gehad. Laat ons vooral positief blijven... hoe moeilijk dat soms ook is.
Ondertussen is het nieuws van de crea-avonden de wereld beginnen rondgaan. Het is hartverwarmend hoeveel enthousiasme we rondom ons heen zien en voelen. De zoektocht naar stofjes, wol, katoen, ritsen, knopen, elastiek, ... is gestart. Best wel spannend!
Vanavond zaten Xavier en ik samen met onze webmaster om de eerste ideeën voor een webstek '2508.be' te lanceren. Bedankt Bramus!
We wilden in augustus een feestje organiseren voor Lena en het was mooi meegenomen dat de opbrengst voor het kinderkankerfonds zou zijn. Maar ondertussen is er zoveel enthousiasme dat het veel meer dan 'een feestje' aan het worden is. Het project begint stilaan onze stoutste dromen te overstijgen. En we zijn pas 1 maart; wat gaat er ons nog allemaal overkomen tegen 2508? Zolang vele mensen de voorbereiding mee willen dragen, zien we het nog zitten. Want we moeten tegen deze zomer ook nog een huis af krijgen en verhuizen en een beetje werken en af en toe een beetje voor Lena zorgen en ook Kasper niet vergeten...
01-03-2012 om 00:00
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
