Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
18-06-2011
't Is klaar!
Alleen is er nu geen meisje meer wakker om te passen. Dat zal voor morgen zijn.
Voor de liefhebbers van de technische uitleg:
Het is een heel gemakkelijk te breien giletke. Het patroon komt uit het boek 'Zacht en natuurlijk' van Phildar. Het patroon staat in het boek in maten 6, 12, 18 en 24 maanden. Ik heb het uitvergroot naar Lena's maat. (beschrijving hieronder) Ik breide met garen van 'Veritas', type 'Must' 50g, 76% katoen, 24% Rayon. Ik gebruikte naalden 4,5. Mijn proeflapje telde 16 steken en 28 naalden om 10 op 10 cm groot te zijn. Steek: gerstekorrel = versprongen boordsteek 1/1 om de 2 naalden
Rugpand 63 steken opzetten (38 cm breed) Gerstekorrelsteek breien met naald nr 4,5 Aan weerszijden om de 12 naalden 3 x 1 steek afkorten Er resten 57 steken (33 cm breed) Op 19 cm totale hoogte de kantsteken met gekleurde draad merken om de armsgaten aan te duiden Op 37 cm totale hoogte voor de schouders aan weerszijden om de 2 naalden afkorten: 1 x 7 en 1 x 8 steken Tegelijkertijd op 37 cm voor de hals de middelste 27 steken afkorten
Voorpand (2 x breien in spiegelbeeld) 32 steken opzetten , gerstekorrelsteek, naald 4,5 Om de 12 naalden aan 1 kant 3 x 1 steek afkorten Er resten 29 steken Op 19 cm totale hoogte de kantsteek met een gekleurde draad merken om het armsgat aan te duiden Op 31 cm voor de hals om de 2 naalden afkorten: 1 x 4 steken, 1 x 3 steken, 2 x 2 steken, 2 x 1 steek en 4 naalden hoger 1 x 1 steek Op 37 cm totale hoogte voor de schouder aan de armsgatzijde om de 2 naalden afkorten: 1 x 7 en 1 x 8 steken
Afwerking Sluit de schoudernaden Neem 48 steken op met breinaald 4,5 ronde armsgaten (tussen de 2 gekleurde draden) Brei 6 naalden in boordsteek 1/1 In de 7de naald soepel afkorten Sluit de zijnaden Neem 65 steken op met breinaald 4,5 rond de hals Brei 4 naalden in boordsteek 1/1 In de 5de naald soepel afkorten Naai 3 knopen aan, de eerste onder de boordsteekrand van de hals, de 2de en 3de telkens 4 cm lager Maak 3 knopenlusjes
Voila, ik hoop dat het te snappen is... Anders moet je het breiboek maar komen lenen, al staat er niet veel meer uitleg in...
18-06-2011 om 00:00
geschreven door Eva
16-06-2011
VREUGDE en ontgoocheling...
Het leven rolt hier verder, met ups en downs. Eigenlijk gaat het heel erg goed met Lena. Ze speelt en huppelt. Ze geniet van het gewone leven. Haar haartjes groeien dag na dag. Ze gaat ondertussen echt fulltime naar school, mits een kort rustmoment in de middagpauze. En ze is wonderbaarlijk sterk. Kasper en mama hebben elk een loopoor, maar Lena wordt helemaal niet ziek. Zo was het vroeger ook. Vroeger, dat noemen wij voor 6 augustus 2010. Toen was zij ook nauwelijks ziek. Als iedereen in huis liep te snotteren, dan was Lena de enige die nergens last van had. Ik denk dat ze vorig schooljaar geen enkele dag afwezig was...
Vroeger en nu... Het is ongelofelijk hoe alles is veranderd op die ene dag in augustus. Alles wordt gedateerd in 'voor Lena ziek was' en 'sinds Lena ziek is'. De impact op ons leven is zo immens groot. Nooit zullen we nog dezelfde mensen zijn. Het brengt een flinke dosis relativeringsvermogen over alle dingen des levens. Soms ook een cynisme, maar daarin mogen we ons niet laten vervallen. Gelukkig ook een optimisme, dat we moeten weten te behouden.
Hoe goed het ook gaat, er zijn ook vele vervelende kantjes die blijven confronteren. Vanavond kwam Lena dolenthousiast van school, met de uitnodiging voor een verjaardagsfeestje bij een vriendinnetje. Helaas valt het feestje tijdens de volgende chemokuur in het UZ. De glans in haar ogen verdween toen ik haar moest ontgoochelen. De hele avond voerde ze een rusteloze strijd in de zetel: het ene moment ondersteboven, het andere moment weggedoken onder haar deken, het volgende moment trampolinespringend op de kussens. De ontgoocheling is heel groot. De weg blijft nog lang en moeilijk, al lijkt alles voor de buitenwereld wel terug normaal.
Net omdat het voor de buitenwereld zo normaal lijkt, vindt mama het zelf allemaal moeilijker nu. Natuurlijk ben ik gelukkig dat Lena terug naar school gaat. Natuurlijk ben ik opgelucht als ik haar energie dag na dag zie toenemen. Uiteraard ben ik blij dat we al zo ver zijn. Maar de onzekerheid en de angst zijn nog niet verdwenen. En de tijd om erover na te denken is er nu pas echt. Zeker nu mijn lichaam het een beetje laat afweten, wil de moraal soms ook wel eens ontsporen. Ach, 't zal wel terug beteren zeker. Ik heb vandaag toch de moeite genomen om hier nog eens iets te schrijven. Dat is al heel wat, eerlijk waar.
16-06-2011 om 23:05
geschreven door Eva
13-06-2011
Te lang weekend
Vandaag sloeg de verveling terug een beetje toe ten huize Adams. 2 dagen weekend is ruim voldoende voor onze kroost. Zolang de kinderen een hele dag buiten kunnen, kan de pret niet op. Maar binnen zitten ze vaak te snel in elkaars territorium...
Tijd om buiten uit te waaien, op de fiets!
Tot de eerste regendruppels vielen: 'kijk mama, het wordt donker!'
Dan maar schuilen in een tent...
Verder is iedereen hier maar half op de been momenteel. Lena heeft een drupneus en loopt humeurig. Kasper snottert en hoest zich te pletter. Bij papa weegt de vermoeidheid van maandenlang hard werken. En mama heeft een oorontsteking (dat denkt ze toch, want in je eigen oren kijken is niet evident), die gisterenavond is uitgemond in een trommelvliesperforatie.
Wij willen dringend terug meer zonnevitamientjes!
13-06-2011 om 21:22
geschreven door Eva
09-06-2011
Blogmoe
Mama is echt blogmoe... (zoals ze nog wel meer dingen af en toe moe is...)
Er gebeurt ook niet zoveel meer hier. Met Lena gaat het goed. Ze gaat naar school en geniet. Ze is alleen boos als ze 's avonds afgehaald wordt. Ze heeft duidelijk veel schoolschade in te halen. Vanavond was ik mooi op tijd aan de schoolpoort en kreeg ik verwijten van allebei m'n kindjes dat ik volgende keer weer 10 minuten te laat moet komen! Dan kunnen ze nog een beetje buiten spelen.
De voorbije week leverde verder wat nieuwe breisels op. Onder andere een Zsa-mask voor de buurjongen die een trotse grote broer werd. Natuurlijk moest dat eerst gepast worden door mijn kroost. (het patroon vind je op http://madamezsazsa.blogspot.com/)
De pop is alweer een trui rijker. Lena keek eens diep in mijn ogen en zo geschiedde.
Ik ging op zoek naar katoen voor een zomertruitje voor Lena. Nu ze terug naar school gaat, kom ik tot het besef dat haar garderobe wat truien in de juiste maat mist. Zolang ze thuis in de zetel en in een ziekenhuisbed leefde, was ik mij daar niet van bewust.
Waar nog het meeste verandering te bespeuren was deze week, was in de groentuin. De boontjes en courgettes komen stilaan echt tot leven, ten minste op de plaatsen waar de hond geen putten gegraven heeft!
09-06-2011 om 21:35
geschreven door Eva
07-06-2011
Muizenissen
Al lijkt alles nu terug zo normaal mogelijk, het is nog niet elke dag even gemakkelijk.
Gisterenavond kon Lena niet slapen. Ruim 3 uur lang was ze op de dool, van het toilet naar haar bed naar de zetel bij mama naar de bureau bij papa. Ze vraagt zich luidop af of die stoute cellen nu allemaal dood zijn en of de chemoridders echt zullen blijven winnen. Zoveel muizenissen voor een kind van 5... We proberen haar telkens te zeggen dat ze daar niet moet over denken, dat ze gewoon moet genieten van elke schooldag, dat ze moet genieten van spelen, van de vriendjes en vriendinnetjes, van alle leuke momenten. Maar het is niet zo gewoon om gewoon te doen.
Vandaag was ze natuurlijk doodmoe. Ze wilde maar een halve dag naar school, maar we stuurden ze toch een ganse. In de hoop dat ze vanavond snel in slaap zou vallen. En het is gelukt! Al voor 19h lagen er 2 kleine snurkertjes op de bovenverdieping.
07-06-2011 om 20:17
geschreven door Eva
05-06-2011
Modderbad
Waar smulden we dit weekend van? Kasper in elk geval van een lekkere meloen:
Maar er was nog veel meer leuks. Deze morgen gingen we onze kersverse buurjongen bewonderen. Lena vond het ziekenhuis eerst maar niks, tot ze goed en wel besefte dat er geen prikken zouden volgen. Dan toonde ze trots aan haar broertje de weg door de gangen.
Vanmiddag deden we een fietstochtje. We bewonderden de vorderingen aan de bouwwerf van de scouts. Daarna reden we naar de Ceder. De kindjes amuseerden zich op de speeltuin, terwijl papa en mama genoten van een biertje op een bankje. Op de terugweg namen we een adempauze bij opa en oma, die net van een reisje thuiskwamen. We reden bijna 13 km, met Lena op de aanhangfiets. Haar conditie gaat er echt elke dag op vooruit. Bij thuiskomst zei ze dat ze best nog verder kon!
Gisteren werkten papa en mama een ganse dag aan het nieuwe huis of beter gezegd in de nieuwe tuin. Ook opa Patrick kwam helpen. De hele beekrand werd aangepakt met de bosmaaier. En de kindjes? Die genoten van een heerlijk modderbad! We namen een klein zwembadje mee en smeerden een dikke laag sunblock. Kasper zijn vrachtwagen goot een dosis verse aarde in het bad en het modderbad was gecreëerd. En weten dat sommige mensen daar veel geld voor uitgeven. 's Avonds douchten ze met de tuinslang, die een portie water heerlijk had opgewarmd in de zon. De eerste zwempartij aan het nieuwe huis was geslaagd. (alleen jammer dat we geen fototoestel mee hadden)
05-06-2011 om 22:38
geschreven door Eva
03-06-2011
Wat doe je op zo'n mooie dag?
Terwijl de kindjes hun wagenpark wassen, kuist mama het huis. Wie zou er het meeste plezier gehad hebben?
03-06-2011 om 21:54
geschreven door Eva
02-06-2011
Bloemenkindjes
eerst aan het ene huisje
dan aan het andere huisje
Valt het op dat mama vandaag het fototoestel in de aanslag had?
02-06-2011 om 21:31
geschreven door Eva
En ondertussen
metste papa nog een dag verder aan het nieuwe huis. De binnenmuren van de kinderkamers zijn klaar. Tijd voor foto's.
De voorgevel:
De achtergevel:
De kinderkamers:
Ons bosje:
Het begin van een composthoop:
De knotwilgen, in volle groei: (pas aangeplant eind februari):
Meer knotwilgen:
En vooral heel veel onkruid langs de beekrand. Dat is werk voor zaterdag. Als er iemand echt niet weet wat doen zaterdagnamiddag, wij kunnen nog wel een handje hulp gebruiken. De pintjes staan fris in de caravan, zoals altijd.
02-06-2011 om 21:14
geschreven door Eva
01-06-2011
100.000
100.000 hits bijna
het is ongelofelijk hoe Lena's blog gevolgd wordt door vele mensen bekend en onbekend week na week maand na maand blijft het bezoekersaantal stijgen
we deelden de info ooit enkel met familie en vrienden om iedereen op de hoogte te houden maar het is een beetje uit de hand aan 't lopen
het is leuk om de vele positieve reacties te horen dat houdt ons gaande en staande bedankt aan alle lezers en nog veel meer aan alle lezers die reageren zonder jullie zouden het niet hetzelfde zijn
ondertussen bloggen we steeds meer over faits divers gelukkig maar al lukt het niet meer elke dag om te schrijven hopelijk begrijpen jullie dat wij willen weer leven nu Lena is herleefd
tot blogs
01-06-2011 om 22:38
geschreven door Eva
Wat stond er vandaag op het menu?
De kindjes hun lievelingsgerecht: pasta met ajuin, look, worteltjes en champignons, gegratineerd in de oven. Mmmmm!
En verder een half dagje school veel zon heerlijk fietsen spelen op locatie ²
Lena vindt het lange weekend maar niks. Ze was heel boos toen ik haar ging afhalen. Ze heeft duidelijk nog school in te halen...
01-06-2011 om 22:21
geschreven door Eva
31-05-2011
Fanclub
Vandaag ging Lena een ganse dag naar school. Dat was al van donderdag geleden. Ze voelde zich tiptop. Zelfs vanavond was ze nog fris en genietbaar. Dit was de beste schooldag van het (korte) schooljaar!
Als Lena aan de schoolpoort verschijnt, dan begint een uitgebreide fanclub meteen te roepen. Langs alle kanten weerklinkt haar naam! En ik word bestormd door een zwerm kleuters, waarvan de helft vraagt wanneer Lena eens mag komen spelen. Sommigen vragen zelfs wanneer ze komt slapen!
De schoolstart is voor Lena heel intensief. Ze heeft niet echt extra prikkels nodig nu. Bij vriendjes gaan slapen, dat zal nog niet voor meteen zijn. De nachtrust is veel te belangrijk. Eens een uurtje gaan spelen zal binnenkort wel tot de mogelijkheden behoren. Maar voorlopig is geduld een mooie deugd.
31-05-2011 om 21:41
geschreven door Eva
30-05-2011
Huiswijf
Ik ben een echt huiswijf aan 't worden! En al zeg ik het zelf, ik ben er stilaan goed in aan 't worden. (zolang ik het niet elke dag moet zijn)
De ochtend verloopt hier tegenwoordig in alle rust. Zelfs een boekje voorlezen hoort bij de dagelijkse ochtendrituelen. Daarna wordt de fiets volgeladen en trapt het gespan richting school. Mama fietst ineens door naar de bakker en geniet van een rustig ritje terug langs de Leie. Dan is het tijd voor een ochtendloop. Nu Lena naar school gaat, kan mama er eindelijk weer alleen op uit. Om te bekomen neem ik nog meer me-time, bij de krant en koffie. De rest van de voormiddag wordt gevuld met bedden verversen en het terras opruimen en vegen.
Om 11h45 ga ik Lena ophalen op school, uiteraard met de fiets. Het was leuk op school, maar zo druk en luid... De andere kindjes zijn té wild, vindt onze kleine wildebras. Ze wil niet meer terug in de namiddag.
Zo heb ik mijn kleine huiswijfje weer aan mijn zij. Ze helpt me om een boodschappenlijstje te maken. Ze kiest zo graag wat we eten. We gaan naar de winkel, voorbereid, met een menu in het hoofd. Amai, dat was ooit anders; vroeger stond ik in de winkel en moest ik mijn hoofd eens scheef houden en een beetje gokken wat ik allemaal nodig had. Uiteraard was ik toen de helft vergeten...
Na het shoppen is het tijd voor de tuin: het gras wordt afgereden, de borders onkruidvrij gemaakt en de kruidentuin uitgekuist. Om af te koelen verhuizen we richting binnenwerk: stofzuigen, dweilen en een beetje breien. Lena keek gisteren diep in mijn ogen en vroeg om een poppentrui te maken. Ik ben al halverwege het breisel. Het resultaat volgt eerstdaags.
Na schooltijd laat ik de kindjes afkoelen in een zwembadje. Ook de buurjongen komt meespelen. Het is dolle waterpret. De kindjes genieten van verse aardbeien op het bankje. De jongens spelen verder, terwijl Lena al zit te rillen op mijn schoot. Veel kan ze toch nog niet verdragen. Ze krijgt zichzelf niet opgewarmd. Mama duffelt haar kleine meisje in handdoeken en wrijft haar lekker warm. Na het zwembadje volgt het warme bad.
Tijd voor een verse maaltijd. Met sla uit oma's tuin en kruiden uit onze tuin. Zoals het een echt huiswijf betaamt.
Kindjes in bed; niet zonder verhaaltje natuurlijk. En dan tijd om te strijken. Vooraleer naar de sport te vertrekken.
Amai, ik deed vandaag weer van alles en tegelijk niks. Mijn bewondering voor de vrouwen de elke dag huisvrouw zijn blijft in elk geval stijgen.
30-05-2011 om 20:28
geschreven door Eva
29-05-2011
Gisteren bleven de kindjes bij opa en oma Deinze. Mama ging een ganse dag bijscholen en papa werkte aan het nieuwe huisje. Samen met opa speelden ze met de treinen. Opa probeert zijn passie voor sporen over te dragen!
Lena ging met oma naar de Ceder, spelen op de speeltuin. Kasper ging zwemmen met tante Hanna. 't Was leuk, maar vermoeiend.
Vandaag hielden we het rustig. Uitslapen is nog steeds niet de beste kwaliteit van onze kindjes. Om 7h40 stonden ze vrolijk te zingen aan ons bed. De voormiddag vulden ze met veel spelen: met de puzzels, met de poppen, met de verkleedkleren.
Papa ging verder bouwen, maar nam wel zijn tijd om vanmiddag te komen eten. Na het eten had Lena veel plezier met papa. Ze rolden lachend over de grond.
In de namiddag kwam de zon piepen en trok ook mama met de kids naar onze werf. Amai, papa heeft hard gewerkt dit weekend. Hij metste de binnenmuren van de kinderkamers, installeerde de definitieve regenwaterpomp en maakte licht in de donkere kelder.
Om 18h gingen de kindjes slapen. Hopelijk is Lena morgenvroeg helemaal uitgerust voor een nieuwe schooldag.
29-05-2011 om 19:55
geschreven door Eva
27-05-2011
Weerbots
Het is een misverstand dat Lena nu genezen is en dat we 'er' vanaf zijn, nu ze terug naar school mag.
Gisteren beleefden we een normale dag. Een dag zoals er vroeger alleen maar dagen waren. Maar zo'n normale dag was voor ons wel ruim 10 maanden geleden. Mama ging werken van 9h tot 15h30. De kindjes werden om 8h stipt op school afgezet en pas om 16h afgehaald. Gelukkig mocht Lena wel even gaan middagpauzeren bij oma.
Maar vandaag kwam de weerbots. Vrijdag blijft onze ziekenhuisdag, nog minstens voor de komende 68 weken. Elke vrijdagmorgen moet er bloed geprikt worden. Nu Lena geen catheter meer heeft, is ze doodsbang van die bloedafname. Het is alsof haar reserve 'flink zijn voor prikken' opgebruikt is. Al moet ze achteraf wel telkens toegeven dat het eigenlijk wel meeviel... Bovendien was ze doodmoe vandaag. De hele dag lang zat er geen fut meer in mijn meisje. Ze wilde niet stappen of fietsen, maar koos de buggy voor elke verplaatsing. En ze wilde zelf helemaal niet naar school vandaag. Ze voelde dat alle energie op was. Een beetje kleuren, verder kwam ze niet. De rest van de dag lag ze in de zetel onder haar deken en ze staarde naar de televisie.
27-05-2011 om 21:30
geschreven door Eva
25-05-2011
Uitstelgedrag
Ik lijd aan uitstelgedrag. Waarschijnlijk heeft dat te maken met een diepgewortelde nostalgie naar mijn studententijd. Het keuringsbewijs van mijn auto vervalt morgen. Het groene oproepbriefje lag al weken naar me te lachen op mijn bureau. Ik lachte het altijd weg door er iets anders bovenop te leggen. Vandaag was het van moeten, want morgen ga ik een ganse dag naar het werk. Zo bracht ik deze prachtige dag wachtend door. En wachten is niet mijn beste eigenschap, zeker niet na maanden van wachten naast een ziekenhuisbed. 2 uur en 15 minuten duurde het vooraleer het mijn beurt was. Genoeg gezeurd! Dit is niet waarvoor deze blog bijgehouden wordt.
Met Lena gaat het nog steeds goed. Na 3 dagen school staat ze stilaan wel vol blauwe plekken.... Voorzichtig zijn is o zo moeilijk voor haar!
Woensdagmiddag betekent gelukkig wat rust. We bleven netjes thuis. De kindjes speelden rustig met de poppen. Ze kleurden uren, samen aan het kleine tafeltje. Opa en oma Brugge kwamen op bezoek. Ze genoten van een ijsje. Ze speelden buiten met de fietsjes. En gingen vroeg slapen.
25-05-2011 om 19:33
geschreven door Eva
24-05-2011
Moe!
De school is leuk, maar de schoolstart is wel heel lastig. Er zijn vele nieuwe prikkels: een nieuwe klas, een nieuwe juf, nieuwe vriendjes. Er is dus bij thuiskomst heel wat te vertellen én te verwerken.
Ons kleine vrouwtje wil natuurlijk niet gemakkelijk toegeven aan de vermoeidheid. Ze wilde opnieuw kost wat kost een hele dag naar school. De middagpauze wordt wel optimaal gebruikt om te rusten, als voorwaarde om in de namiddag terug te gaan.
Vanavond eindigde de vermoeidheid in een onstilbare huilbui. Al voor 7 uur viel ze snikkend in slaap. Misschien moeten we morgen een rustdag inlassen?
Verder niks dan lof over de school. Ze voelt zich al helemaal op 't gemak daar. Ze is zo gelukkig met het herwonnen contact met leeftijdsgenootjes. Ze heeft zelfs al nieuwe vriendinnetjes!
24-05-2011 om 19:36
geschreven door Eva
23-05-2011
'ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit'
De eerste schooldag zit erop. Het was een fantastische dag. 't Viel veel beter mee dan we op voorhand gedacht hadden. Het is wonderlijk hoe gemakkelijk een kind zich aanpast aan een heel nieuwe situatie.
Vanmorgen stond ze vol enthousiasme mama aan te moedigen om naar school te vertrekken. Het kon niet snel genoeg gaan. Poseren voor een fototje bij het vertrek vond ze zelf eigenlijk helemaal overbodig. 'Mama, we moeten wel op tijd op mijn school zijn!' Onderweg zong ze achterop de fiets uitbundig vrolijke deuntjes. Van enige stress geen spoor meer...
Aan de schoolpoort nam ze haar broertje bij de hand en stapte met flinke tred de speelplaats op, zonder om te kijken, alsof het nooit anders was geweest.
Vanmiddag ging ik haar halen. Ze was vrolijk aan het spelen op de speelplaats. Op de fiets kwam er een woordenvloed. Het hele verslag van de voormiddag. En vooral met wie ze al allemaal gespeeld had. 'Mama, ik mocht vanmorgen iets vertellen in de kring; ik heb verteld van onze leuke vakantie aan zee!'
Na het middageten kroop ze prompt in de zetel, onder haar deken. 'Ik ga snel rusten, zodat ik straks terug naar school kan!'
De geplande halve dag... werd dus ineens een ganse dag. Na een dik half uur flink rusten in de zetel, kon mama de smekende blik om terug naar school te mogen niet teleurstellen.
Toen ik haar om 4h oppikte zei ze al geeuwend dat ze nog helemaal niet moe was!
Lena is zo vrolijk vandaag. Ze huppelt en zingt. Ze overlaadt papa en mama met kusjes. Wat betekent die school toch veel in een kinderleven!
En mama geniet ook. Van de herwonnen vrijheid. Van rust tijdens het lezen van de krant. Van boodschappen doen zonder kwetterend vogeltje in de kar. Van groenten kuisen, zonder kinderhandjes die willen helpen.
23-05-2011 om 22:01
geschreven door Eva
22-05-2011
School
't Was een leuk en druk weekend.
Nu ik stilaan meer dingen mag, zijn we niet meer zo aan huis gekluisterd.
We fietsten veel en speelden aan het scoutslokaal.
We gingen eten bij de buren en plukten bloemen aan het nieuwe huisje.
Gisterenavond was er hier een feestje met tante Sara en tante Hanna en opa en oma.
Vanavond sloten we het weekend af met versgebakken pannenkoeken. Da's pas echt feest.
Morgen mag ik naar school. Voor het eerst dit schooljaar. Het zal 327 dagen geleden zijn dat ik in een klasgroep zat. Maar toch is het vroeger dan verwacht. Toen ik ziek werd, had de dokter gezegd dat het zeker niet voor dit schooljaar zou zijn. 't Is dus een onverwachte meevaller. En ik ben er heel blij mee, net zoals papa en mama.
Naar school gaan zal niet gemakkelijk zijn in 't begin. Ik ben niet meer gewoon om te moeten delen. Ik ben niet meer gewoon om met kindjes te spelen. Ik hoop dat ik snel terug mijn draai gevonden heb. Het is heel spannend nu. Ik ben ook wel een beetje bang.
Vandaag heb ik gelukkig weinig tijd gehad om na te denken. Papa en mama zwegen ook bewust de hele dag over de school. Om de stress niet op te drijven. Hopelijk kan ik een beetje slapen vannacht. Want bij het nachtkusje beseft ik het plots terug: 'ik mag morgen naar school! 't is toch echt waar, mama?'
22-05-2011 om 20:19
geschreven door Eva
19-05-2011
Stadsloop
Voor wie het zou interesseren: de uitslag van de stadsloop zou ik jullie nog meegeven. Ik ging als nummer 3704 over de meet in de 10 km in een tijd van 59 minuten en 12 seconden. (inclusief een beetje sluikreclame voor Trancefusion) Daarmee hield ik nog 832 lopers achter mij.
Maar het was vooral heel erg leuk om te doen. Misschien wagen we ons volgend jaar wel aan een 2de poging.
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
