Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
13-05-2011
Witte cellen x 3!
Rust of niet, Lena's cellen zijn spectaculair gestegen, zowel de rode cellen, als de bloedplaatjes, als de witte cellen. En op die laatste zaten we te wachten! De halvering van de chemopillen die ze elke avond moet nemen heeft duidelijk een groot effect. De ingreep om de catheter uit te halen is opnieuw gepland, komende maandag al. Amai, wat een aangename verrassing dat we dat zo snel nog konden regelen in het UZ. Het aftellen is terug begonnen: 'nog 3 keer slapen, hé mama'. En Lena's humeur is al de hele namiddag euforisch. Ik ben beladen met wel 1000 kusjes. Laat ons hopen dat ze niet opnieuw een ontgoocheling tegemoet gaat.
13-05-2011 om 20:04
geschreven door Eva
12-05-2011
Moe...
De oppas van de mutualiteit kwam vandaag nog een dagje. Lena knutselde, schilderde en tekende samen met haar. En het resultaat mocht er best wel zijn.
Ondertussen had mama tijd voor een bezoekje aan de kapper, een ziekenhuisbezoek bij een collega en een voordracht voor Kind en Gezin. Het deed deugd om eens een dag zonder mijn dochter op baan te zijn.
Vanavond gingen we met z'n allen even naar het nieuwe huis. Het plantgoed van gisteren moet nu natuurlijk elke dag water krijgen. Voorlopig gebeurt dat met emmers. Maar papa is de definitieve regenwaterpomp aan 't aansluiten. Binnenkort hebben we dus een tuinslang daar. Ik kijk er al naar uit!
Lena was vanavond alweer heel moe. Zo moe dat er geen land mee te bezeilen was... Het dringt echt niet tot haar door dat ze meer moet rusten. Overdag wil ze doodgewoon niet gaan liggen, 's nachts slaapt ze onrustig en helemaal niet diep en opstaan doet ze steevast voor de wekker afloopt...
12-05-2011 om 22:27
geschreven door Eva
11-05-2011
Onkruid
't Was een leuke, drukke dag. Deze voormiddag kwam juf Adèle. Lena spurtte naar de voordeur toen de bel rinkelde. Het was dan ook 2 weken geleden, door onze zeetrip van vorige week. De 2 uurtjes met de juf waren veel te snel voorbij naar Lena's zin. Maar ze had geluk: na schooltijd kwam ook juf Eva. Lena vindt die schoolmomenten aan huis echt de leukste uren van de week.
In de namiddag trok mama met de kindjes naar ons nieuwe huis. Het is hoog tijd om daar de strijd met het onkruid aan te gaan. Mijn armen zinderen nog na van de vele strelingen van de netels en de distels. Lena en Kasper hielpen me flink met hun schop en kruiwagen. De 'prikplanten' kennen ze al goed en die laten ze voor mama. We plantten er ook een rijtje zonnebloemen en een pompoen- en een courgetteplant. Zo groeit er deze zomer toch ook al iets waar we wat aan hebben. 4 uur lang waren we er aan het werk, maar eigenlijk lijkt er nauwelijks iets veranderd. De laatste maanden is alles wat blijven liggen in en rond de nieuwbouw. Misschien moeten we nog eens een dag helpende handen zoeken om eens wat verandering te zien...
11-05-2011 om 22:51
geschreven door Eva
10-05-2011
Temperamentje
Wat een vrouwtje en vooral wat een temperamentje.
Rusten staat niet vooraan in haar woordenboek. Zelfs als ze 's avonds doodop is, is het nog een heel gedoe om haar in bed te krijgen. Overdag een dutje doen is al helemaal uit den boze.
't Was een dag thuis zoals we er al heel veel hebben gehad: samen met mama koken, een beetje strijken, een beetje in de tuin werken... boekjes lezen, kleuren, met de poppen spelen...
Maar hoe dan ook zijn we weer een dag dichter bij het einde van de behandeling.
10-05-2011 om 22:27
geschreven door Eva
09-05-2011
Ontgoocheling...
Eens te meer leerden we dat we niet mogen vooruit plannen. Gisteren dachten we dat we vanavond cathetervrij zouden zijn en dat Lena volgende week terug naar school zou kunnen. Maar....
Vannacht sloeg de onrust toe bij Lena. Om 3h was ze al klaarwakker en wilde ze meteen naar het grote ziekenhuis vertrekken. Ze was niet voor rede vatbaar en eindigde in het grote bed, tussen papa en mama. Ook daar kon ze de slaap niet vatten. Ze lag te woelen en te wroeten. En haar ogen bleven wijd open. Toen mama vanmorgen opstond om te douchen viel ze eindelijk in slaap. Na 10 minuten moest ik haar wekken om te vertrekken...
Om 6h40 waren we op de opnamedienst in het UZ. Het enige voordeel aan dit uur is dat er nog geen ochtendfiles zijn. Om 8h30 was de operatie gepland. Tot mama vertelde dat Lena's bloedwaarden vrijdagnamiddag niet zo goed waren. Een bloedafname en 2 uur later werd beslist door de oncologen dat de ingreep niet mocht doorgaan. Met zo weinig witte bloedcellen en neutrofielen zou de wondheling veel te lang duren. Er zit maar 1 ding op: wachten tot de witte bloedcellen vriendjes krijgen. En dan de operatie opnieuw plannen.
Voorlopig dus niet languit in het bad. Voorlopig ook niet naar school.
De gevolgen leken niet goed door te dringen bij Lena. Ze haalde haar schouders op toen mama het op school vertelde bij het afhalen van Kasper. Tot vanavond, vlak voor bedtijd. De adrenaline van de voorbije nacht en dag begon weg te ebben. En de woede en het verdriet kwamen boven.
Hopelijk slaapt ze vannacht een beetje. En kunnen we morgen met nieuwe moed aan een nieuwe dag beginnen.
09-05-2011 om 21:48
geschreven door Eva
08-05-2011
Tuindag
De voorbije dagen bleef er niet zoveel tijd over voor berichtjes. En soms is de zin ook wel een beetje zoek. Dat komt omdat we stilaan meer en meer beginnen leven buiten de muren van ons huisje. Toen we altijd thuis moesten blijven of in het ziekenhuis logeerden, was er veel meer pc-tijd. Wij zijn dus zelf niet rouwig om de minder frequente blogposts.
Vrijdag kwamen we terug van het weekje aan zee. Lena had helemaal geen zin om naar huis te komen. Ze mopperde de hele terugweg. Vrijdagnamiddag moesten we bovendien voor een bloedcontrole naar het ziekenhuis. Ze wilde echt niet mee. Gelukkig konden we in de dezelfde uitstap ook een pasgeboren baby bezoeken, zo had de trip naar het ziekenhuis gelukkig ook een positieve kant. Het bloedresultaat deed ons wel even schrikken: alle bloedwaarden zijn flink gezakt... Ze heeft maar net 1000 witte cellen meer en ook de rode cellen en de bloedplaatjes namen een diepe duik. Dit zijn de naweeën van de zware chemokuur in de paasvakantie. We moeten dus heel voorzichtig blijven de komende week, want de weerstand is niet optimaal momenteel.
Vandaag was een heerlijk rustige dag thuis. Als moederdagkado bleeft papa de hele dag thuis. Amai, dat was lang geleden: een man in huis om klusjes te doen! Een mooier geschenk kon ik mij niet inbeelden. Hij maakte het compostvat leeg, ruimde op in de tuin en hielp groenten en bloemen zaaien en planten. Allemaal dingen die mama normaal alleen moet doen. De kinderen ravotten de hele dag in de tuin. 8 zwarte voetjes waren het resultaat van een leuke dag.
Morgenvroeg reizen we terug naar het uz. Om 7h al moeten we nuchter op de dagkliniek zijn. Lena's Hickman-catheter wordt uitgehaald. Opnieuw een stapje dichter richting een normaal leven.
08-05-2011 om 21:37
geschreven door Eva
05-05-2011
Windmolentjes
Deze voormiddag verkenden we de dijk met de fiets. De wind is nu helemaal gaan liggen en dus waaiden de kindjes niet meer van hun fiets. Ze kozen een windmolentje als aandenken aan deze mooie week aan zee.
Vanmiddag speelden Lena en Kasper aan de waterlijn. Met de voetjes in het water, op en neer op het ritme van de golven. Tot Kasper een natte broek had...
Zonet pakte mama al wat bagage in. 't Was een heerlijke week hier aan zee. Jammer dat ze bijna voorbij is. Maar morgen zien we papa terug en daar kijken we alle drie naar uit.
(mama kon vandaag geen foto's kiezen, teveel genietende gezichtjes, dus zet ik er maar weer veel op)
05-05-2011 om 21:00
geschreven door Eva
04-05-2011
Bezoek!
Het was een rustige voormiddag. Zowel oma als mama deden deze voormiddag een grote strandloop. De kindjes kleurden en speelden gezelschapsspellen.
Na de middag kwam er langverwacht bezoek: tante Bieke kwam met de kindjes. De wind waaide vandaag heel wat minder en zorgde voor een heerlijk warme namiddag in onze duinen, vlak naast het appartement. De meisjes speelden dat het een lieve lust was. Ze kookten met blaadjes en onkruid en heel veel zand. De jongens liepen de bergen op en af, verstopten zich en veroverden zandbergen. Het was een zalige zonnig middag. Met pannenkoeken en limonade. En met moe gespeelde kindjes.
Na het avondeten brachten we oma naar het station. Nu is mama hier terug alleen met de kindjes. Papa is al de hele week hard aan het werken thuis. We willen hem een dikke duim zenden. We missen hem wel een beetje, maar zijn vooral heel trots op hem.
Een uurtje geleden kwam Lena terug uit haar bed gekropen. Ze was aan het piekeren. Ze vroeg zich weeral af of de chemoridders wel zouden winnen. Ze telt nu echt wel af naar het verwijderen van de Hickman-catheter: nog 5 keer slapen. En ik heb haar daarnet verteld dat ze misschien binnenkort terug naar school mag. Hopelijk maakt dat vooruitzicht haar een beetje vrolijk. Ze is net terug gaan slapen, in het grote bed, op papa zijn plekje. Hopelijk brengt dat een beetje rust.
04-05-2011 om 21:37
geschreven door Eva
03-05-2011
Schelpjes en zand
De wind blijft hier hardnekkig blazen. Zo hard dat de kindjes bijna weggeblazen worden op het strand.
Vanmorgen gingen we schelpjes rapen. Maar de wind zorgde ervoor dat Lena en Kasper het maar even volhielden. De oogst was toch groot. Ze amuseerden zich achteraf met het afspoelen en sorteren.
In de vooravond trokken we naar Beauvoorde, naar restaurant ''t Scheurvliet', van mama's tante Veerle en nonkel Mark. Als je ooit eens in de buurt zou zijn: je kan er heerlijk genieten van lekkere menu's in het restaurant of rustig op het terras vertoeven met een streekbier of ijscoupe of pannenkoek. Je moet maar eens gluren op hun website.
Lena at er vandaag zoals ze in geen tijden gegeten heeft. Ze smulde eerst een ijsje, dan speelden we in de grote tuin en daarna at ze nog een volledig kindermenu. Ze likte de laatste restjes saus van haar bord met een frietje. De zeelucht werkt niet alleen goed op de nachtrust, maar ook op de eetlust.
In alle stilte verdween papa vanmorgen vroeg. De kindjes hebben er niks van gemerkt. Hij reed recht van hier naar het werk in Deinze. Het is jammer dat hij niet kan blijven, maar de job roept.
Even later kwam oma al aan. Ons geduld werd nog hard op de proef gesteld. De trein had 35 minuten vertraging. En de kindjes waren niet bepaald in de mood om lang te wachten op het perron.
Maar hun geduld werd beloond. Oma zorgde voor entertainment in de duinen. Ze liepen de bergen op en af, wel 100 keer. Vooral het vallen lokte telkens een heerlijke schaterlach uit.
Lena en Kasper gingen alweer doodmoe slapen. De winderige zeelucht werkt vermoeiend. Maar ze slapen hier ook veel beter en langer dan thuis. Ik denk dat ik hier nog even wil blijven.
02-05-2011 om 22:39
geschreven door Eva
01-05-2011
Dag 2 aan zee
Fotoverslag van een dag aan zee.
Wat een lange slapers vanmorgen! Pas om 10h rolde het laatste Adamsje uit zijn bed. De kindjes kriebelden papa wakker... En ze namen hem mee naar het strand, om zandkastelen te bouwen. Mama bleef deze voormiddag thuis om te koken. Ze trok wel nog fototjes vanop het terras:
Jaja, dit is dus het zicht vanop het terras van ons appartement.
Na de middag speelden de kinderen 'gezellig' gezelsschapsspelletjes.
Daarna vertrokken we met de tram naar De Panne. We genoten eerst van een rustig optreden in een kleine tent. Lena en Kasper stonden met open mond op de eerste rij.
Tijd voor een Mojito aan de Oxfam-toog en wat verpozing in het zand.
Na het volgende optreden trokken we naar de dijk, voor een terrasje. De kinderen wilden zo graag een ijsje. En ze smulden, met glinsterende oogjes!
Daarna genoten we van het volgende optreden:
Voor de muziekliefhebbers: Guido Belcanto was verrassend goed, Yevgueni bracht heel veel sfeer in de tent en De Dofijntjes XXL waren heerlijk absurd en brachten natuurlijk nog veel meer sfeer. Jammer genoeg haalden we The Original Wailers niet meer... De kindjes waren om 19h zo moe dat we de tram terug naar ons huisje namen.
01-05-2011 om 23:06
geschreven door Eva
30-04-2011
Zon en zand
't Was een dag vol zon en zand, veel zand. Ik voel het nog kriebelen tussen mijn vingers en de toetsen van mijn klavier.
Vanmorgen sliepen de kindjes lekker lang. Op een heerlijk rustig vakantietempo ontbeten we. Daarna trokken we te voet richting centrum op zoek naar brood en nog wat andere zaken om het weekendmenu compleet te maken. Gelukkig fietste Lena heel flink, want mama kan natuurlijk maar 1 buggy duwen... Vanop de zeedijk genoten we van het uitzicht op de zee. Voor de kindjes werd de roep naar het strand steeds luider. Ze waren nog net in te tomen tot na het middageten. En dan vertrokken we richting strand, gepakt met een grote tas vol zandspeelgoed. Kijk maar naar de stralende gezichtjes! Op het strand zelf was het nogal fris door de strakke wind. We nestelden ons in de duinen, vlak bij het appartement. Een uur of 2 en veel zandconstructies later dook papa plots op van achter een duin. De kinderen waren dolenthousiast. En eerlijk toegegeven, mama was ook wel blij dat ze niet langer alleen was met de kinderen.
Met z'n 4en namen we de kusttram naar De Panne en gingen naar 'Dranouter aan zee'. Papa en mama genoten van de muziek. De kindjes speelden ook daar in het zand met een schop en een emmertje. Zij vooral genoten van de animatie: het springkasteel, de schmink, de stetlopers. Het hoogtepunt van het festival was voor hen ongetwijfeld de puntzak met frietjes. Bovendien mochten ze met de handjes eten, wat een pret. Daar zaten we dan, samen op de trappen van de Esplanade. Met links en rechts van ons andere gezinnen die frietjes aan het smullen waren met hun kroost. Wat doet het deugd om weer gewoon te mogen doen: gewoon onder de mensen komen, gewoon de tram nemen, gewoon frietjes eten. Allemaal dingen die enkele weken geleden nog niet mochten.
Het gaat ons goed hier aan de zee.
30-04-2011 om 22:54
geschreven door Eva
29-04-2011
De zee
Lena voelde zich vandaag al stukken beter. Gelukkig maar, want het was een dag waar ze al heel lang naar uitkeek. Vanmorgen moesten we nog even langs het ziekenhuis voor een bloedcontrole. En de bloedwaarden waren veel beter dan mama had kunnen vermoeden.
De rest van de voormiddag vulden we met valiezen pakken en de auto laden. Amai, d'er moest een berg gerief in, 2 fietsen en 2 loopfietsen incluis. En deze geëmancipeerde mama had de eer om alles alleen te pakken en te laden. 1 kinderstoel moest noodgedwongen verhuizen naar de voorzetel, zodat 2/3 van de achterbank plat kon. Maar goed, kort na de middag waren we weg, mama en de 2 kindjes, richting zee. (met als akkefietje dat Kasper bij vertrek 39 graden koorts had, grr)
We mogen een weekje gaan logeren in een appartement van de vzw Kiekafobee, Noctiluca genaamd. Zowel Lena als Kasper konden er de laatste dagen niet over zwijgen. Ze hebben er heel veel zin in, in dat weekje aan de zee. Het lossen van de auto was nog een veel helser werk voor mama. Mijn kroost was namelijk niet meer tot rust te brengen. Ze huppelden door het appartement. Ze verkenden werkelijk alle kasten en deuren en schuiven. Met een grote kast vol strips, gezelschapsspellen en dvd's moet ik het resultaat niet omschrijven zeker.... Kasper was er ook in geslaagd om een cassettebandje af te rollen en daarna te komen vragen: 'mama, wat is dat?'. Tsja, dat heeft die jongen natuurlijk van z'n leven nog niet gezien!
Na de strijd met alle bagage en het opdekken van 3 bedden, was het eindelijk tijd om de zee te ontdekken. We trokken met veel enthousiasme de dijk op. Goed 500m ver, kregen we een stortbui over ons heen. Lena kon zich nauwelijks rechthouden in de wind. De avondwandeling was dus van korte duur. Ik mocht 2 natte kindjes opwarmen in een warm bad.
We gaan ons hier amuseren, al worden we nog 10 keer natgeregend. Alleen jammer dat papa zoveel werk heeft en nauwelijks tijd kan nemen om mee te genieten van deze vakantieweek.
Het was een ellendige dag. Lena stond op als een lappenpop. Ze kroop in de zetel onder een deken en even later begon ze met overgeven. De hele ochtend bleef ze braken. Zelfs een slokje melk bleef er niet in...
Gelukkig ging het vanmiddag stilaan iets beter. Ze at muizenhapjes van de worteltjes en dronk heel flink.
Behalve het overgeven, heeft ze ook last van een loopneus en een rood oog en ze heeft voortdurend hoestbuien. Zou de treinreis naar Alice van maandag er voor iets tussenzitten? Hebben we ons al iets te ver gewaagd zonder weerstand?
Laat ons duimen dat ze er stilaan bovenop komt! Morgenvroeg gaan we naar het ziekenhuis voor een bloedcontrole. Hopelijk is die goed genoeg om naar de zee te vertrekken...
28-04-2011 om 20:12
geschreven door Eva
27-04-2011
Dag juf!
Eindelijk kwamen de juffen terug. Voor Lena heeft de vakantie ruim lang genoeg geduurd. Ze mist de wekelijkse privémomenten met juf Eva en juf Adèle echt in de vakantieperiodes. Maar vandaag was het een zalige dag: in de voormiddag kwam juf Adèle, in de namiddag juf Eva. Het was wel vermoeiend om zo lang flink te knutselen en te werken. Maar Lena heeft er heel erg van genoten. Bedankt lieve juffen voor de leuke momenten!
Vanavond mogen papa en mama genieten van een avondje wellness. We kregen dat kado in augustus, toen Lena ziek werd, van hele lieve mensen die vonden dat er ook een geschenk voor papa en mama mocht zijn. We gaan ervan genieten , zeker weten.
27-04-2011 om 19:43
geschreven door Eva
26-04-2011
Kasper 3 jaar!
Het feest hadden we zondag al gehad, maar de echte verjaardag was pas vandaag. Onze kleine jongen wordt nu ook stilaan echt groot. Geen pampers meer, geen gehuil meer aan de schoolpoort, geen hulp meer nodig, voor niks, alles 'zelf doen'! Hij vertrok heel vrolijk naar school, met de appelcakejes in de hand. En hij kwam nog vrolijker terug thuis, geschminkt als een piraat, met een kroon op zijn hoofd en met Juleske onder de arm. Jules mocht meteen mee op de tractor, een privilege dat nog niet veel anderen te beurt viel.
Lena bleef vandaag een dagje thuis bij de oppas van de mutualiteit. En mama was blij dat ze niet thuis was, want Lena had een ongenietbaar post-vakantiehumeur. Elke eerste schooldag na een vakantie blijft toch heel lastig voor haar. Ze is dan zo boos op alles en iedereen. Vandaag zei ze ook heel gemeend: 'mijn ziekte is niet eerlijk'.
Mama deed vanmorgen veel papierwerk en grote boodschappen. Na een UZ-week was de koelkast hier echt helemaal leeg. Na de middag ging mama in de tuin werken aan het nieuwe huisje. Ik probeerde de strijd aan te gaan met het onkruid. Ik was er in statig gezelschap: een reiger stond de hele dag aan de beekrand te gluren naar de vissen. Jammer dat ik geen fototoestel bij had.
26-04-2011 om 22:59
geschreven door Eva
25-04-2011
Wonderland
Wat een dag!
Lena en mama gingen op reis naar wonderland. De reis op zich was al een heel avontuur: met de trein van Deinze naar Antwerpen. Ook het openbaar vervoer was ruim 8 maanden verboden terrein. Het was dus heel lang geleden dat Lena nog op de trein zat en dat was heel spannend. Onderweg aten we boterhammetjes, maar helaas moest Lena even later alles overgeven. De chemoridders van de zware kuur zitten nog goed in het bloed en misschien had de stress er ook wel iets mee te maken...
Maar ook met een lege maag, kon het plezier de hele namiddag niet op. Lena genoot, samen met Elfien, van de muziek en de dans. Ze vingen hartjes en applaudiseerden luid, ze zongen en riepen richting podium. En de glimlach op alle kindergezichtjes in de zaal was stralend.
Bovendien kwam Lena op de trein naar huis een klasgenootje tegen. De dag kon echt niet meer stuk.
Terwijl de vrouwtjes erop uit gingen, werkten de 2 papa's hard aan ons nieuwe huis. Amai, er is echt heel veel werk verzet op de werf vandaag. De garage kreeg een dak en de binnenmuren zijn flink opgemetst. Bedankt, Peter!
En Kaspertje ging erop uit. Samen met Ferre paaseieren rapen en feesten. Ook zijn dag was 'zeer heel erg leuk' zei hij vanavond. Bedankt voor de superopvang!
25-04-2011 om 22:58
geschreven door Eva
24-04-2011
Verjaardagsfeestje
Vandaag vierden we de verjaardag van Kasper. Hij is pas dinsdag echt jarig, maar het was nu al feesttijd. En het deed deugd om hem eens alle aandacht te geven. Hij genoot van de kado'tjes, van de taart, van de kaarsjes. De oma's en de opa's, de tantes en de overgrootmoeder genoten van hem. Het was lang geleden dat hij meer aandacht kreeg dan Lena. Het was nog veel langer geleden dat hij meer kado'tjes kreeg dan zijn zus. En de tractor was al maanden zijn droom. Hij was niet meer weg te slaan van zijn nieuwe voertuig.
Vanmiddag vierden we ook al een beetje voor Lena. Haar thuiskomst werd opgevrolijkt met haar lievelingsmenu: roze zalm in de oven met groentensaus én met frietjes. Al de hele week was ze erover aan het dromen.
De voedingsbeperkingen zijn ook flink verminderd. Ze mag vanaf nu terug fruit eten met schil: ze smulde vandaag al van druiven en aardbeien, heerlijk! En ze mag terug chocolade eten. Welke boodschap kan je een kind beter geven de week voor Pasen?
Dat eten is ook heel erg belangrijk geworden in Lena's leven. Tijdens de cortisonekuren zat er geen rem op de honger. Elk half uur kwam ze schooien naar lekkers. Maar nu is eten echt een strijd. De chemopillen veranderen haar smaak heel erg en de zware kuur van afgelopen week werkt zeer negatief op de eetlust. Het is nu een strijd met de weegschaal in de andere richting. En dan is er nog de heel moeilijke balans tussen opvoeden en ziek zijn... Geen sinecure, die eetmomenten hier.
Het goede nieuws na deze kuur is dat het aftellen voor ons nu echt begonnen is. Nog 5 keer eenzelfde kuur als deze week, over 10 weken, over 20 weken, over 30 weken, over 40 weken en over 50 weken. En nog exact 487 avonden chemopillen slikken. We hebben het aftelklokje in de rechter kolom toegevoegd. Zonder grote tegenslagen zal op 24 augustus 2012 de laatste chemopil geslikt worden. Lena zal dan 6,5 jaar zijn en net op het punt staan om naar het eerste leerjaar te gaan. Nog mijlenver weg, maar toch al veel bereikbaarder dan 8 maanden geleden.
24-04-2011 om 22:42
geschreven door Eva
23-04-2011
Ik mis mijn zusje zo erg
Vanmorgen had Kasper een emo-moment bij het ontbijt. Mama komt elke avond naar huis, vanaf het moment dat Lena in dromenland is in het ziekenhuis. Zo kan mama thuis slapen en kan ze 's morgens met Kaspertje ontbijten. Hij kon vanmorgen niet over zijn zus zwijgen. Dat hij ze echt mist. Dat hij niet graag alleen slaapt. Dat hij ook graag mee wil naar het ziekenhuis. Ook voor Kasper is het natuurlijk een lastige tijd. Elke dag naar een andere opvang, mama weinig zien en zusje hard missen. Gelukkig hebben we zoveel lieve vrienden en familie die hem telkens met warmte en liefde omringen. Bedankt aan iedereen die deze week weer voor Kaspertje zorgde!
In het ziekenhuis was het een wacht-dag. Vandaag gebeurde er werkelijk niks in het ziekenhuis. Spoelen en wachten op de bloedafname van 16h. In het weekend is er geen animatie, geen spelbegeleiding, geen speelgoedkar, ... Het wachten duurt dus extra lang. Na de bloedafname trokken we dan ook heel snel naar huis. Mama mocht vanavond bellen voor de bloedresultaten en ze zijn dik ok! We moeten dus geen pillen meer slikken thuis en vooral morgen niet meer op bloedcontrole naar Gent.
Lena is al heel goed hersteld van de chemokuur. Ze at vanmiddag heel flink een groot bord warm eten. Geen ziekenhuiseten natuurlijk, maar een portie eten van mama. Vanavond genoot ze nog even van het mooie zomerweer. Eerst bij oma, waar we broertje ophaalden, daarna aan het nieuwe huisje, waar papa aan het werk was.
23-04-2011 om 23:06
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
