Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
04-01-2011
Bezoek
Er kwam onverwacht bezoek vandaag. Manon en haar mama brachten een kado'tje voor mij en ook eentje mijn broer en mijn mama. En het duurde niet lang of we begonnen te spelen. We kleurden in het zonnetje, samen in het nieuwe kleurboek. Het was echt gezellig. Ik toonde ook mijn kamer en mijn grote hoge bed. En dan mochten we samen mama helpen om de pizza te dresseren. Jaja, we aten zelfgemaakte pizza vanmiddag en het was heerlijk, mmmmmmmmmmm.
04-01-2011 om 17:24
geschreven door Eva
03-01-2011
Er zitten spoken in mijn hoofd
Ik kan echt niet slapen vanavond. Mijn ogen willen gewoon NIET dicht gaan. Er zitten zoveel spoken in mijn hoofd. Die spoken stellen zoveel vragen. Waarom groeien mijn haartjes zo traag? Zullen ze nog eens uitvallen? De mensen kijken zo naar mij zonder haar, hé mama. Waarom ben ik ziek en mijn vriendinnetjes niet? Wanneer mag ik terug naar school? Waarom mag ik eigenlijk niet naar school nu? Waarom duurt het zo lang voor ik genezen ben?
Mama mag ik naar beneden? Ik wil niet alleen zijn in mijn bedje. Dan maken die spoken in mijn hoofd me bang.
En zo zat ik dan op mama's schoot in de zetel.
Mama vindt dat haar dochter zoveel ouder geworden is op enkele maanden tijd. Ze kijkt zo bedenkelijk, net als een volwassene. Ze denkt veel te veel na, dat is niks voor een kind van 4. Ze stelt zoveel vragen waarop geen goed antwoord bestaat. Ik hoop dat ze nu eindelijk vertrokken is, naar een mooi dromenland.
03-01-2011 om 22:21
geschreven door Eva
Bloedgevendoetleven.be
Het bloedtransfusiecentrum komt in januari opnieuw naar Deinze voor bloedinzamelacties.
Lena start na half januari terug met zware chemo.
Ze zal zeker nog bloedtransfusies nodig hebben in die periode.
is van start gegaan. We zijn het heel rustig binnen gerold. Geen grootse feesten. De kindjes gingen bij opa en oma slapen. Ze zaten al voor 20h in bed. Tegenwoordig is rust en ritme het allerbelangrijkste voor hen. Papa en mama aten uitgebreid en in het goede gezelschap van vele vrienden.
Gisteren en vandaag genoten we met z'n 4en thuis. Papa kluste een beetje in huis, op een zondags tempo. Mama bakte appeltaart, samen met de kindjes. De kindjes speelden, alles op 't gemak. We zijn echt huismussen geworden... 't Is van moeten, maar stilaan beginnen we ons er in te schikken. Lena mag niet op plaatsen komen waar veel mensen samen zijn, zeker niet in deze tijd van wintervirussen.
Maar het gaat goed met Lena. Ze is al helemaal bekomen van de laatste chemokuur. Ze eet met smaak en huppelt vrolijk door het huis.
We dromen van een mooi jaar. Langzaamaan de berg terug opklimmen, vanuit het dal. En we staan al lang niet meer helemaal beneden. 't Is nog ver naar de top en af en toe zal ons pad nog langs een afdaling leiden. Maar er zijn zoveel mensen die dan even helpen duwen, familie, vrienden, buren, kennissen. 2011, het jaar van de hoop, is vertrokken.
02-01-2011 om 22:06
geschreven door Eva
31-12-2010
Uitrusten
Op deze laatste dag van het jaar werd er hier vooral gerust.
Ik moest bekomen van de laatste zware chemokuur. Ik begin ook langzaamaan weer te eten. En ik moest de verloren speeltijd inhalen. Ik geniet er echt van als ik terug thuis ben om in mijn poppenhoek te kruipen. 't Is alsof alle speelgoed weer een beetje nieuw is.
Kaspertje moest vooral verder uitzieken. Sinds gisterenavond heeft hij terug koorts. Hij had vandaag een echte zaagdag. Gelukkig deed hij een lange middagdut.
En papa deed vanmiddag ook een grote dut, in de zetel. Hij heeft zoveel gewerkt de laatste maanden dat hij echt wel moe is op oudejaarsdag. Ik kuste hem terug wakker.
Alleen mama was heel actief. Ze legde nieuw lakens op de bedden, waste en deed de strijk. Ze kookte voor ons en maakte puzzels met broertje. En ze ging een grote toer lopen.
Straks gaan mijn broer en ik naar oma en opa. We blijven er slapen. Papa en mama gaan weg, naar een feestje, met vrienden van de scouts. Wij vinden het niet erg dat we niet mee kunnen, want we slapen graag bij oma en opa.
En morgen begint een nieuw jaar. Wij willen niet meer te veel achteruit kijken. We willen vooral vooruit kijken en dromen.
We wensen iedereen een gelukkig 2011,
een jaar met veel hoop en veel mooie dromen!
31-12-2010 om 17:11
geschreven door Eva
30-12-2010
Als ik kon toveren
Onderweg van het UZ naar huis:
Mama, zet de radio eens uit; ik wil vertellen. Mama, als ik kon toveren, dan zou ik toveren dat ik nu genezen ben. ... Maar ik denk dat ik nog niet genoeg toverkracht heb. Ik zal nog een veel chemoridders nodig hebben om me te helpen met mijn toverkracht. Zou ik tegen mijn verjaardag genoeg toverkracht hebben? Of misschien tegen de zomer? Dat zou leuk zijn, genezen zijn als het grote vakantie is. Ik ben ziek geworden in de grote vakantie en wil graag in de volgende grote vakantie niet meer ziek zijn. ... Mama, is het nog lang voor het grote vakantie is?
Jaja, we zijn dus thuisgekomen, vanavond. Om 17h deed de verpleegster een bloedafname. We moesten wachten op het resultaat, want de bloedresultaten van gisteren waren niet goed. En tegen 19h kwam het resultaat: 't was goed! We mochten naar huis en moeten vannacht geen pillen meer slikken. Morgen moeten we ook niet meer terugkomen voor een controle. 't Zit er dus op voor dit jaar in het UZ. En we moeten pas op 17 januari terug naar daar! Zo lang is het pauze, met af en toe een controle in Deinze.
Lena vertrok naar huis in haar nieuwe tenue. Met een nieuwe trui, een nieuwe muts, nieuwe beenwarmers en een nieuwe lange sjaal, allemaal eigenhandig gebreid door mama. Apetrots liep ze door de gang. Zeker toen al de verpleegsters zeiden dat ze jaloers waren. (foto volgt morgen, mama heeft geen zin meer nu)
30-12-2010 om 22:49
geschreven door Eva
29-12-2010
Spoelen = wachten
Vandaag is het spoeldag. Dat wil zeggen dat ik de ene grote waterzak na de andere aan mijn paal krijg. En die lopen door mijn lijfje, recht naar mijn blaas. Onvoorstelbaar hoeveel keer ik moet plassen hier...
En ondertussen is het wachten en de lange uren proberen vullen. Maar ik ben heel flink in mijn kleine biotoopje van 3m50 op 2m25. (ja, mama heeft het eens gemeten met haar breimeter) Ik ben alweer frietjes aan 't bakken voor mama en de verpleegster. Ik speel verstoppertje. Ik gooi mijn ballon op, wel 100 keer. Ik bewonder de vele mooie kerstkaartjes die ik kreeg van allemaal onbekende mensen. (blijkbaar zijn er veel mensen die zomaar kerstkaartjes sturen naar kinderkankerpatiëntjes) Ik verzorg mijn pop. Ik zing uren mee met de videoclips van Mega Mindy. Er kwam daarnet ook een leuke mevrouw liedjes zingen met een gitaar. Ondertussen trommelde ik mee en ik zong natuurlijk uit volle borst.
De muts die mama gisteren maakte, wijkt niet meer van mijn hoofd. Ze is lekker warm, maar ze prikt een klein beetje. Mama heeft vandaag een halve sjaal gebreid; hij is al lang, maar nog niet lang genoeg. Broer speelt vandaag bij Juta. Hij zal zich vast wel goed amuseren, denk ik. Nog 1 keer slapen en ik zie hem terug. Ik mis hem wel een beetje.
29-12-2010 om 17:22
geschreven door Eva
28-12-2010
Eten in het uz
Om een of andere reden weigert Lena alle eten dat op een plateau van het UZ heeft gelegen. Ik kan haar wel een beetje begrijpen. Ik weet niet hoe je gerechten zo slecht en smakeloos kan maken. Vooral het warme eten is een drama. Maar Lena's plateau-vrees loopt wel uit de hand. Ze weigerde vandaag de banaan die erop lag. Die zag er nochtans lekker uit. En weet je wat ze in ruil wilde: een banaan die mama gisteren in de winkel kocht! Tsja, als het in haar hoofd zit, dan ...
Lena was verder wel heel erg flink vandaag. Ze was misselijk van de chemo, maar heeft helemaal niet moeten braken deze kuur. En ze speelde de hele dag rustig op het bed: met de poppen, met legoblokken, met het keukenservies. Ze 'bakte' frietjes voor alle verpleegsters.
Na de middag zong ze uit volle borst mee met de videoclips op de computer van mama. Ze is echt een bezienswaardigheid als ze met haar koptelefoon voor de laptop staat.
Mama zette vandaag haar brei-werkzaamheden verder. Lena koos een muts uit en mama maakte ze na. Tegen 15h was ze klaar en Lena was er zo blij mee dat ze niet meer van haar hoofdje week. (de foto's volgen nog, ik heb het kabeltje in het uz laten liggen; zo gaat dat als je 2 woonsten hebt ...)
Om 16h30 was het tijd voor de ruggenprik. En als we terug op de kamer kwamen, was er bezoek: oma Kris en tante Hanna. Oma bleef maar even; tante Hanna zal de rest van mijn avond opvrolijken. Zo kan mama eens vroeger naar huis en ziet ze broertje nog even wakker. Het wordt vast een leuke avond met tante Hanna in het ziekenhuis.
Broer is ondertussen aan de betere hand. Hij heeft nog wel koorts, maar minder. En hij is terug vrolijk en energiek. Het was een hele leuke dag bij Mateo. Bedankt!
28-12-2010 om 20:24
geschreven door Eva
27-12-2010
Een brei-mama
't Was nog 'midden in de nacht' als ik vertrok naar het grote ziekenhuis. Buiten was het nog pikdonker en op de weg waren er bijna geen auto's. Dat was leuk, naar Gent rijden zonder file! Ik mocht vooraan in de auto zitten, naast mama. Mama was zo lief om mijn stoel te verzetten, van de achterbank naar vooraan. Dat is lekker gezellig: 2 vrouwtjes, zingend in de auto, naast elkaar.
Met broertje ging het minder goed vanmorgen. Als een gloeikaarsje kwam hij uit zijn bed. De thermometer wees 40,2 °! Een record voor broer... Hij huilde heel zielig en kroop in zijn hoekje in de zetel. Hij zou bij Ferre en Lotte gaan spelen vandaag. Maar eens te meer moest oma redder in nood zijn. Al krijgt ze nu wel een handje hulp van tante Hanna. 't Is de derde keer in 3 weken dat broer zo ziek is. Wat is dat toch met kleine Kasper?
We waren vroeg in het UZ en werden snel geholpen. Bijna alle kamertjes op 3K6 waren leeg na het kerstweekend. Maar tegen 10h waren ze weer allemaal opgevuld. Ik lig weeral in een klein kamertje. Ik vind dat niet zo leuk. Er is niet veel plaats om te spelen. En ik heb weer een oud bed, zonder elektrische knopjes om omhoog en naar beneden te bewegen. Dat vind ik echt niet leuk. Toen de dokter kwam om me te onderzoeken had ik een opstandige bui. Ik wilde niet dat er iemand in mijn oren keek en de druppels in mijn ogen vind ik al helemaal niet leuk. Ik ben al die onderzoeken zo beu. Er kwam weer een oogdokter met een fel licht. Die wil dan in mijn ogen kijken en dat is vervelend.
Tegen de middag kalmeerde mijn gemoed. Ik heb er me dan maar weer bij neergelegd dat er zoveel moet. Ik haat dat moeten, maar het moet. Ik haat flink zijn, maar het moet.
De namiddag werd wel leuk. Ik heb uren met een doos lego-blokken gespeeld. En ik kreeg een hele stapel kerstkaarten. Van een school uit Eeklo. Kaartjes speciaal voor mij, van allemaal kindjes die ik niet ken. Ik vind dat wel heel lief dat ze dat zomaar voor mij geknutseld hebben. Ik heb alle kaartjes omhoog gehangen boven mijn bed. Amai, dat was veel werk. En bij het ophangen kipte de doos legoblokken om, alles op de grond. Ik heb samen met mama wel een half uur op de grond rondgekropen om alles terug op te rapen. En plezier dat we hadden!
Het was wel 16h45 vooraleer ik kon starten met de fluogele chemoridders. Het duurde uren voor de apotheek mijn grote zak klaargemaakt had. De vakantie zal er wel voor iets tussen zitten. Maar we zijn vertrokken en dat is het belangrijkste.
En mama, die heeft alweer een hele dag gebreid, voor mij. Gisteren had ze mijn nieuwe trui afgewerkt. Natuurlijk trok ik die vanmorgen al aan bij het vertrek naar Gent. Ik ben er echt trots op; ik wilde hem aan alle verpleegsters tonen. En weet je wat mama vandaag maakte voor mij? Leuke bijpassende beenverwarmers. Op 1 dag tijd waren ze helemaal klaar. En nog is de wol niet op. Morgen begint ze misschien aan een muts voor mij. Leuk hé.
27-12-2010 om 20:09
geschreven door Eva
26-12-2010
Wandelen
De winterwandeling van gisteren was ons zo goed bevallen dat we er vanmiddag opnieuw op uit trokken. Dik ingepakt en in een groot deken gewikkeld, nestelde ik me in de buggy. We stapten door en rond Lozer bos, samen met Ellen en Stijn en Mateo. Het landschap is zo mooi met de sneeuw. Ik gluurde tussen de bomen op zoek naar konijntjes. Maar we zagen er geen; ze zitten lekker warm in hun holletje als het zo koud is. Toen we thuiskwamen aten we een pannenkoek met een warme kop chocomelk, mmmmm.
Alleen is broertje terug thuisgekomen met koorts... Laat ons hopen dat hij niet opnieuw ziek wordt. Hij is nog maar enkele dagen genezen en moet de hele week overal gaan logeren.
Morgenvroeg vertrek ik samen met mama naar het UZ voor de laatste fluogele chemokuur. Daarvoor moet ik opnieuw 3 nachten in het grote ziekenhuis slapen. Als alles meezit, dan is dit de laatste langere opname. Het vervolg van de kuren is weer hoofdzakelijk in de dagkliniek.
26-12-2010 om 21:12
geschreven door Eva
25-12-2010
Wandelen langs de Leie
Heerlijk in het zonnetje. Heerlijk rustig. Koud, maar hartverwarmend.
Wat een heerlijke, rustige kerst. We hebben ervan genoten.
25-12-2010 om 15:58
geschreven door Eva
24-12-2010
Kerstavond
Zonder woorden, de foto's zeggen genoeg.
24-12-2010 om 22:59
geschreven door Eva
Tante Hanna cirkelde boven Brussel
Gisteren keerde de rust terug in ons huisje. Kasper kon terug naar school. Hij was heel enthousiast om bij juf Eva te gaan spelen. Ik ging met mama naar het ziekenhuis in Deinze voor een bloedcontrole. We moesten heel lang wachten, want het is erg druk in het ziekenhuis. Vele kleine kindjes zijn zo ziek dat ze in het ziekenhuis moeten slapen. Maar het wachten werd beloond met een mooie Kitty-sticker en met goede bloedresultaten.
Na de middag ging ik samen met mama op babybezoek, bij een tweeling. 2 kleine jongens samen in een park, dat is echt schattig. Ik kon er 's avonds niet over zwijgen tegen broer en papa.
Gisterenavond zou tante Hanna landen op Zaventem, om 19h55. Ze zou met de trein naar Deinze komen en vanmorgen zou ik haar eindelijk terug zien. Maar ons geduld wordt nog even op de proef gesteld. Tante Hanna's vliegtuig bleef uren boven Brussel cirkelen en landde uiteindelijk om 22h58 op een gladde landingsbaan. Met de trein thuiskomen was niet meer mogelijk, dus gleden opa en oma met de auto naar de luchthaven. Om 2h keerden ze onverrichter zake naar Deinze. Hanna had nog steeds haar bagage niet. Alles liep in 't 100 op Zaventem. Vele ingecheckte valiezen moesten terugbezorgd worden aan mensen wiens vlucht niet kon vertrekken... Hanna kwam vanmorgen met de eerste trein naar Deinze. Ze ligt nu in haar bed. Opa en oma hervatten hun dag na enkele uurtjes in hun bed. Oma past op kleine Emma vandaag en opa moet nog een ganse dag werken. Ze zullen wel moe zijn vanavond op het kerstfeest. Ik hoop dat ze nog tijd hebben voor een dutje deze namiddag. Maar ze verdienen wel een dikke pluim, voor hun grenzeloos energie voor alle kinderen en kleinkinderen.
24-12-2010 om 10:41
geschreven door Eva
22-12-2010
Verkleden
De kindjes zijn allebei aan de betere hand. Vandaag was er geen koorts meer ten huize Adams. Gisterenavond ging Kasper nog naar bed met 38,5°, maar vanmorgen was hij herboren.
En 2 vrolijke kindjes zorgen voor leven in de brouwerij. Er werd weer een tent gebouwd, onder de salontafel deze keer. De poppen werden verwend met een badje en een dagtrip. En Lena en Kasper vertrokken elk met een volgeladen buggy op reis, naar de gang. Het hele poppen-hebben-en-houden werd verhuisd. Daarna was het tijd voor een verkleedpartij. Een prinses, muisjes, een indiaan, een baby'tje en een K3-girl passeerden de revue. En tegen de avond liep het helemaal uit de hand. Er werd tikkertje gespeeld in de living...
Wat wil je: ze bruisen terug van energie en zijn beiden al 2 dagen niet meer buiten geweest. Het is hoog tijd om Kasper terug naar school te sturen morgen. En duimen dat hij op de laatste 2 dagen voor de kerstvakantie geen nieuw beestje meebrengt van school. We hebben onze portie nu wel gehad voor even. Voor het alternatief: Kasper voor een langere tijd weghouden van school, pas ik liever. De kindjes zijn superlief en wat leven in huis vind ik best leuk, maar als ze altijd beiden zouden thuis zijn, dan zou ik zelf de muren oplopen. Er hangt hier zoveel energie in huis, dat het tijd is voor wat buitenlucht. We gaan daar morgen werk van maken.
(Lena wil niet meer graag op de foto, daarom vooral kiekjes van Kasper)
22-12-2010 om 21:47
geschreven door Eva
21-12-2010
Die oortjes toch
Gisterenavond werd broertje ook ziek. Hij was nog maar 5 dagen koortsvrij, na zijn longproblemen van vorige week. Hij had al een beetje koorts als hij ging slapen. Om 23h werd hij badend in het zweet wakker, met een loopoor. Gelukkig heeft broertje nog buisjes in zijn oren...
Nu zijn we allebei ziek. Allebei een vuil loopoor en allebei koorts. Wij willen niet onderdoen voor elkaar! Maar na deze 2 oorontstekingen mag het wel even stoppen hoor. Mama heeft nogal werk met ons. Broertje is niet naar school. We spelen samen in de zetel en bouwen nu een tent met dekens.
Samen met mama maakten we een ficus kerstbomus, met alle knutselwerkjes die ik samen met juf Eva maakte. Wij hebben geen echte kerstboom, maar ik vind de plant met versiering even mooi. (er is ook een foto bij van Kasper op school)
21-12-2010 om 16:36
geschreven door Eva
20-12-2010
Verboden te plannen
Morgen zouden we naar het UZ verhuizen voor de laatste fluogele chemokuur. Op kerstavond zouden we thuiskomen. En dan zou het 2 weken chemo-pauze zijn, tijdens de kerstvakantie. We zochten en vonden opvang voor Kasper voor deze week; voor dinsdagavond, voor woensdagnamiddag, voor donderdagavond, voor vrijdagnamiddag.
Helaas, dat was veel te ver vooruit gepland. We hoopten op een leuke kerstvakantie thuis, met broer, maar... Mijn vorige berichtje was nog maar net gepost of Lena kwam uit haar bedje gekropen met koorts. En ze huilde van de pijn aan haar oortje. Het was een lastige nacht. Ze lag een tijdje tussen mama en papa in het grote bed. Maar echt comfortabel is dat ook niet met zo'n wiebelkontje in het midden. Ze verhuisde dan toch maar terug naar haar eigen bedje.
Vanmorgen was het niet beter. Nog steeds koorts en oorpijn. Na een telefoontje met het UZ, trokken mama en Lena samen naar het ziekenhuis in Deinze. Lena treurde en klaagde. Ze voelde zich echt ellendig. De bloedresultaten vielen nog mee: wel infectie, maar niet zo erg dat we moesten blijven in het ziekenhuis.
Tegen 14h waren we thuis. Juf Eva stond al aan de deur te wachten. Zelfs met koorts wilde Lena de wekelijkse les niet laten schieten. Ze deed haar best om mee te werken, maar zelfs het kleuren was lastig. Helemaal uitgeput en heel triestig kroop ze om 18h30 al in haar bed.
De chemokuur van morgen is uiteraard uitgesteld. Maandag 27 december worden we verwacht in het UZ, als er niks tegenzit...
En alle opvang voor Kasper voor deze week mag geannuleerd. Maar de zoektocht voor volgende week kan beginnen. Van maandag tot en met donderdag zoeken we adressen voor onze kleine vent.
20-12-2010 om 22:46
geschreven door Eva
19-12-2010
Hoesten...
Mooi hé, de sneeuw zien neerdwarrelen. Van achter het venster gluur ik naar buiten. Maar buiten is het te koud en te nat voor mij. Ik heb nochtans zin om buiten te gaan ravotten en om een sneeuwman te maken.
Vandaag voel ik me niet helemaal tiptop. Ik ben opgestaan met een vuile hoest en mijn neusje heeft zoveel snotjes. Gelukkig heb ik nog geen koorts. Deze namiddag lag ik onder een dekentje in de zetel. Doodmoe en vechtend met mezelf kroop ik vanavond in mijn bedje. Ziek zijn neemt zoveel kracht en energie.
Vandaag was wel een leuke dag thuis. Papa ging helemaal niet werken, niet aan het nieuwe huisje en niet bij klanten én niet in de scouts. Papa en mama bekeken samen allerlei dingen voor het nieuwe huisje. Ze maakten tekeningen op de computer hoe de nieuwe keuken er moet uitzien. Ik vond dat ze de vuilbak vergeten tekenen waren. Maar die komt in de kast, zegt mama.
Gisteren was ook een rustige dag thuis. Ik heb veel gespeeld met mijn broertje en evenveel ruzie gemaakt. Het grote verschil was dat papa gisteren niet thuis was en vandaag wel!
19-12-2010 om 23:28
geschreven door Eva
17-12-2010
Een dag zonder mama
Vandaag kwam er een oppas van de mutualiteit, de hele dag. Ik vond het best wel leuk. Ik heb veel geknutseld: geknipt, geplakt, gekleurd, gestempeld, geschilderd. En ze speelde samen met mij met de poppen en de doktersvalies. Mama speelt nooit de hele dag met mij. De oppas wel. Daarom vind ik het leuk dat mama eens een dag niet thuis is.
Mama ging naar Ikea vanmorgen. Ze kocht een groot donsdeken voor mij. Ik sliep immers nog steeds in mijn grote nieuwe bed met een klein donsdekentje. Daarna ging mama naar het werk. Ze moest daar naar een vergadering.
Om 16h kwam ze terug thuis, met broer. En sindsdien ben ik samen met hem met de poppen aan 't spelen. Mijn popjes kregen vandaag al heel veel aandacht. Ze zullen goed slapen vanavond!
17-12-2010 om 17:41
geschreven door Eva
16-12-2010
Veel spelen
Gisteren was een rustige dag, thuis. Broertje was ook thuis. Hij is flink ziek, met hoge koorts. Hij wil zelfs niet eten en dat gebeurt bijna nooit bij Kasper. Ik werkte de kerststal af. En ik speelde veel, heel veel. Ik schikte al onze boekjes in de zetels. Ik was de bibliothecaresse en broertje mocht boekjes uitkiezen.
Vandaag ging broer terug naar school. Ik ging met mama op controle naar het ziekenhuis. Mijn bloedcontrole was opnieuw heel goed. Na de middag kwam juf Eva. Ik leerde over de winter en schilderde figuurtjes om in de kerstboom te hangen. Het was weer heel erg leuk. Ik zal haar missen in de vakantie.
16-12-2010 om 19:57
geschreven door Eva
14-12-2010
Veel emoties
Het was een dag met veel emoties. Zoals de meeste dagen sinds augustus. Lena doet alles in uitersten: heel boos, heel droef, heel vrolijk, heel enthousiast. Al sinds ze geboren is. Maar ze wordt niet milder sinds ze ziek is. En de stemming kan zo snel omslaan. De ene seconde ben ik een stomme mama. Even later word ik met kusjes overladen als de liefste van de hele wereld.
De dag begon in mineur. Vannacht is Kasper ziek geworden. Hoge koorts, hoesten, piepen en nauwelijks kunnen ademen. Hij mocht gelukkig deze voormiddag bij oma. Want mama en Lena hadden een uitje gepland. De vrouwtjes gingen samen kleren shoppen voor onder de kerstboom. We hadden dolle pret. De kleedhokjes van Décathlon waren leuke verstopplekjes. Gelukkig was er nauwelijks volk in de winkel. Het rek met balletkledij zorgde wel voor een flinke discussie. We gingen ook samen frietjes eten vanmiddag. Lena straalde echt, tot achter haar oren. Ze was dolgelukkig.
Net na de middag gingen we broertje terug halen bij oma. Hij is echt flink ziek. De hele namiddag lag hij als een hoopje ellende in de zetel. En hij genoot van de aandacht van mama. Maar Lena was niet akkoord met het verdwijnen van haar mama-monopolie.
Het knutselen van een vredige kerststal is niet meer aan de orde gekomen...
14-12-2010 om 00:00
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
