Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
28-12-2010
Eten in het uz
Om een of andere reden weigert Lena alle eten dat op een plateau van het UZ heeft gelegen. Ik kan haar wel een beetje begrijpen. Ik weet niet hoe je gerechten zo slecht en smakeloos kan maken. Vooral het warme eten is een drama. Maar Lena's plateau-vrees loopt wel uit de hand. Ze weigerde vandaag de banaan die erop lag. Die zag er nochtans lekker uit. En weet je wat ze in ruil wilde: een banaan die mama gisteren in de winkel kocht! Tsja, als het in haar hoofd zit, dan ...
Lena was verder wel heel erg flink vandaag. Ze was misselijk van de chemo, maar heeft helemaal niet moeten braken deze kuur. En ze speelde de hele dag rustig op het bed: met de poppen, met legoblokken, met het keukenservies. Ze 'bakte' frietjes voor alle verpleegsters.
Na de middag zong ze uit volle borst mee met de videoclips op de computer van mama. Ze is echt een bezienswaardigheid als ze met haar koptelefoon voor de laptop staat.
Mama zette vandaag haar brei-werkzaamheden verder. Lena koos een muts uit en mama maakte ze na. Tegen 15h was ze klaar en Lena was er zo blij mee dat ze niet meer van haar hoofdje week. (de foto's volgen nog, ik heb het kabeltje in het uz laten liggen; zo gaat dat als je 2 woonsten hebt ...)
Om 16h30 was het tijd voor de ruggenprik. En als we terug op de kamer kwamen, was er bezoek: oma Kris en tante Hanna. Oma bleef maar even; tante Hanna zal de rest van mijn avond opvrolijken. Zo kan mama eens vroeger naar huis en ziet ze broertje nog even wakker. Het wordt vast een leuke avond met tante Hanna in het ziekenhuis.
Broer is ondertussen aan de betere hand. Hij heeft nog wel koorts, maar minder. En hij is terug vrolijk en energiek. Het was een hele leuke dag bij Mateo. Bedankt!
28-12-2010 om 20:24
geschreven door Eva
27-12-2010
Een brei-mama
't Was nog 'midden in de nacht' als ik vertrok naar het grote ziekenhuis. Buiten was het nog pikdonker en op de weg waren er bijna geen auto's. Dat was leuk, naar Gent rijden zonder file! Ik mocht vooraan in de auto zitten, naast mama. Mama was zo lief om mijn stoel te verzetten, van de achterbank naar vooraan. Dat is lekker gezellig: 2 vrouwtjes, zingend in de auto, naast elkaar.
Met broertje ging het minder goed vanmorgen. Als een gloeikaarsje kwam hij uit zijn bed. De thermometer wees 40,2 °! Een record voor broer... Hij huilde heel zielig en kroop in zijn hoekje in de zetel. Hij zou bij Ferre en Lotte gaan spelen vandaag. Maar eens te meer moest oma redder in nood zijn. Al krijgt ze nu wel een handje hulp van tante Hanna. 't Is de derde keer in 3 weken dat broer zo ziek is. Wat is dat toch met kleine Kasper?
We waren vroeg in het UZ en werden snel geholpen. Bijna alle kamertjes op 3K6 waren leeg na het kerstweekend. Maar tegen 10h waren ze weer allemaal opgevuld. Ik lig weeral in een klein kamertje. Ik vind dat niet zo leuk. Er is niet veel plaats om te spelen. En ik heb weer een oud bed, zonder elektrische knopjes om omhoog en naar beneden te bewegen. Dat vind ik echt niet leuk. Toen de dokter kwam om me te onderzoeken had ik een opstandige bui. Ik wilde niet dat er iemand in mijn oren keek en de druppels in mijn ogen vind ik al helemaal niet leuk. Ik ben al die onderzoeken zo beu. Er kwam weer een oogdokter met een fel licht. Die wil dan in mijn ogen kijken en dat is vervelend.
Tegen de middag kalmeerde mijn gemoed. Ik heb er me dan maar weer bij neergelegd dat er zoveel moet. Ik haat dat moeten, maar het moet. Ik haat flink zijn, maar het moet.
De namiddag werd wel leuk. Ik heb uren met een doos lego-blokken gespeeld. En ik kreeg een hele stapel kerstkaarten. Van een school uit Eeklo. Kaartjes speciaal voor mij, van allemaal kindjes die ik niet ken. Ik vind dat wel heel lief dat ze dat zomaar voor mij geknutseld hebben. Ik heb alle kaartjes omhoog gehangen boven mijn bed. Amai, dat was veel werk. En bij het ophangen kipte de doos legoblokken om, alles op de grond. Ik heb samen met mama wel een half uur op de grond rondgekropen om alles terug op te rapen. En plezier dat we hadden!
Het was wel 16h45 vooraleer ik kon starten met de fluogele chemoridders. Het duurde uren voor de apotheek mijn grote zak klaargemaakt had. De vakantie zal er wel voor iets tussen zitten. Maar we zijn vertrokken en dat is het belangrijkste.
En mama, die heeft alweer een hele dag gebreid, voor mij. Gisteren had ze mijn nieuwe trui afgewerkt. Natuurlijk trok ik die vanmorgen al aan bij het vertrek naar Gent. Ik ben er echt trots op; ik wilde hem aan alle verpleegsters tonen. En weet je wat mama vandaag maakte voor mij? Leuke bijpassende beenverwarmers. Op 1 dag tijd waren ze helemaal klaar. En nog is de wol niet op. Morgen begint ze misschien aan een muts voor mij. Leuk hé.
27-12-2010 om 20:09
geschreven door Eva
26-12-2010
Wandelen
De winterwandeling van gisteren was ons zo goed bevallen dat we er vanmiddag opnieuw op uit trokken. Dik ingepakt en in een groot deken gewikkeld, nestelde ik me in de buggy. We stapten door en rond Lozer bos, samen met Ellen en Stijn en Mateo. Het landschap is zo mooi met de sneeuw. Ik gluurde tussen de bomen op zoek naar konijntjes. Maar we zagen er geen; ze zitten lekker warm in hun holletje als het zo koud is. Toen we thuiskwamen aten we een pannenkoek met een warme kop chocomelk, mmmmm.
Alleen is broertje terug thuisgekomen met koorts... Laat ons hopen dat hij niet opnieuw ziek wordt. Hij is nog maar enkele dagen genezen en moet de hele week overal gaan logeren.
Morgenvroeg vertrek ik samen met mama naar het UZ voor de laatste fluogele chemokuur. Daarvoor moet ik opnieuw 3 nachten in het grote ziekenhuis slapen. Als alles meezit, dan is dit de laatste langere opname. Het vervolg van de kuren is weer hoofdzakelijk in de dagkliniek.
26-12-2010 om 21:12
geschreven door Eva
25-12-2010
Wandelen langs de Leie
Heerlijk in het zonnetje. Heerlijk rustig. Koud, maar hartverwarmend.
Wat een heerlijke, rustige kerst. We hebben ervan genoten.
25-12-2010 om 15:58
geschreven door Eva
24-12-2010
Kerstavond
Zonder woorden, de foto's zeggen genoeg.
24-12-2010 om 22:59
geschreven door Eva
Tante Hanna cirkelde boven Brussel
Gisteren keerde de rust terug in ons huisje. Kasper kon terug naar school. Hij was heel enthousiast om bij juf Eva te gaan spelen. Ik ging met mama naar het ziekenhuis in Deinze voor een bloedcontrole. We moesten heel lang wachten, want het is erg druk in het ziekenhuis. Vele kleine kindjes zijn zo ziek dat ze in het ziekenhuis moeten slapen. Maar het wachten werd beloond met een mooie Kitty-sticker en met goede bloedresultaten.
Na de middag ging ik samen met mama op babybezoek, bij een tweeling. 2 kleine jongens samen in een park, dat is echt schattig. Ik kon er 's avonds niet over zwijgen tegen broer en papa.
Gisterenavond zou tante Hanna landen op Zaventem, om 19h55. Ze zou met de trein naar Deinze komen en vanmorgen zou ik haar eindelijk terug zien. Maar ons geduld wordt nog even op de proef gesteld. Tante Hanna's vliegtuig bleef uren boven Brussel cirkelen en landde uiteindelijk om 22h58 op een gladde landingsbaan. Met de trein thuiskomen was niet meer mogelijk, dus gleden opa en oma met de auto naar de luchthaven. Om 2h keerden ze onverrichter zake naar Deinze. Hanna had nog steeds haar bagage niet. Alles liep in 't 100 op Zaventem. Vele ingecheckte valiezen moesten terugbezorgd worden aan mensen wiens vlucht niet kon vertrekken... Hanna kwam vanmorgen met de eerste trein naar Deinze. Ze ligt nu in haar bed. Opa en oma hervatten hun dag na enkele uurtjes in hun bed. Oma past op kleine Emma vandaag en opa moet nog een ganse dag werken. Ze zullen wel moe zijn vanavond op het kerstfeest. Ik hoop dat ze nog tijd hebben voor een dutje deze namiddag. Maar ze verdienen wel een dikke pluim, voor hun grenzeloos energie voor alle kinderen en kleinkinderen.
24-12-2010 om 10:41
geschreven door Eva
22-12-2010
Verkleden
De kindjes zijn allebei aan de betere hand. Vandaag was er geen koorts meer ten huize Adams. Gisterenavond ging Kasper nog naar bed met 38,5°, maar vanmorgen was hij herboren.
En 2 vrolijke kindjes zorgen voor leven in de brouwerij. Er werd weer een tent gebouwd, onder de salontafel deze keer. De poppen werden verwend met een badje en een dagtrip. En Lena en Kasper vertrokken elk met een volgeladen buggy op reis, naar de gang. Het hele poppen-hebben-en-houden werd verhuisd. Daarna was het tijd voor een verkleedpartij. Een prinses, muisjes, een indiaan, een baby'tje en een K3-girl passeerden de revue. En tegen de avond liep het helemaal uit de hand. Er werd tikkertje gespeeld in de living...
Wat wil je: ze bruisen terug van energie en zijn beiden al 2 dagen niet meer buiten geweest. Het is hoog tijd om Kasper terug naar school te sturen morgen. En duimen dat hij op de laatste 2 dagen voor de kerstvakantie geen nieuw beestje meebrengt van school. We hebben onze portie nu wel gehad voor even. Voor het alternatief: Kasper voor een langere tijd weghouden van school, pas ik liever. De kindjes zijn superlief en wat leven in huis vind ik best leuk, maar als ze altijd beiden zouden thuis zijn, dan zou ik zelf de muren oplopen. Er hangt hier zoveel energie in huis, dat het tijd is voor wat buitenlucht. We gaan daar morgen werk van maken.
(Lena wil niet meer graag op de foto, daarom vooral kiekjes van Kasper)
22-12-2010 om 21:47
geschreven door Eva
21-12-2010
Die oortjes toch
Gisterenavond werd broertje ook ziek. Hij was nog maar 5 dagen koortsvrij, na zijn longproblemen van vorige week. Hij had al een beetje koorts als hij ging slapen. Om 23h werd hij badend in het zweet wakker, met een loopoor. Gelukkig heeft broertje nog buisjes in zijn oren...
Nu zijn we allebei ziek. Allebei een vuil loopoor en allebei koorts. Wij willen niet onderdoen voor elkaar! Maar na deze 2 oorontstekingen mag het wel even stoppen hoor. Mama heeft nogal werk met ons. Broertje is niet naar school. We spelen samen in de zetel en bouwen nu een tent met dekens.
Samen met mama maakten we een ficus kerstbomus, met alle knutselwerkjes die ik samen met juf Eva maakte. Wij hebben geen echte kerstboom, maar ik vind de plant met versiering even mooi. (er is ook een foto bij van Kasper op school)
21-12-2010 om 16:36
geschreven door Eva
20-12-2010
Verboden te plannen
Morgen zouden we naar het UZ verhuizen voor de laatste fluogele chemokuur. Op kerstavond zouden we thuiskomen. En dan zou het 2 weken chemo-pauze zijn, tijdens de kerstvakantie. We zochten en vonden opvang voor Kasper voor deze week; voor dinsdagavond, voor woensdagnamiddag, voor donderdagavond, voor vrijdagnamiddag.
Helaas, dat was veel te ver vooruit gepland. We hoopten op een leuke kerstvakantie thuis, met broer, maar... Mijn vorige berichtje was nog maar net gepost of Lena kwam uit haar bedje gekropen met koorts. En ze huilde van de pijn aan haar oortje. Het was een lastige nacht. Ze lag een tijdje tussen mama en papa in het grote bed. Maar echt comfortabel is dat ook niet met zo'n wiebelkontje in het midden. Ze verhuisde dan toch maar terug naar haar eigen bedje.
Vanmorgen was het niet beter. Nog steeds koorts en oorpijn. Na een telefoontje met het UZ, trokken mama en Lena samen naar het ziekenhuis in Deinze. Lena treurde en klaagde. Ze voelde zich echt ellendig. De bloedresultaten vielen nog mee: wel infectie, maar niet zo erg dat we moesten blijven in het ziekenhuis.
Tegen 14h waren we thuis. Juf Eva stond al aan de deur te wachten. Zelfs met koorts wilde Lena de wekelijkse les niet laten schieten. Ze deed haar best om mee te werken, maar zelfs het kleuren was lastig. Helemaal uitgeput en heel triestig kroop ze om 18h30 al in haar bed.
De chemokuur van morgen is uiteraard uitgesteld. Maandag 27 december worden we verwacht in het UZ, als er niks tegenzit...
En alle opvang voor Kasper voor deze week mag geannuleerd. Maar de zoektocht voor volgende week kan beginnen. Van maandag tot en met donderdag zoeken we adressen voor onze kleine vent.
20-12-2010 om 22:46
geschreven door Eva
19-12-2010
Hoesten...
Mooi hé, de sneeuw zien neerdwarrelen. Van achter het venster gluur ik naar buiten. Maar buiten is het te koud en te nat voor mij. Ik heb nochtans zin om buiten te gaan ravotten en om een sneeuwman te maken.
Vandaag voel ik me niet helemaal tiptop. Ik ben opgestaan met een vuile hoest en mijn neusje heeft zoveel snotjes. Gelukkig heb ik nog geen koorts. Deze namiddag lag ik onder een dekentje in de zetel. Doodmoe en vechtend met mezelf kroop ik vanavond in mijn bedje. Ziek zijn neemt zoveel kracht en energie.
Vandaag was wel een leuke dag thuis. Papa ging helemaal niet werken, niet aan het nieuwe huisje en niet bij klanten én niet in de scouts. Papa en mama bekeken samen allerlei dingen voor het nieuwe huisje. Ze maakten tekeningen op de computer hoe de nieuwe keuken er moet uitzien. Ik vond dat ze de vuilbak vergeten tekenen waren. Maar die komt in de kast, zegt mama.
Gisteren was ook een rustige dag thuis. Ik heb veel gespeeld met mijn broertje en evenveel ruzie gemaakt. Het grote verschil was dat papa gisteren niet thuis was en vandaag wel!
19-12-2010 om 23:28
geschreven door Eva
17-12-2010
Een dag zonder mama
Vandaag kwam er een oppas van de mutualiteit, de hele dag. Ik vond het best wel leuk. Ik heb veel geknutseld: geknipt, geplakt, gekleurd, gestempeld, geschilderd. En ze speelde samen met mij met de poppen en de doktersvalies. Mama speelt nooit de hele dag met mij. De oppas wel. Daarom vind ik het leuk dat mama eens een dag niet thuis is.
Mama ging naar Ikea vanmorgen. Ze kocht een groot donsdeken voor mij. Ik sliep immers nog steeds in mijn grote nieuwe bed met een klein donsdekentje. Daarna ging mama naar het werk. Ze moest daar naar een vergadering.
Om 16h kwam ze terug thuis, met broer. En sindsdien ben ik samen met hem met de poppen aan 't spelen. Mijn popjes kregen vandaag al heel veel aandacht. Ze zullen goed slapen vanavond!
17-12-2010 om 17:41
geschreven door Eva
16-12-2010
Veel spelen
Gisteren was een rustige dag, thuis. Broertje was ook thuis. Hij is flink ziek, met hoge koorts. Hij wil zelfs niet eten en dat gebeurt bijna nooit bij Kasper. Ik werkte de kerststal af. En ik speelde veel, heel veel. Ik schikte al onze boekjes in de zetels. Ik was de bibliothecaresse en broertje mocht boekjes uitkiezen.
Vandaag ging broer terug naar school. Ik ging met mama op controle naar het ziekenhuis. Mijn bloedcontrole was opnieuw heel goed. Na de middag kwam juf Eva. Ik leerde over de winter en schilderde figuurtjes om in de kerstboom te hangen. Het was weer heel erg leuk. Ik zal haar missen in de vakantie.
16-12-2010 om 19:57
geschreven door Eva
14-12-2010
Veel emoties
Het was een dag met veel emoties. Zoals de meeste dagen sinds augustus. Lena doet alles in uitersten: heel boos, heel droef, heel vrolijk, heel enthousiast. Al sinds ze geboren is. Maar ze wordt niet milder sinds ze ziek is. En de stemming kan zo snel omslaan. De ene seconde ben ik een stomme mama. Even later word ik met kusjes overladen als de liefste van de hele wereld.
De dag begon in mineur. Vannacht is Kasper ziek geworden. Hoge koorts, hoesten, piepen en nauwelijks kunnen ademen. Hij mocht gelukkig deze voormiddag bij oma. Want mama en Lena hadden een uitje gepland. De vrouwtjes gingen samen kleren shoppen voor onder de kerstboom. We hadden dolle pret. De kleedhokjes van Décathlon waren leuke verstopplekjes. Gelukkig was er nauwelijks volk in de winkel. Het rek met balletkledij zorgde wel voor een flinke discussie. We gingen ook samen frietjes eten vanmiddag. Lena straalde echt, tot achter haar oren. Ze was dolgelukkig.
Net na de middag gingen we broertje terug halen bij oma. Hij is echt flink ziek. De hele namiddag lag hij als een hoopje ellende in de zetel. En hij genoot van de aandacht van mama. Maar Lena was niet akkoord met het verdwijnen van haar mama-monopolie.
Het knutselen van een vredige kerststal is niet meer aan de orde gekomen...
14-12-2010 om 00:00
geschreven door Eva
13-12-2010
de kerstboom
Ik keek er al enkele dagen naar uit. Vanmorgen mocht ik bij oma de kerstboom versieren. Hij kwam uit de tuin. De eerste opdracht was de emmer versieren. Daarna mocht ik lampjes draperen en figuurtjes kiezen en hangen.
Tegen de middag kwam mama me terug ophalen bij oma. Maandag is namelijk oefendag bij Véronique. Ik zie er echt tegenop om te gaan tegenwoordig. Mijn benen doen altijd zo pijn als ze moeten rekken. Daarom vind ik het niet leuk daar. Maar aan de andere kant ben ik zot van Véronique. Ze zorgt zo goed voor mij! Ik stuurde mama opnieuw wandelen, zo kon ze gaan lopen.
Vanavond knutselde ik samen met mama een kerststalletje. Thuis hebben we geen kerstversiering, dus ik vind dat we er dringend moeten maken. We plakten en knipten met allerlei kleurige blaadjes. Morgen doen we verder en zullen we een fototje trekken van het resultaat.
13-12-2010 om 22:20
geschreven door Eva
12-12-2010
Gevarieerde zondag
't Was een gevarieerde, leuke zondag.
Mijn broertje en ik sliepen lekker lang, tot 8h15. (de laatste weken is broer altijd vroeg wakker en hij is zo lief om mij dan ineens te wekken) We kropen samen bij papa en mama in het grote bed en keken er even TV. Daarna was het tijd voor een uitgebreide badsessie. En ja, voor het eerst in maanden heb ik mijn haar met shampoo gewassen!
En dan kwamen opa en oma Brugge op bezoek, met het cadeautje dat de Sint in Brugge had achtergelaten. Broer was heel blij met zijn auto's en ik straalde bij het zien van een blonde, langharige schminkpop.
Vanmiddag aten we roze zalm, mijn lievelingsvleesje! Na de middag trokken we met het hele gezin naar de geschenkenbeurs van de wereldwinkel. Het was lang geleden dat we alle 4 samen in de auto zaten, vond ik. Dat maakte het uitstapje des te leuker. We zagen daar bovendien tante Sara en opa Luk en oma Kris. En ik kreeg een groot stuk taart, mmmmmm!
Tegen 15h30 kwam Lien babysitten. Daar keek ik al de hele dag naar uit. Het was zo lang geleden dat ik met de babysit kon ravotten en spelen. Ik duwde papa en mama snel buiten. Ze moesten naar een vergadering in de scouts. En Lien had pannenkoeken mee voor ons. Dat maakte het feest compleet.
12-12-2010 om 21:39
geschreven door Eva
11-12-2010
Gelukkig
Ik was gelukkig vandaag. Toen ik naar mijn bed ging, zei ik glunderend tegen papa en mama dat het wel de gelukkigste dag was sinds ik ziek was.
Ik speelde heel veel vandaag. Ik ben ook niet meer moe en futloos en hoef geen dutjes meer te doen of rustpauzes te nemen. Ik speelde samen met mijn broer. De hele namiddag waren we bezig met de plasticine. Dat was heel lang geleden, dus we konden er niet genoeg van krijgen.
Ik maakte vandaag ook een tekening en een klein cadeautje voor Norah. Morgen is mijn vriendinnetje jarig en ik wilde echt iets voor haar maken. Vanavond bracht ik het pakje met mama naar Norah's huis. Heerlijk was dat, even spelen met een vriendinnetje van school. Ik was alleen even boos als ik terug naar huis moest...
Weet je wat me ook vrolijk maakt? Ik krijg terug haartjes. En ze groeien heel snel. Op enkele dagen tijd kreeg ik er heel veel bij. Waarschijnlijk gaan ze wel nog eens uitvallen in januari, bij het volgende blok met andere chemoridders. Maar ik geniet er nu wel van dat ze terug komen piepen. Het doet deugd om te weten dat ze zo snel kunnen teruggroeien.
11-12-2010 om 22:12
geschreven door Eva
10-12-2010
Vroeger naar huis
Mijn bloedwaarden waren zo goed dat ik onverwacht vroeger naar huis mocht! Wat een leuke verrassing voor mij, maar ook voor broertje. Ik kon hem nu samen met mama ophalen aan school om half 4. Hij spurtte enthousiast naar ons toe.
Ik was heel blij als ik thuiskwam van het ziekenhuis. Ik huppelde rond met mijn poppen. Ik verkleedde me. Ik haalde de vakjes van de adventskalender in. Het doet ongelofelijk veel deugd om terug thuis te komen na zo'n verblijf in het ziekenhuis.
Vanmorgen kreeg ik in het UZ nog bezoek van mijn 2 trouwste supporters. Katrien bracht me opnieuw een glinsterend stickerboek. En Michaëla kwam mij vlak voor ik vertrok feestelijk schminken. Ik koos een kleurige regenboog die de zee en de vogels en de wolken herbergt. Onderweg naar huis stopten we al even bij papa op het werk en bij oma om het schilderij te laten zien. Ook aan de schoolpoort vond iedereen me beeldig. En ik genoot van alle aandacht.
10-12-2010 om 17:21
geschreven door Eva
09-12-2010
Ik wil dokter worden!
De hele dag spoelen. Dat is wat vandaag op het programma staat.
Dus is het kwestie van de tijd zo zinvol mogelijk door te brengen. Dat is niet eenvoudig voor een actief meisje van 4 in een mini-kamertje. Maar ik doe mijn best om heel flink te zijn.
Ik gebruik het bed als dansvloer. Ik zing. Ik gluur aan de deur naar de bedrijvigheid in de gang. Ik maak een mooi schilderij, voor Professor Benoit. Ik knutsel met de juf. Ik speel met de popjes. Ik ga op reis met mijn mobil-home. Ik kijk TV. Ik lees boekjes. Ik laat boekjes voorlezen. Ik spring en huppel. Ik speel spelletjes.
En vandaag besliste ik dat ik dokter wil worden. Geen danseres meer, geen prinses, geen juf. Ik oefende de hele dag op mijn knuffel. Met spuitjes en verbandjes en een echte driewegkraan!
09-12-2010 om 19:38
geschreven door Eva
08-12-2010
De ene dag is de andere niet
Gelukkig maar.
Vandaag verliep alles vlekkeloos. Ik sliep heel goed vannacht in het ziekenhuis. Doodmoe zijn heeft ook voordelen. Ik heb ook helemaal niet meer moeten overgeven door die fluogele chemoridders. Mijn lijfje begint ze stilaan gewoon te worden.
Vanmorgen kreeg ik van alle kanten aandacht. Voor mama er was stak de verpleegster me al uitgebreid in bad én kwam de kleuterjuf. Ik vond dat mama te vroeg terug was vanmorgen... Jaja, het is moeilijk om altijd goed te doen...
Vanmiddag zong ik en danste ik. Ik kreeg bovendien hulp bij het zingen en dansen. Van een lieve man met een accordeon.
En dan kreeg ik een verrassingsbezoek, van papa! Ineens stond die hier zomaar voor de deur. Ik ben heel erg blij sindsdien.
Nu is het wachten op de ruggenprik. Maar ik ben zo vrolijk dat me dat niet kan deren.
08-12-2010 om 16:40
geschreven door Eva
07-12-2010
Lang leve het UZ ...
Vandaag was het tijd voor de 3de fluogele kuur. Daarvoor moet ik altijd 3 nachten in het ziekenhuis blijven slapen. Dat is niet zo leuk, maar ik had er vanmorgen goede moed op. Ik vertrok samen met mama vrolijk naar het UZ.
Alles ging vlot vanmorgen: weinig file, snel een parkeerplaats gevonden, niet lang moeten wachten om in te schrijven. Tot we aankwamen op 3K6. Aan de infobalie kregen we de boodschap dat er geen kamers vrij waren, dat we even naar de dagkliniek moesten. Met pak en zak richting dagkliniek dus. Maar daar was er ook geen plaats meer vandaag... dus vlogen we in een klein labo-lokaaltje dat gebruikt wordt als voorraadruimte. In de hoek staat een brancard en een stoeltje. Geen TV, geen tafel, geen internet, geen toilet ... We dachten dat het maar voor even zou zijn, tot er een kamertje vrij was. Helaas duurde het wachten de hele dag. Om 15h15 werd eindelijk gestart met de chemoridders. Maar nog steeds kon niemand zeggen wanneer ik naar een kamertje zou mogen. Om 18h55 was het zover: ik mocht verhuizen, naar een kamertje, naar een bedje. Je kan niet geloven hoe gelukkig we zijn, met ons glazen bokaaltje van 2 op 3 meter .... Ik ben wel doodmoe ondertussen...
Mama kan begrijpen dat het hier druk is en het kan gebeuren dat er kamertjes te weinig zijn, maar mama vindt het onbegrijpelijk dat er de hele dag niet gecommuniceerd wordt over wat en hoe. Lena vraagt al sinds 10h hoe lang het nog zal duren... Wij zijn gewoon aan onze kinderen steeds eerlijk de waarheid te vertellen. Hoe doe je dat als je zelf geen uitleg krijgt ... Qua organisatie kunnen ze hier toch wel iets leren. Hoe meer mensen er op een dienst rondlopen, hoe meer ze zich achter elkaar kunnen wegsteken of elkaar de zwarte piet kunnen toeschuiven, om in het thema van de week te blijven.
En nu wachten we nog steeds op lakens en een deken, op de avondmedicatie en op een urinecontrole. Allebei met een punthoofd, zowel Lena als mama. Sommige dagen zijn er om heel snel terug te vergeten.
07-12-2010 om 20:10
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
