Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
10-12-2010
Vroeger naar huis
Mijn bloedwaarden waren zo goed dat ik onverwacht vroeger naar huis mocht! Wat een leuke verrassing voor mij, maar ook voor broertje. Ik kon hem nu samen met mama ophalen aan school om half 4. Hij spurtte enthousiast naar ons toe.
Ik was heel blij als ik thuiskwam van het ziekenhuis. Ik huppelde rond met mijn poppen. Ik verkleedde me. Ik haalde de vakjes van de adventskalender in. Het doet ongelofelijk veel deugd om terug thuis te komen na zo'n verblijf in het ziekenhuis.
Vanmorgen kreeg ik in het UZ nog bezoek van mijn 2 trouwste supporters. Katrien bracht me opnieuw een glinsterend stickerboek. En Michaëla kwam mij vlak voor ik vertrok feestelijk schminken. Ik koos een kleurige regenboog die de zee en de vogels en de wolken herbergt. Onderweg naar huis stopten we al even bij papa op het werk en bij oma om het schilderij te laten zien. Ook aan de schoolpoort vond iedereen me beeldig. En ik genoot van alle aandacht.
10-12-2010 om 17:21
geschreven door Eva
09-12-2010
Ik wil dokter worden!
De hele dag spoelen. Dat is wat vandaag op het programma staat.
Dus is het kwestie van de tijd zo zinvol mogelijk door te brengen. Dat is niet eenvoudig voor een actief meisje van 4 in een mini-kamertje. Maar ik doe mijn best om heel flink te zijn.
Ik gebruik het bed als dansvloer. Ik zing. Ik gluur aan de deur naar de bedrijvigheid in de gang. Ik maak een mooi schilderij, voor Professor Benoit. Ik knutsel met de juf. Ik speel met de popjes. Ik ga op reis met mijn mobil-home. Ik kijk TV. Ik lees boekjes. Ik laat boekjes voorlezen. Ik spring en huppel. Ik speel spelletjes.
En vandaag besliste ik dat ik dokter wil worden. Geen danseres meer, geen prinses, geen juf. Ik oefende de hele dag op mijn knuffel. Met spuitjes en verbandjes en een echte driewegkraan!
09-12-2010 om 19:38
geschreven door Eva
08-12-2010
De ene dag is de andere niet
Gelukkig maar.
Vandaag verliep alles vlekkeloos. Ik sliep heel goed vannacht in het ziekenhuis. Doodmoe zijn heeft ook voordelen. Ik heb ook helemaal niet meer moeten overgeven door die fluogele chemoridders. Mijn lijfje begint ze stilaan gewoon te worden.
Vanmorgen kreeg ik van alle kanten aandacht. Voor mama er was stak de verpleegster me al uitgebreid in bad én kwam de kleuterjuf. Ik vond dat mama te vroeg terug was vanmorgen... Jaja, het is moeilijk om altijd goed te doen...
Vanmiddag zong ik en danste ik. Ik kreeg bovendien hulp bij het zingen en dansen. Van een lieve man met een accordeon.
En dan kreeg ik een verrassingsbezoek, van papa! Ineens stond die hier zomaar voor de deur. Ik ben heel erg blij sindsdien.
Nu is het wachten op de ruggenprik. Maar ik ben zo vrolijk dat me dat niet kan deren.
08-12-2010 om 16:40
geschreven door Eva
07-12-2010
Lang leve het UZ ...
Vandaag was het tijd voor de 3de fluogele kuur. Daarvoor moet ik altijd 3 nachten in het ziekenhuis blijven slapen. Dat is niet zo leuk, maar ik had er vanmorgen goede moed op. Ik vertrok samen met mama vrolijk naar het UZ.
Alles ging vlot vanmorgen: weinig file, snel een parkeerplaats gevonden, niet lang moeten wachten om in te schrijven. Tot we aankwamen op 3K6. Aan de infobalie kregen we de boodschap dat er geen kamers vrij waren, dat we even naar de dagkliniek moesten. Met pak en zak richting dagkliniek dus. Maar daar was er ook geen plaats meer vandaag... dus vlogen we in een klein labo-lokaaltje dat gebruikt wordt als voorraadruimte. In de hoek staat een brancard en een stoeltje. Geen TV, geen tafel, geen internet, geen toilet ... We dachten dat het maar voor even zou zijn, tot er een kamertje vrij was. Helaas duurde het wachten de hele dag. Om 15h15 werd eindelijk gestart met de chemoridders. Maar nog steeds kon niemand zeggen wanneer ik naar een kamertje zou mogen. Om 18h55 was het zover: ik mocht verhuizen, naar een kamertje, naar een bedje. Je kan niet geloven hoe gelukkig we zijn, met ons glazen bokaaltje van 2 op 3 meter .... Ik ben wel doodmoe ondertussen...
Mama kan begrijpen dat het hier druk is en het kan gebeuren dat er kamertjes te weinig zijn, maar mama vindt het onbegrijpelijk dat er de hele dag niet gecommuniceerd wordt over wat en hoe. Lena vraagt al sinds 10h hoe lang het nog zal duren... Wij zijn gewoon aan onze kinderen steeds eerlijk de waarheid te vertellen. Hoe doe je dat als je zelf geen uitleg krijgt ... Qua organisatie kunnen ze hier toch wel iets leren. Hoe meer mensen er op een dienst rondlopen, hoe meer ze zich achter elkaar kunnen wegsteken of elkaar de zwarte piet kunnen toeschuiven, om in het thema van de week te blijven.
En nu wachten we nog steeds op lakens en een deken, op de avondmedicatie en op een urinecontrole. Allebei met een punthoofd, zowel Lena als mama. Sommige dagen zijn er om heel snel terug te vergeten.
07-12-2010 om 20:10
geschreven door Eva
6 december!
Eventjes geen berichtjes gepost... en iedereen zit achter mijn veren om nieuws te horen of te lezen. Neen, er is niks erg gebeurd. Het was gewoon een druk weekend. En mama had ook niet zoveel zin om (tijd te maken om) te bloggen. Dat mag toch ook eens. Ik zal het proberen goed maken met een extra lang bericht nu!
Zondagnacht is de Sint hier binnengeslopen. Hij had 2 mooie, grote kado's mee. Voor Lena een buggy voor haar poppenfamilie. Gelukkig had de Sint gezien dat Lena heel veel poppen heeft en bracht hij ineens een tweelingbuggy. Voor Kasper stond er een dieplader op tafel, volgeladen met een minigraver en een bulldozer. Jaja, mama heeft al heel wat vakjargon geleerd van haar mannen. Allebei zijn ze dolgelukkig. Ze hebben er al uren mee gespeeld, met stralende, fonkelende oogjes.
Zondagmiddag was het feest bij opa Luk en oma Kris. Er was chocoladetaart en mama had nog pannenkoeken van de avond tevoren. En de Sint had er ook enkele kleine kado'tjes achtergelaten.
Gisterenavond kwam het besef bij papa en mama dat al het speelgoed wel eens wat orde kon gebruiken. Niet alleen het nieuwe Sint-speelgoed, maar ook de vele puzzels en spelletjes en kado's die Lena de afgelopen maanden al kreeg. En wat doet een mens dan op zondagavond: alles beginnen sorteren en herschikken en beseffen dat er lang geen plaats genoeg is in de kast. En dromen van een groter huis, met een speelkamer, waar het speelgoed niet meer in de living hoeft te floreren. Vandaag is papa om een nieuwe kast gereden naar Ikea, op terugweg van een klant in Brussel. Zonet is de laatste hand gelegd aan de nieuwe speelgoedorde. Hoelang zal dat duren?
Vandaag was een drukke dag voor mama en Lena. Morgen vertrekken we samen terug naar het UZ voor de volgende kuur en dus moeten alle weekplannen op 1 dag gerealiseerd worden. We gingen naar de kringloopwinkel met het afgedankte speelgoed, we brachten een bezoekje aan de Brieltuin, we snuisterden in de bibliotheek naar nieuw leesvoer om het ziekenhuisverblijf op te vrolijken. Vanmorgen gingen we ook op bezoek bij de mama van Gust en Ella. Lena kreeg er een schminkset die ze natuurlijk dadelijk moest uit proberen. Ze moet nog een beetje oefenen om zo goed te worden als Michaëla, maar ze vond zelf dat het resultaat er wel mocht zijn. Vanmiddag ging Lena voor het eerst alleen oefenen bij Véronique. Ondertussen kon mama een toertje gaan lopen. Voor herhaling vatbaar! En dan nog het allerleukste van de dag: vanavond kwamen Ian en Kelly op bezoek. De Sint had daar ook een pakje laten vallen. Ze straalde en was superflink om zo lang mogelijk te mogen opblijven.
De verjaardag van Sinterklaas heeft vandaag voor ons ook een andere betekenis. We zijn net 4 maanden op weg met Lena haar ziekte. Het waren 4 lange maanden met veel moeilijke momenten. Er waren vooral heel veel emoties de laatste maanden, verdriet, kwaadheid, angst, woede, maar zeker ook vreugde en hoop. We kregen heel veel steun uit heel veel hoeken, waarvoor we iedereen van harte willen bedanken. Als we morgenvroeg met de chemokuur starten, zijn we precies halfweg de intensieve chemobehandeling. We hebben de eerste helft goed doorsparteld, dus wij twijfelen er niet aan dat de tweede helft minstens even goed zal verlopen. We willen vooral vooruit kijken en niet teveel achteruit. En avant, Lena krijg je niet zomaar klein.
07-12-2010 om 00:28
geschreven door Eva
04-12-2010
de verveling begint toe te slaan
Medisch gezien gaat het de laatste week heel goed met Lena. Ze eet en ze drinkt. Haar bloedwaarden staan heel goed. En op 1 korte bloedcontrole na zijn we al thuis sinds vorige week vrijdagavond.
Maar het humeur is zo wisselvallig. Lena piekert, maar wil niks vertellen. Ze wordt boos, maar weet niet waarom. Er zitten stressjes, nu eens in haar hoofd, dan weer in haar buik, zegt ze zelf.
De verveling begint ook toe te slaan. Door het koude weer, komt ze nauwelijks buiten. Ze heeft al maanden niet meer met kinderen gespeeld. Ze is de wereld van de volwassenen een beetje beu. Ze moet blij zijn met een kwartiertje in de klas, maar we voelen dat ze meer wil. Het is ook zo begrijpelijk... De grens tussen de regels toepassen en haar een beetje opmonteren hebben we vanavond dus maar eventjes verschoven. We denken dat haar mentale gezondheid ook heel erg belangrijk is. Die dokters in het UZ hebben gemakkelijk gemakkelijk praten over al die isolatie- en dieetregels... We weten wel hoe belangrijk het is dat ze niet ziek wordt, maar een berekend risico om haar heel eventjes uit de depri-denkwereld te halen, wilden we graag nemen.
Jaja, er is dus een vriendje komen spelen! Mama bakte pannenkoeken en de kindjes én de grote mensen smulden. Daarna was er plezier, ongelofelijk veel plezier. Na een tijdje trokken ze naar boven. Alle 4 klommen ze op het hoge, nieuwe bed: 8 pretoogjes, van Lena en Rune, van Juta en Kasper. Heerlijk om te zien. Lena tankte energie en vrolijkheid bij. Hopelijk zijn haar batterijen terug opgeladen voor eventjes.
04-12-2010 om 20:04
geschreven door Eva
03-12-2010
Terug heel even in mijn klas
Vanmiddag ging ik naar school. Heel even maar. Maar het heeft ongelofelijk veel deugd gedaan. De Sint en Piet kwamen op bezoek in de klas. En samen met mijn klasgenootjes zong ik een liedje voor hen. In mijn pyama, net zoals alle andere kindjes in de klas. Wat doet dat deugd, eens gewoon zoals iedereen zijn. Toch even.
Alleen vervelend dat ik mijn maskertje moest aanhouden. En jammer dat ik niet lang mocht blijven.
Ik had de hele dag een wisselend humeur. Het ene moment supervrolijk, omdat ik erbij was. Het volgende moment droef en boos, omdat ik zo snel terug weg moest. Ik had ook graag naar die film over de sint gekeken. Samen met mijn klasgenootjes.
03-12-2010 om 22:23
geschreven door Eva
02-12-2010
Veel knutselen
Het was vandaag een heel leuke dag. Ik was bijna de hele dag alleen, zonder mama.
Vanmorgen ging ik even bij de buren, terwijl mama broertje naar school bracht. En weet je wat? De sint was daar al geweest, met een kado'tje voor mij, een echt K3-kleedje! Ik heb het meteen aangetrokken en het is pas vanavond omgeruild voor een pyama.
Vandaag kwam er voor het eerst een thuisoppas van de mutualiteit. Zij bleef bij mij tot na het middageten. Zo kon mama er eens een voormiddag op uit. Papa en mama gingen vanmiddag zelfs samen iets eten op restaurant. Ik kreeg de hele voormiddag vertier en aandacht: veel spelen en heel veel knutselen.
En nog waren de leuke dingen niet gedaan: deze namiddag kwam juf Eva bij mij. We knutselden samen een paard. Ik ben er heel trots op en heb er de hele avond mee gespeeld. Ik danste op de tonen van K3 samen met mijn paardje. Het is meisjespaard, met hele mooie fleurige manen.
Vanavond was ik doodmoe van al dat spelen en knutselen. Om 18h waren mijn eigen batterijen plat... Weet je dat ik tegenwoordig 's nachts wel 13h slaap. En 's morgens moet mama me dan nog wakker maken.
02-12-2010 om 21:24
geschreven door Eva
01-12-2010
Koud
Hebben jullie het ook een beetje koud? Ik kom nauwelijks buiten de laatste dagen, maar toch voel ik de koude. Hij komt uit alle kiertjes en spleten ons huisje binnen. Wat verlangen wij naar ons nieuwe huis, passief, zonder tochtgaatjes!
Vanmorgen moest ik toch al even buiten om naar het ziekenhuis te gaan voor een bloedcontrole. En o jee, mama's auto startte weeral niet! Vorige week als ik in het grote ziekenhuis was moest ze de gloeikaarsen al dringend laten vervangen. Vandaag was het een platte batterij... Gelukkig kwam papa ons redden met startkabels. Ondertussen bracht mama broer naar school met de fiets. We moesten dus nog een ommetje maken langs de garage vooraleer we richting ziekenhuis reden. Maar daar ging het heel snel. Bloedcontrole bij Nathalie en check-up bij dokter An. Alles was tiptop. Natuurlijk, ik eet al de hele week als de besten.
Vanmiddag gingen we op bezoek bij oma Kris. Emma en tante Sara waren er ook. We hadden veel plezier samen. Ik las boekjes voor aan mijn kleine nichtje.
01-12-2010 om 21:21
geschreven door Eva
30-11-2010
Een heel rustige dag
Het was vandaag een heel rustige dag voor mij. Door de koude kwam ik maar 2 keer heel even buiten, om broertje naar school te voeren en om hem op te halen. Vanavond droeg mama me in een dik deken naar de auto. Ik had al koud in de warme living. Het is niet zo leuk om altijd mee te moeten naar school. Ik mag toch niet uitstappen. En als ik daar op de parking sta, word ik droef dat ik niet naar school kan. Maar mama vindt dat ik nog niet alleen mag thuisblijven...
Ik vulde mijn dag met boekjes lezen, heel veel boekjes. En met een beetje tv kijken vanuit mijn hoekje in de zetel. Ik was echt moe vandaag. Een weerbots van de zware chemo van vorige week?
Ik keek uit naar de komst van juf Eva vanmiddag. Maar tijdens het middageten belde ze af... Ze moest juf Mieke vervangen op school. Ik werd er een beetje depri van dat ik weeral de hele namiddag alleen was met mama. Maar mama probeerde me op te vrolijken door samen te knutselen. Met het kado van Simon maakten we een slak. Heel mooi hoor, ik koos de kleurtjes en mama mocht punikken! (op z'n minst 20 jaar geleden dat mama zoiets deed; maar om je dochter op te fleuren, doe je wat hoor)
Als broertje van school kwam sloeg de sfeer meteen om in huis. Vrolijke Kasper dook met zus onder tafel. Ze bouwden een tent en gingen kamperen met de poppen. Ook de zetel werd volledig verbouwd tot strand. Kijk maar naar de leuke foto's. (Lena wilde niet poseren, dus zijn het vooral foto's van Kasper, maar dat mag ook wel eens)
30-11-2010 om 20:50
geschreven door Eva
29-11-2010
Waarom
Mama, ik ben aan het denken vandaag. Over alles.
Waarom ben ik zo lang ziek? Vroeger was ziek zijn niet lang. Dan kreeg ik siroop en als de fles leeg was, was ik genezen. Nu drink ik ook siroop en als de fles leeg is, mag ik niet terug naar school. Waarom ben ik zo lang ziek en alle andere kindjes uit mijn klas niet? Waarom ik? Vandaag doet mijn buikje geen pijn en jij zegt dat ik toch nog ziek ben. Wanneer zal ik genezen zijn? Hoeveel keer nog slapen? Hoeveel keer moet ik nog naar het ziekenhuis?
Vanmiddag kroop ik bij mama met al die vragen. Maar helaas zijn er geen simpele antwoorden.
Mama probeert alles uit te leggen. Soms wordt Lena boos, soms wordt ze verdrietig. Maar vanmiddag zei ze heel verstandig: ik ga een beetje rusten in mijn bed om te genezen. Ik ben moe van de kine-oefeningen en van al dat nadenken.
29-11-2010 om 21:20
geschreven door Eva
28-11-2010
Een groot bed
Ik kreeg vandaag een groot bed.
Het stond al een jaar in de gang naar mij te lachen. Papa kocht het over van een collega op het werk. En vandaag was het eindelijk zover. Papa vees eerst broertje zijn kleine babybedje uit elkaar en dan mijn nieuwe grote bed in elkaar.
Vanaf vanavond slaapt broertje in mijn bed en ik in het nieuwe bed.
Het is niet alleen groot, maar ook hoog. Daardoor kunnen we eronder spelen. Broertje en ik hadden vandaag al veel plezier samen in de slaapkamer. Een beetje te veel naar de zin van papa en mama, want we geraakten vanavond maar niet in slaap. Broertje kan nu zelf uit zijn bed kruipen en hij maakte daar een leuk spelletje van...
Bij het bed hoort ook een glijbaan. Maar er is geen plaats genoeg in onze kleine zolderkamer om die eraan te vijzen. De glijbaan zal nog even op de gang moeten wachten, tot we verhuizen naar ons nieuwe huis.
28-11-2010 om 22:07
geschreven door Eva
27-11-2010
Fruitbomen
Als we gisterenavond thuiskwamen van het ziekenhuis was ik heel erg moe. Onderweg naar huis deed ik al een dutje in de auto. En thuis kon ik nog nauwelijks op mijn beentjes staan. Ik slaap niet zo goed en vooral niet zo veel in het ziekenhuis. In een kamertje van 2 op 3 meter is het moeilijk om lichamelijk moe te zijn tegen de avond. Dus geraak ik maar heel moeizaam in slaap in dat ziekenhuisbed. En in de gang is er altijd lawaai en licht en mijn infuuspomp begint af en toe te piepen 's nachts en ...
Maar na 1 lange nacht in mijn eigen bedje zijn mijn batterijen al goed opgeladen. Ik stond vanmorgen vrolijk op. Samen met broer ging ik een ganse dag bij oma en opa spelen. Ik at er vanmiddag 2 borden wortelstampot! Dat was veel lekkerder dan dat vieze ziekenhuiseten. En ik moest vandaag helemaal niet overgeven.
Weten jullie dat ik ondertussen al flink mijn pilletjes kan inslikken? Nog niet die grote chemokapsulles, maar wel al de kleine pilletjes om niet te moeten braken. Flink hé.
Papa en mama werkten vandaag de hele dag hard aan het nieuwe huisje. Eigenlijk niet aan het huis, maar aan de tuin. De grote bergen aarde verdwenen en de hele grond werd effen gelegd. Ze plantten fruitbomen in de tuin. Over enkele jaren zullen we appeltjes, peren, kersen, noten, bessen, kweeperen en mispels uit onze eigen tuin hebben. Broertje ging vanmiddag even kijken naar de grote kraan. Ik bleef binnen; het is veel te koud voor mij buiten nu.
27-11-2010 om 21:08
geschreven door Eva
26-11-2010
Vlinder
Ik fladder als een vlinder door mijn kamer. Ik ben gelukkig. Ik mag vanavond na de bloedcontrole naar huis. En ik ben ook een echte vlinder nu. Michaëla is me komen grimeren in haar middagpauze. Ik mocht mooie kleurtjes kiezen en heb heel veel glinsters gekregen, op mijn neus, op mijn wangen, op mijn hoofd. Dat blinkt zo leuk tussen de donsjes op mijn bolletje. Ik zit de hele tijd in de spiegel te kijken om mezelf te bewonderen. Heerlijk...
Alleen het eten wil nog niet echt lukken. Ik heb geen honger en mijn buikje doet nog pijn. Maar ik moet niet overgeven, dus dat is al heel wat.
Broertje is ook genezen. Vanmorgen sprong hij heel vrolijk uit zijn bed. Het was maar een klein plaagje gisteren. Hij is vandaag gewoon terug naar school.
26-11-2010 om 14:15
geschreven door Eva
25-11-2010
Kaspertje geeft ook over...
Vanmorgen is Kasper ook ziek geworden. Hij sliep vannacht bij oma en opa. Rond 5h is hij beginnen braken... Hij kon dus niet naar school. Gelukkig mocht hij bij oma blijven vandaag. Oma Kris is zo lief om zelfs haar sportles op te geven. Alleen weten we nog niet wat we morgen met broertje moeten doen. We staan als 2de op de wachtlijst voor een oppas van de mutualiteit. We kunnen nog hopen tot 20 h dat er daar iemand afbelt voor morgen; daarna moeten we op zoek naar een andere oplossing...
In het ziekenhuis bij Lena gaat alles zeer goed. Mama is vanmorgen een voordracht gaan geven bij Kind en Gezin in De Sloep in Gent. Lena bleef heel flink alleen in het ziekenhuis. Ze speelde met de kleuterjuf en met Geertrui en Eveline. Ze heeft mama precies niet gemist. En Lena heeft vandaag helemaal niet moeten overgeven. Als dat geen goed nieuws is.
25-11-2010 om 16:54
geschreven door Eva
24-11-2010
Gevarieerd vertier
Ik heb lekker lang geslapen vanmorgen. Maar bij het opstaan begon mijn buikje te draaien en te keren. Die fluogele chemoridders deden me alweer overgeven... Ik liet het niet aan mijn hartje komen: terwijl de verpleegster alles opkuiste en dweilde, genoot ik van een heel lange badsessie. Ik kwam pas klappertandend uit het bad gekropen als het water ijskoud had.
Daarna kwam een nieuwe kleuterjuf langs, juf Hanne. We schilderden samen en speelden een spelletje over de sint. Juf Hanne doet stage en blijft maar tot het eind van de week, jammer. Maar morgenvoormiddag komt ze terug.
Vanmiddag gaf ik show: ik keek naar allerlei muziekclips op mama's computer, terwijl ik stond te dansen en te zingen. Ik vind die koptelefoon zo leuk om te zingen! Bijna alle verpleegsters kwamen eens naar me kijken.
En plots kwamen er 2 clowns helpen om de show te verzorgen. Ik speelde een spel tegen hen en won! Ik kreeg allerlei cadeau'tjes, onder andere een muts met een Poeh-beer erop. Ik koos er ook eentje voor broer: een wekker van Cars.
Mama blijft de hele dag bij mij het grote ziekenhuis.
Dat is leuk voor mij, maar niet altijd even gemakkelijk voor broertje.
Daarom verdient hij ook wel een leuk cadeau. Gisterenavond ging broertje spelen bij Ella en Gust. Hij vond het daar erg leuk. Vanmiddag ging hij voor 1 keer nog eens naar de crèche. Vanavond blijft hij slapen bij oma Kris en morgen gaat hij na school bij Rune en Juta spelen. Morgenavond komt Stefanie dan bij hem thuiswachten. Amai, wat een regelingen... Dankjewel aan iedereen om ons een handje te helpen!
Om 17h kreeg ik mijn ruggeprik. Nu moet ik platliggen. Maar ik blijf tekenen, op een kleine bloknote die ik koos uit de prikkenmand. En ondertussen geniet ik van een film van Assepoester.
24-11-2010 om 18:37
geschreven door Eva
23-11-2010
Terug in het UZ
We zijn opnieuw gestart met fluogele chemoridders vandaag. Het was eerst lang wachten op de bloeduitslagen en de bestelling van de medicijnen in de ziekenhuisapotheek. Pas tegen 15h30 kreeg ik mijn eerste zak chemoridders. En nu zijn we vertrokken voor de komende 24h.
Weet je wat ik hier ook elke week krijg? Druppeltjes in mijn ogen die mijn pupillen heel groot maken. Er komt dan een oogdokter in mijn oogjes kijken. Om te zien of alles goed is met de bloedvaten enzo. Ik vind die druppels helemaal niet leuk... Ik werd er heel boos van vandaag en na mijn woedebui was ik doodmoe. Ik deed een flinke grote dut, snikkend. Nu mag ik vanavond wel een beetje langer opblijven. Ik ben net naar een film aan 't kijken 'Het geheim van Mega Mindy', leuk!
Daarnet kregen we ook bezoek van An. Ze bracht een leuk kleurboek en stickertjes mee. En een supermooie adventskalender van Lego! Ik heb al 50 keer de doos bekeken. Ik hoop stiekem dat het snel 1 december is.
23-11-2010 om 19:24
geschreven door Eva
22-11-2010
Drukke dag
Het was een drukke dag vandaag. Vanmorgen heb ik flink geturnd bij Véronique. Ik verdiende een vijfde sticker op mijn stickerblad en een cadeautje! Ik kreeg leuke pareltjes om een halssnoer te maken. Kijk maar naar mijn foto.
Vanmiddag kwam juf Eva. We deden vele leuke oefeningen over de Sint en de pieten.
Vanavond kruip ik vroeg in bed. Morgenvroeg vertrek ik met mama terug naar het grote ziekenhuis in Gent. Ik blijf er 3 of 4 nachten voor de volgende kuur.
22-11-2010 om 17:38
geschreven door Eva
21-11-2010
Zalige zondag
Het was een heel gewone zondag. Wakker worden - met z'n 4en in het grote bed snoezelen - een hele voormiddag in mijn pijama spelen - vanmiddag eten bij opa en oma - nog spelen, met broer - pannenkoeken eten - nog meer spelen, met mijn poppen - vroeg gaan slapen, morgen is het terug school,
voor broertje. Helaas niet voor mij.
Maar vandaag was zo'n goede dag dat we even bijna konden vergeten dat Lena ziek is. Op zo'n dag moeten we niet te veel denken aan de voorbije ellendige dagen. Op zo'n dag moeten we niet piekeren over de toekomst. Vandaag hebben we genoten van het nu. Een doodgewone, zalige zondag. Wie had ooit kunnen denken dat wij zo'n rustige familiedag zo leuk zouden vinden?
21-11-2010 om 00:00
geschreven door Eva
20-11-2010
Beter
Vandaag ging het een heel stuk beter. Ik heb veel gespeeld met mijn broertje. Vanmiddag at ik 2 borden wortelstampot, zonder overgeven! En ik genoot van de zon, van achter het glas weliswaar.
Na de middag gingen broer en ik bij oma en opa spelen. Zo kon mama ook eens enkele uren helpen aan het nieuwe huis. Papa en Stijn waren daar al hard bezig.
Nu ben ik doodmoe. Tijd om te slapen. Tot morgen allemaal!
20-11-2010 om 18:58
geschreven door Eva
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
