Na wat nachten in een hotel dat aanvoelde als het ijspaleis in "Frozen"
achten we ons klaar om een 3 daagse trek te boeken doorheen alles wat Uyuni te
bieden heeft.
Het aantal aanwezige honden is bijna evenredig aan de bedrijfjes die deze trek
aanbieden. Gewoon alle bureaus afgaan en prijzen aanhoren. We vinden er 1 die
voor 650 bolivianos, iets van een 85 euro, een all- in pakket aanbieden. 2
nachten in hostels en 3 maaltijden per dag, een Spaanse gids, een tank van een
jeep en 4 Canadezen er gratis bij. En nee, die zijn normaal niet goedkoop.
Alles gaat opeens heel snel. We worden met z´n zessen in de jeep gesmeten, een
kleine Boliviaan, met 3 tanden waarvan 1 gouden wurmt zich achter het stuur en
tiert enthousiast:
"I am Vladimir Poetin, for you it´s Vlady. We, amigos por tres dias."
Bam, sleutel in het contact en knallen maar.
"Jeeeeej": schellen de Canadezen even enthousiast..
We zitten achteraan in de jeep en dat zal ons huis zijn voor die 3 dagen.
Ideaal om je reisgezellen in te schatten.
Ritche: 36, Filipijnse origine, noemt zichzelf the best waiter ever, en dat
geloof ik. Grappig die kerel, niet voor te stellen.
Halina: 24, Hali voor de vrienden, stil in het begin, verrassend intrigerend
nadat het ijs is gebroken en ijs is iets wat niet schaars is op die plaats. Een
prairie-girl die het bindmiddel van die groep is.
Claudina: 25, grote mond, even groot hart: 1 die niet over zich heen laat lopen.
Woorden rollen als een overstroming over de lippen net zoals haar emoties als
een waterval over mensen heen kan storten.
Marc: 22, de fotograaf, documentaire- maker en junior van de groep.
First stop: Treinkerkhof. Lijkt wel een Western film, weeromstandigheden hebben
flink op die treinen ingebeukt.
2e stop: Dat waar je voor komt. De immense zoutvlakten van Uyuni.
Stel je voor: 11000 vierkante meter groot, 640 meter diep, enkel zout.
Uitrekenen hoeveel WTC torens daarin kunnen laat ik aan de intelligente
medemens over, en ge hebt nog meer vliegtuigen nodig om die vlakte klein te
krijgen. We zijn op pad met maar een jeep: onbegonnen werk dus. Gewoon nietig
wezen en genieten van de grootsheid van de ondergrond.
Het zout smaakt nog zouter dan zout. Hu?
Vergelijk het met de bek die ge trekt als ge een citroen eet.
De reden waarom men zegt dat je genoeg water moet meenemen is dat het zout in
de lucht hangt en ge zo dorstig als een kameel wordt. Ge zou u 2 bulten drinken
als het nog eens heet was ook. Dat was het niet. Die ene dromedaris- buik is
voldoende.
Gelukkig vragen we of die vreemde schijn water of een fatamorgana is.
Vlady brengt ons naar die plaats waar geen toeristen mogen komen.
Bingo. De plaats is 1 van de enige overgebleven plaatsen waar nog een laag water
van 2 cm over het zout waart. Van december tot mid april is dat voor de ganse
zoutvlakte zo.
Spiegelfoto´s en cheesy toeristen- dingen doen! I am not sorry for it zeggen
de Canadezen en I agree. Hiervoor zijn we naar deze desolate plaats gereisd.
Hoeveel plezier je in het grote niets kan hebben, ge kunt het u niet
voorstellen.. Terwijl er voor de rest niks is doemt opeens een rots voor je uit. Een
eiland in een zoutzee, helemaal veroverd door een leger cactussen. En wanneer
je in de woestijn staat denk je nog dat die wortels heel diep zitten in het
zand en heb je respect voor de overlevingsmethodes van die planten. Maar hier
Op een rots omgeven door zout? Waar ben je dan, water? Waar? Cactussen zijn
de enige survivors wanneer de wereld ooit opdroogt. Heil aan de cactus.
Wantrouw elke cactus. Ze zijn onze meerdere.
Dakar race is door Bolivia gepasseerd en daar zijn ze verdomd trots op.
Overal vlaggen, geen Belgische. Heeft Koen Wouters dat jaar dan niet meegedaan.
Had meneer Clouseau dan een sportpaleis te vullen ?
Hij had er best eentje kunnen laten schieten om mij in dat zoutpaleis niet voor
lul te laten staan.
Vlaggen die ik nooit eerder had gezien, maar ook de Canadese connectie kwam van
een kale reis thuis.
Dus ging de echte maar verder. En die eindigde die dag in een zouthotel. Alles
in zout. Gelukkige het WC papier niet.
Kip als diner. Te weinig gekruid? No prob, krab eens aan de tafel of stoel en
strooi over uw bord.
Dag 2 is er eentje van vulkanen tot 5000m hoog, lagoons en flamingo´s op 3500m.
No big deal, want die zijn er in Chile ook genoeg, tot Señor Poetin ons bij
Laguna Colorado brengt. En Colorado is Colorado.. Warm water door de
geothermiek maken dat verschillende algen er welig tieren en talloze kleuren
aan het meer meegeven. Flamingo´s die naarstig op zoek zijn naar een nieuw
pluimkleurtje.
Eenden die in het warme water hun gans leven blijven baden zonder ne poot aan
wal te zetten.
Groepen lamas die het mos aan de oevers kortwieken.
Dat plaatje is er 1 om in te lijsten.
De Dakar race van Vlady stopt aan een hotel op 4400m. Freezing en de nacht zal
er niet beter op worden. -20 graden Celcifuckingkoud. Een houtstoof wordt de
beste vriend. En 15 jaar scouts waar de lokalen van hetzelfde waren voorzien
geeft de rondo errond een extra warm gevoel. Dat geldt ook to unlock dat kleine
pyromaantje dat ergens diep verstopt is in mezelf. Stoken..
De 3e dag word je wakker gemaakt om 4u30. En op dat moment denk en
zeg je: Waarom toch??
Jeep in, een dekentje weerhoudt u er niet van om spontaan een Disney on ice
figuur te worden. Sneeuwwitjes Grumpy zal er het dichtst bij aanleunen.
50 minuten later sta je tussen de vulkanen op een geiserplateau, waar de stoom
u vanuit de spleten in de grond tegemoet komt. Fluitend en spuitend langs u
oren. Verleidelijk om u daaraan op te warmen, maar aan 100 graden is niet het beste
idee dat in u op dat moment opkomen kan.
Kokende modder in enorme poelen doet u achteruit deinzen wanneer Vlady vertelt
dat een rampzalige toerist er een duikje heeft in genomen.
Men heeft hem nooit meer terug gezien.
Een andere geval is door een geiser omhoog geblazen die die dag daglicht wou
ontdekken.
Men heeft hem nooit meer terug gezien.
De geiser zag ook een ander zwart gat in plaats van daglicht.
Van daaruit naar de Dali vallei. Had een andere naam hoor, maar de boel moet
verkopen natuurlijk.
Laguna Verde die er niet groen uitzag. Geen flamingo´s want dat boeltje is 1 giftig
ding.
Highlight zijn de thermales, warmwaterbronnen, omgeven door ijs en de flamingo
die er met 1 poot in vastzit. Dat wordt ene lange winter voor die roze.
Lava- rotsformaties waarrond de grond is weggeblazen of gespoeld. Torens die
boven het aardoppervlak uitsteken. Vlady, de kleine gids met grootste ideeën,
duwt iedereen een toren op voor de laatste groepsfoto.
6uurtjes terug naar Uyuni met een lunchstop in Villamar, een oogluikend
toegestaan drugstrafiekdorp en dan denk je: Eindelijk, we zijn thuis..
Maar..
Nee hoor..
Nee, in Bolivia zijn er dagelijks stakingen, en blokkades zullen ervoor zorgen
dat het 4 dagen niet mogelijk is om Potosi in of uit te raken. Laat die stad nu
verplicht te passeren zijn op weg naar Sucre,
Dus 6uurtjes over 350 km later, zijn we waar we moeten zijn.
Sucre, Sweet Unesco werelderfgoed en dienend als tussenstop op weg naar
Paraguay.
ALMA een bezoekse
gebracht.
Dat is geen anagram voor lama.
Ook niet de unif-eetgelegenheid,
al zou die best smaken na bijna 3 maanden camping-omnomnom..
Maar de The Atacama
Large Millimeter/submillimeterArray.
Als ge niet van sterren houdt, stop met lezen.. Stop.
Al zou dat ietwat nitwit zijn, want het gaat over uw en mijn herkomst.. En dat
gaat niet over wanneer ge ook maar denkt te herinneren dat ge in 1 of ander
doopvontje lag of dat uw mama u krijsend ter wereld bracht.
Een bus brengt ons naar de voet van het Chajnantor plateau,
Het promo filmpje zegt: Chajnantor is Chaj-nan- TOR welteverstaan.
Zoals Gandalf the Grey, in lord of the rings, Gondor met de nodige intonatie
zou benoemen om "het ultieme" te benadrukken.
Chajnantor is een vlakte in de Andes, 5 km boven de zeespiegel, waar
radiotelescopen hun gang kunnen gaan.
ALMA gaat in tegenstelling tot andere observatoria met radiosignalen werken in
de plaats van lichtgolven op te vangen. Turend in de duisternis van het heelal.
Om te kunnen bereiken wat men bereiken wil, namelijk het begin der tijden, zou
men een telescoop met een diameter van 16 km moeten maken. Hey, dat kan nu
eenmaal niet.
Dus zijn er 66 kleintjes die met elkaar verbonden zijn die 13, 4 miljard jaar
oud licht hebben gezien. Als het universum in 1 kalenderjaar wordt afgebeeld
zijn u en ik en de 1e mens een seconde oud.
Dat is immens.. En ook voor de Franse mens die naast me zat bij het vertoonde
filmpje.
Voor de rest is ne Fransman, enfin, hij en zijn vrouw, een chauvinistisch,
ietwat arrogant wezen.
Maar op dat moment besefte hij dat Frankrijk waarschijnlijk niet de enige
beschaving in het heelal is. Het bewijs was een weggepinkte traan vanachter de
zonnebril in een voor de rest donkere kamer.. De vrouw haar hoofd schuddend en
een opmerking die hare vent uitlachen inhield. Altijd leuk, doen alsof ge
alleen maar Engels praat en verstaat en meegaan in hun wereld dat de Franse
taal gereserveerd is voor enkel die übermenschen onder ons.
Maar in tegenstelling tot zijn vrouw gunde deze ondergeschikte de man zijn
momentje wel.
ALMA steunt een lokale bevolkingsgroep die al veel eerder dan wij ,met onze
technische hoogstandjes, het universum inkeek. Zij dachten dat de uitgestrekte
duisternis vloeibaar materiaal was en dat de heilige lama elke nacht hiervan
dronk. Zo niet zou onze aarde overspoeld worden door duisternis. Hey, wacht
is..
ALMA en Lama.. Sloebers van een Chilenen.. Dus toch dat anagram.
De dag nadien ons gram gehaald bij de Chileense douane. Wat had het leuk
geweest indien ze Ana zou geheten hebben. Maar neen, het was een pitbull van
een kerel met een peperkoeken hart daar aan de grens met Bolivia. Vraagt ie
opeens. Malines, ligt dat in Nederland of België.
Stomverbaasd.. Hoe kent gij Mechelen in hemelsnaam.. Enfin, het kan ook iets
anders geweest zijn, maar onze blik ontwaarde een grijns op zijn gelaat. Vol
trots deed hij zijn werk maar halvelings en liet hij de nodige documenten
afstempelen. Toffe poedel, die kerel.
Oh ja. Bolivie is het geworden want ze bedachten net die dag om de pas met
Argentinië af te snijden wegens wat slecht weer. Niks gewoon, die Chiletijnen.
Wat vroeger dan verwacht in Uyuni beland. Bekend om haar
grootste zoutvlakte ter wereld.
U-yu-ni..Die naam bekt lekker.
Ook de streetfood doet hetzelfde. En dat voor een appel en een ei.
En zowat alles is, in vergelijking met Chile, voor dat fruit en zuivel.
Een pak sigaretten: 1 euro 75.
Een sjokvolle hamburger: 1 euro.
Nen hond: pakt ze maar gratis mee.
Want honden regeren Uyuni. Een koninkrijk van zwervers tijdens de dag.
En het keizerrijk van Emperor Winter tijdens de nacht.
Plassen water die elke nacht, samen met al de rest, bevriezen.
S morgens ontdooiend en om middernacht weer een spiegel wezend.
De eeuwige plas, dezelfde kwantiteit water, verminderd met een dorstige lik van
Koning Hond.
Tussen ochtend en nacht is er meeloper mens te bekijken in dat rijk.
Vrouwen in typische klederdracht die elke ochtend hun kraampje in de straat
opbouwen om hun inkomsten te vergaren. Appel en ei gewijs.. Niet al te veel.
Verborgen in hun koopwaar om de kou te ontvluchten.
Tussen de lappen en de appels door, een kleine mens. Peuters die een ganse dag
bij de zwoegende moeder op straat vertoeven.
De letterlijke versie van een Belgisch spreekwoord: Een kindje kopen met alle
bekommernissen erbij.
Mensen bekijken, zoals de sterrenhemel in een wolkenloos koud Uyuni.
Volgens Alma is dat net hetzelfde.
En ik deel hun mening.
(de 1e foto is de mijne niet want zo hoog mag men niet komen)
