|
Men moet toch 1 Caraïbisch eiland gedaan hebben.
Al is het maar om in appelblauw zeegroen te dobberen.
Het bijkomende is mooi meegenomen..
Heb er lang op moeten wachten.
Het kunstproject afwerken tot de grote opening ervan heeft zweet en tranen gekost.
Bloed enkel vanwege mijn onhandigheid.
Na een dikke maand weer de auto in voor wat goei ouw ge- roadtrip.
11 uurtjes rijden naar Cartagena.
Onderweg een gepensioneerde tandarts tegengekomen.
Lang in de States gewoond, 5 keer getrouwd, 5 kids,
terug naar roots om stap per stap zijn droomhotel aan strand op te bouwen.
Gratis op zijn strand kunnen kamperen.
2 dogs die het gezelschap zo leuk vonden dat ze de nacht aan de tent hebben doorgebracht.
In Cartagena direct de vlucht naar San Andres genomen.
Anderhalf uurtje vliegen zegt men.
Dat is buiten storm en 2 maal proberen te landen gerekend.
¨We gaan terug¨:zegt de piloot.
Eenmaal terug..
¨We gaan terug¨:zegt de piloot.
Dat anderhalf uur leek opeens wat langer.
Zo lang dat de staff mensen van ijs voorzag om water te bekomen.
Wanneer je ´s nachts aankomt moet je geluk hebben.
Met de taxi´s en met de hotels.
Het mijne is gesloten. Dan sta je daar..
Met enkel de goodwill van een nachtraaf kom ik in een pousada terecht.
Een hotel met enkele kamers.
De broodwinning bij uitstek van de lokale bevolking.
Net zoals in Salento wordt elke beschikbare ruimte aan reizigers ´verkocht´.
Plaats op een eiland..
Als het op is, is het op.
Rustige zee.
Kristalhelder water.
Cocktails in de kokosnoot geserveerd.
Manta´s aaien.
Wegdromen in wit zand.
Het aantal toeristen loopt helaas de spuigaten uit.
Daar is een oplossing voor.
De andere kant van het eiland met de scooter verkennen.
Daar vind je het echte San Andres.
Stranden die van jou alleen zijn.
Rasta bars die u vooral rust aanbieden, naast de gebruikelijke cocktails en muziek.
 %
De Creoolse bevolking die verrassend uit de hoek komt in het sappig Engels.
Trouwens, de 1e plaats in Zuid Amerika die ik tegenkom waar de kinderen 3 talen worden aangeleerd op school.
Creools, Spaans en Engels.
Communicatie.
Een sleutel om de deur naar "succesvol op dit eiland te zijn" te openen.
Die plek..
Daar kon ik voor altijd blijven.
En dit alles omdat de plannen niet verliepen zoals ze voorzien waren.
Perfect..
Cartagena.
Dat oude stadsgedeelte is wondermooi.
Nog beter bij valavond.
Architectuur lijkt op dat vanuit een Romeo en Juliet sprookje.
Het gevoel is dat van Venetië.
Perfecte setting voor al wat romantisch is en wat later,
al wat vet feestje betekent.
Ja, die costeños, die kunnen er wat van.
Dansen en feesten.
Begrijpen doe je ze niet.
Vreemd accentje.
Playa Blanca is wat Oostende bij ons is.
Iedereen passeert hier voor een luie dag aan het strand.
Het worden er 3 voor mij.
Geen gebouwen, hostals op het strand zijn hutten en hangmatten.
Kamperen in de tent.
Slapengaan en wakker worden met een plons in de zee.
Slapengaan en wakker worden met honden die als strandjutters het zand omwoelen op zoek naar eten.
Stop aan mijn tafel.
Mijn ontbijt gaat integraal naar de hondenbekken.
Na 3 dagen zonder douche aan dat strand,
terug naar de bewoonde wereld.
En dat is relatief.
Via Mompox terug naar Bucaramanga.
Een onbetrouwbare veerpont en een GPS die de kluts kwijt is maken er een beproeving van.
Uiteindelijk die douche...
Hemels.
De meid van dienst heeft een stukje Playa Blanca teruggevonden..
Ook een beetje vakantie in de vorm van een zandbank in de douchecabine.
2000 km en terug "thuis"..
In januari nog zo 1tje.
Februari een maandje Guatemala.
Met Belgisch gezelschap.
Speciaal voor een bezoekje.
Kijk ernaar uit.
Aftellen..
26-12-2015, 19:40 geschreven door Kenny 
|
