|
Galapagos,
Sinds de film Master and commander naar die eilanden willen gaan.
Een beetje Darwinisme heeft er ook niet veel goeds aan gedaan.
Galápagos heeft bijna ontelbaar veel eilanden waarvan 7 grote.
Je kan dagtrips van 60 tem 170 dollar boeken maar dan mis je enorm veel van wat de archipel te bieden heeft.
7 eilanden waarvan elk eiland een paar plaatsen heeft waarop je landen kan.
1 ding geleerd: Dat boeltje is groter dan je denkt..
Hoe vergaat het je wanneer je de goedkoopste trip naar Galapagos boekt?
8 dagen, 1864 dollar.
All in, vliegtickets ook.
200 dollar for that greedy travel agency.
Geboekt op de Nuevo Flamengo.
Klein schip, max 10 reizigers, 6 crew.
1 echte kapitein,
1 goeie kok,
1 scheepsmaat "de man zonder nek",
1 mechanieker what´s his name,
1 gids en
1 barman die mee gaat snorkelen, bedden opmaakt, snacks serveert.
De Nuevo Flamengo was ooit rooskleurig, nu wit geverfd.
20 jaar geleden een deal- boot van een Engelse firma die "andere mensen", zo noemt de Ecuadoraanse gids de gay- scene,
ook een tripje naar Galapagos wou aanbieden.
Want Ecuador blijft een gayphobic land.
Aankomen op de boot,
De mede- reizigers ontmoeten.
-Simon, droge rosse Engelsman.
-Kelly, the OMG- really amazing- It was like- echte Amerikaanse. Een toffe peer, die mie.
-Philippe, de Zwitser met een patent op praten.
-Leuk Russisch- Oekraïens koppel dat in Luxemburg woont.
-3 Poolse birdwatchers,
precies de slechterikken vanuit de film The Goonies.
Moeder, geen gewoon en de zonen die moeder volgden in alles wat ze deed.
Klappen zouden volgen indien dat niet het geval zou zijn.
Dus, als kleine Belg kon ik slechter gevallen zijn.
Benedendek:
Kleine kamertjes gemaakt op Ecuadoraanse maat.
Leprechaun- size dus.
Gebouwd rondom de machinekamer.
Middendek:
Keuken, bar en eetplaats.
Bovenaan:
"Chill out- sightseeing- verbrand u aan de zon"- dek.
Eerst naar Cerro blanco varen om wat diertjes te spotten en erna te snorkelen.
Baggage uitpakken kan niet, geen plaats.
Hoofd 3 keer tegen de bedrand geknald in 15 minuten.
Elektriciteit in gekneusde ellebogen de 15 minuten erna.
Dag knieschijf 1 en 2 in de volgende 15.
Want let op dat ene lichaamsdeel en de rest gelooft eraan.
Maar dan kom je op dat 1e eiland en alle zorgen worden vergeten.
Enfin, zorgen.
Net zoals je van problemen kan zeggen dat het voor opportuniteiten zorgt,
is dat ook met zorgen zo.
Zeeleeuwen, je mag ze niet aanraken maar ze zouden niets doen.
Behalve wanneer je dat kleintje aanraakt tot 7 dagen na de geboorte.
Moeder is wat agressief dan.
Een Japanse heeft dat eens geprobeerd, vertelt de gids.
Die mist een stuk uit haar gezicht.
Pappie is altijd wat agressief maar zijn job is dan ook de perimeter afbakenen in het water.
In ruil krijgt ie sex met Jan en alleman.
En Jan is in zeeleeuwwereld een vrouwelijke naam.
Na 20 dagen is ie uitgeput, gaat ie vissen en erna trekt ie naar een andere Jan- kolonie.
Iguanas, opwarmen in de zon en daarna ziet ge ze niet meer.
Die hun camouflage is geweldig om roofdieren te misleiden.
Al is dat buiten de mens gerekend.
Op een lavarots lijken is niet bevorderlijk om uw ingewanden niet via uw bek er zien uit te komen
,wanneer een maat 42 op uw buik stapt.
Hagedissen, spinnen, libellen, duizendpoten met maar 22 voetjes...
Op elk eiland wel wat nieuws, ook veel van hetzelfde maar dan in een andere setting.
In het water is ook best wat te beleven.
Roggen, scholen vissen in alle papegaaienkleuren,
wittiphaaien, MC hammerhead sharks,.. Dat rockt daar onder de waterlijn.
Schildpadden, de pacific green turtle in de zee, de grote Galapagos schildpad op het land.
Amper beelden ervan om dat te tonen want de Chinese knockoff Go pro heeft het al begeven na dag 1.
Pro Chinese? Chinese says nooo.
Maar die hebt ge voor Sally lightfoot crabs niet nodig.
Nooit geziene kleuren.. En damn snel.
Maar het grootste deel van de koek wordt aan de vogels besteed.
Vogels denkt ge dan. Wat is daar nu aan?
Maar als er rondom u niks anders is dan vogels en water,
dan begin je ze wel te appreciëren als je er lang genoeg naar kijkt.
Frigat birds:
De batmannen van de Galápagos.
Gestroomlijnd. De naam niet gestolen.
Zoals dat soort schepen, perfect om snel aan te vallen.
Scherpen bochten, loopings, duiken.
Ons gezelschap houdend tijdens de soms lange bootritten.
Dat is niet ondat we zo leuk in omgang zijn.
De scheepsboeg verplaatst water, kril komt aan de oppervlakte, hap.
Alleman content.
Boobies.
3 boobies hier.
En dat is niet die griet van in Total Recall.
Boobies hebben blauwe poten, rode poten en dan zijn er nog de Nazca- boobies.
We wandelen op een eiland, tot aan een nest.
Een jong van 5 weken oud dat nog niet vliegen kan.
Staat ie daar wat vreemde kunstjes te doen.
Domme blik in de ogen.
Dwaas staan kijken.
Boobies is de naam die de Engelsen gegeven hebben toen die beestjes op de scheepsdekken landden.
Op zoek naar eten en uit nieuwsgierigheid.
´T was den Engelse kookpot die ze van binnen hebben leren ontdekken.
Enfin, ge denkt, als ge leert doet ge dat niet meer.
Nee niet de boobies,
die maar bleven komen.
Vreemd dat die hier nog zijn.. Maar dat is Galapagos en Darwin.
Zelfs dom kan je de wet van de sterkste overleven.
Zolang ge maar met veel bent..
Of zoals de finches,
Die gaan net nadat de pelikaan het water is ingedoken op dat pelikanenhoofd zitten,
En als die zijn bek durft opendoen, pikt die kleine die vis er gewoon uit.
Ook dat is evolutie.
Leren stelen van een ander.
Overleven is dat dan.
Geweldig zicht.
Stormpetrols.
Kleine, snelle vliegers.
Net boven het water, altijd op zoek naar eten.
Zo lichtvoetig het water rakend.
Zoals ge een steen over een meer keilt.
7 keer ketsend..
Den deze, non-stop.
Mooi.
Leven op de boot.
Na nacht 1 begrijp ik al dat kajuiten niets voor mij zijn.
Te klein, te heet, geen lucht.
Maar hoe dichter bij de waterlijn, hoe minder dat de boot lijkt te schommelen.
Tenzij de golven zo hoog zijn dat de boeg ook nog eens vertikaal de hoogte in gaat.
Dan maakt het niet uit, dus beslis ik in mijn slaapzak op het dek te slapen.
Sea sickness pillen in overvloed en hopelijk in de maag blijvend.
Want dat hou ik niet uit.
En dan zeker niet na nacht 2.
Eindelijk in slaap vallen in mijn zelfgemaakt fort om uit de wind te blijven,
want we hebben een rit 10 uur voor de boeg.
And the sea is choppy.
En dat is een zin die ge niet graag hoort.
Maar dan:
Al slapend op de linkerkant van de boot liggen en in een fractie van een seconde met uw gezicht tegen
de rechterkant knallen. Dat is net zoals van Mike Tyson een pets op uw neus krijgen en het pas ´s anderdaags beseffen.
Den Tyson van dienst was de nawee van de aardbeving/tsunami die het noorden van Chile heeft wegggeveegd.
6 maanden geleden daar geweest en men was er alles nog aan het opbouwen nadat een overstroming vanuit de bergen de steden er heeft vernield.
Nu kwam de catastrofe langs de andere kant.
Bon, terug naar mijn gezicht.
Iedereen wakker van de knal.
De kapitein had er anders wel voor gezord want we waren via de stroming al 3 uur uit koers,
en kafferde de bemanning voor al het lelijks van de Galápagos uit. En hier zit wat lelijks bij elkaar.
En uw teut is nog het minste van uw zorgen.
Uw maag is de leukerd die uw reisje verpest.
Zo fel dat ge na 4 dagen denkt, ik stap af wanneer we de nieuwe groep reizigers ophalen.
Maar dan doet die nacht slapen in de baai zo lekker dat ge toch doorbijt.
En terecht want deel 2 is beter qua Darwin en hetzelfde met het gezelschap.
Ian, ene Chinees.
Irina en Leon, Roemeens- Nederlands,
Daniel en Amber uit Israël
vervoegen de groep.
Zeeleeuwen, zeehonden waarmee je zwemmen kan.
Tam en grumpy op het land, speels in het water.
Teveel vissen die nog meer kleuren hebben.
Witte stranden en blauwe wateren.
De plaats waar men voor Master and commander heeft gefilmd.
De maag blijft pruttelen ondanks het lekkere eten en al dat fruit.
Maar het is het afzien allemaal waard.
Dingen die ik nooit meer ga zien,
Een crew die ik nooit meer ga ontmoeten.
Want ze hebben allemaal een naam ondertussen na 8 dagen lief en leed, kaartentrucs en rum.
1 echte kapitein Marcelo, de ruwe bolster en blanke pit na een glas of 2..
1 goeie kok Carlot die de rest van de crew gek maakt met z´n grappies,
1 scheepsmaat "de man zonder nek" Alfredo, met de geheime fles alcohol-moonshine vergif achter de boeken verstopt,
1 mechanieker Hugo, de echte vent die ge nodig hebt wanneer uw schip uit elkaar valt.
1 gids Alfonso die zo dik is dat ie boot, boei en walvis tegelijk is, en er zelf om lacht.
1 barman Jeferson die mee gaat snorkelen, bedden opmaakt, snacks serveert. Toffe pee.
Ohja,
Paar tips:
- Ga niet snorkelen na 18uur. Haaien hebben de gewoonte te jagen dan.
- Om uw toilet door te spoelen heb je de generator nodig en doorspoelen doe je niet tijdens de navigatie want dan heb je een extra passagier in uw badkamer dobberen.
- Lavarotsen zijn scherp. Uw flipflops worden aan stukken gereten net zoals gij in de zee na 18uur.
- Tsunami´s zijn niet om mee te lachen, zij lachen laatst.
- En hang niet de farse uit. Pakt gewoon dat pilleke tegen zeeziekte.
Mij zien ze niet snel meer op een boot terug.
Maar als jij geen landrat bent dan is Galápagos een fijntje om op uw bucketlist te plaatsen en te kunnen schrappen.
25-09-2015, 15:27 geschreven door Kenny 
|
